در هر سطح از سنگ نوردی همیشه مهارت هایی برای یاد گرفتن و چالش های جدیدی برای مواجهه وجود دارد. در این مطلب سارا ویلیامز تجربه سنگ نوردی خود را به اشتراگ گذاشته است.
سارا سنگ نورد حرفه‌ای در طبیعت است. که اخیرا پنجمین سالگرد شروع سنگ نوردی خود را تجربه می‌کند. او سطوح V8 و 5.12b را سنگ نوردی کرده است. همچنین او جایگاه دوم در مسابقات سنگ نوردی ورزشی سال ۲۰۱۳ و جایگاه سوم در مسابقات بولدرینگ سال ۲۰۱۴ را کسب کرده است.
ادامه مطلب را از زبان سارا ویلیلمز می‌خوانیم:
سپتامبر امسال پنجمین سالگرد شروع من به سنگ نوردی را رقم زد. نقاط ضعفی که در ابتدا داشتم و تجاربی که در این 5 سال کسب کرده‌ام مرا علاقه مند کرد تا ۵ تجربه سنگ نوردی خود را که امیدوارم برای شما مفید باشد به اشتراک بگذارم

۱. سطوح دشوارتر را امتحان کنید

هر سنگ نورد با تجربه اذعان دارد که سطوح سنگ نوردی سلیقه‌ای درجه بندی شده‌اند. ممکن است قادر به صعود V5 بوده ولی قادر به حرکت در V3 نباشید یا با ۱۵ بار تلاش قادر به انجام حرکتی در V6 نبوده ولی با یکبار تلاش V7 را صعود کنید. اگر سطع شما V3 است و در حال تمرین V4 هستید بدین معنی نیست که نمی‌توانید V5 یا حتی سطوح بالاتر را امتحان کنید.
برخی این روحیه جسور بودن و امتحان سطوح دشوارتر را دارند اما برخی دیگر شبیه من در اوایل سنگ نوردی خود را بیشتر محدود می‌کنند.
من به ندرت سطوح بالاتر را امتحان می‌کردم چرا که می‌ترسیدم بارها حتی در حرکت اول صعود سقوط کرده و مایه تمسخر شوم.
اما بدون تلاش پیشرفت حاصل نخواهد شد. امتحان کردن سطوح دشوار به ما کمک می‌کند تا حرکات مورد نیاز برای صعودهای دشوارتر را فرا بگیریم.
من به ندرت از سقف صعود میکردم چرا که به ضعف خود در آن آگاه بودم، اما با افزایش مهارت در سنگ نوردی عمودی و امتحان کردن صعود سقفی حتی دو درجه پایین تر از سطح خود که حتی در آن نیز سقوط می‌کردم. پیشرفت کردم.
با تمرین نکردن حرکات مورد نیاز برای صعود سقفی من قابلیت های خود را محدود کرده بودم.

۲. قانون ۷ بار تلاش

با متوجه شدن اینکه ترس من از صعود سطوح دشوارتر توانایی من را محدود می‌کند، من قانون 7 تلاش را برای خود وضع کردم. قانون 7 بار تلاش این است که در صورت سقوط در یک صعود پیش از ترک آن، آن چالش را هفت بار دیگر امتحان کنم.
مثلا در چالش بولدر در سطح خود اولین حرکت دست انداختن به یک گیره شیب دار است، اما با دست انداختن دستتان لیز خورده و سقوط می‌کنید.
ممکن است با خود بگویید:«این حرکتی دشوار و این گیره شیب دار بسیار بسیار بد است و من نیز برای انجام چنین حرکتی بسیار کوتاه هستم. همچنین من صعود دینامیک را دوست ندارم و بیشتر علاقه مند به صعود ساکن هستم پس صعودی دیگر را امتحان خواهم کرد.»
این اشتباه را مرتکب نشوید و آن حرکت را شش بار دیگر امتحان کنید. اغلب اوقات از پیشرفت خود در طول این هفت حرکت شگفت زده خواهید شد.
حرکات چالشی نیاز به حرکت خاص بدن دارد که با یکبار تکرار حاصل نمی‌شود. با رها کردن صعود هایی که در ابتدا خارج از علاقه و سطح شما به نظر می‌رسند خود را بسیار محدود کرده و فاصله مهارتی بین نقاط ضعف و قوت بیشتر خواهد شد

هیچکس از ابتدا در تمام انواع صعود مهارت ندارد. نقاط صعف خود اعم از گیره ناخنی، صعود دینامیک یا گیره شیب دار را تمرین کنید تا در آن‌ها پیشرفت کنید.

