زمان مطالعه: 7 دقیقه

کاهش وزن و تناسب اندام ، یکی از مهمترین اهداف کوهنوردان برای صعود می باشد . اما بدون شک برای رسیدن به این هدف مانند دیگر فعالیت ها به یک الگو و چرخه ی منظم نیاز خواهید داشت.

سوالی که امروز در این مقاله قصد جواب داریم این است :

” آیا با قدم زدن ساده در کوهنوردی، امکان کاهش وزن وجود دارد؟ “

پاسخ ما ” مثبت می باشد . با رعایت موارد زیر حتی با یک قدم زدن ساده در کوهنوردی، می توانید وزن خود را کاهش دهید !

• به همراه داشتن یک کوله پشتی
• استفاده از باتوم های کوهنوردی به صورت تناوبی ( یکی در میان )
• بکارگیری عضلات اصلی و تامین انرژی آن ها

موارد بالا به شما کمک می کنند تا در کنار صعود، وزنتان را نیز کاهش دهید. اما اگر قصد دارید فقط برای کاهش وزن سراغ کوهنوردی بروید ، به یک برنامه ی منظم غذایی نیاز دارید تا مطمئن شوید تا تغذیه و آبرسانی به بدنتان به موقع و کافی انجام می شود.

همچنین بخوانید : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم ؟

اگر قصدتان تنها کاهش وزن با کوهنوردی می باشد ، باید نکات زیر را نیز به خاطر داشته باشید :

خودتان را از آب و غذا محروم نکنید!

بدن تمام انسان ها از تجمع واحدهایی به نام سلول ساخته شده است . وقتی تریلیون سلول در کنار یکدیگر قرار بگیرند، بدن انسان تشکیل خواهد شد. هر یک از این سلول ها نیازمند مقدار مشخصی آب، مواد غذایی و اکسیژن و هم چنین دفع صحیح برای زنده ماندن هستند.

همچنین هرکدام از این سلول ها کار خاصی در بدن ما انجام می دهند. اگر قصدتان کاهش وزن با کوهنوردی می باشد، باید سعی کنید تا سلول های آدیپوز ( سلول های چربی ) را کوچکتر کنید. خیلی از افراد فکر می کنند با گشنگی و تشنگی می توانند به کاهش وزن برسند، اما تغییر ناگهانی در میزان کالری ورودی به بدن، بسیار خطرناک می باشد !

چرا نمی توانیم با گشنگی ، وزن خود را کاهش دهیم ؟

در این مواقع ، سلول های چربی شما به شکل سازمندهی شده عمل خواهند کرد و به مرور زمان نیز در ذخیره ی مولکول های غذایی بهینه تر عمل می کنند ! به معنای دیگر، سلول های چربی، انرژی مواد غذایی را در خود دخیره می کند ! این بدین معنی می باشد که شما در یک سطح مشخص وزن خواهید ماند و تغییری در وزن شما حاصل نخواهد آمد !

لازم نیست برای کاهش وزن، گرسنگی بکشید !

یک راه حل بهتر برای کاهش وزن این است که سلول های چربی را به شکلی سازمندهی کنید که از سوخت های ذخیره بدن شما ( همان اضافه وزن شما ) استفاده کنند! با انجام این کار، وقتی روی ترازو می روید و یا شلوارتان را بالا می کشید، خیلی زود متوجه تغییرات خواهید شد!

اگر برای کاهش وزن خودسرانه میزان غذایی خود را کاهش می دهید ، شاید بهتر باشد خودتان را قانع کنید که استفاده از یک خوراکی مخصوص در مسیر کوهنوردی و آبرسانی به موقع به بدنتان ، ثاثیری در افزایش وزن شما نخواهند داشت، زیرا بدن شما در حال سوخت و ساز است و به این مقدار انرژی نیاز خواهد داشت ! هیچ گاه خودتان را برای گرسنگی سرزنش نکنید! بدن شما در کوهنوردی در حالت سوخت ساز شدیدی قرار می گیرد و
تشنگی و گرسنگی یکی از علائم بدن برای درخواست انرژی بیشتر برای سوخت و ساز عضلات می باشد.

به یاد داشته باشید تشنگی و گرسنگی در کوهنوردان امری کاملا طبیعی می باشد!

به بازخورد بدن خود گوش دهید !

تشنگی و گرسنگی امری طبیعی در میان کوهنوردان می باشد، اما این بدین معنی نمی باشد که شما می توانید هرچیزی که دلتان می خواهد در مسیر کوهنوردی مصرف کنید ! در حقیقت اگر کوهنوردی را، دلیلی برای زیاده روی در تغذیه خود قرار دهید ، به هیچ وجه به هدف نهایی خود یعنی کاهش وزن نخواهید رسید ! پس سعی کنید به دقت به درخواست های بدن خود در هنگام تشنگی و گرسنگی گوش کنید.

به درخواست بدن خود پاسخ مثبت دهید اما تنها با 2 شرط زیر:

• فقط زمانی که گرسنه هستید چیزی بخورید.
• زمانی که حس کردید سیر شده اید، از غذا خوردن دست بکشید. بدون شک چندین مکان استراحت دیگر پیش روی شما می باشد و می توانید از خوراکی های انرژی زا نیز استفاده کنید. ( ناهار را نیز فراموش نکنید ! )

برای کاهش وزن در کوهنوردی، باید هوشمندانه عمل کنید!

در مطلب زیر به چندین راهکار برای کاهش وزن در کوهنوردی اشاره خواهیم کرد.

فیزیکی :

مسیری را انتخاب کنید که از نظر فیزیکی شما را به چالش بکشد اما آنقدر هم سخت نباشد که در میان راه از صعودتان صرف نظر کنید ! سعی کنید مسافت زیادی را قدم بزنید و اگر امکان آن وجود دارد به ارتفاعات بلند نیز سری بزنید.

جاه طلبی خود را به عنوان یک کوهنورد با انتخاب مقصد های دیدنی و مناظر عالی پاداش دهید ! اگر می توانید به قله صعود کنید و یک عکاسی پانورامیک از مناظر داشته باشید ، حتما این کار را انجام دهید ! ( اگر قصد صعود به قله را دارید ، حتما از پوشش های مناسب و لایه ای استفاده کنید . سعی کنید همیشه تجهیزات بارانی خود را به همراه داشته باشید زیرا معمولا در ارتفاعات بارش باران امری طبیعی است. ) مطمئن باشید خیلی زود به دلایلی غیر از کاهش وزن به کوهنوردی اعتیاد پیدا خواهید کرد !

همچنین می توانید از راهکار های زیر در زندگی رومزه خود برای کاهش وزن استفاده کنید :

• از آسانسور و پله برقی ها استفاده نکنید.
• سعی کنید اتوموبیل خود را مقداری دورتر از محل کار پارک کنید تا مقداری پیاده روی روزانه نیز داشته باشید.
• از میز های ایستاده برای انجام کارهای کامپیوتری استفاده کنید.
• سعی کنید هر یک ساعت از صندلی خود بلند شوید و تمرینات کشش انجام دهید.
• یک مسیر پیاده روی کوتاه را برای خود انتخاب کنید و سعی کنید هر روز مقداری پیاده روی انجام دهید.
• یک گام شمار همراه خود داشته باشید تا هم میزان مسافت و هم میزان کالری مصرفی را به شما نشان دهد.
• هر روز یک هدف برای خود انتخاب کنید و سعی کنید به صورت تدریجی آن را گسترده تر کنید تا به میزان وزن دلخواه خود برسید.

روانی :

زمانیکه به اهداف روزانه خود رسیدید ، موفقیت خود را جشن بگیرید! همچنین سعی کنید دیدگاه خود را نسبت به غذاها عوض کنید. غذاها سوخت بدن شما می باشند ! آن ها انرژی لازم را برای بکارگیری عضلات بدن تامین کنید. پس تغذیه نقشی اساسی در سلامت یک کوهنورد ایفا میکند. پس سعی نکنید با تشنگی و گرسنگی بدنتان را مجبور به کاهش وزن کنید زیرا با این کار فقط در یک وزن مشخص خواهید ماند !

سعی کنید خوردن و آشامیدن را به اندازه کافی و با نگرشی مثل تشکر از بدنتان بعد از انجام یک فعالیت دشوار انجام دهید. همچنین به هیچ وجه غذا را به عنوان پاداش فعالیت خود قرار ندهید !

سعی کنید شکلات مورد علاقه خود را بجای مصرف روزانه در خانه، برای مسیر کوهنوردی نگه دارید تا با یادآوری مزه آن، به یاد کوهنوردی و اهداف لاغری خود برسید ! کارشناسان زیادی توصیه می کنند طعم غذا ها و خوراکی هایی که در مسیر کوهنوردی مصرف می کنید را به یاد داشته باشید و به این فکر کنید که چگونه بدن شما با استفاده از انرژی و سوخت این غذاها، شما را به مقصد نهایی و مناظر دیدنی طبیعت میرسانند !

یک دفترچه خاطرات تهیه کنید و سعی کنید حس وحال هر یک از صعود های خود را در آن بنویسید . سعی کنید بجای اینکه روی کاهش وزن خود تمرکز کنید ، به تجربه ها و خاطرات به یادماندنی صعودتان فکر کنید ! این نکته را به یاد داشته باشید که کوهنوردی یک چرخه از فعالیت های شدید می باشد که توام با پاداش و لذت خواهد بود. تنها به عدد روی ترازو اکتفا نکنید و مطمئن باشید در کنار کوهنوردی ، سلامت بدن شما نیز تامین خواهد شد.

کوهنوردی یکی از بهترین فعالیت ها برای کاهش وزن :

بدون شک کوهنوردی یکی از بهترین گزینه ها برای کاهش وزن می باشد. در واقع از نظر ما، کوهنوردی از تمام فعالیت های زیر عملکرد بهتری در تناسب اندام و کاهش وزن شما دارد !

کوهنوردی و دویدن :

در کوهنوردی عضلات بیشتری بکار گرفته می شوند و فقط تمرکز به عضلات پایین پا نمی باشد !

کوهنوردی و شنا :

در کوهنوردی سوخت وساز بیشتری دارید و مجبور نیستید برای یک تمرین در آب کلر دار و شاید کثیف بعضی از استخرها شنا کنید!

کوهنوردی و دوچرخه سواری :

در کوهنوردی خرج کمتری دارید و مجبور به خرید یک دوچرخه کوهستانی نیستید ! از همه مهمتر، ایمنی بیشتری در کوهستان نسبت به دوچرخه سواری در جاده های شلوغ وجود دارد !

کوهنوردی و باشگاه های بدنسازی :

در کوهنوردی خرج بسیار کمتری نسبت به ثبت نام در باشگاه های بدنسازی دارید، زیرا زمانیکه کفش و کوله پشتی خود را تهیه کنید، دیگر هیچ خرجی برای ادامه راه نخواهید داشت !

کوهنوردی و کلاس رقص :

در کوهنوردی عضلات بیشتری به کار گرفته می شوند و توان و تحمل شما نیز افزایش می یابد !

 

از دیگر مزیت های کوهنوردی می توان به دریافت اکسیژن در طبیعت و ترشح اندورفین اشاره کرد ! با ترشح این ماده ، خیلی زود احساس خوشحالی به شما دست خواهد داد ! همچنین کوهنوردی، توان و تحمل شما را افزایش عضلات شما را قوی تر و انگیزه شما را به محص یک تغییر کوچک در تناسب اندامتان، چندین برابر می کند !

سعی کنید سراغ فعالیت هایی بروید که نیازمند تحرک باشند . نشستن زیاد طول عمر را کاهش می دهد و باعث می شود تا عضلات قلب شما برای پمپاژ خون در دراز مدت دچار مشکل شوند ! پس اگر برای کاهش وزن خود عجله دارید ، چند فعالیت فیزیکی دیگر را به برنامه کوهنوردی خود اضافه کنید !

یک کروه کوهنوردی با اهداف یکسان پیدا کنید !

کاهش وزن، امری مشکل می باشد ! کوهنوردی نیز در ابتدای کار ،فعالیتی سخت و طاقت فرسا است . اگر این دو واقعیت را کنار یکدیگر قرار دهیم، ممکن است خیلی زود انگیزه خود را از دست بدهیم و از انجام کوهنوردی صرف نظر کنیم . برای همین به شما پیشنهاد می کنیم سراغ گروه های کوهنوردی بروید و از آن ها کمک بگیرید.

نکاتی راجع به کوهنوردی گروهی :

• به نوبت مقصد ها را انتخاب و رهبری گروه را بر عهده می گیرید.
• از تجربیات و نکات دیگر کوهنوردان در طول مسیر استفاده خواهید کرد.
• تغذیه خود را در بین کوهنوردان دیگر تقسیم می کنید و فقط سراغ خوراکی های انرژی زا و کم چرب می روید.
• از لحاظ روحی، وجود همنوردانی در کنارتان، کمک شایانی به شما خواهد کرد.
• کاهش وزنتان را با دوستان خود جشن می گیرید.
• مهم نیست شرایط آب و هوا چگونه باشد! اگر عضمتان را جذب کرده باشید و پوشش و تجهیرات مناسب داشته باشید، گروه شما همیشه آماده ی رویارویی با آب و هوای مختلف است .

منبع : Hiking-for-her

زمان مطالعه: 6 دقیقه

برای تمام افرادی که در کشور عزیزمان به سفر و گردشگری به عنوان موضوعی جدی فکر می کنند، آشنایی با مفاهیم صنعت گردشگری اهمیت دارد. در این مطلب شما را با مفاهیم مطرح شده در صنعت گردشگری همانند گردشگری طبیعت و اکوتوریسم آشنا می نماییم. در این مطلب، مفاهیمی که بیشتر به محیط طبیعی و حیات وحش مربوط بوده را برای شما باز می کنیم و از پرداختن به مباحثی از جمله گردشگری فرهنگی، تجاری یا پزشکی دست می کشیم. اگر شما هم به دنبال اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید، با ما همراه شوید.

گردشگری طبیعت و اکوتوریسم چیست؟

مفاهیم صنعت گردشگری در مورد طبیعت با مسافرت، ارتباط نزدیکی دارد. از زمان آغاز تمدن بشری، این موضوع پدیده ای انسانی بوده است. گردشگری در طبیعت، عاملی حساس در زنده ماندن انسان، کشف طبیعت و شناخت ناشناخته هاست. در اوایل دوران زندگی بشر، انسان ها به عنوان قبایل ابتدایی در جستجوی شکار و غذا به مسافرت رفتند. بعدها، با توسعه فعالیت های کشاورزی و یک جانشینی، مکان ها و پایگاهی ایجاد شد که خود مقصدی برای مسافران گردید. سپس جنبش انقلاب صنعتی باعث شد تا مقصد های مختلفی را برای سفر و گردشگری مطرح کنند. پس از آن شیوه مسافرت تغییر پیدا کرد و آسان تر و ایمن تر شد.

