یخ نوردی یکی از ورزش های مستقیم کوه نوردی است. اساس این رشته درگیری با آبشارها و یخچال های طبیعی یا مصنوعی و گذر از آنهاست که خود دارای شاخه ای گسترده و فنونی مستقل است. یخ نوردی خود نیز به چند شاخه و فعالیت تقسیم می شود که از آن جمله می توان به صعود یخچالهای بلند یا glacier climbing صعود آبشارهای یخی یا ice fall climbing و صعود مسیرهای سنگی با ابزارهای یخ نوردی یا Dry tooling اشاره کرد.
برای خیلی از افراد، نزدیک شدن به یخ به معنای لرزیدن و سرمای غیر قابل تحمله. اما ورزشی وجود داره که بهتون یاد میده از این سرما و از چالش کنار اومدن با شرایط و آب و هوای استثنایی لذت ببرید. ورزش یخ نوردی یکی از رشته های خیلی محبوب برای عاشقان هیجان و آدرنالینه که دوست ندارن زیبایی های طبیعت سرد رو از دست بدن. اگه شما هم به آب و هوای سرد و چالش های هیجان انگیز علاقه دارین، این مطلب میتونه علاقه مندتون کنه که ورزش یخ نوردی رو امتحان کنید.
این ورزش یکی از سخت ترین و شاید خطرناک ترین ورزش ها و چالش هایی می باشد که ورزشکاران انتخاب می کنند. در این ورزش اولین اشتباه می تواند آخرین اشتباه باشد و به مرگ ورزشکار بیانجامد. از این رو این ورزشکاران علی رغم داشتن مهارت بالا، به وسایل ضروری برای یخ نوردی نیز نیاز مبرم دارند که در ادامه مطلب به این لوازم مورد نیاز اشاره می نماییم .
یخ نوردی شکل دیگری از سنگ نوردی است، به همان اندازه دشوار و مهیج، اما دو عامل سرما و یخ را نیز باید به آن افزود. کسانی که به دنبال نوع دیگری از صعود هستند و فقط رفتن به برنامه های زمستانی راضیشان نمی کند، شاید بخواهند ورزش هیجان انگیز و لذت بخش یخ نوردی را امتحان کنند.
مکان ورزشی یک یخ نورد، یک آبشار یخ زده طبیعی یا مصنوعی و یا یک یخچال طبیعی است. در برخی مکانها تنها زمستان و در برخی یخچال ها در فصول بهار و اوایل تابستان می توان یخ نوردی کرد. صعود یک دیواره یخی یا یخچال درست همانند سنگ نوردی نیازمند دانش تخصصی است. یخچال های یخار، سیوله و دوبی سل در دماوند، یخچالهای هرم، کسره داغ و یخچال شمالی درسبلان و یخچال علم چال و اسپیلت در علم کوه، خواستگاه این ورزش در ایران هستند
یخ نوردی فعالیت بالا رفتن از اجسام یخی هست. این اجسام شامل صخره های یخی، آبشارهای یخ زده، و تکه های یخی در نواحی خیلی سرد میشه. برای توضیح بیشتر این فعالیت، باید یخ نوردی رو به دو دسته تقسیم کنیم: یخ نوردی کوهستانی و یخ نوردی آبی. یخ نوردی کوهستانی همونطور که از اسمش پیداست، در مکان های کوهستانی اتفاق میفته و معمولا هدف رسیدن به قله هست.
یخ نوردی آبی اما معمولا روی تکه یخ ها و صخره ها اتفاق میفته که در زیر اونها جریان آب وجود داره. یخ نوردی کوهستانی یه مسیر مشخص داره که احتیاج به تکنیک زیادی نداره. اما یخ نوردی آبی برای چالش بیشتری که برای یخ نورد ایجاد می کنه و تکنیک های زیادی که برای موفق شدن احتیاج داره شهرت بیشتری داره.
یخ نوردی یکی از ورزش هایی هست که بدون وجود امکانات امکان پذیر نیست. یه یخ نورد میتونه با توجه به نوع مسیر و جنس یخ، لوازم خودش رو انتخاب کنه و چالش هیجان انگیزی بین خودش و طبیعت ایجاد کنه. مثلا برای یخ نوردی روی یخ مسطح، تقریبا هر نوع چکمه ی استاندارد کوهنوردی میتونه کارتون رو راه بندازه. روی این چکمه وسیله ای به نام کرامپون بسته میشه تا یخ نورد بتونه خودش رو روی سطح لیز یخی نگه داره.
تجهیزات یخ نوردی :
کلنگ
کلنگ یکی از مهم‌ترین وسایل کوهنوردی در برف است. کلنگ‌ها بنا به نوع کاربری آن متفاوت است. امروزه از کلنگ‌های کوتاه ۶۵-۷۵ سانتی‌متری سبک استفاده میکنند و کلنگ‌های بلند کمتر در صعود‌های بزرگ کاربری دارند. بعضی از کلنگ‌ها بسیار سبک وزن هستند. این کلنگ‌ها در مسیر‌هایی با برف آلپاین کاربرد دارند.
کرامپن
وسیله ای فلزی و دارای تیغه های بلند که به زیر کفش بسته می شود و مناسب حرکت بر روی یخ می باشد و به وسیله آن می توان راحت تر روی یخ حرکت نماییم بدون آن که سُر بخوریم. در واقع تیغه ها ایجاد اصطکاک می نمایند. کرامپونها در سه مدل ساخته می شوند که عبارت است از: کرامپون پیاده روی و کوهنوری، کرامپون صعود بر روی آبشارهای یخی و کرامپون معروف به یخ شکن. کرامپون صعود، دارای تیغه های اضافی در جلوی پا می باشند و طوری طراحی شده اند که در هنگام صعود به خصوص بر روی آبشارهای یخی در یخ گیر می کنند و فرد را ثابت نگه می دارد. کرامپونها معمولاً قابل تغییر هستند و روی کفش رگلاژ می شوند و توسط بندهایی محکم به کفش فیکس می شوند و یک کوهنورد با توجه به نوع فعالیتی که انجام می دهد کرامپون مورد نظر خود را انتخاب می نماید
لنگر برف
: یکی از لوازم یخ «لنگر برف» است که مانند لنگر کشتی در برف می نشیند و می توان با آن به خوبی حمایت کرد. لنگر برف دارای سیم بُکسلی کوتاهی است که می توان طناب را به آن بست. لنگر برف اگر درست در برف بنشیند، می تواند چند صد کیلوگرم وزن را تحمل کند. لنگر برف برای سطحهای پرشیب یخ زن به کار می رود، جایی که میخ یا پیچ یخ کارایی چندانی ندارد.
تبر یخ
تبریخ حد وسط چکش سنگ نوردی و کلنگ یخ است. نوک آن شبیه کلنگ و ته آن شبیه چکش، طول آن بین 55 تا 60 سانتی متر و وزن آن 650 تا700 گرم است. گفتنی است که تبر یخ در دیواره های یخی کاربرد دارد.
طناب یخ نوردی
طناب هایی که اغلب افراد در یخ نوردی استفاده می کنند یک یا دو قلو هستند. طناب های دو قلو بیشتر برای یخ های کوهنوردی بکار می روند زیرا یخ دارای لبه های تیز است و ایمنی با دو طناب بیشتر خواهد شد.
از دیگر لوازم فنی یخ نوردی میتوان به قلاب چند منظوره یخ نوردی، پیچ قلاب دار یخ نوردی، دستگیره برای بستن پیچ یخ نوردی و نگهدارنده ابزار یخ نوردی است
کفش و لباس مناسب برای یخ نوردی
در یخ نوردی آنچه اهمیت دارد پوشش مناسب است به طوریکه افراد بتوانند از بدن خود در برابر سرما محافظت کرده و از طرفی کمترین وزن را داشته باشند.
لباس های پنبه ای برای فعالیت های شدید در فضای باز مناسب نخواهند بود که این شامل شلوار جین و تی شرت نیز می باشد. لباس های مخصوص و مدرن برای یخ نوردی مناسب تر خواهد بود و به طرز چشمگیری یک تجربه ی خوب را رقم خواهد زد.
شرایط لازم برای یخ نوردی
یخ نوردی نیازمند داشتن بدنی قوی و آشنا بودن با تکنیکهای مخصوص است و برای یخ‌نوردی باید آگاهی و آمادگی کافی داشته باشید. این شرط اصلی یخ‌نوردی است. محیطی که در آن به این رشته می‌پردازید یخ است.
هر لحظه، هر روز و هر ساعت تغییر شکل میدهد. مانند زمین فوتبال نیست که هميشه یک شکل داشته باشد. برای پرداختن به یخ‌نوردی به همراه داشتن ابزار مناسب و آگاهی کامل از تکنیکهای مختلف صعود ضروریست.
مانند همه ورزشهای دشوار و طاقت فرسای دیگر، یخ نوردان باید از خطرات این رشته آگاهی داشته باشند. با این وجود، نگذارید این خطرات مانع لذت بردن شما از تجربه استثنایی صعود یخ شود. با داشتن دانش و تمرین کافی و بینش صحیح به سوی تجربه صعودی لذت بخش پیش روید!
ورزش یخ نوردی در ایران
یخ‌نوردی به‌صورت محدود و حرفه‌ای در گوشه‌و‌کنار ایران انجام میشود و مدرسه یخ‌نوردی میگون، در منطقه رودبار قصران، یکی از معروف‌ترین مدرسه‌های یخ نوردی ایران است.
معرفی برخی از مکان‌های مناسب برای یخ نوردی در ایران
یخچال یخار:
اگر به یخ‌نوردی علاقه‌مند هستید نخستین پیشنهاد ما یخچال یخار است. یخچال شرقی دماوند یکی از سخت‌‌‌ترین مسیرهای صعود به این قله است. این یخچال عظیم و متغیر دارای 5 دهلیز بزرگ یخی بوده که مشهور‌‌ترین و بلند‌‌‌ترین آنها «یخـــار» نام گرفته است.
در سمت چپ این یخچال دهلیز جنوبی یخار قرار دارد که به ابتدای بام برفی و یال سنگی تپه گوگردی ختم میشود. در سمت راست یخار 3 دهلیز فرعی وجود دارد که نخستین دهلیز از سمت راست به یال تخت فریدون (شمال‌شرقی) رسیده و دو دهلیز فرعی دیگر به قله ختم می‌شوند.
به خاطر داشته باشید که جنس یخ دهلیز‌‌های فرعی مرغوب نبوده و برای صعود مناسب نیستند یخچال اصلی یخار از ارتفاع تقریبی 4100 متر شروع شده و تا قله ادامه می‌یابد که در سال‌‌های مختلف و با تغییر شرایط آب و هوایی بین 1300 تا 1700 متر یخچال ر ا در خود جای داده است و این در حالی است که در نقاط مختلف مسیر با شیب‌‌های متفاوتی از 50 تا 80 درجه میزبان صعود‌کنندگان از این مسیر است.
دلیل اصلی شکل‌گیری این یخچال بزرگ را میتوان ذوب شدن برف‌‌های همیشگی قله و پس از آن انجماد در پشت دیواره‌‌هاي (برج ها) یخار دانست.
چرا که زاویه قرارگیری دیواره‌‌های کناری یخار طوری است که تنها 2 تا 3 ساعت از هر روز در معرض تابش نور آفتاب قرار دارد و همین امر نیز باعث سرمای طاقتفرسای این ناحیه از دماوند میشود.
از این رو میتوان گفت بهترین نوع یخ در بین 5 دهلیز یخار در دهلیز مرکزی وجود دارد که جنس آن از نوع شکننده بلوری و به رنگ سبز و خاکستری است.
آبشار آب نیک:
بسیاری از یخ نوردان ترجیح میدهند به جای یخ‌نوردی در یخچالهای طبیعی، این رشته مهیج را در آبشارهای یخ زده در فصل زمستان پیگیری کنند. یکی از این آبشارها آبشار آب نیک است. آبشار در روستای آب نیک از توابع رودبار قصران شمیرانات قرار دارد.
برای رسیدن به آن باید به 22 کیلومتری لواسان بروید و آن را بعد از فشم و روستای زایگان و سه راهی لالان ببینید. برای رفتن به آب نیک، اگر وسیله نقلیه ندارید، می‌توانید با اتوبوس و تاکسی خود را به میدان تجریش برسانید و از آنجا سوار بر مینیبوس‌‌ها یا تاکسی‌‌های فشم شوید و از راننده بخواهید شما را تا آب نیک برساند.
جام جهانی یخ نوردی در زمینه سبک یخ نوردی توسعه ابزارآموزش وبنا نهادن این ورزش به عنوان ورزشی جدی پیشرفت های چشم گیری داشته است.یخ نوردی از گروه های کوچک متخصص این زمینه تشکیل میشود. اما یکی از بزرگترین تفاوت های این ورزش با دیگر “ورزشهای غیر جمعی” این است که این ورزش برای تماشاگران ورسانه هایی که به صورت فعالانه درگیر این ورزش نمی باشندهم جذاب است زیرا یخ فاکتورهای جذابیت وزنده بودن را با خود دارد که حتی در ساختارهای مصنوعی شکل طبیعی خود را حفظ می کند .هنگامی که این افراد مشاهده گر یخ نوردانی هستند که حرکات آکروباتیک را در شرایط دشوار انجام می دهند ویا با سرعت زیادی یک دیوار یخی عمودی را بالا میر وند آن را حس می کنند خود را درگیر می بینند و این کمک بزرگی برای این ورزش می باشد و همچنین به بنیاد نهادن وبین المللی کردن این ورزش کمک می کند
در اخر
به خاطر داشته باشید که به همراه داشتن ابزار مناسب و آگاهی کامل از تکنیک های مختلف صعود ضروریست. مانند همه ورزش های دشوار و طاقت فرسای دیگر، یخ نوردان باید از خطرات این رشته آگاهی داشته باشند.
انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.
در این مقاله قصد داریم تا شما را با پوشش و تجهیزات مناسب کوهنوردی در فصل بهار آشنا کنیم . با ما همراه باشید.
چکیده مطلب :
لیست تجهیزاتی که در فصل بهار برای کوهنوردی احتیاج خواهید داشت:
پوشش لایه ای درکوهنوردی( پوشش بیرونی باید ضد آب باشد )
بوت های ضد آب
باتوم های کوهنوردی
غذا با کالری بالا
آب ( در صورت وجود آب در مسیر، چند بطری آب و چند قرص تصفیه آب به همراه داشته باشید)
در ادامه مقاله ، وارد جزئیات تمام موارد خواهیم شد.
لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه
راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !
برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.
اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :
اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )
همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.
نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !
پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :
توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .
لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .
تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !
اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.
پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.
اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :
اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .
برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )
زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.
عبور از رودخانه و آب ها :
قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !
اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.
برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.
چند مورد ایمنی دیگر :
در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .
به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.
لذت کوهنوردی در فصل بهار :
حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.
سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !
روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.
موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :
هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !
مثال :
شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.
تغذیه برای صعود :
شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.
حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )
به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )
از صعود خود لذت ببرید !
اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .
درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .
قدرت انگشتان نه تنها برای گرفتن گیره های کوچک ، بلکه چون انگشتان قویتر دیرتر آسیب می بینند در سنگنوردی مهم است. ،. میان قدرت و آسیب در بسیاری از رشته های ورزشی ارتباط معناداری وجود دارد. هرکس قویتر است دیرتر آسیب می بیند.
قدرت کامل پیش رو قدرت انگشتان در سنگ نوردی یک فاکتور تعیین کننده ی عملکرد است. مربی و دانش آموخته ی ورزش دیو مک لئود Dave MacLeod شرح می دهد، چه چیزی در تمرین با fingerboard مهم است و چگونه بهترین نتایج را از آن می توان به دست آورد.
(توضيح عکس)، دیو با بورد تمرینی که از چوب ساخته شد و توسط خودش نیز طراحی شده در حال تمرین است این بورد به دلیل اینکه برای پوست ملايم تر است از چوب ساخته شده است .
فرق نمی کند تازه وارد یا حرفه ای باشید: قدرت انگشتان در سنگ نوردی مهم است. نه تنها برای این که می توان گیره های کوچک را گرفت، بلکه چون انگشتان قوی تر دیرتر آسیب می بینند. میان قدرت و آسیب در بسیاری از رشته های ورزشی یک ارتباط معناداری وجود دارد: هر کس قوی تر است، کم تر آسیب می بیند.
Fingerboard یک وسیله ی بسیار خوب برای بالابردن قدرت انگشتان و تناسب این قدرت بر روی گیره های گوناگون است. و همچنین بسیار ایمن ، کاربردی و به صرفه در زمان است و همه جا قابل استفاده است، به ویژه در قسمت بالای چارچوب خانه که میتوان آن را نصب کرد .
قدرت انگشتان در تحقیقات در حال حاضر می توان Fingerborad را مهم ترین وسیله برای سنگ نوردانی دانست که می خواهند پیشرفت کنند. چنان که گفته شد، نه تنها برای تازه واردان بلکه متناسب با هر سطحی است. اما به این پرسش که چگونه در بهترین حالت از بورد استفاده شود، چندان پاسخ روشنی داده نشده است. به دلیل این که تحقیقات در این زمینه هنوز نوپا است ، در عمل توسط معدود سنگ نوردان برجسته مشخص می شود.
برای استفاده ی بهینه از بورد دانش قابل اعتماد کمی وجود دارد، علی رغم این که اشخاصی چون Eva Lopez بسیار تلاش می کنند که این وضعیت را تغییر دهند. دانش آموخته و سنگ نورد حرفه ای اسپانیایی توانست در تز دکترایش ثابت کند که بر روی بورد، فشار با شدت ولی کوتاه ( maximal deadhangs ) رشد قدرتی بیشتری به ارمغان می آورد تا فشار کم شدت ولی طولانی تر. با دانستن این تحقیقات من امیدوارم در این مقاله بتوانم بحث های منطقی ای برای کارامد ترین و درست ترین استفاده از بورد را پیش ببرم.
برای چه خوب است؟
ابتدا باید انتخاب هدف خود از این وسیله ی تمرینی را تعریف کنیم. Fingerboard ما را در حرکت بر روی سنگ بهتر نمی کند در اصل زمانی که بیشتر به جای صعود روی بورد تمرکز کنیم، تکنیکمان بدتر می شود. در نتیجه ما باید از آن هدفمند استفاده کنیم تا انرژی کافی برای صعود باقی بماند. هم چنین استقامت ما را زیاد نمی کند مگر در حالتی که هیچ انتخاب دیگری جز بورد نداشته باشیم .
فشار با شدت ولی کوتاه مدت رشد قدرتی بیشتری به ارمغان می آورد تا فشار کم شدت ولی با مدت طولانی تر
(توضیح عکس ): گام ابتدایی در تمرین بر روی بورد گرم کردن است ، در سالن میتوان کوتاه از آن استفاده کرد در خانه اما از بزرگترین تا کوچکترین گیره ها می توان کار کرد . چند بار فیکس در گرم کردن میتواند به کار برده شود .
چه چیز بر روی بورد تمرین می شود؟ قدرت بیشینه زمینه ساز قدرت های دیگر مانند استقامت قدرتی یا قدرت لحظه ای است. با این وجود در صعود معمولی تمرین قدرت بیشینه به ندرت انجام می شود، چون به شدت مورد نیاز به ندرت می توان رسید، شاید به جز بولدرینگ و پروژه های صعود کردن. در نتیجه منطقی است که قدرت بیشینه را تمرین کرد. برای این کار در اصل بزرگترین و نیرومند ترین فیبرهای عضلانی (اف F فیبر از fast یا فیبرهای سفید یا روشن) پاسخگو هستند. تمرین قدرتی عملکرد ما را بهبود می بخشد که این فیبرها را فعال کنیم و آن ها را هم چنین در صورت امکان بزرگتر کنیم.
هم چنین به این کمک می کند که یک بخش از فیبرهای (s (slow را به فیبرهای f تبدیل کنیم. فعال کردن این فیبرهای سریع تعهد و انگیزه ی بزرگی می طلبد. بدون گذاشتن هر آن چه که در توان داریم و اگر خودمان رابه سختی نندازیم، به آنها نمی توان رسید.
تمرین و چالش بسیار هدفمند برای افزایش مقیاس موفقیت از 1 به 10، در صورت امکان نزدیک به 10 مهم است. به نظر من این سطوح، مشخص گوناگون انفرادی میان سنگ نوردان را توضیح می دهد و حتی موفقیتشان در تمرین بر روی بورد را تعیین میکند.
به طور معمول این تفاوت به ژنها نسبت داده می شود ، ژن ها باید تقريبا همیشه با دلیل به کار برده شوند، تا زمانی که علم آن جا نیست که دلايل واقعی را به دست بیاورد. برخی سنگ نوردان از “فنوتیپ انفجاری ” هستند؛ سنگ نوردان داخل سالنی که به راحتی عملکردشان را تنظیم می کنند، در یک حرکت یا یک آن آویزان بودن، انرژی زیادی با اراده شان را بسیج می کنند .باقی “فنوتیپ استقامتی” دارند. سنگ نوردانی هستند که در نقاط استراحت بد هم به صورت ابدی دست ها را می توانند تکان بدهند و از پس مسیرهای پر دم بربیایند.
ازیک جهت آنها خوب هستند، هرچند که با حرکت های ناگهانی به زحمت می افتند.زمانی که به نیازهای سنگ نوردان توجه می کنیم، کمک کننده است که تا حد امکان در این دو نوع تیپ خوب باشیم و میان این دو تیپ بتوانیم متغییر باشیم و شرایط را عوض کنیم .سنگ نوردی نیاز به این توانایی دارد که از سختی کم (برای طول دادن به رسیدن زمان دم ) به سختی زیاد (برای در آمدن از کراکس ) بتوان عوض کرد که این ساده نیست و یکی از دلایل هیجان انگیز بودن سنگ نوردی است .
شدید بجای طولانی
برای تمرین قدرت انگشتان بر روی بورد بدون در نظر گرفتن فنوتوپ هدف این است که به بیشترین اندازه ی ممکن ، اراده از مغز به ماهیچه بشود فرستاد تا بتواند فیبرهای هجومی F را فعال کند . زمانی که به این سطح از سختی نتوانست رسید ، به نظر من تمرین بر روی بورد اتلاف وقت است. من یک آزمون استاندارد در زمان مربی گری انجام می دهم .
از سنگ نورد میپرسم – پس از این که شدت در آویزان بودن پیدا شده – که چه حسی دارد؟ زمانی که سنگ نورد پاسخ می دهد ، او مردود است! زمانی که تو اصلا متوجه نمیشوی که یک پرسش دریافت کردی ، کاملا هم از جواب باز میمانی ، احتمال اینکه با بیشینه قدرت تمرین کنی وجود ندارد.آزمون زمانی قابل قبول است که سنگ نورد اویزان بودن را متوقف کند و چشم غره ای به مربی برود که او تمرکز و سختی را از او گرفته یا اصلا درباغ نیست پاسخ بدهد.
انگیزه بالا
برای بسیاری سنگ نوردها خیلی مفید خواهد بود اگر با سنگ نورد حرفه ای کار کنند ، که به آنها کمک کنند که موانع فعال سازی عضله را در هم بشکنند .هر کسی احساس می کند ذاتا با صد در صد سختی دارد کار میکند. اما این اغلب زمانی ممکن است که عامل بازدارنده ای واقعی را در ذهن حل کنند تا بعد به یک فعال سازی عضلانی برسند. تنها دیدن کسی که کامل سختی میکشد ، کمک میکند که تعهد بیشتری به دست بیاوریم .
الهام گرفتن هم چنین کمک میکند (این حتی به صورت علمی هم ثابت شده ) وهمینطور تمرین های گوناگون ذهنی ، که خود را بسیج کرده و بر روی سختی های پیش رو تمرکز کنیم . میشود با تنفس یا تصویر سازهای تمرین شده کار کرد تا به سطح فعال سازی صحیح رسید. طبیعی است که این برای مبتدی ها بیشتر نتیجه دارد تا سنگ نوردان حرفه ای؛ البته برای آنها هم پروسه پیش می رود ولی با پیشرفت کمتر.
زمانی که کسی بتواند این انگیزه ی بالا را کامل برای ده ثانیه آویزان بودن بسیج کند، هشتاد درصد نیاز را برآورده کرده است. صادقانه بگویم من حدس می زنم که بسیاری از سنگ نوردان هرگز به این سطح ازانگیزه ی بالا نخواهند رسید. اما تا پیش از آن که تمرین را این طور شکل بدهیم، کار پیش نمی رود. بنابراین من برای این جنبه فضای بسیار زیادی اختصاص می دهم.
در کنار آن بنا به تجربه ی من، باقی جنبه ها ناچیز هستند. طبیعتا جلسه های تمرینی بر روی برد باید طوری تنظیم شود که بازده قدرتی افزایش پیدا کند و در ریتم سنگ نوردی شخصی بگنجد. یک روش رایج این است که به مدت تقریبا ده ثانیه با شدت بیشینه ای که حس می کنیم آویزان بمانیم و از آن چند ست در تمرین انجام دهیم. (Eva Lopez) به تازگی مقاله ای منتشر کرده که این روش تمرینی به صورت واضح نتایج برتری نسبت به جلسه های با مدت بالا اما با شدت کمتر دارد.
با وجود این که یک دلیل تئوری برای آن وجود دارد که این جلسه های آویزان بودن زیر مجموعه با بیشینه عوض بشوند که عضلات هیپرتروفی (بزرگ شدن عضوی ) را سرعت ببخشند،”به صورت تئوري ” : اطلاعات قابل دسترس نشان می دهند که تنش عضلانی یک نتیجه ی بیشینه به ارمغان می آورد. اما همه ی امکان ها به اندازه ی کافی هنوز مورد تحقیق واقع نشده است.
ممکن است راههای دیگری جز بیشینه [ قدرت ] آویزان ماندن وجود داشته باشند که فیبرهای بی میل F را فعال کنند. سلسله مراتب جلسه های سبک تا سنگین ذکر شده در بالا به صورتی که فیبرهای کوچک و باقی مانده با تلاش های طولانی و استقامتی خسته شوند و پس از یک استراحت کوتاه با تلاش بیشینه ادامه پیدا کند. انجام این در یک سطح پایین منطقی است، جایی که خطرناک است اگر شدت بیشینه را دوباره انجام دهیم.
بنابراین پیشنهاد من این است که تنها چند ثانیه در حالت بیشینه آویزان بمانیم و انگیزه ی بالای باقی مانده را برای سنگ نوردی واقعی ذخیره کنیم. زمانی که من امكان سنگ نوردی ندارم، به این فکر فرو می روم که چند ست استقامتی هم کار کنم، در غیر این صورت هیچ کاری نمی کنم. از دید من ست های استقامتی بر روی بورد انگشتان به جای سنگ نوردی، عدم استفاده بهینه از زمان و انرژی تمرین است.