۳. به حرکت تمرکز کنید

دو سال پیش در انجام حرکتی دشوار گیر کرده بودم که درآن قادر به حفظ موقعیت پا نبودم. دوست من که خود مربی سنگ نوردی بود پیشنهاد داد تا در انجام این حرکت به موقعیت پای چپم فکر کنم.
واکنش اولیه من این بود که دقیقا باید به چه چیزی فکر کنم؟ موقعیت پا؟ یا … .به هر حال این حرکت را با تمرکز و فشار به پا امتحان کردم و برای اولین بار پس از تلاش های بی‌شمار موفق به انجام آن شدم.
این حرکت مهمترین تجربه سنگ نوردی من بود. این حقیقت که می‌توان از تمرکز ذهنی به تمام حرکات بدن برای انجام حرکتی دشوار استفاده کرد برای من شگفت انگیز بود.

امروزه من در صعود خود همیشه درباره این حرکات جزئی بدن فکر میکنم و با استفاده از قانون ۷ بار تلاش تمامن قوای ذهنی خود را در کنار قوای فیزیکی به کار می‌برم.
مثلا در تصویر بالا نتوانستم به گیره شیب دار دست بندازم. آیا دست انداختن من در زاویه درست نبود؟ مرکز ثقل من هنگام گرفتن گیره باید کجا باشد و با چه حرکتی قادر به رساندن مرکز ثقل خود به آن گیره هستم؟
آیا باید به به کار بردن بدن خود بیشتر تمرکز کنم؟ آیا فاصله من از دیوار زیاد است؟ آیا باید پرش قوی‌تری داشته باشم؟. برای پاسخ دادن به این سوال‌ها و بهبود حرکت نیازمند 7 بار تلاشی است که در این مطلب بحث شد.

۴. کمک خواستن

۵ سال پیش به عنوان سنگ نوردی تازه کار دوستان تازه کار دیگری داشتم که گاه در حرکات دشوار به هم راهنمایی می‌دادیم. انجام صعود با دیگر سنگ نوردان هم‌سطح از لذت بخش ترین بخش های سنگ نوردی است.
اما پرسش از سنگ نوردی حرفه‌ای برای کمک در حرکاتی که قادر به انجام درست آن نیستید منبعی عالی برای پیشرفت است. من خوش شانسی سنگ نوردی در تیمی را داشتم که مربی و تعداد زیادی سنگ نوردان حرفه‌ای تر از من حضور داشتند تا من را در حرکات دشوار راهنمایی کنند و مسیر پیشرفت را نشان دهند.
حتی امروزه نیز اگر کسی حرکتی که من در آن سقوط میکنم را صحیح انجام دهد از وی طریقه انجام متفاوت آن را می‌پرسم. یا اگر در حرکتی دشواری زیادی داشته باشم از شخصی می‌خواهم تا صعود من را تماشا کرده و اشتباهات من را گوشزد کند.

امروز من در باشگاه، سنگ نوردان زیادی را میشناسم و از کمک خواستن از آن‌ها شرمنده نمی‌شوم. اما در ابتدا آشنایی با آن‌ها نداشته و احساس خوبی درباره کمک خواستن از سنگ نوردان حرفه‌ای تر نداشتم.
به خود جوانترم و به شما پیشنهاد میکنم که کمک بگیرید، اگر سنگ نوردی پروژه شما را به عنوان گرم کردن انجام می‌دهد از وی درباره حرکات کمک بگیرید. اغلب سنگ نوردان در اشتراگ گذاشتن تجارب خود با یک تازه کار مشتاق هستند.
تا به حال برای من پیش نیامده است که سنگ نوردان حرفه‌ای تر به کمک خواستن من پاسخ ندهند، همچنین اگر سنگ نوردی تازه کار از من درخواست کمک کند من از اینکه آن‌ها مرا سنگ نوردی قابل دانسته خوشحال شده و به آن‌ها کمک می‌کنم.

مقاله “چگونه در خانه، دیواره سنگ نوردی بسازیم” را مطالعه کنید

۵. کسی شما را تماشا نمی‌کند

این گزاره شاید از لحاظ منطقی درست نباشد، بله معمولا به سنگ نوردی شما در باشگاه نگاه می‌شود اما دلیل این توجه کسب تجربه از دیدن صعود شماست.
در باشگاه همه برای سنگ نوردی و ورزش کنار دوستان جمع شده‌اند و تمرکز کسی بر نگاه کردن به دیگران نیست. حتی اگر کسی سقوط شما را تماشا کرد، اطمینان داشته باشید دلیل این نگاه تمسخر شما نیست.
هر سنگ نورد حرفه‌ای، دشواری شروع به سنگ نوردی برای تازه کاران، تمرین سطح V2، سطح V3 و یا حتی سطح V4 را درک می‌کند.من در ابتدا از تمرین پروژه های صعودم در کنار سنگ نوردان نا آشنا ترس داشتم، البته این ترس بسیار مسخره بود.
حتی اگر آن سنگ نوردان در حال تمرین سخت ترین صعود باشگاه در همان دیوار بودند آن‌ها به دشواری و سقوط من در پروژه V4 در مقایسه با پروژه V10 خود را مسخره نکرده و بر من ایراد نخواهند گرفت.
آن‌ها اکثر تمرکز را بر حرکات خود در صعود داشته و تنها برای این به من نگاه می‌کنند که از امنیت دیوار برای صعود اطمینان حاصل کنند.
نکته آخر اینکه اگر شخص در حال صعود کنار شما به نظر رفتار تمسخر کننده داشت (که احتمالا ندارد)، برای کم کردن تنش با او گفتگویی کوتاه درباره موضوعاتی غیر سنگ نوردی داشته باشید.

