کوهنوردی یکی از محبوب‌ترین فعالیت‌های تفریحی و ورزشی در ایران است که با مناظر خیره‌کننده کوه‌های البرز، زاگرس و قله‌هایی مانند دماوند و سبلان، هر ساله هزاران نفر را به خود جذب می‌کند. اما موفقیت در یک سفر کوهنوردی، به‌ویژه برنامه‌های چندروزه، به برنامه‌ریزی دقیق وابسته است. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این برنامه‌ریزی، چیدمان کوله کوهنوردی است. چیدمان صحیح کوله نه تنها راحتی و ایمنی شما را در مسیرهای سخت کوهستانی تضمین می‌کند، بلکه دسترسی سریع به وسایل ضروری را نیز آسان می‌کند.

این مقاله با تمرکز بر اصول علمی و نکات عملی، راهنمایی جامع برای چیدمان کوله کوهنوردی ارائه می‌دهد که با نیازهای کوهنوردان ایرانی سازگار است. هدف این است که با رعایت اصول چیدمان کوله کوهنوردی، تجربه‌ای لذت‌بخش و ایمن در طبیعت داشته باشید.

اهمیت چیدمان کوله کوهنوردی

چیدمان کوله کوهنوردی تأثیر مستقیمی بر راحتی، تعادل و سلامت جسمانی کوهنورد دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که توزیع نامناسب وزن در کوله می‌تواند فشار زیادی به کمر، شانه‌ها و مفاصل وارد کند، که منجر به خستگی زودهنگام یا حتی آسیب‌دیدگی می‌شود یک کوله با چیدمان صحیح به شما امکان می‌دهد:

• فشار روی بدن را کاهش دهید و انرژی خود را حفظ کنید.
• به وسایل ضروری مانند آب، غذا و تجهیزات کمک‌های اولیه به‌سرعت دسترسی پیدا کنید.
• تعادل بدن را در مسیرهای ناهموار حفظ کنید.
• از آسیب به وسایل داخل کوله جلوگیری کنید.

برای کوهنوردان ایرانی که اغلب در مسیرهای متنوعی مانند توچال، دماوند یا سبلان فعالیت می‌کنند، چیدمان کوله کوهنوردی به‌ویژه در شرایط آب‌وهوایی متغیر ایران اهمیت بیشتری دارد. این مقاله به شما کمک می‌کند تا با اصول بستن کوله کوهنوردی ، کوله‌ای سبک، متعادل و کاربردی آماده کنید.

اصول کلیدی چیدمان کوله کوهنوردی

برای دستیابی به بهترین نتیجه در چیدمان کوله پشتی کوهنوردی ، باید چند اصل اساسی را رعایت کنید:

توزیع وزن:

سنگین‌ترین وسایل (مانند چادر، کیسه خواب و تجهیزات پخت‌وپز) باید در پایین کوله و نزدیک به دیوار پشتی قرار گیرند. این کار مرکز ثقل را پایین نگه می‌دارد و تعادل را بهبود می‌بخشد .

وسایل سبک‌تر (مانند لباس‌ها و میان‌وعده‌ها) در میانه و بالای کوله چیده شوند تا دسترسی آسان‌تر باشد.

وزن باید به‌طور مساوی در دو طرف کوله توزیع شود تا از کج شدن بدن جلوگیری شود .

دسترسی آسان:

وسایلی که به‌طور مکرر استفاده می‌شوند (مانند آب، غذا، هدلامپ و نقشه) باید در جیب‌های خارجی یا قسمت بالایی کوله قرار گیرند .

تجهیزات اضطراری (مانند کیت کمک‌های اولیه و پتوی نجات) باید در دسترس باشند.

تنظیم بندها:

بندهای شانه‌ای و کمری کوله باید طوری تنظیم شوند که حدود 80% وزن به لگن منتقل شود و شانه‌ها فقط برای کنترل تعادل استفاده شوند .

بند کمری باید محکم باشد تا وزن به‌درستی توزیع شود.

وزن مناسب:

وزن کوله نباید بیش از یک‌چهارم تا یک‌سوم وزن بدن باشد. برای مثال، فردی با وزن 70 کیلوگرم نباید کوله‌ای سنگین‌تر از 17-23 کیلوگرم حمل کند .

از حمل وسایل غیرضروری خودداری کنید تا وزن کوله کاهش یابد.

دسته‌بندی وسایل:

از کیسه‌های زیپی یا کیسه‌های رنگی برای دسته‌بندی وسایل (مانند غذا، لباس و تجهیزات) استفاده کنید تا دسترسی سریع‌تر و سازمان‌یافته‌تر باشد .

این اصول پایه‌ای برای چیدمان کوله کوهنوردی به شما کمک می‌کنند تا کوله‌ای متعادل و کاربردی داشته باشید که در مسیرهای کوهستانی کارایی بالایی داشته باشد.

| اگر به تازگی وارد دنیای کوهنوردی شده‌اید، پیشنهاد می‌کنم مقاله‌ی چگونه کوهنوردی را شروع کنیم را از دست ندهید. |

چیدمان کوله بر اساس نوع سفر

نوع سفر کوهنوردی (یک‌روزه، چندروزه یا صعود فنی) تأثیر زیادی بر چیدمان کوله کوهنوردی دارد. در ادامه، چیدمان پیشنهادی برای انواع سفرها ارائه شده است:

سفرهای یک‌روزه

در سفرهای یک‌روزه، کوله معمولاً سبک‌تر است و نیازی به حمل وسایل سنگین مانند چادر یا کیسه خواب نیست. برای چیدمان کوله کوهنوردی در این سفرها:

پایین کوله: وسایل سنگین‌تر مانند بطری آب اضافی یا تجهیزات پخت‌وپز سبک.

میانه کوله: لباس‌های اضافی (مانند ژاکت سبک) و میان‌وعده‌ها.

بالای کوله و جیب‌های خارجی: آب، غذا، هدلامپ، نقشه و کیت کمک‌های اولیه برای دسترسی سریع .

سفرهای چندروزه

در سفرهای چندروزه، نیاز به حمل وسایل بیشتری مانند چادر، کیسه خواب و غذای اضافی دارید. برای چیدمان کوله کوهنوردی در این سفرها:

پایین کوله: چادر (به‌صورت مکعبی بسته‌بندی‌شده)، کیسه خواب و کفش اضافی.

میانه کوله: لباس‌ها، غذاهای خشک (مانند نان لواش و خشکبار) و تجهیزات پخت‌وپز.

بالای کوله و جیب‌های خارجی: آب، میان‌وعده‌ها، هدلامپ، نقشه و کیت کمک‌های اولیه .

صعودهای فنی

در صعودهای فنی، تجهیزات تخصصی مانند طناب، کارابین و کلنگ یخ اهمیت بیشتری دارند. برای چیدمان کوله کوهنوردی در این سفرها:

پایین کوله: کیسه خواب و لباس‌های اضافی.

میانه کوله: غذاها و تجهیزات پخت‌وپز.

بالای کوله: تجهیزات فنی (مانند طناب و کارابین) برای دسترسی سریع .

نکات عملی برای چیدمان کوله کوهنوردی

برای دستیابی به بهترین نتیجه در چیدمان کوله کوهنوردی، نکات عملی زیر را رعایت کنید:

انتخاب کوله مناسب:

کوله‌ای با حجم 40-70 لیتر برای سفرهای چندروزه مناسب است .

کوله باید دارای بندهای پهن و نرم، تسمه کمری محکم و پارچه مقاوم در برابر آب باشد .

بسته‌بندی وسایل:

چادر: چادر را به سه قسمت (پوش داخلی، پوش بیرونی، دیرک و میخ‌ها) تقسیم کنید و به‌صورت مکعبی بسته‌بندی کنید. آن را در پایین کوله قرار دهید .

کیسه خواب: کیسه خواب را در کیسه فشرده‌سازی قرار دهید و در پایین کوله بگذارید.

لباس‌ها: لباس‌ها را در کیسه‌های زیپی جدا کنید و در میانه کوله قرار دهید.

غذا و آب: غذاهای خشک (مانند نان لواش، پنیر و خشکبار) را در کیسه‌های ضدآب قرار دهید و در میانه یا بالای کوله بگذارید. بطری آب را در جیب‌های خارجی نگه دارید.

تجهیزات پخت‌وپز: اجاق گاز سفری و کپسول سوخت را در پایین کوله قرار دهید تا وزن متعادل شود.

