دختر اسکی باز با پس زمینه ساده

آموزش اسکی و انواع آن+مهمترین نکات این ورزش!

زمان مطالعه: 15 دقیقه

اگر خواهان انجام اسکی و آموزش اسکی، این ورزش مهیج و جذاب هستید می‌توانید از آموزش زیر برای آشنایی با اسکی استفاده کنید، اما همیشه توصیه می‌شود از مربیان متخصص که دارای مدرک مربیگری هستند، پیست‌های اسکی و وسایل ورزشی استاندارد برای حفظ سلامت و موفقیت در این ورزش بهره بگیرید.

در ابتدا سراغ انواع ورزش اسکی میرویم:

انواع ورزش اسکی

اسکی در حقیقت یکی از جذاب ترین و هیجان انگیز ترین رشته های ورزشی در تمام دنیا می باشد که با بارش برف افراد زیادی برای تفریح به سمت آن می روند. برای رفتن به سمت این ورزش در ابتدا باید با انواع آن آشنا باشید تا علاقه خود را پیدا کنید.

اگر به کوهنوردی در زمستان علاقه دارید در این دوره میتوانید مطالب جذابی در این باره آموزش ببینید.

  •  اسکی آلپاین

طی آن اسکی بازان از ارتفاعات کوه به طرف پایین کوه اسکی می کنند که از نظر سرعت و عبور به صورت زیگزاگ از بین چوبهای پرچم امتیازاتی به آنها داده می شود.

  • اسکی مارپیچ و مارپیچ کوچک

این نوع اسکی در دامنه یک شیب انجام می شود و اسکی باز باید از بین چوبهای پرچم با حرکات مارپیچ یا زیگزاگ عبور کند. 

  •  اسکی سرعت یا شوس

این اسکی با روش آزاد و با سرعت زیاد در یک مسیر مستقیم و بدون پیچ و کنترل انجام می شود.

  • اسکی باله

نوعی مسابقه در اسکی آزاد است که در آن هر اسکی باز یک عمل یا یک حرکت زیبا و جالب باله را با ترنم موسیقی در یک شیب ملایم انجام می دهد.

  • اسکی استقامت بیاتلون

مسابقه قهرمانی اسکی است که در آن مسابقه دهندگان متجاوز از ۲۰ کیلومتر اسکی صحرایی انجام می دهند و در یک نقطه معین متوقف می شوند، سپس با اسلحه به طرف هدفهایی که در آنجا قرار داده شده است نشانه گیری می کنند. اسکی بازی که هدف را زودتر از دیگران ببیند و به طرف آن شلیک کند برنده است. اسکی بازی هم که هدف را پیدا کند ولی مدتی برای یافتن آن معطل شود آن مدت زمان را بعنوان جریمه از امتیاز کلی او کسر می کنند.

  •  اسکی صحرانوردی

مسافت این مسابقه اسکی۵۰ کیلومتر است و معمولاً شامل اسکی کردن از فراز و نشیب تپه ها و در سطح زمین می باشد. وسیله اسکی مخصوص این مسابقه(چوب اسکی) باریک تر و سبکتر از سایر اسکی هاست و کفش آن نیز به دلیل مسافت زیاد سبک می باشد و از ناحیه پنجه پا به اسکی وصل می شود.

  • اسکی دانهیل(down hill)

در این مسابقه اسکی باز باید از بالای ارتفاعات مستقیماً بطرف دامنه کوه پایین بیاید. این مسابقه از ارتفاع ۶۱۰ متری و به طول ۵/۱ تا ۳ مایل انجام می شود. اسکی بازان به فاصله یک یا دو دقیقه از یکدیگر به طرف پایین حرکت می کنند و سریعترین اسکی باز برنده شناخته می شود.

  •  اسکی آزاد

در این مسابقه اسکی بازان به طور انفرادی و جداگانه با روشی که در انجام اسکی به کار می برند از دوران امتیاز دریافت می کنند بطور کلی در اسکی آزاد ۳ حرکت انجام می شود.

الف- فرود از دامنه کوه و دور زدن تپه ها و برآمدگی ها

ب- انجام عملیات باله

ج- آکروبات در دامنه کوه و پرش هوایی

 اصول ابتدایی آموزش اسکی

برای انجام هر نوع ورزشی یکسری اصول ابتدایی وجود دارد که باید آنها را به ذهن سپرد و همیشه به خاطر داشت که ورزش اسکی هم از این قاعده مستثنا نیست.

جاذبه

جاذبه زمین موجب میشود در مستقیم ترین مسیر از بالاترین نقطه کوه به پایین برسید. این مسئله همیشه خوب نیست پس توانایی هدایت و کنترل بسیار مهم است.

تعادل

برف لغزنده است بنابراین پایین آمدن از کوه به آرامی کار دشواری است.

لباس مناسب اسکی

  • خود را گرم نگه دارید. هر روز صبح وضعیت آب و هوا را چک کنید و لباس و لوازم اسکی مناسب داشته باشید تا گرم بمانید و دید داشته باشید.
  • عینک آفتابی و گاگل (برای روزهای ابری) همراه خود داشته باشید.
  • برای در امان ماندن در برابر سرما زیر لباس های خود لباس نخی نپوشید. برای اطمینان بیشتر چند لایه لباس بپوشید و در نزدیک ترین فاصله به پوست از لباس های گرم و غیرقابل نفوذ استفاده کنید.
  • فقط یک جفت جوراب بپوشید؛ با پوشیدن تعداد زیاد جوراب سردتان می شود.
  • مطمئن شوید لباس بیرونی تان ضد آب است؛ به خصوص در نیمه میانی بدن.
  • چند کیسه یا کیف مخصوص همراه خود داشته باشید تا مواقعی که هوا گرم تر میشود، لباس های اضافی را در آورده و با خود حمل کنید.
  • از پوست خود در برابر نور آفتاب و برف و باد محافظت کنید. برف روی پرتوهای خورشید تاثیر میگذارد اما شما نمی توانید اثر آن را حس کنید.
  • چند کرم ضدآفتاب همراه خود داشته باشید، بعضی کرم ها از آسیب های باد و سوز سرما نیز جلوگیری میکنند که بسیار مناسب اند.
  • هر پیست اسکی یک رنگ دارد پس به رنگ ها توجه کنید؛ سبز آسان ترین است، بعد آبی، قرمز و سیاه از همه سخت تر است.
  •  با دقت اسکی کنید و از اسکی کردن در نقاط عمیق در زمان های نامناسب (صبح زود و عصر تا دیروقت) خودداری کنید.
  • حادثه پیش میاید؛ بهتر است از بیمه ای که آسیب های ناشی از ورزش های زمستانی را پوشش میدهد استفاده کنید.

 

 لوازم مورد نیاز برای آموزش ورزش اسکی

برای آموزش اسکی مبتدی ابتدا باید بدانید تجهیزات این رشته ورزشی چیست تا بتوانید در کوهستان های بلند اسکی بازی کنید. بعضی از این تجهیزات کمی گران هستند که می توانید از باشگاه هایی که به آن مراجعه می کنید آن ها را کرایه کنید در هر صورت باید این وسایل را داشته باشید چه بخرید و چه نخرید. به طور کلی وسایل این رشته هیجانی و مفرح به دو بخش یعنی بخش پوشاک اسکی و بخش وسایل اسکی که همان ست اسکی است تقسیم می شود.

 

لیست کامل لوازم اسکی را از اینجا ببینید.

 

  • بخش پوشاک اسکی:

کاپشن اسکی

شلوار اسکی

جوراب های اسکی

عینک اسکی

  • بخش ست اسکی:

چوب اسکی

فیکس

باتوم

کفش اسکی

کلاه ایمنی

آموزش اسکی : نحوه استفاده از لوازم اسکی و طرز ایستادن

 

 حالت قرارگیری بدن در اسکی

موقع اسکی کردن حالت بدن دائم در حال تغییر است، برای مبتدی ها نکته اصلی خم نگه داشتن زانو ها و هم سو بودن پا ها است. مهارت مهم بعدی توانایی حرکت روی برف است. زانو های خم کمک میکند از فراز و نشیب ها به راحتی عبور کنید.

طرز ایستادن در اسکی

تکیه کردن به کفش های اسکی موجب افزایش کنترل و تعادل میشود. فرض  کنید میخواهید در یک استخر شنا کنید؛ در این صورت بدن خود را به جلو متمایل می کنید نه عقب. باید همیشه آماده حرکت باشید.

 با دقت نگاه کردن و انعطاف هنگام اسکی

کل بدن باید برای هر نوع حرکتی آماده باشد علاوه بر زانو، آرنج خود را با زاویه 75 درجه جلوی خود قرار دهید. این حالت به حرکت درست باتوم ها کمک میکند. همیشه به جلو نگاه کنید. نگاه شما باید به کوه باشد نه پاهایتان.

حالت صحیح باتوم های اسکی

ساعد خود را همراه با بازوها در خلاف جهت باتوم ها حرکت دهید (با زاویه ای بین 70 تا 80) در این حالت وقتی باتوم ها را جلوی خود نگه می دارید ، وزن بدنتان جلو می افتد. به این شکل می توانید کنترل خود را افزایش دهید.

 حرکت مچ ها در اسکی

اگر باتوم ها را درست بگیرید، برای حرکت کردن کافی است تنها مچ ها را حرکت دهید؛ اگر بازوهایتان را حرکت دهید تعادل خود را از دست میدهید. اگر حرکت دادن باتوم ها را با استفاده از مچ دست تمرین کنید، خیلی زود انجام این حرکت برایتان ساده میشود.

محکم نگه داشتن نیم تنه در اسکی

در طول حرکت بدن خود را محکم نگه دارید. چرخیدن حین اسکی کردن یکی از اشتباهات رایج است. این مسئله باعث میشود حالت صحیح بازو هایتان به هم برسد و کنترل و تعادل خود را از دست بدهید. همچنین بازگشت به حالت صحیح قبلی برایتان سخت میشود.

 فواید ورزش اسکی چیست؟

یکی از بارزترین و شایع ترین فواید این ورزش هیجانی و مهیج ارتقای سیستم قلبی و عروقی بدن است. همچنین با انجام این رشته ورزشی همراه دوستانتان می توانید هوشیاری خود را ارتقا دهید که همین امر باعث می شود فرد بتواند حین ورزش کردن عکس العمل سریعی نسبت به هر محرک خارجی از خود نشان دهد. همچنین با این رشته ورزشی می توانید از شر استرس ها و اضطراب های روزانه خود خلاص شوید.

این ورزش محبوب با تنظیم کردن گردش خون شما باعث می شود کاری کند که تمامی بافت های بدنتان در بهترین حالت از خودشان قرار بگیرند که همین موضوع باعث می شود کمتر به بیماری هایی مانند فشار خون یا سکته قلبی دچار شوید. وقتی مدت طولانی اسکی بازی کنید کلسترول خوب خونتان افزایش پیدا می کند در نتیجه بیشتر کالری میسوزانید.

اگر دوست دارید در مورد تاثیر ورزش بر پریود بانوان بیشتر بدانید، اینجا کلیک کنید.

 

 حرکات مبتدی اسکی آلپاین

در این بخش دو نوع حرکت در ورزش اسکی آلپاین رو توضیح داده ایم:

  • آموزش اسکی : حرکت جلو/عقب

Fore/Aft movement

حرکت جلو/عقب در امتداد اسکیها اتفاق میافتد و بوسیله زانو، مچ پا، مفصل لگن، حرکت ستون فقرات و موقعیت دستها کنترل میشود.انجام این حرکت منتهی به برخورداری اسکی باز از تعادل می شود.هدف از حرکت جلو/عقب این است که به اسکی باز اجازه دهد که در موقعیت ورزشی بماند و تعادل خود را حفظ کند. وضعیت اسکی باز در طول اسکی بسته به نوع پیست و بنا به خواسته اسکی باز ممکن است تغییر کند. تعادل جلو/عقب همیشه یک موقعیت چالشی بوده و اغلب مربوط به تعادل پویا میباشد. اسکی باز به صورت مداوم وضعیت خود را تغییر میدهد تا تعادل خود را حفظ کند.

بیاد داشته باشید مرکز ثقل دقیقاً در بالای مرکز سطح اتکا و بین اسکیها میباشد. برای برخورداری از حالتی مناسب بر روی چوب های اسکی یا همان حالت ورزشی می بایست مچ هر دو پاها، زانوها و باسن نسبتاً به طور مساوی خم شده باشد. باسن در راستا و بالای پاها قرار گرفته و بالاتنه کمی به طرف جلو متمایل باشد. پاها به اندازه عرض لگن باز بوده و زانوها کمی متمایل به خارج و تقریباً در راستای انگشت دوم پا قرار می گیرند.

در حالیکه کف اسکیها بر روی برف قرار دارد دستها در جلوی بدن کمی باز تر از عرض شانه و تقریباً در ارتفاع ناف قرار خواهند گرفت. در این حالت وزن اسکی باز به طور یکنواخت بین دو اسکی توزیع خواهد شد.

  • حرکت چرخشی

Rotational movement

در این وضعیت ران ها زیر کاسه لگن می چرخد و هر پا یک محور عمودی چرخشی محسوب میشوند. دو نقطه ای را که میشود برای این محور به آن اشاره کرد نقطه ای از کف پا که درست زیر مچ پا است و سر استخوان ران می باشد. هر پا به طور مستقل حول محور خودش میچرخد. اغلب چرخشها در این محور در مفصل لگن اتفاق میافتد که بوسیله عضلات متصل به ران و لگن کنترل میشود. در زمان چرخش پا در این مفصل، تفکیک چرخشی بین لگن و استخوان ران (جدایی حرکتی اندام تحتانی از فوقانی) اتفاق میافتد.

چرخش ران در زمان اسکی کردن نیازمند ترکیب چرخش داخلی و دور پاها است. ( مقدار هر کدام از آنها به مقدار خم شدن پا بستگی دارد). بنابراین زمان هر پیچ، یک ران به داخل و نزدیک به محور بدن در حالیکه پای دیگر به طرف خارج و دور از محور بدن می چرخد. عضلاتی که برای ابداکشن استفاده میشود قادرند نیروی چرخشی قوی تری نسبت به عضلاتی که برای ابداکشن استفاده می شوند، بوجود بیاورند. بنابراین پای خارجی می تواند نیروی بیشتری و پیچ قوی تری ایجاد کند.

 

مراحل مهم آموزش اسکی

1- مرحله یک آشنایی با جدول و راهنمای مسیردر پیست‌های اسکی

پیست‌های اسکی دارای مسیر‌های متفاوت برای اسکی بازان مبتدی، متوسط و حرفه‌ای هستند، پس باید ابتدا مسیر اسکی را متناسب با میزان آموزشی که دیده اید انتخاب کنید و از رفتن به مسیر‌های سخت خودداری کنید، زیرا دارای شیب و پیچ‌های تند است و احتمال آسیب دیدگی شما وجود دارد.

2- مرحله دوم همیشه فاصله ایمنی را با سایر اسکی بازان حفظ کنید

یکی از خطر‌های شایع در پیست‌های اسکی برخورد اسکی بازان با همدیگر یا افرادی است که به بازی اسنوبورد می‌پردازند. برخورد می‌تواند منجر به آسیب دیدگی شما و وسایل اسکی شود به همین دلیل همیشه بعد ازآخرین نفر و با فاصله مناسب حرکت کنید.

3- مرحله سوم از آموزش اسکی مسیر حرکت خود را کنترل کنید

در اسکی به ویژه در مراحل اولیه زمانی که مبتدی هستید از انجام حرکت‌های نمایشی و دادن انحنا به بدن و چوب اسکی خودداری کنید، زیرا امکان زمین خوردن شما وجود دارد. درمراحل اولیه باید دریک مسیر مستقیم حرکت کنید و زاویه انحنای کمر، نحوه به دست گرفتن باتوم‌های اسکی و فاصله بین چوب‌های اسکی را به دقت رعایت کنید.