انواع مختلف گردشگری

گردشگری و خدمات این صنعت را برای کسانی که قصد تحصیل در این زمینه و یا کار در این زمینه دارند تعریف می نماییم.  صنعت گردشگری، نوعی صنعت خدماتی است که ترکیبی از بخش های اقتصادی مختلف است که به ارائه خدماتی هم چون مسکن و اقامت، غذا، نوشیدنی، حمل و نقل و خدمات تفریحی می پدازد و با صنعت توزیع و خدمات فروش اجناس و خدمات همکاری می کند. صنعت گردشگری در کنار اصطلاحاتی همانند بهره وری، درآمدزایی و اشتغال، رشد اقتصادی، توسعه اجتماعی، و غیره استفاده می شود. اما هیچ کالایی مانند دیگر تولیدات صنعتی تولید نمی کند که بتوانید آن را خریده و با خود به خانه تان منتقل کنید.

از این رو، گردشگری یک صنعت مهمان نوازی و یک پل بین مردم مختلف دنیاست. صنعت گردشگری بیشترین استفاده را از مردم به نسبت دیگر صنایع دارد و سهم ارزشمندی را در اقتصاد جهان از آن خود کرده است.

• 

مفاهیم مختلف در صنعت گردشگری

اکوتوریسم (Eco-tourism): صنعت گردشگری که تاثیر مینیمالیستی و کمی بر محیط طبیعی شکننده داشته باشد و بر فراهم نمودن طبیعتی بر پایه تجربیات گوناگون تمرکز استوار است.

گردشگری اخلاقی (Ethical Tourism): از دیگر مفاهیم صنعت گردشگری است. مفهوم گردشگری در یک مقصد مشخص که به مسائل اخلاقی می پردازد و برایش اهمیت دارد. برای مثال بی عدالتی اجتماعی، حقوق بشر، رفاه حیوانات و یا محیط زیست از جمله نقاط توجه گردشگری اخلاقی است.

گردشگری محیط زیست (Environmental tourism): گردشگری که در محیط های طبیعی اتفاق می افتد و تاکید بر فهمیدن و حفظ محیط طبیعی دارد.

ژئوتوریسم (Geotourism): مفهوم دیگری در بین مفاهیم صنعت گردشگری و توریسم است که ویژگی جغرافیایی یک مکان را مد نظر دارد. از محیط طبیعی گرفته تا میراث تاریخی، زیبایی شناسی، فرهنگ و رفاه ساکنان آن را هم در بر می گیرد. (بر پایه تعریف مجله نشنال جئوگرافیک)

گردشگری طبیعت (Nature Tourism): سفر مسئولانه به مناطق طبیعی، که محیط زیست را حفظ می کند و رفاه مردم محلی را بهبود می بخشد. (منبع: پارک تگزاس و حیات وحش)

 

مقاله پیشنهادی : ۱۰ راهکار برای اینکه با محیط زیست خود، مهربان تر باشید !

 

گردشگری مبتنی بر طبیعت (Nature-based tourism): اصطلاح گسترده ای که تمام تجارب مفاهیم صنعت گردشگری را در محیط های وحشی و طبیعی در بر می گیرد. گردشگری مبتنی بر طبیعت شامل تمام اشکال گردشگری است که از محیط های طبیعی نسبتا دست نخورده با جاذبه های مختلف و محیط های اولیه، تشکیل شده است. این مفهوم از صنعت گردشگری می تواند شامل فعالیت های فکری، هیجانی و غیرمخربی باشد که به نوبه خود می تواند شامل اکوتوریسم و گردشگری حفاظتی (conservation tourism) نیز بشود.

گردشگری فقر زدا (Pro-poor Tourism): گردشگری که نتیجه آن افزایش سود خالص برای مردم فقیر در یک مقصد گردشگری است.

گردشگری مسئولانه (Responsible Tourism): گردشگری که منافع جوامع محلی را به حداکثر ظرفیت آن برساند؛ عوام منفی اجتماعی یا محیطی را به حداقل برساند و به مردم محلی کمک کند تا فرهنگ های شکننده و زیستگاه ها و گونه ها را حفظ نمایند.

گردشگری پایدار (Sustainable Tourism): گردشگری که تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی کامل و جامعی برای زمان حال و آینده خود به همراه داشته باشد. به نیازهای بازدیدکنندگان، صنعت های مختلف، محیط زیست و جوامع میزبان نیز رسیدگی می کند. البته کسانی که در رشته گردشگری و جهانگردی تحصیل می کنند، در منابع مختلف تعریف متفاوتی را برای این نوع مفهوم صنعت گردشگری پیدا خواهند کرد. هر چند که مجموع مفاهیم هر یک از این تعاریف، یکسان است.

گردشگری حیات وحش (Wildlife tourism): از دیگر مفاهیم صنعت گردشگری است که ارتباط نزدیکی با حیات وحش و طبیعت را فراهم می کند.

اصول اکوتوریسم

اکوتوریسم در مورد ادغام حفاظت، جوامع مختلف و سفرهای پایدار است. این مفهوم در بین مفاهیم صنعت گردشگری بدان معنی است که افرادی که در فعالیت های اکوتوریسمی شرکت می کنند، باید اصول اکوتوریستی زیر را بپذیرند و رعایت کنند:

• به حداقل رساندن اثرات فیزیکی، اجتماعی، رفتاری و روانی در محیطی که به آن وارد می شوند.
• ایجاد آگاهی و احترام نسبت به محیط زیست و فرهنگ منطقه مورد نظر.
• ارائه تجربیات مثبت برای هر دو طرف بازدید کننده و میزبان.
• ایجاد کننده مزایای مالی مستقیم برای حفاظت آن منطقه.
• تولید مزایای مالی هم برای مردم محلی و هم برای صنایع کوچک و تولید کنندگان خصوصی.
• تجربیات به یاد ماندنی را برای بازدیدکنندگان به وجود می آورد. در نتیجه به افزایش حساسیت افراد نسبت به محیط زیست اطرافشان، فرهنگ مورد بازدید و اجتماع میزبان، کمک می کند.
• طراحی، ساخت و بهره برداری از تأسیساتی که کمترین اثر را در محیط به جای بگذارد.
• حقوق و اعتقادات معنوی مردم بومی در جامعه بازدید شونده را به رسمیت بشناسد و با همکاری آن ها برای ایجاد توانمندسازی افراد کار کند.

تفاوت میان اکوتوریسم و گردشگری طبیعت، گردشگری پایدار و گردشگری مسئولانه

اکوتوریسم یکی از مفاهیم صنعت گردشگری این گونه تعریف می شود: “سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که محیط زیست را حفظ می کند و زندگی مردم محلی را بهبود می بخشد”. در حالی که “گردشگری طبیعت” به سادگی سفر به  مناطق طبیعی را توصیف می کند. اکوتوریسم نوعی از گردشگری مبتنی بر طبیعت است که از جوامع محلی و مقصد های زیست محیطی، فرهنگی و اقتصادی بهره مند می شود. اکوتوریسم نشان دهنده مجموعه ای از اصول و قوانین است که در جوامع مختلف جهانی موفقیت آمیز بوده و توسط صنایع گسترده و پژوهش های علمی پشتیبانی می شود. اکوتوریسم، زمانی که بر اساس این اصول، به درستی اجرا می شود ، مزایای توسعه گردشگری اجتماعی و محیط زیستی را نشان می دهد.

همانند اصطلاح اکوتوریسم، کلماتی مانند گردشگری پایدار و گردشگری مسئولانه در بین مفاهیم صنعت گردشگری و در مفهوم توسعه پایدار با کلمه “پیشرفت” هم ریشه اند. با این حال پیشرفت با معنی “به نیازهای حال حاضر رسیدگی شود، بدون اینکه به توانایی و نیازهای نسل های آینده فکر شود” (کمیسیون برونتلند، ۱۹۸۷) استفاده می شود. با توجه به این مفهوم، گردشگری پایدار در سال ۱۹۹۲ با مفهوم زیر در دستور کار قرار گرفت: “نیازهای گردشگران حاضر و مناطق میزبان را در حین حفاظت و افزایش فرصت ها برای آیندگان تعیین می کند”.

تعریف مفهومی که در UNWTO برای گردشگری پایدار ارائه شده

در بین تمام مفاهیم صنعت گردشگری که بیان شد، رهنمودهایی که برای توسعه گردشگری پایدار و شیوه های مدیریتی آن ارائه می شود، قابل تعمیم به همه ی انواع گردشگری در همه نقاط جهان است. اصول گردشگری پایدار به جنبه های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توسعه صنعت گردشگری اشاره دارد و باید تعادل مناسبی بین این سه شاخه برای تضمین ثبات دراز مدت آن ایجاد کرد.

بنابراین گردشگری پایدار، باید تمام کارهای زیر را در بر بگیرد:

• استفاده بهینه از منابع زیست محیطی که یک عنصر کلیدی در توسعه گردشگری است. همچنین باید به حفظ فرآیندهای مهم زیست محیطی یک منطقه و کمک به حفظ میراث طبیعی و تنوع زیستی آن محیط زیست کوشید.
• احترام به فرهنگ و روابط اجتماعی جوامع میزبان را باید جدی گرفت. جامعه میزبان باید میراث فرهنگی منطقه و زندگی بومی خود را حفظ کند و ارزش های سنتی را نگاه دارد. همچنین به درک متقابل و بالا بردن ظرفیت بین فرهنگ های مختلف کمک نماید.
• اطمینان از صرفه اقتصادی طولانی مدت، ارائه مزایای اجتماعی و اقتصادی را برای تمام سهامداران، توزیع مساوی اقتصادی بین جوامع مختلف، از قبیل اشتغال پایدار و فرصت های کسب درآمد و خدمات اجتماعی بهتر برای تمام جوامع میزبان و افراد موجود در آن و به طبع این موضوع کمک به کاهش فقر.
• توسعه گردشگری پایدار نیاز به مشارکت آگاهانه همه کسانی دارد که در این وسط سود می برند و با آن مرتبط هستند. همچنین نیاز به رهبری قوی سیاسی برای تأمین مشارکت گسترده و ایجاد نظم عمومی دارد. دستیابی به نمود مفهوم گردشگری پایدار یک فرآیند مداوم است و نیاز به نظارت مستمر بر روی اثرات آن دارد. هر زمان که لازم باشد، باید سریع اقدامات پیشگیرانه و یا اصلاحی لازم برای تغییر روند کار آن انجام گیرد.
• در بین مفاهیم صنعت گردشگری که داریم، گردشگری پایدار باید سطح بالایی از رضایت گردشگران را هم حفظ کند. تجربیات معنادار و به یاد ماندنی را برای گردشگران فراهم آورد. آگاهی بیشتری به گردشگران، در مورد مسائل انرژی و زندگی پایدار بدهد و ترویج شیوه های گردشگری پایدار را در میان آن ها فراهم سازد

منبع : www.eligasht.com

زمان مطالعه: 11 دقیقه

دسترسی به کوهستان و قله‌های سر به فلک کشیده یا به عبارت بهتر کوهپیمایی در هر کشوری اغلب با عبور از زمین‌های کم ارتفاع، دره‌ها، خط القعرها همراه است و طبیعتاً در این گذرگاه‌ها، رودخانه‌ها نقش حساسی در دسترسی به این مناطق دارند.
روش های عبور از رودخانه‌ها و تاثیرات عمق آب، سرعت جریان آب و عرض رودخانه یکی از مسایل پیش روی کوهنوردان است که قبل از یک برنامه کوهنوردی باید به آن توجه کرد و آموزش های لازم در این زمینه را فرا گرفت.

در هر برنامه کوهنوردی یا طبیعت گردی شما می بایست قبل از حرکت از شرایط محیطی و طبیعی آن منطقه اطلاعات کسب کنید و با توجه به نوع برنامه و محیط خود را آماده سازید. اگر در برنامه شما رودخانه ها یی وجود دارد و شما برای رسیدن به مقصد مجبور به عبور از آن هستید خواندن این مقاله را به شما توصیه می کنیم.

بررسی مسیر، شیب، شدت جریان آب رودخانه ها، پل‌های موقت محلی، پیچ و خم رودخانه ها و نحوه عبور از آنها مواردی است که باید با دقت و هماهنگ با تعداد و قدرت و کارایی اعضای گروه به سرپرستی فردی شایسته انجام گیرد تا برنامه مورد نظر با موفقیت به پایان رسد. توجه داشته باشید اجرای برنامه موفق فقط رسیدن به مقصد نیست بلکه برگشتن به سلامت به مبداء نیز مورد نظر است.

هنگام بارش شدید باران، جریان رودخانه‌ها قوی‌تر شده و می‌توانند مشکلات بسیار زیادی برای کوه‌پیمایان و افرادی که برای طبیعت گردی به کوهستان می‌روند، فراهم آورند. عبور از جریان شدید رودخانه‌ها می‌تواند مشکلاتی فراتر از خیس شدن کفش یا لباس و حتی لغزیدن پا و افتادن در آب را ایجاد نمایند. راه حل اصولی اجتناب از برخورد با این نوع جریان‌های شدید، هنگام کوه‌پیمایی و اجرای برنامه‌های گلگشت است.

دقت در برنامه‌ریزی همراه با بررسی دقیق وضعیت و موانع طبیعی تقریباً‌ می‌تواند از مواجهه با مشکلات و بروز حوادث جلوگیری نماید. در هر حال جاری شدن سیل در رودخانه‌ها ی محلی همیشه قابل پیش‌بینی نیست و گاهی نیز عبور از مسیر رودخانه‌ها الزامی است. جریان شدید رودخانه‌ها دارای قدرت بالقوه زیادی است و عبور از آن نیاز به مهارت دارد. در صورت نداشتن مهارت‌های اولیه، بروز مشکلات قطعی خواهد بود.

مقاله پیشنهادی : چگونه در هنگام وقوع سیل، جان خود را نجات دهیم

آب رودخانه‌ها سرد و کف آنها لغزنده و ناهموار و پوشیده از سنگ‌هایی با ابعاد مختلف است. هر کدام از موانع موجود در مسیر جریان آب مانند درختها، آبشارها، سنگ‌های بسیار بزرگ که آب از روی آنها و یا از کنار آنها عبور می‌کند می‌تواند برای شخصی که هنگام عبور از رودخانه پایش لغزیده و در داخل آب افتاده است خطرناک و حتی کشنده باشد. وسایل و ابزار آلات کوه‌نوردی برای عبور از آب‌های جاری رودخانه ساخته نشده‌اند و معمولاً‌ این وسایل هنگام عبور از رودخانه‌ها بیشتر بازدارنده و مشکل‌ساز هستند تا کمک کننده.