منبع: https://www.climbhealthy.com/5-things-wish-knew-climbing-5-years-ago/

۵ توصیه به سنگ نوردان مبتدی

رشد و پیشرفت در درجات و مراحل برای سنگ نورد تازه کار آسان‌تر است در حالیکه برای سنگ نوردان حرفه ای افزایش سطح حتی یک درجه ای نیز نیاز به ماه ها تلاش دارد.

برای ارتقا سطح خود نیازی نیست که حتما تمام انرژی خود را صرف دیواره‌ای کنید که درجه دشواری بسیار دشوار تر از سطح فعلی شما دارد.

توصیه هایی که در ادامه می‌آید برای سنگ نوردانی تا سطح مهارتی که درجه 11b ،v3 و v4 را بدون پرش، آویزان شدن و دشواری زیاد انجام می‌دهند مفید است.

۱. گرم کردن

برای سنگ نوردی های آسان یک ساعت تمرین کنید. تمرین را بی نقص و آرام انجام دهید، پاها را بدون نگاه کردن به آن‌ها به امید رسیدن به گیره بهتری تغییر مکان ندهید.

سنگ نوردان حرفه ای به علت تسلط خود کمتر نیاز به استفاده از پا پیدا می‌کنند اما شما باید هنگام استفاده از پاها حتما وضعیت آن‌ها را ببینید.

۲. بیشتر از یکبار امتحان کنید

هر مسیر را ۳ تا ۴ بار امتحان کرده و بین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه را در تخته سنگ های چند حرف پایین تر از سطح خود سپری کنید. این مسیرها برای ردشدن نیاز به ۵ الی ۶ بار تلاش خواهند داشت.

پس از فائق آمدن به این مسیرها آن‌ها را چندین مرتبه تکرار کنید. مهارت تصادفی نیست، پس از از بین بردن حس فائق آمدن بر مسیری دشوار، نهراسید.

۳. پایه‌ای قوی بسازید

در سنگ نوردی مسیر صعودهای آسان را با هم ترکیب کنید در باشگاه در هر زاویه‌ و نوعی اعم از گیره مشتی، انگشتی و ناخنی تمرین کنید. در تخته سنگ نوردی مراحل پایینتر از بالاترین سطح خود را تمرین کنید.

تمامی این حرکات باید بی نقص انجام شده و به افزایش طول سنگ نوردی منجر شود. همچنین این حرکات باید در ذهن سنگ نورد تثبیت شود تا هر لحظه قابل اجرا شود.

اگر بین درجه ها گیر کرده اید (مثلا درجه v3 را به آسانی رد می‌کنید ولی در v4 دچار مشکل هستید) با دشوار کردن مراحل پایین تر به آن‌ها بیفزایید.

این دشوار کردن شامل استفاده از پای طبیعی، ردکردن و جلوگیری از توقف در طول مسیر و صعود آرام و نرم ممکن است.

۴. هر از گاهی صعودی دشوار را امتحان کنید

دو یا سه بار در ماه به خود اجازه داده و صعودی سخت را امتحان کنید که در آن تحت فشار قرار بگیرید و گوشه ای از حرکات دشوار و دیر فهم سنگ نوردی را ببینید.

در مواجهه با مسیرهای سخت راهکار های خود را پیدا کنید اما توجهی ویژه به صعود سنگ نوردان برتر که به آسانی به این موانع فائق می‌آیند داشته باشید.

شما هم تجربه سنگ نوردی خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

زمانی که هوای سرد فصل زمستان را فرا می‌گیرد، ممکن است وسوسه شوید که به نزدیک‌ترین دیوار سنگنوردی فضای بسته بروید. در حالی که دیوارهای سنگنوردی برای فصل زمستان عالی هستند، فکر نکنید که این تنها انتخاب شما در هوای سرد فصل زمستان است بلکه می‌توانید صخره نوردی زمستانی را نیز امتحان کنید.