تنظیم بندهای کوله:

بندهای شانه‌ای را طوری تنظیم کنید که کوله به پشت شما بچسبد، اما شانه‌ها تحت فشار نباشند.

بند کمری را محکم کنید تا وزن به لگن منتقل شود

بندهای سینه‌ای را تنظیم کنید تا کوله در جای خود ثابت بماند.

حمل باتوم:

اگر کوله بندهای مخصوص برای باتوم دارد، از آن‌ها استفاده کنید. در غیر این صورت، باتوم را در کاور مخصوص قرار دهید و به کوله ببندید

مدیریت وزن:

وسایل غیرضروری را حذف کنید. به‌عنوان مثال، به‌جای حمل چندین لباس، از لباس‌های چندلایه استفاده کنید.

وزن کوله را قبل از سفر بررسی کنید و مطمئن شوید که بیش از حد سنگین نیست .

نحوه چیدمان کوله پشتی کوهنوردی

چیدمان کوله کوهنوردی یکی از مهم‌ترین مراحل آماده‌سازی برای یک سفر کوهنوردی است که می‌تواند تفاوت بزرگی در راحتی و ایمنی شما ایجاد کند. چیدمان صحیح نه تنها فشار روی کمر و شانه‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه دسترسی سریع به وسایل ضروری را نیز تضمین می‌کند. در این بخش، با تمرکز بر اصول علمی و نکات عملی، نحوه چیدمان کوله کوهنوردی را به‌صورت گام‌به‌گام توضیح می‌دهیم تا کوهنوردان ایرانی بتوانند کوله‌ای متعادل و کاربردی برای مسیرهایی مانند دماوند، توچال یا سبلان آماده کنند.

1. کیسه خواب و وسایل غیرضروری روز اول

در نحوه چیدمان کوله پشتی کوهنوردی ، پایین کوله معمولاً برای وسایلی رزرو می‌شود که در طول روز اول استفاده نمی‌شوند. کیسه خواب کوهنوردی، به دلیل حجم و وزن نسبتاً زیاد، بهترین مکان را در انتهای کوله دارد. بسیاری از کوله‌پشتی‌های مدرن دارای محفظه‌ای مخصوص در پایین برای کیسه خواب هستند که دسترسی به آن را آسان‌تر می‌کند

علاوه بر کیسه خواب، وسایلی که تا روز دوم یا شب هنگام کمپینگ نیاز ندارید، مانند:

چادر کوهنوردی: به‌صورت مکعبی بسته‌بندی‌شده برای کاهش حجم.

زیرانداز: رول‌شده و فشرده.

کفش اضافی: در کیسه ضدآب برای جلوگیری از کثیف شدن سایر وسایل.

لباس‌های روز دوم: مانند جوراب یا لایه‌های گرم اضافی.

این وسایل را در پایین کوله و نزدیک به دیوار پشتی قرار دهید تا وزن سنگین آن‌ها به تعادل کوله کمک کند. برای کوهنوردان ایرانی که اغلب در سفرهای چندروزه به قله‌هایی مانند سبلان یا زردکوه می‌روند، این روش در چیدمان کوله کوهنوردی به حفظ انرژی در مسیرهای طولانی کمک می‌کند.

نکته عملی: از کیسه‌های فشرده‌سازی برای کیسه خواب و لباس‌ها استفاده کنید تا فضای بیشتری در کوله داشته باشید. همچنین، چادر را به سه قسمت (پوش داخلی، پوش بیرونی، دیرک و میخ‌ها) تقسیم کنید تا بسته‌بندی منظم‌تر شود.

2. نحوه چیدمان کوله پشتی کوهنوردی:  لوازم سنگین

یکی از اصول کلیدی در چیدمان کوله کوهنوردی، قرار دادن لوازم سنگین در نزدیکی بدن و در راستای ستون فقرات است. این روش فشار روی شانه‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد و تعادل کوله را بهبود می‌بخشد لوازمی که باید در این بخش قرار گیرند عبارت‌اند از:

ظروف غذا و آب: مانند بطری‌های آب پرشده یا فلاسک.

تجهیزات پخت‌وپز: مانند اجاق گاز سفری و کپسول سوخت.

کنسروها: مانند تن ماهی، لوبیا چیتی یا خوراک بادمجان.

ابزارهای سنگین: مانند چاقوی چندکاره یا کیت ابزار فنی (در صعودهای فنی).

این وسایل باید در میانه کوله و درست بالای استخوان لگن قرار گیرند، جایی که به دیوار پشتی کوله نزدیک است. این چیدمان باعث می‌شود مرکز ثقل کوله به بدن نزدیک‌تر باشد و حرکت در مسیرهای ناهموار، مانند مسیرهای صخره‌ای دماوند، راحت‌تر شود.

نکته عملی: کنسروها و بطری‌های آب را در کیسه‌های ضدآب قرار دهید تا در صورت نشتی، سایر وسایل خیس نشوند. همچنین، از کیسه‌های زیپی برای سازمان‌دهی این وسایل استفاده کنید تا از جابه‌جایی آن‌ها جلوگیری شود

3.  لوازم سبک: حفظ تعادل در قسمت بیرونی

لوازم سبک‌تر در نحوه چیدمان کوله پشتی کوهنوردی باید در قسمت‌های بیرونی یا میانی کوله قرار گیرند تا وزن کوله متعادل بماند و فضای داخلی برای وسایل سنگین‌تر آزاد شود. این وسایل شامل:

لباس‌های سبک: مانند تی‌شرت، جوراب‌های نازک یا دستمال سر.

غذاهای خشک: مانند نان لواش، خشکبار (پسته، بادام، کشمش) یا کلمپه کرمانی.

وسایل شخصی: مانند کرم ضدآفتاب، دستمال مرطوب یا حوله میکروفایبر.

این لوازم را در میانه کوله یا در جیب‌های جانبی قرار دهید تا دسترسی به آن‌ها آسان باشد، اما وزن کلی کوله را مختل نکنند. برای کوهنوردان ایرانی که اغلب غذاهای سنتی را در سفرهای کوهنوردی حمل می‌کنند، قرار دادن نان لواش و خشکبار در کیسه‌های زیپی در این بخش از چیدمان کوله کوهنوردی بسیار کاربردی است.

نکته عملی: برای حفظ تعادل، وزن را به‌طور مساوی در دو طرف کوله توزیع کنید. به‌عنوان مثال، اگر یک بطری آب در جیب سمت راست قرار می‌دهید، یک کیسه خشکبار یا وسیله سبک مشابه را در جیب سمت چپ بگذارید

4.  لوازم ضروری: دسترسی سریع و فوری

در چیدمان کوله کوهنوردی، وسایلی که ممکن است به‌طور ناگهانی به آن‌ها نیاز پیدا کنید، باید در دسترس‌ترین مکان‌ها قرار گیرند. این وسایل شامل:

لباس‌های اضطراری: مانند بادگیر، کاپشن گورتکس، پانچو یا گتر برای محافظت در برابر باران یا سرما

تجهیزات اضطراری: مانند هدلامپ، کیت کمک‌های اولیه، سوت اضطراری و پتوی نجات.

نقشه و قطب‌نما: برای جهت‌یابی در مسیرهای ناآشنا.

میان‌وعده‌ها: مانند شکلات، خرما یا نان برنجی برای تأمین انرژی سریع.

این وسایل را در قسمت بالای کوله یا در جیب‌های خارجی قرار دهید تا در شرایط اضطراری (مانند باران ناگهانی در مسیر توچال یا سرمای شدید در سبلان) به‌سرعت در دسترس باشند. تصور کنید در میانه مسیر با بارش ناگهانی مواجه شوید و پانچوی شما در پایین کوله باشد! این موقعیت نه تنها آزاردهنده است، بلکه می‌تواند خطرناک باشد.

نکته عملی: یک کیسه کوچک برای لوازم ضروری (مانند هدلامپ و کیت کمک‌های اولیه) آماده کنید و آن را در جیب بالایی کوله قرار دهید. این کار دسترسی را سریع‌تر می‌کند و از گم شدن وسایل کوچک جلوگیری می‌کند

جدول خلاصه بستن کوله کوهنوردی

چیدمان کوله برای کوهنوردان ایرانی

کوهنوردان ایرانی اغلب در مسیرهای متنوعی مانند توچال، دماوند، سبلان یا زردکوه فعالیت می‌کنند که شرایط آب‌وهوایی متفاوتی دارند. برای چیدمان کوله کوهنوردی در این شرایط:

غذاها : غذاهایی مانند نان لواش، پنیر فتا، خشکبار (پسته، بادام، کشمش) و کلمپه کرمانی باید در کیسه‌های ضدآب و در میانه یا بالای کوله قرار گیرند تا فضای زیادی اشغال نکنند.