اگر هنگام عبور از رودخانه کاری اشتباه صورت پذیرد، می‌تواند مشکلات بسیار جدی برای اعضای گروه بوجود آورد؛‌ پخش و پراکنده شدن اعضای گروه و قطع ارتباط با یکدیگر و ابتلای بعضی از اعضای گروه به بیماری هیپوترمی، افتادن و مفقود شدن.وسایل در آب به هنگام عبور از آب، مجروح شدن اعضای گروه در اثر برخورد آنها با موانعی که در مسیر رودخانه وجود دارد و غیره از این دست مشکلات است.

انتخاب محل عبور ازرودخانه‌ها

اگر انتخاب جایگزینی برای عبور از جریان خروشان رودخانه‌ها وجود نداشته باشد مانند عبور از روی پل‌های دایم یا موقت و شما مجبور هستید از رودخانه عبور کنید. در اینصورت انتخاب محل عبور باید با دقت و توجه به دو مورد مهم یعنی نقطه عبور و جریان پایین دست مسیر رودخانه باشد. محل عبور افراد بومی و یا محلی که افراد کمتری ممکن است در آن مسیر بلغزند؛ مناسب‌ترین محل و نقطه عبور، جایی است که جریان آب کم عمق و آهسته می‌شود. مسیرهای کم عرض، زمان عبور از آب را کاهش می‌دهند و ارتباط بین افراد را قابل اجرا و عملی‌تر می‌سازد. ولی شدت جریان بیشتری دارند. بستر تقریباً‌ آرام و یکنواخت رودخانه هیچ نقاط مشکوک و گودی‌های ناشناخته نخواهد داشت.

• 

متاسفانه معیارهای فوق اغلب منحصر به شرایط خاص می‌باشد. مثلاً‌ گاهی در مسیرهای تنگ، آب رودخانه‌ها شتاب بیشتری دارد و برای عبور از آن مشکلات مختلف ایجاد می‌کند. در هر حال حتی از مسافت دور نیز می‌توان مسیر مناسب برای عبور از رودخانه را تشخیص داد. عموماً باید از عبور در پیچ و خم رودخانه اجتناب نمود زیرا جریان آب در کناره‌های مسیر رودخانه فرورفتگی‌هایی را ایجاد کرده و سبب فرسایش و برش‌های ناهماهنگ شده است بطوری‌که جریان در داخل فرورفتگی‌ها آرام و در قسمت‌های بیرونی آن شتاب پیدا می‌کند و با سرعت عبور می‌نماید. هنگام عبور در امتداد مسیر آب باید مراقب درخت‌ها، کنده درخت‌های کنده شده و شناور در آب، خرده آشغال‌های جمع شده در نقاط ساکن مسیر بود چراکه می‌توانند مشکل‌ساز و خطرآفرین باشند. توجه به شاخه‌های بزرگ و کوچک درختان که می‌توانند نقش یک صافی را ایفا کنند و آب از میان آنها عبور می‌کند ولی شخص شناور را به زیر آب فرو می‌برند، لازم است. حتی در زمانی که هیچ مشکل و خطری در مسیر عبور آب به نظر نمی‌رسد. علاوه بر موارد ذکر شده،‌ ممکن است موارد دیگری نیز وجود داشته باشد که عبور از رودخانه را مشکل و خطرساز نماید مانند شتاب جریان آب که در بعضی از مکان‌ها به‌علت موقعیت زمین و گودی‌های ناشناخته شتاب داشته و سبب افزایش سرعت آب می‌شود.

• نکته ی اولی که باید آن را بدانید این است که وقتی دو رود با هم حالت تلاقی پیدا می کنند، در نتیجه ی آن سطح آب کمی بالا می آید و جریان آب نیز آرام تر است و در نهایت صدای ملایم آب را می توانید تا بشنوید.
• یادتان باشد که از محل اتصال رودخانه ها با یکدیگر تا جایی که امکانش هست اصلا و ابدا عبور نکنید بلکه برعکس، جایی که رودخانه تقسیم می شود را برای نقطه ی گذر کردن خود انتخاب نمایید.
• اگر از جنگل عبور می کنید به یاد داشته باشید که در جنگل، از درختانی که حالا به هر دلیلی که به روی رود افتاده اند شما می توانید تا از آن ها به عنوان پل استفاده کنید و از آن ها برای رد شدن استفاده کنید.

آماده‌سازی برای عبور از رودخانه:

تمام وظایف و نقش‌ها را در یک گروه باید برای اعضا بسیار روشن و مفهوم باشد. هماهنگ کننده باید قبل از عبور از رودخانه مکان آرامی پبدا کند و در آنجا برای اعضای گروه وظایف و نقش هریک را توضیح دهد، این عمل حتی برای اعضای گروه‌هایی که تصادفاً گرد هم جمع شده‌اند نیز انجام شود. یکی از اعضای گروه باید نقش یا وظیفه هماهنگ‌کننده را داشته باشد و موقعیت‌ها و شرایط خطر را برای دیگران بطور جدی توضیح دهد تا هنگام بروز مشکلات از ایجاد سوء تفاهم‌ها و تشتت تصمیم‌گیری‌ها جلوگیری شود. قبل از اقدام به عبور از رودخانه باید پوشاک مناسب و لازم درنظر گرفته و پوشیده شود. تسمه کوله پشتی باید شل شود، سگک‌های تسمه‌های سینه و قسمت پایین کوله هر دو باز شوند. حال اگر شخصی هنگام عبور از رودخانه بلغزد و در آب افتد، کوله می‌تواند مهره‌های پشت و ستون فقرات را حفاظت کند و اگر کوله از جنس پولیستر یا ضد آب باشد شناور می‌شود و می‌تواند برای شخص کمک خوبی باشد.

هرگز نباید کفش یا چکمه‌ها را بدون جوراب پوشید. پوشیدن جوراب خیس نامناسب است ولی تهدیدکننده نیست. شلوارهای گشاد مانند شلوار کردی یا شلوارهای گشاد محلی مانع حرکت مناسب می‌شود ولی گتر می‌تواند اینچنین شلوارها را در وضعیت مناسب نگه دارد. در بعضی از موارد مشاهده شده‌است که افراد گروه حتی با دمپایی یا کفش‌هایی نظیر آن اقدام به عبور از رودخانه می‌کنند، این نوع کفش‌ها شرایط لغزندگی شخص روی سنگ‌های صیقلی کف رودخانه را افزایش می‌دهد. توصیه می‌شود پای برهنه از رودخانه عبور نکنید زیرا در کف رودخانه ممکن است اشیاء تیز و برنده وجود داشته باشد و سبب بریدگی کف پا و ایجاد جراحت‌های عمیق و عدم توانایی شخص برای ادامه برنامه بشود.

روش و تکنیک عبور از رودخانه

اصل بر این است که انتخاب هر نوع روش برای عبور از رودخانه باید همراه با جرأت و جسارت باشد. لغزش پا بزرگترین خطر هنگام عبور از رودخانه است و اگر شخص هنگام گذر از رودخانه به پشت بیفتد در حالیکه پایش در میان دوقطعه سنگ بزرگ گیر کرده باشد، فشار و جریان آب می‌تواند سر او را به زیر آب فرو برده و در همان جا نگه داشته و او را خفه کند. هنگام حرکت باید پاها روبه جریان بالای مسیر آب قرار گیرد و باید با دقت و اطمینان قدم‌ها را در جای محکم قرار داد. اگر شخص در امتداد جریان آب بلغزد مطمئن‌ترین روش شناوری در آب آن است که پاهای خود را در امتداد جریان آب و رو به بالا قرار داده تا بتواند بدن را محافظت و از غلتیدن در آب جلوگیری کند. ضمناً در همین فرصت دیگر اعضای گروه نیز باید به سرعت به پایین دست رودخانه رفته تا بتوانند به او کمک کنند. یکی از مناسب‌ترین روش‌ها، ارائه چوب‌دست کوهنوردی یا چوب‌دست بلند به شخص شناور در آب است تا او بتواند آن را آسان‌تر بگیرد. این روش شانس نجات او را زیاد می‌کند.

عبور شخص تنها از رودخانه

زمانی پیش می‌آید که شخص مجبور است به تنهایی از رودخانه عبور کند، در این صورت تنها شانس او استفاده از چوب‌دست‌ها برای حمایت و عبوری مطمئن است. (دو چوب‌دست کوهنوردی یا یک یا دو چوب بلند و محکم) زمانی که بر چوب‌دست‌ها تکیه می‌کنید، باید رو به جریان بالا دست آب باشید و در هر زمان فقط یک نقطه از چهار نقطه تکیه‌گاه خود را حرکت دهید. نظیر همان اصلی که در سنگ‌نوردی نیز رعایت می‌شود. یک پا را در جهت حرکت رودخانه یا پایین‌تر از پای دیگر قرار دهید. شبیه حرکت خرچنگ در زیر آب یعنی کمی مورب و کمی مستقیم به جلو، ضمناً موقعیت بدن باید کمی نیم‌رخ یا مورب در مقابل نیروی جریان آب باشد و با این عمل می‌توان فشار جریان آب بر سطح بدن را تا حد ممکن کاهش داد. هنگام حرکت، پا باید تقریباً‌ به شکل کشیدن بر زمین باشد، شبیه به جستجو برای یافتن محلی خوب و مناسب برای قرار دادن پا، البته امتیاز تنها عبور کردن در آن است که فرد برای عبور دیگران و مراقبت از آنها انرژی از دست نمی‌دهد ولی در مقابل، امکان حمایت از سوی دیگران هم برای او وجود ندارد

 

عبور گروهی از رودخانه

هنگام عبور چند نفر از رودخانه اعضای گروه باید روشی را درنظر گیرند که همراه با حمایت متقابل باشد. در هر حال هرچه تعداد بیشتری در یک زمان در آب قرار گیرند امکان حمایت افراد از یکدیگر نیز بیشتر خواهد بود. هنگام عبور گروهی از آب تا آنجا که ممکن است ضمن آنکه در یک خط حرکت می‌کنید، نسبت به جریان آب، سطح برخورد کوچکی ایجاد کنید. در این روش شخص راهنما یا جلودار بوسیلة نفرات پشت‌سر حمایت می‌شود و این عمل تسلسل‌وار تا انتهای گروه ادامه می‌یابد. نفر پشت‌سر باید دست‌های خود را بر شانه یا باسن نفر جلویی قرار داده و با فشار دادن به پایین موقعیت او را در آب بیشتر تثبیت کند. این عمل امکان لغزش در امتداد جریان آب را کم می‌کند. چرخش‌های کوچک آب که بوسیلة نفر جلویی ایجاد می‌شود نشانه کاهش فشار آب بر اعضای پشت سر است

حرکت گروه به شکل گوه یا سه گوش:

در این روش بزرگ‌ترین و قوی‌ترین فرد در نوک و رأس این مثلث قرار می‌گیرد در جایی که می‌تواند چرخش‌های کوچک آب در پشت سر خود ایجاد کند تا دیگر اعضای گروه از نیروی اصلی فشار آب در امان بوده و بتوانند تقریباً در ایمنی لازم از رودخانه عبور کنند. در این روش عبور از رودخانه، حداقل اعضا باید سه نفر باشند. در صورت حضور سرپرست رسمی در گروه بهتر است سرپرست گروه به همراه هر گروه سه نفره مسیر را طی کند. البته این به‌شرطی است که امکان بازگشت یک نفر وجود داشته باشد و خطری متوجه سرپرست نشود. عبور از رودخانه بدون آنکه تمامی لباس‌ها خیس شود شرط احتیاط اولیه و روش خوبی است به شرط آنکه همگی اعضای گروه به وظیفه خود به‌خوبی آگاه باشند.

استفاده از طناب:

استفاده از طناب آخرین چاره برای عبور از رودخانه است. زیرا اگر طناب بصورت نامناسب استفاده شود امکان غرق شدن شخص در آب زیاد است. در بررسی روش‌های مختلف عبور از رودخانه‌ها نشان می‌دهد که ایمنی عبور از رودخانه با استفاده از طناب اغلب مبهم است. روش طناب نسبت به دو روش مثلثی (گوه‌ای) و مورب (زیگزاگ) کاربرد کمتری دارد.

– با توجه به مطالب فوق آیا عبور از رودخانه الزامی است؟ باید توجه داشت که عبور از رودخانه همراه با مشکلات و گاهی خطرناک است. تصمیم عبور از آن هنگام اجرای برنامه بسیار مهم است. زیرا تصمیم‌گیری نسنجیده سبب عدم موفقیت برنامه و پراکنده شدن افراد گروه می‌شود بنابراین باید روش جایگزین همیشه مدنظر باشد.

– آیا عبور از رودخانه راه حل نهایی است یا با طولانی‌تر کردن مسیر می‌توان به راه مطمئن‌تر نیز دسترسی پیدا کرد. اگر در استفاده از روش جایگزین نیاز به طی مسافت بیشتر ولی مطمئن و ایمنی است، آن را انتخاب کنید.

عبور از پل همیشه راه حل مطمئن و ارزشمندی است حتی اگر همراه با یک راهپیمایی طولانی باشد. قبل از اجرای برنامه محل پل‌ها را از روی نقشه محلی بررسی کنید. در صورت امکان از افراد محلی سئوال کنید و هنگام اجرای برنامه بررسی‌های لازم را به عمل آورید. برای اینکار می‌توانید با اعزام یک یا دو نفر در مسیرهای بالادست و پایین دست رودخانه به منظور شناسایی، پل‌های محلی و یا محل مناسب برای عبور را بیابید. جریان‌های رودخانه در کوهستان همیشه همراه با ریزش‌های تند و بلند است و حتی در طی روز جریان آب رودخانه‌ها در بعدازظهر تندتر از صبح زود یا اوایل صبح است.

لذا در مواردی که مجبور به عبور از رودخانه هستید توجه داشته باشید پس از بارش باران و اوایل غروب مواجه با جریان شدید رودخانه خواهید شد و اگر تصمیم به برپایی اردو دارید توصیه می‌شود صبر کنید و حتی اردوی موقت برپا کنید تا زمان مناسب فرا رسد و یا روش بهتری برای عبور از رودخانه پیدا کنید.

