زمان مطالعه: 9 دقیقه

جنگل نیز مانند کوهستان ، نیازمند تجهیزات و پوشش خاص خودش می باشد . این تجهیزات و پوشش ها باید در کنار راحتی ، کاربردی و موثر باشند. شاید مهم ترین نکته در میان انتخاب پوشش ها برای جنگل، لباس هایی هستند که تهویه خوبی دارند و دیر تر بو می گیرند .

به شما پیشنهاد می کنیم بعد از خواندن این مطلب ، مقاله چگونه برای گردشگری در جنگل آماده شویم ؟را نیز مطالعه فرمایید.

چه تجهیزاتی را می توانم با خود به جنگل ببرم ؟

• ما به شما پیشنهاد می دهیم بجای چمدان های سنگین سراغ کوله های سبک و یا ساک های ورزشی بروید . بخصوص برای تعطیلات، یک کوله پشتی راحت و یا ساک ورزشی بسیار کاربردی می باشند. اگر قصدتان سفر و اقامت در هتل می باشد، چمدان ها گزینه بهتری می باشند اما یک کوله پشتی سبک و راحت نیز برای طبیعت گردی روزانه با خود بیاورید.
• کوله پشتی و ساک هایی را انتخاب کنید که با داشتن بند های شانه بتوانید آن ها را روی دوش خود حمل کنید.
• برای جنگل و طبیعت گردی ، بدلیل اینکه معمولا بارش در جنگل ها زیاد می باشد سعی کنید از ساک های ضد آب استفاده کنید و با تهیه کاور ضدآب برای کوله پشتی، آن را روی دوش خود حمل کنید.

چه پوششی مناسب جنگل می باشد؟

اگر قصدتان اقامت در هتل می باشد و بیشتر سفر را در قایق های گردشگری و در دریا می گذرانید ، پس بهتر است سراغ پوشش های سبک ، آستین بلند و لباس هایی بروید که در مقابل تابش آفتاب از پوست شما بخوبی حفاظت می کنند.یک سویشرت و یا کاپشن ضد آب نیز برای هوای سرد شب و باران احتمالی با خود بیاورید. اگر یک جفت کفش پیاده روی و یا یک جفت کفش رانینگ راحت دارید ، از آن ها استفاده کنید، در غیر این صورت سراغ بوت های سنگین نروید و از صندل ها استفاده کنید. به هیچ وجه سراغ جنس های کتان نروید، زیرا خیلی زود خیس می شوند و خشک شدن آن ها نیز به زمان زیادی احتیاج دارد . بجای کتان ها، سراغ پوشش های مصنوعی که خیلی زود خشک می شوند.

مایوی شنا و حوله را نیز فراموش نکنید . یک کلاه لبه دار و یک تیوپ کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید . وسایل شخصی خودتان را داخل چمدان قرار دهید و به شما توصیه میکنیم یک پاور بانک نیز برای شارژ وسایل الکتریکی خودتان داشته باشید زیرا در بعضی از اقامتگاه ها، امکان شارژ آن ها را ندارید .

سیســــــتم چرخشــــی :

اگر قصدتان گردشگری با پای پیاده در جنگل می باشد و می خواهید روی هموک شخصی خود نیز بخوابید ، باید یک کیسه لباس جایگزین و یک سیستم شستشو / خشک کردن برای لباس های خود داشته باشید . هدف شما این است که در پایان روز یک دسته لباس تمیز و خشک برای تعویض با پوشش های فعلی خود داشته باشید و لباس های خیس و کثیف خود را نیز برای استفاده در روز بعد در رودخانه بشویید. پس لباس هایی با خود بیاورید که زود خشک می شوند .

در طول روز می توانید با یک جفت تی شرت ، شلوارک ، شلوار های پیاده روی، صندل های بسته و یا کفش های ورزشی سبک با یک جفت جوراب در جنگل گردشگری کنید. برای جلوگیری از سایش پوست می توانید از شلوارک های دوچرخه سواری بجای لباس های زیر کتان استفاده کنید. اگر دلتان می خواهد می توانید بجای جوراب های ضد زالو از جوراب های بلند ورزشی استفاده کنید . همچنین می توانید از کفش های پلاستیکی سبک برای جنگل استفاده کنید اما این کفش ها در استفاده طولانی مدت در روز می تواند باعث تاول پای شما شوند.

پوشــــــش خــــواب :

برای خوابیدن در جنگل به یک کیسه خواب سبک و یا یک لاینر ( ملافه ) کتان و یا ابریشمی نیاز خواهید داشت . معمولا در اقامتگاه ها می توانید یک تشک، یک پتو ، یک توری ضد پشه و یا یک هموک همراه با توری ضد پشه قرض بگیرید . معمولا افراد محلی جنگل برای برپایی هموک و استفاده از برگ های درختان به عنوان پوشش باران به شما کمک خواهند کرد . ملافه ها و لاینر های خواب را فراموش نکنید .

همچنین به دلیل صدای زیاد در شب به شما توصیه می کنیم یک گوش گیر نیز همراه خود داشته باشید . هنگام خوابیدن می توانید با تی شرت در جنگل بخوابید اما حتما تور های ضد پشه را نصب کنید . سعی کنید صندل و کفش هایتان را هنگام خواب نزدیک خود نگه دارید تا اگر در شب نیاز به دستشویی داشتید ، مشکلی بابت پیدا کردن کفش های خود نداشته باشید .

نکات مهم راجع به پوشش شما در جنگل :

• از سارونگ ها می توانید برای حمام کردن ، قرار گرفتن زیر آبشار ها و یا به عنوان پوشش های روزمره در جنگل استفاده کنید . همچنین از سارونگ ها می توانید به عنوان پتو هایی سبک و نازک در شب استفاده کنید.
• به دلیل رطوبت جنگل ، این امکان وجود دارد که در اطراف درز های جوراب ، تاول سراغ شما بیاید . پیشنهاد ما به شما این است که از جوراب های بدون درز استفاده کنید . همچنین برای جلوگیری از نیش زالو ها ، لازم نیست که حتما از جوراب های ضخیم و عذاب آور ضد زالو استفاده کنید . تنها یک جفت جوراب ورزشی بلند ، نیاز شما را برطرف خواهد کرد . اگر زالو ها شما را نیش زدند ، سعی کنید اطراف زخم را به خوبی تمیز کنید تا عفونت پیدا نکند .
• لباس های خیس خود را از روز قبلی بپوشید و چند دست لباس آستین بلند تمیز در ساک خود داشته باشید تا با رسیدن به محیط کمپ، آن ها را جایگزین لباس های خیس کنید. یک جفت شلوار بلند معمولا نیاز شما را برای یک گرشگری 6 روزه در جنگل برطرف می سازد، اما سعی کنید چند جفت لباس بالاتنه با خود داشته باشید زیرا پوشش های بالاتنه، بیشتر در معرض خیس و کثیف شدن قرار دارند .
• به هیچ وجه زباله های خود را در جنگل رها نکنید . یک کیسه پلاستیکی با خود داشته باشید تا زباله های خود را در آن بریزید و با رسیدن به روستا ، از افراد محلی بپرسید تا کجا می توانید آن ها را دفع کنید .

نکات بیشتر :

• شلوارک ها برای پیاده روی در جنگل گزینه خوبی هستند و اکثر افراد محلی نیز از آن ها استفاده می کنند، اما به یاد داشته باشید که شلوارهای بلند از پاهای شما در برابر خار و خاشاک ، حشرات و زالو ها محافظت می کنند.از شلوار های کتان خودداری کنید و در کل سعی کنید به دنبال پوشش های باشید که خیلی زود خشک می شوند. از لباس های زیر مخصوص دوچرخه سواری، زیر شلوارک / شلوار خود استفاده کنید . تاپ های رانینگ و ورزشی برای استفاده در روز ایده آل هستند . به یاد داشته باشید که همیشه پوشش های مصنوعی به دلیل خشک شدن سریعتر، عملکرد بهتری نسبت به کتان ها دارند . 
• کفش های رانینگ و ورزشی، عملکرد خوبی در جنگل دارند و به دلیل جنس پلاستیکی آن ها، می توانید به راحتی با آن ها از رودخانه ها عبور کنید . شاید تنها مشکل آن ها، ناراحتی پاهای شما در ابتدای کار باشد، اما با کمی پیاده روی، کاملا به آن ها عادت می کنید. در هر صورت باز هم می توانید از صندل های پیاده روی و یا یک جفت کفش ورزشی سبک و ساده استفاده کنید .
• اگر قصد شما صعود و کوه پیمایی می باشد، حتما از یک جفت بوت کوهنوری با کیفیت استفاده کنید. همچنین به علت بارندگی بیشتر در ارتفاعات، حتما از ضد آب بودن بوت ها اطمینان حاصل کنید . بوت ها را با جوراب ها و شلوار های بلند بپوشید تا حشرات در تاریکی شب آسیبی به پای شما نزنند . اگر قصدتان تنها گردشگری در جنگل و دیدن مناظر حیات وحش می باشد، یک جفت کفش ورزشی سبک و راحت نیاز شما را برطرف خواهد ساخت .

دســـــترسی به بـــرق در جنگل  :

اکثر کلبه ها در اطراف جنگل که به منظور اقامتگاه توسط گردشگران کرایه می شوند ، دارای برق می باشند، اما به یاد داشته باشید که در اطراف جنگل، جایی برای تهیه باطری و شارژ دستگاه الکتریکی شما وجود ندارد ، پس حتما یک جفت باطری اضافه برای دوربین و یک پاور بانک نیز با خود داشته باشید . اگر از گوشی همراه خود به عنوان دوربین استفاده می کنید ، حتما آن را در حالت هواپیما قرار دهید تا شارژ بیشتری برای عکس گرفتن داشته باشید .

همینطور به هیچ وجه وسایل الکتریکی خود را در معرض رطوبت و آب قرار ندهید. حتما یک قاب پلاستیکی و با کیفیت برای آن ها پیدا کنید و یا آن ها را در کوله پشتی خود قرار دهید . 

 

چه مواد غذایی را می توانم با خود به جنگل ببرم؟

چند خوراکی و شکلات انرژی زا تهیه کنید و با خود به جنگل بیاورید. همچنین قبل از صعود ، رودخانه و نهر های نزدیک جنگل را شناسایی کنید . اگر می توانید به آن ها دسترسی پیدا کنید ، تنها چند بطری آب خالی با خود داشته باشید و نیازی به حمل بطری های آب ندارید . بجای آن چند قرص تصفیه آب با خود داشته باشید . سعی کنید همیشه در نزدیکی آب کمپ کنید تا بتوانید نیاز های آشامیدنی ، شستشو و … خود را به راحتی برطرف سازید . 

اگر در مناطق پیشرفته تری که هتل وجود دارد، گردشگری می کنید ،می توانید از آب های لوله کشی مناطق استفاده کنید اما در کل پیشنهاد ما به شما این است که از آب های بطری و یا آب هایی که از قبل جوشانده اید، استفاده کنید.

واکسیناسیون برای حضور در بعضی از مناطق :

 

ممکن است وجود بعضی از باکتری ها و ویروس ها در بعضی از مناطق جنگل، به سیستم ایمنی بدن شما آسیب جدی وارد کند . پس فراموش نکنید قبل از شروع سفر خود حتما با پزشک خود راجع به این مناطق خاص مشورت کنید.
از دکتر خود راجع به داروهای ضد مالاریا مشورت بگیرید و اگر نسخه ای به شما تجویز کرد، حتما داروهای مورد نظر دکترتان را تهیه کنید و از مصرف موارد مشابه خودداری کنید.

موارد بهداشـــــتی و ایمنی در جنگل :

در جنگل نیز مانند دیگر مناطق گردشگری مثل کوهستان، باید موارد بهداشتی را رعایت کنید. در پایین به چند نکته کلیدی برای ایمنی و بهداشت شما در جنگل اشاره خواهیم کرد :

دستان خود را ضدعفونی کنید :

توالت های اطراف جنگل همگانی می باشند و معمولا از نظر بهداشتی در سطح بسیار پایینی قرار دارند . حتما یک ژل ضدعفونی کننده با خود داشته باشید. اگر از دستمال های توالت در جنگل استفاده می کنید ، مطمئن شوید از برندهای قابل بازیافت می باشند و آن ها را به طرز صحیحی دفن می کنید.

 

از پوستتان در برابر خورشید محافظت کنید :

میزان اشعه فرابنفش در نزدیکی خط استوا بسیار بالا می باشد و پوست شما خیلی راحت می سوزد. از کرم های ضدآفتاب قوی استفاده کنید و پوشش های آستین بلند و یک کلاه لبه دار با خود داشته باشید تا صورت ، گردن و گوش های شما را بپوشاند.

 

گرما زدگی :

جدا از آفتاب سوختگی، دما و حرارت بالا در بعضی از جنگل ها می تواند باعث گرمازدگی و حتی بروز سکته های قلبی شود . این دو موارد، معمولا با بالارفتن بیش از حد دمای بدن اتفاق می افتند و جان شما را تهدید می کنند. اکثر جنگل های گرم و مرطوب می باشند ، به همین دلیل بهتر است تا وسط ظهر، از نور آفتاب دوری کنیم تا گرمازدگی سراغمان نیاید. همچنین باید به طور مرتب به بدنتان آب برسانید تا در گرمای جنگل، خنک بمانید . وجود یک کلاه لبه دار در جنگل ، امری ضروری می باشد ، پس حتما یک کلاه لبه دار با کیفیت تهیه کنید .