4- مرحله چهار سرعت عکس العمل خود را بالا ببرید

اگر در زمان حرکت سطح جلوی خود در پیست اسکی استاندارد را ندیدید و یک تپه کوتاه درآنجا قرارداشت و شما عمق تپه یا افرادی را که زیر آن ایستاده اند را نمی‌بینید سعی کنید بالای تپه توقف کنید. نداشتن دید کافی ازجلو می‌تواند منجر به آسیب دیدگی شدید ورزشکار شود.

5- مرحله پنجم آماده سازی وسایل و تجهیزات اسکی

همیشه از وسایل استاندارد برای انجام ورزش اسکی استفاده کنید که متناسب با وزن، قد و سایز پای شما باشد، چکمه اسکی نباید به اندازه‌ای تنگ باشد که سبب فشردگی سر پنجه پای شما شود، یکی از بخش‌های ورزش اسکی پیاده روی با چوب اسکی برای رسیدن به منطقه مورد نظر است به همین دلیل باید کفش استاندارد داشته باشید تا دچار خستگی نشوید و نیز رطوبت به درون کفش‌ها نفوذ نکند.

یادگیری چگونگی نصب کفش روی چوب اسکی نیز دارای اهمیت است و باید به خوبی کفش روی بدنه و قلاب مخصوص چوب اسکی قراربگیرد تا احتمال بروز آسیب ورزشی کاهش یابد. چوب اسکی دارای نوعی قفل است که به وسیله آن کفش از آن جدا می‌شود، روش قفل و باز کردن کفش روی چوب اسکی را باید به خوبی بیاموزید تا درصورتی که دچار زمین خوردگی شدید به سرعت پای خود را آزاد کنید تا از آسیب دیدگی بیشتر جلوگیری شود.

6- مرحله ششم از آموزش اسکی مربیان خوب بهره بگیرید

ثبت نام درکلاس‌های آموزش اسکی اگر مهارت این ورزش را ندارید یک توصیه عالی برای یادگیری اصولی و مرحله به مرحله آن است، حتی اگر بزرگسال هستید درکلاس‌ها شرکت کنید، زیرا ورزش اسکی فوت و فن‌های زیادی دارد. هیچ گاه به تنهایی در زمانی که دراسکی مبتدی هستید به انجام این ورزش به ویژه خارج از پیست‌های استاندارد نپردازید، زیرا امکان خطر‌های فراوان وجود دارد.

7- مرحله هفتم ازآموزش اسکی با نوع حرکت در اسکی آشنا شوید

راه رفتن با استفاده از چوب اسکی به صورت اقفی و عمودی انجام می‌شود، یکی از بهترین تمرین‌ها راه رفتن افقی با چوب اسکی است دراین شیوه هربار چوب اسکی را جای پای قبلی خود می‌گذارید و به صورت افقی درمسیرجابه جا می‌شوید.

دراسکی باید فرم بدن انحنای مناسب داشته باشد و گرنه افزون بر ناتوانی دراجرای حرکت، دچار مشکل کمر درد نیز می‌شوید، گرفتن دسته باتوم‌ها و انداختن بند دسته به دور مچ‌ها سبب جلوگیری از سقوط و ازدست دادن باتوم در زمان اسکی می‌شود.

8- مرحله هشتم توقف از رو به رو و از پشت سر

برای توقف چه از رو به رو و چه ازپشت سر چوب‌های اسکی باید به شکل حرف انگلیسی V در پایان حرکت شما قراربگیرند. اگر درحال پایین آمدن ازتپه هستید و می‌خواهید بایستید نوک تیز حرف V باید به سمت خارج و در مقابلتان باشد و اگر می‌خواهید درحالی که به سمت عقب می‌روید بایستید نوک تیز نحوه قرارگرفتن چوب‌ها باید به سمت خارج و درپشت سرتان باشد.

 *دقت کنید که چوب‌های اسکی برروی هم قرار نگیرند و تنها درکنارهم مماس شوند، زیرا قرارگرفتن چوب‌های اسکی برروی هم سبب از دست دادن تعادل شما می‌شود.

9- مرحله نهم چگونه بچرخید و جهت خود را دگرگون کنید

یکی از مواردی که در زمان انجام ورزش اسکی وآموزش اسکی باید آن را یاد بگیرید چگونگی چرخش به چپ یا راست است. برای این کار قبل از اقدام به چرخش جهت خود را مشخص کنید، درمسیر مستقیم حرکت کنید و با استفاده از یکی از باتوم‌ها و قراردادن آن روی زمین به سمت مورد نظر بچرخید. دو چوب اسکی باید زاویه کمی از هم در زمان گردش پیدا کنند و گرنه دچار برهم خوردن تعادل می‌شوید.

10- مرحله دهم چگونه ایمن به زمین بخوریم

زمین خوردن دراسکی یکی از اتفاق‌های غیر قابل اجتناب است و حتی بسیاری از اسکی بازان حرفه‌ای نیز زمین می‌خورند. مهمترین اصل در زمین خوردن ایمنی و سالم ماندن و نیز زمان مناسب برای زمین خوردن است. اگر سرعت حرکتتان تند و درمقابل دره‌ای قراردارید و نمی‌توانید توقف کنید، زمین خوردن یکی از راه‌های مناسب برای جلوگیری از آسیب دیدگی جدی است. در هنگام زمین خوردن بهترین وضع افتادن برروی یک پهلو مانند حالت خواب و قرارگرفتن آرنج زیر سر برای جلوگیری از برخورد سربا زمین است تا به این ترتیب از صدمه بیشتر و بروز شکستگی جلوگیری شود.

11- مرحله یازدهم استفاده از تله سیژ و سایر امکانات موجود درپیست‌های اسکی استاندارد

اگر تمایل به انجام اسکی از ابتدای پیست دارید برای رفتن به نوک قله یا پیست می‌توانید از امکانات موجود درپیست مانند تله سیژ استفاده کنید. درزمان سوارو پیاده شدن ازاین وسیله حتماً به توصیه‌های اپراتور دستگاه عمل کنید و در زمان حرکت کمربند خود را ببندید و مراقب باشید چوب اسکی به زمین برخورد نکند. هرگز زمانی که دستگاه درارتفاع بالا از زمین و درحال حرکت است از آن پیاده نشوید، زیرا احتمال صدمه و حتی مرگ وجود دارد، همیشه در زمان ایمن و با اجازه اپراتور ازدستگاه خارج شوید و به اسکی بپردازید.

12- مرحله دوازدهم از دیگران ایده بگیرید و حرکت‌های آن‌ها را تکرار کنید

مشاهده نحوه اسکی افراد حرفه‌ای می‌تواند درآموزش اسکی نکات ارزشمندی درباره چگونگی حرکت و ترفند‌های این ورزش مهیج در اختیارتان قراردهد.

 

 

13- مرحله سیزدهم فرم ایستادن صحیح برروی چوب اسکی راتمرین کنید

اگر خیلی به جلو بر روی چوب و باتوم‌ها خم شوید کمرتان آسیب می‌بیند و نمی‌توانید به سرعت حرکت کنید، اگر هم عقب‌تر ازحالت معمول بایستید امکان افتادن از پشت و نیز برهم خوردن تعادل وجود دارد. بهترین وضع حالت نیمه نشسته برروی زانو‌ها است تا وزن بدن به خوبی برروی دو چوب اسکی پخش شود و بتوانید به خوبی حرکت کنید. در نهایت پس از چند ماه تمرین می‌توانید از پیست‌های حرفه‌ای برای اسکی استفاده کنید و با سرعت به اسکی بپردازید.

 

  • یادتان باشد چه در حال آموزش اسکی و چه بعد از اتمام آموزش اسکی برای حفظ ایمنی حتماً از کلاه و سایر وسایل محافظتی استفاده کنید و بدون اطلاع به دیگران درمکان‌های ناشناس به اسکی نپردازید. یک الی دو ساعت قبل از اقدام به اسکی خوراکی یا مایعات مصرف نکنید تا دچار سوء هاضمه و دل درد نشوید.

 

در این مقاله قسمت کوچکی از اسکی را آموزش دیدید و یاد گرفتید که اسکی چیست و چند نوع اسکی وجود دارد همچنین دراین ورزش مفرح نه تنها فعالیت عضلانی فرد ورزشکار منتهی به حرکت می شود بلکه نیروهاي وارده از محیط نیز عواملی براي پیش بردن اسکی باز به جلو خوهند بود لذا روح حاکم بر این ورزش بر گرفته از قوانین فیزیک و بر پایه تعامل مستمر انسان با طبیعت و نیروهاي موثر بر حرکت و جنبش استوار بوده و لازم است تمامی مشتاقان به این ورزش مفرح از سطوح مبتدي تا پیشرفته اطلاعات خود را در خصوص فرایندها و قوانین حاکم بر حرکت براي بهبود سطح تکنیکی خود افزایش دهند.

 

آموزش اسکی و جلوگیری از آسیب‌ها: چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؟

 

۱. استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب

 

یکی از مهم‌ترین مراحل در فرآیند یادگیری اسکی، استفاده از تجهیزات ایمنی استاندارد است. در طول دوره آموزش اسکی، شما باید از تجهیزاتی مانند کلاه ایمنی، محافظ زانو، و چوب‌های اسکی که متناسب با قد و وزن شما هستند، استفاده کنید. این تجهیزات می‌توانند در کاهش خطرات و جلوگیری از آسیب‌های جدی مؤثر باشند.

 

۲. گرم کردن قبل از شروع به اسکی

 

گرم کردن بدن پیش از شروع به اسکی بخش حیاتی از هر دوره آموزش اسکی است. انجام تمرینات کششی و نرمشی می‌تواند انعطاف‌پذیری عضلات شما را افزایش دهد و از گرفتگی عضلات و آسیب‌های مفصلی جلوگیری کند. در واقع، بدن آماده شده شما می‌تواند از بروز آسیب‌های احتمالی در حین اسکی جلوگیری کند.

 

۳. تقویت عضلات و آمادگی جسمانی

 

آمادگی جسمانی، به ویژه تقویت عضلات پا، زانو و کمر، نقش بسزایی در کاهش خطر آسیب‌ها در طول اسکی دارد. در آموزش اسکی، زمانی که عضلات شما تقویت شوند، قادر خواهید بود به راحتی فشارهای ناشی از تغییر مسیر یا سرعت ناگهانی را تحمل کنید و از آسیب جلوگیری کنید.

 

۴. یادگیری تکنیک‌های صحیح اسکی

 

یادگیری تکنیک‌های صحیح در دوره‌های آموزش اسکی برای جلوگیری از آسیب‌ها ضروری است. تکنیک‌هایی مانند نحوه توقف، تغییر مسیر و کنترل سرعت می‌توانند از بروز تصادفات و مشکلات جلوگیری کنند. بنابراین، آموزش اصولی در این زمینه باعث می‌شود که بتوانید به‌درستی و با ایمنی کامل اسکی کنید.

 

۵. رعایت قوانین و اصول پیست

 

رعایت قوانین پیست اسکی بخش مهمی از فرآیند یادگیری اسکی است. انتخاب مسیر متناسب با سطح مهارت شما و توجه به علائم هشداردهنده در پیست می‌تواند از تصادفات و آسیب‌ها جلوگیری کند. همچنین، در هنگام اسکی باید به دیگر اسکی‌بازها توجه کرده و از برخورد با آن‌ها جلوگیری کنید.

 

۶. توجه به شرایط آب و هوایی

 

قبل از رفتن به پیست، شرایط آب و هوایی را بررسی کنید. در آموزش اسکی باید توجه داشته باشید که اسکی در شرایط نامساعد مانند مه یا برف سنگین می‌تواند خطرناک باشد. بهتر است در چنین شرایطی از انجام اسکی خودداری کنید و به ایمنی خود اولویت دهید.

 

۷. استراحت و هیدراتاسیون

 

در طول روزهای اسکی، حتماً زمان‌هایی برای استراحت و نوشیدن آب در نظر بگیرید. در دوره‌های آموزشی اسکی، زمانی که بدن شما خسته می‌شود یا دچار کم‌آبی می‌شود، توانایی تمرکز و واکنش‌ها کاهش می‌یابد. این موضوع می‌تواند منجر به آسیب‌های جسمی شود. بنابراین، حفظ هیدراتاسیون و استراحت به‌موقع در هنگام اسکی از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

۸. استفاده از تمرینات تقویتی خاص اسکی

 

تمرینات تقویتی که مخصوص اسکی طراحی شده‌اند می‌توانند کمک زیادی به شما کنند. این تمرینات می‌توانند در تقویت تعادل، هماهنگی بدن و قدرت عضلات نقش مهمی ایفا کنند. در کنار آموزش اسکی، انجام تمرینات تقویتی مناسب، می‌تواند مقاومت بدن شما را در برابر آسیب‌ها افزایش دهد.

 

شما با پیست های اسکی در ایران آشنایی دارید؟

ریزش بهمن[چیست و چگونه از بهمن برف نجات پیدا کنیم؟]

زمان مطالعه: 9 دقیقه

آشنایی با روش‌های مقابله با ریزش بهمن و خطرات کوهنوردی یکی از الزامات این ورزش هیجان‌انگیز است. سقوط بهمن یکی از مهم‌ترین حادثه‌های کوهنوردی است که جان انسان‌ها را تهدید می‌کند. اگر کوله پشتی کوهنوردی خود را آماده کرده‌اید و مترصد فتح کردن قله‌های کوه‌ها یا اسکی روی برف هستید، آگاهی از راه‌های مقابله با بهمن به یاری شما می‌آید تا از جان خود به بهترین شکل حفاظت کنید. 

در این مقاله راه‌های شناخت بهمن، روش های مقابله با بهمن برف و راه های جلوگیری از محاصره شدن در بهمن را بررسی می‌کنیم.

 

بهمن چیست ؟

بهمن برف یک جریان سریع برف است که از شیب‌هایی مانند تپه‌ها یا کوه‌ها پایین می‌آید. بهمن‌های بزرگ عمدتاً از برف روان و هوا تشکیل شده‌اند و قادرند یخ، سنگ‌ها و درختان را نیز جابجا کنند.بهمن‌ها به دو شکل کلی یا ترکیبی از آن‌ها رخ می‌دهند: بهمن‌های تخته‌ای که از برف فشرده تشکیل شده‌اند و با فرورفتن لایه ضعیف زیرین برف تحریک می‌شوند، و بهمن‌های برفی آزاد که از برف شل‌تر ساخته شده‌اند. پس از وقوع، بهمن‌ها معمولاً به سرعت شتاب می‌گیرند و با جمع‌آوری برف بیشتر، جرم و حجم آن‌ها افزایش می‌یابد. اگر بهمن با سرعت کافی حرکت کند، بخشی از برف ممکن است با هوا مخلوط شده و بهمن برفی پودری شکل گیرد.

 

 

بهمن چگونه بوجود می‌آید؟

 

بهمن زمانی رخ می‌دهد که لایه‌های برف بر روی هم انباشته می‌شوند و به‌دلیل تغییرات خاصی، ناپایدار می‌شوند. هنگامی که برف زیادی می‌بارد و لایه‌های جدید روی لایه‌های قدیمی‌تر قرار می‌گیرند، ممکن است این لایه‌ها به‌دلیل فشار زیاد سقوط کنند. تغییرات ناگهانی در دما، وزش باد شدید یا حتی حرکت انسان‌ها و وسایل نقلیه در سطح برف، می‌تواند باعث ناپایداری این لایه‌ها شود. علاوه بر این، شیب تند دامنه‌ها و نوع برف نیز می‌توانند خطر بروز بهمن را افزایش دهند.