• حتما لباس ها و کیسه خوابتان را در بسته های ضد آب قرار دهید. مطمئن شوید که کوله ی همراهتان تعادل کافی داشته باشد. آن را محکم ببندید به طوری که لوازم داخل آن به هیچ عنوانی بیرون نریزد.
• به یاد داشته باشید که در یک رودخانه نوردی موفق شما باید حتما با اطمینان در آب قدم بگذارید. مطمئن شوید که خطر پرش با پاهای لیز، ایستادن روی سنگ ها و رگ به رگ شدن قوزک پا در صورتی که محکم و با اطمینان قدن بردارید برای شما وجود ندارد.
• حتما به مناطق پر حباب پشت صخره ها دقت کنید. ترکیب آب و هوا خاصیت شناوری هر موجودی را در نهایت از بین می برد. اگر در ناحیه ی پر تلاطمی به آب افتادید، به یاد داشته باشید که حتما بدنتان هم به زیر آب می رود.

درهنگام افتادن درون جریان تند رو به یاد داشته باشید که:

• اولین کاری که باید انجام دهید این است که کوله پشتی تان را سریعا در آورده و بیاندازید.
• به هیچ عنوان صبر نکنید. به کمک پاهایتان تعادل خود را حفظ کنید. به یاد داشته باشید که از پاهایتان برای خارج و دور کردن موانع از بدنتان استفاده نمایید تا تعادلتان حفظ گردد.
• در حرکت آخر در هنگام رودخانه نوردی به سمت ساحل، حاشیه ی رود و یا جایی که جریان آب آرام است بروید تا بتوانید تعادل خود را به دست آورده و در نهایت بتوانید محکم بایستید.

وقتی می‌خواهید روش جایگزین انتخاب کنید به نقشه نگاه کنید و تمامی موارد مربوط به: امکان عبور از پل‌ها، نقاط قابل دسترسی به محل عبور مناسب، چند شاخه شدن رودخانه، شاخه‌ها و انشعابات کوچک رودخانه، مکان‌هایی از رودخانه که امکان کاهش شدت جریان آب موجود است را ارزیابی کنید. سرعت جریان آب در محل‌های ورود به دریاچه‌ها و حتی اگر سطح دریاچه کم‌عمق باشد از محل خروج آب می‌توان با احتیاط عبور کرد

چند نکته اضافی:
۱- ترجیحاً با کفش از رودخانه عبور کنید. کفش شما محافظ شما در برابر سنگ‌های تیز و برنده، مارهای زهرآلود در بعضی از مناطق، سر خوردن در آب و پیچ‌خوردن پا در وسط سنگ‌ها خواهد بود. البته راه رفتن با کفش خیس می‌تواند سبب تاول زدن پای بعضی از افراد تیم شود. لذا قبل از ادامه طریق به نحو مناسب اقدام به خشک کردن کفش و تعویض جوراب کنید. (آموزش عبور از رودخانه و جریان‌های آب)
۲- قبل از وارد شدن در آب نسبت به آب‌بندی بودن وسایل خود اطمینان حاصل کنید، به‌ویژه کبریت، اسناد و مدارک، نقشه، پول، کیسه‌خواب، لباس‌های خشک اضافی، غذا و وسایل صوتی و دیجیتالی خود و غیره.
۳- در کف بعضی از رودخانه‌ها امکان وجود تورهای ماهیگیری وجود دارد، توجه داشته باشید که گیر کردن پای شما در تور می‌تواند باعث گرفتن جان شما شود.
در صورتی که عبور از رودخانه ریسک بالایی دارد، مبادرت به این‌کار نکنید و برگشتن را بر به خطر انداختن جان خود و دوستانتان ترجیح دهی

منبع : https://dalahoo.com

زمان مطالعه: 7 دقیقه

تاول و زخم‌هاي سطح پا كه ناشي از اصطكاك قسمت‌هايي از پوست پا و كفش مي‌باشند غالباً در جريان يك برنامه كوهنوردي و در ميان راه ايجاد شده و با ادامه راه‌پيمايي تا بازگشت از كوه تشديد مي‌شوند. اين ضايعات پوستي در هنگام صعود غالباً در ناحيه پاشنه پا و در مرحلا فرود از كوه به واسطه اعمال فشار زياد به جلوي پا در نواحي انگشتان پا ايجاد مي‌شوند.

هنگام طبیعت‌گردی هیچ‌چیز نمی تواند به اندازه‌ی تاول زدن پا دردناک باشدهم دردناک است و هم ناراحت‌کننده، حتی یک تاول کوچک نیز می‌تواند شما از ادامه‌ی مسیر باز دارد. تاول یکی از شایع‌ترین آسیب‌های تجربه شده توسط کوهنوردان است. با داشتن اقدامات درست، می‌توان از آنها اجتناب کرد. این مقاله به شما کمک می‌کند تا از بروز آنها حین پیاده‌روی، کوهنوردی و طبیعت‌گردی جلوگیری کنید

تاول‌ یک منطقه دردناک و متورم پوست است که در آن مایع در زیر لایه بیرونی پوست جمع شده است.

تاول‌ به طور شایع در نتیجه اصطکاک ناشی از کفشی که اندازه پا نیست یا مالش جوراب بر روی پوست پا به وجود می‌آیند.

علت بروز تاول :

در واقع تاول‌ها، محافظی مهم برای پوست هستند. چه چیزی باعث تاول می‌شود؟ اصطکاک، عامل اصلی آن است. تصور کنید یک جفت پوتین نامناسب دارید، بعد از کمی راه رفتن، پاشنه‌ی شما با پشت پوتین برخوردی دارد که باعث آسیب رسیدن به پوست می‌شود. این آسیب بدن شما را وادار به نشان‌دادن واکنش دفاعی می‌کند که نتیجه‌ی آن تاول است. برای جلوگیری از تاول پا، باید اقداماتی در رابطه با کاهش اصطکاک و تعریق پا داشته باشیم.عواملي چون كاهش فشار اكسيژن محيط در ارتفاعات، سرما و كاهش جريان خون محيطي پوست را آسيب‌پذير نموده و موجبات گسترش ضايعات پوستي را فراهم مي‌سازند. 

 

اين در شراطي است كه كوهنورد آسيب ديده امكان استراحت مناسب و لازم براي بهبود آسيب پوستي را ندارد و مجبور به ادامه مسير و پيمودن سطوح ناهموار و نامساعد مسر كوهنوردي است. بنابراين در يك جمع‌بندي كلي مشخص مي‌گردد كه كوهنوردا به آساني در معرض ايجاد ضايعات پوستي و تاول خصوصاص در نواحي پاشنه پا قرار دارند.

مقاله پیشنهادی :اهمیت استراحت در کوهنوردی

پیشگیری از تاول :

پيشگيري از بروز اين ضايعات در درجه اول در گرو انتخاب كفش مناسب با سايز مناسب است، همچنين توصيه مي‌شود تا با پوشيدن كفش و پيمودن مسيرهاي كوتاه، به پوست پا در نواحي حساس فرصت داده شود تا با افزايش ضخامت خود و ايجاد پينه از قوام مقاوم‌تري برخوردار گردد و سپس پيمودن مسيرهاي طولاني و سنگين در برنامه كار قرار گيرد. در واقع ايجاد پينه در نواحي حساس پا، نشان از تمرينات مناسب، تطبيق و آمادگي كوهنورد براي فعاليت‌هاي حرفه اي دارد.

نواحي حساس و آسيب‌پذير پاشنه پا را مي‌توان با نواربندي محافظت نمود. استفاده مناسب از پوشش نوار اكسيد روي در منطقه اصطكاك، از تماس مستقيم كفش با سطح پوست جلوگيري نموده و به كاهش آسيب پوست كمك مي‌كند

بهترین جوراب برای جلوگیری از تاول کدام است؟

جوراب‌هایی که برای استفاده در راه انتخاب می‌کنید، باید اصطکاک درون کفش را کاهش دهد. اگر پای شما با نقاط گرم در ارتباط مستقیم است، پس جورابی که انتخاب می‌کنید باید ضخیم‌تر باشد. نقاط گرم و داغ، تحریک‌کننده‌ی عالی برای تاول هستند.

از پوشیدن جوراب پنبه‌ای نیز خودداری کنید زیرا احتمال تاول زدن را افزایش می‌دهد. پنبه آب را جذب می‌کند و برای خشک شدن نیاز به زمان بیشتری دارد. این محیط مرطوب برای تاول بسیار مناسب است. جوراب‌های دو لایه نیز می‌تواند گزینه‌ی انتخابی خوبی باشند، زیرا اصطکاک را کاهش می‌دهد، همچنین از تماس پا با رطوبت جلوگیری می‌کنند.

 

 | راهنمای انتخاب بهترین جوراب کوهنوردی |

• 

چه نوع پوتینی را باید انتخاب کنید؟

باید اطمینان حاصل کنید که پوتین انتخابی دارای کیفیت بالایی است. هنگامی که مسافتی طولانی را طی‌کنید، پاهای شما تفاوت میان نوع مناسب و نامناسب را حس خواهد‌ کرد. به عنوان مثال، اگر کفش ‌هایتان ضد‌آب نباشد، پاها خیس می‌شود و پای خیس مستعد تاول زدن است.

کفش ها نباید بزرگ یا کوچک باشند، باید کاملا اندازه باشند. زیرا کفش بزرگ باعث لغزش پا و کفش کوچک باعث فشار زیادی به پا می‌شود که در هر دو صورت پای شما تاول می‌زند.

جوراب و کفش مناسب تنها راه کاهش رطوبت و اصطکاک نیست، بلکه استفاده از پودر و ژل‌های موجود در بازار نیز به شما کمک خواهد‌ کرد. پودر‌های ضد تعریق باعث خشک ماندن پا می‌شوند و ژل‌های روان کننده باعث لغزش پا در جوراب می‌شوند، در نهایت از اصطکاک سایشی جلوگیری می‌کند. با گذشت زمان این پودر و ژل جذب پا می‌شوند، پس باید آنها را تجدید کرد.

تفاوت انواع جوراب در جلوگیری از تاول پا:

جوراب های دارای بافت نایلونی در جلوگیری از تاول پا بهتر از انواع کتانی هستند. به گزارش هلث دی محققان دانشگاه های میسوری کلمبیا دریافته اند که در واقع همه جوراب های ورزشی کتانی معمولا خوب نیستند و انواع گران قیمت آن الزاما بهترین نیستند. این اطلاعات علاوه بر کمک به ورزشکاران برای بیماران دیابتی با مشکلات جریان خون جدی و کسانی که اندام های مصنوعی دارند حائز اهمیت است.

بر اساس این تحقیق جوراب های ۱۰۰ درصد کتان معمولا بدترین نوع جوراب بودند و انواع گران قیمت بر ارزان قیمت ها ارجحیتی نداشتند. آنچه اهمیت داشت ماده بکار رفته در بافت بود که نتایج جنس نابلون در این مورد بهتر از کتان بود. جوراب ها ی غیر کتانی و دارای ماده سنتتیک نه تنها به جلوگیری از ایجاد تاول در پای ورزشکاران کمک می کند بلکه در پیشگیری از ناراحتی پوستی ایجاد شده در دیابتی ها نیز موثرند.

تاول‌ها ضایعات آزاردهنده‌ای هستند که کار و فعالیت فرد را مختل می‌کنند و ممکن است در هر جایی پیدا شوند ولی شایع‌ترین محل ظهور آنها روی دست و پاست. تاول هنگامی پیدا می‌شود که پوست به حدی ساییده شود که لایه سطحی پوست (اپیدرم) از لایه پشتیبان خود (درم) جدا گردد. این تاول‌ها معمولا آکنده از مایع بافتی شفاف هستند ولی گاهی نیز با پاره شدن عروق خونی کوچک به داخل ضایعه خون آلود می‌شوند، برای پیشگیری از بروز تاول از کفش‌های مناسب و اندازه استفاده کنید و هرگز و هرگز با کفش‌هایی که موجب درد و سوزش پاهایتان می‌شوند از مغازه کفش‌فروشی خارج نشوید.

یک کفش نو هرگز نباید به زور به پا برود بلکه از ابتدا باید راحت و اندازه باشد. پوشیدن جوراب‌های نخی ضخیم، پیچیدن بانداژهای آماده، پودرزدن و پوشیدن جوراب‌های تمیز و خشک همگی از پیدایش تاول جلوگیری خواهند نمود. اگر تاول ایجاد شده کوچک و بدون علامت باشد می‌توان آن را دست نزد و نترکاند ولی اگر تاول بزرگ و علامتدار بود می‌توان آن را تخلیه نمود در صورت لزوم بافت نرم روی آن را برداشت. به خاطر احتمال افزوده شدن عفونت ثانویه بر روی تاول بازشده باید از کرم‌های آنتی‌بیوتیک استفاده کرد. در صورت بروز علایمی چون تورم یا قرمزی شدید باید با یک پزشک مشورت نمایید. گاهی تاول‌های مکرر عودکننده که در اثر مختصر سایشی ایجاد می‌گردند ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند دیابت شیرین رنج هستند. در این موارد باید سریعاً پزشک را در جریان گذاشته و با وی مشورت نماید

  جوراب باعث به وجود امدن یک لایه در زیر پا می شود و پا را گرم می کند و از اصتحکاک بین پا و کفش جلوگیری می کند. جوراب هایی که از پشم یا مواد مصنوعی درست شده اند می توانید این وظایف را انجام دهند ولی جوراب های نخی نمی توانند. جوراب های نخی خیس و از اب اشباع می شوند و به پا می چسبند و پوست پا را نازک می کنند و باعث بروز تاول می شوند. جوراب باید عرق پا را جذب کند. جوراب های از الیاف مصنوعی (مثل: پولیستر و نایلون و اکریل) سریعتر از جوراب های پشمی خشک می شوند.

خیلی از کوهنوردان دو جفت جوراب روی هم می پوشند. جوراب مجاور پا یک جوراب نازک نخی است که عرق را از پا  دور می کند و به نوعی در جریان کار خشک باقی می ماند. جوراب دوم کلفت و ضخیم تر انتخاب می شود تا بتواند رطوبت عرق پا را از جوراب دیگر جذب کند و تشکیل لایه ای در زیر پا بدهد. بعضی ها هم یک جفت جوراب نیمه کلفت یا کاملا کلفت از جنس پشم یا مواد مصنوعی را ترجیح می دهند. البته استثناهای زیادی وجود دارند. یک سنگ نورد دوست دارد کفش ها با انعطاف کامل به پای او چسبیده باشند.