معمولا بدن شما با گذشت یک هفته و یا بیشتر با گرما و رطوب جنگل وقف خواهد شد . توصیه ما به شما این است که در جنگل، اکثرا زیر سایه درختان و در نزدیکی رودخانه ها گردشگری کنید.

 

کنترل مواد غذایی مصرفی :

 می دانیم که استفاده از غذاهای محلی و خیابانی در اطراف جنگل ها، جزوی از صعود و سفر می باشد اما مطمئن شوید مواد غذایی که می خورید کاملا پخته شده باشند . فقط غذاهای گرم سفارش دهید که در حرارت بالا پخته شده اند و از غذاهای سرد به شدت خودداری کنید . سعی کنید میوه هایی را در جنگل مصرف کنید که یک پوست روکش غیر خوراکی روی خود داشته باشند ( مثل موز ) . برای آشامیدن، سراغ نوشیدنی های جوشیده و یا با بطری های دربسته بروید و از چفت بودن درب بطری ها اطمینان حاصل کنید.

صبر داشته باشید تا بدنتان با دما و رطوب جنگل وقف پیدا کند :

شاید وقتی برای بار اول پا در جنگل می گذارید ، حرارت و رطوبت جنگل برایتان غیر تحمل باشد . اما تنها با گذشت یک هفته بدنتان با این وضعیت دما و رطوبت سازگار خواهد شد . به همین منظور سعی کنید در ابتدای کار به خود تلقین ناتوانی نکنید و تا حد امکان نیز زیر سایه و در نزدیکی آب قدم بزنید .

منبع : Adventurealternative

زمان مطالعه: 7 دقیقه

تاول و زخم‌هاي سطح پا كه ناشي از اصطكاك قسمت‌هايي از پوست پا و كفش مي‌باشند غالباً در جريان يك برنامه كوهنوردي و در ميان راه ايجاد شده و با ادامه راه‌پيمايي تا بازگشت از كوه تشديد مي‌شوند. اين ضايعات پوستي در هنگام صعود غالباً در ناحيه پاشنه پا و در مرحلا فرود از كوه به واسطه اعمال فشار زياد به جلوي پا در نواحي انگشتان پا ايجاد مي‌شوند.

هنگام طبیعت‌گردی هیچ‌چیز نمی تواند به اندازه‌ی تاول زدن پا دردناک باشدهم دردناک است و هم ناراحت‌کننده، حتی یک تاول کوچک نیز می‌تواند شما از ادامه‌ی مسیر باز دارد. تاول یکی از شایع‌ترین آسیب‌های تجربه شده توسط کوهنوردان است. با داشتن اقدامات درست، می‌توان از آنها اجتناب کرد. این مقاله به شما کمک می‌کند تا از بروز آنها حین پیاده‌روی، کوهنوردی و طبیعت‌گردی جلوگیری کنید

تاول‌ یک منطقه دردناک و متورم پوست است که در آن مایع در زیر لایه بیرونی پوست جمع شده است.

تاول‌ به طور شایع در نتیجه اصطکاک ناشی از کفشی که اندازه پا نیست یا مالش جوراب بر روی پوست پا به وجود می‌آیند.

علت بروز تاول :

در واقع تاول‌ها، محافظی مهم برای پوست هستند. چه چیزی باعث تاول می‌شود؟ اصطکاک، عامل اصلی آن است. تصور کنید یک جفت پوتین نامناسب دارید، بعد از کمی راه رفتن، پاشنه‌ی شما با پشت پوتین برخوردی دارد که باعث آسیب رسیدن به پوست می‌شود. این آسیب بدن شما را وادار به نشان‌دادن واکنش دفاعی می‌کند که نتیجه‌ی آن تاول است. برای جلوگیری از تاول پا، باید اقداماتی در رابطه با کاهش اصطکاک و تعریق پا داشته باشیم.عواملي چون كاهش فشار اكسيژن محيط در ارتفاعات، سرما و كاهش جريان خون محيطي پوست را آسيب‌پذير نموده و موجبات گسترش ضايعات پوستي را فراهم مي‌سازند. 

 

اين در شراطي است كه كوهنورد آسيب ديده امكان استراحت مناسب و لازم براي بهبود آسيب پوستي را ندارد و مجبور به ادامه مسير و پيمودن سطوح ناهموار و نامساعد مسر كوهنوردي است. بنابراين در يك جمع‌بندي كلي مشخص مي‌گردد كه كوهنوردا به آساني در معرض ايجاد ضايعات پوستي و تاول خصوصاص در نواحي پاشنه پا قرار دارند.

مقاله پیشنهادی :اهمیت استراحت در کوهنوردی

پیشگیری از تاول :

پيشگيري از بروز اين ضايعات در درجه اول در گرو انتخاب كفش مناسب با سايز مناسب است، همچنين توصيه مي‌شود تا با پوشيدن كفش و پيمودن مسيرهاي كوتاه، به پوست پا در نواحي حساس فرصت داده شود تا با افزايش ضخامت خود و ايجاد پينه از قوام مقاوم‌تري برخوردار گردد و سپس پيمودن مسيرهاي طولاني و سنگين در برنامه كار قرار گيرد. در واقع ايجاد پينه در نواحي حساس پا، نشان از تمرينات مناسب، تطبيق و آمادگي كوهنورد براي فعاليت‌هاي حرفه اي دارد.

نواحي حساس و آسيب‌پذير پاشنه پا را مي‌توان با نواربندي محافظت نمود. استفاده مناسب از پوشش نوار اكسيد روي در منطقه اصطكاك، از تماس مستقيم كفش با سطح پوست جلوگيري نموده و به كاهش آسيب پوست كمك مي‌كند

بهترین جوراب برای جلوگیری از تاول کدام است؟

جوراب‌هایی که برای استفاده در راه انتخاب می‌کنید، باید اصطکاک درون کفش را کاهش دهد. اگر پای شما با نقاط گرم در ارتباط مستقیم است، پس جورابی که انتخاب می‌کنید باید ضخیم‌تر باشد. نقاط گرم و داغ، تحریک‌کننده‌ی عالی برای تاول هستند.

از پوشیدن جوراب پنبه‌ای نیز خودداری کنید زیرا احتمال تاول زدن را افزایش می‌دهد. پنبه آب را جذب می‌کند و برای خشک شدن نیاز به زمان بیشتری دارد. این محیط مرطوب برای تاول بسیار مناسب است. جوراب‌های دو لایه نیز می‌تواند گزینه‌ی انتخابی خوبی باشند، زیرا اصطکاک را کاهش می‌دهد، همچنین از تماس پا با رطوبت جلوگیری می‌کنند.

 

 | راهنمای انتخاب بهترین جوراب کوهنوردی |

• 

چه نوع پوتینی را باید انتخاب کنید؟

باید اطمینان حاصل کنید که پوتین انتخابی دارای کیفیت بالایی است. هنگامی که مسافتی طولانی را طی‌کنید، پاهای شما تفاوت میان نوع مناسب و نامناسب را حس خواهد‌ کرد. به عنوان مثال، اگر کفش ‌هایتان ضد‌آب نباشد، پاها خیس می‌شود و پای خیس مستعد تاول زدن است.

کفش ها نباید بزرگ یا کوچک باشند، باید کاملا اندازه باشند. زیرا کفش بزرگ باعث لغزش پا و کفش کوچک باعث فشار زیادی به پا می‌شود که در هر دو صورت پای شما تاول می‌زند.

جوراب و کفش مناسب تنها راه کاهش رطوبت و اصطکاک نیست، بلکه استفاده از پودر و ژل‌های موجود در بازار نیز به شما کمک خواهد‌ کرد. پودر‌های ضد تعریق باعث خشک ماندن پا می‌شوند و ژل‌های روان کننده باعث لغزش پا در جوراب می‌شوند، در نهایت از اصطکاک سایشی جلوگیری می‌کند. با گذشت زمان این پودر و ژل جذب پا می‌شوند، پس باید آنها را تجدید کرد.

تفاوت انواع جوراب در جلوگیری از تاول پا:

جوراب های دارای بافت نایلونی در جلوگیری از تاول پا بهتر از انواع کتانی هستند. به گزارش هلث دی محققان دانشگاه های میسوری کلمبیا دریافته اند که در واقع همه جوراب های ورزشی کتانی معمولا خوب نیستند و انواع گران قیمت آن الزاما بهترین نیستند. این اطلاعات علاوه بر کمک به ورزشکاران برای بیماران دیابتی با مشکلات جریان خون جدی و کسانی که اندام های مصنوعی دارند حائز اهمیت است.

بر اساس این تحقیق جوراب های ۱۰۰ درصد کتان معمولا بدترین نوع جوراب بودند و انواع گران قیمت بر ارزان قیمت ها ارجحیتی نداشتند. آنچه اهمیت داشت ماده بکار رفته در بافت بود که نتایج جنس نابلون در این مورد بهتر از کتان بود. جوراب ها ی غیر کتانی و دارای ماده سنتتیک نه تنها به جلوگیری از ایجاد تاول در پای ورزشکاران کمک می کند بلکه در پیشگیری از ناراحتی پوستی ایجاد شده در دیابتی ها نیز موثرند.

تاول‌ها ضایعات آزاردهنده‌ای هستند که کار و فعالیت فرد را مختل می‌کنند و ممکن است در هر جایی پیدا شوند ولی شایع‌ترین محل ظهور آنها روی دست و پاست. تاول هنگامی پیدا می‌شود که پوست به حدی ساییده شود که لایه سطحی پوست (اپیدرم) از لایه پشتیبان خود (درم) جدا گردد. این تاول‌ها معمولا آکنده از مایع بافتی شفاف هستند ولی گاهی نیز با پاره شدن عروق خونی کوچک به داخل ضایعه خون آلود می‌شوند، برای پیشگیری از بروز تاول از کفش‌های مناسب و اندازه استفاده کنید و هرگز و هرگز با کفش‌هایی که موجب درد و سوزش پاهایتان می‌شوند از مغازه کفش‌فروشی خارج نشوید.

یک کفش نو هرگز نباید به زور به پا برود بلکه از ابتدا باید راحت و اندازه باشد. پوشیدن جوراب‌های نخی ضخیم، پیچیدن بانداژهای آماده، پودرزدن و پوشیدن جوراب‌های تمیز و خشک همگی از پیدایش تاول جلوگیری خواهند نمود. اگر تاول ایجاد شده کوچک و بدون علامت باشد می‌توان آن را دست نزد و نترکاند ولی اگر تاول بزرگ و علامتدار بود می‌توان آن را تخلیه نمود در صورت لزوم بافت نرم روی آن را برداشت. به خاطر احتمال افزوده شدن عفونت ثانویه بر روی تاول بازشده باید از کرم‌های آنتی‌بیوتیک استفاده کرد. در صورت بروز علایمی چون تورم یا قرمزی شدید باید با یک پزشک مشورت نمایید. گاهی تاول‌های مکرر عودکننده که در اثر مختصر سایشی ایجاد می‌گردند ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند دیابت شیرین رنج هستند. در این موارد باید سریعاً پزشک را در جریان گذاشته و با وی مشورت نماید

  جوراب باعث به وجود امدن یک لایه در زیر پا می شود و پا را گرم می کند و از اصتحکاک بین پا و کفش جلوگیری می کند. جوراب هایی که از پشم یا مواد مصنوعی درست شده اند می توانید این وظایف را انجام دهند ولی جوراب های نخی نمی توانند. جوراب های نخی خیس و از اب اشباع می شوند و به پا می چسبند و پوست پا را نازک می کنند و باعث بروز تاول می شوند. جوراب باید عرق پا را جذب کند. جوراب های از الیاف مصنوعی (مثل: پولیستر و نایلون و اکریل) سریعتر از جوراب های پشمی خشک می شوند.

خیلی از کوهنوردان دو جفت جوراب روی هم می پوشند. جوراب مجاور پا یک جوراب نازک نخی است که عرق را از پا  دور می کند و به نوعی در جریان کار خشک باقی می ماند. جوراب دوم کلفت و ضخیم تر انتخاب می شود تا بتواند رطوبت عرق پا را از جوراب دیگر جذب کند و تشکیل لایه ای در زیر پا بدهد. بعضی ها هم یک جفت جوراب نیمه کلفت یا کاملا کلفت از جنس پشم یا مواد مصنوعی را ترجیح می دهند. البته استثناهای زیادی وجود دارند. یک سنگ نورد دوست دارد کفش ها با انعطاف کامل به پای او چسبیده باشند.

از این رو اصلا جوراب به پا نمی کند و یا یک جوراب نازک به پا کند. هر شیوه ای که به کار می گیرید سعی کنید که طوری جوراب بپوشید که بتوانید پاهای خود را در کفش تکان بدهید. اگر جوراب اضافی باعث محدودیت گردش خون شود گرمای اضافی تولید نمی کند. قبل از اینکه جوراب خود را به پا کنید نقاطی که در انجا خطر تاول زدگی وجود دارد مثل پشت پاها را با نوار چسب زخم بپوشانید. این کار بخصوص هنگامی که کفش نو خریده اید و هنوز ان جا باز نکرده است و نیز در اغاز فعالیت های کوهنوردی که پاهای شما هنوز قوی نشده اند بسیار موثر است. یک راه موثر دیگر علیه تاول زدن پودر به پا روی جوراب و درون کفش است .

قبل‌ از کوهنوردی‌ چیدن‌ ناخن‌ها را نباید فراموش‌ کرد؛ چون‌ بلند بودن‌ آنها سبب‌ فشردگی‌ و ناراحتی‌ پا خواهد شد. اگر می‌خواهید پس‌ از بازگشت‌ از کوه، آرامش‌ در پاهایتان‌ حس‌ کنید و لذت‌ ببرید، بهتر است‌ پاهایتان‌ را با یک‌ پارچه‌ خیس‌ شده‌ در آب‌ سرد، تمیز و بلافاصله‌ آن‌ را خشک‌ کنید و جوراب‌ خشک‌ بپوشید.