 

نشانه‌های هشداردهنده قبل از سقوط بهمن

 

قبل از وقوع بهمن، معمولاً می‌توان برخی نشانه‌ها را مشاهده کرد که می‌توانند به‌عنوان هشداردهنده عمل کنند. این نشانه‌ها به افراد کمک می‌کنند تا از خطر بهمن آگاه شوند و اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهند. برخی از این نشانه‌ها عبارتند از:

  • صدای ترکیدن برف: اگر صدای ترکیدن لایه‌های برفی شنیده شود، این می‌تواند نشان‌دهنده ناپایداری برف و احتمال وقوع بهمن باشد.
  • حرکت برف: اگر لایه‌های سطحی برف شروع به حرکت یا لغزش کنند، این ممکن است علامتی از شروع بهمن باشد.
  • شکاف‌ها و ترک‌ها در برف: مشاهده شکاف یا ترک در لایه‌های برف نشان‌دهنده ناپایداری آن‌هاست و احتمال سقوط بهمن را افزایش می‌دهد.
  • تغییرات شدید در وضعیت هوا: تغییرات ناگهانی در دما یا وزش باد شدید می‌توانند به ناپایداری برف‌ها منجر شوند و خطر بهمن را بیشتر کنند.

 

 عوامل موثر در ریزش بهمن

مهم‌ترین عوامل ریزش بهمن را می‌توان به شیب کوه، لایه‌بندی برف، آب‌وهوای منطقه و عوامل انسانی خلاصه کرد.

شیب کوه: شیب کوه، از عوامل تاثیرگذار در وقوع بهمن است و طبق آمار اکثر بهمن‌های تخته‌ای در شیب‌های محدب بین ۳۰ تا ۴۵ درجه اتفاق می‌افتند. در شیب‌های کوژ، نوارهای صخره‌ای، شیب‌های بادگیر و… پشته برف ناپایدارتر است. در برخی نقاط مثل دهلیزهای پرشیب و باریک نیز برف مانند یک کاسه جمع شده و تبدیل به دامی برای کوهنوردان می‌شود.

آب‌وهوای منطقه: برف تازه احتمال وقوع بهمن را افزایش می‌دهد و متعاقبا وزش باد با انباشته‌کردن حجم زیادی برف روی یک شیب،‌ این خطر را مضاف می‌کند. خطرناک‌ترین زمان برای ریزش بهمن، اغلب اولین روز آفتابی بعد از بارش برف است؛ زیرا افزایش زیاد دمای هوا مانع از انسجام برف تازه شده و از همین رو وقوع بهمن محتمل‌تر می‌شود. در صورتی که حجم برف تازه دو سانتی‌متر یا بیشتر باشد یا برف در حال بارش حجمی بیشتر از دو سانتی‌متر در ساعت داشته باشد، احتمال بهمن افزایش می‌یابد. باران نیز ممکن است به‌عنوان یک روان‌کننده یا سنگین‌کننده برف عمل کند.

نحوه‌ لایه‌بندی برف: پس از بارش برف، عواملی نظیر باد و دمای متغیر هوا روی برف تازه اثر می‌گذارند و منجر به‌شکل‌گیری لایه‌هایی از برف با استحکام‌ متفاوت روی شیب کوه می‌شوند. این لایه‌بندی نقش بسزایی در وقوع بهمن دارد و در صورتی که یک لایه برف تازه روی بستری ناپایدار باشد، امکان لغزش لایه رویی و بهمن، دور از ذهن نیست.

عوامل انسانی: بهمن‌های زیادی در اثر اشتباه کوهنوردان و طبیعت‌گردان به وجود می‌آید که این موضوع به‌دلایل متعددی از جمله نحوه تصمیم‌گیری، نگرش نادرست، آموزش نامناسب، عدم آگاهی، انتخاب مسیر اشتباه، بی‌توجهی به علائم هشداردهنده‌ وقوع بهمن و… بستگی دارد. به‌عنوان مثال شیب تندی که در سایه و در نزدیکی خط الراس کوه قرار دارد یا وجود حجم زیادی برف تازه می‌تواند از نشانه‌های هشداردهنده درباره بهمن باشد که فقط افراد آموزش‌دیده و ماهر به آن واقف هستند.

در واقع دوری از بهمن یا زنده‌ماندن پس از وقوع آن، مستلزم کسب اطلاعات درباره دلایل و شرایط ریزش بهمن، داشتن تجربه صعود در مسیر‌های برفی و همین طور انتخاب مسیر صعود و فرود مناسب است.

 

 

رانش بهمن

عموما رانش بهمن به دو صورت شکل میگیرد : 1) در هنگام بارش 2) بعد بارش

1) هنگام بارش

در هنگام بارش معمولا در بستر هایی که شیب آنها بالای 45 درجه باشد به صورت بهمن پوسته ای و یا در شیب های کمتر 45 درجه به علت یخ زده بودن روی لایه و عدم چسبندگی برف تازه به لایه قدیمی بهمن تخته ای فرومی ریزد و در هر 2 نوع آن بهمن صورت میگیرد.

2) بعد بارش

بعد از بارش عوامل زیادی مانند باد ، تابش نور، زاویه ،عوامل انسانی ،ارتعاش ،لایه های برف ،تغییر دمای ناگهانی روی شکل کریستال برف تاثیر گذار بوده و باعث به وجود آمدن بهمن می شود

 

انواع ریزش بهمن:

1)بهمن برف تخته ای 2)بهمن برف پودری 3)بهمن برف پوسته ای 4)بهمن برف بهاره

 

زنگ های خطر :

1- صدای “بوم” که گاهی اوقات در زیر پاهایتان می شونوید که براثر شکستن لایه های رویی و تخلیه هوا در بین لایه ها صورت می گیرد و خطر حرکت لایه ی رویی را به همراه دارد.

2- خط های شکسته روی برف امکان ریزش بهمن را زیاد میکند

3- با دیدن بهمن های ریخته شده می توان حس کرد که امکان ریزش بهمن جدیدی وجود دارد .

مقاله پیشنهادی :کمپینگ زمستانی

 

 

 قبل از سقوط بهمن بهتر است چه اقداماتی انجام دهیم؟

– از تردد در جاده‌های بهمن‌خیز خودداری کنید.

– در هنگام عبور از مناطق کوهستانی پر از برف باید سکوت را رعایت کرد. بوق‌ زدن یا بلند کردن صدای ضبط ماشین در این مسیرها می‌تواند موجب ریزش بهمن شود.

– قبل از صعود به کوه باید حتما برنامه داشته باشید و سرپرست مجرب، مسیر و منطقه صعود، ظرفیت و پتانسیل افراد از قبل تعیین شده باشد.

– دیگران را در جریان برنامه صعود و کوهنوردی خود قرار دهید.

– وسایل ارتباطی از قبیل بی‌سیم، تلفن همراه و .. باید حتما موجود باشد. فردی که قرار است از بهمن عبور کند با فشاردادن دکمه دستگاه آن را به وضعیت فرستنده و دیگران روی وضعیت گیرنده قرار می‌دهد. فراموش نکنید که فرستنده را نباید در کوله‌پشتی قرار داد، بلکه باید آن را به گردن آویخت.

– صعود، تمرین و کار در مناطق کوهستانی و برف‌گیر حتما باید با وسایل، لوازم و ابزار کوهنوردی اعم از لوازم فنی، پوشاک، تغذیه، امدادی و … همراه باشد.

– در صورتی که نمی‌توان شیبی را دور زد تا حد امکان باید ارتفاع گرفت تا در مسیر طولانی بهمن قرار نگیرید.

– در هنگام عبور ساکت باشید تا ارتعاشات صدا باعث ریزش بهمن نشود، ارتعاش یکی از عوامل مهم ریزش بهمن است. بنابراین، در جاهایی که خطر ریزش بهمن وجود دارد باید از فریاد پرهیز کنیم درواقع سکوت موجب می‌شود که بهتر متوجه ریزش برف شده و به موقع اقدام کنید.

– بهتر است اعضای گروه در شیب‌های خطرناک در فاصله حداقل 30-20 متری یکدیگر حرکت کنند تا همگی گرفتار بهمن نشوند و بتوانند همدیگر را نجات بدهند.

– از یک شیب برفی باید خیلی نرم و سبک قدم بردارید تا فشار و ضربه به برف مسیر وارد نشود و باعث شکست برف و جریان بهمن نشود.

– از ریسمان یا طناب مخصوص کوهنوردی استفاده کنید.

– روی برف زیگزاگ راه نروید و تا حد امکان به صورت یک خط مستقیم روی برف بالا بروید.

 

 

ساده‌ترین روش مقابله با ریزش بهمن 

یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای مقابله با بهمن، دوری کردن از مکان‌هایی است که امکان ریزش بهمن در آن‌ها زیاد است.
کوه‌های پر از برف با دامنه‌های شیب‌دار یکی از محل‌هایی است که وقوع بهمن بسیار محتمل است.
به طور مشخص دامنه‌هایی با شیب 35 تا 40 درجه که مملو از برف هستند برای سقوط بهمن بسیار مستعدند.

 

برای شناخت بهمن، پیش‌بینی‌های وقوع بهمن را دنبال کنید

اگر اصرار دارید به دامنه‌های شیب‌دار پر از برف بروید و آنجا اسکی یا کوهنوردی کنید، اولین کاری که باید انجام دهید بررسی مداوم پیش‌بینی‌های ریزش بهمن است که در همه‌ی کشورها، سایت‌ها و برنامه‌هایی برای آن وجود دارد.

 

یکی از راه‌های شناخت ریزش بهمن، توجه به لایه‌های برف است

 

اکثر بهمن‌ برف ها پس از بارش سنگین برف و همراهی آن با باد شکل می‌گیرند. بادهای قوی می‌توانند برف را به شدت متراکم کنند و یک لایه‌ی بیرونی مستحکم از برف ایجاد کنند.
اما تشخیص این لایه‌ی مستحکم بیرونی به تنهایی کافی نیست. مهم‌تر از آن لایه‌ی درونی برف است که اگر به اندازه‌ی کافی ضعیف باشد می‌تواند منجر به تشکیل بهمن شود.
در واقع می‌توان آن را به یک خانه‌ی پوشالی تشبیه کرد.
اگر چنین برفی را پیرامون خود احساس کردید سریعا از آن محل دور شوید. اگر نمی‌توانید از آنجا فرار کنید به سمت درختی نزدیک خود بروید و آن را محکم بگیرید.

 

اقدامات پس از روی دادن بهمن 

اقدامات بعد از وقوع بهمن در مناطقی که بهمن تهدید قابل توجهی برای مردم به شمار می‌رود، مانند پیست‌های اسکی، شهرهای کوهستانی، جاده‌ها و برای کوهنوردان باید انجام داد : 

 

برای مقابله با ریزش بهمن دهان خود را بپوشانید

اگر نتوانستید از ریزش بهمن فرار کنید و در آن گیر افتادید، اولین کار، پوشاندن دهان است. باید به گونه‌ای دهان خود را محافظت کنید که از رفتن برف به داخل آن جلوگیری شود.

 

برای مقابله با بهمن، نفس کشیدن اصل اول است

بیش از 70 درصد مرگ‌هایی که به خاطر بهمن برف اتفاق می‌افتد به دلیل خفگی و عدم توانایی فرد برای نفس کشیدن است.
پس باید تلاش کنید سر خود را از توده‌ی برفی که در آن گیر افتاده‌اید بالاتر نگه دارید تا توانایی نفس کشیدن را از دست ندهید. توجه به این نکته، فاصله‌ی بین مرگ و زندگی است.

 

از هر روشی برای نجات دادن خود کمک بگیرید

از هر روشی که در زمان وقوع بهمن به ذهنتان می‌آید برای نجات از بهمن کمک بگیرید. پا کوبیدن، لگد زدن، حرکتی شبیه شنای پروانه و هر کاری که شما را یک قدم به زنده ماندن نزدیک می‌کند.

 

کوله‌پشتی خود را نگه دارید

برخلاف باور عمومی که بر رها کردن کوله‌پشتی تأکید می‌کند، اگر یک کوله بر پشت خود دارید، بهتر است آن را نزد خود نگه دارید.
دومین دلیل عمده‌ی مرگ ناشی از ریزش بهمن، مربوط به برخورد به درخت، تخته سنگ و نظایر این‌ها و ترومای ناشی از آن است.
بنابراین وقتی کوله‌پشتی خود را همراه داشته باشید، هنگام برخورد به این مانع‌ها، به عنوان یک محافظ برای شما عمل می‌کند.

 

 

آنچه باید برای پس از سقوط بهمن بدانید

بعد از آنکه بهمن فروکش کرد تنها می‌توانید برای رسیدن کمک منتظر بمانید.
در این مدت مهمترین کار، تنفس است که کار راحتی نیست. وقتی در زیر برف نفس می‌کشید برف‌های مقابل صورت شما آب می‌شود و لحظاتی بعد به دلیل سرما، تبدیل به یخ خواهد شد.
بنابراین بهتر است یک پلاستیک دور سر خود بکشید.
روش دیگر مشت کردن دست و بیرون آوردن آن از برف است. این روش هم به تنفس شما کمک می‌کند و هم نشانه‌ای برای امدادگران است که شما را پیدا کنند.

 

بهترین زمان نجات یافتن از ریزش بهمن

طبق آمار، 15 دقیقه‌ی ابتدایی گرفتار شدن در بهمن، بهترین زمان نجات یافتن است. اگر این زمان به 20 دقیقه برسد، احتمال زنده ماندن به 30 درصد کاهش می‌یابد.

√ بعد از رفتن به زیر برف زمان طلایی شما تا قبل از بیهوشی است پس باید نهایت تمرکز خود را به خرج دهید تا از سقوط بهمن نجات پیدا کنید.

 

 

استفاده از ابزار کمکی برای مقابله با بهمن برف

به لطف تکنولوژی، روش‌هایی برای افزایش احتمال زنده ماندن هنگام ریزش بهمن وجود دارد. استفاده از ترنسیور بهمن (avalanche beacon) بهترین ابزار برای مقابله با ریزش بهمن است.
این وسیله به امدادگران کمک می‌کند تا شما را ردیابی کنند.
بنابراین بهتر است از آغاز فرایند کوهنوردی این وسیله را به خود متصل کنید. ناگفته نماند که این ابزار، نباید شما را از رعایت نکات ایمنی هنگام کوهنوردی غافل کند.

 

جمع بندی

ریزش بهمن یک جریان سریع برف است که معمولاً در شیب‌های تپه‌ها یا کوه‌ها رخ می‌دهد و می‌تواند به‌طور خودبخود به دلیل بارش زیاد برف، تغییرات دمایی یا به واسطه عواملی مانند انسان‌ها، حیوانات و زلزله‌ها تحریک شود. بهمن‌ها معمولاً در شرایط جوی ناپایدار و در مناطقی با لایه‌های برف ضعیف یا سنگین رخ می‌دهند و می‌توانند یخ، سنگ و درختان را جابجا کنند. این پدیده در مناطق با ارتفاعات بالا و در فصول سرد به طور گسترده‌تری اتفاق می‌افتد.

عوامل مختلفی مانند بارش زیاد برف، ذوب شدن برف زیر تابش خورشید، تغییرات دمایی و فرسایش لایه برف می‌توانند باعث ناپایداری برف و در نتیجه وقوع بهمن شوند. در مناطقی که بهمن تهدید جدی به شمار می‌رود، مانند پیست‌های اسکی، جاده‌ها و مناطق کوهستانی، اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر بهمن ضروری است. این اقدامات شامل استفاده از مواد منفجره برای تحریک بهمن به‌صورت کنترل‌شده، اسکی برش برای فشرده‌سازی برف و تثبیت لایه‌های برف است.

تثبیت برف، آموزش‌های ویژه و استفاده از فناوری‌های پیشرفته در پیشگیری از سقوط بهمن نقش مهمی ایفا می‌کند. این اقدامات به کاهش خطر وقوع بهمن و به حداقل رساندن خسارات آن کمک می‌کند و برای حفظ ایمنی ساکنان و کوهنوردان ضروری است.

