داشتن یه تفریح هیجان انگیز که ذهن و بدن آدم رو هم زمان درگیر خودش بکنه، یکی از لذت بخش ترین کارهای دنیاست. ورزش کردن شاید بیشتر از اینکه روی بدنمون تاثیر بذاره، روحیه و حال ذهنی مون رو بهتر می کنه.
دوچرخه سواری کوهستان از رشته هایی هست که به استقامت، قدرت، تعادل و تسلط کامل به دوچرخه احتیاج داره. توی این ورزش شما باید به طور کامل روی مسیرتون تمرکز کنید و برای هر مانعی که قراره سر راهتون سبز بشه آماده باشید. میلیون ها نفر سرتاسر دنیا به این ورزش علاقه مند هستن و در این زمینه فعالیت می کنن. احساس آزادی، درگیری با طبیعت و اکتشافات جدید و نگه داشتن بدنی سالم از فواید دنبال کردن این رشته به شمار میرود.
این ورزش با رشتههایی همانند کراس کانتری، کراس کانتری ماراتن، down hill، فور کراس، پریدن از خاک، مسابقات تعقیبی برگزار میشود.
دوچرخهسواری کوهستان از اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی به صورت مدرن انجام میشود و از سال ۱۹۹۶ در بازیهای المپیک رسماً برگزار شدهاست.
دوچرخه کوهستان به چهار دستهٔ عمده تقسیم میشود:
- سخت:دارای انعطافپذیری بسیار اندک
- دم سخت(به انگلیسی: Hard tail):دارای انشعاب محور تعلیق جلویی و بدون محور عقب
- دم نرم(به انگلیسی: Soft tail):دارای محور تعلیق عقب کوچک
- دوگانه یا دارای سیستم تعلیق کامل(به انگلیسی: full suspension)
دوچرخه کوهستان بعد از دوچرخه های هایبرید بیشترین تولید را به خود اختصاص میده. در قدیم معمولاً این دوچرخهها ۸، ۹ و ۱۰ دنده در عقب و ۳ دنده در جلو داشتند، اما اکنون با پیشرفت این سبک از دوچرخه استانداردهای آن دستخوش تغییرات زیادی شده است و در جدید ترین مدل ها دنده در عقب به تعداد ۱۲ و در جلو به تعداد ۱ درآمده است. این فرایند باعث شده است که وزن سیستم دنده کمتر و بازدهی بالاتری برای مسابقات داشته باشد.
دوچرخه سواری کوهستان همیشه نباید توی کوهستان انجام بشه و از حیاط خونه تون گرفته تا جاده های خاکی، هر جایی امکان پذیره. اما دلچسب بودن این ورزش به اینه که توی دل طبیعت انجام بشه، مثلا از بالا تا پایین یه مسیر خاکی در دل کوه و تپه ها. دوری از زندگی شهری و تلاش برای پیدا کردن مسیر لا به لای درخت ها و تپه ها به آدم حس خودکفایی میده، انگار شما میتونید به تنهایی از پس هر مانعی بربیاید
تنها چیزی که در وهله ی اول برای دوچرخه سواری کوهستان لازم دارید یه دوچرخه ی مخصوص کوهستانه. این دوچرخه ها رده بندی های مختلفی دارن و از بعضی دوچرخه های معمولی گرفته تا خیلی پیشرفته تر، همه میتونن تجربه ی دوچرخه سواری در کوهستان رو داشته باشن. چیزی که مهمه اینه که اگه قراره پرش یا حرکات خاص و شدیدی با دوچرخه انجام بدین، دوچرخه تون باید ویژگی های خاصی برای دسته، صندلی، بدنه و… داشته باشه. لوازم جانبی دیگه که به فعالیتتون کمک می کنه اینهاست: کلاه ایمنی مخصوص دوچرخه، یک جفت دستکش، عینک، لباس محافظت کننده، دستگاه جی پی اس، تلنبه و چراغ های ال ای دی برای دوچرخه سواری در شب.