درمان تاول :

• 

اگر تمام موارد گفته‌شده را رعایت کردید و باز هم پاها تاول زد، از کرم زینک اکسید استفاده کنید. تاول را با لایه‌ای از این کرم بپوشانید. در طول راه‌رفتن مرتب پاها را چک کنید تا قبل از زیاد‌شدن تاول‌ها، چاره‌ای برای آن بیندیشید. اگر نیاز‌ دارید جوراب‌هایتان را عوض کنید یا دوباره از پودر و ژل استفاده‌ کنید. برای جلوگیری از توسعه تاول می‌توانید حتی آن را با باند پوشش دهید.

تاول‌های بزرگ را می‌توان با دقت بوسیله یک سوزن استریل خالی کرد، و سپس ناحیه را با پماد آنتی‌بیوتیکی و بانداژ پانسمان کرد.

 

• 

تاول‌ها معمولا بدون درمان به خودی خود بهبود پیدا می کنند. اما شما باید محل تاول را خشک و تمیز نگه دارید. تاول را با یک بانداژ محافظت کنید و کفش هایی را که منطقه تاول را تحریک می کنند نپوشید.

منابع :

https://womenclimbers.persianblog.ir

موسسه علمی پزشکی کوهستان ایرانیان

زمان مطالعه: 7 دقیقه

کوهنوردی در فصل بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !

همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع  فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.

در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !

 

آماده باشید :

فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !

بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :

پوشش یدکی :

شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .

 

نقشه و قطب نما :

کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !

 

جعبه کمک های اولیه :

آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !

 

غذا و آب :

کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .

 

سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .

گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :

می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .

 

با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :

سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !

 

وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :

امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات  کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.

خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .

 

خطرات کوهنوردی در فصل بهار :

برف، باران، گل و لای و باتلاق ها، سقوط درختان، جاده های ناهموار و … همگی از خطرات کوهنوردی در فصل بهار هستند . اما خبر خوب این است که با گذشت هر هفته، این خطرات در مسیر کم رنگ تر می شوند ! برف ها آب می شوند ! آسمان بارانی جای خودش را به آسمان آفتابی خواهد داد ! شهرداری درختان قطع شده را از مسیر بر می دارد و باتلاق های عذاب آور نیز از مسیر حذف می شوند ! پس اگر کمی خوش شانس باشیم و اندکی صبر نیز پیشه کنیم، مسیر صعودمان هموار تر از دیروز خواهد بود ! پس حالا این سوال مطرح می شود که برای ایمن بودن در مسیر و خوش گذرانی در بهار به چه چیزی احتیاج خواهیم داشت ؟

برف :

برف ها چهره ی کوهستان را بسیار زیبا تر می کنند ! اما باعث لغزندگی مسیر نیز خواهند شد ! ( مخصوصا اوایل صبح که سرمای شب، برف ها را تبدیل به یخ کرده است ) این یخ ها می توانند نرم و شکننده باشد و یا باعث ناهمواری و انسداد مسیر شوند ! در بعضی از مواقع نیز تغییر ناگهانی آب و هوا، باعث ریزش بهمن  خواهد شد !

کوهنوردانی که می خواهند در مسیر های برفی حرکت کنند، باید دارای تجهیزات ایمنی برای بوت و کفش های خود باشند و مهارت خوبی در مسیریابی داشته باشند. تمام کوهنوردان باید در طول مسیر، از عقل خود کمک بگیرند . همانطور که ادامه و به اتمام رساندن صعود بسیار وسوسه انگیز است، باید در هنگام وضعیت بحرانی از ادامه ی کار صرف نظر کنند و مسیر خود را بازگردند !

 

آب :

وضعیت آب و هوایی در هر روز سال کوهستان، بسیار متغییر است، اما در فصل بهار، این تحولات بسیار بیشتر می باشد ! تمام کوهنوردان، باید تجهیزات بارانی با خود حمل کنند و با پوشش چند لایه ای در مسیر حاضر شوند . با پوشش چند لایه ای می توانید به راحتی با باران، برف، گرمی و سردی هوا مقابله کنید . پس آن ها را فراموش نکنید !

علاوه بر این، همانطور که هوا گرم تر می شود و برف ها شروع به آب شدن می کنند، آب بیشتری به رودخانه و دریاچه ها منتقل می شود و گذر از این منابع آبی بسیار سخت تر و خطرناک تر خواهد شد . سعی کنید یک جفت باتوم کوهنوردی برای خود تهیه کنید تا برای گذر از رودخانه ها و مسیر های ناهموار، از آن ها کمک بگیرید.

 

گل و لای مسیر و سقوط درختان در اثر طوفان :

این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !

اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .

 

جاده های ناهموار :

سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .

 

لذت های کوهنوردی در فصل بهار :

حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :

• برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
• مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
• بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
• آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
• شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
• کوهنوردی بدون حشرات موذی

منبع : WTA

زمان مطالعه: 17 دقیقه

کوهنوردی در بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !

همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع  فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.

در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !

 

آماده باشید :

فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !

بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :

پوشش یدکی :

شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .

 

نقشه و قطب نما :

کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !

 

جعبه کمک های اولیه :

آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !

 

غذا و آب :

کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .

 

سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .

گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :

می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .

 

با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :

سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !

 

وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :

امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات  کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.

خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .

 

خطرات کوهنوردی در بهار

 

همانطور که هوای سرد زمستان، کم کم رو به گرما می رود و برف ها نیز از خیابان ها آب می شوند، خیلی از کوهنوردان و طبیعت گردانی که در زمستان به دلیل سرما و برودت هوا از کوهنوردی صرف نظر کرده اند، دوباره وسوسه می شوند که بازگشتی شیرین به طبیعت داشته باشند. با خود می گویند: ” حالا دیگر بهار رسیده است و هیچ عذری پذیرفته نیست ! “

وزلی تریمبل، مدیر ارتباطات انجمن کوهنوردی آمریکا می گوید : ” وقتی راجع به کوهنوردی در فصل بهار صحبت می کنیم، باید به خطرات بیشتر آن در مسیر نیز اشاره کنیم ! بنابراین همیشه توصیه من این است که تمام کوهنوردان در فصل بهار با تجهیرات کامل صعودشان را آغاز کنند تا از وقوع این خطرات، پیشگیری کرده باشند “

او می گوید : حتما قبل از صعودتان راجع به مسیر و مقصدتان اطلاعاتی کسب کنید . دفاتر پارک های ملی، صاحبان زمین و یا حتی ایستگاه های محلی کوهنوردی، از بهترین منابع کسب اطلاعات راجع به مسیر و مقصدتان می باشد. از آنجایی که شرایط و وضعیت مسیر کوهنوردی در فصل بهار، غیر قابل پیش بینی می باشد، حتما اطلاعاتی موثق راجع به آن ها کسب کنید .

قبل از این که کوله پشتی خودتان را جمع کنید، مطمئن شوید که با این 8 خطر کوهنودی در فصل بهار کاملا آشنا هستید ! با ما همراه باشید.

 

1 – دمای متغیـیـــر :

در فصل بهار، تغییرات دمای محیط بسیار گسترده تر از دیگر فصل ها می باشد. این بدین معنی می باشد که در این فصل، خیلی زود هوای سرد به هوای گرم، ( و یا بالعکس ) تبدیل می شود. ( بخصوص در تغییر ارتفاعات )

با افزایش ارتفاع، دمای محیط پایین تر می آید و همین باعث می شود که کوهنوردی در این وضعیت، تنها با یک لایه پوششی، بسیار سخت و عذاب آور شود ! بهترین نوع پوشش، پوشش های چند لایه ای در فصل بهار هستند. تریمبل توصیه می کند از سه لایه پوششی ( لایه اصلی و یا زیرین، لایه میانی و لایه بیرونی که شامل کاپشن و یا سویشرت های پشمی می شود ) استفاده کنید . اگر در گزارش هواشناسی، اشاره ای به بارش باران شده است، حتما از یک لایه بیرونی ضد آب استفاده کنید.

تریمبل توصیه می کند که بجای استفاده از کت های حجیم و سنگین، از پوشش های چند لایه ای سبک استفاده کنید. ” با استفاده از این پوشش ها، نگرانی بابت تغییرات دما و آب و هوا ندارید و به راحتی می توانید آن ها را کم و یا زیاد کنید . “

 

2 – بهار، فصلی برای حیات وحش :

بهار،عموما فصلی برای جفت گیری حیوانات محسوب می شود. اگر در مسیرتان به حیوانات مختلف برخوردید ، آرامش آن ها را بهم نزنید . بیش از حد به آن ها نزدیک نشوید و سعی کنید ساکت باشید. اگر در حال جفت گیری بودند، کاملا از آن ها دور شوید و به مسیر خودتان ادامه دهید . خیلی از حیوانات هنگام نزدیک شدن به شما به توله هایشان، حالت تهاجمی به خود می گیرند، پس سعی کنید تنها از دور نظاره گر آن ها باشید.

از گرفتن سلفی و عکاسی خیلی از نزدیک از حیوانات مسیر خودداری کنید . به قلمرو آن ها احترام بگذارید و سعی کنید تنها با دوربین های عکاسی آن ها را شکار کنید !

 

3 – خطر آفتاب سوختگی :

با اینکه خطر آفتاب سوختگی در فصل تابستان، بسیار بیشتر از بهار می باشد، اکثر کوهنوردان فراموش می کنند تا مقداری ضد آفتاب در فصل بهار با خود داشته باشند ! تریمبل توصیه می کند حتما از ضد آفتاب های با کیفیت و برند های معتبر استفاده کنید .

گرمازدگی، یکی از اصلی ترین مشکلات کوهنوردان در فصل بهار و تابستان می باشد . پس سعی کنید آب رسانی به بدنتان را صحیح و به موقع انجام دهید !

 

4 – جریان سریعتر رودخانه و دریاچه ها :

معمولا رودخانه ها و نهرها در فصل بهار، بسیار پر آب تر و خروشان تر از دیگر فصل ها می باشند. دلیل این پر آبی، آب شدن برف های زمستان می باشد.

این رودخانه و نهر ها در ابتدای بهار، بسیار پر آب می شوند و گذر از آن ها بسیار خطرناک می باشد. تریمبل توصیه می کند قبل از صعود به مقصدتان، رودخانه و نهر های مسیر را به خوبی شناسایی کنید. گزارش هواشناسی و اخبار را به خوبی بررسی کنید و اگر امکان طغیان این رودخانه ها و خطر سیل وجود دارد، صعودتان را کنسل کنید.

 

5 – مسیر های برفی و یخ زده :

تریمبل می گوید : ” زمانیکه در فصل بهار کوهنوردی می کنم، دیگر کوهنوردان را به استفاده از یخ شکن ها، گتر و … ترغیب میکنم !”

شاید خیلی ها فکر می کنند جاده های یخی و برفی، فقط در ارتفاعات بلند دیده می شود، اما در فصل بهار ممکن است در ارتفاعات پایین نیز به جاده های یخی و یا باتلاق ها برخورد کنید !

زنجیر های یخ شکن، ابزاری سبک و کاربردی برای گام برداری در برف می باشند. این زنجیر ها به راحتی روی کفش و یا بوت های شما وصل می شود . سعی کنید حتما از برند های معتبر استفاده کنید. تریمبل می گوید : ” همیشه در فصل بهار، این زنجیر ها را داخل کوله پشتی خودم قرار می دهم و همیشه نیز با خودم میگویم شاید پشت این درختان انبوه، جاده ای برفی در انتظارم باشد ! ” 

باتوم های کوهنوردی نیز از دیگر تجهیرات کاربردی در مسیر می باشند که به شما تعادل بیشتری می بخشند.

 

6 – خطر ریزش بهمن :

در بعضی از مناطق کشور، برف هنوز هم مشکل خیلی از کوهنوردان در فصل بهار می باشد.

با وجود برف ها، امکان ریزش بهمن نیز در کوهستان ها وجود دارد. حتی اگر برفی نیز در مسیرتان مشاهده نکردید، ممکن است در ارتفاعات بالاتر، تکان و یا آب شدن تکه یخ ها، موجب ریزش بهمن شود. تریمبل توصیه می کند حتما قبل از صعودتان، با چند ایستگاه کوهنوردی مشورت کنید تا از عدم ریزش بهمن در مسیر، اطمینان حاصل کنید .

 

7 – مصدومیت به دلیل عدم فعالیت :

اولین صعودتان در فصل می تواند بسیار جذاب و خاطره انگیز باشد، اما تریمبل توصیه می کند اگر مدتی از کوهنوردی کناره گیری کرده اید، برای اولین صعودتان سراغ مسیر های آسان تر و کوتاه تر بروید .

تریمبل می گوید : “من به کوهنوردان توصیه می کنم کمی انتظار خود را پایین تر بیاورند و در ابتدا با انتخاب مسیرهای کوتاه و آسان تر، به بدنشان اجازه دهند تا با فصل جدید کوهنوردی سازگار شوند !”

تریمبل می گوید همانطور که در روز های فصل جلوتر می روید، می توانید سختی و میزان مسافت مسیر را افزایش دهید .

مقاله پیشنهادی : تمرین های کوهنوردی

 

8 – افزایش حشرات و کنه ها :

حشرات و کنه ها، از مواردی هستند که اکثر کوهنوردان پس از یک دوره عدم فعالیت در کوهنوردی، آن ها را از یاد می برند !