 

منبع : en.wikipedia.org

چگونه برای اولین صعود به ارتفاع بالای۴ هزار متر آماده شویم ؟

زمان مطالعه: 6 دقیقه

کوهنوردی در کوه های بلند ، حتی برای کوهنوردان باتجربه هم ممکن است دلهره‌آور باشد. اما اگر آمادگی قبلی داشته باشید، هیچ کاری سخت نیست. احتمالا مشکلاتی مانند قله‌های دور از دسترس، آب‌و‌هوای نامساعد و مشکل در جهت‌یابی در ابتدای شروع کوهنوردی برای شما تجربه‌ای ترسناک بوده‌اند اما به مرور زمان و با کسب تجربه، توانایی شما برای مقابله و تاب‌آوردن این مشکلات، بیشتر شده است . تجربه‌ی صعود از قله‌های بیش از ۴ هزار متر هم چندان تفاوتی ندارد. این موفقیت، نزدیک‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. فقط به تمرین و آموزش نیاز دارید. اگر رویای صعود به یکی از قله‌های بلند را در سر می‌پرورانید، این نکات را در نظر بگیرید:

طرز فکر خود را تغییر دهید

حتی فکر کردن به صعود به قله‌های بالای ۴۰۰۰ متر، سخت و دلهره‌آور است اما اگر فکر کنید که این قله‌ها فقط پدیده‌های جغرافیایی کمی بزرگ‌تر از قله‌های ۳۹۰۰ متری هستند، شاید کار برای شما ساده‌تر شود. سعی کنید به آمار و ارقام بزرگ تمرکز نکنید. سختی‌ها و تلاش لازم برای صعود به این قله‌ها را به اجزای کوچک‌تر تقسیم کنید تا بتوانید از پس چالش‌هایی که با آن مواجه می‌شوید، بربیایید. فقط به برنامه‌هایی که در یک ساعت آینده پیش رو دارید فکر کنید. مرحله به مرحله پیش بروید. فراموش نکنید که هر چه مسیر سخت‌تری را برای رسیدن به قله طی کنید، بعد از صعود احساس بهتری دارید و لذت شما زمانی که در دره، راه برگشت به خانه را پیش گرفته‌اید، وصف‌ناشدنی است.

آمادگی داشته باشید

مثل بیشتر ورزش‌ها، بهترین روش برای کسب آمادگی در کوهنوردی، رفتن به کوهستان و انجام دادن آن است. البته این کار ساده‌ای نیست به خصوص اگر محل زندگی شما، کوهستانی نباشد. باید پیش از شروع، به خوبی تمرین کنید و تمرینات خود را مناسب با هدفی که دارید، انتخاب و دنبال کنید. اگر در برنامه‌ی روزانه‌تان دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی  یا دویدن را گنجانده‌اید یا به طور مرتب این ورزش‌ها را دنبال می‌کنید، کمی سربالایی و مسیرهای دشوار را به مسیرهای عادی خود اضافه کنید. تمرین‌های تقویت پایین‌تنه را به ورزش روزانه‌ی خود اضافه کنید.

به مرور زمان که مهارت‌های شما افزایش پیدا می‌کنند، می‌توانید تکنیک‌های لازم برای دوره‌ی هم‌هوایی یا سازش (Acclimatisation) را یاد بگیرید و برای روز بزرگی که در انتظارتان است، آماده شوید. راهنما و مربی‌تان مهارت‌هایی که نیاز دارید ارزیابی می‌کند و هر چه که به آن نیاز دارید به شما می‌آموزد. اما هر چه کمتر به یادگیری نیاز داشته باشید، بیشتر از کوهنوردی لذت می‌برید. پس، قبل از رفتن، راه رفتن با کرامپون و استفاده از تبر یخ و هارنس را یاد بگیرید.

هم‌هوایی یا سازش (Acclimatisation)

صعود به ارتفاع ۴ هزار متری بدون اینکه با شرایط ارتفاع و آب‌و‌هوا هماهنگ شده باشید، تجربه‌ای ناخوشایند است. بهترین کار این است که چند روزی را در شهرهای کوهستانی و ارتفاعات بالا سپری کنید تا بدن شما به ارتفاع و هوای رقیق عادت کند.

متاسفانه هیچ تضمینی وجود ندارد که آب‌و‌هوا ثابت و مساعد باقی بماند اما معمولا راهنمایانی که در کوهستان شما را هدایت می‌کنند، از نقاط مخفی کوهستان اطلاع دارند و قبل از اینکه روز بزرگ فرا برسد شما را به یکی دو قله می‌برند تا آمادگی لازم را کسب کنید. دوره‌ی هم هوایی برای افزایش شانس شما برای صعود به قله بسیار ضروری است. علاوه بر این، شما می‌توانید از این فرصت برای یادگیری مهارت‌های مختلف و دیدن انواع کوه‌ها و قله‌ها استفاده کنید تا از صعود نهایی خود، بدون نگرانی لذت ببرید.

هم چنین می توانید وضعیت آب و هوای کوهستان را در سایت هوا کوه مشاهده کنید .

وسایل مورد نیاز

خبر خوب اینکه اگر قبلا کوه‌نوردی کرده باشید، بسیاری از وسایل لازم برای صعود به ارتفاعات بالا را در اختیار دارید. یک کوله پشتی حداقل ۳۵ لیتری و ضدآب، کفش کوهنوردی، کرامپون یا یخ‌شکن، هارنس و تبر یخ از وسایل ضروری کوه‌نوردی در ارتفاعات بالای ۴ هزار متر هستند. اگر برای کوه‌نوردی در قله های مطرح  برنامه‌ریزی می‌کنید، این وسایل را می‌توانید از شهرهای کوهستانی نزدیک آن کوه خریداری یا حتی کرایه کنید.

برای مشاهده لیست کامل وسایل مورد نیاز مقاله ۵ توصیه برای کوهنوردی در ارتفاعات را مطالعه کنید .

معرفی چند قله ۴۰۰۰ متری ، برون مرزی برای شروع ماجراجویی

در کنار همه‌ی چالش‌ها و دشواری‌ها، انتخاب مقصد و قله‌ی مناسب هم حائز اهمیت است.

مون‌بلان (Mont Blanc) با ارتفاع ۴۸۰۷ متر

بلندترین کوه از رشته‌کوه‌های آلپ است که در مرز کشورهای فرانسه و ایتالیا قرار دارد. بلندترین قله این توده‌کوه ۴۸۰۷ متر ارتفاع دارد. صد کیلومترمربع از مون بلان پوشیده از یخچال‌های دائمی است که باعث شده آن را کوه سپید بخوانند.

ماترهورن (Matterhorn) با ارتفاع  ۴٬۴۷۸ متر

ماترهورن یکی از بلندترین قله‌ها در آلپ است که در مرز سوئیس و ایتالیا قرار دارد. کوه ماترهورن از کشنده‌ترین کوه‌ها برای کوهنوردان آلپ بوده ‌است. این قله نماد کوه‌های آلپ به‌شمار می‌رود.

در کوهستان آلپ، قله‌ی ماترهورن (Matterhorn) زیباترین و قله‌ی مون‌بلان (Mont Blanc) بزرگ‌ترین قله‌ها هستند اما برای شروع و برای یک کوهنورد تازه‌کار، مناسب نیستند. اگر قصد دارید اولین صعود بالای ۴ هزار متر را در کوهستان آلپ تجربه کنید، یکی از این سه قله را انتخاب کنید:

قله‌ی Allalinhorn با ارتفاع ۴۰۲۷ متر

این قله بسیار زیبا است و چشم‌اندازهای شگفت‌انگیزی دارد. صعود از این قله زیاد به مهارت‌های فنی نیاز ندارد. با تله‌کابین می‌توانید تا ارتفاع ۵۰۰ متری از قله صعود کنید.

کوه گرن پارادیسو (Gran Paradiso) با ارتفاع ۴۰۶۱ متر

یکی از بلندترین کوه‌هایی است که تماما در ایتالیا قرار دارد. کلبه‌های کوهستانی راحت و بی‌نظیری در مسیر این قله وجود دارند که در آنها یک غذای عالی ایتالیایی منتظر شما است. پس از استراحت می‌توانید برای صعود آماده شوید.

کوه بریتورن (Breithorn) با ارتفاع ۴۱۶۴ متر

این کوه اگرچه از دو قله‌ی دیگر بلندتر است اما از آنها ساده‌تر است چرا که با تله‌کابین Klein Matterhorn می‌توانید تا ارتفاع ۳۸۰۰ متری بروید. البته طی کردن ادامه‌ی مسیر کمی سخت است اما تماشای منظره‌ی زیبای ماترهورن، ارزش تلاش کردن دارد.

معرفی چند قله که در ایران قرار دارند

قله‌ی  دماوند با ارتفاع ۵٬۶۱۰ متر

قلّهٔ دماوند در شرق کوهستان البرز مرکزی (استان مازندران) از رشته‌کوه البرز قرار دارد. قلّه‌های مجاور آن ورارو، سه سنگ، گل زرد، کاعون (کبود) و میانرود است ، قله دماوند بلندترین کوه ایران به حساب می آید و کوهنوردان زیادی هر ساله برای صعود می آیند .

قله‌ی  علم کوه با ارتفاع ۴٨۵٠ متر

قلّهٔ علم کوه پس از دماوند دومین قلهٔ مرتفع ایران به شمار می‌رود. بیشتر شهرت این قله به خاطر دیواره‌ایست که در دامنهٔ شمالی آن واقع است و دارای فنّی‌ترین و سخت‌ترین مسیرهای سنگ‌نوردی و دیواره‌نوردی در ایران است. این دیواره در ایران، جایگاهی مانند کی۲ در جهان را داراست.

قله‌ی  سبلان با ارتفاع ۴٨۵٠ متر

از کوه‌های مرتفع ایران است که در شمال غرب این کشور و در استان اردبیل قرار دارد. سبلان سومین قله بلند ایران (پس از دماوند و علم‌کوه) و یک کوه آتشفشانی غیرفعال است. ارتفاع قله این کوه ۴۸۱۱ متر است و در بالای قله آن دریاچه کوچکی قرار دارد.

این نکته را هیچ وقت فراموش نکنید که اگر موفق به صعود نشدید، ناامید نشوید، هر تلاش حتی اگر موفقیت‌آمیز هم نباشد، کوله‌باری از تجربه برای شما خواهد داشت. کوهی که روی آن ایستاده‌اید همان‌جا باقی خواهد ماند تا شما در تلاشی دیگربا مهارت‌ها و تجربیات بیشتر، برای فتح آن اقدام کنید.

 

منبع : http://biwak.ir

آموزش کوهنوردی: راهنمای جامع برای شروع و پیشرفت در دنیای کوهنوردی

زمان مطالعه: 4 دقیقه

دراین مقاله میخواهیم ابتدا ذهن شما را برای کوهنوردی وتمامی چیزهایی که باید قبل صعود بدانید آماده کنیم.ممکن است شما نیاز به برخی از آموزش کوهنوردی پایه ، قبل از صعود به محل داشته باشید که باشگاه های کوهنوردی می توانند در دوره های آموزشی این مهارت ها را یاد بدهند.

با این حال، بهتر است نکات و آموزش های زیر را بدانید:

آموزش کوهنوردی : لوازم کوهنوردی

ازمهم ترین نکات قابل توجه در کوهنوردی لوازم کوهنوردی است که از لوازم اصلی و ضروری میتوان به کیف کمکهای اولیه ،کفش ،کوله پشتی ،کیسه خواب و باتوم اشاره کرد. برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد .

اصول گام برداری صحیح در کوهنوردی

 با رعایت یک سری قواعد ساده می توانیم با گام برداری  صحیح در کوهنوردی و تقسیم انرژی مناسب از آسیبهای رایج ورزش کوهنوردی اجتناب کنیم. خیلی از دوستان همنورد هستند که به علت رعایت نکردن همین اصول ساده، زانوهای خودشان را به دست فیزیوتراپها سپرده اند.

با خواندن مقاله اصول گام برداری صحیح در کوهنوردی با اصول و قواعد گام برداری آشنا میشوید.

تمرینات برای کوهنوردی

شاید این سوال به ذهن شما هم خطور کرده باشه ” مگر بدن شما با انجام کوهنوردی ، خود به خود تقویت و تمرین نمی بیند ؟ ” باید گفت که یک راه، همین است ، اما اگر قصد دارید که بعد از یک الی دو فصل به کوهنوردی برگردید یا دلتان می خواهد مسیر های طولانی تری را برای رسیدن به قله های بلند تر طی کنید، مطمئنا تمرین های خاص کوهنوردی، اهمیت دو چندانی پیدا می کنند

آموزش کوهنوردی : تنفس در کوهستان

باید عمیق و آرام نفس بکشید و عمل دم را از بینی انجام دهید زیرا تنفس از راه دهان باعث تشنگی و خشکی گلو و در هنگام سردی هوا باعث سرماخوردگی و چرک کردن لوزه ها می شود. توجه داشته باشید که تعداد ضربان قلب شما در دقیقه بیش از حد بال نرود، مدت استراحتهای موقت نباید بیش از ۱۱ الی ۱۵ دقیقه به طول انجامد چرا که بدن کوهنورد کم کم سرد می شود و حالت خشکی پیدا می کند. این امر، حرکت مجدد را با مشکالت روبه رو می سازد.

با مطالعه مقاله تکنیک‌های تنفس صحیح در کوهنوردی میتوانید تکنیک های بیشتری یاد بگیرید.

لباس و پوشش های مناسب کوهپیمایی

 به سه (۳) دست لباس احتیاج دارید: یک دست مخصوص بالا رفتن ، یک دست برای ماندن در کمپ و یک دست مخصوص پایین آمدن . می‌توانید آن را به ۲ دست لباس نیز کاهش دهید ، یک دست لباس برای بالا رفتن و دیگری نیز برای استفاده در محیط و پایین آمدن . اگر هوا در محیط کمپ شما سرد می شود حتما یک ژاکت و شلوار راحتی با خود بیاورید . 

آموزش کوهنوردی : اصول تغذیه در کوهستان

 بحث مهمی در کوهنوردی است و  ﻣـﻮاد ﻏـﺬاﻳﻲ ﺑـﻪ ﺳـﻪ دﺳـﺘﻪ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪:

1.غذاهایی که ازحیوانات بدست می آیند مانند :ماهی ، گوشت ، تخم مرغ ،کره و…..

2.غذاهایی که از گیاهان بدست می آیند مانند : غلات، حبوبات ، سبزیجات ، میوه ها و….‪

3. ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﻲ ﻣﻌﺪﻧﻲ ﻛﻪ از ﻣﻮاد ﺣﻴﻮاﻧﻲ‪ ،ﮔﻴﺎﻫﻲ و ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ


انواع بهداشت در کوهستان

بهداشت محیط ، بهداشت غذا ، بهداشت فردی ، بهداشت اجتماعی ، بهداشت خواب و ….

بهداشت فردی به مجموعه اقدامات و فعالیتهای اطلاق می گردد که یک فرد باید برای سالمت خود بکار بندد.با توجه به اینکه پیشگیری کم هزینه تر و راحت تر از درمان است، پس چه پسندیده است که با رعایت بهداشت ، خود را در مقابل عوارض برر وز بیماری و نیز ناتوانی هایی که در اثر آن ایجاد میشود ، مصون نگه داریم .رعایت بهداشرت فردی در محیط کوهرتان استراتژی خاصی رابا توجه به موقعیت مکانی و امکانات می طلبد که در این نوشتار سعی می گردد بهداشت اجزاء بدن بطور خالصه توضیح داده شود.

برای کوهنوردی در هرفصل نیازمند تجهیزات ،لباس مناسب آن فصل و تکنیک های تخصصی هستید.

فصل زمستان: باید در مورد بهمن ، کمپینگ زمستانی ، سرما زدگی اطلاعاتی داشته باشید هم چنین باید بدانید برای گرم ماندن باید چیکار کرد.

فصل بهار : ( خطراتی که در فصل بهار وجود دارد ،صاعقه و راه های مقابله با آن در کوهنوردی) باید با این موارد آشنا باشید و اطلاعات کاملی در موردشان داشته باشید.