اگر در ماه‌های فصل زمستان به صخره‌نوردی در فضای باز بروید، حتماً بهترین مسیرهای صخره‌نوردی که تاکنون دیده‌اید را کشف خواهید کرد. اگر هوا برفی باشد، شما می‌توانید از یک شیوه جدید مانند کوهنوردی در فصل زمستان (مسیری که کوهنوردی عمدتاً روی صخره‌های پوشیده از برف یا چمن و گاه به گاه تکه‌های یخ صورت می‌گرد) یا حتی در صورت برقراری شرایط مناسب، یخ‌نوردی استفاده کنید. 

در این مقاله، نکاتی از افراد باتجربه و حرفه‌ای در زمینه صخره نوردی زمستانی به همراه چند نکته کلیدی در رابطه با استفاده از دیوارهای سنگنوردی فضای بسته آورده شده است. 

1- تکالیف خود را به درستی انجام دهید

بر اساس گفته رابی فیلیپس، کوهنورد و مسیریاب انگلیسی، صخره نوردی زمستانی برای مردم معنانی زیادی دارد. نکته‌ای که فیلیپس بر آن بسیار تاکید دارد، این است که اگر قصد صخره نوردی زمستانی به خصوص پس از بارش برف و باران را دارید، شما باید اصول صعود بر روی صخره‌های خیس و این که از کدام مسیرها می‌توان رد شد و از کدام مسیرها باید اجتناب کرد را بدانید. 

به عنوان مثال، دو مکان برای صخره‌نوردی با فاصله مشابه از هم در اسکاتلند وجود دارند. هر دو منطقه دارای صخره‌های متفاوتی از هم هستند. یکی از آن‌ها به نام نورث تامبرلند از ماسه سنگ و دیگری منطقه‌ای به نام دامبارتون از بازالت تشکیل شده است. 

در ماه‌های فصل زمستان، هر دو منطقه برای صخره نوردی زمستانی ایده‌آل هستند. شما می‌توانید شرایط فوق‌العاده‌ای را تجربه کنید. با این وجود، صخره‌نوردی در منطقه‌ی نورث تامبرلند پس از بارش برف و باران توصیه نمی‌شود زیرا ماسه سنگ بسیار نرم است و هنگام خیس شدن از هم باز می‌شود. در نتیجه، فرسایش آن سریع‌تر رخ می‌دهد. 

از سوی دیگر، بازالت از نوع سنگ سخت‌تر است و خیلی سریع خشک می‌شود. به عنوان مثال، اگر تمام طول شب بارندگی باشد، بازالت تنها در پس از گذشت یک ساعت کاملاً خشک می‌شود. به همین دلیل، در صورت وجود احتمال بارش، منطقه دامبارتون گزینه خوبی برای صخره‌نوردی خواهد بود. چراکه اگر بارش برف و باران رخ دهد، مطمئن هستید که به سرعت خشک می‌شود و می‌توانید به مسیر خود ادامه دهید. 

به خصوص برای افراد تازه‌کار در این حرفه، دانستن اصول صخره‌نوردی بر روی صخره‌های خیس از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. صخره‌نوردان همیشه باید میان مکانی که خشک است و مکانی که خیس تعادل برقرار کنند. 

2- مطمئن شوید که به خوبی بدن خود را گرم کرده‌اید

زمانی که مکان صخره نوردی زمستانی خود را مشخص کردید، باید بدن خود را برای سرمای فصل زمستان آمده کنید. آماده کردن بدن می‌تواند نسبت به همیشه پیچیده‌تر باشد. 

مهم‌ترین نکته در مورد صخره نوردی زمستانی، گرم کردن بدن و سپس گرم نگه داشتن آن است زیرا زمانی که بدن سرد شود، در معرض آسیب قرار می‌گیرد و گرم کردن دوباره آن کار بسیار دشواری خواهد بود. گاهی اوقات، تخته سنگ کاملاً خشک نیست. ممکن است بخش‌هایی از آن خیس باشد. در چنین شرایطی، گرم کردن بدن حتی دشوارتر نیز خواهد بود. توصیه می‌شود که یک رودسته به همراه داشته باشید. رودسته تنها 500 گرم وزن دارد. می‌توان آن را به کیف خود بچسبانید و از یک درخت آویزان کنید. از این وسیله می‌توان برای گرم کردن انگشتان دست استفاده کرد و حرکات کششی مختلفی را انجام داد. 

اگر چنین چیزی ندارید، تنها یافتن سوراخ در دیوار و آویزان شدن از آن‌ها کافی خواهد بود. تمرینات مختلف را به مدت 10 تا 15 دقیقه انجام دهید. آویزان شدن و حرکت کردن بر روی این دیوارها برای گرم کردن بدن، ایده عالی به حساب می‌آیند. 