تریمبل می گوید : در مناطق جنوبی و گرم تر، با شروع فصل بهار، حشرات و کنه ها نیز فصل جدید خود را جشن می گیرند ! “

تریمبل می گوید حتما یک قوطی اسپری حشره کش را داخل کوله پشتی خود قرار دهید .سعی کنید از برند ها معتبر و سازگار با محیط زیست استفاده کنید تا آسیبی به طبعیت نزنید .

مقاله پیشنهادی :۱۰ راهکار برای اینکه با محیط زیست خود، مهربان تر باشید

منبع : Accuweather

 

9 – گل و لای مسیر و سقوط درختان در اثر طوفان :

این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !

اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .

 

10 – جاده های ناهموار :

سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .

 

لذت های کوهنوردی در فصل بهار :

حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :

• برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
• مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
• بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
• آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
• شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
• کوهنوردی بدون حشرات موذی

منبع : WTA

 

انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.

لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه

راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !

برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.

اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :

اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )

همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.

نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !

پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :

توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .

• لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
• لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
• لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .

تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !

اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.

پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.

اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :

اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .

برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )

زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.

عبور از رودخانه و آب ها :

قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !

اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.

برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.

چند مورد ایمنی دیگر :

در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .

به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.

لذت کوهنوردی در فصل بهار :

حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.

سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !

روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.

موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :

هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !

مثال :

• شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
• شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.

تغذیه برای صعود :

شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.

حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )

به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )

از صعود خود لذت ببرید !

اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .

درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .

زمان مطالعه: 6 دقیقه

سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته می‌شود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمان‌های، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.

از لحظه اي كه برنامه به ذهن يك فرد مي رسد و با اجراي برنامه به عهده يك شخص گذاشته مي شود، مسؤوليت سرپرستي او نيز آغاز مي شود و شروع به برنامه ريزي و طراحي برنامه مي كند.

بعبارت دیگر سرپرست  : یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد .

او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتكر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بكار می گیرد. تقسیم كار می كند و نظارت، نه اینكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به كمك ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حركت هم اگر با مشكلی برخورد نماید با كمك دیگر اعضاء صاحب نظر به رفع مسائل می پردازد .

وظایف سرپرست به سه قسمت تقسیم می شود :
وظایف قبل از اجرای برنامه
وظایف در حین اجرای برنامه
وظایف بعد از اجرای برنامه

وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه:
قبل از طراحی برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد. هدف از این گونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی و اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد.
می توان ۳ عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت:
۱ – طبقه بندی افراد
۲ – طبقه بندی برنامه
۳ – هزینه برنامه
وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه:
– در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و وسایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید.
– آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد.
– در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبرشدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه. اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد.
– مسیریابی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ضرورت پیدا می کند و ازآن جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد.
– پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه مؤثر است و نیز تنظیم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی را داراست.
– انتخاب صحیح نفراتی برای مسؤولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه به وجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند تا نظم خوبی برای تیم به وجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید.
– یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و … با خبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار برد.
– ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت فرد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را به وجود خواهد آورد – برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت. هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ی شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و …. که تیم بر آن تأثیر می گیرد و می تواند احساس شادمانی، نگرانی ، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه به وجود آورد، به خصوص در موقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد، نقش سرپرست بسیار مهم و تعیین کننده خواهد بود. تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم، سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند.
وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه:
معمولاً وظایف سرپرست با خاتمه برنامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارها است که بعد از اجرای برنامه، سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد. دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و پیگیری کار گزارش نویس برنامه از آن جمله است.
پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده، اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه، پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندنشان به گروه و یا صاحبانشان، در صورت تمایل برگزاری جلسه پیشنهادانتقادات و بحث در مورد برنامه .

 

| اگر علاقه‌مند به یادگیری طراحی مسیر کوهنوردی با استانداردهای حرفه‌ای هستید، این دوره می‌تونه فرصتی عالی برای شما باشه تا به دنیای جدیدی از چالش و ماجراجویی وارد بشید. |

خصوصیات یک سرپرست :

• برنامه ریزی در هر کاری بخصوص در اداره امور حائز اهمیت خاص است ، سرپرست باید از روشهای بهبود کار مطلع باشد و برای حل مشکلات راه حلهای مطلوب را جستجو کند .
• سرپرست باید بداند که چگونه کار کند و اصول و چگونگی کار محوله را که برای آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمینه دارا باشد .
• باید بداند که چگونه می توان افراد را آموزش داد و میزان اطلاعات آنها را بالا برد .
• همچنین باید قادر باشد افراد را برای پذیرش مسئولیتهای لازم توجیه و انتخاب نماید .
• او باید بداندکه چگونه صحبت کند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحریر در آورد و مبادله افکار و عقاید بنماید .
• او باید بداند چطور حجم کارها را مورد بررسی قرار دهد و دستور کار خود را تنظیم کند.
• آشنایی با راهبری و سرپرستی در کوهنوردی نیز از ویژگی‌های سرپرست کوهنوردی می باشد که به او این امکان را می‌دهد تا تیم را به‌خوبی هدایت کرده، تصمیم‌های مناسب بگیرد و ایمنی اعضا را حفظ کند.

حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زیربیان کرد :

• آشنایی با اصول ابتدایی کوهنوردی و سنگنوردی و یخ و برف و همچنین گذراندن برخی دوره ها از جمله جهت یابی ، هواشناسی ، خطرات کوهستان ، نقشه خوانی ، تغذیه در کوهنوردی ، کمکهای اولیه و . . .
• کنترل روانی و روحی خود در طول برنامه
• تجربه شرکت در چندین برنامه کوهنوردی
• اخلاق نیکو
• شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمی ، روحی و. . . . )
• انعطاف پذیری :
• مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمیم گیری توسط خودش ، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن
• در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سریع باشد
• باید آمادگی تحمل سخترین شرایط را داشته باشد
• واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
• برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا
• تا حدودی توان خلاقیت و مدیرو مدبر بودن و قدرت کنترل
• قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد ازجانب افراد گروه

در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است . باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم ، زیرا اگر خدای نکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنارگذاشته اند .

مقاله پیشنهادی :نحوه طرح ریزی برنامه کوهنوردی

منابع :http://kohram.ir

http://bamdadclub.ir

http://www.kziran.com

زمان مطالعه: 8 دقیقه

آیا تا بحال به این فکر کرده اید که جایگزین بسیار سبک تری نسبت به بوت و کفش های کوهنوردی برای صعود و طبیعت گردی وجود دارد ؟ درست است که امروزه کفش های ورزشی،  وزن کمی دارند اما باز هم در مواقعی باعث خستگی پاهای شما خواهند شد ! راه حل مناسب برای شما، صندل های ساده می باشند

این صندل ها برای دوست داران طبیعت طراحی شده اند تا بدون حمل وزن اضافی بوت ها و کفش های سنگین، از پاهایتان محافظت کنید و به صعود بپردازید. این صندل ها به دلیل کاربرد زیاد در طبیعت ، مقاومت زیاد و وزن کم، یکی از بهترین انتخاب ها برای شما هستند.

اگر قصد شما، خرید صندل جدیدی برای طبیعت گردی می باشد، شاید کار سختی پیش رو داشته باشید. از آنجایی که این صندل ها هر کدام با ویژگی ها و فرم های مختلف عرضه می شوند، انتخاب بهترین مدل ممکن است  کمی برایتان گیج کننده باشد. اما نگران نباشید. در این مقاله قصد داریم تا شما را با ویژگی ها و شکل های مختلف صندل ها آشنا کنیم تا در کوتاه ترین زمان،مدل مناسب خود را انتخاب کنید . با ما همراه باشید.

مقاله پیشنهادی : لیست کامل تجهیزات کوهنوردی

راهنمای خرید صندل ها :

اگرچه شاید ساخت این صندل ها به نظر شما ساده بیاید، اما در واقعیت، از مواد اولیه زیادی برای ساخت و شکل گیری آنهاها استفاده شده است. سعی کنید قبل از خرید، راجع به مواد اولیه و جنس آن خود اطلاعاتی کسب کنید. در ادامه مقاله به ویژگی و اشکال مختلف صندل ها اشاره خواهیم کرد.

 مدل های لا انگشتی و بسته :

تمام صندل ها به دو دسته ی اصلی تقسیم می شوند : صند های لا انشگتی و صندل های بسته. شاید نام این صندل های کمی برای شما گیج کننده باشد اما در حقیقت معنی ساده ای دارند.  مدل های لا انگشتی دارای یک بند میان شصت پا و انگشت دومی هستند. صندل های بسته فاقد این بند ها می باشند اما دارای یک بند سراسری می باشند که درست بالای انگشتان قرارگرفته است تا آن ها را نزدیک هم نگه دارند.

مدل های لا انگشتی شاید متداول ترین صندل ها در بازار باشند . محبوبیت زیاد آن ها بخاطر این است که در زمان کوهنوردی و یا قدم زدن، انگشتان پای شما را ثابت نگه می دارند و تعادل بیشتری به شما می بخشند . با این حال، عادت کردن به این نوع صندل ها ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، کمی زمان بر می باشد .

مدل های بسته از طرف دیگ ، توسط برند های سنتی و قدیمی به محبوبیت رسیده اند . امروزه، صندل های بسته زیادی در بازار وجود دارند که هم از نظر راحتی و هم از نظر کارایی می توانند با صندل های لاانگشتی رقابت کنند. این صندل ها برای قدم زدن معمولی، ورزش های آبی و گردش در نزدیک کمپ، بسیار مناسب می باشند.

اکثر افرادی که سراغ صندل های بسته می روند، در ابتدای کار متوجه می شوند که پاهایشان در سطوح شیب دار کمی به سمت جلو لیز می خورد . این مورد شاید برای خیلی ها آزار دهنده باشد اما در حقیقت نوع های بسته، تعادل و پشتیبانی بیشتری را نسبت به مدل های لا انگشتی به شما می بخشند . به همین دلیل می توانید از صندل های بسته در مسیر های ناهموار نیز کمک بگیرید.

نوع بندها :

صندل های ساده، برای جلوگیری از افزایش وزن، از بند های سنگین و بزرگ اجتناب می کنند تا به سبک ترین حالت خود برسند . بیشتر برند های این صندل ها، از بند های مخصوص خود استفاده می کنند که به صورت اختصاصی برای کوهنوردی و طبیعت گردی طراحی شده اند .

در بعضی از صندل های بسته از زنجیربند های سنگ نوری به عنوان بند استفاده می شود. این بند ها بسیار مقاوم و سبک می باشند و در طول مسیر نیز، خیالتان از نیش حشرات راحت می باشد.

مدل های لا انگشتی معمولا برای وزن کمتر و سادگی، از بند های نازکتری استفاده می کنند . مدل های مختلف این نوع صندل ها شاید انتخاب را برای شما کمی سخت کند اما در ادامه مطلب، به چند نکته کلیدی در هنگام خرید آن ها اشاره خواهیم کرد.

میزان راحتی صندل :

مطمئنا هیچ کس دلش نمی خواهد با صندلی که موجب تاول بشود، پا در طبیعت بگذارد . سعی کنید دنبال صندلی باشید که دارای بند های نرم و راحت باشد. یکی دیگر از مزایای بند های نرم این است که در برخود با پوست شما بسیار لطیف می باشند. توجه داشته باشید که راحتی در هر فرد درجه و تعریف خاصی دارد، پس هنگام خرید به دنبال صندلی باشید که در آن احساس راحتی کنید تا به پوست شما آسیببی نرسد .

مقاومت صندل :

آخرین چیزی که در صعود خود به طبیعت و یا کویر، احتیاج دارید، این است که بند صندل شما پاره شود ! پس دنبال یک جفت صندل با کیفیت و مقاوم باشید. بعضی از کمپانی ها از کنف های بافته شده به عنوان بند صندل استفاده می کنند زیرا وزن سبکی دارند، نرم هستند و با طبعیت نیز سازگار می باشند ! اما متاسفانه این بند ها مقاومت خوبی ندارند و با کوچکترین فشاری پاره می شوند ! پس بهتر است از این نوع بند ها روی صندل خود استفاده نکنید !

ضخامت کف پا :

در ساخت صندل ها معمولا از کفی های نازک استفاده شده است . این بخاطر این است که کفی های ضخیم، وزن بیشتری دارند و معمولا شیوه ی راه رفتن ما را نیز عوض می کنند . در آنها، از کفی های 5 میلی متری تا 12 میلی متری استفاده شده است . صندل های 12 میلی متری، شاید بیشترین ضخامت را بین صندل های ساده داشته باشند اما هنوز هم راحتی خود را در مسیر های ناهموار حفظ کرده اند. صندل های 5 میلی متری کمترین حفاظت را از پاهای شما دارند و شاید تنها نکته ی مثبت راجع به آن ها، راحتی فوق العاده پاهای شما می باشد. سعی کنید دنبال کفی بین 5 تا 12 میلی متری باشید که هم در آن احساس راحتی کنید و هم از پاهای خود حفاظت کنید.

توصیه ما این است که طبیعت گردانی که می خواهند سراغ صندل بروند، از  مدل هایی با کفی ضخیم تر شروع کنند . این بخاطر این است که تمام ما به استفاده از کفش ها عادت کرده ایم. کفش های ورزشی با داشتن لایه ای نرم از پاهای ما در برابر صخره ها، چوب ها و خس و خاشاک مسیر محافظت می کردند. علاوه بر این، استفاده از صندل هایی با کفی نازک و عادت کردن به آن ، کمی زمان بر خواهد بود و در ابتدای کار شاید خواسته ما را از لحاظ سرعت و حفاظت، برآورده نکنند. سعی کنید در چند صعود ابتدایی خود با یک صندل کفی ضخیم شروع کنید و کم کم پس از عادت کردن به آن، سراغ کفی های نازک تر بروید .