از این رو اصلا جوراب به پا نمی کند و یا یک جوراب نازک به پا کند. هر شیوه ای که به کار می گیرید سعی کنید که طوری جوراب بپوشید که بتوانید پاهای خود را در کفش تکان بدهید. اگر جوراب اضافی باعث محدودیت گردش خون شود گرمای اضافی تولید نمی کند. قبل از اینکه جوراب خود را به پا کنید نقاطی که در انجا خطر تاول زدگی وجود دارد مثل پشت پاها را با نوار چسب زخم بپوشانید. این کار بخصوص هنگامی که کفش نو خریده اید و هنوز ان جا باز نکرده است و نیز در اغاز فعالیت های کوهنوردی که پاهای شما هنوز قوی نشده اند بسیار موثر است. یک راه موثر دیگر علیه تاول زدن پودر به پا روی جوراب و درون کفش است .

قبل‌ از کوهنوردی‌ چیدن‌ ناخن‌ها را نباید فراموش‌ کرد؛ چون‌ بلند بودن‌ آنها سبب‌ فشردگی‌ و ناراحتی‌ پا خواهد شد. اگر می‌خواهید پس‌ از بازگشت‌ از کوه، آرامش‌ در پاهایتان‌ حس‌ کنید و لذت‌ ببرید، بهتر است‌ پاهایتان‌ را با یک‌ پارچه‌ خیس‌ شده‌ در آب‌ سرد، تمیز و بلافاصله‌ آن‌ را خشک‌ کنید و جوراب‌ خشک‌ بپوشید.

درمان تاول :

• 

اگر تمام موارد گفته‌شده را رعایت کردید و باز هم پاها تاول زد، از کرم زینک اکسید استفاده کنید. تاول را با لایه‌ای از این کرم بپوشانید. در طول راه‌رفتن مرتب پاها را چک کنید تا قبل از زیاد‌شدن تاول‌ها، چاره‌ای برای آن بیندیشید. اگر نیاز‌ دارید جوراب‌هایتان را عوض کنید یا دوباره از پودر و ژل استفاده‌ کنید. برای جلوگیری از توسعه تاول می‌توانید حتی آن را با باند پوشش دهید.

تاول‌های بزرگ را می‌توان با دقت بوسیله یک سوزن استریل خالی کرد، و سپس ناحیه را با پماد آنتی‌بیوتیکی و بانداژ پانسمان کرد.

 

• 

تاول‌ها معمولا بدون درمان به خودی خود بهبود پیدا می کنند. اما شما باید محل تاول را خشک و تمیز نگه دارید. تاول را با یک بانداژ محافظت کنید و کفش هایی را که منطقه تاول را تحریک می کنند نپوشید.

منابع :

https://womenclimbers.persianblog.ir

موسسه علمی پزشکی کوهستان ایرانیان

زمان مطالعه: 17 دقیقه

کوهنوردی در بهار، تصویر ظریف درختان جنگل، آبشار های خروشان و کوهنوردانی که در جستجوی طبیعت هستند را، در برابر دیده ما مجسم می کند ! حالا وقت آن رسیده است که زیباترین حالت طبیعت را با چشمان خود نظاره کنیم و از کوهنوردی خود لذت دوچندان ببریم !

همینطور برای کوهنوردانی که تمام زمستان را از سرما و سختی راه در خانه مانده اند، شروع  فصل بهار، مانند سوت آغازی برای ادامه ی ماجراجویی آن هاست ! شاید خیلی ها صعود اول خود را در بهار انجام می دهند . در این صورت، باید مراقب باشید که تمام وسایل مورد نیاز را با خود آورده اید . همینطور باید زمان شروع و اتمام صعودتان را از قبل مشخص کرده باشید تا موجب نگرانی اطرافیان خود نشوید.

در این مقاله قصد داریم نکاتی را راجع به صعود در فصل بهار با شما بازگو کنیم . فرقی نمی کند این صعود اولتان و یا صعود هزارم شما باشد ! همیشه سعی کنید تا این نکات ایمنی در صعود را در ذهن خود تکرار کنید تا صعودی آسوده و بی خطر را تجربه کنید !

 

آماده باشید :

فراموش کردن وسایل مورد نیاز در میان کوهنوردان، امری بسیار متداول می باشد . این مسئله بخصوص در فصل بهار که مدتی از کوهنوردی هم دور بوده اید، شایع تر است . هر کوله پشتی که می خواهید برای صعود آماده کنید، باید دارای 10 وسیله اصلی باشد . این وسایل عبارتند از : نقشه توپوگرافی ، قطب نما ، غذای اضافی ، پوشش یدکی ، آتش زن ها ، کبریت ، ضد آفتاب ، چاقوی جیبی ، جعبه کمک های اولیه و چراغ قوه !

بعضی از موارد بالا، اهمیت بیشتری از دیگری دارند :

پوشش یدکی :

شاید در ابتدای صعودتان، هوا بسیار گرم باشد، اما به یاد داشته باشید دما می تواند به سرعت در مسیر کاهش پیدا کند ! معمولا بادها، نشانه ای از سرد شدن هوا هستند و اگر در نزدیکی دریاچه کمپ خواهید کرد، مطمئن باشید که دما در آن نقاط پایین تر از مسیر شما می باشد. به صورت لایه ای لباس بپوشید و سعی کنید از پوشش هایی که رطوبت و تعرق را از بدن جذب می کنند ( مثل پشم و پروپلین ها ) استفاده کنید . مهم نیست چقدر هوا صاف و گرم باشد، تجهیزات بارانی خود را ( کفش و پوشش های ضد آب ، چتر ، کلاه ، دستکش و… ) هیچ گاه فراموش نکنید . سعی کنید حتما یک گتر برای خود تهیه کنید تا در هنگام گذر از رودخانه ها و گل و لای مرطوب، پای خود را خشک نگه دارید .

 

نقشه و قطب نما :

کوهنوردان در همه حالت باید این دو آیتم با ارزش را با خود داشته باشند. اما در بهار، وجود این دو وسیله به دلیل خطراتی مثل ریزش بهمن و یا سقوط درختان در مسیر و انسداد راه، بسیار ضروری می باشد ! حتما آن ها را تهیه کنید و از همه مهمتر طرز کار کردن با قطب نما و خواندن نقشه های توپوگرافی را یاد بگیرید !

 

جعبه کمک های اولیه :

آخرین باری که سری به جعبه کمک های اولیه خود زده اید، چه زمانی بوده است ؟ بهار فصلی است که باید آن ها را باز کنید و آیتم های مصرفی آن را با وسایل جدید جایگزین کنید ! زمانیکه که اولین تاول در پای شما پدیدار شد، از وجود این جعبه با ارزش خوشحال خواهید شد !

 

غذا و آب :

کوهنوردی شما را گشنه و تشنه خواهد کرد . پس سعی کنید مرتبا چیزی بخورید و آبی بیاشامید تا سوخت بدنتان در راه تکمیل شود .

 

سوال همیشگی در کوهنوردی در فصل بهار این است که : برف کجا است ؟ یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم: در چه مناطقی برف وجود ندارد ؟ بعد از اتمام ماه های زمستان و برف و بوران، حالا جواب این سوال می تواند کمی مشکل باشد ! مسیر و مقصدتان را به دقت انتخاب کنید و در صورت وجود برف و خطر ریزش بهمن، تجهیزات مناسب با خود داشته باشید .

گزارشات صعود دیگر کوهنوردان را بخوانید :

می دانیم این نکته در بیشتر مقالات ” بررسی گزارش هواشناسی ” می باشد ، اما توجه داشته باشید که با دریافت اطلاعات و جزئیات از کوهنوردانی که چند هفته پیش به مقصد شما صعود داشته اند، اخبار موثق تر و قابل اطمینان تری را نسبت به شرایط آب و هوایی و مسیر دریافت خواهید کرد .

 

با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی تماس بگیرید :

سعی کنید با اطلاعات مفید و کامل راجع به مسیر و مقصدتان، صعودتان را شروع کنید. در غیر این صورت با ایستگاه ها و گروه های کوهنوردی مختلف تماس بگیرید و از آن ها بخواهید تا شما را در گروه خود جای دهند !

 

وضعیت آب و هوا و برف مسیر را بررسی کنید :

امروزه ایستگاه های هواشناسی و وب سایت های زیادی راجع به آب و هوای ارتفاعات  کشور وجود دارد . شما می توانید با مراجعه با وب سایت هواکوه، از آخرین شرایط آب و هوایی و میزان بارش ها در ارتفاعات ایران آگاه شوید. همچنین در این صفحه 10 قله ی پربازدید اخیر ایران نشان داده است و به راحتی می توانید یکی از آن ها را انتخاب و از وضعیت آب و هوایی آن آگاهی پیدا کنید.

خطر ریزش بهمن و یا طوفان را جدی بگیرید و با تجهیزات کامل سراغ این مسیر ها بروید. سعی کنید به اطرافیان خود زمان تقریبی صعود و اتمام آن را اطلاع دهید تا موجب نگرانی خانواده خود نشوید. در صورت امکان، حتما با یک همنورد ( بخصوص اگر تازه کار هستید )، صعودتان را انجام دهید .

 

خطرات کوهنوردی در بهار

 

همانطور که هوای سرد زمستان، کم کم رو به گرما می رود و برف ها نیز از خیابان ها آب می شوند، خیلی از کوهنوردان و طبیعت گردانی که در زمستان به دلیل سرما و برودت هوا از کوهنوردی صرف نظر کرده اند، دوباره وسوسه می شوند که بازگشتی شیرین به طبیعت داشته باشند. با خود می گویند: ” حالا دیگر بهار رسیده است و هیچ عذری پذیرفته نیست ! “

وزلی تریمبل، مدیر ارتباطات انجمن کوهنوردی آمریکا می گوید : ” وقتی راجع به کوهنوردی در فصل بهار صحبت می کنیم، باید به خطرات بیشتر آن در مسیر نیز اشاره کنیم ! بنابراین همیشه توصیه من این است که تمام کوهنوردان در فصل بهار با تجهیرات کامل صعودشان را آغاز کنند تا از وقوع این خطرات، پیشگیری کرده باشند “

او می گوید : حتما قبل از صعودتان راجع به مسیر و مقصدتان اطلاعاتی کسب کنید . دفاتر پارک های ملی، صاحبان زمین و یا حتی ایستگاه های محلی کوهنوردی، از بهترین منابع کسب اطلاعات راجع به مسیر و مقصدتان می باشد. از آنجایی که شرایط و وضعیت مسیر کوهنوردی در فصل بهار، غیر قابل پیش بینی می باشد، حتما اطلاعاتی موثق راجع به آن ها کسب کنید .

قبل از این که کوله پشتی خودتان را جمع کنید، مطمئن شوید که با این 8 خطر کوهنودی در فصل بهار کاملا آشنا هستید ! با ما همراه باشید.

 

1 – دمای متغیـیـــر :

در فصل بهار، تغییرات دمای محیط بسیار گسترده تر از دیگر فصل ها می باشد. این بدین معنی می باشد که در این فصل، خیلی زود هوای سرد به هوای گرم، ( و یا بالعکس ) تبدیل می شود. ( بخصوص در تغییر ارتفاعات )

با افزایش ارتفاع، دمای محیط پایین تر می آید و همین باعث می شود که کوهنوردی در این وضعیت، تنها با یک لایه پوششی، بسیار سخت و عذاب آور شود ! بهترین نوع پوشش، پوشش های چند لایه ای در فصل بهار هستند. تریمبل توصیه می کند از سه لایه پوششی ( لایه اصلی و یا زیرین، لایه میانی و لایه بیرونی که شامل کاپشن و یا سویشرت های پشمی می شود ) استفاده کنید . اگر در گزارش هواشناسی، اشاره ای به بارش باران شده است، حتما از یک لایه بیرونی ضد آب استفاده کنید.

تریمبل توصیه می کند که بجای استفاده از کت های حجیم و سنگین، از پوشش های چند لایه ای سبک استفاده کنید. ” با استفاده از این پوشش ها، نگرانی بابت تغییرات دما و آب و هوا ندارید و به راحتی می توانید آن ها را کم و یا زیاد کنید . “

 

2 – بهار، فصلی برای حیات وحش :

بهار،عموما فصلی برای جفت گیری حیوانات محسوب می شود. اگر در مسیرتان به حیوانات مختلف برخوردید ، آرامش آن ها را بهم نزنید . بیش از حد به آن ها نزدیک نشوید و سعی کنید ساکت باشید. اگر در حال جفت گیری بودند، کاملا از آن ها دور شوید و به مسیر خودتان ادامه دهید . خیلی از حیوانات هنگام نزدیک شدن به شما به توله هایشان، حالت تهاجمی به خود می گیرند، پس سعی کنید تنها از دور نظاره گر آن ها باشید.

از گرفتن سلفی و عکاسی خیلی از نزدیک از حیوانات مسیر خودداری کنید . به قلمرو آن ها احترام بگذارید و سعی کنید تنها با دوربین های عکاسی آن ها را شکار کنید !

 

3 – خطر آفتاب سوختگی :

با اینکه خطر آفتاب سوختگی در فصل تابستان، بسیار بیشتر از بهار می باشد، اکثر کوهنوردان فراموش می کنند تا مقداری ضد آفتاب در فصل بهار با خود داشته باشند ! تریمبل توصیه می کند حتما از ضد آفتاب های با کیفیت و برند های معتبر استفاده کنید .

گرمازدگی، یکی از اصلی ترین مشکلات کوهنوردان در فصل بهار و تابستان می باشد . پس سعی کنید آب رسانی به بدنتان را صحیح و به موقع انجام دهید !

 

4 – جریان سریعتر رودخانه و دریاچه ها :

معمولا رودخانه ها و نهرها در فصل بهار، بسیار پر آب تر و خروشان تر از دیگر فصل ها می باشند. دلیل این پر آبی، آب شدن برف های زمستان می باشد.

این رودخانه و نهر ها در ابتدای بهار، بسیار پر آب می شوند و گذر از آن ها بسیار خطرناک می باشد. تریمبل توصیه می کند قبل از صعود به مقصدتان، رودخانه و نهر های مسیر را به خوبی شناسایی کنید. گزارش هواشناسی و اخبار را به خوبی بررسی کنید و اگر امکان طغیان این رودخانه ها و خطر سیل وجود دارد، صعودتان را کنسل کنید.

 

5 – مسیر های برفی و یخ زده :

تریمبل می گوید : ” زمانیکه در فصل بهار کوهنوردی می کنم، دیگر کوهنوردان را به استفاده از یخ شکن ها، گتر و … ترغیب میکنم !”

شاید خیلی ها فکر می کنند جاده های یخی و برفی، فقط در ارتفاعات بلند دیده می شود، اما در فصل بهار ممکن است در ارتفاعات پایین نیز به جاده های یخی و یا باتلاق ها برخورد کنید !