دوچرخه سواری کوهستانی از کجا شروع شد؟ در دهه ۱۹۷۰ بود که خیلی از دوچرخه سوارها تصمیم گرفتن این رشته رو به جاده های خاکی بکشونن و تقاضای زیادی برای مسابقات از بالا تا پایین کوه بود (down hill). اما خیلی زود تصمیم گرفتند مسابقات از پایین تا به بالای کوه (up hill) رو هم برگزار کنن و اینطوری بود که قطعه های جدید برای این کار درست شد و این ورزش خیلی سریع توسعه پیدا کرد.
اگه علاقه مند به دوچرخه سواری کوهستان هستید، بهتره با خریدن یه دوچرخه استاندارد شروع کنید و اول تسلطتتون رو نسبت به دوچرخه سواری بالا ببرید. برای خبردار شدن از مسیرهای دوچرخه سواری شهرتون، با یکی از فروشگاه های لوازم حرفه ای دوچرخه مشورت کنید.
چگونه از گرفتگی عضلات در دوچرخه سواری جلوگیری کنیم :
ویل شرمن به عنوان یکی از مسابقه دهندگان دوچرخه کوهستان، ۱۰ دقیقه از بهترین رکوردش جلوتر بود که گرفتگی عضلات چهار سر وی سبب زمین خوردن شدید وی در مسیری هموار گردید. به محض اینکه اون احساس کرد عضلاتش به هم گره خورده و به اندازه ی یک توپ گلف برآمده شده است، شرمن تنها توانست نظاره گر رقبای دیگرش باشد که در حال عبور از اون به سمت خط پایان بودند.
معمولاً بیشتر ورزشکاران حرفه ای با نشانه های گرفتگی آشنایی دارند- خستگی، خشکی و درد ناگهانی در هنگام خمش و پیچش از نشانه های بروز گرفتگی دردناک عضلات می باشد. همچنین تحت فشار قرار دادن عضلات یا از دست دادن مقادیر زیاد الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم در طی فعالیت شدید می تواند روند گرفتگی را تسریع بخشد. دوچرخه سواران می توانند بیش از ۳۰۰۰ میلی گرم سدیم را در کمتر از ۲ ساعت از دست بدهند. با توجه به اینکه بیشتر نوشیدنی ها و مکمل های ورزشی حاوی ۲۰۰ میلی گرم یا کمتر، الکترولیت می باشند، درک کمبود مواد مغذی در بدن را آسانتر می کند.
مقاله پیشنهادی :تمرین های کوهنوردی
حدس زدن در مورد اینکه شما چه میزان سدیم پیش از شروع گرفتگی از دست می دهید تقریباً غیرممکن است. همچنین این معضل در هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتد برای مثال در طول دوچرخه سواری در یک روز گرم و شرجی تابستان یا هنگامی که شما در منزل مشغول استفاده از دوچرخه ثابت و تمرین های هوازی باشید. پس، حفظ عضلاتتان در بهترین حالت ممکن، نیازمند مقادیر قابل توجهی مواد و مکمل های مغذی می باشد- بعلاوه، نوشیدن مایعات بطور مکرر در هنگام دوچرخه سواری، از نوشیدن یکباره و به مقدار زیاد جلوگیری می کند که اینکار (نوشیدن یکباره و بسیار زیاد) نیز ریسک های زیادی را بدنبال دارد.
مقاله پیشنهادی: نمک ، سدیم نقش آن در رژیم غذایی و تاثیر آن بر سلامت
نوشیدن کم مایعات می تواند سبب گرفتگی عضلات و کم آبی بدن شود، اما نوشیدن بسیار زیاد مایعات نیز می تواند زندگی فرد را با تهدید مواجه کند که به آن “هیچوناتِرِمیا” گفته می شود. (کاهش سطح سدیم به دلیل کاهش غلظت خون در اثر نوشیدن بسیار زیاد مایعات). پس، نوشیدن مقادیر کافی مایعات برای بدن بسیار حیاتی می باشد.