 

[adrotate group=”1″]

میزان اختلاف بین پاشنه و قسمت جلویی کفش ( Zero Drop ):

در دنیای کفش ها، واژه ی دراپ به معنی اختلاف پاشنه ها , قسمت جلویی کفش در حالت ایستاده می باشد . این مقدار در واحد میلی متر اندازه گیری می شود . در کفش های ورزشی استاندارد، این  اختلاف چیزی بین 8 تا 10 میلی متر می باشد اما در بعضی از کفش ها، این مقدار بالاتر نیز می رود !

این مفهوم که نسبتا در دنیای کفش ها جدید می باشد در اواخر دهه 70 معرفی شد. همانطور که افراد بیشتری رو به دوندگی آورند، کفاشان به این فکر افتادند که قرار دادن یک کوسن ( لایه نرم ) در قسمت پاشنه کفش، می تواند فشار را از روی ساق پا و آشیل در هنگام دودنگی به شکل محصوصی کاهش دهد .

راه رفتن با صندل ها، شباهت زیادی با پاهای برهنه دارد. به همین دلیل اختلاف پاشنه با سطح جلویی در صندل ها، نزدیک به صفر می باشد. در اکثر این صندل ها اختلاف بین پاشنه و قسمت جلویی کفش ها به صفر رسیده است و این صندل ها با ویژگی Zero Drop عرضه می شوند .

طرفداران دو با پاهای برهنه عقیده دارند که دویدن با اختلاف ارتفاع ناچیز بین پاشنه و کف پا، باعث می شود که سرعت و تعادل بیشتری در مسیر داشته باشیم . اگر به تازگی سراغ این کفش ها رفته اید سعی کنید تا عادت کردن کامل به آن ها از صعودهای بزرگ خودداری کنید. چند صعود کوچک و یا پیاده روی ساده با آن ها انجام دهید تا کم کم به شیوه ی راه رفتن با آن ها عادت کنید .

تو کفی ها :

انواع مختلفی از تو کفی ها در میان صندل ها وجود دارد. انتخاب صحیح توکفی بر اساس نیاز های شما، دارای اهمیت خاصی می باشد. تو کفی ها فواید و کاربرد زیادی دارند : تناسب کفش ، چسبندگی ، جذب تعرق و آب و … .

افراد تازه کار، ممکن است در ابتدا متوجه شوند که هنگام راه رفتن قسمتی از پاهایشان درون صندل لیز می خورد . این مورد هم می تواند ناشی از عادت نداشتن ما به مدلهای مختلف و هم لیز بودن تو کفی صندل باشد ! معمولا تو کفی های پارچه ای و برزنتی دارای بیشترین چسبندگی و تو کفی های چرمی و مصنوعی سطح لیزتری دارند.

افرادی که در محیط های گرم زندگی می کنند و یا پاهایشان بیش از حدعرق می کنند، باید دنبال تو کفی باشند که تعرق آن ها را جذب کند. این تو کفی ها رطوب را از پاهای شما جذب می کنند و با تبخیر آن ها باعث می شوند تا احساس خنکی کنید. از آنجایی که چسبندگی تو کفی با تعرق پاها کاهش پیدا می کند، توجه خاصی به این نکته داشته باشید تا بهترین تو کفی را برای صندل خود انتخاب کنید .

وزن سبک :

یکی از بهترین فواید استفاده از صندل ها، سبک وزن بودن آن ها می باشد . مدل های مختلفی ازآنها در بازار وجود دارند و عموما جنس و مواد اولیه آن ها، میزن وزن آن ها را مشخص می کند. به طور کل ، صندل های چرمی سنگین تر از صندل های پارچه ای و مصنوعی هستند، اما دارای مقاومت بیشتری نیز می باشند.

حرف آخر :

شاید مهم ترین نکته میان این موارد، میزان راحتی صندل با پاهای شما باشد . سعی کنید قبل از خرید، آن ها را به پا کنید و تا عادت کردن کامل به آن ها، از صعود های بزرگ خودداری کنید . جنس و نوع مواد اولیه آن ها را بشناسید و با کفی های ضخیم تر شروع کنید . تو کفی متناسب با نیاز خود را انتخاب کنید و از میزان مقاومت آن ها در مسیر، اطمینان حاصل کنید . فرقی نمی کند فعالیت شما کوهنوردی، دویدن و یا یک قدم زدن ساده باشد! در همه حالات، می توانید از یک صندل با کیفیت کمک بگیرید !

منبع : Arborexplorer

زمان مطالعه: 8 دقیقه

کوهنوردی، یکی از بهترین روش ها برای دیدن شگفتی های طبعیت است ! با این کار هم با خودتان کمی خلوت می کنید،هم رابطه ی خودتان را با طبیعت تقویت می کنید و هم شانس دیدن مناظری را دارید که انسان های کمتری به دلیل سختی راه  و فشار کوهنوردی ، فرصت دیدن آن را دارند ! کوهنوردی یک چالش فیزیکی برای شما می باشد اما بدون شک، مشاهده ی کوهستان ها، چشم انداز های اقیانوس ها و یا طلوع خورشید بر فراز آتش فشان ها، پاداشی ارزنده برای این چالش فیزیکی هستند !

من تقریبا در هر قاره ای، تجربه ی یک صعود یک ساعته و یا چند هفته ای را دارم ! برای همین می توانم با اطمینان به شما بگویم کوهنوردی یکی از اندک فعالیت هایی است که در آن به زیبایی ها و شگرفی های طبیعت پی خواهید برد و مناظری خواهید دید که تا ابد در ذهن شما نقش خواهند بست ! به قول معروف ” زیبایی در طبیعت در نقاطی یافت می شود که جاده ای از آن رد نمی شود ! “

اما من نیز این نکته را قبول دارم که کوهنوردی در ابتدای کار، برای بعضی از افراد می تواند سخت و طاقت فرسا باشد ! ( مخصوصا اگر استرس این را هم داشته باشید که نتوانید با سرعت گروه ادامه دهید و یا در میانه راه، از صعود خود منصرف شوید ! )، اما اگر بتوانید بدن و ذهنتان را برای کوهنوردی آماده کنید، سختی مسیر خیلی زود تبدیل به لذت خواهد شد !

در مقاله زیر، به چند نکته اساسی برای کسانی که می خواهند اولین صعودشان را انجام دهند، اشاره خواهیم کرد! با رعایت این نکات، صعودی لذت بخش و آسان خواهید داشت !

1 – همه چیز به پا و پوشش های آن ربط دارد !

لازمه ی یک صعود موفق و لذت بخش، داشتن یک جفت پای توانا و پوشش های مناسب آن می باشد! البته پوشش پاهای شما ( بوت و کفش ها ) ، تا حد زیادی به مسیر و جاده ی که در آن هستید، مربوط می شود . به قول گفتنی : بهتر است در صعود های کوتاه و مسیر های ساده، کفش های جدیدتان را امتحان و به آن ها عادت کنید !

در کل، خود من طرفدار کفش هایی هستم که به پشتیبانی عضلات ماهیچه پا می آیند، ضد آب هستند و تعادلتان را در مسیر افزایش می دهند. شاید بوت های کوهنوردی از نظر من بهترین کفش ها برای کوهنوردی باشند، چون حسابی تعادلتان را در مسیر افزایش می دهن ، ضدآب هستند و قیمت نسبتا مناسبی نیز دارند !

همچنین سعی کنید بندهای کفشتان را محکم کنید تا پاهایتان در بوت کاملا جفت شود. چند چسب زخم برای تاول های احتمالی با خود بیاورید. جوراب های ضخیم و جاذب تعرق و آب بپوشید. جوراب های پشم مارینو بهترین کیفیت را در بازار دارند، اما اگر شما نیز مثل من نسبت به آن ها حساسیت دارید  سراغ جایگزین دیگری بروید.

همچنین استفاده از باتوم های کوهنوردی را به شما توصیه میکنم ، مخصوصا اگر مسیر سر پایینی را پیش رو دارید . من همیشه از آن ها برای کاهش فشار روی زانوها و افزایش تعادل در مسیر استفاده می کنم.

2 – تمرین کنید تا با آمادگی کامل صعودتان را آغاز کنیـــد !

 

بهترین راه برای تقویت جسمانی در هر ورزشی، انجام خود آن ورزش می باشد ! اگر می خواهید خودتان را برای صعودی بزرگ آماده کنید و هنوز راجع به تناسب اندام و آمادگی بدنتان در مسیر اطمینان حاصل نکرده اید، یک مسیر ساده و نزدیک به خود پیدا کنید و تمرین خود را به آنجا ببرید . اگر در شهر زندگی می کنید، سراغ باشگاه های بدنسازی بروید و تمرین stair climber و the elliptical را انجام دهید . بدنتان را مثل سنگ نورد ها آموزش دهید و سعی کنید تا جایی که می شود، پاهایتان را تقویت و از آن ها استفاده کنید !

مقاله پیشنهادی :  تمرین های کوهنوردی

اگر فردا، صعودی بزرگ پیش رو دارید و هم اکنون این مقاله را مطالعه می کنید، شاید کار کمی برایتان سخت باشد ! اما نگران نباشید ! شاید وقت زیادی برای تمرین نداشته اید و حالا هم وقت کافی برای انجام آن ها نیست ! بجای اظطراب و ترس ، نکته ی بعدی را بخوانید چون خیلی بدردتان خواهد خورد !

3 – کوهنوردی فعالیتی ذهنی تا فیزیکی می باشد !

شاید خیلی ها فکر می کنند هر چقدر تناسب اندام بهتری برای کوهنوردی داشته باشیم، انجام آن بسیار لذت بخش تر خواهد بود ! این نظریه تا حد زیادی درست است ،اما توجه داشته باشید که این تمام لازمه های صعود نخواهد بود ! از نظر کوهنوردان حرفه ای، کوهنوردی یعنی تحمل فشار ! فشار هایی که بیشتر آن ها ذهنی خواهد بود !

سعی کنید با تلقین به خود در مسیر، مثبت اندیش باشید ! کلماتی مثل ” نمی توانم و یا ” نمی شود ” را به کار نبرید ! اگر مثبت اندیش باشید و از این کلمات نا امید کننده نیز دوری کنید، خیلی زود متوجه می شوید که صعود برایتان بسیار آسان و لذت بخش تر خواهد شد ! همچنین وقتی که به پایان صعود رسیدید و مناظر زیبا و منحصربفرد را در ذهنتان ثبت کردید، می توانید مطمئن باشید که پاداش این چالش فیزیکی را گرفته اید !

مقاله پیشنهادی : چرا کوهنوردی بهترین ورزش برای جسم و روان است ؟

4 – به بدن خود احتـــــــرام بــــگذارید !

کوهنوردی ورزشی رقابتی نمی باشد ! ( این چیزی است که هنوزم بعضی وقت ها آن را به خودم یادآوری می کنم ! ) این که چه کسی به عنوان نفر اول به نوک قله و یا انتهای مسیر می رسد، به هیچ وجه مهم نمی باشد ! بعضی افراد از دیگران سرعت بیشتری دارند و این یک حقیقتی است که باید آن را بپذیریم !

هیچ گاه قدرت و تاثیر استراحت های 30 ثانیه ای را در مسیر، دست کم نگیرید. اگر نیاز به وقت بیشتری دارید، آن را به یک دقیقه افزایش دهید . اگر در مسیر سختی هستید، تا جایی که می توانید از این استراحت ها و وقفه ها استفاده کنید تا جانی دوباره بگیرید. اما سعی کنید آن ها را زیاد طول ندهید تا عضلات شما سرد نشوند !

علاوه بر این، سعی کنید قبل از انجام یک صعود چند هفته ای، چند صعود کوتاه و روزانه انجام دهید تا با سختی ها و مشکلات مسیر، آشنا شوید .

5 – خوب بخــــورید و خوب بیاشـــــامید !

خوب غذا بخورید و آبرسانی به بدنتان را نیز به موقع و به اندازه کافی انجام دهید . اگر در طول مسیر گشنه و یا تشنه شدید، تغذیه و آبرسانی را به اندازه کافی انجام نداده اید ! به یاد داشته باشید که انرژی، کلید اصلی موفقیت در کوهنوردی است . یک صبحانه ی مفصل بخورید و چند خوراکی سبک و مغذی با خود بیاورید تا در طول مسیر از آن ها استفاده کنید .

من به شما میوه های خشک و خشکبار را توصیه می کنم . این خشکبار ها نسبت به وزن کم خود، انرژی زیادی دارند . همچنین، فرقی نمی کند هوای بیرون سرد و یا گرم باشد، خشکبار ها در همه روزهای سال، خوشمزه هستند ! محصولات طبیعی که خوردن آن ها در هنگام راه رفتن بسیار آسان می باشد و نیازی به توقف در مسیر ندارید . من معمولا از خشکبار ها و یا شکلات های انرژی زا ( به دلیل شکر و انرژی بالا ) در مسیر استفاده می کنم.

به یاد داشته باشید که باید در مسیرتان سوخت کافی داشته باشید و این سوخت تنها غذای شما می باشد ! آبرسانی به بدنتان را به موقع انجام دهید تا انرژی شما بیهوده تلف نشود و بیماری های دیگری مثل ( گرما زدگی و… ) سراغتان نیاید !