زنجیر های یخ شکن، ابزاری سبک و کاربردی برای گام برداری در برف می باشند. این زنجیر ها به راحتی روی کفش و یا بوت های شما وصل می شود . سعی کنید حتما از برند های معتبر استفاده کنید. تریمبل می گوید : ” همیشه در فصل بهار، این زنجیر ها را داخل کوله پشتی خودم قرار می دهم و همیشه نیز با خودم میگویم شاید پشت این درختان انبوه، جاده ای برفی در انتظارم باشد ! ” 

باتوم های کوهنوردی نیز از دیگر تجهیرات کاربردی در مسیر می باشند که به شما تعادل بیشتری می بخشند.

 

6 – خطر ریزش بهمن :

در بعضی از مناطق کشور، برف هنوز هم مشکل خیلی از کوهنوردان در فصل بهار می باشد.

با وجود برف ها، امکان ریزش بهمن نیز در کوهستان ها وجود دارد. حتی اگر برفی نیز در مسیرتان مشاهده نکردید، ممکن است در ارتفاعات بالاتر، تکان و یا آب شدن تکه یخ ها، موجب ریزش بهمن شود. تریمبل توصیه می کند حتما قبل از صعودتان، با چند ایستگاه کوهنوردی مشورت کنید تا از عدم ریزش بهمن در مسیر، اطمینان حاصل کنید .

 

7 – مصدومیت به دلیل عدم فعالیت :

اولین صعودتان در فصل می تواند بسیار جذاب و خاطره انگیز باشد، اما تریمبل توصیه می کند اگر مدتی از کوهنوردی کناره گیری کرده اید، برای اولین صعودتان سراغ مسیر های آسان تر و کوتاه تر بروید .

تریمبل می گوید : “من به کوهنوردان توصیه می کنم کمی انتظار خود را پایین تر بیاورند و در ابتدا با انتخاب مسیرهای کوتاه و آسان تر، به بدنشان اجازه دهند تا با فصل جدید کوهنوردی سازگار شوند !”

تریمبل می گوید همانطور که در روز های فصل جلوتر می روید، می توانید سختی و میزان مسافت مسیر را افزایش دهید .

مقاله پیشنهادی : تمرین های کوهنوردی

 

8 – افزایش حشرات و کنه ها :

حشرات و کنه ها، از مواردی هستند که اکثر کوهنوردان پس از یک دوره عدم فعالیت در کوهنوردی، آن ها را از یاد می برند !

تریمبل می گوید : در مناطق جنوبی و گرم تر، با شروع فصل بهار، حشرات و کنه ها نیز فصل جدید خود را جشن می گیرند ! “

تریمبل می گوید حتما یک قوطی اسپری حشره کش را داخل کوله پشتی خود قرار دهید .سعی کنید از برند ها معتبر و سازگار با محیط زیست استفاده کنید تا آسیبی به طبعیت نزنید .

مقاله پیشنهادی :۱۰ راهکار برای اینکه با محیط زیست خود، مهربان تر باشید

منبع : Accuweather

 

9 – گل و لای مسیر و سقوط درختان در اثر طوفان :

این دو مورد، یکی از شایع ترین مشکلات در مسیرهای کوهنوردی می باشد. هر ساله در تمام کشورها، افرادی بابت رفع این مشکلات در مسیر، داوطلب می شوند تا تجربه لذت بخش تری به کوهنوردان منتقل شود . سعی کنید در صورت مشاهده هر کدام از این مشکلات در مسیر، به نزدیکترین ایستگاه کوهنوردی و امداد کوهستان خبر دهید !

اگر امکان آن وجود دارد، خودتان دست به کار شوید و درخت را جابجا کنید. زمانیکه کوهنوردان یکی پس از دیگری از اطراف گل و لای و باتلاق عبور می کنند، همین کار باعث گشاد شدن باتلاق خواهد شد و کار را برای دیگر کوهنوردان سخت تر خواهد کرد. سعی کنید تعادلتان را در این مسیرها با باتوم های کوهنوردی افزایش دهید .

 

10 – جاده های ناهموار :

سعی کنید وضعیت مسیر خود را قبل از صعود به خوبی بررسی کنید . بسیاری از جاده ها در زمستان بسته شده اند و ممکن است هنوز هم باز نشده باشند . بعضی از آن ها نیز بسیار لغزنده و پوشیده از برف هستند و استفاده از آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین چند مورد نیز ممکن است بر اثر آسیب های سیل و یا وضعیت کلی آن بسته شده باشد . سعی کنید اخبار مربوط به جاده و راه های کشور را به خوبی بررسی کنید تا صعودی آسوده را تجربه کنید .

 

لذت های کوهنوردی در فصل بهار :

حالا که کارمان با خطرات کوهنوردی در فصل بهار تمام شده است ، بگذارید مقداری از لذت های آن بگوییم :

• برگ های سرخس که با بادهای ملایم در طول مسیرتان جابجا می شوند
• مشاهده ی قطرات باران روی درختان در زمان طلوع آفتاب
• بوی مطبوع درختان و گیاهان در طول مسیر
• آبشار ها با آب شدن برف ها پر آب و خروشان شده اند
• شکوفه های درختان، گل ها و گیاهان رنگارنگ، مسیرتان را درخشان تر کرده اند
• کوهنوردی بدون حشرات موذی

منبع : WTA

 

انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.

لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه

راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !

برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.

اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :

اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )

همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.

نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !

پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :

توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .

• لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
• لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
• لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .

تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !

اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.

پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.

اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :

اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .

برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )

زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.

عبور از رودخانه و آب ها :

قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !

اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.

برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.

چند مورد ایمنی دیگر :

در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .

به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.

لذت کوهنوردی در فصل بهار :

حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.

سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !

روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.

موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :

هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !

مثال :

• شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
• شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.

تغذیه برای صعود :

شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.

حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )

به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )

از صعود خود لذت ببرید !

اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .

درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .

زمان مطالعه: 6 دقیقه

داشتن یه تفریح هیجان انگیز که ذهن و بدن آدم رو هم زمان درگیر خودش بکنه، یکی از لذت بخش ترین کارهای دنیاست. ورزش کردن شاید بیشتر از اینکه روی بدنمون تاثیر بذاره، روحیه و حال ذهنی مون رو بهتر می کنه.

دوچرخه سواری کوهستان از رشته هایی هست که به استقامت، قدرت، تعادل و تسلط کامل به دوچرخه احتیاج داره. توی این ورزش شما باید به طور کامل روی مسیرتون تمرکز کنید و برای هر مانعی که قراره سر راهتون سبز بشه آماده باشید. میلیون ها نفر سرتاسر دنیا به این ورزش علاقه مند هستن و در این زمینه فعالیت می کنن. احساس آزادی، درگیری با طبیعت و اکتشافات جدید و نگه داشتن بدنی سالم از فواید دنبال کردن این رشته به شمار میرود.

این ورزش با رشته‌هایی همانند کراس کانتری، کراس کانتری ماراتن، down hill، فور کراس، پریدن از خاک، مسابقات تعقیبی برگزار می‌شود.

دوچرخه‌سواری کوهستان از اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی به صورت مدرن انجام می‌شود و از سال ۱۹۹۶ در بازی‌های المپیک رسماً برگزار شده‌است.

 

دوچرخه کوهستان به چهار دستهٔ عمده تقسیم می‌شود:

• سخت:دارای انعطاف‌پذیری بسیار اندک
• دم سخت(به انگلیسی: Hard tail):دارای انشعاب محور تعلیق جلویی و بدون محور عقب
• دم نرم(به انگلیسی: Soft tail):دارای محور تعلیق عقب کوچک
• دوگانه یا دارای سیستم تعلیق کامل(به انگلیسی: full suspension)
•  

دوچرخه کوهستان بعد از دوچرخه های هایبرید بیشترین تولید را به خود اختصاص میده. در قدیم معمولاً این دوچرخه‌ها ۸، ۹ و ۱۰ دنده در عقب و ۳ دنده در جلو داشتند، اما اکنون با پیشرفت این سبک از دوچرخه استانداردهای آن دستخوش تغییرات زیادی شده است و در جدید ترین مدل ها دنده در عقب به تعداد 12 و در جلو به تعداد 1 درآمده است. این فرایند باعث شده است که وزن سیستم دنده کمتر و بازدهی بالاتری برای مسابقات داشته باشد.

دوچرخه سواری کوهستان همیشه نباید توی کوهستان انجام بشه و از حیاط خونه تون گرفته تا جاده های خاکی، هر جایی امکان پذیره. اما دلچسب بودن این ورزش به اینه که توی دل طبیعت انجام بشه، مثلا از بالا تا پایین یه مسیر خاکی در دل کوه و تپه ها. دوری از زندگی شهری و تلاش برای پیدا کردن مسیر لا به لای درخت ها و تپه ها به آدم حس خودکفایی میده، انگار شما میتونید به تنهایی از پس هر مانعی بربیاید

تنها چیزی که در وهله ی اول برای دوچرخه سواری کوهستان لازم دارید یه دوچرخه ی مخصوص کوهستانه. این دوچرخه ها رده بندی های مختلفی دارن و از بعضی دوچرخه های معمولی گرفته تا خیلی پیشرفته تر، همه میتونن تجربه ی دوچرخه سواری در کوهستان رو داشته باشن. چیزی که مهمه اینه که اگه قراره پرش یا حرکات خاص و شدیدی با دوچرخه انجام بدین، دوچرخه تون باید ویژگی های خاصی برای دسته، صندلی، بدنه و… داشته باشه. لوازم جانبی دیگه که به فعالیتتون کمک می کنه اینهاست: کلاه ایمنی مخصوص دوچرخه، یک جفت دستکش، عینک، لباس محافظت کننده، دستگاه جی پی اس، تلنبه و چراغ های ال ای دی برای دوچرخه سواری در شب.

دوچرخه سواری کوهستانی از کجا شروع شد؟ در دهه ۱۹۷۰ بود که خیلی از دوچرخه سوارها تصمیم گرفتن این رشته رو به جاده های خاکی بکشونن و تقاضای زیادی برای مسابقات از بالا تا پایین کوه بود (down hill). اما خیلی زود تصمیم گرفتند مسابقات از پایین تا به بالای کوه (up hill) رو هم برگزار کنن و اینطوری بود که قطعه های جدید برای این کار درست شد و این ورزش خیلی سریع توسعه پیدا کرد.

اگه علاقه مند به دوچرخه سواری کوهستان هستید، بهتره با خریدن یه دوچرخه استاندارد شروع کنید و اول تسلطتتون رو نسبت به دوچرخه سواری بالا ببرید. برای خبردار شدن از مسیرهای دوچرخه سواری شهرتون، با یکی از فروشگاه های لوازم حرفه ای دوچرخه مشورت کنید.

چگونه از گرفتگی عضلات در دوچرخه سواری جلوگیری کنیم :

ویل شرمن به عنوان یکی از مسابقه دهندگان دوچرخه کوهستان، 10 دقیقه از بهترین رکوردش جلوتر بود که گرفتگی عضلات چهار سر وی سبب زمین خوردن شدید وی در مسیری هموار گردید. به محض اینکه اون احساس کرد عضلاتش به هم گره خورده و به اندازه ی یک توپ گلف برآمده شده است، شرمن تنها توانست نظاره گر رقبای دیگرش باشد که در حال عبور از اون به سمت خط پایان بودند.

معمولاً بیشتر ورزشکاران حرفه ای با نشانه های گرفتگی آشنایی دارند- خستگی، خشکی و درد ناگهانی در هنگام خمش و پیچش از نشانه های بروز گرفتگی دردناک عضلات می باشد. همچنین تحت فشار قرار دادن عضلات یا از دست دادن مقادیر زیاد الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم در طی فعالیت شدید می تواند روند گرفتگی را تسریع بخشد. دوچرخه سواران می توانند بیش از 3000 میلی گرم سدیم را در کمتر از 2 ساعت از دست بدهند. با توجه به اینکه بیشتر نوشیدنی ها و مکمل های ورزشی حاوی 200 میلی گرم یا کمتر، الکترولیت می باشند، درک کمبود مواد مغذی در بدن را آسانتر می کند.

مقاله پیشنهادی :تمرین های کوهنوردی

حدس زدن در مورد اینکه شما چه میزان سدیم پیش از شروع گرفتگی از دست می دهید تقریباً غیرممکن است. همچنین این معضل در هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتد برای مثال در طول دوچرخه سواری در یک روز گرم و شرجی تابستان یا هنگامی که شما در منزل مشغول استفاده از دوچرخه ثابت و تمرین های هوازی باشید. پس، حفظ عضلاتتان در بهترین حالت ممکن، نیازمند مقادیر قابل توجهی مواد و مکمل های مغذی می باشد- بعلاوه، نوشیدن مایعات بطور مکرر در هنگام دوچرخه سواری، از نوشیدن یکباره و به مقدار زیاد جلوگیری می کند که اینکار (نوشیدن یکباره و بسیار زیاد) نیز ریسک های زیادی را بدنبال دارد. 

مقاله پیشنهادی: نمک ، سدیم نقش آن در رژیم غذایی و تاثیر آن بر سلامت

نوشیدن کم مایعات می تواند سبب گرفتگی عضلات و کم آبی بدن شود، اما نوشیدن بسیار زیاد مایعات نیز می تواند زندگی فرد را با تهدید مواجه کند که به آن “هیچوناتِرِمیا” گفته می شود. (کاهش سطح سدیم به دلیل کاهش غلظت خون در اثر نوشیدن بسیار زیاد مایعات). پس، نوشیدن مقادیر کافی مایعات برای بدن بسیار حیاتی می باشد.

بعد از مدت ها، شرمن در یک آزمایش شرکت کرد. اون باید روی یک ترینر، یه مدت یک ساعت بدون آب به همان سختی که در مسابقات رکاب زده بود، رکاب می زد تا جایی که اسفنج متصل به بدنش در اثر تعریق وی، کاملاً خیس شود.
شرمن می گوید: در انتهای آزمایش آنقدر تشنه بودم که تلاش می کردم که با کج کردن سرم، قطره های عرق را به دهانم بریزم!
شرمن چیزی حدود 3000 میلی گرم سدیم را در طی تست از دست داد. مقدار سدیمی که اون از دست داد خیلی زیاد بود ولی چیز عجیبی نبود. موسسه لانگ فورد (بانی این آزمایش) می گوید: حدود 25 درصد ورزشکاران در اثر تعریق چیزی در این حدود یا حتی مقادیر بیشتری الکترولیت را از دست می دهند. همچنین میزان نیروی اون بیش از 30 وات در طول 20 دقیقه آخر تست بدون آب، کاهش یافت.