بعد از مدت ها، شرمن در یک آزمایش شرکت کرد. اون باید روی یک ترینر، یه مدت یک ساعت بدون آب به همان سختی که در مسابقات رکاب زده بود، رکاب می زد تا جایی که اسفنج متصل به بدنش در اثر تعریق وی، کاملاً خیس شود.
شرمن می گوید: در انتهای آزمایش آنقدر تشنه بودم که تلاش می کردم که با کج کردن سرم، قطره های عرق را به دهانم بریزم!
شرمن چیزی حدود ۳۰۰۰ میلی گرم سدیم را در طی تست از دست داد. مقدار سدیمی که اون از دست داد خیلی زیاد بود ولی چیز عجیبی نبود. موسسه لانگ فورد (بانی این آزمایش) می گوید: حدود ۲۵ درصد ورزشکاران در اثر تعریق چیزی در این حدود یا حتی مقادیر بیشتری الکترولیت را از دست می دهند. همچنین میزان نیروی اون بیش از ۳۰ وات در طول ۲۰ دقیقه آخر تست بدون آب، کاهش یافت.
برای اغلب دوچرخه سواران، راه حل مناسب فراهم آوردن ترکیبی از مواد مغذی و مایعات کافی در حین دوچرخه سواری می باشد: لانگفورد به شرمن توصیه نمود تا سدیم دریافتی خود را به میزان ۳ برابر افزایش دهد و از خوراکی های نمکی استفاده نماید. دوچرخه سوارانی که تعریق شان نمک بیشتری دفع کرده یا نیاز به مواد غذایی بیشتری دارند، ممکن است نیازمند برنامه جامع تری برای نوشیدن مایعات دارند.
شرمن می گوید: تا قبل از این، نمی توانستم حتی ۱۰۰ کیلومتر بدون گرفتگی دوچرخه سواری کنم. این اولین هفته با برنامه جدید تغذیه و نوشیدن مایعات من است و توانستم چهار و نیم ساعت با حداکثر توان رکاب بزنم بدون هیچ گونه گرفتگی. این برای من شگفت انگیز بود!
چهار ترفند هوشمندانه برای جلوگیری از گرفتگی عضلات دردوچرخه سواری :
چه بخواهید در یک آب و هوای گرم در زمستان سفر کنید یا تمرین تان را در تابستان پیش ببرید، به بدنتان این اجازه را دهید تا پیش از آغاز فعالیت های شدید، برای چند روز با دماهای بالا سازگار شود.
نوشیدن مایعات به طور مکرر
حداقل ۶۰۰ سی سی مایعات در هر ساعت دوچرخه سواری مصرف نمایید، در صورت گرمای شدید محیط بیرون، این مقدار را دو برابر افزایش دهید. اگر در به خاطر آوردن زمان هر بار نوشیدن، مشکل دارید، از یک تایمر بر روی ساعت یا تلفن همراه خود استفاده کنید.
علائم گرفتگی را سریعاً تشخیص دهید
اگر احساس گیجی یا حواس پرتی و خستگی کردید، هر ۲۰-۳۰ دقیقه ۷۰۰ سی سی نوشیدنی ورزشی یا یک ژل حاوی سدیم مصرف کنید. ممکن است شما نتوانید مانع گرفتگی شوید، اما می توانید از شدت آن بکاهید.
چوب شور و بیسکویت ترد (نمکی) بخورید
۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیش از مواجهه با گرفتگی، مقادیری الکترولیت و کربوهیدرات حاوی شدیم زیاد مصرف نمایید.
دوچرخه سواری کوهستان به عنوان یکی از رشته های هیجان انگیز ورزشی، خطر آسیب دیدگی و صدمات رو هم به همراه داره. از یه خراش ساده گرفته تا مشکلات استخوانی و غیره، که از اکثر اینها میشه با داشتن تجهیزات ایمنی استاندارد جلوگیری کرد.
منبع: http://guybike.blogsky.com
نظرات کاربران