 

مقاله پیشنهادی : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم؟

6 – نحوه صحیح آبرسانی به بدنتان را یاد بگیرید !

بطری های آب یکی از سنگین ترین وسایل شما برای حمل و همچنین مهم ترین چیزی هستند که شما در مسیر به آن ها احتیاج پیدا خواهید کرد .

در خیلی از مسیر های کوهنوردی در جهان مثل The Annapurna circuit و مناطقی مثل Patagonia و Switzerland، این شانس را دارید تا بطری های آب خود را با منابع آبی اطراف پر کنید ! اما در اکثر مسیر های کوهنوردی در جنوب غربی آمریکا، خبری از دریاچه و یا رودخانه نمی باشد ! پس سعی کنید قبل از صعود، مسیر خود را به خوبی بشناسید و اگر منبع آبی در مسیر شما بود، آب کمتری با خود حمل کنید و کوله خود را سبک تر کنید.

کافی است تا مکان مورد نظر خودتان را گوگل کنید تا از وجود منابع آبی در مسیر، اطمینان حاصل کنید . سعی کنید چند روش برای تصیه آب با خود داشته باشید .( مثل نی های تصفیه ساز و یا استریپین ها ) . به یاد داشته باشید تصفیه آب در طبیعت یکی از مهم ترین موارد قبل از آشامیدن آن می باشد!

مقاله پیشنهادی : همه چیز درباره نوشیدن آب در کوهپیمایی

 

7 – صورتتان را بپوشانید، از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید و به صورت چند لایه ای لباس بپوشید !

 

 

مناسب ترین پوشش در کوهنوردی و طبیعت گردی ، پوشش به صورت چند لایه ای است ! اگر مسیر شما در ارتفاع بلندی واقع شده است، پوشش شما اهمیت دو چندانی پیدا می کند ! سعی کنید یک کوله پشتی با کیفیت که با آناتومی بدن شما تناسب دارد، با خود داشته باشید و وسایلتان را به شکل صحیح در آن بچینید !

در جنوب شرقی آسیا، هوا بیشتر گرم و مرطوب می باشد اما در کوهنوردی 4 روزه در مسیر Rinjani ( از آنجایی که این مسیر در ارتفاعات بلندی واقع شده است ) ،به یک کاپشن احتیاج پیدا کردم ! حتی در مسیر صعود یک روزه به قله Mt. Kinabalu  درBoreno، به دلیل افزایش ارتفاع در نوک قله، سراغ یک کاپشن پشمی برای سرما رفتم !

اما بر خلاف جنوب شرقی آسیا، اکثر مسیر ها در اوتاه و کالیفرنیا در تابستان بسیار گرم هستند و به همراه داشتن یک کاپشن، بیشتر شبیه به یک جوک می باشد ! در این شرایط، بجای کاپشن باید مقدار زیادی ضدآفتاب، یک کلاه و یک پوشش خنک و راحت داشته باشید. همیشه از آب و هوای مسیر خود اطلاع داشته باشید، زیرا بدون پوشش مناسب در مسیر، کارتان بسیار سخت می شود و حتی ممکن است جانتان نیز در خطر بیفتد !

در آخر اگر قصد طبعیت گردی در جنگل دارید، حتما یک قوطی های حشره کش با خود داشته باشید.

 

کلام آخــــر :

 

با رعایت این نکات در کوهنوردی، هم از نظر ذهنی و هم از نظر فیزیکی، آمادگی بیشتری برای صعود خواهید داشت  و تجربه بهتری نیز از صعودتان ثبت خواهید کرد. به یاد داشته باشید که کلید اصلی در صعود، لذت بردن از آن، راحتی در طول مسیر، آبرسانی و تغذیه کافی و احترام به سطح و سرعت بدنتان می باشد !

همچنین، سعی نکنید در طول مسیر مضطرب و پریشان باشید ! شما کوهنوردی می کنید تا مناظر زیبای مسیر را ببینید و از آن لذت ببرید !

همانطور که در کوهنوردی پیش می روید و به ریتم و آهنگ آن عادت می کنید، این نکته را نیز به یاد داشته باشید که کوهنوردی، فعالیتی بسیار اعتیاد آور است ! اعتیادی که چیزی جز سلامت جسم و روان برای شما به ارمغان نخواهد آورد !

پس آرام باشید و کوهنوردی کنید !

منبع : Bemytravelmuse

زمان مطالعه: 6 دقیقه

داشتن یه تفریح هیجان انگیز که ذهن و بدن آدم رو هم زمان درگیر خودش بکنه، یکی از لذت بخش ترین کارهای دنیاست. ورزش کردن شاید بیشتر از اینکه روی بدنمون تاثیر بذاره، روحیه و حال ذهنی مون رو بهتر می کنه.

دوچرخه سواری کوهستان از رشته هایی هست که به استقامت، قدرت، تعادل و تسلط کامل به دوچرخه احتیاج داره. توی این ورزش شما باید به طور کامل روی مسیرتون تمرکز کنید و برای هر مانعی که قراره سر راهتون سبز بشه آماده باشید. میلیون ها نفر سرتاسر دنیا به این ورزش علاقه مند هستن و در این زمینه فعالیت می کنن. احساس آزادی، درگیری با طبیعت و اکتشافات جدید و نگه داشتن بدنی سالم از فواید دنبال کردن این رشته به شمار میرود.

این ورزش با رشته‌هایی همانند کراس کانتری، کراس کانتری ماراتن، down hill، فور کراس، پریدن از خاک، مسابقات تعقیبی برگزار می‌شود.

دوچرخه‌سواری کوهستان از اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی به صورت مدرن انجام می‌شود و از سال ۱۹۹۶ در بازی‌های المپیک رسماً برگزار شده‌است.

 

دوچرخه کوهستان به چهار دستهٔ عمده تقسیم می‌شود:

• سخت:دارای انعطاف‌پذیری بسیار اندک
• دم سخت(به انگلیسی: Hard tail):دارای انشعاب محور تعلیق جلویی و بدون محور عقب
• دم نرم(به انگلیسی: Soft tail):دارای محور تعلیق عقب کوچک
• دوگانه یا دارای سیستم تعلیق کامل(به انگلیسی: full suspension)
•  

دوچرخه کوهستان بعد از دوچرخه های هایبرید بیشترین تولید را به خود اختصاص میده. در قدیم معمولاً این دوچرخه‌ها ۸، ۹ و ۱۰ دنده در عقب و ۳ دنده در جلو داشتند، اما اکنون با پیشرفت این سبک از دوچرخه استانداردهای آن دستخوش تغییرات زیادی شده است و در جدید ترین مدل ها دنده در عقب به تعداد 12 و در جلو به تعداد 1 درآمده است. این فرایند باعث شده است که وزن سیستم دنده کمتر و بازدهی بالاتری برای مسابقات داشته باشد.

دوچرخه سواری کوهستان همیشه نباید توی کوهستان انجام بشه و از حیاط خونه تون گرفته تا جاده های خاکی، هر جایی امکان پذیره. اما دلچسب بودن این ورزش به اینه که توی دل طبیعت انجام بشه، مثلا از بالا تا پایین یه مسیر خاکی در دل کوه و تپه ها. دوری از زندگی شهری و تلاش برای پیدا کردن مسیر لا به لای درخت ها و تپه ها به آدم حس خودکفایی میده، انگار شما میتونید به تنهایی از پس هر مانعی بربیاید

تنها چیزی که در وهله ی اول برای دوچرخه سواری کوهستان لازم دارید یه دوچرخه ی مخصوص کوهستانه. این دوچرخه ها رده بندی های مختلفی دارن و از بعضی دوچرخه های معمولی گرفته تا خیلی پیشرفته تر، همه میتونن تجربه ی دوچرخه سواری در کوهستان رو داشته باشن. چیزی که مهمه اینه که اگه قراره پرش یا حرکات خاص و شدیدی با دوچرخه انجام بدین، دوچرخه تون باید ویژگی های خاصی برای دسته، صندلی، بدنه و… داشته باشه. لوازم جانبی دیگه که به فعالیتتون کمک می کنه اینهاست: کلاه ایمنی مخصوص دوچرخه، یک جفت دستکش، عینک، لباس محافظت کننده، دستگاه جی پی اس، تلنبه و چراغ های ال ای دی برای دوچرخه سواری در شب.

دوچرخه سواری کوهستانی از کجا شروع شد؟ در دهه ۱۹۷۰ بود که خیلی از دوچرخه سوارها تصمیم گرفتن این رشته رو به جاده های خاکی بکشونن و تقاضای زیادی برای مسابقات از بالا تا پایین کوه بود (down hill). اما خیلی زود تصمیم گرفتند مسابقات از پایین تا به بالای کوه (up hill) رو هم برگزار کنن و اینطوری بود که قطعه های جدید برای این کار درست شد و این ورزش خیلی سریع توسعه پیدا کرد.

اگه علاقه مند به دوچرخه سواری کوهستان هستید، بهتره با خریدن یه دوچرخه استاندارد شروع کنید و اول تسلطتتون رو نسبت به دوچرخه سواری بالا ببرید. برای خبردار شدن از مسیرهای دوچرخه سواری شهرتون، با یکی از فروشگاه های لوازم حرفه ای دوچرخه مشورت کنید.

چگونه از گرفتگی عضلات در دوچرخه سواری جلوگیری کنیم :

ویل شرمن به عنوان یکی از مسابقه دهندگان دوچرخه کوهستان، 10 دقیقه از بهترین رکوردش جلوتر بود که گرفتگی عضلات چهار سر وی سبب زمین خوردن شدید وی در مسیری هموار گردید. به محض اینکه اون احساس کرد عضلاتش به هم گره خورده و به اندازه ی یک توپ گلف برآمده شده است، شرمن تنها توانست نظاره گر رقبای دیگرش باشد که در حال عبور از اون به سمت خط پایان بودند.

معمولاً بیشتر ورزشکاران حرفه ای با نشانه های گرفتگی آشنایی دارند- خستگی، خشکی و درد ناگهانی در هنگام خمش و پیچش از نشانه های بروز گرفتگی دردناک عضلات می باشد. همچنین تحت فشار قرار دادن عضلات یا از دست دادن مقادیر زیاد الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم در طی فعالیت شدید می تواند روند گرفتگی را تسریع بخشد. دوچرخه سواران می توانند بیش از 3000 میلی گرم سدیم را در کمتر از 2 ساعت از دست بدهند. با توجه به اینکه بیشتر نوشیدنی ها و مکمل های ورزشی حاوی 200 میلی گرم یا کمتر، الکترولیت می باشند، درک کمبود مواد مغذی در بدن را آسانتر می کند.

مقاله پیشنهادی :تمرین های کوهنوردی

حدس زدن در مورد اینکه شما چه میزان سدیم پیش از شروع گرفتگی از دست می دهید تقریباً غیرممکن است. همچنین این معضل در هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتد برای مثال در طول دوچرخه سواری در یک روز گرم و شرجی تابستان یا هنگامی که شما در منزل مشغول استفاده از دوچرخه ثابت و تمرین های هوازی باشید. پس، حفظ عضلاتتان در بهترین حالت ممکن، نیازمند مقادیر قابل توجهی مواد و مکمل های مغذی می باشد- بعلاوه، نوشیدن مایعات بطور مکرر در هنگام دوچرخه سواری، از نوشیدن یکباره و به مقدار زیاد جلوگیری می کند که اینکار (نوشیدن یکباره و بسیار زیاد) نیز ریسک های زیادی را بدنبال دارد. 

مقاله پیشنهادی: نمک ، سدیم نقش آن در رژیم غذایی و تاثیر آن بر سلامت

نوشیدن کم مایعات می تواند سبب گرفتگی عضلات و کم آبی بدن شود، اما نوشیدن بسیار زیاد مایعات نیز می تواند زندگی فرد را با تهدید مواجه کند که به آن “هیچوناتِرِمیا” گفته می شود. (کاهش سطح سدیم به دلیل کاهش غلظت خون در اثر نوشیدن بسیار زیاد مایعات). پس، نوشیدن مقادیر کافی مایعات برای بدن بسیار حیاتی می باشد.

بعد از مدت ها، شرمن در یک آزمایش شرکت کرد. اون باید روی یک ترینر، یه مدت یک ساعت بدون آب به همان سختی که در مسابقات رکاب زده بود، رکاب می زد تا جایی که اسفنج متصل به بدنش در اثر تعریق وی، کاملاً خیس شود.
شرمن می گوید: در انتهای آزمایش آنقدر تشنه بودم که تلاش می کردم که با کج کردن سرم، قطره های عرق را به دهانم بریزم!
شرمن چیزی حدود 3000 میلی گرم سدیم را در طی تست از دست داد. مقدار سدیمی که اون از دست داد خیلی زیاد بود ولی چیز عجیبی نبود. موسسه لانگ فورد (بانی این آزمایش) می گوید: حدود 25 درصد ورزشکاران در اثر تعریق چیزی در این حدود یا حتی مقادیر بیشتری الکترولیت را از دست می دهند. همچنین میزان نیروی اون بیش از 30 وات در طول 20 دقیقه آخر تست بدون آب، کاهش یافت.