تماشا کردن کسی که کامل در حال تلاش است ، کمک میکند که تلاش بیشتری به کار ببریم و با انگیزه شویم .
من چه طور تمرین کنم ؟
پس از گرم کردن، چندین ست ( سه تا پنج ) هر کدام به مدت ده ثانیه آویزان می مانم با استراحت های 45 تا 90 ثانیه. این جا باید آزمایش کنید که کدام زمان ( استراحت )برای شما مورد نیاز است تا دوباره تعهد بیشینه را به کار ببندید. من با گیره های مشتی، نیمه شنی، چهار انگشتی آویزان و سه انگشتی آویزان به علاوه ی چندین ست برای سوراخ های یک و دو انگشتی تمرین می کنم. من بر روی شدت و کیفیت تمرکز می کنم. زمانی که کامل تمرکز نمی کنم و تمام انگیزه ام را صرف نمی کنم که با تعهد کامل بر روی انگیزه آویزان بمانم، در حقیقت به فیبرهای عضلات نمی رسم که، هدف به کار گیری ام بودند. این که هر کس به چند جلسه ی تمرینی در هفته نیاز دارد، به سطح آن سنگ نورد بستگی دارد.
توجه کردن به این که آیا من تمریناتم را تا پایان می توانم انجام دهم یا نه، ساده ترین روش برای حدس زدن میزان توانایی هر شخص است. زمانی که نمی توانی سطح جلسه گذشته را دوباره انجام دهی، این نشانه ای ا ریکاوری ناکافی است. البته کمی هم از خستگی میتواند باشد.
به صورت ایده آل شدت به اندازه ای بالاست که در تمرین بعدی هنوز نشانه ای از خستگی باقی مانده وجود دارد ( در مقایسه باریکاوری کامل پس ازچندین روز استراحت ) ، با وجود این که عملکرد کمتری از زمانی است که ریکاوری کامل داشته ایم.
ولی کارایی عملکرد باید روی هم رفته ثابت بماند و در طول زمان کاهش پیدا نکند. زمانی که از یک تمرین با تمرین بعدی ضعیف تر و هلاکتر می شوی، می دانی که چه چیزی برای تو زیاد است.
اما زمانی که همیشه بازیابی می کنی و آماده ای ، می توانی تفریبا تلاش را بیشتر کنی تا نتایج بهتری به دست بیاوری،ولی این به بسیاری از فاکتورها بستگی دارد، از سطح استرس روزانه، امکانات مکان تمرین، سطح آمادگی بدنی حال، هدف های تمرینی تا انعطاف فردی در برابر جذابیت های تمرین.
بنابراین تنها خط راهنمایی که من با آگاهی می توانم بدهم این است: به صورت مداوم بر روی تغییرات فاکتورهای بیان شده کار کن تا با آن بنوائی تمرین بیشتری مدیریت کنی. نزد سنگ نوردان حرفه ای هم تفاوت های قابل توجهی در تمرین کامل و اندازه ی آن وجود دارد .
با توجه به این نکته می توانم به این برآیند برسم که نگاه تنها به شدت تمرین تنها یک بخش کوچک از تصویر کلی را نشان می دهد.بسیاری بدیهی که بسیاری سنگ نوردان در باغ هستند که تمرین بیشتری نسبت به دیگران را بتوانند مدیریت کنند. چون احتمالا تمام وجه ها و دلایل چنین تصویر کلی ای قابل تفسیر نیستند ، من حدس منطقی ای دارم که این ها سنگ نوردانی هستند که که:
1 زود به رخت خواب میروند و به مدت هشت تا ده ساعت می خوابند
2 از استرس در بخش های دیگر زندگی دوری میکنند
3 با کیفیت بالایی تغذیه میکنند
4 روی هم رفته سلامت زندگی می کنند .
توضیح عکس :
حالت بد، گرفتن مجهول : تنها آویزان ماندن ،پشت و شانه ها را به خطر می اندازد .تا زمانی که طرز گرفتن در تصویر چپ امکان پذیر نباشد ، باید با پایین آمدن (خالی کردن) کار بشود.
حالت خوب ،گرفتن اکتیو : برای پیشگیری از آسیب دیدگی و درد باید شانه ها را فعال کرد ،آرنج ها را به نرمی خم کرد و بدن را ثابت نگه داشت .
خلاصه بورد انگشتان یک وسیله ی عالی است که میتوان قدرت انگشتان ابتدایی را تمرین داد . ابتدایی واژه ی کلیدی است. زمانی که چندین قانون ساده دنبال شود ( پایین را ببینید ) ، تمرین پیش می رود و زمانی که به آن توجه شود که ماهیچه ها به درستی فعال شوند، کمتر اشتباه می کنیم. پس بیایید با تمرین بر روی بورد انگشتان، برآوردهای تاثیر گذاری به دست بیاوریم. من شاهدی ندارم اما قوین حدس می زنم که آن کمتر با برنامه ی تمرینی، بلکه بیشتر با آمادگی برای موفقیت در ذهن سر و کار دارد. تو به راستی تمام انگیزه و فعال سازی قابل دسترسی را برای این فیبرهای با دسترسی سخت برای به دست آوردن می فرستی؟ این پرسش را باید در هر جلسه تمرینی بورد از خود پرسید.
طرز صحیح نگاه داشتن انگشتان (عکس ها در صفحه ی بعد )
بر روی بورد نباید انگشتان با قدرت نگاه داشته شوند. این فرم گیره ها را مربی پیشنهاد می کند.
گیره گرفتن انگشتی ترکیبی میان قرار گرفتن کامل و آویزان ماندن است. کسی که تنها یک نوع گیره را تمرین می کند، این فرم را در بهترین حالت انتخاب می کند، چون این هر دو فرم شدید را با هم تمرین می دهد. آویزان ماندن با چهار انگشت: با توجه به آسیب دیدگی احتمالا کمترین ریسک نوع گیره است. این نوع گیره به بسیاری سنگ نوردان حس ضعیف یا غیر معمول می دهد، برای همین به دسته ی رپورتار تمرین تعلق دارد.
آویزان ماندن سه انگشتی بنا بر عقیده ی دیو مک لئود به نامحبوب ترین نوع گیره تعلق دارد. در حال حاضر اما بیشتر گیره ها با چهار انگشت امکان گرفتن ندارند، در نتیجه این نوع برای سنگ نوردان جاه طلب مهم است.
دو انگشتی: برای تمرین برای سوراخ های انگشتی این نوع گیره گیری مناسب است. برای آغاز می توان پاها را بر روی گیره یا صندلی گذاشت و یا با یک دست گرفت و با دست دیگر می توان گیرهی معمولی گرفت.
قوانين بورد انگشتان: چیزهایی را که برای تمرین بر روی بورد انگشتان باید در نظر داشت، مربی دیو مک لنود در این قوانین خلاصه کرده است.
• خسته یا هلاک بر روی بورد نرو. این به آسیب دیدگی منجر می شود و در این وضعیت به فیبرهای عضلانی مربوط نمی رسی
• به فرم خوب دقت کن: شانه ها فعال، بدن در وضعیت بهینه سپس بورد انگشتان یک وسیله ی مطمئن است.
• از یک بورد از جنس چوب استفاده کن. برای پوست ملایم تر است و در دماهای بالا بهتر از آن می شود استفاده کرد.
• از یک تایمر استفاده کن که بتواند به تمرینت کمک کند.ضروری نیست اما معمولا کمک می کند. ده ثانیه آویزان ماندن با مدت45 تا 90 ثانیه استراحت جواب می دهد. .
• خودت را گرم کن، طوری که شدت را افزایش دهی. می تواند ده تا پانزده دقیقه طول بکشد.
• شدت درست را برای خودت پیدا کن. امتحان کن چه شدتی برای تو مناسب است.
• فشار را خالی کن، طوری که با یک دست بند پلاستیکیپکمکی را گرفتی یا یک پایت بر روی صندلی است.
• فشار بیشتری بیاور، طوری که تنها یک دستت را استفاده کنی یا فشار اضافی وزنه به کار ببری.
• درست زیر بورد آغاز کن و بورد را کنترل شده رها کن، بدون این که بدن تاب بخورد یا بار تشنجی به انگشتان وارد شود.
• بورد را جایی در منزل نصب کن که به آن جا علاقه داری یا دست کم از آن جا بدت نمی آی
• تمرین روی بورد یکنواخت است. تمرین را با شوق، شاید موزیک با یک پارتنر تمرینی دیگر همراه کن.
دیو مکلنود: سنگ نورد و مربی اسکاتلندی در سن پانزده سالگی سنگ نوردی را آغاز کرد. او تقريبا تمام مسیرهای سخت در اسکاتلند را ( برای نخستین بار) صعود کرد. مسیر او Rhapsody نخستین مسير E11 [معادل +8c] بود. علاوه بر آن او مسیرهای کوتاه از جكله بولدر 8B4 دارد. او به عنوان مربی سنگ نوردی مشغول است و یک لیسانس در فیزیولوژی و ورزش و فوق لیسانس در درمان و علم در تمرین و ورزش دارد. دیو به نشانیWWW . klettern . de / hangboard با لهجه ی اسکاتلندی مطالب پایه ای تمرین بر روی بورد را توضیح می دهد.
زنده یاب‌ها انواع مختلفی دارند و تیم‌های امداد و نجات کشورهای مختلف از دستگاه‌هایی با مشخصات متفاوت استفاده میکنند.زنده یاب ها بر اساس نوع و کاربردشان برای حوادث مختلف متفاوت هستند. اما به صورت معمول از حس گرهای حرارتی،صوتی،نوری واکسیژنی و در برخی موارد دتکتور یا شناساگر مایکروویو استفاده میکنند.
سنسورهای پیشرفته چنین دستگاه‌هایی در محیط نصب میشود و دستگاه قادر است صداها را از زیر آوار تشخیص دهد. در واقع سنسورهای این دستگاه محل حادثه را به یک میکروفن بزرگ و حساس تبدیل میکنند. این دستگاه‌ها همچنین قادر هستند که لرزش‌هایی که احتمالا توسط مصدوم در زیر آوار تولید میشود را به صدا تبدیل کنند.
در حوادثی که تخریب گسترده وجود دارد به صورت معمول از زنده‌یاب‌هایی با حسگر صوتی استفاده میشود. از این زنده یاب باید در سکوت مطلق محیط استفاده کرد.
این صدا و لرزش میتواند حتی کشیدن شدن ناخن توسط مصدوم روی یک سطح یا کوبیدن با میله یا ابزاری به جسم دیگر باشد. معمولا ا زنده یاب ها با ضبط صداها در حافظه خود به امدادگر امکان میدهد تا اصوات شنیده شده را مقایسه کرده و خود را به نزدیکی مصدوم برسانند.
با بررسی نمودارها و گراف‌ها ترسیم شده امدادگر به تدریج میتواند به محل دقیق گیر افتادن مصدوم را پیدا کند تا نیروها به کند و کاو محل بپردازند. استفاده از این روش همان طور که گفته شد نیاز به حفظ سکوت در محیط حادثه دارد.
علاوه بر این در حوادث دیگر امدادگران از زنده‌یاب‌هایی با حسگرهای حرارتی استفاده میکنند. در واقع این حسگرها حرارت زیر آوار را به استفاده از رنگ دسته‌بندی میکنند و طیف‌های حرارتی اسکن شده را مشخص میکنند. در مواردی که منبع حرارتی زیر آوار نباشد این دستگاه‌ها کمک شایانی به تشخیص حرارت بدن مصدومان و پیدا کردن آنها میکنند.
تحقیقات جدیدی هم برای استفاده از دستگاه‌های زنده‌یاب صورت گرفته که با امواج مایکروویو کار میکنند. این دستگاه‌ها قابلیت شناسایی سیگنال‌های تنفس و ضربان قلب مصدوم را دارند.
اساس کار آنها به این صورت است که موج مایکروویو قابلیت عبور از میان آوار را دارد و با برخورد با مصدوم زنده در زیر آوار انعکاس موج تغییرات مشخصی دارد. با استفاده از الگوریتم خاص زنده یاب میتواند تنفس یا ضربان قلب را در انعکاس موج مایکروویو تشخیص دهد.
چگونه با زنده یاب در کوهستان کار کنیم؟
اگر شما در خارج از پیست اسکی می کنید ، همراه داشتن ۳ ابزار بسیار لازم و حیاتی می باشد. این ۳ ابزار بیل برف ، میل سونداژ و زنده یاب می باشد. حتی با داشتن این ۳ ابزار نیاز به آموزش کار با دستگاه زنده یاب بسیار حیاتی می باشد.
برای راحتی در یاد گیری تمام مراحل پیدا کردن شخص در زیر بهمن این پروسه را به ۵ قسمت تقسیم بندی می کنیم . با فرا گیری این ۵ مرحله تمرین زیاد روزی جان دوست خود را نجات دهید.
پیدا کردن ابتدایی سیگنال
مرحله اول پیدا کردن سیگنال ارسالی از دستگاه زنده یاب مصدوم می باشد. در ابتدا اطمینان پیدا کنید که بهمن دیگری بوجود نمی آید و در محیط کاملا امن جستجو را شروع کنید.