 

برای اغلب دوچرخه سواران، راه حل مناسب فراهم آوردن ترکیبی از مواد مغذی و مایعات کافی در حین دوچرخه سواری می باشد: لانگفورد به شرمن توصیه نمود تا سدیم دریافتی خود را به میزان 3 برابر افزایش دهد و از خوراکی های نمکی استفاده نماید. دوچرخه سوارانی که تعریق شان نمک بیشتری دفع کرده یا نیاز به مواد غذایی بیشتری دارند، ممکن است نیازمند برنامه جامع تری برای نوشیدن مایعات دارند.
شرمن می گوید: تا قبل از این، نمی توانستم حتی 100 کیلومتر بدون گرفتگی دوچرخه سواری کنم. این اولین هفته با برنامه جدید تغذیه و نوشیدن مایعات من است و توانستم چهار و نیم ساعت با حداکثر توان رکاب بزنم بدون هیچ گونه گرفتگی. این برای من شگفت انگیز بود!

چهار ترفند هوشمندانه برای جلوگیری از گرفتگی عضلات دردوچرخه سواری :

چه بخواهید در یک آب و هوای گرم در زمستان سفر کنید یا تمرین تان را در تابستان پیش ببرید، به بدنتان این اجازه را دهید تا پیش از آغاز فعالیت های شدید، برای چند روز با دماهای بالا سازگار شود.
نوشیدن مایعات به طور مکرر
حداقل 600 سی سی مایعات در هر ساعت دوچرخه سواری مصرف نمایید، در صورت گرمای شدید محیط بیرون، این مقدار را دو برابر افزایش دهید. اگر در به خاطر آوردن زمان هر بار نوشیدن، مشکل دارید، از یک تایمر بر روی ساعت یا تلفن همراه خود استفاده کنید.
علائم گرفتگی را سریعاً تشخیص دهید
اگر احساس گیجی یا حواس پرتی و خستگی کردید، هر 20-30 دقیقه 700 سی سی نوشیدنی ورزشی یا یک ژل حاوی سدیم مصرف کنید. ممکن است شما نتوانید مانع گرفتگی شوید، اما می توانید از شدت آن بکاهید.
چوب شور و بیسکویت ترد (نمکی) بخورید
30 تا 60 دقیقه پیش از مواجهه با گرفتگی، مقادیری الکترولیت و کربوهیدرات حاوی شدیم زیاد مصرف نمایید.

دوچرخه سواری کوهستان به عنوان یکی از رشته های هیجان انگیز ورزشی، خطر آسیب دیدگی و صدمات رو هم به همراه داره. از یه خراش ساده گرفته تا مشکلات استخوانی و غیره، که از اکثر اینها میشه با داشتن تجهیزات ایمنی استاندارد جلوگیری کرد.

منبع: http://guybike.blogsky.com

زمان مطالعه: 7 دقیقه

یکی از محبوب ترین مقاصد گردشگری مسافران داخلی و خارجی جزایر جنوب ایران به ویژه خلیج فارس می باشد.در این منطقه بیش از سی جزیره وجود دارد که جزایر زیبایی مانند کیش با مدرن ترین و متفاوت ترین امکانات رفاهی آماده پذیرایی از گرشگران هستند و در مقابل بعضی از آن ها در طول تاریخ و برخی دیگر از ابتدا غیر مسکونی بوده اند. هر یک از جزایر جنوب ایران ویژگی های منحصر به فرد و پیشینه مختص خود را دارند .

جزیره کیش

جزیره کیش با مساحت ۹۱ کیلومتر مربع، خط ساحلی ۴۳ کیلومتر و شکل بیضی در خلیج فارس قرار گرفته است این جزیره مقصدی محبوب برای سفر به جنوب کشور در فصل‌های پاییز و زمستان است. این جزیره که در فصول سرد سال از آب و هوایی مطبوع برخوردار است، به عنوان توریستی‌ترین جزیره در حوزه آب‌های خلیج فارس شناخته شده و سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. جدای از تفریحات دریایی و آبی کیش که جذاب‌ترین بخش سفر است، این جزیره جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیاری را در خود جای داده است. از اسکله تفریحی کیش، پارک دلفین‌ها، کشتی یونانی، پارک ساحلی مرجان، کلبه هور و شهر زیرزمینی کاریز می‌توان به عنوان معروف‌ترین و مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری کیش نام برد. همچنین اگر اهل خرید کردن هستید در جزیره زیبای کیش بازارهای متعددی وجود دارند. در کیش می توانید تقریبا با هر بودجه ای مکانی برای اقامتتان پیدا کنید. البته نباید از کارتینگ، پلاژ، پارک دلفین، سافاری، آکواریوم و دیگر جاذبه های تفریحی آن غافل ماند. تفریحات آبی در کیش جایگاه ویژه ای دارند، از نمونه تفریحات آبی پرطرفدار می توان به شاتل، اسکوتر زیردریایی، فلای بورد، کیبل اسکی، بنانا، پاراسل اشاره کرد.

بزرگ ترین جزیره از جزایر جنوب ایران که ۱۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و آن را از ۲۲ کشور مستقل جهان بزرگتر می کند. وسعت و محل قرار گیری جزیره موجب شده است که از سده های پیش از میلاد مسیح در جنگ های زمان عیلامی ها تا اسکندر، امویان، عباسیان، پرتغالی ها و انگلیسی ها نقش مهمی داشته باشد. برای رسیدن به آن می توانید از خطوط هوایی و یا مسیرهایی دریایی از بندرعباس و بندر پل در ۷۰ کیلومتری آن استفاده کنید.

جزیره هنگام

در سفر به جنوب ایران با شگفتی‌های بسیاری مواجه می‌شوید که جزیره هنگام یکی از آن‌هاست. از اوایل آبان تا آخر زمستان بهترین فصل سفر به جزیره هنگام است، چرا که در این ایام از آب و هوایی معتدل و مطبوع بهره می‌برد. در این جزیره کوچک فرصت‌های زیادی برای خوش گذرانی و تفریح وجود دارد و نخل‌های سر به فلک کشیده و سواحل زیبا تنها گوشه‌ای از طبیعت بکر و تماشایی آن هستند. جزیره بکر هنگام در دو کیلومتری جنوب شرقی جزیره قشم قرار دارد و گردشگران بسیاری که قصد سفر به جنوب در پاییز و زمستان را دارند راهی آن شده و در سواحل زیبا و شگفت انگیزش آرام می‌گیرند. هنگام با دلفین‌های دوست داشتنی و بامزه‌ای معروف است که از اواسط پاییز مهمان جزیره می‌شوند و یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های هنگام به حساب می‌آیند .

جزیره هرمز

جزیره رویایی هرمز که به جزیره رنگین خلیج فارس هم معروف است در ۸ کیلومتری بندر عباس قرار گرفته و چشم اندازهای بی‌نظیری دارد. از آن‌جایی که جاذبه‌های گردشگری جزیره هرمز در فاصله کمی از هم قرار دارند به راحتی طی یک روز می‌توانید از همه یا حداقل بیشتر این جاهای دیدنی بازدید کنید. قلعه پرتغالی‌ها، دره رنگین کمان، دره سکوت، دره مجسمه‌ها، بازار محلی و موزه دکتر نادعلیان تعدادی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری این جزیره هستند.

و اما در میان سواحل تماشایی جزیره، ساحل سرخ معروف‌ترین آن است، ساحلی که شن‌ها و موج‌هایی به رنگ سرخ دارد و تماشای آن هوش از سر هر گردشگری می‌برد. خیلی از افرادی که به هرمز سفر می‌کنند شب را به قشم یا بندرعباس برمی‌گردند و از امکانات اقامتی این دو شهر استفاده می‌کنند. اما توصیه ما این است که یک شب را در سواحل زیبای هرمز چادر بزنید و با گوش سپردن به صدای امواج آرامشی کم‌نظیر را تجربه کنید. سواحل محیط زیست و مفنق برای کمپینگ مناسب‌تر هستند.

مقاله پیشنهادی : ۱۰ راهکار برای آسیب کمتر به محیط زیست در کمپینگ

جزیره قشم

اگر در فصل‌های پاییز و زمستان دلتان هوای سفر به جنوب را کرد، به شما اطمینان می‌دهیم یکی از بهترین مقاصد برای مسافرت می‌تواند جزیره قشم باشد. این جزیره در فصول سرد سال از آب و هوایی مطبوع و معتدل برخوردار است و آغوش گرم خود را به روی مسافرانی که می‌خواهند چند روزی را از سرمای هوا دور باشند باز می‌کند. ضمن این که جزیره قشم معمولا در نیمه دوم سال به خصوص زمستان خلوت‌تر از نیمه اول سال است و می‌تواند گوشه دنجی برای استراحت و به آرامش رسیدن شما باشد.

علاوه بر لذت بردن از تفریحات دریایی و ساحلی قشم در سفر به این جزیره می‌توانید از جاذبه‌های گردشگری فراوان آن مانند دره ستارگان، غار خربس، جنگل‌های حرا، تنگه چاهکوه و بندر لافت دیدن کنید. همچنین برای اقامت در قشم گزینه‌های متنوعی شامل اقامت در هتل، اقامتگاه بوم گردی، اجاره سوئیت و آپارتمان شخصی پیش روی شماست.

جزیره علاوه بر زیبایی های طبیعی فوق العاده  دارای آثار باستانی، تفریحات آبی و مراکز خرید متعدد نیز می باشد که آن را تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری محبوب تبدیل کرده است. قشم نخستین ژئوپارک خاورمیانه است و تحت حمایت یونسکو قرار دارد.

جزایر ناز

به نوعی به آن یکی از عجایب هفتگانه ی قشم هم می گویند. این جزایر در ساحل جنوب شرقی جزیره قشم، جایی در مسیر جاده ساحلی جنوبی و نرسیده به اسکله ساحلی روستای سوزا قرار گرفته است . شاید باورتان نشود اما منطقه ای در جنوب ایران و در حاشیه خلیج فارس وجود دارد که می توانید بر روی آب راه بروید و هنگام جزر دریا به اندازه یک کیلومتر در دریا پیاده روی کنید و تا بلندی های جزایر ناز را بدون آن که خیس شوید تماشا کنید. . همچنین از سکوی صخره‌ای جزایر می‌توانید منظره متفاوت خلیج فارس، تنگه هرمز، جزیره لارک و ساحل قشم را تماشا کنید. البته برای این کار باید به ساعات جزر آب توجه داشته باشد. علاوه بر پیاده روی در این منطقه ورزش های آبی بی نظیری هم وجود دارد که می توانید سفرتان را بی نظیرتر از همیشه بنمایید. هنگام جزر، باریکه‌ای از شن‌های درخشان، سه صخره‌ بیرون آمده از آب را به قشم وصل می‌کنند. این جزایر را محلی‌ها دو کَردَه می‌نامند و در نقشه‌ها به نام جزایر ناز ثبت شده‌اند و با همین نام نیز برای گردشگران شناخته‌ شده هستند. در زمان جزر با پس‌روى کامل آب دریا، براى مدت کوتاهى، باریکه‌اى از خشکى جزیره ناز را به ساحل قشم وصل مى‌کند. هرچند زمان این اتفاق کوتاه است، اما در همین مدت مسافران با ورود به جزایر ناز می توانند از بالای ارتفاعات، تنگه هرمز، جزیره لارک را تماشا کنند.

تفریحات هوایی در جزایر ناز اما اگر می توانید بابت تفریحات خود هزینه نسبتا زیادی را به نسبت پیاده روی و اسب سواری داشته باشید، می توانید تفریحات هوایی را در این مجموعه انتخاب کنید که عبارت از پاراگلایدر، کایت بورد، پاراموتور، چتربازی و بادسواری هستند. قطعا دیدن جزایر ناز از فراز آسمان ها تجربه بس دلچسب و غیر قابل توصیفی است. در ساحل جزایر ناز چادرهای دایمی جهت اجاره تجهیزات و استفاده آموزشی یا تفریحی از پاراگلایدر برپاست که به‌صورت حضوری و با کمک مربیان می‌توانید به تفریح بپردازید .

جزیره لاوان

جزیره لاوان پس از قشم و کیش سومین جزیره بزرگ خلیج فارس است و چیزی حدود ۷۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. این جزیره از شمال شرقی به بندر مقام و از شرق به جزیره شیدور منتهی می‌شود و از توابع دهستان لاوان در بخش کیش شهرستان لنگه استان هرمزگان است. جزیره لاوان به دلیل ذخایر عظیم نفتی از جزایر مهم خلیج فارس به حساب می‌آید و بخش گسترده‌ای از آن (حدود ۴۰ کیلومتر مربع) در اختیار سازمان‌های دولتی و وزارت نفت است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت بخش محدودی در اختیار گردشگران است که برای مسائلی از قبیل اقامت در جزیره لاوان باید به این نکته توجه کنند.

برای رسیدن به جزیره لاوان چند راه پیش روی خود دارید. یکی از راه‌ها این است که از طریق دریا و سفر از بنادری مانند بندر آفتاب، جزیره کیش، چارک و دیگر بنادر می‌توان به خط ساحلی جزیره لاوان رسید

راه دیگر که شاید بتوان گفت بهترین راه است و از طریق آن بیشتر می‌توان ماجراجویی کرد، رفتن به جزیره لاوان از طریق بندر مقام است. بندر مقام شهری کوچک در جوار جزیره لاوان و نزدیک‌ترین راه ارتباطی برای رسیدن به این جزیره است

برای شب ماندن و اقامت در جزیره لاوان باید حواستان به این موضوع باشد که بخش گسترده‌ای از جزیره و سواحل آن در اختیار دولت است. بنابراین اگر قصد کمپینگ در طبیعت و اقامت در جزیره را دارید باید کمی از شهر دور شوید و به سمت سواحلی مانند ساحل گرت بروید. گزینه دیگر پیش روی شما اجاره سوئیت‌هایی است که بنا به بودجه خود و هزینه‌ای که برای اقامت در نظر گرفته‌اید می‌توانید از میان آن‌ها انتخاب کنید.

جزیره مارو

مارو یا همان شیدور جزیره‌ای نزدیک به جزیره لاوان است که طبیعت بسیار بکری دارد و خالی از سکنه است. در زمان قدیم این جزیره پر از مار بوده و به همین خاطر به این نام معروف شده اما امروزه اثری از مارها در آن مشاهده نمی‌شود پس نترسید و با خیال راحت سفر کنید. از شگفتی‌های این منطقه این است که با ایستادن روی تپه‌های وسط جزیره می‌توانید کل جزیره را با یک نگاه تماشا کنید و در برابر چشمان خود بیاورید.