لباس‌های اضافی: با توجه به تغییرات ناگهانی آب‌وهوا در ایران، لباس‌های ضدآب و گرم (مانند کاپشن گورتکس) را در قسمت بالای کوله قرار دهید تا در صورت نیاز به‌سرعت در دسترس باشند.

تجهیزات اضطراری: کیت کمک‌های اولیه، پتوی نجات و سوت اضطراری را در جیب‌های خارجی کوله نگه دارید تا در شرایط اضطراری به‌راحتی قابل استفاده باشند (Edoman).

چالش‌ها و راه‌حل‌ها در چیدمان کوله کوهنوردی

بستن کوله کوهنوردی ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد. در ادامه، برخی از این چالش‌ها و راه‌حل‌های آن‌ها ارائه شده است:

چالش دسترسی سخت به وسایل ضروری:

راه‌حل: وسایلی مانند آب، غذا، هدلامپ و کیت کمک‌های اولیه را در جیب‌های خارجی یا بالای کوله قرار دهید تا به‌سرعت در دسترس باشند

چالش توزیع نامناسب وزن:

راه‌حل: سنگین‌ترین وسایل را در پایین کوله و نزدیک به دیوار پشتی قرار دهید. وزن را به‌طور مساوی در دو طرف کوله توزیع کنید

چالش: کوله بیش از حد سنگین:

راه‌حل: وزن کوله را به یک‌چهارم تا یک‌سوم وزن بدن محدود کنید. از وسایل غیرضروری مانند لباس‌های اضافی یا تجهیزات غیرضروری خودداری کنید

چالش آسیب به وسایل داخل کوله:

راه‌حل: وسایل شکننده (مانند اجاق گاز سفری) را در کیسه‌های محافظ قرار دهید و از کیسه‌های زیپی برای جلوگیری از جابه‌جایی وسایل استفاده کنید.

چالش شلوغی و بی‌نظمی در کوله:

راه‌حل: وسایل را بر اساس نوع (غذا، لباس، تجهیزات) در کیسه‌های جداگانه دسته‌بندی کنید و از کیسه‌های رنگی برای شناسایی سریع استفاده کنید.

نکات پیشرفته برای چیدمان کوله کوهنوردی

برای کوهنوردان حرفه‌ای که به دنبال بهینه‌سازی بیشتر در چیدمان کوله کوهنوردی هستند، نکات زیر توصیه می‌شود:

استفاده از کوله‌های ماژولار: کوله‌هایی با جیب‌های جداشونده یا بندهای اضافی برای حمل تجهیزات خاص (مانند باتوم یا کلنگ یخ) انتخاب کنید .

فشرده‌سازی وسایل: از کیسه‌های فشرده‌سازی برای کاهش حجم کیسه خواب و لباس‌ها استفاده کنید تا فضای بیشتری در کوله داشته باشید.

بررسی قبل از سفر: قبل از شروع سفر، کوله را در خانه تست کنید و با آن چند قدم راه بروید تا مطمئن شوید وزن و تعادل آن مناسب است .

سازمان‌دهی بر اساس اولویت: وسایلی که در طول روز کمتر استفاده می‌شوند (مانند لباس‌های اضافی) را در عمق کوله قرار دهید و وسایلی که نیاز به دسترسی مکرر دارند (مانند میان‌وعده‌ها) را در بالا نگه دارید.

چگونه کوله پشتی خود را بیش از حد سنگین نکنیم؟

در چیدمان کوله کوهنوردی، سبک نگه داشتن کوله برای راحتی و ایمنی ضروری است. کوله سنگین فشار روی کمر و شانه‌ها را افزایش می‌دهد و خستگی را تشدید می‌کند. وزن کوله نباید بیش از یک‌چهارم تا یک‌سوم وزن بدن باشد برای کاهش وزن کوله، این مراحل را دنبال کنید:

وسایل را بررسی کنید: تمام تجهیزات (چادر، کیسه خواب، لباس، غذا) را جلوی خود بچینید. وسایل غیرضروری مانند کتاب یا لباس اضافی را کنار بگذارید

ضروری‌ها را جدا کنید: فقط وسایلی مانند غذا، آب، کیت کمک‌های اولیه و پناهگاه را نگه دارید. از افزودن آیتم‌های غیرضروری خودداری کنید.

وسایل لوکس را حذف کنید: حداقل نیمی از وسایلی مانند دفترچه یا سویشرت اضافی را حذف کنید. به‌جای کتاب، نسخه دیجیتال را روی گوشی ذخیره کنید.

تجهیزات سبک انتخاب کنید: از چادرهای سبک، ظروف تیتانیومی و لباس‌های چندلایه استفاده کنید

در چیدمان کوله کوهنوردی، با گروه هماهنگ کنید و وسایلی مانند چادر یا اجاق را به اشتراک بگذارید تا وزن کاهش یابد. کوله را قبل از سفر تست کنید تا از تعادل و وزن مناسب آن مطمئن شوید.

سؤالات متداول در مورد چیدمان کوله کوهنوردی

برای کمک به درک بهتر چیدمان کوله کوهنوردی، برخی سؤالات متداول و پاسخ‌های آن‌ها ارائه شده است:

چگونه وزن کوله را کاهش دهیم؟

از وسایل غیرضروری خودداری کنید و از تجهیزات سبک (مانند چادرهای سبک یا کیسه خواب‌های فشرده) استفاده کنید. وزن کوله را به یک‌چهارم تا یک‌سوم وزن بدن محدود کنید .

چگونه وسایل را در کوله سازمان‌دهی کنیم؟

از کیسه‌های زیپی یا کیسه‌های رنگی برای دسته‌بندی وسایل استفاده کنید. وسایل را بر اساس نوع (غذا، لباس، تجهیزات) جدا کنید .

چگونه کوله را برای صعودهای فنی آماده کنیم؟

تجهیزات فنی مانند طناب و کارابین را در قسمت بالای کوله قرار دهید تا دسترسی سریع داشته باشید. وسایل سنگین‌تر را در پایین کوله نگه دارید .

چگونه از آسیب به وسایل داخل کوله جلوگیری کنیم؟

وسایل شکننده را در کیسه‌های محافظ قرار دهید و از کیسه‌های فشرده‌سازی برای کاهش جابه‌جایی وسایل استفاده کنید .

نتیجه‌گیری

چیدمان کوله کوهنوردی یکی از مهم‌ترین مراحل آماده‌سازی برای یک سفر کوهنوردی موفق است. با رعایت اصول توزیع وزن، دسترسی آسان به وسایل ضروری، تنظیم صحیح بندها و مدیریت وزن کوله، می‌توانید تجربه‌ای راحت، ایمن و لذت‌بخش در کوهستان داشته باشید.

برای کوهنوردان ایرانی، توجه به غذاهای سنتی، شرایط آب‌وهوایی متغیر و فرهنگ اشتراک‌گذاری در چیدمان کوله کوهنوردی اهمیت ویژه‌ای دارد. با استفاده از نکات ارائه‌شده در این مقاله، می‌توانید کوله‌ای متعادل و کاربردی آماده کنید و از ماجراجویی‌های خود در طبیعت ایران لذت ببرید.

منبع

 

اولین قدم برای کمپینگ زمستانی موفق، شناخت شرایط محیط است. این شناخت شامل بررسی شرایط آب و هوا و برف و بهمن محیط کمپینگ است. حتما شرایط بهمن را چک کنید (میتونید اطلاعات هواشناسی قله ها را از هواکوه جویا شوید). اگر شرایط آب و هوا و بهمن بسیار نامساعد بود کمپینگ را به تعویق بیندازید.

 

تجهیزات مورد نیاز برای کمپینگ زمستانی

 

چادر زمستانی | چادری که کاملا عایق بندی بوده  و در برابر آب و باد نفوذ پذبر نباشد.

کیسه خواب | کیسه خواب پر یا مصنوعی که درجه حرارت مآن مناسب بادمای محیط باشد.

زیرانداز | در کمپینگ و علی الخصوص کمپینگ زمستانی زیرانداز باید عایق باشد تا از انتقال سرما و رطوبت جلوگیری نماید.