فصل تابستان : به نحوه پیشگیری و درمان گرمازدگی در کوهنوردی ، لباس مناسب این فصل ،مقدار مناسب نوشیدن آب در کوهپیمایی توجه کنید.

جهت یابی در کوهستان

یافتن جهت های جغرافیایی در بسیاری از موارد کاربرد دارد. به طور مثال هنگامی که در جنگل، کوهستان و… راه را گم کرده ایم(هنر زنده ماندن در طبیعت) و یا حتی برای فهمیدن ساعت،جهت یابی لازم است.بهترین و دقیقترین روش برای تعیین جهت و مکان یابی، استفاده از GPS و قطب نما می باشد اما همیشه این ابزار، یا در دسترس نیست و یا احتمال خرابی آنها وجود دارد.

دوره آنلاین آموزش طراحی مسیر در کوهنوردی فرصتی عالی است برای یادگیری اصول و تکنیک‌های طراحی مسیرهای کوهنوردی. شما می‌توانید برای شرکت در این دوره و کسب اطلاعات بیشتر به سایت برم کوه مراجعه کنید.

خطرات کوهستان

خطر عموما شرایطی است كه دراثر ضعف یا عدم تشخیص در مراحل كنترل گروه بوجود می آید. گاهی خطر به حدی پیشرفت می‌کند كه گروه را وارد شرایط اضطراری یا بحران می‌کند. لذا بایستی خطر را بدرستی شناخت و آمادگی كامل را برای مقابله بدست آورد.


مهم نیست اگر برای بار اول و یا بیستم به کوهنوردی می پردازید . داشتن چند دوست کنارتان در هنگام صعود، نه تنها باعث حمایت روحی و روانی شما می شود، بلکه در بعضی مواقع نیز ضرورت خاصی دارد .پس بهتر است بجای انفرادی ، به صورت گروهی کوهنوردی انجام بدید.

برای اینکه بتوانید ازبرنامه ی گروه ها و باشگاه های کوهنوردی مطلع شوید و در برنامه آنها شرکت کنید میتوانید به سایت https://berimkouh.com/ مراجعه کنید .

تهیه شده توسط مجله بریم کوه

چگونه با زنده‌ یاب‌ کار کنیم؟

زمان مطالعه: 5 دقیقه

زنده‌ یاب‌ها انواع مختلفی دارند و تیم‌های امداد و نجات کشورهای مختلف از دستگاه‌هایی با مشخصات متفاوت استفاده می‌کنند.زنده‌ یاب‌ ها  بر اساس نوع و کاربردشان برای حوادث مختلف متفاوت هستند. اما به صورت معمول از حس گرهای حرارتی،صوتی،نوری واکسیژنی و در برخی موارد دتکتور یا شناساگر مایکروویو استفاده می‌کنند.

سنسورهای پیشرفته چنین دستگاه‌هایی در محیط نصب می‌شود و دستگاه قادر است صداها را از زیر آوار تشخیص دهد. در واقع سنسورهای این دستگاه محل حادثه را به یک میکروفن بزرگ و حساس تبدیل می‌کنند. این دستگاه‌ها همچنین قادر هستند که لرزش‌هایی که احتمالا توسط مصدوم در زیر آوار تولید می‌شود را به صدا تبدیل کنند.

در حوادثی که تخریب گسترده وجود دارد به صورت معمول از زنده‌یاب‌هایی با حسگر صوتی استفاده می‌شود. از این زنده‌ یاب‌ باید در سکوت مطلق محیط استفاده کرد.

این صدا و لرزش می‌تواند حتی کشیدن شدن ناخن توسط مصدوم روی یک سطح یا کوبیدن با میله یا ابزاری به جسم دیگر باشد. معمولا ا زنده‌ یاب‌ ها با ضبط صداها در حافظه خود به امدادگر امکان می‌دهد تا اصوات شنیده شده را مقایسه کرده و خود را به نزدیکی مصدوم برسانند.

با بررسی نمودارها و گراف‌ها ترسیم شده امدادگر به تدریج می‌تواند به محل دقیق گیر افتادن مصدوم را پیدا کند تا نیروها به کند و کاو محل بپردازند. استفاده از این روش همان طور که گفته شد نیاز به حفظ سکوت در محیط حادثه دارد.

علاوه بر این در حوادث دیگر امدادگران از زنده‌یاب‌هایی با حسگرهای حرارتی استفاده می‌‌کنند. در واقع این حسگرها حرارت زیر آوار را به استفاده از رنگ دسته‌بندی می‌کنند و طیف‌های حرارتی اسکن شده را مشخص می‌کنند. در مواردی که منبع حرارتی زیر آوار نباشد این دستگاه‌ها کمک‌ شایانی به تشخیص حرارت بدن مصدومان و پیدا کردن آنها می‌کنند.

تحقیقات جدیدی هم برای استفاده از دستگاه‌های زنده‌یاب صورت گرفته که با امواج مایکروویو کار می‌کنند. این دستگاه‌ها قابلیت شناسایی سیگنال‌های تنفس و ضربان قلب مصدوم را دارند.

اساس کار آنها به این صورت است که موج مایکروویو قابلیت عبور از میان آوار را دارد و با برخورد با مصدوم زنده در زیر آوار انعکاس موج تغییرات مشخصی دارد. با استفاده از الگوریتم خاص زنده‌ یاب‌ می‌تواند تنفس یا ضربان قلب را در انعکاس موج مایکروویو تشخیص دهد.


چگونه با زنده یاب در کوهستان کار کنیم؟

اگر شما در خارج از پیست اسکی می کنید ، همراه داشتن ۳ ابزار بسیار لازم و حیاتی می باشد. این ۳ ابزار بیل برف ، میل سونداژ و زنده یاب می باشد. حتی با داشتن این ۳ ابزار نیاز به آموزش کار با دستگاه زنده یاب بسیار حیاتی می باشد.

برای راحتی در یاد گیری تمام مراحل پیدا کردن شخص در زیر بهمن این پروسه را به ۵ قسمت تقسیم بندی می کنیم . با فرا گیری این ۵ مرحله تمرین زیاد روزی جان دوست خود را نجات دهید.

پیدا کردن ابتدایی سیگنال

   مرحله اول پیدا کردن سیگنال ارسالی از دستگاه زنده یاب مصدوم می باشد. در ابتدا اطمینان پیدا کنید که بهمن دیگری بوجود نمی آید و در محیط کاملا امن جستجو را شروع کنید.

اول تمامی دستگاه های فرستنده خود و دیگران را به حالت گیرنده تغییر دهید. به آخرین نقطه دیده شده مصدوم بروید با دستگاه گیرنده خود شروع به پیدا کردن سیگنال کنید در این مرحله شما فقط به دنبال سیگنال می باشید.

به حالت عکس بالا جستجو را به سمت پایین بهمن از آخرین نقطه دیده شده مصدوم شروع کنید و هیچ نقطه ای از بهمن را چشم پوشی نکنید. با توجه به زنده یابی که استفاده می کنید فاصله مسیر های رفت و برگشت و تا لبه بهمن متغیر می باشد و طی یک قانون کلی حداقل فاصله تا لبه بهمن باید ۱۰ متر در نظر گرفته شود و فاصله های بین مسی رفت و برگشت بیشتر از ۲۰ متر نباید باشد.

مقاله پیشنهادی :چگونه از ریزش بهمن نجات پیدا کنیم

جستجوی جهت دار

 در این مرحله سیگنال ابتدایی پیدا شده و از این به بعد جستجو باید جهت دار باشد تا در زمان صرفه جویی شود. در این مرحله به فاصله ثبت شده بر روی دستگاه خود توجه کنید و به دنبال سیگنال قوی تر به صورت حرکت منحنی های ۳ متری جهت خود را مشخص کنید.

جستجوی دقیق

    زمانیکه دستگاه زنده یاب فاصله زیر ۳ متر را نشان داد زنده یاب را نزدیک برف کرده و و به دنبال سیگنال قوی تر به حالت عکس بالا باشید . در این حالت جستجوی بعلاوه را انجام دهید تا محل دقیق مصدوم مشخص شود . در این حالت نزدیک ترین فاصله را بر روی برف بصورت یک نقطه تشخیص دهید که محل جستجو با میل سونداژ باشد. به خاطر داشته  باشید که امکان دارد فرد در زیر مترها برف مدفون شده است.

جستجو با میل سونداژ

     در محل قوی ترین سیگنال و کمترین فاصل ثبت شده با زنده یاب جستجو با میل سونداژ را آغاز کنید جستجو باید از مرکز شروع شده به صورت دایره ای از مرکز دور شوید که فاصله هر حلقه از هم بیشتر از ۲۵ سانت نباید باشد و جهت فرو کردن میل باید به صورت عمود باشد.

کندن با بیل

 زمانیکه جای مصدوم را با میل سونداژ مشخص کردید میل را همان حالت برای رهنما رها کنید و با فاصله ۱٫۵ برابر از مقدار فرو رفتن میل سونداژ از پایین شیب شروع به کندن کنید.

مقاله پیشنهادی : نکاتی راجع به صعودی ایمن : در مواقع اورژانسی چه کنیم و چگونه کمک خبر کنیم ؟

منبع :
http://damavandclub.ir

پیست های اسکی فعال ایران

زمان مطالعه: 10 دقیقه

پیست های فعال و استاندارد کشوررا بررسی میکنیم تا ببینیم در هر نقطه از ایران که باشیم، چه اندازه تا اولین و نزدیک ترین پیست فاصله داریم.

فیروزکوه

این پیست همانطور که از نامش مشخص است در شهرستان فیروزکوه واقع شده. شهرستان فیروزکوه با توجه به بارش‌های قابل توجه برف در فصول سرد، از موقعیت و قابلیت خوبی در رشته اسکی برخوردار است. پیست اسکی شهرستان فیروزکوه در سال ۷۵ احداث شد. این پیست در ۲ کیلومتری غرب این شهر و در ارتفاعات روبه‌روی اداره جهاد کشاورزی شهرستان قرار دارد.

توچال

توچال بدون شک یکی از نزدیک‌ترین پیست‌های اسکی به شهر در ایران است. پیستی که همنام بلندترین قله مشرف به تهران و اتفاقا مرتفع ترین پیست اسکی ایران است. قله توچال همیشه خیلی زود سپید پوش می‌شد و بعد از دهه بیست که اسکی کم کم وارد ایران شد، خیلی‌ها دوست داشتند اسکی در این پیست را تجربه کنند. اتفاقی که در سال ۱۳۵۵ و توسط برخی فعالان کوهنوردی و اسکی افتاد. دراین سال با تاسیس تله کابین و راه اندازی آن تا قله ۳۹۴۴ متری توچال این امکان فراهم شد تا در هر زمان به فاصله تنها ۵ کیلومتر از میدان تجریش در کوه‌های شمال تهران به اسکی کردن پرداخت. پیست اسکی توچال قرار بود یکی از بزرگترین پیست‌های اسکی جهان شود اما به دلیل مشکلات و متوقف شدن پروژه‌ها در زمان جنگ تحمیلی تنها ۲ پیست آن ساخته شد. یکی در ایستگاه پنج تله کابین و دیگری در ایستگاه هفت یا همان قله که در حال حاضر تنها پیست اسکی قله قابل استفاده است اما پروژه تله کابین توچال که در آن زمان منحصر به فرد بود، منطقه پشت قله را نیز شامل می‌شد که در حدود ۱۲ دستگاه بالابر در آن طراحی شده بود، تا قله دیزین پیش می‌رفت و امکان ۷ ماه اسکی کردن را برای علاقه‌مندان فراهم می‌کرد. در حال حاضر ایستگاه ۷ تله کابین توچال با وجود دو تله سیژ و یک تله اسکی در فصل زمستان از اواسط آبان تا اواسط خرداد ماه پذیرای ورزشکاران است و یکی از طولانی‌ترین فصول اسکی در ایران را در اختیار دارد.

مقاله پیشنهادی :آموزش ورزش اسکی و معرفی انواع آن

 

دیزین 

پیست اسکی دیزین نخستین پیست اسکی در ایران است که از طرف فدراسیون جهانی اسکی مورد تایید برای برگزاری مسابقات رسمی شناخته شد و عنوان بین‌المللی به خود گرفت. رسمیت این پیست وابسته به امکانات ویژه و خاص است که شامل نکات فنی مانند، شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی است. دیزین در شمال کوه‌های تهران (منطقه گاجره) و به فاصله ۱۲۳ کیلومتر از مسیر جاده چالوس و ۷۱ کیلومتر از مسیر شمشک واقع شده است.  تاریخ نصب نخستین دستگاه‌های بالابر در دیزین به سال ۱۳۴۸ می‌باشد که به مرور ۴ تله کابین، ۲ تله سیژ، ۹ تله اسکی بشقابی و یک تله اسکی چکشی در آن نصب شده است. مدت زمان فصل اسکی در دیزین که بیشترین زمان را برای اسکی بازان در ایران فراهم آورده از اوایل آذرماه تا اواسط اردیبهشت ماه است. امکانات رفاهی این پیست بنا به توسعه وسعت منطقه شامل ۲ هتل، ‌۱۹ کلبه و ۶ رستوران است. فعالیت مجموعه دیزین به فصل زمستان محدود نمی‌شود، در سال ۱۳۷۲ با نظر فدراسیون جهانی اسکی و همکاری متخصصان این رشته کلنگ احداث پیست اسکی روی چمن در این منطقه زده شد که در تابستان ورزش اسکی روی چمن در این پیست توسط علاقه‌مندان صورت می‌پذیرد.

شمشک

 پیست اسکی شمشک در ۵۷ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای شمشک واقع می‌باشد. این پیست برای نخستین بار در سال ۱۳۳۷ مورد بهره برداری قرار گرفت و شامل ۲ تله سیژ، ۳ تله اسکی بشقابی و ۲ تله اسکی چکشی می‌باشد. پیست اسکی شمشک بعد از پیست اسکی دیزین در شهریور ۱۳۷۵ با تغییرات در شیب، مسیر پیست و تایی آن از طرف فدراسیون جهانی عنوان بین‌المللی به خود گرفت. امکانات رفاهی این پیست شامل ۲ هتل و ۴ ستوران می‌باشد که در فصل زمستان پذیرای ورزشکاران و طبیعت دوستان است. طول فصل اسکی در شمشک از اوایل آذر تا اواسط فروردین ماه متغیر است. هنگام فصل زمستان پیست شب اسکی شمشک با وجود نورافکن‌های زرد رنگ محیطی جذاب و دیدنی را فراهم آورده تا اسکی بازان بتوانند تا پاسی از شب نیز به اسکی کردن بپردازند.

آبعلی

 نخستین پیست اسکی ایران که دارای دستگاه‌های بالابر شد آبعلی است. تاریخ نصب دستگاه‌های آن ۱۳۳۲ است اما قبل از آن هم ورزشکاران به ویژه علاقه‌مندان به محیط کوهستان و اسکی در این منطقه به ورزش می‌پرداختند. خصوصاً این منطقه به دلیل اینکه از هوای بسیار مطلوبی در تابستان برخوردار بود و همچنین در گذرگاه اصلی یعنی جاده تهران و شمال کشور قرار داشت عده زیادی از ورزشکاران آشنایی با منطقه آبعلی داشتند. آبعلی در ۵۷ کیلومتری شرق تهران واقع شده. این منطقه محل تولد اسکی نوین و پایه و اساس ورزش اسکی در ایران است. آبعلی دارای یک تله کابین، ۵ تله اسکی بشقابی، یک تله سیژ و ۳ تله اسکی چکشی است که به ۳ بخش پیست شرکت نفت، پیست‌های خصوصی و پیست تربیت بدنی تقسیم می‌شود. طول فصل اسکی در این پیست از اواسط دی تا اواسط اسفند ماه متغیر است.