اول تمامی دستگاه های فرستنده خود و دیگران را به حالت گیرنده تغییر دهید. به آخرین نقطه دیده شده مصدوم بروید با دستگاه گیرنده خود شروع به پیدا کردن سیگنال کنید در این مرحله شما فقط به دنبال سیگنال می باشید.
به حالت عکس بالا جستجو را به سمت پایین بهمن از آخرین نقطه دیده شده مصدوم شروع کنید و هیچ نقطه ای از بهمن را چشم پوشی نکنید. با توجه به زنده یابی که استفاده می کنید فاصله مسیر های رفت و برگشت و تا لبه بهمن متغیر می باشد و طی یک قانون کلی حداقل فاصله تا لبه بهمن باید ۱۰ متر در نظر گرفته شود و فاصله های بین مسی رفت و برگشت بیشتر از ۲۰ متر نباید باشد.
در این مرحله سیگنال ابتدایی پیدا شده و از این به بعد جستجو باید جهت دار باشد تا در زمان صرفه جویی شود. در این مرحله به فاصله ثبت شده بر روی دستگاه خود توجه کنید و به دنبال سیگنال قوی تر به صورت حرکت منحنی های ۳ متری جهت خود را مشخص کنید.
جستجوی دقیق
زمانیکه دستگاه زنده یاب فاصله زیر ۳ متر را نشان داد زنده یاب را نزدیک برف کرده و و به دنبال سیگنال قوی تر به حالت عکس بالا باشید . در این حالت جستجوی بعلاوه را انجام دهید تا محل دقیق مصدوم مشخص شود . در این حالت نزدیک ترین فاصله را بر روی برف بصورت یک نقطه تشخیص دهید که محل جستجو با میل سونداژ باشد. به خاطر داشته باشید که امکان دارد فرد در زیر مترها برف مدفون شده است.
جستجو با میل سونداژ
در محل قوی ترین سیگنال و کمترین فاصل ثبت شده با زنده یاب جستجو با میل سونداژ را آغاز کنید جستجو باید از مرکز شروع شده به صورت دایره ای از مرکز دور شوید که فاصله هر حلقه از هم بیشتر از ۲۵ سانت نباید باشد و جهت فرو کردن میل باید به صورت عمود باشد.
کندن با بیل
زمانیکه جای مصدوم را با میل سونداژ مشخص کردید میل را همان حالت برای رهنما رها کنید و با فاصله ۱٫۵ برابر از مقدار فرو رفتن میل سونداژ از پایین شیب شروع به کندن کنید.
دسترسی به کوهستان و قله‌های سر به فلک کشیده یا به عبارت بهتر کوهپیمایی در هر کشوری اغلب با عبور از زمین‌های کم ارتفاع، دره‌ها، خط القعرها همراه است و طبیعتاً در این گذرگاه‌ها، رودخانه‌ها نقش حساسی در دسترسی به این مناطق دارند. روش های عبور از رودخانه‌ها و تاثیرات عمق آب، سرعت جریان آب و عرض رودخانه یکی از مسایل پیش روی کوهنوردان است که قبل از یک برنامه کوهنوردی باید به آن توجه کرد و آموزش های لازم در این زمینه را فرا گرفت.
در هر برنامه کوهنوردی یا طبیعت گردی شما می بایست قبل از حرکت از شرایط محیطی و طبیعی آن منطقه اطلاعات کسب کنید و با توجه به نوع برنامه و محیط خود را آماده سازید. اگر در برنامه شما رودخانه ها یی وجود دارد و شما برای رسیدن به مقصد مجبور به عبور از آن هستید خواندن این مقاله را به شما توصیه می کنیم.
بررسی مسیر، شیب، شدت جریان آب رودخانه ها، پل‌های موقت محلی، پیچ و خم رودخانه ها و نحوه عبور از آنها مواردی است که باید با دقت و هماهنگ با تعداد و قدرت و کارایی اعضای گروه به سرپرستی فردی شایسته انجام گیرد تا برنامه مورد نظر با موفقیت به پایان رسد. توجه داشته باشید اجرای برنامه موفق فقط رسیدن به مقصد نیست بلکه برگشتن به سلامت به مبداء نیز مورد نظر است.
هنگام بارش شدید باران، جریان رودخانه‌ها قویتر شده و می‌توانند مشکلات بسیار زیادی برای کوه‌پیمایان و افرادی که برای طبیعت گردی به کوهستان میروند، فراهم آورند. عبور از جریان شدید رودخانه‌ها میتواند مشکلاتی فراتر از خیس شدن کفش یا لباس و حتی لغزیدن پا و افتادن در آب را ایجاد نمایند. راه حل اصولی اجتناب از برخورد با این نوع جریان‌های شدید، هنگام کوهپیمایی و اجرای برنامه‌های گلگشت است.
دقت در برنامه‌ریزی همراه با بررسی دقیق وضعیت و موانع طبیعی تقریباً میتواند از مواجهه با مشکلات و بروز حوادث جلوگیری نماید. در هر حال جاری شدن سیل در رودخانه‌ها ی محلی همیشه قابل پیش‌بینی نیست و گاهی نیز عبور از مسیر رودخانه‌ها الزامی است. جریان شدید رودخانه‌ها دارای قدرت بالقوه زیادی است و عبور از آن نیاز به مهارت دارد. در صورت نداشتن مهارت‌های اولیه، بروز مشکلات قطعی خواهد بود.
آب رودخانه‌ها سرد و کف آنها لغزنده و ناهموار و پوشیده از سنگ‌هایی با ابعاد مختلف است. هر کدام از موانع موجود در مسیر جریان آب مانند درختها، آبشارها، سنگ‌های بسیار بزرگ که آب از روی آنها و یا از کنار آنها عبور میکند میتواند برای شخصی که هنگام عبور از رودخانه پایش لغزیده و در داخل آب افتاده است خطرناک و حتی کشنده باشد. وسایل و ابزار آلات کوهنوردی برای عبور از آب‌های جاری رودخانه ساخته نشده‌اند و معمولاً این وسایل هنگام عبور از رودخانه‌ها بیشتر بازدارنده و مشکل‌ساز هستند تا کمک کننده.
اگر هنگام عبور از رودخانه کاری اشتباه صورت پذیرد، میتواند مشکلات بسیار جدی برای اعضای گروه بوجود آورد؛ پخش و پراکنده شدن اعضای گروه و قطع ارتباط با یکدیگر و ابتلای بعضی از اعضای گروه به بیماری هیپوترمی، افتادن و مفقود شدن.وسایل در آب به هنگام عبور از آب، مجروح شدن اعضای گروه در اثر برخورد آنها با موانعی که در مسیر رودخانه وجود دارد و غیره از این دست مشکلات است.
انتخاب محل عبور ازرودخانه‌ها
اگر انتخاب جایگزینی برای عبور از جریان خروشان رودخانه‌ها وجود نداشته باشد مانند عبور از روی پل‌های دایم یا موقت و شما مجبور هستید از رودخانه عبور کنید. در اینصورت انتخاب محل عبور باید با دقت و توجه به دو مورد مهم یعنی نقطه عبور و جریان پایین دست مسیر رودخانه باشد. محل عبور افراد بومی و یا محلی که افراد کمتری ممکن است در آن مسیر بلغزند؛ مناسب‌ترین محل و نقطه عبور، جایی است که جریان آب کم عمق و آهسته میشود. مسیرهای کم عرض، زمان عبور از آب را کاهش میدهند و ارتباط بین افراد را قابل اجرا و عملی‌تر می‌سازد. ولی شدت جریان بیشتری دارند. بستر تقریباً آرام و یکنواخت رودخانه هیچ نقاط مشکوک و گودی‌های ناشناخته نخواهد داشت.
متاسفانه معیارهای فوق اغلب منحصر به شرایط خاص می‌باشد. مثلاً گاهی در مسیرهای تنگ، آب رودخانه‌ها شتاب بیشتری دارد و برای عبور از آن مشکلات مختلف ایجاد میکند. در هر حال حتی از مسافت دور نیز میتوان مسیر مناسب برای عبور از رودخانه را تشخیص داد. عموماً باید از عبور در پیچ و خم رودخانه اجتناب نمود زیرا جریان آب در کناره‌های مسیر رودخانه فرورفتگی‌هایی را ایجاد کرده و سبب فرسایش و برش‌های ناهماهنگ شده است بطوریکه جریان در داخل فرورفتگی‌ها آرام و در قسمت‌های بیرونی آن شتاب پیدا میکند و با سرعت عبور می‌نماید. هنگام عبور در امتداد مسیر آب باید مراقب درختها، کنده درخت‌های کنده شده و شناور در آب، خرده آشغال‌های جمع شده در نقاط ساکن مسیر بود چراکه می‌توانند مشکل‌ساز و خطرآفرین باشند. توجه به شاخه‌های بزرگ و کوچک درختان که می‌توانند نقش یک صافی را ایفا کنند و آب از میان آنها عبور میکند ولی شخص شناور را به زیر آب فرو می‌برند، لازم است. حتی در زمانی که هیچ مشکل و خطری در مسیر عبور آب به نظر نمی‌رسد. علاوه بر موارد ذکر شده، ممکن است موارد دیگری نیز وجود داشته باشد که عبور از رودخانه را مشکل و خطرساز نماید مانند شتاب جریان آب که در بعضی از مکانها به‌علت موقعیت زمین و گودی‌های ناشناخته شتاب داشته و سبب افزایش سرعت آب میشود.
نکته ی اولی که باید آن را بدانید این است که وقتی دو رود با هم حالت تلاقی پیدا می کنند، در نتیجه ی آن سطح آب کمی بالا می آید و جریان آب نیز آرام تر است و در نهایت صدای ملایم آب را می توانید تا بشنوید.
یادتان باشد که از محل اتصال رودخانه ها با یکدیگر تا جایی که امکانش هست اصلا و ابدا عبور نکنید بلکه برعکس، جایی که رودخانه تقسیم می شود را برای نقطه ی گذر کردن خود انتخاب نمایید.
اگر از جنگل عبور می کنید به یاد داشته باشید که در جنگل، از درختانی که حالا به هر دلیلی که به روی رود افتاده اند شما می توانید تا از آن ها به عنوان پل استفاده کنید و از آن ها برای رد شدن استفاده کنید.
آماده‌سازی برای عبور از رودخانه:
تمام وظایف و نقش‌ها را در یک گروه باید برای اعضا بسیار روشن و مفهوم باشد. هماهنگ کننده باید قبل از عبور از رودخانه مکان آرامی پبدا کند و در آنجا برای اعضای گروه وظایف و نقش هریک را توضیح دهد، این عمل حتی برای اعضای گروه‌هایی که تصادفاً گرد هم جمع شده‌اند نیز انجام شود. یکی از اعضای گروه باید نقش یا وظیفه هماهنگ‌کننده را داشته باشد و موقعیت‌ها و شرایط خطر را برای دیگران بطور جدی توضیح دهد تا هنگام بروز مشکلات از ایجاد سوء تفاهم‌ها و تشتت تصمیم‌گیری‌ها جلوگیری شود. قبل از اقدام به عبور از رودخانه باید پوشاک مناسب و لازم درنظر گرفته و پوشیده شود. تسمه کوله پشتی باید شل شود، سگک‌های تسمه‌های سینه و قسمت پایین کوله هر دو باز شوند. حال اگر شخصی هنگام عبور از رودخانه بلغزد و در آب افتد، کوله میتواند مهره‌های پشت و ستون فقرات را حفاظت کند و اگر کوله از جنس پولیستر یا ضد آب باشد شناور میشود و میتواند برای شخص کمک خوبی باشد.
هرگز نباید کفش یا چکمه‌ها را بدون جوراب پوشید. پوشیدن جوراب خیس نامناسب است ولی تهدیدکننده نیست. شلوارهای گشاد مانند شلوار کردی یا شلوارهای گشاد محلی مانع حرکت مناسب میشود ولی گتر میتواند اینچنین شلوارها را در وضعیت مناسب نگه دارد. در بعضی از موارد مشاهده شده‌است که افراد گروه حتی با دمپایی یا کفش‌هایی نظیر آن اقدام به عبور از رودخانه میکنند، این نوع کفش‌ها شرایط لغزندگی شخص روی سنگ‌های صیقلی کف رودخانه را افزایش میدهد. توصیه میشود پای برهنه از رودخانه عبور نکنید زیرا در کف رودخانه ممکن است اشیاء تیز و برنده وجود داشته باشد و سبب بریدگی کف پا و ایجاد جراحت‌های عمیق و عدم توانایی شخص برای ادامه برنامه بشود.
روش و تکنیک عبور از رودخانه
اصل بر این است که انتخاب هر نوع روش برای عبور از رودخانه باید همراه با جرأت و جسارت باشد. لغزش پا بزرگترین خطر هنگام عبور از رودخانه است و اگر شخص هنگام گذر از رودخانه به پشت بیفتد در حالیکه پایش در میان دوقطعه سنگ بزرگ گیر کرده باشد، فشار و جریان آب میتواند سر او را به زیر آب فرو برده و در همان جا نگه داشته و او را خفه کند. هنگام حرکت باید پاها روبه جریان بالای مسیر آب قرار گیرد و باید با دقت و اطمینان قدم‌ها را در جای محکم قرار داد. اگر شخص در امتداد جریان آب بلغزد مطمئن‌ترین روش شناوری در آب آن است که پاهای خود را در امتداد جریان آب و رو به بالا قرار داده تا بتواند بدن را محافظت و از غلتیدن در آب جلوگیری کند. ضمناً در همین فرصت دیگر اعضای گروه نیز باید به سرعت به پایین دست رودخانه رفته تا بتوانند به او کمک کنند. یکی از مناسب‌ترین روش‌ها، ارائه چوب‌دست کوهنوردی یا چوب‌دست بلند به شخص شناور در آب است تا او بتواند آن را آسان‌تر بگیرد. این روش شانس نجات او را زیاد میکند.