لباس گرم | لباس‌هایی که چند لایه هستند، دستکش، جوراب گرم ، کلاه و لباس زیری که عایق باشد.

کفش مناسب | داشتن کفش زمستانی مناسب که ضد آب باشد برای گرم نگه داشتن پاها و جلوگیری از سرما بسیار با اهمیت است.

تجهیزات پخت و پز | داشتن ظروف سبک و مناسب برای پخت و پز و هم چنین داشتن ظروفی  که عایق بوده و گرمای مواد غدایی را حفظ نماید از ضروریات است.علاوه بر ظروف در کمپینگ زمستانی به اجاق گاز کوهنوردی و سوخت نیز نیاز هست.زیرا در زمستان روشن کردن آتش با دشواری همراه است.

آب آشامیدنی

تبر یخ

بیل برفی | با استفاده از بیل برفی می توان برف را کند و دور چادر دیواره ای برفی ساخت.

طناب و میخ چادر | برای اینکه بتوان چادر را به زمین محکم نمود به میخ چادر و طناب نیاز هست.

جعبه کمک‌های اولیه | در کمپینگ داشتن جعبه کمک های اولیه که حاوی داروهای ضروری، مواد ضدعفونی کننده و مواد لازم برای پانسمان زخم و پتوی نجات باشد؛ بسیار مهم و حیاتی است.

ابزار تولید روشنایی | ابزاری مانند چراغ قوه، هدلایت و باتری اضافه

غذاهای خشک و کنسرو

 

| برای آشنایی با قله توچال و مسیرهای صعودش، مقاله «قله توچال» می‌تونه براتون مفید باشه. |

 

 

مراحل ساخت کمپ در برف

گام اول |  قبل از اینکه چادر بزنیم باید محل کمپ زدن را از برف تمیز کنیم.

گام دوم | پس از تمیز کردن زمین، چادر را بر اساس دستورالعمل های سازنده برپا نموده و مطمئن می شویم که تمام زیپ ها و درزهای چادر بسته باشد.

گام سوم | اطراف چادر دیواره ای برفی می سازیم که در برابر باد و برف از ما محافظت نماید.

گام چهارم | برای گرما و پخت و، پز، ضمن رعایت اصول ایمنی، با استفاده از چوب های خشکی که رطوبت نداشته باشند، آتش کوچکی روشن می نماییم.

گام پنجم | سعی می کنیم تمام درزها و شکاف های چادر ها را با استفاده از لباس و یا پارچه عایق نماییم.

گام ششم | برای فراهم کردن آب آشامیدنی برف تمیز و سفید را در ظروف مناسب آب نموده و می‌جوشانیم.

 

 

 | اگر می‌خواهید بیشتر در مورد قله سبلان بدونید و با مسیرهای صعودش آشنا بشید، مقاله «سبلان» اطلاعات خوبی رو ارائه می‌ده. |

 

در مجله بریم کوه بخوانید : راهکارهایی برای کمپ زدن | اصول برقراری کمپ در کوهستان | لیست لوازم کوهنوردی و کمپینگ

کمپینگ زمستانی | چادر کوهنوردی زمستانه

 

آشنا کردن کودک با محیط پر از شگفتی و هیجان بیرون از خانه چیزی است که بسیاری از والدین جدید به دنبال آن هستند. اما، احتمال کمپ زدن با کودک حتی برای افرادی که بصورت حرفه‌ای به کمپینگ می‌روند می‌تواند کمی ترسناک و دلهره‌آور باشد. در اینجا چند نکته برای نحوه کمپ زدن با کودک آورده‌ایم تا بتوانید لحظات خوشی را همراه با کودک خود در کمپ سپری کنید:

• انتخاب مکان مناسب: برای اولین سفر خود جایی را انتخاب کنید که خیلی دور نباشد و به خانه نزدیک باشد و همچنین برخی از امکانات واجب مثل حمام را داشته باشد. سعی کنید محل اقامت‌تان سرپوشیده باشد و از افراد دیگر فاصله داشته باشید.
• انتخاب چادر بزرگ: با آوردن یک چادر بزرگ فضای کافی برای پخش کردن وسایل کودک خواهید داشت یا حتی می‌توانید از چادر به عنوان یک فضای بازی کوچک استفاده کنید. سعی کنید کاملا انعطاف پذیر باشید و در نظر داشته باشید که شب‌های شما در کمپ کمی با خانه متفاوت خواهد بود.
• ساده بودن وعده‌های غذایی کودک: سعی کنید غذا‌های ساده برای کودک در نظر بگیرید. احتمالا اگر شیر خودتان را به کودکتان بدهید بهترین راه و ساده‌ترین راه خواهد بود اما اگر کودک شما از شیر خشک یا غذا‌های جامد استفاده می‌کند باز هم می‌توانید به کمپ زدن با کودک خود فکر کنید. برای کمپ زدن به مکانی بروید که دسترسی به آب تمیز داشته باشید و سعی کنید بسته‌های غذایی مثل پوره یا غذاهای دیگر را برای وعده‌های شام و ناهار آماده داشته باشید (در جریان باشید که کمپ زدن با کودک جایی برای امتحان غذاهای جدید نیست).
• لباس‌های زیادی برای کودک خود انتخاب کنید: برای خود و کودک خود لباس‌های مناسب فصل و لباس گرم و سرد بصورت مشترک بردارید تا برای هرگونه تغییر آب و هوایی آماده باشید. در زمان خواب از راهنمای خرید کیسه خواب مناسب و گرم استفاده کنید.
• از خود و کودک خود در برابر ساس و خورشید محافظت کنید: پماد‌های دفع ساس و کک و ضد آفتاب‌ها برای نوزاد‌های زیر 6 ماه توصیه نمی‌شود به همین دلیل سعی کنید با پوشاندن لباس‌های آستین بلند به نوزاد خود یا استفاده از چتر و سایبان یا استفاده از پشه بند این مشکلات را در زمان کمپ زدن با کودک یا نوزاد خود حل کنید.

در مجله بریم کوه بخوانید : راهکارهایی برای کمپ زدن | لیست لوازم کوهنوردی و کمپینگ

مکان‌های مناسب جهت کمپ زدن با کودک

همه مکان‌هایی که به عنوان یک بزرگسال برای کمپ زدن مناسب است را می‌توانید به همراه کودک یا نوزاد خود بروید. این بدین معنا است که پارک‌های دولتی، پارک‌های ملی و اردوگاه‌های خصوصی همگی مناسب کمپ زدن با کودک هستند. برای محدود کردن انتخاب‌هایتان باید به نکات زیر توجه کنید:

• زمان رانندگی را کم یا محدود کنید: اگر کمپ زدن با کودک را استرس آور و خطرناک می‌بینید سعی کنید مسافت زیادی را در اتومبیل برای رسیدن به مقصد نباشید. برای اولین سفر خانوادگی، استرس سفر را کم کنید و اردوگاهی را انتخاب کنید که به محل زندگیتان نزدیک باشد. جایی را برای کمپ زدن انتخاب کنید که نیازی به صبح زود حرکت کردن و بیدار شدن نداشته باشد و همچنین بتوانید در صورت وجود مشکل در کمپ سریعا به خانه برگردید. اگر قصد دارید از ماشین استفاده نکنید چادرتان را در حیاط خلوت خود برپا کنید تا تجربه یک کمپینگ خانوادگی را داشته باشید و این اردو تنها چند قدم از خانه تان فاصله دارد.
• اردوگاه‌هایی را انتخاب کنید که امکانات کافی و لازم را داشته باشد: قطعا یک کمپ با سرویس بهداشتی و زمین بازی انتخاب شما برای اجرایی یک کمپینگ حرفه ای نیست اما همین چیز‌های کوچک برای فرزند شما از اهمیت بالایی برخوردار است به ویژه اگر فرزند شما بین 1 تا 2 سالش باشد. وقتی خانوادگی به کمپینگ می‌روید می‌توانید از محل خانه دورتر شوید.
• سعی کنید از دیگر افراد در کمپینگ فاصله بگیرید: اگر محل اقامت‌تان را از قبل رزرو می‌کنید سعی کنید جایی را انتخاب کنید که از افراد دیگر فاصله داشته باشد. این فاصله نگرانی شما را در مورد مشکلات سر و صدا یا چیز‌های دیگر حل می‌کند.
• حتما محل سایه‌دار را انتخاب کنید: حتما فرزندان خود را از تابش مستقیم آفتاب محافظت کنید و برای این کار باید فضایی سایه‌دار انتخاب کنید.