پاپائی

شاید کمتر کسی بداند اما زنجان هم پیست اسکی دارد. آن هم قدیمی‌تر از بسیاری از پیست ها. پیست پاپائی در کیلومتر ۲۴ جاده زنجان – بیجار قرار دارد. فاصله مناسب این پیست با شهر بزرگ زنجان امتیاز خوبی برای آن به حساب می‌آید و می‌تواند برای اسکی بازان شهرهای استان زنجان و حتی قزوین انتخاب خوبی باشد. این پیست ۶۰۰ متری با ارتفاع ۲۱۶۰ متر از سد دریا، با در اختیار داشتن دو دستگاه بالابر پذیرای علاقه‌مندان به این ورزش مفرح است. وسعت این پیست در آمار ۲۲ هکتار عنوان شده است.

سپیدان

در ۸۰ کیلومتری شمال شهر شیراز و ۵ کیلومتری اردکان فار، یک پیست اسکی دیگر به نام تربیت بدنی یا سپیدان وجود دارد. حداکثر ارتفاع این پیست از سطح دریا ۲۶۵۵ متر و به عنوان دومین پیست استان فارس معروف است. این پیست از لحاظ مساحت و طول از پیست پولادکف کوچکتر است و امکانات محدودتری هم دارد

فریدون شهر

پیست اسکی فریدون‌شهر در ۱۸۰ کیلومتری غرب اصفهان و ۳ کیلومتری فریدون‌شهر و در دامنه کوه تسیخه قرار گرفته و مرتفع‌ترین پیست اسکی ایران است. زمان اسکی در این پیست که در ارتفاعات موسوم به گردنه روستای چغیورت استقرار یافته است، از پاییز تا اواخر فروردین ماه است.شهرستان فریدون‌شهر با قرار گرفتن در اقلیم کوهستانی زاگرس، ارتفاعی بیش از ۲۵۰۰ متر، متوسط بارندگی ۶۰۰ میلی‌متر و متوسط ۱۱۰ روز یخبندان در سال، اکثر بارش‌هایش را به صورت برف می‌بیند که همین عامل شرایط خوبی را برای محیا کردن پیست فراهم می‌کند.پیست اسکی فریدون‌شهر تنها پیست اسکی استاندارد در استان اصفهان است که با شیب تند و منحصر به فرد حدود ۳۵ درجه در میان پیست‌های اسکی دیگر کشور دارد. ارتفاع پایه پیست اسکی فریدون‌شهر از سطح دریا ۲۶۳۰ متر است و در بالاترین نقطه پیست به ۳۰۰۰ متر می‌رسد که با این مشخصات مرتفع‌ترین پیست اسکی فلات مرکزی ایران است. این پیست اسکی مجهز به برف‌کوب و سایر امکانات رفاهی و درمانی نیز هست.

کوهرنگ 

منطقه کوهرنگ هر ساله اغلب بیشترین میزان بارش برف در بین شهرها را دارد و طبیعتا بستر مناسبی برای اسکی است که پیست هم در این شهر ساخته شده. این پیست از مکان‌های تفریحی – توریستی شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری است. این پیست اسکی در ۸۵ کیلومتری شهرستان شهرکرد قرار دارد و دسترسی به آن از طریق منطقه زاگرس امکان پذیر است. محل این پیست در نزدیکی شهر چلگرد، مرکز شهرستان کوهرنگ قرار گرفته است.

شیرباد

کیلومتر ۲۵ جاده مشهد – چناران و انتهای دره دولت آباد، منطقه خوش آب و هوا و سردسیر شیرآباد قرار دارد. منطقه‌ای که در فصل سرد و برف خیز، پیست خوبی را در اختیار خراسانی‌ها قرار می‌دهد. از ابتدای جاده مشهد تا ورودی پیست حدود ۳۶ کیلومتر مسافت وجود دارد که فاصله نسبتا مناسبی است. مساحت پیست شیرآباد 45 هکتار و طول آن ۱۲۰۰ متر است. این پیست در سال ۹۰ به تله اسکی و تله سیژ نیز مجهز شد و پارکینگ و سالن غذاخوری هم دارد. ارتفاع این پیست بین ۲۷۰۰ تا ۲۹۰۰ متر از سطح دریاست. شیر آباد همچنین به بام خراسان نیز معروف است و ارتفاع قله این منطقه کوهستانی ۳۳۰۵ متر است.

پاپائی نسار

پیست اسکی نسار در جنوب غربی بیجار و در شهرک مهدیه واقع شده. این پیست ۱۱۲ هکتاری پارکینگ و سالن غذاخوری دارد و مجهز به تله سیژی ۱۳۰۰ متری و دستگاه پیست کوب است. ورودی این پیست پیش از افزایش‌های فصل اسکی پیش رو ۷۰۰۰ تومان بوده که البته به جز سایر هزینه‌ها شامل تله سیژ و پارکینگ محاسبه شده است.

آلوارس

قطعا نمی‌شود از میان شهرهای برف‌خیز، اردبیل را کنار گذاشت. شهری که سرمای هوا و بارش برفش مثال زدنی است و خوشبختانه پیست اسکی خوبی هم دارد که امکان اسکی تا اواخر بهار را هم برای همه فراهم می‌کند. پیست آلوارس در ۳۰ کیلومتری شهرستان سرعین از توابع استان اردبیل قرار دارد. این مکان مجهز به امکاناتی همچون بالابر، تله‌سیژ و امکانات دیگر است. پیست آلوارس در حدود سال ۸۵-۸۴ افتتاح و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. با وجود گرمای۳۰ الی ۳۵ درجه‌ای هوای تابستان در اردبیل و سرعین با اینکه این مکان در ۳۰ کیلومتری سرعین قرار دارد می‌توان برف را در این مکان به وضوح دید و در تابستان از خنکی آن استفاده کرد.

کاکان

پیست اسکی کاکان در استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد. برای اسکی در این پیست باید به دامنه‌های زاگرس و قله دنا در ۱۸ کیلومتری یاسوج سفر کنید. جایی در نزدیکی دهستان کاکان و منطقه آب نهر که با ارتفاع ۲۶۰۰ متری‌اش میزبان اسکی‌بازان سراسر کشور است. البته طول مفید این پیست ۶۰۰ متر و عرض مفید آن ۱۵۰۰متر است. در این پیست تله‌اسکی بشقابی به‌عنوان دستگاه بالابر استفاده می‌شود و تسهیلاتی مثل خوابگاه و رستوران وجود دارد. بهترین زمان اسکی در این پیست از اوایل دی‌ماه تا اواخر اسفندماه است که عمق برف حتی تا ۳.۵ متر می‌رسد.

تاریک دره

این پیست در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی جاده گنج نامه در شهر همدان و در دامنه‌های کوه‌های الوند قرار گرفته‌است. پیست تاریک دره به طور رسمی در سال ۱۳۶۴ مورد بهره‌ برداری قرار گرفت و آغاز به کار کرد. سه دستگاه تله اسکی در روزهای اسکی در خدمت علاقه‌مندان این ورزش است. در حال حاضر این پیست دارای سالن غذاخوری، خوابگاه و سایر امکانات موردنیاز یک اجتماع حدود ۵۰۰ نفری را داراست.

دربندسر

جدیدترین پیست اسکی تهران در سال۱۳۶۱ با همکاری پیشکسوتان وعلاقه‌مندان به ورزش اسکی در قالب یک شرکت خصوصی راه اندازی شد. پیست اسکی دربندسر واقع در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای دربندسر قرار دارد. دستگاه‌های بالابر آن شامل ۲ تله سیژ و ۳ تله اسکی است. طول فصل اسکی در دربندسر از اواسط آذر تا اواخر فروردین ماه می‌باشد که در این زمان تعداد کثیری از علاقه‌مندان به ورزش اسکی در این پیست حضور می‌یابند. همچنین دره‌ای بنام تلتنگه در شمال دربندسر قرار دارد که هر ساله در تیرماه می‌توان در آن به اسکی کردن پرداخت که مسابقات اسکی برگزار شده در این فصل از جمله موارد تداوم علاقه به این ورزش است.

پولادکف

پیست اسکی پولاد کف، یکی دیگر از بزرگ ترین پیست‌های اسکی ایران در کوه سپیدان در استان فارس است. این پیست در ۱۵ کیلومتری محور سپیدان به آبشار مارگون، قبل از روستای کمهر و در ۸۰ کیلومتری شمال شهر شیراز واقع شده است. پیست پولادکف که با نام پیست سپیدان نیز معروف است در سال ۱۳۸۱ با حمایت مالی گروه صنعتی پولادکف افتتاح و مورد بهره برداری عموم قرار گرفت. پیست اسکی سپیدان به هنگام بارش برف سنگین یعنی از نیمه‌های پاییز تا اوایل بهار برای ورزش‌های زمستانی بسیار مناسب است. همین ویژگی منحصر به فرد آب و هوایی باعث شده تا این پست به صورت چهار فصل دایر باشد. این پیست تله کابین و تله اسکی نیز دارد. ارتفاع این پیست از سطح دریا به ۲۸۵۰ متر می‌رسد. البته می‌توان با استفاده از تله کابین و تله اسکی به قله پیست که دارای ارتفاعی حدود ۳۴۰۰ متر از سطح دریا است نیز صعود کرد.

پیست اسکی پولاد کف، یکی دیگر از بزرگ ترین پیست‌های اسکی ایران در کوه سپیدان در استان فارس است. این پیست در ۱۵ کیلومتری محور سپیدان به آبشار مارگون، قبل از روستای کمهر و در ۸۰ کیلومتری شمال شهر شیراز واقع شده است. پیست پولادکف که با نام پیست سپیدان نیز معروف است در سال ۱۳۸۱ با حمایت مالی گروه صنعتی پولادکف افتتاح و مورد بهره برداری عموم قرار گرفت. پیست اسکی سپیدان به هنگام بارش برف سنگین یعنی از نیمه‌های پاییز تا اوایل بهار برای ورزش‌های زمستانی بسیار مناسب است. همین ویژگی منحصر به فرد آب و هوایی باعث شده تا این پست به صورت چهار فصل دایر باشد. این پیست تله کابین و تله اسکی نیز دارد. ارتفاع این پیست از سطح دریا به ۲۸۵۰ متر می‌رسد. البته می‌توان با استفاده از تله کابین و تله اسکی به قله پیست که دارای ارتفاعی حدود ۳۴۰۰ متر از سطح دریا است نیز صعود کرد.

خور

پیست اسکی خور با بلندای ۲۸۰۰ تا ۳۰۰۰ متر از سطح دریا در استان البرز و در نزدیکی سد امیرکبیر (سد کرج)، در کنار روستای تاریخی خور جای دارد. برای رسیدن به این پیست اسکی در ۲۳ کیلومتری جاده کرج-چالوس، پیش از ورودی تاسیسات سد امیرکبیر باید مسیر را از راه فرعی به سمت خور پی گرفت و از روستاهای ارنگه و روستای جی گذر کرد. ساخت این پیست به پیش از سال ۱۳۵۷ باز می‌گردد و پس از دوران جنگ ایران و عراق مجددا راه‌اندازی گردید. این پیست دارای دو مسیر ۱۸۵۰ متری و ۳۵۰ متری است و گنجایش روزانه ۱۳۰۰ اسکی‌باز را دارد.

خوشاکو

این پیست در ۳۴ کیلومتری غرب ارومیه واقع شده و هر سال با آغاز فصل سرما و انباشت برف، پذیرای اسکی بازانی از کشورهای خارجی و استان‌های مختلف کشور و علاقه‌مند به ورزش‌های زمستانی است. پیست اسکی خوشاکو، در منطقه راژان واقع شده که با داشتن کوه‌هایی با شیب مناسب و جلوه‌های زیبای بصری از طبیعت، همه ساله در فصل زمستان پذیرای علاقه‌مندان به اسکی و ورزش‌های زمستانی در این استان است.

پیام و سهند

استان آذربایجان شرقی با توجه به سردسیر بودن و شرایط جغرافیایی اش، دو پیست خوب و مهم دارد. یکی پیست اسکی «پیام» که در ارتفاعات مرند و در فاصله ۶۰ کیلومتری از تبریز واقع شده. منطقه‌ای که در تابستان هم تفرجگاه مناسبی برای خانواده هاست و در کل منطقه مهمی برای تفریح مردم تبریز و کل آذربایجان است.پیست دیگر هم پیست اسکی «سهند» است که در ۳۹ کیلومتری جنوب شرقی شهر تبریز واقع شده و حدود ۴۰ دقیقه از این شهر فاصله دارد. اسکی بازان می‌توانند در شش ماه از سال از برف‌های این پیست برای اسکی استفاده کنند. عمق برف‌های پودری این پیست گاهی تا چهار متر می‌رسد، با این حال، این پیست بهمن گیر نیست و فضای مناسبی برای انجام هرگونه ورزش زمستانی را دارد.

شازند

پیست اسکی شازند تنها پیست اسکی استان مرکزی است که در شهرستان شازند و در جاده شازند – هندو قرار گرفته است. فاصله این پیست از شهر شازند ۲۵ کیلومتر و تا شهر اراک ۴۵ کیلومتر است. این پیست در ارتفاعات پلنگ در و در نزدیکی روستای پاکل قرار دارد. این منطقه به دلیل وجود ارتفاع مناسب دارای زمستان زود هنگام و بارش سنگین برف است. ارتفاع پیست در حدود ۱۲۰۰ متر و طول آن ۵ کیلومتر است. از جمله امکانات موجود در پیست اسکی می‌توان به سه دستگاه تله سیژ، هتل اقامتی، رستوران، تجهیزات برف‌روبی و ساختمان اداری اشاره کرد

پیست‌های غیر استاندارد

این نام‌ها همه پیست‌هایی است که در سایت فدراسیون اسکی آورده شده و مورد تایید این فدراسیون است. چند پیست دیگر در استان‌های دیگر هم وجود دارد که البته امکانات قابل توجهی وجود ندارد و به معنای واقعی کلمه استاندارد نیست. البته با توجه به موارد و دستور العمل‌های موجود، بسیاری از همین پیست‌های فعال هم کم و کسری‌های زیادی دارند که باید برای در اصلاح استاندارد شدن، آنها را رفع و رجوع کنند .

مقاله پیشنهادی :فواید و نکات قابل توجه ورزش اسکی

منبع :
https://www.fardanews.com

فواید و نکات قابل توجه ورزش اسکی

زمان مطالعه: 7 دقیقه

اسکی یکی از محبوب ترین ورزش ها در کشورهایی است که دارای آب و هوای سـرد می بـاشنـد در مـقایسه با دو و شنا که جزء ورزش های مناسب برای سیستم قلبی عروقی بدن محسوب می شوند, شکی وجود ندارد که تعداد زیادی از افراد ترجیح می دهند اسکی کنند تا هم تناسب اندامشان را حفظ کنند و هم خود را گرم نگه دارند.

اسکی به عنوان یک ورزش، برای نخستین بار در نروژ شروع شد. در حقیقت، شهر «مورگدال» در این کشوربه عنوان «مهد ورزش اسکی» شهرت دارد، زیرا این منطقه برای زمان های طولانی منطقه بسیار برف گیری بوده است. در زمستان موقعی که اهالی بومی، برای شکار یا مسافرت به کوه ها می روند یا برای خرید یا دید و بازدید به دهکده یا بازار می روند، مجبورند که برای راه رفتن از چوپ اسکی استفاده کنند.

سه نوع ورزشی که در بالا به آنها اشاره کردیم، می‌توانند عـملکرد بـدن را در حد مطـلوب نـگه دارند و کـارشـناسـان معتقدند که تفاوت زیادی میان این ورزش و سایر ورزش‌های هوازی (ایروبیک) وجود دارد. در هنگام انجام این ورزش افراد نیاز به صرف انرژی زیادی داشته و می‌بایست اکسیژن بالایی مصرف کنند تا بتوانند به حرکت کردن ادامه دهند.

یکی دیگر از ورزش های هوازی که میتواند عملکرد بدن شما ر ا در حد مطلوب نگه دارد کوهنوردی است .