عبور شخص تنها از رودخانه
زمانی پیش می‌آید که شخص مجبور است به تنهایی از رودخانه عبور کند، در این صورت تنها شانس او استفاده از چوبدستها برای حمایت و عبوری مطمئن است. (دو چوب‌دست کوهنوردی یا یک یا دو چوب بلند و محکم) زمانی که بر چوبدستها تکیه میکنید، باید رو به جریان بالا دست آب باشید و در هر زمان فقط یک نقطه از چهار نقطه تکیه‌گاه خود را حرکت دهید. نظیر همان اصلی که در سنگنوردی نیز رعایت میشود. یک پا را در جهت حرکت رودخانه یا پایین‌تر از پای دیگر قرار دهید. شبیه حرکت خرچنگ در زیر آب یعنی کمی مورب و کمی مستقیم به جلو، ضمناً موقعیت بدن باید کمی نیم‌رخ یا مورب در مقابل نیروی جریان آب باشد و با این عمل میتوان فشار جریان آب بر سطح بدن را تا حد ممکن کاهش داد. هنگام حرکت، پا باید تقریباً به شکل کشیدن بر زمین باشد، شبیه به جستجو برای یافتن محلی خوب و مناسب برای قرار دادن پا، البته امتیاز تنها عبور کردن در آن است که فرد برای عبور دیگران و مراقبت از آنها انرژی از دست نمی‌دهد ولی در مقابل، امکان حمایت از سوی دیگران هم برای او وجود ندارد
عبور گروهی از رودخانه
هنگام عبور چند نفر از رودخانه اعضای گروه باید روشی را درنظر گیرند که همراه با حمایت متقابل باشد. در هر حال هرچه تعداد بیشتری در یک زمان در آب قرار گیرند امکان حمایت افراد از یکدیگر نیز بیشتر خواهد بود. هنگام عبور گروهی از آب تا آنجا که ممکن است ضمن آنکه در یک خط حرکت میکنید، نسبت به جریان آب، سطح برخورد کوچکی ایجاد کنید. در این روش شخص راهنما یا جلودار بوسیلة نفرات پشت‌سر حمایت میشود و این عمل تسلسل‌وار تا انتهای گروه ادامه می‌یابد. نفر پشت‌سر باید دست‌های خود را بر شانه یا باسن نفر جلویی قرار داده و با فشار دادن به پایین موقعیت او را در آب بیشتر تثبیت کند. این عمل امکان لغزش در امتداد جریان آب را کم میکند. چرخش‌های کوچک آب که بوسیلة نفر جلویی ایجاد میشود نشانه کاهش فشار آب بر اعضای پشت سر است
حرکت گروه به شکل گوه یا سه گوش:
در این روش بزرگترین و قوی‌ترین فرد در نوک و رأس این مثلث قرار می‌گیرد در جایی که میتواند چرخش‌های کوچک آب در پشت سر خود ایجاد کند تا دیگر اعضای گروه از نیروی اصلی فشار آب در امان بوده و بتوانند تقریباً در ایمنی لازم از رودخانه عبور کنند. در این روش عبور از رودخانه، حداقل اعضا باید سه نفر باشند. در صورت حضور سرپرست رسمی در گروه بهتر است سرپرست گروه به همراه هر گروه سه نفره مسیر را طی کند. البته این به‌شرطی است که امکان بازگشت یک نفر وجود داشته باشد و خطری متوجه سرپرست نشود. عبور از رودخانه بدون آنکه تمامی لباس‌ها خیس شود شرط احتیاط اولیه و روش خوبی است به شرط آنکه همگی اعضای گروه به وظیفه خود به‌خوبی آگاه باشند.
استفاده از طناب:
استفاده از طناب آخرین چاره برای عبور از رودخانه است. زیرا اگر طناب بصورت نامناسب استفاده شود امکان غرق شدن شخص در آب زیاد است. در بررسی روشهای مختلف عبور از رودخانه‌ها نشان میدهد که ایمنی عبور از رودخانه با استفاده از طناب اغلب مبهم است. روش طناب نسبت به دو روش مثلثی (گوه‌ای) و مورب (زیگزاگ) کاربرد کمتری دارد.
– با توجه به مطالب فوق آیا عبور از رودخانه الزامی است؟ باید توجه داشت که عبور از رودخانه همراه با مشکلات و گاهی خطرناک است. تصمیم عبور از آن هنگام اجرای برنامه بسیار مهم است. زیرا تصمیم‌گیری نسنجیده سبب عدم موفقیت برنامه و پراکنده شدن افراد گروه میشود بنابراین باید روش جایگزین همیشه مدنظر باشد.
– آیا عبور از رودخانه راه حل نهایی است یا با طولانی‌تر کردن مسیر میتوان به راه مطمئن‌تر نیز دسترسی پیدا کرد. اگر در استفاده از روش جایگزین نیاز به طی مسافت بیشتر ولی مطمئن و ایمنی است، آن را انتخاب کنید.
عبور از پل همیشه راه حل مطمئن و ارزشمندی است حتی اگر همراه با یک راهپیمایی طولانی باشد. قبل از اجرای برنامه محل پل‌ها را از روی نقشه محلی بررسی کنید. در صورت امکان از افراد محلی سئوال کنید و هنگام اجرای برنامه بررسی‌های لازم را به عمل آورید. برای اینکار می‌توانید با اعزام یک یا دو نفر در مسیرهای بالادست و پایین دست رودخانه به منظور شناسایی، پل‌های محلی و یا محل مناسب برای عبور را بیابید. جریان‌های رودخانه در کوهستان همیشه همراه با ریزش‌های تند و بلند است و حتی در طی روز جریان آب رودخانه‌ها در بعدازظهر تندتر از صبح زود یا اوایل صبح است.
لذا در مواردی که مجبور به عبور از رودخانه هستید توجه داشته باشید پس از بارش باران و اوایل غروب مواجه با جریان شدید رودخانه خواهید شد و اگر تصمیم به برپایی اردو دارید توصیه میشود صبر کنید و حتی اردوی موقت برپا کنید تا زمان مناسب فرا رسد و یا روش بهتری برای عبور از رودخانه پیدا کنید.
حتما لباس ها و کیسه خوابتان را در بسته های ضد آب قرار دهید. مطمئن شوید که کوله ی همراهتان تعادل کافی داشته باشد. آن را محکم ببندید به طوری که لوازم داخل آن به هیچ عنوانی بیرون نریزد.
به یاد داشته باشید که در یک رودخانه نوردی موفق شما باید حتما با اطمینان در آب قدم بگذارید. مطمئن شوید که خطر پرش با پاهای لیز، ایستادن روی سنگ ها و رگ به رگ شدن قوزک پا در صورتی که محکم و با اطمینان قدن بردارید برای شما وجود ندارد.
حتما به مناطق پر حباب پشت صخره ها دقت کنید. ترکیب آب و هوا خاصیت شناوری هر موجودی را در نهایت از بین می برد. اگر در ناحیه ی پر تلاطمی به آب افتادید، به یاد داشته باشید که حتما بدنتان هم به زیر آب می رود.
درهنگام افتادن درون جریان تند رو به یاد داشته باشید که:
اولین کاری که باید انجام دهید این است که کوله پشتی تان را سریعا در آورده و بیاندازید.
به هیچ عنوان صبر نکنید. به کمک پاهایتان تعادل خود را حفظ کنید. به یاد داشته باشید که از پاهایتان برای خارج و دور کردن موانع از بدنتان استفاده نمایید تا تعادلتان حفظ گردد.
در حرکت آخر در هنگام رودخانه نوردی به سمت ساحل، حاشیه ی رود و یا جایی که جریان آب آرام است بروید تا بتوانید تعادل خود را به دست آورده و در نهایت بتوانید محکم بایستید.
وقتی می‌خواهید روش جایگزین انتخاب کنید به نقشه نگاه کنید و تمامی موارد مربوط به: امکان عبور از پل‌ها، نقاط قابل دسترسی به محل عبور مناسب، چند شاخه شدن رودخانه، شاخه‌ها و انشعابات کوچک رودخانه، مکان‌هایی از رودخانه که امکان کاهش شدت جریان آب موجود است را ارزیابی کنید. سرعت جریان آب در محل‌های ورود به دریاچه‌ها و حتی اگر سطح دریاچه کم‌عمق باشد از محل خروج آب میتوان با احتیاط عبور کرد
چند نکته اضافی: ۱- ترجیحاً با کفش از رودخانه عبور کنید. کفش شما محافظ شما در برابر سنگ‌های تیز و برنده، مارهای زهرآلود در بعضی از مناطق، سر خوردن در آب و پیچ‌خوردن پا در وسط سنگ‌ها خواهد بود. البته راه رفتن با کفش خیس میتواند سبب تاول زدن پای بعضی از افراد تیم شود. لذا قبل از ادامه طریق به نحو مناسب اقدام به خشک کردن کفش و تعویض جوراب کنید. (آموزش عبور از رودخانه و جریان‌های آب) ۲- قبل از وارد شدن در آب نسبت به آب‌بندی بودن وسایل خود اطمینان حاصل کنید، به‌ویژه کبریت، اسناد و مدارک، نقشه، پول، کیسه‌خواب، لباس‌های خشک اضافی، غذا و وسایل صوتی و دیجیتالی خود و غیره. ۳- در کف بعضی از رودخانه‌ها امکان وجود تورهای ماهیگیری وجود دارد، توجه داشته باشید که گیر کردن پای شما در تور میتواند باعث گرفتن جان شما شود. در صورتی که عبور از رودخانه ریسک بالایی دارد، مبادرت به اینکار نکنید و برگشتن را بر به خطر انداختن جان خود و دوستانتان ترجیح دهی
اسکی یکی از محبوب ترین ورزش ها در کشورهایی است که دارای آب و هوای سـرد می بـاشنـد در مـقایسه با دو و شنا که جزء ورزش های مناسب برای سیستم قلبی عروقی بدن محسوب می شوند, شکی وجود ندارد که تعداد زیادی از افراد ترجیح می دهند اسکی کنند تا هم تناسب اندامشان را حفظ کنند و هم خود را گرم نگه دارند.
اسکی به عنوان یک ورزش، برای نخستین بار در نروژ شروع شد. در حقیقت، شهر «مورگدال» در این کشوربه عنوان «مهد ورزش اسکی» شهرت دارد، زیرا این منطقه برای زمان های طولانی منطقه بسیار برف گیری بوده است. در زمستان موقعی که اهالی بومی، برای شکار یا مسافرت به کوه ها می روند یا برای خرید یا دید و بازدید به دهکده یا بازار می روند، مجبورند که برای راه رفتن از چوپ اسکی استفاده کنند.
سه نوع ورزشی که در بالا به آنها اشاره کردیم، می‌توانند عـملکرد بـدن را در حد مطـلوب نـگه دارند و کـارشـناسـان معتقدند که تفاوت زیادی میان این ورزش و سایر ورزشهای هوازی (ایروبیک) وجود دارد. در هنگام انجام این ورزش افراد نیاز به صرف انرژی زیادی داشته و می‌بایست اکسیژن بالایی مصرف کنند تا بتوانند به حرکت کردن ادامه دهند.
یکی دیگر از ورزش های هوازی که میتواند عملکرد بدن شما ر ا در حد مطلوب نگه دارد کوهنوردی است .
فواید اسکی :
یکی از مزایای شایان ذکر این ورزش بهبود و ارتقای سیستم قلبی-عروقی بدن است. همچنین انجام این ورزش میزان هوشیاری فرد را نیز افزایش می‌بخشد و ورزشکار قادر میشود تا عکس العمل سریعی را نسبت به هر محرک خارجی از خود نشان دهد. از این گذشته فرد قادر میشود تا به راحتی و بدون احساس هیچگونه استرسی به فعالیت‌های روزانه خود بپردازد.
ورزشهای هوازی نظیر اسکی، گردش خون را تنظیم کرده و سبب میشود که کلیه بافت‌های بدن در بهترین حالت خود قرار بگیرند. این امر سبب میشود که فرد به ندرت دچار بیماری هایی نظیر فشار خون و یا سکته قلبی شود.
یکی دیگر از فواید اسکی افزایش HDL و یا همان کلسترول خوب خون است. این امر به بدن کمک میکند تا کلسترول بد و یا LDL را حذف کند، چرا که فردی که اسکی میکند چربی بسیار زیادی را سوزانده و وزنش کاهش پیدا میکند.
در ابتدا نوآموز باید با وسایل اسکی آشنا شود و به اسکیها، چوبدستها و کفشهای اسکی عادت کند. در ضمن باید با سُرخوردن، لبه دادن، چرخیدن ، وزن دار کردن و سبک کردن اسکیها نیز آشنا شوند و در عین حال با دمای محیطی که قرار است در آنجا اسکی کند وفق پیدا کند.
تجهيزات پوشاک اسکي :
کاپشن اسکي يکي از مهمترين تجهيزات اسکي آن هم در فضاي سرد و برخي محيط است که دماي بدن را در حالت مطلوبي قرار مي دهد و ديگر نيازي به پوشيدن لباس فراوان براي گرم کردن نيست. کاپشن هاي اسکي اغلب براي اينکه در محيط سفيد رنگ برفي به خوبي ديده شوند بهتر است با رنگ هايي به غير از سفيد انتخاب شود.