نکاتی در مورد خوابیدن در چادر به همراه کودک

با واقعیت رو به رو شوید: خواباندن کودک در خانه به اندازه کافی چالش برانگیز هست. خوابیدن در کمپ زدن با کودک می‌تواند اتفاق جدیدی در سفر باشد و فرصت خوبی است تا شب شما با فرزندتان طولانی‌تر باشد سعی کنید این امر را با موفقیت به پایان برسانید (حتما قهوه اضافی برای صبح بردارید).

در اینجا چند نکته در مورد مدیریت خوابیدن در کمپ با کودک آورده شده است:

• انعطاف پذیر باشید: هر پدر و مادری برای خواباندن کودکشان روش خاص خودشان را دارند و این وظیفه شما است که چگونه این موضوع را در  کمپینگ مدیریت کنید. اما این را در نظر داشته باشید که روند خواباندن کودک شما در کمپینگ قطعا مختل می‌شود و از روال عادی خارج می‌شود. سعی کنید انعطاف پذیر باشید و بدانید که باید تمامی روش‌های خواباندن در خانه را امتحان کنید تا شب شما سپری شود. به عنوان مثال: ممکن است مجبور شوید اجازه دهید کودکتان بیشتر از حد معمول بیدار بماند تا شب را راحت و بدون دردسر بخوابد.
• یک چادر بزرگ را برای کمپ زدن با کودک امتحان کنید: اگر چادر بزرگ برای کمپینگ دارید، سعی کنید از آن استفاده کنید. با این کار فضای شما بزرگ‌تر می‌شود و راحت‌تر هستید. فضای اضافی در چادر می‌تواند به عنوان فضای بازی کودک شما استفاده شود (به نکته بعدی مراجعه شود).
• برای کودکتان یک حیاط بازی کوچک یا گهواره قابل حمل بردارید: اگر چادر بزرگ دارید حتما یک گهواره برای فرزندتان داشته باشید چون خواباندن کودک در گهواره از بهترین ایده‌ها است. اگر کودکتان را با گهواره آشنا کنید می‌تواند شب را در آن سپری کند و حتی شاید در هنگام درست کردن شام می‌تواند داخل آن بشیند.
• تعدادی از اسباب بازی‌های دلخواه کودکتان را با خود بیاورید: تقریبا همه وسایل خارج از خانه برای فرزند شما اسباب بازی محسوب می‌شود در نتیجه نیازی به آوردن وسایل زیادی نیست اما چند کتاب مورد علاقه یا حیوان مورد علاقه‌اش را بردارید.

مدیریت غذای کودک در کمپ

برنامه ریزی یک منوی غذا برای کمپ زدن با کودک به نظر کار سختی است اما اگر بر روی ساده برگزار شدن این کار تمرکز کنید چندان سخت هم بنظر نمی‌رسد. می‌توانید برای بزرگسالان یا بچه‌های بزرگتر وعده‌های غذایی مثل پاستا، جو دوسر و دلمه را خیلی راحت تهیه کنید و همینطور خیلی راحت تمیز می‌شوند. اگر قصد دارید تا وعده‌های غذایی دقیق‌تر و بهتری داشته باشید می‌توانید از مجموعه دستورالعمل‌های ما استفاده کنید. برای برنامه ریزی و مدیریت غذای کودک در کمپ ابتدا برنامه غذایی خود در خانه را در نظر بگیرید به احتمال زیاد می‌توانید در کمپ نیز همان را دنبال کنید. اگر نوزاد شیرخواره دارید منو غذایی‌تان بسیار ساده می‌شود. اما اگر کودک شما غذای جامد و نوشیدنی می‌خورد هنوز هم می‌توانید با رعایت کردن یکسری نکات ساده به کمپ زدن با کودک خود فکر کنید.

• تمامی وسایل را تمیز نگه دارید: اگر برای غذا دادن به کودک خود از بطری استفاده کنید حتما ماده ضدعفونی کننده و تمیز کننده بردارید. می‌توانید برای این کار از آب جوشیده استفاده کنید. اگر باید آب را با چیزی مخلوط کنید اطمینان حاصل کنید که آب تمیز و قابل شرب باشد.
• غذا‌های آماده و راحت بیاورید: اگر کودکتان غذای جامد می‌خورد بهترین گزینه برای او میوه و سبزیجات بسته بندی شده یا پوره شده می‌باشد که نیازی به یخچال نیز ندارد مگر اینکه باز شده باشد. اگر کودک شما بزرگ باشد می‌تواند خودش به راحتی هر کدام را بخورد اما اگر کوچک باشد می‌توانید کم کم با قاشق به او غذا بدهید. اگر کودک شما به اندازه کافی بزرگ باشد می‌توانید از فینگر فودها، میوه‌های نرم، تخم مرغ پوره شده، آووکادو یا لوبیا استفاده کنید. ممکن است کودک شما حتی از غذای خود شما نیز استفاده کند. البته هیچوقت دستورالعمل پزشک متخصص اطفال را فراموش نکنید.

چگونه برای کودک خود در کمپینگ لباس برداریم

یک نوزاد زمانی خوشحال است که راحت باشد. برای اینکه کودک شما در سفر احساس راحتی کند به نکات زیر توجه کنید:

• بصورت لایه لایه کودک خود را بپوشانید: درست مانند زمانی که خودتان برای بیرون رفتن از خانه لباس انتخاب می‌کنید و از هرگونه تغییر آب و هوایی در امان هستید برای کودک خود نیز همانطور لباس انتخاب کنید. شما باید از یک لایه اولیه که با پوست بدن در تماس هست، یک لایه برای حس گرما و یک لایه رویی برای در امان بودن از باد و باران استفاده کنید.
• از آوردن لباس‌های نخی خودداری کنید: برای یک کمپینگ معمولی با ماشین و با هوای خوب می‌توانید تمامی لباس‌های روزمره خود را بردارید. اما اگر هوا سرد یا خنک پیش بینی شده باشد، عاقلانه است که از لباس‌های پشمی و گرم استفاده کنید که این لباس‌های عایق بهتری در مقابل سرما به نسبت لباس‌های نخی هستند. برای کمپ زدن با کودک در هوای سرد مواردی مثل جوراب پشمی، شلوار پشمی یا کاپشن‌های عایق بردارید. اگر هوا بارانی پیش بینی شده باشد بهتر است برای در امان ماندن از باران یک ژاکت پوستی را انتخاب کنید. در روز‌های آفتابی پیراهن‌ها و شلوار‌های راحتی آستین بلند برای کودک خود در نظر بگیرید تا از تابش آفتاب در امان باشد و همینطور خیلی هم گرم نباشد. در مورد لباس پوشیدن بصورت لایه‌ای بیشتر مطالعه کنید.
• بیش از حد لباس تن کودک خود نکنید: می‌توانید از یک کیسه خواب پشمی برای گرما استفاده کنید. اما در نظر داشته باشید که کودک شما زیادی تحت فشار و گرما قرار نگیرد. اگر از سرمای نیمه شب می‌ترسید می‌توانید یک لایه بیشتر تن کودک خود بکنید. حتما کم شدن دما و سرد شدن هوا را پیش بینی کنید و برای مقابله با آن حتما چاره‌ای بیاندیشید. اگر به اندازه کافی تجربه داشته باشید می‌دانید که در شب باید چه لباس‌هایی تن کودک خود بکنید تا راحت بخوابد.
• بطور معمول پوشک کودک خود را تعویض کنید: پوشک کردن کودک در کمپینگ هیچ تفاوتی با خانه نباید داشته باشد، بخصوص اگر در کمپ شما حمام وجود دارد و همینطور جایی برای دفع زباله‌ها در نظر گرفته شده باشد. اگر از پوشک پارچه‌ای یا کهنه در خانه برای کودک خود استفاده می‌کنید نیازی نیست این کار را در اردو انجام دهید. اما در این صورت باید یک کیسه برای پارچه‌های کثیف داشته باشید تا در زمان رسیدن به خانه آن‌ها را بشویید. می‌توانید از یک تشک کوچک مسافرتی برای تعویض پوشک کودک خود استفاده کنید البته می‌توانید از پتو‌های نازک یا پد خواب نیز برای این کار استفاده کنید.
• پیشنهاد ما:
• چگونه کودمان را از تابش آفتاب و این قبیل مشکلات در امان نگه داریم؟