 

برای اغلب دوچرخه سواران، راه حل مناسب فراهم آوردن ترکیبی از مواد مغذی و مایعات کافی در حین دوچرخه سواری می باشد: لانگفورد به شرمن توصیه نمود تا سدیم دریافتی خود را به میزان 3 برابر افزایش دهد و از خوراکی های نمکی استفاده نماید. دوچرخه سوارانی که تعریق شان نمک بیشتری دفع کرده یا نیاز به مواد غذایی بیشتری دارند، ممکن است نیازمند برنامه جامع تری برای نوشیدن مایعات دارند.
شرمن می گوید: تا قبل از این، نمی توانستم حتی 100 کیلومتر بدون گرفتگی دوچرخه سواری کنم. این اولین هفته با برنامه جدید تغذیه و نوشیدن مایعات من است و توانستم چهار و نیم ساعت با حداکثر توان رکاب بزنم بدون هیچ گونه گرفتگی. این برای من شگفت انگیز بود!

چهار ترفند هوشمندانه برای جلوگیری از گرفتگی عضلات دردوچرخه سواری :

چه بخواهید در یک آب و هوای گرم در زمستان سفر کنید یا تمرین تان را در تابستان پیش ببرید، به بدنتان این اجازه را دهید تا پیش از آغاز فعالیت های شدید، برای چند روز با دماهای بالا سازگار شود.
نوشیدن مایعات به طور مکرر
حداقل 600 سی سی مایعات در هر ساعت دوچرخه سواری مصرف نمایید، در صورت گرمای شدید محیط بیرون، این مقدار را دو برابر افزایش دهید. اگر در به خاطر آوردن زمان هر بار نوشیدن، مشکل دارید، از یک تایمر بر روی ساعت یا تلفن همراه خود استفاده کنید.
علائم گرفتگی را سریعاً تشخیص دهید
اگر احساس گیجی یا حواس پرتی و خستگی کردید، هر 20-30 دقیقه 700 سی سی نوشیدنی ورزشی یا یک ژل حاوی سدیم مصرف کنید. ممکن است شما نتوانید مانع گرفتگی شوید، اما می توانید از شدت آن بکاهید.
چوب شور و بیسکویت ترد (نمکی) بخورید
30 تا 60 دقیقه پیش از مواجهه با گرفتگی، مقادیری الکترولیت و کربوهیدرات حاوی شدیم زیاد مصرف نمایید.

دوچرخه سواری کوهستان به عنوان یکی از رشته های هیجان انگیز ورزشی، خطر آسیب دیدگی و صدمات رو هم به همراه داره. از یه خراش ساده گرفته تا مشکلات استخوانی و غیره، که از اکثر اینها میشه با داشتن تجهیزات ایمنی استاندارد جلوگیری کرد.

منبع: http://guybike.blogsky.com

زمان مطالعه: 7 دقیقه

غارنوردی یکی از فعالیت‌های تقریبا نوپا در ایران است که توانسته در چندین سال اخیر طرفداران زیادی به خود جذب کند. در حال حاضر بخشی از هیئت کوهنوردی در ایران نیز شاخه غارنوردی را به فعالیت‌هایش اضافه کرده است. غارنوردان می‌توانند در دو سطح مبتدی و حرفه‌ای فعالیت خود را ادامه دهند.

برای انجام این ورزش هیجان انگیز باید قابلیت های یک کوهنورد را داشته باشید و از فضاهای بسته و تنگ نترسید.

دسته بندی غارها:

غارها از نظر تقسیم بندی به دو دسته تقسیم می شوند:

الف – غارهای طبیعی

ب – غارهای مصنوعی: غارهایی که توسط انسان بصورت حفره هایی در دل صخره ها بوجود آمده اند.

غارهای طبیعی خود به ۶ گروه نیز تقسیم می‌شوند.

1. غارهای بوجود آمده بر اثر نفوذ آبهای اسیدی در لایه های آهکی (که ۹۸ درصد غارهای موجود از این روش بوجود می آیند)
2. غارهای بوجود آمده بر اثر فرسایش امواج
3. غارهای بوجود آمده براثر زلزله و چین خوردگی های لایه زمین
4. غارهای آتشفشانی
5. غارهای بادی
6. غارهای یخی

غارنوردان آماتور

غارنوردان آماتور کسانی هستند که به این فن بیشتر از جنبه ورزشی نگاه می‌کنند. امروزه تعداد این غارنوردان از غارنوردان حرفه‌ای بیشتر است و اکثر غارهای جدید توسط این افراد کشف می‌شود. به طور کلی غارنوردی آماتور بیشتر در میان کوهنوردان رایج است. بسیاری از غارنوردان آماتور به خاطر علاقه خاصی که در طی سال‌ها غارنوردی به این فن پیدا می‌کنند تبدیل به غارنوردان حرفه‌ای می‌شوند و در بعضی از رشته‌های آن تجربه‌های زیادی کسب می‌کنند. 

از نگاه غارنوردان آماتور غارنوردی ورزش تفریحی نوردیدن و اکتشاف غارهاست.چالش‌های مربوطه به نوع و گونه غاری که نوردیده می‌شود بستگی دارد ولی معمولاً بهره‌گیری از میخ و طناب و گذر از تنگراه‌ها، دهلیزها و چالاب‌ها را شامل می‌شود. در ایران غارنوردی را یکی از گرایش‌های کوهنوردی می‌دانند ولی در برخی کشورها رشته‌ای جداگانه شمرده می‌شود. 

غارنوردان حرفه‌ای

غارنوردان حرفه‌ای کسانی هستند که برای اهداف خاصی بجز جنبه ورزشی آن پا به اعماق غارها می گذارند. این اهداف که جنبه علمی دارند به رشته‌های زیر تقسیم می‌شود: زمین شناسی، دیرین شناسی، باستان شناسی، انسان شناسی، آب شناسی و زیست شناسی.

در میان رشته های مختلفی که برای طبیعت گردی و بازدید از طبیعت های مختلف زمین وجود دارد، غارنوردی یکی از جذاب ترین و البته پر خطرترین نمونه های گشت و گذار در طبیعت است. اگر می خواهید در این زمینه به فعالیت بپردازید، باید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را بشناسید و برای شروع پیمایش غارهای مورد نظرتان آن ها را تهیه کنید. بسیاری از افرادی که از از نظر جسمانی و بدنی توانایی مناسب و خوبی دارند همانند ورزشکاران و کوهنوردان، می توانند غارنوردی را هم تجربه کنند. در دنیا می توانید عجیب ترین غارها را پیدا کنید. حتی درون کشورمان ایران نیز پر از غارهایی است که بتوانید به دیدن آن ها بروید.

اگر قصد دارید تا این حرفه را بسیار حرفه ای تر دنبال کنید یا به درون غارهایی قدم بگذارید که صعب العبور هستند، باید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را با خود به همراه داشته باشید. به این نکته توجه داشته باشید که به همراه داشتن وسایل حرفه ای و تخصصی غارنوردی لازم هست اما کافی نیست. شما باید مهارت های استفاده از این وسایل را نیز بدانید. باید نکات و مهارت های غارنوردی را بدانید و در کل اگر برای اولین بار است که به این حرفه می پردازید، با افراد حرفه ای همراه شوید. اگر آماتور هستید، به همراه افراد حرفه ای به درون غار بروید و از آن ها اصول و نکات غارنوردی را بیاموزید. پس از آموزش می توانید با تکیه بر مهارت های کسب کرده و وسایل مورد نیاز برای غارنوردی به کشف غارهای مخفی و سخت بروید. حتی غارهایی را بپیمایید که کمتر افرادی توان گذر از آن ها را داشته اند.

همچنین به دلیل اینکه درون بسیاری از غارها آب، دریاچه یا رودخانه وجود دارد و گاهی مجبور به عبور از آن ها می شوید، باید شنا کردن را بدانید. برای بالا رفتن از صخره های سخت و دیواره های درون غار، باید یک صخره نورد باشید تا بتوانید درون غارهای گوناگون با شرایط مختلف به حرکت ادامه دهید. برای اینکه غارنوردی کنید، باید مناسب ترین و بهترین وسایل را به همراه داشته باشید. سعی کنید وسایلی را خریداری کنید که کیفیت بسیار خوب و مطلوبی به همراه داشته باشند. چرا که جان شما بسته به کیفیت وسایلی خواهد بود که از آن ها استفاده می کنید. بسیاری از وسایلی که برای غارنوردی استفاده می شوند، همان وسایلی هستند که برای صخره نوردی، کوهنوردی و یا غواصی استفاده می شوند.

پوشیدن لباس گرم غارنوردی و خشک به همراه چراغ قوه، کلاه ایمنی با چراغ قوه ای که بر روی سر و کلاه نصب می شود (headlamp) از لوازم واجب و ضروری برای شروع غار نوردی است.

نحوه تهیه وسایل غارنوردی

گیره های مخصوص غارنوردی هم باید از بهترین نوع و جنس تهیه شوند. اگر نمی خواهید که برای غارنوردی خرج بسیار کنید یا اینکه جزو آماتورها و افرادی هستید که تازه می خواهند این رشته را شروع کنند، بهتر است از لباس های دسته دوم استفاده کنید. پوشیدن لباس های کهنه و قدیمی که معمولی اما گرم هستند، در این مواقع بسیار مناسب هستند. به سراغ لباس های ضد آبی بروید که اگر چه قدیمی هستند اما همین خوصیات ضد آب آن ها بسیار مفید تر از لباس های معمولی همانند جین و پیراهن است. ژاکت، شلوار و پیراهن های چند لایه اما گرم و ضد آبی را بخرید که در عین جمع و جور بودن، سبک و با دوام نیز باشند.

برای خرید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی حتما لازم نیست تمام وسایل را نو بخرید. گاهی قرض گرفتن یا خرید وسایل دست دوم اما مناسب و با دوام می تواند بسیار کارساز باشد. حتی با کمی گشتن مکان ها، موسسات یا مغازه های را پیدا خواهید نمود که وسایل غارنوردی را می توانید از آن ها کرایه کنید. اگر هنوز نمی دانید که چه میزان از این رشته در طبیعت گردی خوشتان می آید یا تنها یک بار قصد غارنوردی و پیمایش غاری را دارید، می توانید وسایل کرایه ای بگیرید.

طناب هایی را که بر می دارید کاملا نگاه کنید تا سالم باشند و هیچ گونه پارگی نداشته باشند. لامپ هایی که بر می دارید، سالم باشند و روشن شوند. کمربندها سالم و محکم باشند و گیره هایشان درست جمع شوند. تمام وسایلی که به این شیوه بر می دارید را امتحان کنید. حتی بهتر است که با یک غارنورد حرفه ای برای خرید وسایل بروید.

این سوال ها را از خود بپرسید:

قبل از خرید وسایل، نوعی غاری را که می خواهید وارد آن شوید، مشخص کنید. آیا آن غار، جزو غارهای آبی یا غارهای خشک است؟ آیا در آن غارها آب آشامیدنی پیدا می شود یا آب درون غار غیر قابل آشامیدن است؟ حفره ها و راهروهای درون غار چگونه هستند؟ به چه میزان میخواهید درون غار پیش بروید؟ آیا تنها در دهانه غار می مانید یا اینکه وارد راهروهای اصلی و فرعی آن می شوید؟ غاری که می پیمایید برای اولین بار است که فردی وارد آن می شود یا اینکه بسیار پیموده شده است؟ قبل از خرید وسایل به این سوالات پاسخ داده تا نوع وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را بدانید.

وسایل اساسی برای غارنوردی

• کلاه

کلاه ایمنی که برای حفاظت سر استفاده می شود، در پیمایش تمام غارها لازم و ضروری است. در ضمن کلاه جایی است که چراغ قوه یا بعضی از دیگر وسایل مورد نیازتان را به آن متصل می کنید. همیشه کلاه ایمنی به سر داشته باشید.

• هدلمپ یا همان چراغ پیشانی

از وسایل مورد نیاز و ضروری برای غارنوردیست. چرا که درون غارها بسیار تاریک هستند و شما نیاز دارید که بدون اینکه دست هایتان را درگیر نگهداری چراغ قوه نمایید ، روبرویتان را ببینید. از چراغ های پیشانی که بندهای لاستیکی دارند استفاده نکنید؛ چرا که احتمال پاره شدن آن ها وجود دارد. چراغ های پیشانی که با کش به دور کلاه ایمنی می افتند بهترین هدلمپ ها هستند.

مقاله پیشنهادی :۸ توصیه برای خرید هدلامپ کوهنوردی

• هدلمپ اضافه

بسته به مسافتی که درون غار حرکت می کنید، نیاز به روشنایی دارید. هد لمپ خود را با شارژ کامل به درون غار ببرید. با این حال باید احتیاط را رعایت کرد. در نتیجه دومین هدلمپ کامل شارژ شده را برای مواقع ضروری درون کوه پشتی غارنوردی خود بگذارید.

• کفش

از آنجایی که درون غار با محیط های مرطوب و گل آلود، سنگ های لغزنده و مسیرهای متفاوتی روبرو هستید، باید کفش های محکم با کفی لاستیکی داشته باشید. کفش هایی که برای غارنوردی و کوهنوردی به بازار عرضه می شوند، مناسب هستند. اگر وارد غارهای آبی می شوید که نیاز به شنا و غواصی دارید، بهتر است که از کفش های پلاستیکی با ساق های بلند مخصوص عبور از مناطق گل آلود که با بندها و گیرهای مناسب تجهیز شده اند، استفاده کنید. اگر وارد غارهای خشک می شوید، چکمه های کوهنوردی و کوهپیمایی مناسب خواهند بود.

• لباس های گرم و چسبان

برای حفظ گرمای بدن یک لایه لباس گرم نازک بپوشید

• لباس های شنا

برای پیمایش بسیاری از غارهای باید از درون حوضچه های آب عبور کنید. برای این مواقع لباس های نازک و سبکی که به راحتی خشک می شوند بردارید. لباس های نانو یا لباس هایی از الیاف مواد پلاستیکی بسیار مناسب هستند.