3- از صخره‌های خشک برای امتحان کردن سخت‌ترین مسیرها استفاده کنید

اگر تازه شروع به صخره‌نوردی کرده‌اید، ممکن است فکر کنید که تمام زمستان را در فضاهای بسته صخره‌نوردی خواهید کرد. اما فصل زمستان ممکن است بهترین زمان برای امتحان کردن سخت‌ترین مسیرهای فضای آزاد به حساب آید. 

فیلیپس توضیح می‌دهد، در صورتی که شرایط مناسب باشد، موقعیت بسیار خوبی برای صخره‌نوردی به وجود می‌آید. چراکه دماهای سرد و خشک در واقع بهترین شرایط برای صعود از تخته سنگ‌های سخت به شمار می‌روند. در فصل زمستان، شما نمی‌خواهید که تخته سنگ‌ها خیس باشند زیرا لغزنده می‌شوند و نگه داشتن خود بر روی آن‌ها کار دشواری خواهد بود. اگر شرایط آب و هوایی خشک وجود داشته باشد به طوری که تخته سنگ‌ها خشک و هوا سرد است، کمتر عرق خواهید کرد. در نتیجه، این بهترین شرایط برای چسبیدن به سنگ‌ها خواهد بود. 

4- با خود دستکش‌های بدون انگشت یا دستکش‌های تک انگشتی به همراه داشته باشید

فیلیپس می‌گوید: یکی از بهترین تجهیزاتی که باید به همراه داشته باشید، دستکش کوهنوردی است. به همراه داشتن دستکش‌های بدون انگشت در هنگام صخره نوردی زمستانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا انگشتان هنگام تکان دادن بازوها، آزادی حرکت دارند و خون داخل انگشتان به گردش می‌آید. زمانی که به صخره دست می‌زنید، سرد است و گرمای انگشتان را خیلی سریع می‌گیرد. در نتیجه، انگشتان سرد می‌شوند. با پوشیدن دستکش‌های تک انگشتی، گرمای انگشتان به سرعت برمی‌گردد. این موضوع اهمیت بسیار زیادی دارد. به علاوه، به همراه داشتن یک توپ ضد استرس به منظور گرم و فعال نگه داشتن انگشتان دست بسیار سودمند است. 

انواع دستکش های کوهنوردی

5- از اطلاعات انجمن محلی خود بهره ببرید

فیلیپس می‌گوید برقراری ارتباط با انجمن محلی یک روش عالی به منظور یافتن بهترین مکان برای صخره‌نوردی و شناسایی نواحی دارای نوع صخره‌های مناسب برای آب و هوای مرطوب است. 

او بیان می‌کند: من گروهی را پیدا کردم که در مورد صخره‌نوردی همفکر بودیم. 

من دوستان بسیار زیادی در صخره‌نوردی پیدا کردم و به همین دلیل است که این انجمن اهمیت بسیار زیادی برای من دارد. اگر بگویید که قصد دارید برای یک روز به جایی بروید، حتماً ترجیح می‌دهید که این مکان چند ساعتی با خانه شما فاصله داشته باشد. شما باید به نوع صخره‌ها، آخرین باری که بارندگی بوده است، آیا هنوز صخره‌ها خیس و نمناک هستند، پرتگاه‌ها در کجا قرار دارند و تا چه موقع خیس باقی می‌مانند، توجه کنید.

 صحبت کردن با انجمن صخره‌نوردی محلی برای یافتن پاسخ‌های خود به این سوالات بسیار کمک خواهد کرد. بر این اساس می‌توان به راحتی پرتگاه‌ها و تخته سنگ‌هایی که افراد دیگر با آن‌ها برخورد داشته‌اند را انتخاب کرد. 

6- از امتحان کردن رشته‌های جدید نترسید

صخره‌نورد فرانسوی، لیو سانسوز به عنوان افسانه در این حرفه شناخته می‌شود. او به تازگی همه‌ 82 کوه بلندتر از 4000 متر آلپ را فتح کرده است. او در چندین سال گذشته بسیار مشغول بوده است. برای صخره نوردی زمستانی، او معتقد است که بهتر است با شرایط همراه شد. رشته‌های جدید را امتحان کنید تا بتوانید به بهترین شکل ممکن در فضای باز عمل نمایید. نسبت به پیشرفت خود صبور باشید. 

در فصل زمستان، مسیرهای ترکیبی بر روی یخ را صخره‌نوردی کنید یا صعود سبکبار کلاسیک یا تورهای اسکی را امتحان نمایید. لیو در فصل زمستان غالباً اسکی و از این مسیرها صخره‌نرودی می‌کند. او می‌گوید: شما باید به رشته‌ای در سطح خود شروع و به آن عادت کنید. به هیچ وجه عجله نکنید.