فواید اسکی :

یکی از مزایای شایان ذکر این ورزش بهبود و ارتقای سیستم قلبی-عروقی بدن است. همچنین انجام این ورزش میزان هوشیاری فرد را نیز افزایش می‌بخشد و ورزشکار قادر می‌شود تا عکس العمل سریعی را نسبت به هر محرک خارجی از خود نشان دهد. از این گذشته فرد قادر می‌شود تا به راحتی و بدون احساس هیچگونه استرسی به فعالیت‌های روزانه خود بپردازد.

ورزش‌های هوازی نظیر اسکی، گردش خون را تنظیم کرده و سبب می‌شود که کلیه بافت‌های بدن در بهترین حالت خود قرار بگیرند. این امر سبب می‌شود که فرد به ندرت دچار بیماری هایی نظیر فشار خون و یا سکته قلبی شود.

یکی دیگر از فواید اسکی افزایش HDL و یا همان کلسترول خوب خون است. این امر به بدن کمک می‌کند تا کلسترول بد و یا LDL را حذف کند، چرا که فردی که اسکی میکند چربی بسیار زیادی را سوزانده و وزنش کاهش پیدا می‌کند.

در ابتدا نوآموز باید با وسایل اسکی آشنا شود و به اسکیها، چوبدستها و کفشهای اسکی عادت کند. در ضمن باید با سُرخوردن، لبه دادن، چرخیدن ، وزن دار کردن و سبک کردن اسکیها نیز آشنا شوند و در عین حال با دمای محیطی که قرار است در آنجا اسکی کند وفق پیدا کند.

تجهيزات پوشاک اسکي :

 

کاپشن اسکي يکي از مهمترين تجهيزات اسکي آن هم در فضاي سرد و برخي محيط است که دماي بدن را در حالت مطلوبي قرار مي دهد و ديگر نيازي به پوشيدن لباس فراوان براي گرم کردن نيست. کاپشن هاي اسکي اغلب براي اينکه در محيط سفيد رنگ برفي به خوبي ديده شوند بهتر است با رنگ هايي به غير از سفيد انتخاب شود.

شلوار اسکي نيز که اغلب به صورت ست با کاپشن خريداري مي شود، در رشته هاي مختلف اسکي (آلپاين، اسنوبرد، صحرانوردي) انواع متفاوتي دارد.

دستکش اسکی برای حفاظت از دست ها ، در ورزش اسکي از حساس ترين بخش هاي بدن هستند که اغلب بيشتر در معرض خطر يخ زدن و سرما قرار مي گيرند.

جوراب هاي اسکي از جمله تجهيزات اختصاصي ورزش اسکي است که از نظر پزشکي نيز براي جريان سريع و مطلوب خون در پا بکار مي روند و پاها را از نظر يخ زدگي ايمن مي دارند.

عينک اسکي وسيله اي براي محافظت از چشم در فضاي پرانعکاس پوشيده از برف در مقايسه با اشعه هاي مضر و خطرناک خورشيد است.

نکات کلیدی در مورد خرید و استفاده از عینک اسکی

عینک اسکی یکی از اجزای بسیار مهم در اسکی است، آنها برای محافظت اساسی از چشمهای شما طراحی شده اند که عدم این محافظت میتواند بسیار چالش برانگیز و دردناک باشد ،باید به این نکته توجه کرد که عینک اسکی فقط یک وسیله جانبی و اضافه روی سر برای زیبایی نیست .

چرا باید از عینک مخصوص اسکی استفاده کرد :

در کوه ها آب و هوا می تواند بسیار متغیر و بی رحم باشد. وقتی که خورشید طلوع میکند اشعه به علت ارتفاع تقویت می شود، بطوریکه هرچه ارتفاع بیشتر است اشعه ماورا بنفش (UV) قویتر است .
بنابراین اگر در ارتفاعات خیلی بالاتر اسکی میکنید، به عنوان مثال یخچالهای طبیعی، بدانید که حفاظت موثر چشمها امری حیاتی است چون نور خورشید از برف نیز انعکاس پیدا میکند و اشعه را تشدید می کند.

اگر آسمان ابری باشد و یا درحال بارش برف و باران:

چشمها برای اینکه بتوانند به امنیت شما در ارتفاع کمک کنند خود به کمک احتیاج دارند. در آب و هوای ابری، بارش باران یا بارش برف ، بعید به نظر می رسد که بتوانید به حد کافی از چشمها کمک بگیرید و همه چیز را مشاهده کنید، به این معنی که چشمان شما برای کمک به حفظ امنیت شما در کوه ، خود به کمک احتیاج دارند.
عینکهای معمولی از ورود برف جلوگیری نمی کند و باعث می شود که درشناسایی محیط هنگام حرکت در کوه خلل ایجاد شود. اکثر عینک های آفتابی نیز در بهترین حالت برای بهترین استفاده در شرایط آفتابی و پر نور طراحی شده اند.یک انتخاب خوب و با دقت در عینک اسکی کمک به محافظت چشمهای شما در مقابل ورود برف به چشم و وضوح دید در طوفان و جلوگیری از آسیبهای شدید آفتاب میکند .

انواع اشعه های مضر

همه عینک های اسکی بدون توجه به برندشان محافظت کامل در مقابل اشعه UVA و UVB آفتاب را ارائه میدهند . UVA انرژی نور کمتری دارد اما عمیق تر از UVB نفوذ می کند. UVB قوی تر است و اشعه ای است که بیشترین صدمه را به چشم وارد می کند.اشعه UVC به وسیله لایه ازن و اتمسفر زمین به طور کامل جذب می شود.

با وجود اینکه اشعه UV در شرایط ابری کاهش می یابد ولی به طور کامل مسدود نمی شود. یکی از چیزهایی که باید خیلی مراقب باشید شرایطی است که به عنوان «کوری برف» (فوتوکراتیت) نامیده می شود. این وضعیت دردناکی است که از طریق قرار گرفتن در معرض اشعه های مضری که اغلب از بازتاب برف ساطع میشود پدید می آید و به طور عمده یک نوع آفتاب سوختگی شدید چشم است. مانند آفتاب سوختگی پوست اغلب آنرا زمانی متوجه می شوید که خیلی دیر شده و با علائمی مانند چشمان دردناک و افزایش اشک خود را نشان میدهد. خطرابتلای به این وضعیت در ارتفاعات بالاتر با افزایش شدت UV به شدت وجود دارد.

شکل و سایز عینک اسکی:

در انتخاب عینک اسکی اشکال و طرح های مختلف و زیبایی وجود دارد که متناسب با طیف وسیعی از چهره ها طراحی شده است . یک عینک اسکی مناسب برای ایجاد میدان دید وسیعتر در روبرو و طرفین چشم و با قابلیت غیر قابل نفوذ بودن طراحی شده است.
شمار زیادی از اسکی بازان از هلمت استفاده میکنند که آنها باید هنگام خرید عینک به هلمت خود هم توجه داشته باشند. اگر در حال حاضر هلمت دارید هنگام خرید عینک اسکی از فیت شدن عینک روی آن مطمعن شوید و یا اگر هر دو را با هم میخرید به فیت شدن آنها با هم روی سر و صورت و بینی توجه کنید.
نباید بالای عینک با جایی که با هلمت فیت میشود خیلی فاصله داشته باشد. اگرفاصله بیش از حد باشد سرما در آن نفوذ کرده و برای شخص ایجاد آزار میکند . گاها حتی باعث به وجود آمدن یک نوار سوختگی زشت روی صورت و پیشانی میشود.

عینکهای طراحی شده مخصوص خانمها :

معمولا حجم کمتری دور نوک بینی دارند تا از زیادی فضا برای ورود برف و باد کم کنند.فریم آنها نیز کوچک تر از سایز استاندارد بزرگ سالان طراحی میشود.
عینکهای کودکان:
معمولا کوچکتر و با صورت فیت تر هستند . آنها معمولا طوری طراحی شده اند که هم ارزانتر و هم محکمتر باشند.

عینکهای با قطر بزرگ :

یک قطری به عنوان فضای دور چشمی برای کسانی که ازعینک طبی استفاده میکنند درمقابل چشمها در نظر گرفته میشود تا اجازه ندهد عینک طبی به چشم خیلی فشار آورد. روی طرفین آنها معمولا یک برشی وجود دارد تا دسته های عینک طبی زیر فوم قرار بگیرد و همچنین فضای تهویه باشد تا بخار درون عینک خارج شود و شیشه عینک بخار نکند.
عینکهای سایز بزرگ معمولا بدون فریم هستند و بین اسکی بازان محبوبیت بیشتری دارند آنها نمای جانبی خاصی دارند که توانایی بهتر دیدن در شیب و بوس را به اسکی باز میدهد که هم برای بانوان و هم آقایان طراحی شده است.

پیشنهاد ما:خرید عینک اسکی و طوفان تک لنز Koestler

پنج نکته قابل توجه در مورد اسکی کردن

۱- تناسب اندام

انجمن ملی اسکی جهان به افراد پیشنهاد می‌کند که: پیش از رفتن به اسکی در کلاس‌های یوگا نام نویسی کنید. یوگا بر روی تمام نقاط بدن کار می‌کند، عضلات را تقویت می‌کند، و رعایت تعادل را در شما افزایش می‌دهد. شما که دلتان نمی خواهد پس از اولین روزی که اسکی کردید، تمام بدنتان سفت شود و نتوانید آنرا تکان دهید.

۲- اتومبیل

مطمئن شوید که وسیله نقلیه مورد نظر به لاستیک‌های مخصوص حرکت در برف مجهز باشد. به هیچ وجه از زنجیر چرخ استفاده نکنید، هیچ چیز وحشتناک تری از زنجیر چرخ وجود ندارد.

۳- عادت کردن به آب و هوا

روز اول بیش از اندازه اسکی نکنید. بدن شما خشک است و احتمال بروز جراحت در شما افزایش پیدا خواهد کرد. به جای آن می‌توانید قدم بزنید و یا قدری بدوید. این کار به شما کمک می‌کند تا خودتان را با شرایط جوی و آب و هوای سرد وفق دهید.

۴- پیست اسکی را بررسی کنید

برخی از پیست‌های اسکی در ابتدای روز توری برگزار می‌کنند و کل منظقه را به ورزشکاران نشان می‌دهند. می‌توانید با یکی از تورها به مشاهده فضای اطراف بپردازید. این کار به شما اجازه می‌دهد مناطقی را انتخاب کنید که از آن بیشترین لذت را ببرید. همچنین در این تورها می‌توانید با افراد زیادی نیز آشنا شوید.

۵ – رعایت مسائل ایمنی

تا آخرین زمان در پیست باقی نمانید. شرایط با گذشت زمان تغییر پیدا می‌کنند. بعد از ظهر هوا به تدریج تاریک می‌شود، درجه حرارت پایین می‌آید و همه افراد خسته می‌شوند. آمار و ارقام حاکی از این مطلب هستند که درصد عظیمی از حوادث غیر مترقبه در چنین زمان هایی به وقوع پیوسته اند.

مقاله پیشنهادی : اسکی روی چمن

منابع :
http://skibaz.ir
http://www.skinews.ir
https://www.aftabir.com

کوهنوردی در بهار: 10 خطری که باید آن ها را بشناسید !

زمان مطالعه: 17 دقیقه

کوهنوردی در بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !

همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع  فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.

در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !

 

آماده باشید :

فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !

بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :

پوشش یدکی :

شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .

 

نقشه و قطب نما :

کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !

 

جعبه کمک های اولیه :

آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !

 

غذا و آب :

کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .

 

سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .

گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :

می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .

 

با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :

سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !

 

وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :

امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات  کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.

خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .

 

خطرات کوهنوردی در بهار

 

همانطور که هوای سرد زمستان، کم کم رو به گرما می رود و برف ها نیز از خیابان ها آب می شوند، خیلی از کوهنوردان و طبیعت گردانی که در زمستان به دلیل سرما و برودت هوا از کوهنوردی صرف نظر کرده اند، دوباره وسوسه می شوند که بازگشتی شیرین به طبیعت داشته باشند. با خود می گویند: ” حالا دیگر بهار رسیده است و هیچ عذری پذیرفته نیست ! “

وزلی تریمبل، مدیر ارتباطات انجمن کوهنوردی آمریکا می گوید : ” وقتی راجع به کوهنوردی در فصل بهار صحبت می کنیم، باید به خطرات بیشتر آن در مسیر نیز اشاره کنیم ! بنابراین همیشه توصیه من این است که تمام کوهنوردان در فصل بهار با تجهیرات کامل صعودشان را آغاز کنند تا از وقوع این خطرات، پیشگیری کرده باشند “

او می گوید : حتما قبل از صعودتان راجع به مسیر و مقصدتان اطلاعاتی کسب کنید . دفاتر پارک های ملی، صاحبان زمین و یا حتی ایستگاه های محلی کوهنوردی، از بهترین منابع کسب اطلاعات راجع به مسیر و مقصدتان می باشد. از آنجایی که شرایط و وضعیت مسیر کوهنوردی در فصل بهار، غیر قابل پیش بینی می باشد، حتما اطلاعاتی موثق راجع به آن ها کسب کنید .

قبل از این که کوله پشتی خودتان را جمع کنید، مطمئن شوید که با این 8 خطر کوهنودی در فصل بهار کاملا آشنا هستید ! با ما همراه باشید.

 

1 – دمای متغیـیـــر :

در فصل بهار، تغییرات دمای محیط بسیار گسترده تر از دیگر فصل ها می باشد. این بدین معنی می باشد که در این فصل، خیلی زود هوای سرد به هوای گرم، ( و یا بالعکس ) تبدیل می شود. ( بخصوص در تغییر ارتفاعات )

با افزایش ارتفاع، دمای محیط پایین تر می آید و همین باعث می شود که کوهنوردی در این وضعیت، تنها با یک لایه پوششی، بسیار سخت و عذاب آور شود ! بهترین نوع پوشش، پوشش های چند لایه ای در فصل بهار هستند. تریمبل توصیه می کند از سه لایه پوششی ( لایه اصلی و یا زیرین، لایه میانی و لایه بیرونی که شامل کاپشن و یا سویشرت های پشمی می شود ) استفاده کنید . اگر در گزارش هواشناسی، اشاره ای به بارش باران شده است، حتما از یک لایه بیرونی ضد آب استفاده کنید.

تریمبل توصیه می کند که بجای استفاده از کت های حجیم و سنگین، از پوشش های چند لایه ای سبک استفاده کنید. ” با استفاده از این پوشش ها، نگرانی بابت تغییرات دما و آب و هوا ندارید و به راحتی می توانید آن ها را کم و یا زیاد کنید . “

 

2 – بهار، فصلی برای حیات وحش :

بهار،عموما فصلی برای جفت گیری حیوانات محسوب می شود. اگر در مسیرتان به حیوانات مختلف برخوردید ، آرامش آن ها را بهم نزنید . بیش از حد به آن ها نزدیک نشوید و سعی کنید ساکت باشید. اگر در حال جفت گیری بودند، کاملا از آن ها دور شوید و به مسیر خودتان ادامه دهید . خیلی از حیوانات هنگام نزدیک شدن به شما به توله هایشان، حالت تهاجمی به خود می گیرند، پس سعی کنید تنها از دور نظاره گر آن ها باشید.

از گرفتن سلفی و عکاسی خیلی از نزدیک از حیوانات مسیر خودداری کنید . به قلمرو آن ها احترام بگذارید و سعی کنید تنها با دوربین های عکاسی آن ها را شکار کنید !

 

3 – خطر آفتاب سوختگی :

با اینکه خطر آفتاب سوختگی در فصل تابستان، بسیار بیشتر از بهار می باشد، اکثر کوهنوردان فراموش می کنند تا مقداری ضد آفتاب در فصل بهار با خود داشته باشند ! تریمبل توصیه می کند حتما از ضد آفتاب های با کیفیت و برند های معتبر استفاده کنید .

گرمازدگی، یکی از اصلی ترین مشکلات کوهنوردان در فصل بهار و تابستان می باشد . پس سعی کنید آب رسانی به بدنتان را صحیح و به موقع انجام دهید !