بصورت کلی استفاده از پماد‌های ضد حشرات و کرم‌های ضد آفتاب برای کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی‌شود و شما می‌توانید این کار را با لباس‌های آستین بلند یا چیز‌های دیگر انجام دهید. از نکات ذکر شده در زیر نیز می‌توانید استفاده کنید اما همیشه در صورت بروز هرگونه نگرانی حتما با متخصص اطفال کودک خود صحبت کنید:

• سعی کنید پوست کودکتان بصورت خیلی محدود در معرض هوای آزاد قرار بگیرد: مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید از پماد‌های ضد حشرات برای نوزادان کمتر از 2 ماه استفاده نکنید و این در حالی است که کارگروه محیط زیست استفاده از این پماد‌ها را برای نوزادان زیر 6 ماه ممنوع کرده است. اگر می‌خواهید کودک شما از گزند حشرات به دور باشد بهتر است از لباس‌های آستین بلند و شلوار‌های بلند و حتی جوراب برایش استفاده کنید. همچنین می‌توانید برای دفع حشرات از پشه بندها و انواع توری‌ها استفاده کنید.
• محل سایه‌دار پیدا کنید: سازمان (FDA) توصیه می‌کند که برای استفاده از کرم ضد آفتاب برای نوزادان زیر 6 ماه حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. اولین راهکار شما در مقابل تابش آفتاب این است که تا جایی که می‌توانید کودک خود را از آن دور کنید. حتما به دنبال اردوگاهی باشید که سایه داشته باشد. همچنین می‌توانید لباس‌هایی برای کودک‌تان انتخاب کنید که آن‌ها را از تابش آفتاب محافظت می‌کند. تنها زمانی‌که لازم باشد از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و حتما قبل از استفاده با پزشک متخصص اطفال مشورت کرده و مقدار کمی از کرم را روی پوست نوزاد امتحان کنید تا مطمئن شوید که حساسیتی ندارد.

منبع: rei.com

سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته می‌شود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمان‌های، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.

از لحظه اي كه برنامه به ذهن يك فرد مي رسد و با اجراي برنامه به عهده يك شخص گذاشته مي شود، مسؤوليت سرپرستي او نيز آغاز مي شود و شروع به برنامه ريزي و طراحي برنامه مي كند.

بعبارت دیگر سرپرست  : یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد .

او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتكر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بكار می گیرد. تقسیم كار می كند و نظارت، نه اینكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به كمك ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حركت هم اگر با مشكلی برخورد نماید با كمك دیگر اعضاء صاحب نظر به رفع مسائل می پردازد .

وظایف سرپرست به سه قسمت تقسیم می شود :
وظایف قبل از اجرای برنامه
وظایف در حین اجرای برنامه
وظایف بعد از اجرای برنامه

وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه:
قبل از طراحی برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد. هدف از این گونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی و اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد.
می توان ۳ عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت:
۱ – طبقه بندی افراد
۲ – طبقه بندی برنامه
۳ – هزینه برنامه
وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه:
– در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و وسایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید.
– آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد.
– در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبرشدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه. اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد.
– مسیریابی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ضرورت پیدا می کند و ازآن جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد.
– پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه مؤثر است و نیز تنظیم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی را داراست.
– انتخاب صحیح نفراتی برای مسؤولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه به وجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند تا نظم خوبی برای تیم به وجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید.
– یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و … با خبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار برد.
– ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت فرد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را به وجود خواهد آورد – برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت. هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ی شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و …. که تیم بر آن تأثیر می گیرد و می تواند احساس شادمانی، نگرانی ، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه به وجود آورد، به خصوص در موقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد، نقش سرپرست بسیار مهم و تعیین کننده خواهد بود. تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم، سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند.
وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه:
معمولاً وظایف سرپرست با خاتمه برنامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارها است که بعد از اجرای برنامه، سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد. دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و پیگیری کار گزارش نویس برنامه از آن جمله است.
پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده، اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه، پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندنشان به گروه و یا صاحبانشان، در صورت تمایل برگزاری جلسه پیشنهادانتقادات و بحث در مورد برنامه .

| اگر علاقه‌مند به یادگیری طراحی مسیر کوهنوردی با استانداردهای حرفه‌ای هستید، این دوره می‌تونه فرصتی عالی برای شما باشه تا به دنیای جدیدی از چالش و ماجراجویی وارد بشید. |

خصوصیات یک سرپرست :

• برنامه ریزی در هر کاری بخصوص در اداره امور حائز اهمیت خاص است ، سرپرست باید از روشهای بهبود کار مطلع باشد و برای حل مشکلات راه حلهای مطلوب را جستجو کند .
• سرپرست باید بداند که چگونه کار کند و اصول و چگونگی کار محوله را که برای آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمینه دارا باشد .
• باید بداند که چگونه می توان افراد را آموزش داد و میزان اطلاعات آنها را بالا برد .
• همچنین باید قادر باشد افراد را برای پذیرش مسئولیتهای لازم توجیه و انتخاب نماید .
• او باید بداندکه چگونه صحبت کند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحریر در آورد و مبادله افکار و عقاید بنماید .
• او باید بداند چطور حجم کارها را مورد بررسی قرار دهد و دستور کار خود را تنظیم کند.
• آشنایی با راهبری و سرپرستی در کوهنوردی نیز از ویژگی‌های سرپرست کوهنوردی می باشد که به او این امکان را می‌دهد تا تیم را به‌خوبی هدایت کرده، تصمیم‌های مناسب بگیرد و ایمنی اعضا را حفظ کند.

حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زیربیان کرد :

• آشنایی با اصول ابتدایی کوهنوردی و سنگنوردی و یخ و برف و همچنین گذراندن برخی دوره ها از جمله جهت یابی ، هواشناسی ، خطرات کوهستان ، نقشه خوانی ، تغذیه در کوهنوردی ، کمکهای اولیه و . . .
• کنترل روانی و روحی خود در طول برنامه
• تجربه شرکت در چندین برنامه کوهنوردی
• اخلاق نیکو
• شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمی ، روحی و. . . . )
• انعطاف پذیری :
• مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمیم گیری توسط خودش ، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن
• در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سریع باشد
• باید آمادگی تحمل سخترین شرایط را داشته باشد
• واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
• برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا
• تا حدودی توان خلاقیت و مدیرو مدبر بودن و قدرت کنترل
• قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد ازجانب افراد گروه

در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است . باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم ، زیرا اگر خدای نکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنارگذاشته اند .

مقاله پیشنهادی :نحوه طرح ریزی برنامه کوهنوردی

منابع :http://kohram.ir

http://bamdadclub.ir

http://www.kziran.com

اکثر افرادی که به کوهنوردی و یا گردشگری در طبیعت می پردازند ، مطمئنا طلاعات مختصری راجع به محیط زیست و حفظ و نگهداری از طبیعت دارند. با این حال افراد زیادی نیز وجود دارند که نمی دانند همین فعالیت های خودشان مانند کوهنوردی و یا طبیعت گردی به شیوه ی نادرست، طبیعتی که بسیار دوست دارند و خواهان حفاظت از آن هستند را به خطر می اندازد.

در بسیاری از اوقات، این خسارت به محیط توسط یک شخص مشخص نیست، بلکه انجام آن به شیوه ی نادرست توسط صد و یا هزاران نفر باعث می شود تا محیط زیست به صورت تدریجی از حالت طبیعی خود خارج شود و صدمه ببیند. در این مطلب قصد داریم که تاثیرات منفی گردشگری و کوهنوردی را بر محیط زیست و طبیعت بیان کنیم تا با تغییر شیوه ی نگرش و صعودتان، صدمه ای به این نعمت خدادادی نزنیم .

شیوه ی غلط در روشن کردن آتش، خسارت جبران ناپذیری به طبیعت می زند !

