صعود به اورست و هزینه های آن

قله اورست

از سال ۱۹۵۳ که انسان برای اولین بار روی قله اورست ایستاد، دنیای کوهنوردی و صعود، تغییرات جدی کرده است.

امروزه صدها نفر هر سال، به لطف رشد دانش، تکنولوژی و زیرساختهای جذاب که توسط تورهای تجاری برای صعود به کوههای بلند ساخته شده است و با قبول ریسک و پرداخت هزینه های بالا از طرف این تورها، کوهنوردان راهی کوه میشوند.

قله اورست کجاست؟

قله اورست که در زبان نپالی ساگارماتا و در تبتی چومولونگما خوانده میشود در بین مرز تبت و نپال و در تاج هیمالیا قرار گرفته است.

بلندترین قله کره زمین به ارتفاع ۸۸۴۸ متر، واقع شده در شرق نپال در۱۶۰ کیلومتری کاتماندو پایتخت این کشور است. نام این کوه در سال ۱۸۶۵ اورست نهاده شد که به افتخار سر جرج اورست بود.

گرچه رسیدن به بام جهان یک فعالیت سخت و خطرناک به دلیل ارتفاع بسیار بالای آن، ریزش یخ، بهمن و طوفان میباشد، اما این قله در عرض ۲۸ درجه و نزدیک به ناحیه استوایی قرار دارد. قله اورست در واقع مرز طبیعی بین نپال و منطقه خودمختار تبت (کشور چین) می باشد.

بر اساس آخرین اندازه گیری ها و توافقات ارتفاع قله اورست ۸۸۴۸/۸۶ متر، عنوان شده است.

زمین شناسان تخمین زده اند که قله اورست بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون سال عمر دارد که در استانداردهای آنان این به معنای جوانی بسیار زیاد آن میباشد. این کوه به وسیله فشار بین صفحات اوراسیا و هند شکل گرفته و هر چهار سال، یک اینچ رشد می کند.

قله‌های اورست یک محیط خصمانه

در ارتفاع قله اورست تنها یک سوم فشار هوا در مقایسه با سطح دریا وجود دارد. این کمبود فشار هوا تاثیر جدی روی عملکرد صعودکننده می گذارد. به همین دلیل دانشمندان تعیین کرده اند که بدن انسان توانایی ماندن به طور نامحدود بالای پنج هزار متر را ندارد.

با بالا رفتن هر چه بیشتر اکسیژن دریافتی آنها کاهش یافته و بدن آنها در معرض مخاطراتی از جمله، بیماری ارتفاع قرار میگیرد. شانس سرمازدگی همچنین در چنین ارتفاعی به شدت افزایش می یابد، چرا که قلب در این شرایط سخت تر کار کرده و خونرسانی به بدن به دشواری انجام میشود. اندامهای حیاتی در اولویت قرار گرفته و انگشتان در اهمیتهای بعدی قرار میگیرند.

اکثریت کوهنوردان برای صعود به قله اورست از اکسیژن کمکی استفاده میکنند تا آثار ارتفاع را کاهش دهند. اگرچه این سیستم هم معایب و خطرات خاص خود را دارد. برای تازه کارها، گران، سنگین هستند. به علاوه، گاز تنفسی ،اکسیژن نسبی را نهایتا در سطح بیس کمپ بالا می برد و در صورت پایان یافتن ناگهانی اکسیژن در روز قله، بدن فرد نمیتواند با این کمبود اکسیژن ناگهانی منطبق شود. به طور کلی این سیستم ها دارای خطای بالایی هستند.

دمای هوا قله اورست در ماه ژانویه به طور متوسط ۳۶ درجه زیر صفر است و حتی می تواند تا ۶۰- درجه سانتیگراد کاهش یابد. میانگین دمای قله در جولای ۱۹- درجه سانتیگراد

می باشد. به طور کلی شبها خنکتر و روزها گرم تر است.

در تابستان (فصل بارشهای موسمی)، بارش برف و باران تقریبا هر روز در این منطقه روی می دهد. اما در قله اورست، به جز این فصل احتمال بارش کمتر است.