شلوار اسکي نيز که اغلب به صورت ست با کاپشن خريداري مي شود، در رشته هاي مختلف اسکي (آلپاين، اسنوبرد، صحرانوردي) انواع متفاوتي دارد.
دستکش اسکی برای حفاظت از دست ها ، در ورزش اسکي از حساس ترين بخش هاي بدن هستند که اغلب بيشتر در معرض خطر يخ زدن و سرما قرار مي گيرند.
جوراب هاي اسکي از جمله تجهيزات اختصاصي ورزش اسکي است که از نظر پزشکي نيز براي جريان سريع و مطلوب خون در پا بکار مي روند و پاها را از نظر يخ زدگي ايمن مي دارند.
عينک اسکي وسيله اي براي محافظت از چشم در فضاي پرانعکاس پوشيده از برف در مقايسه با اشعه هاي مضر و خطرناک خورشيد است.
نکات کلیدی در مورد خرید و استفاده از عینک اسکی
عینک اسکی یکی از اجزای بسیار مهم در اسکی است، آنها برای محافظت اساسی از چشمهای شما طراحی شده اند که عدم این محافظت میتواند بسیار چالش برانگیز و دردناک باشد ،باید به این نکته توجه کرد که عینک اسکی فقط یک وسیله جانبی و اضافه روی سر برای زیبایی نیست .
چرا باید از عینک مخصوص اسکی استفاده کرد :
در کوه ها آب و هوا می تواند بسیار متغیر و بی رحم باشد. وقتی که خورشید طلوع میکند اشعه به علت ارتفاع تقویت می شود، بطوریکه هرچه ارتفاع بیشتر است اشعه ماورا بنفش (UV) قویتر است . بنابراین اگر در ارتفاعات خیلی بالاتر اسکی میکنید، به عنوان مثال یخچالهای طبیعی، بدانید که حفاظت موثر چشمها امری حیاتی است چون نور خورشید از برف نیز انعکاس پیدا میکند و اشعه را تشدید می کند.
اگر آسمان ابری باشد و یا درحال بارش برف و باران:
چشمها برای اینکه بتوانند به امنیت شما در ارتفاع کمک کنند خود به کمک احتیاج دارند. در آب و هوای ابری، بارش باران یا بارش برف ، بعید به نظر می رسد که بتوانید به حد کافی از چشمها کمک بگیرید و همه چیز را مشاهده کنید، به این معنی که چشمان شما برای کمک به حفظ امنیت شما در کوه ، خود به کمک احتیاج دارند. عینکهای معمولی از ورود برف جلوگیری نمی کند و باعث می شود که درشناسایی محیط هنگام حرکت در کوه خلل ایجاد شود. اکثر عینک های آفتابی نیز در بهترین حالت برای بهترین استفاده در شرایط آفتابی و پر نور طراحی شده اند.یک انتخاب خوب و با دقت در عینک اسکی کمک به محافظت چشمهای شما در مقابل ورود برف به چشم و وضوح دید در طوفان و جلوگیری از آسیبهای شدید آفتاب میکند .
انواع اشعه های مضر
همه عینک های اسکی بدون توجه به برندشان محافظت کامل در مقابل اشعه UVA و UVB آفتاب را ارائه میدهند . UVA انرژی نور کمتری دارد اما عمیق تر از UVB نفوذ می کند. UVB قوی تر است و اشعه ای است که بیشترین صدمه را به چشم وارد می کند.اشعه UVC به وسیله لایه ازن و اتمسفر زمین به طور کامل جذب می شود.
با وجود اینکه اشعه UV در شرایط ابری کاهش می یابد ولی به طور کامل مسدود نمی شود. یکی از چیزهایی که باید خیلی مراقب باشید شرایطی است که به عنوان «کوری برف» (فوتوکراتیت) نامیده می شود. این وضعیت دردناکی است که از طریق قرار گرفتن در معرض اشعه های مضری که اغلب از بازتاب برف ساطع میشود پدید می آید و به طور عمده یک نوع آفتاب سوختگی شدید چشم است. مانند آفتاب سوختگی پوست اغلب آنرا زمانی متوجه می شوید که خیلی دیر شده و با علائمی مانند چشمان دردناک و افزایش اشک خود را نشان میدهد. خطرابتلای به این وضعیت در ارتفاعات بالاتر با افزایش شدت UV به شدت وجود دارد.
شکل و سایز عینک اسکی:
در انتخاب عینک اسکی اشکال و طرح های مختلف و زیبایی وجود دارد که متناسب با طیف وسیعی از چهره ها طراحی شده است . یک عینک اسکی مناسب برای ایجاد میدان دید وسیعتر در روبرو و طرفین چشم و با قابلیت غیر قابل نفوذ بودن طراحی شده است. شمار زیادی از اسکی بازان از هلمت استفاده میکنند که آنها باید هنگام خرید عینک به هلمت خود هم توجه داشته باشند. اگر در حال حاضر هلمت دارید هنگام خرید عینک اسکی از فیت شدن عینک روی آن مطمعن شوید و یا اگر هر دو را با هم میخرید به فیت شدن آنها با هم روی سر و صورت و بینی توجه کنید. نباید بالای عینک با جایی که با هلمت فیت میشود خیلی فاصله داشته باشد. اگرفاصله بیش از حد باشد سرما در آن نفوذ کرده و برای شخص ایجاد آزار میکند . گاها حتی باعث به وجود آمدن یک نوار سوختگی زشت روی صورت و پیشانی میشود.
عینکهای طراحی شده مخصوص خانمها :
معمولا حجم کمتری دور نوک بینی دارند تا از زیادی فضا برای ورود برف و باد کم کنند.فریم آنها نیز کوچک تر از سایز استاندارد بزرگ سالان طراحی میشود. عینکهای کودکان: معمولا کوچکتر و با صورت فیت تر هستند . آنها معمولا طوری طراحی شده اند که هم ارزانتر و هم محکمتر باشند.
عینکهای با قطر بزرگ :
یک قطری به عنوان فضای دور چشمی برای کسانی که ازعینک طبی استفاده میکنند درمقابل چشمها در نظر گرفته میشود تا اجازه ندهد عینک طبی به چشم خیلی فشار آورد. روی طرفین آنها معمولا یک برشی وجود دارد تا دسته های عینک طبی زیر فوم قرار بگیرد و همچنین فضای تهویه باشد تا بخار درون عینک خارج شود و شیشه عینک بخار نکند. عینکهای سایز بزرگ معمولا بدون فریم هستند و بین اسکی بازان محبوبیت بیشتری دارند آنها نمای جانبی خاصی دارند که توانایی بهتر دیدن در شیب و بوس را به اسکی باز میدهد که هم برای بانوان و هم آقایان طراحی شده است.
انجمن ملی اسکی جهان به افراد پیشنهاد میکند که: پیش از رفتن به اسکی در کلاس‌های یوگا نام نویسی کنید. یوگا بر روی تمام نقاط بدن کار میکند، عضلات را تقویت میکند، و رعایت تعادل را در شما افزایش میدهد. شما که دلتان نمی خواهد پس از اولین روزی که اسکی کردید، تمام بدنتان سفت شود و نتوانید آنرا تکان دهید.
۲- اتومبیل
مطمئن شوید که وسیله نقلیه مورد نظر به لاستیک‌های مخصوص حرکت در برف مجهز باشد. به هیچ وجه از زنجیر چرخ استفاده نکنید، هیچ چیز وحشتناک تری از زنجیر چرخ وجود ندارد.
۳- عادت کردن به آب و هوا
روز اول بیش از اندازه اسکی نکنید. بدن شما خشک است و احتمال بروز جراحت در شما افزایش پیدا خواهد کرد. به جای آن می‌توانید قدم بزنید و یا قدری بدوید. این کار به شما کمک میکند تا خودتان را با شرایط جوی و آب و هوای سرد وفق دهید.
۴- پیست اسکی را بررسی کنید
برخی از پیست‌های اسکی در ابتدای روز توری برگزار میکنند و کل منظقه را به ورزشکاران نشان میدهند. می‌توانید با یکی از تورها به مشاهده فضای اطراف بپردازید. این کار به شما اجازه میدهد مناطقی را انتخاب کنید که از آن بیشترین لذت را ببرید. همچنین در این تورها می‌توانید با افراد زیادی نیز آشنا شوید.
۵– رعایت مسائل ایمنی
تا آخرین زمان در پیست باقی نمانید. شرایط با گذشت زمان تغییر پیدا میکنند. بعد از ظهر هوا به تدریج تاریک میشود، درجه حرارت پایین می‌آید و همه افراد خسته می‌شوند. آمار و ارقام حاکی از این مطلب هستند که درصد عظیمی از حوادث غیر مترقبه در چنین زمان هایی به وقوع پیوسته اند.
جنگل نیز مانند کوهستان ، نیازمند تجهیزات و پوشش خاص خودش می باشد . این تجهیزات و پوشش ها باید در کنار راحتی ، کاربردی و موثر باشند. شاید مهم ترین نکته در میان انتخاب پوشش ها برای جنگل، لباس هایی هستند که تهویه خوبی دارند و دیر تر بو می گیرند .
ما به شما پیشنهاد می دهیم بجای چمدان های سنگین سراغ کوله های سبک و یا ساک های ورزشی بروید . بخصوص برای تعطیلات، یک کوله پشتی راحت و یا ساک ورزشی بسیار کاربردی می باشند. اگر قصدتان سفر و اقامت در هتل می باشد، چمدان ها گزینه بهتری می باشند اما یک کوله پشتی سبک و راحت نیز برای طبیعت گردی روزانه با خود بیاورید.
کوله پشتی و ساک هایی را انتخاب کنید که با داشتن بند های شانه بتوانید آن ها را روی دوش خود حمل کنید.
برای جنگل و طبیعت گردی ، بدلیل اینکه معمولا بارش در جنگل ها زیاد می باشد سعی کنید از ساک های ضد آب استفاده کنید و با تهیه کاور ضدآب برای کوله پشتی، آن را روی دوش خود حمل کنید.
چه پوششی مناسب جنگل می باشد؟
اگر قصدتان اقامت در هتل می باشد و بیشتر سفر را در قایق های گردشگری و در دریا می گذرانید ، پس بهتر است سراغ پوشش های سبک ، آستین بلند و لباس هایی بروید که در مقابل تابش آفتاب از پوست شما بخوبی حفاظت می کنند.یک سویشرت و یا کاپشن ضد آب نیز برای هوای سرد شب و باران احتمالی با خود بیاورید. اگر یک جفت کفش پیاده روی و یا یک جفت کفش رانینگ راحت دارید ، از آن ها استفاده کنید، در غیر این صورت سراغ بوت های سنگین نروید و از صندل ها استفاده کنید. به هیچ وجه سراغ جنس های کتان نروید، زیرا خیلی زود خیس می شوند و خشک شدن آن ها نیز به زمان زیادی احتیاج دارد . بجای کتان ها، سراغ پوشش های مصنوعی که خیلی زود خشک می شوند.
مایوی شنا و حوله را نیز فراموش نکنید . یک کلاه لبه دار و یک تیوپ کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید . وسایل شخصی خودتان را داخل چمدان قرار دهید و به شما توصیه میکنیم یک پاور بانک نیز برای شارژ وسایل الکتریکی خودتان داشته باشید زیرا در بعضی از اقامتگاه ها، امکان شارژ آن ها را ندارید .
سیســــــتم چرخشــــی :
اگر قصدتان گردشگری با پای پیاده در جنگل می باشد و می خواهید روی هموک شخصی خود نیز بخوابید ، باید یک کیسه لباس جایگزین و یک سیستم شستشو / خشک کردن برای لباس های خود داشته باشید . هدف شما این است که در پایان روز یک دسته لباس تمیز و خشک برای تعویض با پوشش های فعلی خود داشته باشید و لباس های خیس و کثیف خود را نیز برای استفاده در روز بعد در رودخانه بشویید. پس لباس هایی با خود بیاورید که زود خشک می شوند .
در طول روز می توانید با یک جفت تی شرت ، شلوارک ، شلوار های پیاده روی، صندل های بسته و یا کفش های ورزشی سبک با یک جفت جوراب در جنگل گردشگری کنید. برای جلوگیری از سایش پوست می توانید از شلوارک های دوچرخه سواری بجای لباس های زیر کتان استفاده کنید. اگر دلتان می خواهد می توانید بجای جوراب های ضد زالو از جوراب های بلند ورزشی استفاده کنید . همچنین می توانید از کفش های پلاستیکی سبک برای جنگل استفاده کنید اما این کفش ها در استفاده طولانی مدت در روز می تواند باعث تاول پای شما شوند.
پوشــــــش خــــواب :
برای خوابیدن در جنگل به یک کیسه خواب سبک و یا یک لاینر ( ملافه ) کتان و یا ابریشمی نیاز خواهید داشت . معمولا در اقامتگاه ها می توانید یک تشک، یک پتو ، یک توری ضد پشه و یا یک هموک همراه با توری ضد پشه قرض بگیرید . معمولا افراد محلی جنگل برای برپایی هموک و استفاده از برگ های درختان به عنوان پوشش باران به شما کمک خواهند کرد . ملافه ها و لاینر های خواب را فراموش نکنید .