انگشتان دست در فصل زمستان مثل همیشه عمل نمی‌کنند. به همراه داشتن کلنگ یخ در کوله پشتی هنگام صخره نوردی زمستانی بسیار متفاوت است. در نتیجه، بهتر است با سرعت خود به این وضعیت عادت کنید و مهارت‌هایتان را تقویت نمایید. صبور باشید. خودتان متوجه خواهید شد که چه باید بکنید. برای شروع کار، مسیرهای راحت را انتخاب کنید. 

7- با دوستانتان به صخره نوردی زمستانی بروید

به دلایل امنیتی بسیار زیادی، صخره نوردی زمستانی به همراه دوستان بسیار توصیه می‌شود. در عین حال، انتخاب هوشمندانه این دوستان می‌تواند تاثیر بسیار زیادی بر میزان لذت بردن شما از گشت و گذار و صخره‌نوردی دارد. سانسوز همراه با 22 نفر مختلف، کوه‌های بیش از 4000 متری را فتح کرده است. و این همراهی موجب خاص بودن صخره وردی زمستانی شده است. 

بر اساس گفته لیو سانسوز، چیزهای بسیار زیادی موجب شادی من در کوهستان می‌شود. اما به اشتراک گذاشتن این حس با یک دوست و همراه درست بسیار عالی خواهد بود. من فکر می‌کنم که اکنون آنچه بیشتر از صخره‌نوردی اهمیت دارد، همراهی با یک فرد درست و مناسب است. صعود از یک دیوار سخت و مقاوم به خودی خود عالی است اما صخره‌نوردی مسیرهای ساده‌تر همراه با فردی که واقعاً دوستش دارید، ارزش بسیار زیادی خواهد داشت. 

لینک منبع: redbull.com

سنگ‌نوردی یا صخره‌نوردی گونه‌ای فعالیت است که فرد با استفاده از طناب و ابزار فنی ویژه به بالا و پایین رفتن یا حرکت افقی بر روی صخره‌های طبیعی یا دیواره‌های سالنی می‌پردازد. در سنگنوردی اصول و قواعدی وجود دارد که باید بدانید در این مقاله ما به این اصول پرداخته ایم .

گره ها : هر پیچیدگی در طناب که تصادفی نباشد .

خواص گره های کوهنوردی

• درمقابل کشش و ضربه محکم و مقاوم است .
• به راحتی زده و با دست به راحتی باز میشود
• درهنگام استفاده بر اثر فشار باز نمیشود
• هرمیزان فشاری که بر آن وارد شود محکم تر میشود

انواع گره ها و کاربرد آنها را میتونید در مقاله ی گره های کوهنوردی مطالعه کنید.

گیره ها

به کلیه عوارض سنگ که شامل تو رفتگی و برآمدگی است که میتوان در موقع صعود و فرود از آن استفاده کرد را گیره میگویند.گیره ها انواع مختلفی دارند .

انواع گیره :

• ناخنی
• انگشتی
• مشتی
• بدون شکل

گیره ناخنی : این گیره بسیار کوچک است (کمتر یک بند انگشت) که فقط میتوان با نوک انگشتان آن را گرفت .برای گرفتن این گره نیروی زیادی احتیاج دارید .

گیره انگشتی : گیره ای ایست که یک بند یا دو بند از انگشتان دست بروی آن قرار میگیرد.

گیره مشتی: این گیره را میتوان با کل کف دست گرفت و در حالی که گیره را گرفتید میتوانید دست را مشت کنید .

گیره بدون شکل : این گیره شکل خاصی نداشته، باید با استفاده از نیروی اصطحکاک آن را بگیرید .

قواعد سنگنوردی

بررسی سنگ با نگاه : در ابتدا مسیری که قرار است صعود کنیم گیره ها و سنگ را با چشم بررسی میکنیم تا بتونیم حدودی تخمین بزنیم که از کدام قسمت صعود کنیم بهتر است .

نقش و وظیفه دست و پا :در زمان صعود پاها وظیفه ی تحمل وزن را دارند و دست ها مسئول برقراری تعادل هستند .

داشتن سه نقطه اتکا : حفظ تعادل با یک دست و دوپا یا یک پا و دو دست ،که برای بالا بردن تعادل و استقامت بیشتر انجام میشود .

استفاده از نوک کفش هنگام صعود : اگه با پنجه ها ی پا صعود کنیم باعث میشود که وزن زیادی روی گیره ها بندازیم ولی استفاده از نوک کفش باعث کنترل بهتر وزن و همچنین فاصله اصولی با سنگ و دید مناسب میشود .

رعایت فاصله مناسب : فاصله مناسب باید طوری باشد که بدن شما نه خیلی نزدیک و نه خیلی دور از سنگ باشد به صورتی که بتوانید به راحتی گیره ها را ببینید و تغییر جهت بدید .