یکی از مهمترین نگرانی های کوهنوردان در اورست، وزش باد است. در فصل زمستان سرعت باد حتی به ۲۸۵ کیلومتر در ساعت نیز میرسد. در حالت عادی هم تغییرات سریع می تواند به بادهایی با سرعت صد کیلومتر در ساعت منجر شود.

اولین صعود موفق توسط تنزینگ و هیلاری

در سال ۱۹۵۳، نهمین هیات اعزامی انگلیسی به سرپرستی جان هانت به نپال بازگشت. در نهایت تنزینگ نورگی نپالی و ادموند هیلاری نیوزلندی توانستند از مسیر گردنه جنوبی به قله دست یابند. این صعود در ساعت ۱۱:۳۰ دقیقه وقت محلی ۲۹ می ۱۹۵۳ انجام گردید. در آن روزها آنها اعلام کردند که این موفقیت به کل تیم تعلق دارد. اما سالها بعد نورگی، هیلاری را به عنوان نفر اول روی قله معرفی کرد.

صعود به قله اورست هزینه‌های زیادی دارد که شاید هر کوهنوردی نتواند از پس آنها بربیاید!!!

🏔 اورست با ارتفاع ۸۸۴۸ متر، بلندترین قله جهان محسوب شده و در نپال و جزو رشته کوه‌های هیمالیا است که از آن به عنوان بام دنیا نام برده می‌شود.

برهمین اساس هر ساله تعدادی از کوهنوردان سراسر دنیا پای در فتح این قله می‌گذارند که البته همه کسانی که برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند به دلیل شرایط جوی و بدنی نمی‌توانند قله را لمس کنند و روی آن بایستند.

در کنار سختی‌های زیادی که برای رسیدن به این قله وجود دارد و یک کوهنورد باید آمادگی زیادی داشته باشد،‌ هزینه‌های صعود نیز کم نیست و در شرایط فعلی رقم زیادی حداقل برای کوهنوردانی است که از ایران قصد فتح آن را دارند.

📑 شرکت‌های نپالی و تعرفه‌های آنها برای صدور مجوز و پشتیبانی

طبق برنامه‌ ریزی که وجود دارد در مجموع زمان رسیدن به نپال تا پایان برنامه صعود ۷۰ روز در نظر گرفته می‌شود و همانطور که گفته شد اینکه صعود با موفقیت انجام شود یا خیر بستگی به شرایط جوی و قدرت بدنی کوهنورد دارد.

📌شرکت‌هایی در نپال هستند که کوهنوردان را از زمان حضور در نپال تا رسیدن به قله همراهی می‌کنند که هزینه‌های مختلفی دارد، از ۴۰ هزار دلار تا ۱۲۰ هزار دلار بسته به امکاناتی که داده و پشتیبانی‌هایی که می‌کنند، متغیر است. این مبلغ شامل کلیه هزینه‌های تغذیه، محل استراحت، اقامت در شهر لوکلا، راهنما و باربر و صدور مجوز صعود و دادن گواهینامه است. کوهنوردانی که قصد صعود به اورست را دارند قرارداد را با شرکت مورد نظر بسته و مبالغ را پرداخت می‌کنند تا مجوز صدور آنها صادر شود.

📲 اینترنت و تلفن ماهواره‌ای

با توجه به پیشرفت‌هایی که صورت گرفته اینترنت در راه صعود به اورست فراهم شده و کوهنوردان می‌توانند با پرداخت هزینه در بیس کمپ از آن استفاده و موقعیت خود را به خانواده‌هایشان اعلام کنند. طبق تعرفه‌هایی که در نظر گرفته شده هر گیگ اینترنت به مبلغ ۵۰ تا ۶۰ دلار فروخته می‌شود. تلفن ماهواره‌ای نیز هزینه‌هایی دارد که هر دقیقه صحبت با آن چیزی حدود ۵ دلار خواهد بود.