برای بسیاری از کوهنوردان و گرشگران طبعیت، بخصوص کسانی که علاقه ی خاصی به ایجاد کمپ و اردوگاه در طبعیت دارند، روشن کردن آتش بهترین راه برای آشپزی ، گرم نگه داشتن گروه و همچنین ایجاد محیطی صمیمی بین همنوردان و رد و بدل کردن خاطرات می باشد. اما آیا تابحال به این فکر کرده اید که چوب هایی که در آتش می سوزانید را از کجا آوریده اید ؟

استفاده از این چوب ها برای آتش، دقیقا مانند خارج کردن مواد مغذی از حیات وحشی و یا مختل کردن زندگی گیاهان می باشد و نبود آن ها، به صورت تدریجی باعث فرسایش جنگل و طبعیت می شود . شما می توانید با داشتن یک اجاق گاز کوهنوردی کوچک و یا تامین چوب از منابع دیگر، از خارج شدن و سوزاندن چوب های جنگل جلوگیری کنید و به حفظ محیط زیست کمک کنید. همچنین، بسیاری از مناطق در طبیعت، توسط سهل انگاری در روشن کردن آتش و از کنترل خارج شدن آن، سوزانده شده اند . پس در روشن کردن آتش در طبعیت احتیاط کنید و حتما پس از استفاده آن را خاموش کنید .

ضایعات انسانی و محیط زیست

شیوه ی نادرست در دفع ضایعات انسانی، یکی از بزرگترین دلایل فرسایش طبعیت و خسارت به محیط زیست است. مدفوع و ادرار انسانی می تواند منابع آبی طبعیت را آلوده کند و حیات دیگر موجودات را نیز به خطر بیندازد. پس کوهنوردان و گردشگران باید مکان خاصی را برای دفع ضایعات خود انتخاب کنند . حفر گودال کوچکی به عمق 10 تا 20 ساتی متر بهترین راهکار برای دفع ضایعات شما می باشد . فقط توجه کنید که مکان حفر این چاله، باید به دور از هر منبع آبی و مسیری باشید .

تماشا کردن حیات وحش در زمان کوهنوردی

یکی از نکاتی که نظر ما را زمانیکه در حال کوهنوردی و یا طبیعت گردی هستیم به خود جلب می کند، تماشا کردن حیواناتی است که در طبعیت هستند ! به یاد داشته باشید که تجاوز بی اجازه به قلمرو حیوانات و یا نزدیک شدن بیش از حد به آن ها، در اکثر اوقات باعث می شود که حیوانات بزرگتر ، بچه های خود را رها کنند و یا حتی موجب دخالت در فصل جفت گیری آن ها شود که تاثیر جبران ناپذیری در حیات وحش و محیط زیست دارد . بخصوص اگر این حیوانات، از جاندارانی باشند که در خطر انقراض وجود دارند و تولید مثل و جفت گیری آن ها ، اهمیت دوچندانی در حفظ نسل آن ها روی کره ی زمین داشته باشد .

بنابراین سعی کنید که الگوی رفتاری جانداران را بشناسید و مطمئن شوید هنگام تماشا کردن آن ها کوچکترین مزاحمتی برایشان ایجاد نمی کنید و با دریافت کوچکترین تغییری در الگوی رفتاری آن ها ، محیط را ترک کنید . به یاد داشته باشید دوربین ها برای هدفی ساخته شده اند و آن هدف نیز، تماشا کردن جانداران از دور و بدون هیچ مزاحمتی برای آن ها می باشد . محیط زیست و طبیعت، خانه ی آن ها نیز می باشد. پس سعی کنید به قلمروی آن ها نیز احترام بگذارید .

در هنگام کوهنوردی و گردشگری، از مسیر خود خارج نشوید !

شاید زمانیکه در حال کوهنوردی هستید با دیدن منظره ای جالب و مهیج، دلتان بخواهد از مسیر خود خارج شوید و نگاهی به آن بیندازید . لطفا این کار را انجام ندهید ! با این که پیش خودتان فکر می کنید که تغییر مسیر شما، خسارتی به طبعیت وارد نمی کند، ورود شما به مناطق خارج از مسیر ، باعث فرسایش خاک و آسیب دیدن گیاهان می شود. مسیر ها برای هدفی ساخته شده اند و به یاد داشته باشید که اگر افراد دیگری نیز مثل شما برای دیدن مناظر دورتر، از مسیر خود خارج شوند چه خسارت سنگینی به طبعیت وارد می شود .

حتی اگر مسیرتان گل آلود نیز می باشد، در آن باقی بمانید . توجه داشته باشید که همیشه می توانید بعد از عبور از مسیر های گل آلود ، کفش های خود را تمیز کنید اما دور زدن و عبور از کنار آن ها باعث می شود که مسیر عریض تر شود و به تدریج طبعیت دچار فرسودگی شود .

چیزی جز ” رد پاهایتان ” در مسیر، باقی نگذارید !

حتما این جمله را قبلا نیز شنیده اید ، ” فقط عکس بگیرید و جاهای پایتان را در مسیر باقی بگذارید ” . به عبارت دیگر ، مطمئن شوید که هیچ زباله ای را در مسیر کوهنوردی و یا گردشگری خود راها نکرده اید و اگر زباله ای با خود دارید آن را به شیوه ی صحیح دفن می کنید و یا با خود می برید و بعدا این کار اینجام می دهید. هرگز چیزی را از طبعیت مثل گل ، سنگ و یا گیاه ، از طبعیت خارج نکنید . به یاد داشته باشید همه ی آن ها به دلیل خاصی در طبعیت قرار دارند. یا منبع غذایی موجوداتی هستند و یا به عنوان پناهگاهی توسط دیگر جانداران استفاده می شوند .

گروه های گردشگری کوچکی ایجاد کنید !

اگر می خواهید گردشگری در طبعیت را به صورت گروهی تجربه کنید، حتما این گروه ها به گروهک های کوچک تری تقسیم کنید . با این کار اثرات منفی ناشی از طبیعت گردی انسانی و فرساش خاک و محیط زیست را کاهش می دهید .

ایجاد محیط های کمپینگ و محیط زیست

در پایان، اگر می خواهید در پایان کوهنوردی خود، کمپ کنید ، مطمئن شوید که زباله های خود را به شکل صحیحی دفن می کنید و یا آن را با خود از محیط خارج می کنید . توجه داشته باشید که محیط کمپینگ شما باید به حدی تمیز و دست نخورده باشد که هیچ فردی نتواند تشخیص دهد که شما در این مکان بوده اید ! این یک قانون اساسی در طبعیت است. علاوه بر این، اگر از قبل محیط های کمپینگ دیگری در طبیعت بود، از آن ها استفاده کنید. از کمپ در محیط هایی که امکان صدمه زدن به طبیعت وجود دارد، خودداری کنید . بیشتر بخوانید : اصول برقراری کمپ در کوهستان

مسئله کلیدی در کوهنوردی و گردشگری در محیط های روستایی و کوهستانی، کاهش تاثیرات انسانی و ضربه زدن به محیط زیست است. با اینکار ، محیط زیست و حیات وحشی طبعیت را به همان شکل که هزاران سال باقی مانده است، حفظ می کنید و آن را برای نسل های بعد نیز، به یادگار می گذارید .

منبع : WalkingAndHiking

نیازی نیست تا برنامه ی کمپینگ خود را به دلیل آب و هوای سرد و زمستانی کنسل کنید ! در حقیقت، راه های زیادی برای لذت بردن از صعود و کمپینگ در هوای سرد وجود دارد . در این مطلب به نکاتی ظریف راجع به کمپینگ در هوای سرد اشاره خواهیم کرد . با ما همراه باشید .

شرایط موجود را به خوبی بشناسید :

در مجله بریم کوه بخوانید : راهکارهایی برای کمپ زدن | اصول برقراری کمپ در کوهستان | لیست وسایل کوهنوردی و کمپینگ | کمپینگ زمستانی

برای آمادگی بیشتر در کمیپنگ های پاییزی و زمستانه ، باید میزان تقریبی دمای مقصد خود را بشناسید.
علاوه بر شناسایی تقریبی دمای محیط ، برای آگاهی از خطرات پیش رو در محیط ، حتما با افراد محلی صحبت کنید . ( مطمئنان آن ها اطلاعات مفیدی راجع به محیط کمپینگ شما دارند )

صعود خود را به طور کامل برنامه ریزی کنید :

علاوه بر آگاهی بر شرایط جوی و محیطی کمپ، دانستن مقدار زمان و مسافت بین اردوگاه و کمپ ها، امری لازم و مفید است . در آب و هوای گرم، معمولا مشکلی برای برپایی اردوگاه و کمپ در محیط های ناشناخته وجود ندارد ،اما در آب و هوای سرد، جزئیات و محل های کمپینگ خود را از قبل مشخص کنید . زیرا در زمستان و پاییز، روز ها کوتاه تر هستند و نور کمتری برای کوهنوردی دارید . همچنین برپایی شتاب زده اردوگاه ها و کمپ ها در محیط های سرد و باز، خطر ابتلا به سرمازدگی و یخ زدگی را افزایش می دهد. علاوه بر این، مسیریابی در مسیر های برفی و بارانی بسیار سخت و مشکل تر می شود. پس مطمئن باشید تا به نشانه ها و علامت های محیط توجه می کنید و حتما یک نقشه و جی پی اس با خود دارید .