همچنین به دلیل صدای زیاد در شب به شما توصیه می کنیم یک گوش گیر نیز همراه خود داشته باشید . هنگام خوابیدن می توانید با تی شرت در جنگل بخوابید اما حتما تور های ضد پشه را نصب کنید . سعی کنید صندل و کفش هایتان را هنگام خواب نزدیک خود نگه دارید تا اگر در شب نیاز به دستشویی داشتید ، مشکلی بابت پیدا کردن کفش های خود نداشته باشید .
نکات مهم راجع به پوشش شما در جنگل :
از سارونگ ها می توانید برای حمام کردن ، قرار گرفتن زیر آبشار ها و یا به عنوان پوشش های روزمره در جنگل استفاده کنید . همچنین از سارونگ ها می توانید به عنوان پتو هایی سبک و نازک در شب استفاده کنید.
به دلیل رطوبت جنگل ، این امکان وجود دارد که در اطراف درز های جوراب ، تاول سراغ شما بیاید . پیشنهاد ما به شما این است که از جوراب های بدون درز استفاده کنید . همچنین برای جلوگیری از نیش زالو ها ، لازم نیست که حتما از جوراب های ضخیم و عذاب آور ضد زالو استفاده کنید . تنها یک جفت جوراب ورزشی بلند ، نیاز شما را برطرف خواهد کرد . اگر زالو ها شما را نیش زدند ، سعی کنید اطراف زخم را به خوبی تمیز کنید تا عفونت پیدا نکند .
لباس های خیس خود را از روز قبلی بپوشید و چند دست لباس آستین بلند تمیز در ساک خود داشته باشید تا با رسیدن به محیط کمپ، آن ها را جایگزین لباس های خیس کنید. یک جفت شلوار بلند معمولا نیاز شما را برای یک گرشگری 6 روزه در جنگل برطرف می سازد، اما سعی کنید چند جفت لباس بالاتنه با خود داشته باشید زیرا پوشش های بالاتنه، بیشتر در معرض خیس و کثیف شدن قرار دارند .
به هیچ وجه زباله های خود را در جنگل رها نکنید . یک کیسه پلاستیکی با خود داشته باشید تا زباله های خود را در آن بریزید و با رسیدن به روستا ، از افراد محلی بپرسید تا کجا می توانید آن ها را دفع کنید .
نکات بیشتر :
شلوارک ها برای پیاده روی در جنگل گزینه خوبی هستند و اکثر افراد محلی نیز از آن ها استفاده می کنند، اما به یاد داشته باشید که شلوارهای بلند از پاهای شما در برابر خار و خاشاک ، حشرات و زالو ها محافظت می کنند.از شلوار های کتان خودداری کنید و در کل سعی کنید به دنبال پوشش های باشید که خیلی زود خشک می شوند. از لباس های زیر مخصوص دوچرخه سواری، زیر شلوارک / شلوار خود استفاده کنید . تاپ های رانینگ و ورزشی برای استفاده در روز ایده آل هستند . به یاد داشته باشید که همیشه پوشش های مصنوعی به دلیل خشک شدن سریعتر، عملکرد بهتری نسبت به کتان ها دارند .
کفش های رانینگ و ورزشی، عملکرد خوبی در جنگل دارند و به دلیل جنس پلاستیکی آن ها، می توانید به راحتی با آن ها از رودخانه ها عبور کنید . شاید تنها مشکل آن ها، ناراحتی پاهای شما در ابتدای کار باشد، اما با کمی پیاده روی، کاملا به آن ها عادت می کنید. در هر صورت باز هم می توانید از صندل های پیاده روی و یا یک جفت کفش ورزشی سبک و ساده استفاده کنید .
اگر قصد شما صعود و کوه پیمایی می باشد، حتما از یک جفت بوت کوهنوری با کیفیت استفاده کنید. همچنین به علت بارندگی بیشتر در ارتفاعات، حتما از ضد آب بودن بوت ها اطمینان حاصل کنید . بوت ها را با جوراب ها و شلوار های بلند بپوشید تا حشرات در تاریکی شب آسیبی به پای شما نزنند . اگر قصدتان تنها گردشگری در جنگل و دیدن مناظر حیات وحش می باشد، یک جفت کفش ورزشی سبک و راحت نیاز شما را برطرف خواهد ساخت .
دســـــترسی به بـــرق در جنگل :
اکثر کلبه ها در اطراف جنگل که به منظور اقامتگاه توسط گردشگران کرایه می شوند ، دارای برق می باشند، اما به یاد داشته باشید که در اطراف جنگل، جایی برای تهیه باطری و شارژ دستگاه الکتریکی شما وجود ندارد ، پس حتما یک جفت باطری اضافه برای دوربین و یک پاور بانک نیز با خود داشته باشید . اگر از گوشی همراه خود به عنوان دوربین استفاده می کنید ، حتما آن را در حالت هواپیما قرار دهید تا شارژ بیشتری برای عکس گرفتن داشته باشید .
همینطور به هیچ وجه وسایل الکتریکی خود را در معرض رطوبت و آب قرار ندهید. حتما یک قاب پلاستیکی و با کیفیت برای آن ها پیدا کنید و یا آن ها را در کوله پشتی خود قرار دهید .
چه مواد غذایی را می توانم با خود به جنگل ببرم؟
چند خوراکی و شکلات انرژی زا تهیه کنید و با خود به جنگل بیاورید. همچنین قبل از صعود ، رودخانه و نهر های نزدیک جنگل را شناسایی کنید . اگر می توانید به آن ها دسترسی پیدا کنید ، تنها چند بطری آب خالی با خود داشته باشید و نیازی به حمل بطری های آب ندارید . بجای آن چند قرص تصفیه آب با خود داشته باشید . سعی کنید همیشه در نزدیکی آب کمپ کنید تا بتوانید نیاز های آشامیدنی ، شستشو و … خود را به راحتی برطرف سازید .
اگر در مناطق پیشرفته تری که هتل وجود دارد، گردشگری می کنید ،می توانید از آب های لوله کشی مناطق استفاده کنید اما در کل پیشنهاد ما به شما این است که از آب های بطری و یا آب هایی که از قبل جوشانده اید، استفاده کنید.
واکسیناسیون برای حضور در بعضی از مناطق :
ممکن است وجود بعضی از باکتری ها و ویروس ها در بعضی از مناطق جنگل، به سیستم ایمنی بدن شما آسیب جدی وارد کند . پس فراموش نکنید قبل از شروع سفر خود حتما با پزشک خود راجع به این مناطق خاص مشورت کنید. از دکتر خود راجع به داروهای ضد مالاریا مشورت بگیرید و اگر نسخه ای به شما تجویز کرد، حتما داروهای مورد نظر دکترتان را تهیه کنید و از مصرف موارد مشابه خودداری کنید.
موارد بهداشـــــتی و ایمنی در جنگل :
در جنگل نیز مانند دیگر مناطق گردشگری مثل کوهستان، باید موارد بهداشتی را رعایت کنید. در پایین به چند نکته کلیدی برای ایمنی و بهداشت شما در جنگل اشاره خواهیم کرد :
دستان خود را ضدعفونی کنید :
توالت های اطراف جنگل همگانی می باشند و معمولا از نظر بهداشتی در سطح بسیار پایینی قرار دارند . حتما یک ژل ضدعفونی کننده با خود داشته باشید. اگر از دستمال های توالت در جنگل استفاده می کنید ، مطمئن شوید از برندهای قابل بازیافت می باشند و آن ها را به طرز صحیحی دفن می کنید.
از پوستتان در برابر خورشید محافظت کنید :
میزان اشعه فرابنفش در نزدیکی خط استوا بسیار بالا می باشد و پوست شما خیلی راحت می سوزد. از کرم های ضدآفتاب قوی استفاده کنید و پوشش های آستین بلند و یک کلاه لبه دار با خود داشته باشید تا صورت ، گردن و گوش های شما را بپوشاند.
گرما زدگی :
جدا از آفتاب سوختگی، دما و حرارت بالا در بعضی از جنگل ها می تواند باعث گرمازدگی و حتی بروز سکته های قلبی شود . این دو موارد، معمولا با بالارفتن بیش از حد دمای بدن اتفاق می افتند و جان شما را تهدید می کنند. اکثر جنگل های گرم و مرطوب می باشند ، به همین دلیل بهتر است تا وسط ظهر، از نور آفتاب دوری کنیم تا گرمازدگی سراغمان نیاید. همچنین باید به طور مرتب به بدنتان آب برسانید تا در گرمای جنگل، خنک بمانید . وجود یک کلاه لبه دار در جنگل ، امری ضروری می باشد ، پس حتما یک کلاه لبه دار با کیفیت تهیه کنید .
معمولا بدن شما با گذشت یک هفته و یا بیشتر با گرما و رطوب جنگل وقف خواهد شد . توصیه ما به شما این است که در جنگل، اکثرا زیر سایه درختان و در نزدیکی رودخانه ها گردشگری کنید.
کنترل مواد غذایی مصرفی :
می دانیم که استفاده از غذاهای محلی و خیابانی در اطراف جنگل ها، جزوی از صعود و سفر می باشد اما مطمئن شوید مواد غذایی که می خورید کاملا پخته شده باشند . فقط غذاهای گرم سفارش دهید که در حرارت بالا پخته شده اند و از غذاهای سرد به شدت خودداری کنید . سعی کنید میوه هایی را در جنگل مصرف کنید که یک پوست روکش غیر خوراکی روی خود داشته باشند ( مثل موز ) . برای آشامیدن، سراغ نوشیدنی های جوشیده و یا با بطری های دربسته بروید و از چفت بودن درب بطری ها اطمینان حاصل کنید.
صبر داشته باشید تا بدنتان با دما و رطوب جنگل وقف پیدا کند :
شاید وقتی برای بار اول پا در جنگل می گذارید ، حرارت و رطوبت جنگل برایتان غیر تحمل باشد . اما تنها با گذشت یک هفته بدنتان با این وضعیت دما و رطوبت سازگار خواهد شد . به همین منظور سعی کنید در ابتدای کار به خود تلقین ناتوانی نکنید و تا حد امکان نیز زیر سایه و در نزدیکی آب قدم بزنید .
کوهنوردی در فصل بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !
همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.
در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !
آماده باشید :
فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !
بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :
پوشش یدکی :
شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .
نقشه و قطب نما :
کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !
جعبه کمک های اولیه :
آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !
غذا و آب :
کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .
سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .
گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :
می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .
با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :
سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !
وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :
امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.
خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .
خطرات کوهنوردی در فصل بهار :
برف، باران، گل و لای و باتلاق ها، سقوط درختان، جاده های ناهموار و … همگی از خطرات کوهنوردی در فصل بهار هستند . اما خبر خوب این است که با گذشت هر هفته، این خطرات در مسیر کم رنگ تر می شوند ! برف ها آب می شوند ! آسمان بارانی جای خودش را به آسمان آفتابی خواهد داد ! شهرداری درختان قطع شده را از مسیر بر می دارد و باتلاق های عذاب آور نیز از مسیر حذف می شوند ! پس اگر کمی خوش شانس باشیم و اندکی صبر نیز پیشه کنیم، مسیر صعودمان هموار تر از دیروز خواهد بود ! پس حالا این سوال مطرح می شود که برای ایمن بودن در مسیر و خوش گذرانی در بهار به چه چیزی احتیاج خواهیم داشت ؟
برف :
برف ها چهره ی کوهستان را بسیار زیبا تر می کنند ! اما باعث لغزندگی مسیر نیز خواهند شد ! ( مخصوصا اوایل صبح که سرمای شب، برف ها را تبدیل به یخ کرده است ) این یخ ها می توانند نرم و شکننده باشد و یا باعث ناهمواری و انسداد مسیر شوند ! در بعضی از مواقع نیز تغییر ناگهانی آب و هوا، باعث ریزش بهمن خواهد شد !
کوهنوردانی که می خواهند در مسیر های برفی حرکت کنند، باید دارای تجهیزات ایمنی برای بوت و کفش های خود باشند و مهارت خوبی در مسیریابی داشته باشند. تمام کوهنوردان باید در طول مسیر، از عقل خود کمک بگیرند . همانطور که ادامه و به اتمام رساندن صعود بسیار وسوسه انگیز است، باید در هنگام وضعیت بحرانی از ادامه ی کار صرف نظر کنند و مسیر خود را بازگردند !
آب :
وضعیت آب و هوایی در هر روز سال کوهستان، بسیار متغییر است، اما در فصل بهار، این تحولات بسیار بیشتر می باشد ! تمام کوهنوردان، باید تجهیزات بارانی با خود حمل کنند و با پوشش چند لایه ای در مسیر حاضر شوند . با پوشش چند لایه ای می توانید به راحتی با باران، برف، گرمی و سردی هوا مقابله کنید . پس آن ها را فراموش نکنید !
علاوه بر این، همانطور که هوا گرم تر می شود و برف ها شروع به آب شدن می کنند، آب بیشتری به رودخانه و دریاچه ها منتقل می شود و گذر از این منابع آبی بسیار سخت تر و خطرناک تر خواهد شد . سعی کنید یک جفت باتوم کوهنوردی برای خود تهیه کنید تا برای گذر از رودخانه ها و مسیر های ناهموار، از آن ها کمک بگیرید.
گل و لای مسیر و سقوط درختان در اثر طوفان :
این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !
اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .
جاده های ناهموار :
سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .
لذت های کوهنوردی در فصل بهار :
حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :
برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
کوهنوردی در بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !
همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.
در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !
آماده باشید :
فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !
بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :
پوشش یدکی :
شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .
نقشه و قطب نما :
کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !
جعبه کمک های اولیه :
آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !
غذا و آب :
کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .
سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .
گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :
می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .
با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :
سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !
وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :
امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.
خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .
خطرات کوهنوردی در بهار
همانطور که هوای سرد زمستان، کم کم رو به گرما می رود و برف ها نیز از خیابان ها آب می شوند، خیلی از کوهنوردان و طبیعت گردانی که در زمستان به دلیل سرما و برودت هوا از کوهنوردی صرف نظر کرده اند، دوباره وسوسه می شوند که بازگشتی شیرین به طبیعت داشته باشند. با خود می گویند: ” حالا دیگر بهار رسیده است و هیچ عذری پذیرفته نیست ! “
وزلی تریمبل، مدیر ارتباطات انجمن کوهنوردی آمریکا می گوید : ” وقتی راجع به کوهنوردی در فصل بهار صحبت می کنیم، باید به خطرات بیشتر آن در مسیر نیز اشاره کنیم ! بنابراین همیشه توصیه من این است که تمام کوهنوردان در فصل بهار با تجهیرات کامل صعودشان را آغاز کنند تا از وقوع این خطرات، پیشگیری کرده باشند “
او می گوید : حتما قبل از صعودتان راجع به مسیر و مقصدتان اطلاعاتی کسب کنید . دفاتر پارک های ملی، صاحبان زمین و یا حتی ایستگاه های محلی کوهنوردی، از بهترین منابع کسب اطلاعات راجع به مسیر و مقصدتان می باشد. از آنجایی که شرایط و وضعیت مسیر کوهنوردی در فصل بهار، غیر قابل پیش بینی می باشد، حتما اطلاعاتی موثق راجع به آن ها کسب کنید .
قبل از این که کوله پشتی خودتان را جمع کنید، مطمئن شوید که با این 8 خطر کوهنودی در فصل بهار کاملا آشنا هستید ! با ما همراه باشید.
1 – دمای متغیـیـــر :
در فصل بهار، تغییرات دمای محیط بسیار گسترده تر از دیگر فصل ها می باشد. این بدین معنی می باشد که در این فصل، خیلی زود هوای سرد به هوای گرم، ( و یا بالعکس ) تبدیل می شود. ( بخصوص در تغییر ارتفاعات )
با افزایش ارتفاع، دمای محیط پایین تر می آید و همین باعث می شود که کوهنوردی در این وضعیت، تنها با یک لایه پوششی، بسیار سخت و عذاب آور شود ! بهترین نوع پوشش، پوشش های چند لایه ای در فصل بهار هستند. تریمبل توصیه می کند از سه لایه پوششی ( لایه اصلی و یا زیرین، لایه میانی و لایه بیرونی که شامل کاپشن و یا سویشرت های پشمی می شود ) استفاده کنید . اگر در گزارش هواشناسی، اشاره ای به بارش باران شده است، حتما از یک لایه بیرونی ضد آب استفاده کنید.
تریمبل توصیه می کند که بجای استفاده از کت های حجیم و سنگین، از پوشش های چند لایه ای سبک استفاده کنید. ” با استفاده از این پوشش ها، نگرانی بابت تغییرات دما و آب و هوا ندارید و به راحتی می توانید آن ها را کم و یا زیاد کنید . “
2 – بهار، فصلی برای حیات وحش :
بهار،عموما فصلی برای جفت گیری حیوانات محسوب می شود. اگر در مسیرتان به حیوانات مختلف برخوردید ، آرامش آن ها را بهم نزنید . بیش از حد به آن ها نزدیک نشوید و سعی کنید ساکت باشید. اگر در حال جفت گیری بودند، کاملا از آن ها دور شوید و به مسیر خودتان ادامه دهید . خیلی از حیوانات هنگام نزدیک شدن به شما به توله هایشان، حالت تهاجمی به خود می گیرند، پس سعی کنید تنها از دور نظاره گر آن ها باشید.
از گرفتن سلفی و عکاسی خیلی از نزدیک از حیوانات مسیر خودداری کنید . به قلمرو آن ها احترام بگذارید و سعی کنید تنها با دوربین های عکاسی آن ها را شکار کنید !
3 – خطر آفتاب سوختگی :
با اینکه خطر آفتاب سوختگی در فصل تابستان، بسیار بیشتر از بهار می باشد، اکثر کوهنوردان فراموش می کنند تا مقداری ضد آفتاب در فصل بهار با خود داشته باشند ! تریمبل توصیه می کند حتما از ضد آفتاب های با کیفیت و برند های معتبر استفاده کنید .
گرمازدگی، یکی از اصلی ترین مشکلات کوهنوردان در فصل بهار و تابستان می باشد . پس سعی کنید آب رسانی به بدنتان را صحیح و به موقع انجام دهید !
4 – جریان سریعتر رودخانه و دریاچه ها :
معمولا رودخانه ها و نهرها در فصل بهار، بسیار پر آب تر و خروشان تر از دیگر فصل ها می باشند. دلیل این پر آبی، آب شدن برف های زمستان می باشد.
این رودخانه و نهر ها در ابتدای بهار، بسیار پر آب می شوند و گذر از آن ها بسیار خطرناک می باشد. تریمبل توصیه می کند قبل از صعود به مقصدتان، رودخانه و نهر های مسیر را به خوبی شناسایی کنید. گزارش هواشناسی و اخبار را به خوبی بررسی کنید و اگر امکان طغیان این رودخانه ها و خطر سیل وجود دارد، صعودتان را کنسل کنید.
5 – مسیر های برفی و یخ زده :
تریمبل می گوید : ” زمانیکه در فصل بهار کوهنوردی می کنم، دیگر کوهنوردان را به استفاده از یخ شکن ها، گتر و … ترغیب میکنم !”
شاید خیلی ها فکر می کنند جاده های یخی و برفی، فقط در ارتفاعات بلند دیده می شود، اما در فصل بهار ممکن است در ارتفاعات پایین نیز به جاده های یخی و یا باتلاق ها برخورد کنید !
زنجیر های یخ شکن، ابزاری سبک و کاربردی برای گام برداری در برف می باشند. این زنجیر ها به راحتی روی کفش و یا بوت های شما وصل می شود . سعی کنید حتما از برند های معتبر استفاده کنید. تریمبل می گوید : ” همیشه در فصل بهار، این زنجیر ها را داخل کوله پشتی خودم قرار می دهم و همیشه نیز با خودم میگویم شاید پشت این درختان انبوه، جاده ای برفی در انتظارم باشد ! ”
باتوم های کوهنوردی نیز از دیگر تجهیرات کاربردی در مسیر می باشند که به شما تعادل بیشتری می بخشند.
6 – خطر ریزش بهمن :
در بعضی از مناطق کشور، برف هنوز هم مشکل خیلی از کوهنوردان در فصل بهار می باشد.
با وجود برف ها، امکان ریزش بهمن نیز در کوهستان ها وجود دارد. حتی اگر برفی نیز در مسیرتان مشاهده نکردید، ممکن است در ارتفاعات بالاتر، تکان و یا آب شدن تکه یخ ها، موجب ریزش بهمن شود. تریمبل توصیه می کند حتما قبل از صعودتان، با چند ایستگاه کوهنوردی مشورت کنید تا از عدم ریزش بهمن در مسیر، اطمینان حاصل کنید .
7 – مصدومیت به دلیل عدم فعالیت :
اولین صعودتان در فصل می تواند بسیار جذاب و خاطره انگیز باشد، اما تریمبل توصیه می کند اگر مدتی از کوهنوردی کناره گیری کرده اید، برای اولین صعودتان سراغ مسیر های آسان تر و کوتاه تر بروید .
تریمبل می گوید : “من به کوهنوردان توصیه می کنم کمی انتظار خود را پایین تر بیاورند و در ابتدا با انتخاب مسیرهای کوتاه و آسان تر، به بدنشان اجازه دهند تا با فصل جدید کوهنوردی سازگار شوند !”
تریمبل می گوید همانطور که در روز های فصل جلوتر می روید، می توانید سختی و میزان مسافت مسیر را افزایش دهید .
حشرات و کنه ها، از مواردی هستند که اکثر کوهنوردان پس از یک دوره عدم فعالیت در کوهنوردی، آن ها را از یاد می برند !
تریمبل می گوید : در مناطق جنوبی و گرم تر، با شروع فصل بهار، حشرات و کنه ها نیز فصل جدید خود را جشن می گیرند ! “
تریمبل می گوید حتما یک قوطی اسپری حشره کش را داخل کوله پشتی خود قرار دهید .سعی کنید از برند ها معتبر و سازگار با محیط زیست استفاده کنید تا آسیبی به طبعیت نزنید .
این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !
اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .
10 – جاده های ناهموار :
سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .
لذت های کوهنوردی در فصل بهار :
حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :
برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.
لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه
راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !
برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.
اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :
اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )
همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.
نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !
پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :
توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .
لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .
تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !
اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.
پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.
اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :
اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .
برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )
زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.
عبور از رودخانه و آب ها :
قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !
اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.
برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.
چند مورد ایمنی دیگر :
در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .
به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.
لذت کوهنوردی در فصل بهار :
حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.
سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !
روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.
موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :
هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !
مثال :
شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.
تغذیه برای صعود :
شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.
حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )
به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )
از صعود خود لذت ببرید !
اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .
درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .
سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوهنوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه کوهنوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته میشود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمانهای، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.
از لحظه اي كه برنامه به ذهن يك فرد مي رسد و با اجراي برنامه به عهده يك شخص گذاشته مي شود، مسؤوليت سرپرستي او نيز آغاز مي شود و شروع به برنامه ريزي و طراحي برنامه مي كند.
بعبارت دیگر سرپرست : یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد .
او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتكر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بكار می گیرد. تقسیم كار می كند و نظارت، نه اینكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به كمك ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حركت هم اگر با مشكلی برخورد نماید با كمك دیگر اعضاء صاحب نظر به رفع مسائل می پردازد .
وظایف سرپرست به سه قسمت تقسیم می شود : وظایف قبل از اجرای برنامه وظایف در حین اجرای برنامه وظایف بعد از اجرای برنامه
وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه: قبل از طراحی برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد. هدف از این گونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی و اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد. می توان ۳ عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت: ۱ – طبقه بندی افراد ۲ – طبقه بندی برنامه ۳ – هزینه برنامه وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه: – در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و وسایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید. – آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد. – در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبرشدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه. اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد. – مسیریابی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ضرورت پیدا می کند و ازآن جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد. – پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه مؤثر است و نیز تنظیم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی را داراست. – انتخاب صحیح نفراتی برای مسؤولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه به وجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند تا نظم خوبی برای تیم به وجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید. – یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و … با خبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار برد. – ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت فرد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را به وجود خواهد آورد – برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت. هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ی شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و …. که تیم بر آن تأثیر می گیرد و می تواند احساس شادمانی، نگرانی ، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه به وجود آورد، به خصوص در موقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد، نقش سرپرست بسیار مهم و تعیین کننده خواهد بود. تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم، سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند. وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه: معمولاً وظایف سرپرست با خاتمه برنامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارها است که بعد از اجرای برنامه، سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد. دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و پیگیری کار گزارش نویس برنامه از آن جمله است. پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده، اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه، پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندنشان به گروه و یا صاحبانشان، در صورت تمایل برگزاری جلسه پیشنهادانتقادات و بحث در مورد برنامه .
| اگر علاقه‌مند به یادگیری طراحی مسیر کوهنوردی با استانداردهای حرفه‌ای هستید، این دوره میتونه فرصتی عالی برای شما باشه تا به دنیای جدیدی از چالش و ماجراجویی وارد بشید. |
خصوصیات یک سرپرست :
برنامه ریزی در هر کاری بخصوص در اداره امور حائز اهمیت خاص است ، سرپرست باید از روشهای بهبود کار مطلع باشد و برای حل مشکلات راه حلهای مطلوب را جستجو کند .
سرپرست باید بداند که چگونه کار کند و اصول و چگونگی کار محوله را که برای آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمینه دارا باشد .
باید بداند که چگونه می توان افراد را آموزش داد و میزان اطلاعات آنها را بالا برد .
همچنین باید قادر باشد افراد را برای پذیرش مسئولیتهای لازم توجیه و انتخاب نماید .
او باید بداندکه چگونه صحبت کند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحریر در آورد و مبادله افکار و عقاید بنماید .
او باید بداند چطور حجم کارها را مورد بررسی قرار دهد و دستور کار خود را تنظیم کند.
آشنایی با راهبری و سرپرستی در کوهنوردی نیز از ویژگی‌های سرپرست کوهنوردی می باشد که به او این امکان را میدهد تا تیم را به‌خوبی هدایت کرده، تصمیم‌های مناسب بگیرد و ایمنی اعضا را حفظ کند.
حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زیربیان کرد :
شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمی ، روحی و. . . . )
انعطاف پذیری :
مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمیم گیری توسط خودش ، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن
در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سریع باشد
باید آمادگی تحمل سخترین شرایط را داشته باشد
واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا
تا حدودی توان خلاقیت و مدیرو مدبر بودن و قدرت کنترل
قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد ازجانب افراد گروه
در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است . باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم ، زیرا اگر خدای نکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنارگذاشته اند .