✅ لباس و تجهیزات

برای صعود به اورست، لباس‌های مخصوصی وجود دارد که طبیعتا قیمت‌شان هم با لباس های معمولی کوهنوردی متفاوت است. لباسی که باید در مرحله نهایی صعود به قله پوشیده شود در اصطلاح به آن «دا,ن سوئیت» گفته می‌شود و قیمت آن از هزار دلار آغاز می‌شود و در کنار آن یک هیمالیانورد باید کفش سه پوش هم همراه داشته باشد که آن هم در حدود هزار دلار است. کوله پشتی و دیگر وسایل انفرادی هم در این بین هزینه‌هایی دارد.

لوازم ضروری سفر به قله اورست
مهم‌ترین وسایل مورد نیاز کوهنوردان چکمه مناسب، دستکش و کیسه خواب با کیفیت هستند زیرا قله اورست ناجوانمردانه سرد است و لازم است که کوهنوردان تمام تمهیدات لازم برای جلوگیری از سرمازدگی بافت‌های بدن را از پیش در نظر بگیرند.

✅ بیمه

بیمه هم یکی از ضروریات صعود است و هر کوهنوردی که می‌خواهد پای در این راه پر فراز و نشیب بگذارد، باید این کار را انجام دهد تا خدایی ناکرده اگر اتفاقی افتاد، بتواند از خدمات بیمه‌ای استفاده کند. شرکت‌های بیمه‌ای مختلفی در دنیا وجود دارد و برای صعود اورست چیزی در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار است و ممکن است بیشتر از این مبلغ هم شود.

حال پس از آشنایی با هزینه‌هایی که یک کوهنورد در راه صعود به اورست باید بپردازد اگر بخواهیم پایین‌ترین مبلغ یعنی همان ۴۰ هزار دلار را در نظر بگیریم، با دلار فعلی ۲۷ هزار تومانی چیزی در حدود ۱٫۸۰ میلیون تومان می‌شود. البته باید به این مبلغ هزینه‌های لباس، تجهیزات، اینترنت، بیمه و پرواز رفت و برگشت به نپال را هم اضافه کنیم که در مجموع و در پایین ترین سطح برای یک کوهنورد ایرانی به ۱٫۲۰۰ (یک میلیاردو دویست میلیون تومان) هم می‌رسد.

مجموع هزینه‌ها
به این ترتیب با جمع زدن هزینه‌های ضروری صعود، منهای بلیت رفت و برگشت به نپال، یک صعود اورست در سال آینده، چیزی حدود ۴۰۰۰۰ دلار برای هر نفر آب خواهد خورد. رقمی که با نرخ کنونی ارز، ۴۵۰ میلیون را رد می‌کند و به ۵۰۰ میلیون نزدیک می‌شود. هزینه سنگینی که قطعاً تأمین آن برای هرکدام از کوهنوردان ایرانی بسیار دشوار و بدون داشتن اسپانسر غیرممکن خواهد بود.
البته این ارقام برای افراد عادی در کشورهای دیگر هم قابل توجه و گران است. به همین خاطر هم پای توریست‌های متمول به اورست باز شده و بسیاری از صعود کنندگان سال گذشته، برای اولین بار کوهنوردی حرفه‌ای را به لطف ثروتشان در اورست تجربه کردند.

بزرگ‌ترین خطر برای کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست را دارند آماده نبودن و بی‌تجربگی است. مشکل اینجاست که بسیاری از افراد تصور می‌کنند رفتن به قله اورست مثل یک پیاده‌روی معمولی در مسیری سربالایی است و عملا کوهنوردی محسوب نمی‌شود و اگرهم مشکلی پیش بیاید، شرپاها به آنها کمک می‌کنند. اما حقیقت این است که در مواقع بروز خطر، هر کسی به فکر خویش است و ممکن است اصلا برای نجات افراد دیگر هیچ کاری انجام ندهد به همین دلیل است که باید با آمادگی جسمانی، روحی، تجهیزات کامل و گروهی مورد اعتماد سفر کنید.