 

4 – جریان سریعتر رودخانه و دریاچه ها :

معمولا رودخانه ها و نهرها در فصل بهار، بسیار پر آب تر و خروشان تر از دیگر فصل ها می باشند. دلیل این پر آبی، آب شدن برف های زمستان می باشد.

این رودخانه و نهر ها در ابتدای بهار، بسیار پر آب می شوند و گذر از آن ها بسیار خطرناک می باشد. تریمبل توصیه می کند قبل از صعود به مقصدتان، رودخانه و نهر های مسیر را به خوبی شناسایی کنید. گزارش هواشناسی و اخبار را به خوبی بررسی کنید و اگر امکان طغیان این رودخانه ها و خطر سیل وجود دارد، صعودتان را کنسل کنید.

 

5 – مسیر های برفی و یخ زده :

تریمبل می گوید : ” زمانیکه در فصل بهار کوهنوردی می کنم، دیگر کوهنوردان را به استفاده از یخ شکن ها، گتر و … ترغیب میکنم !”

شاید خیلی ها فکر می کنند جاده های یخی و برفی، فقط در ارتفاعات بلند دیده می شود، اما در فصل بهار ممکن است در ارتفاعات پایین نیز به جاده های یخی و یا باتلاق ها برخورد کنید !

زنجیر های یخ شکن، ابزاری سبک و کاربردی برای گام برداری در برف می باشند. این زنجیر ها به راحتی روی کفش و یا بوت های شما وصل می شود . سعی کنید حتما از برند های معتبر استفاده کنید. تریمبل می گوید : ” همیشه در فصل بهار، این زنجیر ها را داخل کوله پشتی خودم قرار می دهم و همیشه نیز با خودم میگویم شاید پشت این درختان انبوه، جاده ای برفی در انتظارم باشد ! ” 

باتوم های کوهنوردی نیز از دیگر تجهیرات کاربردی در مسیر می باشند که به شما تعادل بیشتری می بخشند.

 

6 – خطر ریزش بهمن :

در بعضی از مناطق کشور، برف هنوز هم مشکل خیلی از کوهنوردان در فصل بهار می باشد.

با وجود برف ها، امکان ریزش بهمن نیز در کوهستان ها وجود دارد. حتی اگر برفی نیز در مسیرتان مشاهده نکردید، ممکن است در ارتفاعات بالاتر، تکان و یا آب شدن تکه یخ ها، موجب ریزش بهمن شود. تریمبل توصیه می کند حتما قبل از صعودتان، با چند ایستگاه کوهنوردی مشورت کنید تا از عدم ریزش بهمن در مسیر، اطمینان حاصل کنید .

 

7 – مصدومیت به دلیل عدم فعالیت :

اولین صعودتان در فصل می تواند بسیار جذاب و خاطره انگیز باشد، اما تریمبل توصیه می کند اگر مدتی از کوهنوردی کناره گیری کرده اید، برای اولین صعودتان سراغ مسیر های آسان تر و کوتاه تر بروید .

تریمبل می گوید : “من به کوهنوردان توصیه می کنم کمی انتظار خود را پایین تر بیاورند و در ابتدا با انتخاب مسیرهای کوتاه و آسان تر، به بدنشان اجازه دهند تا با فصل جدید کوهنوردی سازگار شوند !”

تریمبل می گوید همانطور که در روز های فصل جلوتر می روید، می توانید سختی و میزان مسافت مسیر را افزایش دهید .

مقاله پیشنهادی : تمرین های کوهنوردی

 

8 – افزایش حشرات و کنه ها :

حشرات و کنه ها، از مواردی هستند که اکثر کوهنوردان پس از یک دوره عدم فعالیت در کوهنوردی، آن ها را از یاد می برند !

تریمبل می گوید : در مناطق جنوبی و گرم تر، با شروع فصل بهار، حشرات و کنه ها نیز فصل جدید خود را جشن می گیرند ! “

تریمبل می گوید حتما یک قوطی اسپری حشره کش را داخل کوله پشتی خود قرار دهید .سعی کنید از برند ها معتبر و سازگار با محیط زیست استفاده کنید تا آسیبی به طبعیت نزنید .

مقاله پیشنهادی :۱۰ راهکار برای اینکه با محیط زیست خود، مهربان تر باشید

منبع : Accuweather

 

9 – گل و لای مسیر و سقوط درختان در اثر طوفان :

این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !

اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .

 

10 – جاده های ناهموار :

سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .

 

لذت های کوهنوردی در فصل بهار :

حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :

  • برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
  • مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
  • بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
  • آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
  • شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
  • کوهنوردی بدون حشرات موذی

منبع : WTA

 

انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.

لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه

راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !

برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.

اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :

اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )

همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.

نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !

پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :

توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .

  • لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
  • لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
  • لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .

تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !

اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.

پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.

اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :

اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .

برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )

زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.

عبور از رودخانه و آب ها :

قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !

اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.

برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.

چند مورد ایمنی دیگر :

در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .

به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.

لذت کوهنوردی در فصل بهار :

حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.

سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !

روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.

موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :

هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !

مثال :

  • شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
  • شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.

تغذیه برای صعود :

شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.

حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )

به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )

از صعود خود لذت ببرید !

اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .

درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .

آسیب استخوان در کوهنوردی علائم و درمان آن:

زمان مطالعه: 6 دقیقه

آسیب استخوان در کوهنوردی مشکلی بزرگ و بسیار حساس است. در شهر تا نزدیک ترین بیمارستان در نهایت ترافیک، مصدوم با حداکثر 30 دقیقه تحت درمان های اولیه شکستگی یا در رفتگی ها قرار می گیرد اما در کوهستان شما با این نعمت روبرو نیستید. شرایط مصدوم و موقعیت بسیار پیچیده امدادی و فاصله واکنش تیم های امدادی بسیار زمان بر و مشکل تر است. پس باید خودمان بدانیم چه اقداماتی ضروری می باشد. واقعا اگر شکستگی استخوان اتفاق افتاد اولین اقدام ما چه باید باشد؟ بیایم با هم بیاموزیم که در این مواقع چه باید کرد .

استخوان های بدن و آسیب استخوان در کوه 

در هنگام تولد، شما حدود 350 استخوان دارید، اما با توقف رشد، تعداد استخوان های شما به کمی بیش تر از 200 می رسد! پس بقیه ی استخوان ها کجا می روند؟ نترسید! نه بیرون می افتند و نه ناپدید می شوند. بلکه، هر قدر بزرگ تر می شوید، بعضی از استخوان های کوچک تر به هم وصل می شوند و استخوان های بزرگ تری تشکیل می دهند .

بیشتر سوانح مربوط به شکستن استخوان در کوهنوردی به دلیل سقوط ها، بخصوص در فرود کوهنوردان است. در حالت سقوط به دلیل میزان گرانش بر حسب ارتفاع، زاویه برخورد، سطح برخورد و محل برخورد میزان شکستگی ها تفاوت خواهد نمود

شکستگی استخوان های پنجه پا یا دست ها ممکن است کشنده به نظر نیاید اما به دلیل شرایطی که برای فرد یا گروه ایجاد می کند بسیار خطرناک می باشد، مثلا در شرایط سرما میزان این خطر چند برابر خواهد شد چون با توجه به عدم فرد در جابجایی احتمال سرمازدگی و هیپوترمی بسیار زیاد است. معمولا در کوهنوردی آسیب استخوان و در رفتگی ها بر اثر سقوط سنگ، یخ، بهمن یا هر جسمی بر روی کوهنورد یا سقوط و افتادن او ایجاد می شود و ممکن است باعث شکستگی شده و باید به سرعت رسیدگی شود. معمولا آسیب استخوان را به 2 بخش باز و بسته تقسیم بندی می کنند که شکستگی های باز متاسفانه میزان آسیب را بیشتر می کند و نیازمند سرعت بالای تیم امدادی می باشد.

دسته بندی امدادی برای آسیب استخوان

 اگر همنورد ما دچار حادثه ای شد که در پی آن حادثه مشکوک به شکستگی یا هر پیش آمد دیگری شدیم بهترین محل، شروع امدادی در همان محل است. بعنی به هیچ وجه مصدوم را تا روشن شدن وضعیتش تکان ندهید مگر اینکه احتمال حادثه بدتری را بدهیم که در کوه می تواند احتمال ریزش بهمن باشد. پس اگر درصد احتمالات محیطی کم بود باید عملیات امداد و نجات را از همان محل شروع کنیم.

۱- با حفظ خونسردی، صحنه حادثه را ارزیابی و درخواست کمک می‌کنید.

۲- وضعیت تنفسی و هوشیاری مصدوم را کنترل کنید.

۳- تمامی زخم‌های باز را با گاز استریل بپوشانید و خونریزی را کنترل کنید.

۴- اگر آسیب یا علامت واضحی وجود ندارد، ولی مصدوم از درد شکایت دارد، همیشه مبنا را بر وجود شدیدترین آسیب اسکلتی یعنی شکستگی بگذارید و اقدامات لازم را انجام دهید.

۵- از اقدام برای جا انداختن موارد شکستگی یا در رفتگی به شدت پرهیز کنید . به علاوه اگر سر استخوان شکسته از زخم بیرون زده است، سعی در فرو بردن آن به درون زخم نداشته باشید. بلکه آن را با روش مناسب، پانسمان و بانداژ کنید و سپس عضو صدمه دیده را با روش صحیح آتل‌بندی و بی حرکت کنید.

مقاله پیشنهادی : کیف کمکهای اولیه و ضرورت آن

معاینه دستگاه اسکلتی

علائم و نشانه‌های آسیب به دستگاه اسکلتی

۱- درد در محل آسیب  

۲- زخم باز یا بسته           

 ۳- تورم شدید

۴- تغییر شکل عضو صدمه دیده   

  ۵- دردناک بودن محل آسیب هنگام لمس (حساسیت به لمس)

۶- عدم توانایی یا عدم تمایل بیمار به حرکت دادن عضو

توجه: دربرخی موارد شکستگی که شدت ضربه باعث جدا شدن دو قطعه استخوان از یکدیگر می‌گردد، ممکن است علامت دیگری نیز علاوه بر علائم یاد شده وجود داشته باشد که این علامت شنیدن صدای سائیده شدن دو انتهای شکسته‌ی استخوان به یکدیگر یا احساس این حالت توسط خود است. این علامت به هنگام حرکت دادن عضو صدمه دیده توسط خود مصدوم یا دیگران ایجاد می‌شود و به طور معمول با درد بسیار شدیدی نیز همراه است. اما به هیچ وجه نباید از حرکت دادن عضو آسیب دیده و ایجاد چنین صدایی برای تأیید وجود شکستگی استفاده کرد. در این حالت احتمال صدمه به عروق، اعصاب، ماهیچه و دیگر بافت‌های اطراف استخوان شکسته بسیار زیاد می‌باشد و به همین علت باید عضو صدمه دیده را در اسرع وقت آتل‌بندی و بی‌حرکت کرد.

 

| برای آشنایی با علل، پیشگیری و درمان آسیب‌های مفصل زانو در کوهنوردی، دوره آنلاین آسیب‌شناسی مفصل زانو را از دست ندهید |

 

معاینه اندام آسیب دیده:

امدادگر ابتدا باید اندام را به طور کامل مشاهده و بررسی و شکل آن را با اندام طرف مقابل مقایسه کند. برای این کار ابتدا لباس‌های روی اندام را از محل درز لباس باز یا قیچی کنید و سپس آن‌ها را از روی اندام صدمه دیده کنار بزنید. به هیچ وجه سعی در خارج کردن یا در آوردن لباس مصدوم به روش معمول را نداشته باشید. زیرا ممکن است باعث تشدید صدمه به مصدوم شود.

 در مشاهده به دنبال علائم و نشانه‌های زیر بگردید:

۱- زخم باز      ۲- زخم بسته یا کبودی          ۳- تغییر شکل          ۴- تورم

وجود هر کدام از این علائم را به‌عنوان آسیب قلمداد کنید و کمک‌های اولیه مناسب را انجام دهید. برای معاینه‌ی سایر قسمت‌های مشکوک، اندام را از بالا تا پایین به صورت حلقوی و یا دو دست به ملایمت فشار دهید. احساس هرگونه درد به هنگام لمس، راهنمای مهمی جهت شک به امکان وجود آسیب است.

در مورد حس اندام از بیمار سئوال کنید. آیا احساس مورمور شدن یا کرختی دارد؟ این علائم می‌تواند نشانه آسیب یا عصب خون‌رسانی اندام باشد. اگر در نهایت هیچ کدام از علائم یاد شده مشاهده نشد، از بیمار بخواهید تا اندام را به آرامی و با احتیاط حرکت دهد. بروز درد به هنگام حرکت دادن عضو نیز می‌تواند نشانه‌ی وجود صدمه و آسیب اسکلتی باشد.

توجه: در صورت وجود هر کدام از علائم یاد شده، از تکان دادن عضو یا درخواست از مصدوم برای حرکت دادن عضو به شدت پرهیز کنید.

وضعیت گردش خون و حس اندام آسیب دیده به‌ وسیله عوامل زیر بررسی می‌شود:

۱- نبض اندام

۲- پرشدگی مجدد مویرگی    

۳- رنگ و حرارت اندام   

۴- حس اندام

۵- حرکت اندام

انواع آسیب‌های وارده به دستگاه اسکلتی:

۱-      ضربه مستقیم

۲-      ضربه غیرمستقیم مانند افتادن روی بازو که باعث شکستگی ترقوه می‌شود.

۳-      نیروی چرخشی: پیچ خوردن پا هنگام دویدن یا اسکی و آسیب به مفاصل و شکستگی استخوان‌ها

چگونگی آسیب‌های وارده به دستگاه اسکلتی:

۱- شکستگی                   ۲- دررفتگی                     ۳- پیچ خوردگی

انواع شکستگی

شکستگی باز: هرگاه در ناحیه‌ی دچار شکستگی زخمی وجود داشته باشد که با محل شکستگی استخوان مرتبط باشد، به‌طوری که باعث شود تا محل شکستگی با محیط بیرون ارتباط داشته باشد، به آن شکستگی باز اطلاق می‌شود. این مسئله باعث افزایش خطر عفونت در محل شکستگی می‌گردد.

شکستگی بسته:  در این نوع شکستگی‌ها علیرغم شکسته شدن استخوان پوست سالم است (زخم بسته) و به این علت شکستگی بسته نام دارد.

در شکستگی باز به علت احتمال ورود میکروب، امکان بروز عفونت‌های شدید بیشتر از شکستگی بسته می‌باشد.

دررفتگی: هرگاه دو سطح استخوانی که در محل مفصل روبروی هم قرار می‌گیرند به‌طور کامل یا ناقص از محل خود جابجا می‌شوند، به این حالت دررفتگی گفته می‌شود. این حالت معمولاً با پارگی و آسیب به رباط‌های نگه دارنده اطراف مفصل همراه است. حرکت دادن محل دررفتگی همانند شکستگی بسیار دردناک و گاهی غیر عملی است. برای پیشگیری از آسیب به اعصاب و رگ‌های خونی و همچنین کاهش درد مصدوم باید مانع از حرکت مفصل شوید (آتل بندی)

پیچ خوردگی: آسیبی است که به علت کشیده شدن بیش از حد رباط‌های محافظ مفاصل به وجود می‌آید. در موارد پیچ خوردگی نیز برای کاهش درد مصدوم و جلوگیری ار ایجاد آسیب بیشتر، باید در اسرع وقت اقدام به بی‌حرکت کردن عضو صدمه دیده کنید  (آتل بندی)

در همه ما این احساس وجود دارد که بتوانیم به هم کمک کنیم. پروسه یادگیری امداد و نجات آموزشی است که ما برای سلامتی هم و در مواقع ضروری یاری رسانی به هم، خواهیم آموخت.

منابع : asanteb.com

http://orangerhino.ir