پیدا کردن محیط کمپینگ :

زمانی که دنبال مکانی برای کمپینگ هستید، بهترین مکان برای برپایی کمپ ، محیط های گرم ، خشک ، هموار و مصون در برابر بارش و ریزش های جوی می باشند. اگر امکان دارد قبل از صعود، در نقشه های خود به دنبال محیط های باشید که از قبل چادر و پوشش هایی برای جلوگیری از سرما و ریزش باران در آن ها وجود دارد ( بدون شک این محیط ها کمتر از سطح زمین یخ زده اند ) .

چادرهای کمپینگ :

شب ها، زمانی که در چادر کوهنوردی خود هستید ، به سبب اینکه در نقطه ای ثابت و ساکن هستید ، دیگر گرمایی که در هنگام کوهنوردی و صعود با خود حس می کرده اید را، ندارید . در این زمان ، دما در پایین تر نقطه ی خود قراردارد . برای همین، به شما پیشنهاد میکنیم که یک چادر کوهنوردی مخصوص زمستان و یا چهار فصل خریداری کنید .

داشتن این چادر های مخصوص زمستان و آب و هوای سرد، در تغییرات شدید جوی نیز، مفید می باشد . برف ، طوفان و باران، همگی دمای چادر شما را پایین می آورند. پس نیاز به چادری دارید که در برابر این ریزش ها ، عایق باشد . مثلا چادر هایی که دو لایه هستند و دما را تا حد امکان در خود نگه می دارند . چادر EMS TRAVERSE TENT ، چادری دو لایه و گرم و برای زمستان می باشد و با داشتن ویژگی glove-ready hardware، نیازی نیست برای برپایی آن دستان خود را در معرض آب و هوای سرد قرار دهید !

کیسه و تشک های خواب :

علاوه بر چادر های زمستانه و چهار فصل، شما نیاز به یک کیسه و تشک خواب راحت و خوب دارید . شاید برای خیلی ها خرید یک کیسه خواب گرم، پایان ماجرا باشد اما شما نیاز به یک زیرانداز گرم و ضخیم دارید تا عایقی میان شما و زمین سرد باشد. در این رابطه مقاله “تاثیر زیرانداز در کوهنوردی” را مطالعه نمایید.

مطئمن شوید تا کیسه خواب شما از درجه گرمایی خوبی برخوردار است و همچنین برای بالابردن دما و گرم ماندن بیشتر، چند لایه ” لاینر کیسه خواب ” نیز با خود داشته باشید . در شب، برای بکارگیری تمام فضا در کیسه خواب و بالابردن دما، لباس های خود را نیز درون آن قرار دهید .خوبی آن این است که در صبح نیز لباس گرمی برای تعویض، دم دست خود دارید !

پوشش و لباس :

مثل همیشه، نوع پوشش و چند لایه بودن آن ها، مهم ترین نکته در کمپینگ و صعود در زمستان و آب و هوای سرد است. مطمئن شوید از لایه های پشمی و مصنوعی استفاده می کنید :از پوشش های پشمی در لایه های زیرین ، از پوشش های مصنوعی به عنوان لایه ها میانی و از پوشش های قابل تنفس و ضدآب در لایه های بیرونی . باز هم اخطار می دهیم ! از لباس هایی با جنس کتان استفاده نکنید ! جنس کتان، رطوبت را هنگامی که عرق می کنید به خود جذب می کند و باعث می شود تا دمای بدن شما به شدت پایین بیاید .

مقاله ی پیشنهادی : 10 نکته برای گرم ماندن در کوه پیمایی های زمستانی

غذا :

ثبت نام در دوره آنلاین نقش تغذیه در اجرای موفق برنامه های کوهنوردی

بدن خود را یک کوره و تنور در نظر بگیرید ، هر چقدر سوخت ( غذا ) بیشتری به آن بدهید ، با دما و حرارت بیشتری می سوزد . در محیط کمپینگ احساس سرما می کنید ؟ کمی خوراکی بخورید . در کیسه خواب خود، لرز کرده اید ؟ چیزی بخورید و سعی کنید مایعات گرمی نیز با آن بنوشید . دمای پایین در صبح باعث شده است تا از بیرون آمدن از کیسه خواب امنتاع کنید ؟ لطفا چیزی بخورید !

زمانی که در کمپ های زمستانی به سر می برید ، بهتر است به جای اینکه نگران رژیم و وزن خود باشید، چیزی بخورید . از آنجایی هم که برای گرم ماندن بدن نیاز به غذا دارید ، دنبال غذاهایی با قند بالا ، چربی و کربوهیدارات ها باشید . میانه روی در خوردن و آشامیدن هنوز هم مهم است، اما توجه داشته باشید که بدن شما نسبت به روزهای معمولی، مقدار بیشتری از کالری می سوزاند . پس لازم نیست نگرانی راجع به” بیشتر غذا خوردن ” خود داشته باشید ! برای اطلاعات بیشتر در مورد تغذیه در کوهنوردی مقاله ی ” در کوهنوردی چه چیزی بخوریم ” را مطالعه فرمایید .

آب :

زمانی که سردتان شده است، شاید تنها چیزی که به آن فکر نمی کنید، آشامیدن مقداری آب است . اما آبرسانی کافی به بدن، یکی از اصول ضروری برای گرم ماندن در زمستان است ! در فواصل معین زمانی آب بخورید و یک بطری آب نیز، زمانی که در کیسه خواب هستید، با خود داشته باشید ( توجه داشته باشید اگر بطری آب را در کوله پشتی کوهنوردی خود رها کنید، تا صبح یخ میزند ! )

همچنین باید مقدار آب بیشتر از نیازتان، با خود داشته باشید . حتی اگر در نقشه خود منبع آب هایی برای پر کردن بطری در نظر گرفته اید، این احتمال را بدهید که شاید یخ زده باشند! هر چند اگر شاهد بارش برف بودید، می توانید خیلی راحت برف را بجوشانید و با تبدیل آن به آب، از آن استفاده کنید .

از شرایط پزشکی و بیماری ها، آگاهی داشته باشید :

همانطور که باید نسبت به پیچک های سمی مسیر ، گرمازدگی و پیچیدگی پا در آب و هوای گرم اطلاع داشته باشید ، باید اطلاعاتی نیز راجع به بیماری و شرایطی که هوای سرد موجب آن می شود، داشته باشید . سرمازدگی و یخ زدگی شانه، بعضی از این بیماری ها هستند . سرمازدگی خفیف، علائمی مثل ضعف در هماهنگی عضلات ، تنش و لرز ، تغییر در حالات رفتار فرد ( معمولا سکوت ) و دمای پایین بدن دارد. در این زمان می توانید با تعویض لباس های خیس خود با پوشش های گرم و چندلایه ، انجام چند تمرین ساده و یا انتقال گرما از بدن فرد دیگری، آن را کاهش دهید .

یخ زدگی معمولا گوش ها، بینی ، پا و دستان شما را درگیر می کند . پوست خاکستری متمایل به زرد و یا سفید بیش از حد، علائم این بیماری می باشد . همچنین سر شدن ، خارش زیاد و یا لمس عذاب آور این نقاط بدن، از نشانه های دیگر این بیماری است . برای درمان موضعی آن ، از گرمای مستقیم ( تجهیزات آشپزی و یا آتش ) خودداری کنید. بجای آن در محیطی گرم و سرپوشیده قرار بگیرید . از آب گرم و یا پتو ها ، روی نقاط یخ زده ی بدن خود استفاده کنید تا به صورت تدرجی دما به آن ها بازگردانده شوند و به حالت طبیعی برسند . برای اطلاعات بیشتر راجع به آسیب های کوهنوردی ” چگونه در مقابل آسیب دیدگی های کوهنوردی آماده باشیم ؟ ” را مطالعه فرمایید.

منبع : EMS