• روپوش

یک پلیور یا سوشرت یا روپوشی گرم برای مواقعی که سردتان می شود لازم دارید.

• کمربند یا کیف کمری

با خود یک کمربند فانتزی که بتوانید چراغ قوه ها، باتری ها یا دیگر وسایل ضروریتان را از آن آویزان کنید، بردارید. یک کیف کمری کوچک نیز می تواند کار یک کمربند کوچک را انجام دهد.

• جوراب و دستکش

برای شروع غارنوردی، جوراب های پشمی بپوشید. اما زمانی که می خواهید وارد آب شوید یا به مناطق حساس می رسید، جوراب خود را با جوراب های مخصوص پیمایش غار عوض کنید. برای گرم نگه داشتن و جلوگیری از زخم شدن دستانتان نیز دستکش بپوشید.

• کلاه های پشمی یا پوشش سر

برای زیر کلاه ایمنی خود، یک کلاه پشمی یا کلاهی که کل سر و گردنتان را بپوشاند، بردارید.

• محافظ زانو و آرنج

برای محافظت از پاها و مخصوصا زانوهایتان، زانوبند، محافظ آرنج و محافظ زانو بپوشید. با زانو بند از برخورد دردآور زانوهایتان با صخره ها پیشگیری می کنید.

• کیف مخصوص غارنوردی

از وسایل مورد نیاز برای غارنوردی کیف و کوله غارنوردی است که برای خشک نگه داشتن و حمل وسایلتان باید داشته باشید.

• لوازم مختلف کوهنوردی

وسایلی همانند طناب های مخصوص کوهنوردی، گیره ها و لنگر یا زنجیر به همراه داشته باشید.

مقاله پیشنهادی : لیســــت کامل تجهیزات کـوهنوردی و کمپینگ

 

• غذا و نوشیدنی

برای تمام ساعت هایی که درون غار هستید، آب و غذا به همراه داشته باشید. سعی کنید بسیار بیشتر از آن چیزی که فکر می کنید غذا بردارید. همچنین تنقلات انرژی زا همانند آجیل ها و شکلات ها نیز، خوب هستند. نوشیدنی گرم بردارید.

 

فعالیت غارنوردی یکی از ورزش‌های هیجانی است که آدرنالین خونتان را بشدت افزایش می‌دهد. بنابراین در عین جذابیت احتمال بروز خطرات فراوان نیز وجود دارد .

منبع: www.eligasht.com

زمان مطالعه: 7 دقیقه

شاید بهترین راه برای ابراز علاقه به طبعیت با کودکتان، این است که همین امروز دست او را بگیرید و با یکدیگر از زیبایی و جادوی طبعیت لذت ببرید. ممکن است قدم زدن با کودکتان در طبعیت کمی سخت باشد، و یا شاید آن ها هنوز توانایی حرکت را نیز نداشته باشند! در هر دو حالت، چاره کار استفاده از کوله پشتی های حمل کودک می باشد .

کودکان نیز درست مثل بزرگسالان، عاشق طبعیت گردی هستند. این طبعیت گردی می تواند شامل جنگل های بزرگ، پارک های کوچک و یا چند قدم ساده بیرون از خانه باشد. یک کالسکه می تواند تا حدی نیاز پدر و مادر را برای حمل کودک برطرف کند، اما اگر قصدتان کوهنوردی و کمپینگ باشد ، کالسکه به هیچ وجه جواب گوی شما نیست و باید سراغ کوله پشتی های حمل کودک بروید !

اکثر کودکان در مسیر های سخت و ناهموار کوهنوردی، شروع به غر زدن می کنند و حس و حال کوهنوردی را برای همه خراب می کنند ! در واقع جثه و توانایی فیزیکی آن ها برای این مسیر ها مناسب نمی باشد و همین عامل باعث می شود تا حسابی از دستتان دلگیر شوند و زیر گریه بزنند ! اما با کوله پشتی های حمل کودک نگرانی بابت ناراحتی او نخواهید داشت.

فواید استفاده از کوله پشتی های حمل کودک :

 

رشد کودک در سال های اولیه، بسیار سریع می باشد. هر چه قدر کودک در این زمان، بیشتر از دنیای بیرونی خود استفاده کند، حس کنجکاوی و امنیت او افزایش می یابد. در واقع کودکان در سال های اولیه قدرت یادگیری بالایی دارند و اطلاعات زیادی را از اطراف خود یاد می گیرند.

تجربه بهترین راه برای یادگیری کودکان در سال های اولیه می باشد. هر چقدر کودکان بتوانند با امنیت کافی جاده و مسیر های کوهنوردی را جستجو کنند، صعود و کوهنوردی برایشان در بزرگسالی بسیار آسان تر خواهد بود.

هر چقدر کودک شما فعال تر باشد، به زمان بیشتری هم برای خواب احتیاج خواهد داشت. بر اساس تحقیقات علمی، هر چقدر کودک شما از نظر فیزیکی بیشتر شبیه شما باشد، از استرس کمتری رنج می برد. لمس کردن، یک موهبت جادویی است، زیرا استرس را در کودکان پایین می آورد و هم چنین فواید دیگیری مثل افزایش وزن، رشد بهتر و گریه کمتر را برای کودکان به همراه دارد !

اگر والدین کودک نگرانی بابت استخدام پرستار برای کودک خود نداشته باشند و آن ها را نیز همراه خود به طبعیت بیاورند، مطمئنان آزادی عمل بیشتری در محیط بیرونی خواهند داشت. کودک آن ها در کوله پشتی مخصوص خود جای گرفته است و دست والدین هم برای انجام هر کاری در طبعیت کاملا باز است !

همچنین بعد از 9 ماه حاملگی، مادر کودک نیاز دارد تا وزن اضافه ای که در هنگام بارداری به آن دچار شده است را، کاهش دهد. شاید بهترین راه برای کاهش وزن این باشد که کودک خود را در کوله پشتی مخصوص خود حمل کند تا با چند کیلو وزن اضافه، کالری بیشتری بسوزاند تا هر چه زودتر به تناسب اندام برسد.

فواید کوله پشتی های حمل کودک :

 

• کمک به اجتماعی شدن کودک در سال های اولیه
• کودک بهتر می خوابد و کمتر گریه می کند.
• قدرت لمس، استرس کودک را به شدت کاهش می دهد.
• والدین آزادی عمل بیشتری در طبعیت خواهند داشت.
• به مادران برای کاهش وزن دوران بارداری کمک خواهد کرد.

و…

راهنمای خرید کوله پشتی های حمل کودک :

 

در هنگام خرید یک کوله پشتی حمل کودک مناسب، باید چند فاکتور را در نظر بگیرید. توجه داشته باشید که کودکان در سال های اولیه، بسیار نازک نارنجی هستند و با کوچکترین ناراحتی زیر گریه خواهند زد! پس قبل از خرید خود، فاکتور های زیر را کاملا در نظر بگیرید تا مناسب ترین کوله پشتی را خریداری فرمایید.

سن کودک شما :

 

کودک شما باید کاملا قادر به بالا گرفتن سر و گردن خود داخل کوله پشتی باشد ( حداقل 6 ماهه ) . اگر کودک شما کوچکتر می باشد و نمی تواند از سر و گردن خود محافظت کند، بهتر است او را با بندهای مخصوص روی سینه خود حمل کنید. با این کار، کودک از سینه ی شما به عنوان حمایتگاه سر و گردن خود استفاده خواهد کرد.

سایز بعضی از کوله پشتی های حمل کودک، قابل تنظیم می باشد و شما می توانید با بزرگتر شدن کودک، سایز کوله پشتی را نیز افزایش دهید. هرچند بالا رفتن سن آن ها معمولا موجب افزایش وزن نیز خواهد شد و باید به دنبال راهی باشید تا این تقسیم این وزن به بهترین شکل روی بدن شما انجام شود. بهترین مدل های کوله پشتی کودک، آن هایی هستند که وزن را بیشتر به لگن شما انتقال می دهند تا فشار کمتری به کمرتان وارد شود.

میزان مسافت شما :

 

توانایی حمل کودک با آزادی عمل، یکی از گزینه هایی است که حتما باید به آن فکر کنید. اگر مسیرتان طولانی می باشد، در ابتدای کار باید خیالتان از راحتی حمل کودک راحت باشد، زیرا ممکن است در بین راه، خستگی بر شما غلبه کند و صعودتان نیمه کاره رها شود.

پیدا کردن یک کوله پشتی راحت، که برای ساعت ها بدون کوچکترین فشار به شانه و لگن شما، روی کمر شما بشیند، امری ضروری است . به یاد داشته باشید همیشه می توانید صعود نیمه کاره ی خود را کنسل کنید اما خاطره بدی برای کودک و خودتان بجای خواهید گذاشت !

نوع اسکلت و فرم کوله پشتی :

 

اگر امکان آن وجود دارد، حتما کوله پشتی را که قصد خریدش را دارید، یک بار به تن کنید. کوله پشتی نباید برای شما بزرگ و یا کوچک باشد. اگر بند سینه و یا کمری در آن وجود دارد، مطمئن شوید که بند خیلی بالاتر و یا پایین تر از لگن و سینه شما قرار نگرفته است .

اسکلت بعضی از این کوله پشتی ها، از آلومینیوم ساخته شده است تا علاوه بر سبک بودن، میزان مقاومت خوبی نیز داشته باشند. شاید این کوله پشتی ها برای کوهنوردی های طولانی تر مناسب باشد .

اگر والدین با استفاده از این کوله پشتی ها، نگرانی بابت دیسپلازی هیپ کودک دارند ( ناهماهنگی رشد لگن کودک در سال های اولیه که موجب لنگ زدن او در بزرگسالی خواهد شد )، سعی کنند سراغ کوله پشتی هایی بروند که صندلی بزرگتری دارند و دارای رکاب های پا می باشند.

امکانات ایمنی :

 

مطمئنان هیچ کدام از والدین، دلشان نمی خواهد در هنگام کوهنوردی، کودک از داخل کوله پشتی رها شود و آسیب ببیند. ما به شما کوله پشتی هایی را پیشنهاد می دهیم که دارای هارنس های 5 بندی باشند ( دو بند برای شانه ، دو بند برای ران ، و یک بند نیز برای بین پاها ) . اگر سراغ کوله پشتی هایی بروید که تنها یک بند کمر دارند ، خطر تکان خوردن کودک از کوله پشتی را افزایش می دهید .

توجه داشته باشید که بند های کوله پشتی باید کاملا محکم شده باشند تا کودک از میان آن ها لیز نخورد .

نکته : هیچ گاه زمانیکه کودکتان را داخل کوله پشتی قرار داده اید، روی لگن خود خم نشوید. این کار باعث می شود که کودک از کوله پشتی لیز بخورد و به زمین بخورد. سعی کنید بجای آن روی زانو های خود خم شوید تا از بروز حادثه پیشگیری کرده باشید.

نوع آب و هوای مسیرتان :

 

از آنجایی که پوست کودکان شما بسیار حساس می باشد، باید آن ها را از باران، طوفان و نور آفتاب محفوظ نگه دارید. سایه بان ها یکی از بهترین گزینه ها برای حفاظت از صورت کودکان شما می باشند اما متاسفانه همه ی آن ها با یک کیفیت عرضه نشده اند !

مطمئن شوید که سایه بان کوله پشتی، کاملا کودک شما را پوشش داده است. برای محکم کاری یک کلاه کوچک و کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید تا اگر کودک از زیر سایبان بیرون می آمد، از آن ها استفاده کنید.

قابلیت تنظیم ارتفاع در کوله پشتی :

 

بعضی از کمپانی ها، کوله پشتی خود را به شکلی طراحی می کنند تا با افزایش سن کودک بتوانید کوله پشتی را بزرگتر کنید. با این حال همیشه سعی کنید میزان تحمل وزن کوله پشتی را به دقت بررسی کنید زیرا امکان تغییر در آن وجود نخواهد داشت .

تمام کوله پشتی هایی که می خرید، باید دارای بند های قابل تنظیم برای حامل آن و کودک باشد. مطمئن شوید که بند های کودک با تکان های شما شل نمی شود. اگر کودکتان خودش بند ها را شل می کند، باید آن ها را کمی محکم تر کنید تا کودک توانایی باز کردن آن ها را نداشته باشد.

جیب های کوله پشتی حمل کودک :

 

لذت بردن از طبیعت در کنار خردسالتان، تنها به قرار دادن آن ها داخل کوله پشتی ختم نمی شود. شما باید تعداد جیب های کوله پشتی را بررسی کنید تا مطمئن شوید می توانید وسایل کودک را داخل کوله پشتی خود قرار دهید. تمام کوله پشتی های حمل کودک دارای جیب هستند اما تعداد آن ها با یکدیگر متفاوت می باشد.

جیب اصلی آن درست جلوی کوله پشتی قرار گرفته است. شما می توانید برای حمل پوشک، حوله و لباس های اضافی کودک از این جیب ها کمک بگیرید. چند جیب کوچک نیز در طرفین کوله پشتی تعبیه شده است و حتی بعضی از آن ها نیز دارای جیب هایی عایق برای حمل بطری می باشند.

تهویه کوله پشتی :

 

تهویه کوله پشتی، مخصوصا اگر در ماه های تابستان کوهنوردی می کنید، امری بسیار مهم و ضروری می باشد. یک کوله پشتی خوب دارای مخازن تهویه در پنل پشتی کوله پشتی و روی صندلی کودک می باشد. اکثر آن ها دارای منافذ تهویه ای می باشند که جریان باد را در داخل کوله پشتی افزایش می دهند.

مقاله پیشنهادی : 27 نکته در کوهنوردی با کودکان

منبع : Arborexplorer