صعود به روش نردبانی : دست ها و پاهای شما در امتداد طول بدن قرار میگیرند به طوری که یک پا مستقیم است و وزن بدن را تحمل میکند و پای دیگر از زانو خم و آماده ی حرکت است و سپس با تغییر حالت بدن و حرکت جای پاها عوض میشو.

رعایت فاصله عرضی دست و پاها: در زمان صعود دست و پاها طوری از هم دیگر باز میشوند که تعادل شما بهم نخورد .(اندازه عرض شانه)

قیچی نکردن دست و پا : در این حالت که شبیه ضربدر است توانایی ایستایی بسیار کم است چون وزن بدن به سمت مخالف گیره ها تمایل دارد و تعادل شما را بهم میزند .

قرار گرفتن درست طناب حمایت : در زمان صعود طناب حمایت باید در بین دست های شما قرار بگیرد تا تعادلتان بهم نخورد در زمانی که به صورت عرضی روی سنگ حرکت میکنید طناب باید سمت سنگ و مخالف جهتی که حرکت میکنید قرار بگیرد.

روش تعویض دست و پا :اول باید مطمعن شوید که گیره هایی که دست و پای شما روی آنها قرار دارند محکم باشند.برای تعویض دست باید دست آزاد را به آرامی نزدیک دست ثابت کرده و جایگیزین کنید برای جایگزینی پا نیز به همین صورت و با یک جهش آرام تعویض انجام میشود .یک روش دیگر این است که دست آزاد را روی دست گیره بگذارید و دست زیری را به آرامی بردارید همین کار را برای پاها هم انجام بدید.

شرایط عمومی صعود : صعودی که همراه با تکنیک باشد و از حداقل انرژی استفاده شود موفق است .

کارگاه ها :

مطمعن ترین نقطه ای که قابلیت تحمل فشار و ضربه را در مراحل مختلف سنگنوردی دارد.

انواع کارگاه :

• طبیعی
• مصنوعی
• مرکب

کارگاه طبیعی : کارگاهی است که با استفاده از عوارض طبیعی به وجود می آید که با توجه به نوع مسیر و جهت صعود از طناب های مختلف استفاده میشود .

کارگاه مصنوعی : این کارگاه با استفاده از میخ و ابزار دیگر در شکاف سنگ ها ایجاد میشود.

کارگاه مرکب :کارگاهی است که با استفاده از کارگاه مصنوعی و طبیعی باهم استفاده میشود .

منبع : طرح درس سنگنوردی مقدماتی 

سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته می‌شود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمان‌های، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.

از لحظه اي كه برنامه به ذهن يك فرد مي رسد و با اجراي برنامه به عهده يك شخص گذاشته مي شود، مسؤوليت سرپرستي او نيز آغاز مي شود و شروع به برنامه ريزي و طراحي برنامه مي كند.

بعبارت دیگر سرپرست  : یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد .

او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتكر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بكار می گیرد. تقسیم كار می كند و نظارت، نه اینكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به كمك ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حركت هم اگر با مشكلی برخورد نماید با كمك دیگر اعضاء صاحب نظر به رفع مسائل می پردازد .

وظایف سرپرست به سه قسمت تقسیم می شود :
وظایف قبل از اجرای برنامه
وظایف در حین اجرای برنامه
وظایف بعد از اجرای برنامه

وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه:
قبل از طراحی برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد. هدف از این گونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی و اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد.
می توان ۳ عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت:
۱ – طبقه بندی افراد
۲ – طبقه بندی برنامه
۳ – هزینه برنامه
وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه:
– در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و وسایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید.
– آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد.
– در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبرشدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه. اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد.
– مسیریابی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ضرورت پیدا می کند و ازآن جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد.
– پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه مؤثر است و نیز تنظیم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی را داراست.
– انتخاب صحیح نفراتی برای مسؤولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه به وجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند تا نظم خوبی برای تیم به وجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید.
– یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و … با خبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار برد.
– ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت فرد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را به وجود خواهد آورد – برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت. هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ی شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و …. که تیم بر آن تأثیر می گیرد و می تواند احساس شادمانی، نگرانی ، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه به وجود آورد، به خصوص در موقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد، نقش سرپرست بسیار مهم و تعیین کننده خواهد بود. تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم، سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند.
وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه:
معمولاً وظایف سرپرست با خاتمه برنامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارها است که بعد از اجرای برنامه، سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد. دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و پیگیری کار گزارش نویس برنامه از آن جمله است.
پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده، اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه، پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندنشان به گروه و یا صاحبانشان، در صورت تمایل برگزاری جلسه پیشنهادانتقادات و بحث در مورد برنامه .

| اگر علاقه‌مند به یادگیری طراحی مسیر کوهنوردی با استانداردهای حرفه‌ای هستید، این دوره می‌تونه فرصتی عالی برای شما باشه تا به دنیای جدیدی از چالش و ماجراجویی وارد بشید. |

خصوصیات یک سرپرست :

• برنامه ریزی در هر کاری بخصوص در اداره امور حائز اهمیت خاص است ، سرپرست باید از روشهای بهبود کار مطلع باشد و برای حل مشکلات راه حلهای مطلوب را جستجو کند .
• سرپرست باید بداند که چگونه کار کند و اصول و چگونگی کار محوله را که برای آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمینه دارا باشد .
• باید بداند که چگونه می توان افراد را آموزش داد و میزان اطلاعات آنها را بالا برد .
• همچنین باید قادر باشد افراد را برای پذیرش مسئولیتهای لازم توجیه و انتخاب نماید .
• او باید بداندکه چگونه صحبت کند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحریر در آورد و مبادله افکار و عقاید بنماید .
• او باید بداند چطور حجم کارها را مورد بررسی قرار دهد و دستور کار خود را تنظیم کند.
• آشنایی با راهبری و سرپرستی در کوهنوردی نیز از ویژگی‌های سرپرست کوهنوردی می باشد که به او این امکان را می‌دهد تا تیم را به‌خوبی هدایت کرده، تصمیم‌های مناسب بگیرد و ایمنی اعضا را حفظ کند.

حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زیربیان کرد :

• آشنایی با اصول ابتدایی کوهنوردی و سنگنوردی و یخ و برف و همچنین گذراندن برخی دوره ها از جمله جهت یابی ، هواشناسی ، خطرات کوهستان ، نقشه خوانی ، تغذیه در کوهنوردی ، کمکهای اولیه و . . .
• کنترل روانی و روحی خود در طول برنامه
• تجربه شرکت در چندین برنامه کوهنوردی
• اخلاق نیکو
• شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمی ، روحی و. . . . )
• انعطاف پذیری :
• مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمیم گیری توسط خودش ، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن
• در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سریع باشد
• باید آمادگی تحمل سخترین شرایط را داشته باشد
• واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
• برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا
• تا حدودی توان خلاقیت و مدیرو مدبر بودن و قدرت کنترل
• قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد ازجانب افراد گروه

در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است . باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم ، زیرا اگر خدای نکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنارگذاشته اند .

مقاله پیشنهادی :نحوه طرح ریزی برنامه کوهنوردی

منابع :http://kohram.ir

http://bamdadclub.ir

http://www.kziran.com

پیشرفت و حرکت رو به جلو در سنگ نوردی، می تواند برای بسیاری از افراد دلهره آور باشد. پیش روی در این ورزش ممکن است برای شما رفته رفته دشوارتر شود زیرا سنگ نوردی دیگر فقط به تناسب ژیمناستیکی بدن بر نمی گردد، بلکه به یک امتحان روانی و به قول معروف” کشمکش عقلی” همراه با “چالش های فیزیکی” همراه شده است. تازه واردان در این رشته ممکن است در مواجه با بعضی از صحنه ها و ریسک های موجود در سنگ نوردی سریعا غافلگیر و دلسرد شوند، اما گذر از این مقطع و ریسک پذیری می تواند دریچه ای جدید از ماجراجویی را بر روی آن ها باز کند. در این مقاله به بیان توصیه های اشتباه در سنگ نوردی پرداخته ایم. حتما بعد از این مطلب، مقاله ی دیگر ما ” 5 توصیه برای سنگ نوردان ” را مطالعه فرمایید.

ادامه‌ی خواندن→

احتمالا بارها به فکر ساخت دیوار سنگ نوردی در خانه خود افتاده اید ولی شرایط لازم را نداشته یا نمیدانسته‌اید فرآیند ساخت را از کجا شروع کنید.

ادامه‌ی خواندن→

زمان مطالعه: 2 دقیقه

رشد و پیشرفت در درجات و مراحل برای سنگ نورد تازه کار آسان‌تر است در حالیکه برای سنگ نوردان حرفه ای افزایش سطح حتی یک درجه ای نیز نیاز به ماه ها تلاش دارد.

برای ارتقا سطح خود نیازی نیست که حتما تمام انرژی خود را صرف دیواره‌ای کنید که درجه دشواری بسیار دشوار تر از سطح فعلی شما دارد.

توصیه هایی که در ادامه می‌آید برای سنگ نوردانی تا سطح مهارتی که درجه 11b ،v3 و v4 را بدون پرش، آویزان شدن و دشواری زیاد انجام می‌دهند مفید است.

ادامه‌ی خواندن→