خیلی از مسافران و حتی محلی‌های لاوان معمولا برای گردش و تفریح چند ساعته به جزیره مارو می‌آیند و شب را در آن‌جا نمی‌مانند. اما اگر شما قصد اقامت در جزیره مارو را دارید، باید بدانید که امکانات و جای مناسبی برای اقامت ندارد و تنها گزینه پیش روی شما کمپ در طبیعت است.

اگر از آن‌هایی که اهل سفر و عاشق طبیعت بکرند از تجارب سفرهایشان بپرسید، بدون شک به شما می‌گویند که سفر به جنوب و جزایر و شهرهای زیبای آن یکی از بهترین تجربه‌هایشان است. شما هم می‌توانید با سفر به جنوب، این سرزمین گرم که مردمانی خونگرم و بی اندازه مهربان دارد خاطرات خوش و نابی را برای خود رقم بزنید.

منبع: www.shab.ir

زمان مطالعه: 7 دقیقه

غارنوردی یکی از فعالیت‌های تقریبا نوپا در ایران است که توانسته در چندین سال اخیر طرفداران زیادی به خود جذب کند. در حال حاضر بخشی از هیئت کوهنوردی در ایران نیز شاخه غارنوردی را به فعالیت‌هایش اضافه کرده است. غارنوردان می‌توانند در دو سطح مبتدی و حرفه‌ای فعالیت خود را ادامه دهند.

برای انجام این ورزش هیجان انگیز باید قابلیت های یک کوهنورد را داشته باشید و از فضاهای بسته و تنگ نترسید.

دسته بندی غارها:

غارها از نظر تقسیم بندی به دو دسته تقسیم می شوند:

الف – غارهای طبیعی

ب – غارهای مصنوعی: غارهایی که توسط انسان بصورت حفره هایی در دل صخره ها بوجود آمده اند.

غارهای طبیعی خود به ۶ گروه نیز تقسیم می‌شوند.

1. غارهای بوجود آمده بر اثر نفوذ آبهای اسیدی در لایه های آهکی (که ۹۸ درصد غارهای موجود از این روش بوجود می آیند)
2. غارهای بوجود آمده بر اثر فرسایش امواج
3. غارهای بوجود آمده براثر زلزله و چین خوردگی های لایه زمین
4. غارهای آتشفشانی
5. غارهای بادی
6. غارهای یخی

غارنوردان آماتور

غارنوردان آماتور کسانی هستند که به این فن بیشتر از جنبه ورزشی نگاه می‌کنند. امروزه تعداد این غارنوردان از غارنوردان حرفه‌ای بیشتر است و اکثر غارهای جدید توسط این افراد کشف می‌شود. به طور کلی غارنوردی آماتور بیشتر در میان کوهنوردان رایج است. بسیاری از غارنوردان آماتور به خاطر علاقه خاصی که در طی سال‌ها غارنوردی به این فن پیدا می‌کنند تبدیل به غارنوردان حرفه‌ای می‌شوند و در بعضی از رشته‌های آن تجربه‌های زیادی کسب می‌کنند. 

از نگاه غارنوردان آماتور غارنوردی ورزش تفریحی نوردیدن و اکتشاف غارهاست.چالش‌های مربوطه به نوع و گونه غاری که نوردیده می‌شود بستگی دارد ولی معمولاً بهره‌گیری از میخ و طناب و گذر از تنگراه‌ها، دهلیزها و چالاب‌ها را شامل می‌شود. در ایران غارنوردی را یکی از گرایش‌های کوهنوردی می‌دانند ولی در برخی کشورها رشته‌ای جداگانه شمرده می‌شود. 

غارنوردان حرفه‌ای

غارنوردان حرفه‌ای کسانی هستند که برای اهداف خاصی بجز جنبه ورزشی آن پا به اعماق غارها می گذارند. این اهداف که جنبه علمی دارند به رشته‌های زیر تقسیم می‌شود: زمین شناسی، دیرین شناسی، باستان شناسی، انسان شناسی، آب شناسی و زیست شناسی.

در میان رشته های مختلفی که برای طبیعت گردی و بازدید از طبیعت های مختلف زمین وجود دارد، غارنوردی یکی از جذاب ترین و البته پر خطرترین نمونه های گشت و گذار در طبیعت است. اگر می خواهید در این زمینه به فعالیت بپردازید، باید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را بشناسید و برای شروع پیمایش غارهای مورد نظرتان آن ها را تهیه کنید. بسیاری از افرادی که از از نظر جسمانی و بدنی توانایی مناسب و خوبی دارند همانند ورزشکاران و کوهنوردان، می توانند غارنوردی را هم تجربه کنند. در دنیا می توانید عجیب ترین غارها را پیدا کنید. حتی درون کشورمان ایران نیز پر از غارهایی است که بتوانید به دیدن آن ها بروید.

اگر قصد دارید تا این حرفه را بسیار حرفه ای تر دنبال کنید یا به درون غارهایی قدم بگذارید که صعب العبور هستند، باید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را با خود به همراه داشته باشید. به این نکته توجه داشته باشید که به همراه داشتن وسایل حرفه ای و تخصصی غارنوردی لازم هست اما کافی نیست. شما باید مهارت های استفاده از این وسایل را نیز بدانید. باید نکات و مهارت های غارنوردی را بدانید و در کل اگر برای اولین بار است که به این حرفه می پردازید، با افراد حرفه ای همراه شوید. اگر آماتور هستید، به همراه افراد حرفه ای به درون غار بروید و از آن ها اصول و نکات غارنوردی را بیاموزید. پس از آموزش می توانید با تکیه بر مهارت های کسب کرده و وسایل مورد نیاز برای غارنوردی به کشف غارهای مخفی و سخت بروید. حتی غارهایی را بپیمایید که کمتر افرادی توان گذر از آن ها را داشته اند.

همچنین به دلیل اینکه درون بسیاری از غارها آب، دریاچه یا رودخانه وجود دارد و گاهی مجبور به عبور از آن ها می شوید، باید شنا کردن را بدانید. برای بالا رفتن از صخره های سخت و دیواره های درون غار، باید یک صخره نورد باشید تا بتوانید درون غارهای گوناگون با شرایط مختلف به حرکت ادامه دهید. برای اینکه غارنوردی کنید، باید مناسب ترین و بهترین وسایل را به همراه داشته باشید. سعی کنید وسایلی را خریداری کنید که کیفیت بسیار خوب و مطلوبی به همراه داشته باشند. چرا که جان شما بسته به کیفیت وسایلی خواهد بود که از آن ها استفاده می کنید. بسیاری از وسایلی که برای غارنوردی استفاده می شوند، همان وسایلی هستند که برای صخره نوردی، کوهنوردی و یا غواصی استفاده می شوند.

پوشیدن لباس گرم غارنوردی و خشک به همراه چراغ قوه، کلاه ایمنی با چراغ قوه ای که بر روی سر و کلاه نصب می شود (headlamp) از لوازم واجب و ضروری برای شروع غار نوردی است.

نحوه تهیه وسایل غارنوردی

گیره های مخصوص غارنوردی هم باید از بهترین نوع و جنس تهیه شوند. اگر نمی خواهید که برای غارنوردی خرج بسیار کنید یا اینکه جزو آماتورها و افرادی هستید که تازه می خواهند این رشته را شروع کنند، بهتر است از لباس های دسته دوم استفاده کنید. پوشیدن لباس های کهنه و قدیمی که معمولی اما گرم هستند، در این مواقع بسیار مناسب هستند. به سراغ لباس های ضد آبی بروید که اگر چه قدیمی هستند اما همین خوصیات ضد آب آن ها بسیار مفید تر از لباس های معمولی همانند جین و پیراهن است. ژاکت، شلوار و پیراهن های چند لایه اما گرم و ضد آبی را بخرید که در عین جمع و جور بودن، سبک و با دوام نیز باشند.

برای خرید وسایل مورد نیاز برای غارنوردی حتما لازم نیست تمام وسایل را نو بخرید. گاهی قرض گرفتن یا خرید وسایل دست دوم اما مناسب و با دوام می تواند بسیار کارساز باشد. حتی با کمی گشتن مکان ها، موسسات یا مغازه های را پیدا خواهید نمود که وسایل غارنوردی را می توانید از آن ها کرایه کنید. اگر هنوز نمی دانید که چه میزان از این رشته در طبیعت گردی خوشتان می آید یا تنها یک بار قصد غارنوردی و پیمایش غاری را دارید، می توانید وسایل کرایه ای بگیرید.

طناب هایی را که بر می دارید کاملا نگاه کنید تا سالم باشند و هیچ گونه پارگی نداشته باشند. لامپ هایی که بر می دارید، سالم باشند و روشن شوند. کمربندها سالم و محکم باشند و گیره هایشان درست جمع شوند. تمام وسایلی که به این شیوه بر می دارید را امتحان کنید. حتی بهتر است که با یک غارنورد حرفه ای برای خرید وسایل بروید.

این سوال ها را از خود بپرسید:

قبل از خرید وسایل، نوعی غاری را که می خواهید وارد آن شوید، مشخص کنید. آیا آن غار، جزو غارهای آبی یا غارهای خشک است؟ آیا در آن غارها آب آشامیدنی پیدا می شود یا آب درون غار غیر قابل آشامیدن است؟ حفره ها و راهروهای درون غار چگونه هستند؟ به چه میزان میخواهید درون غار پیش بروید؟ آیا تنها در دهانه غار می مانید یا اینکه وارد راهروهای اصلی و فرعی آن می شوید؟ غاری که می پیمایید برای اولین بار است که فردی وارد آن می شود یا اینکه بسیار پیموده شده است؟ قبل از خرید وسایل به این سوالات پاسخ داده تا نوع وسایل مورد نیاز برای غارنوردی را بدانید.

وسایل اساسی برای غارنوردی

• کلاه

کلاه ایمنی که برای حفاظت سر استفاده می شود، در پیمایش تمام غارها لازم و ضروری است. در ضمن کلاه جایی است که چراغ قوه یا بعضی از دیگر وسایل مورد نیازتان را به آن متصل می کنید. همیشه کلاه ایمنی به سر داشته باشید.

• هدلمپ یا همان چراغ پیشانی

از وسایل مورد نیاز و ضروری برای غارنوردیست. چرا که درون غارها بسیار تاریک هستند و شما نیاز دارید که بدون اینکه دست هایتان را درگیر نگهداری چراغ قوه نمایید ، روبرویتان را ببینید. از چراغ های پیشانی که بندهای لاستیکی دارند استفاده نکنید؛ چرا که احتمال پاره شدن آن ها وجود دارد. چراغ های پیشانی که با کش به دور کلاه ایمنی می افتند بهترین هدلمپ ها هستند.

مقاله پیشنهادی :۸ توصیه برای خرید هدلامپ کوهنوردی

• هدلمپ اضافه

بسته به مسافتی که درون غار حرکت می کنید، نیاز به روشنایی دارید. هد لمپ خود را با شارژ کامل به درون غار ببرید. با این حال باید احتیاط را رعایت کرد. در نتیجه دومین هدلمپ کامل شارژ شده را برای مواقع ضروری درون کوه پشتی غارنوردی خود بگذارید.

• کفش

از آنجایی که درون غار با محیط های مرطوب و گل آلود، سنگ های لغزنده و مسیرهای متفاوتی روبرو هستید، باید کفش های محکم با کفی لاستیکی داشته باشید. کفش هایی که برای غارنوردی و کوهنوردی به بازار عرضه می شوند، مناسب هستند. اگر وارد غارهای آبی می شوید که نیاز به شنا و غواصی دارید، بهتر است که از کفش های پلاستیکی با ساق های بلند مخصوص عبور از مناطق گل آلود که با بندها و گیرهای مناسب تجهیز شده اند، استفاده کنید. اگر وارد غارهای خشک می شوید، چکمه های کوهنوردی و کوهپیمایی مناسب خواهند بود.

• لباس های گرم و چسبان

برای حفظ گرمای بدن یک لایه لباس گرم نازک بپوشید

• لباس های شنا

برای پیمایش بسیاری از غارهای باید از درون حوضچه های آب عبور کنید. برای این مواقع لباس های نازک و سبکی که به راحتی خشک می شوند بردارید. لباس های نانو یا لباس هایی از الیاف مواد پلاستیکی بسیار مناسب هستند.

• روپوش

یک پلیور یا سوشرت یا روپوشی گرم برای مواقعی که سردتان می شود لازم دارید.

• کمربند یا کیف کمری

با خود یک کمربند فانتزی که بتوانید چراغ قوه ها، باتری ها یا دیگر وسایل ضروریتان را از آن آویزان کنید، بردارید. یک کیف کمری کوچک نیز می تواند کار یک کمربند کوچک را انجام دهد.

• جوراب و دستکش

برای شروع غارنوردی، جوراب های پشمی بپوشید. اما زمانی که می خواهید وارد آب شوید یا به مناطق حساس می رسید، جوراب خود را با جوراب های مخصوص پیمایش غار عوض کنید. برای گرم نگه داشتن و جلوگیری از زخم شدن دستانتان نیز دستکش بپوشید.

• کلاه های پشمی یا پوشش سر

برای زیر کلاه ایمنی خود، یک کلاه پشمی یا کلاهی که کل سر و گردنتان را بپوشاند، بردارید.

• محافظ زانو و آرنج

برای محافظت از پاها و مخصوصا زانوهایتان، زانوبند، محافظ آرنج و محافظ زانو بپوشید. با زانو بند از برخورد دردآور زانوهایتان با صخره ها پیشگیری می کنید.

• کیف مخصوص غارنوردی

از وسایل مورد نیاز برای غارنوردی کیف و کوله غارنوردی است که برای خشک نگه داشتن و حمل وسایلتان باید داشته باشید.

• لوازم مختلف کوهنوردی

وسایلی همانند طناب های مخصوص کوهنوردی، گیره ها و لنگر یا زنجیر به همراه داشته باشید.

مقاله پیشنهادی : لیســــت کامل تجهیزات کـوهنوردی و کمپینگ

 

• غذا و نوشیدنی

برای تمام ساعت هایی که درون غار هستید، آب و غذا به همراه داشته باشید. سعی کنید بسیار بیشتر از آن چیزی که فکر می کنید غذا بردارید. همچنین تنقلات انرژی زا همانند آجیل ها و شکلات ها نیز، خوب هستند. نوشیدنی گرم بردارید.

 

فعالیت غارنوردی یکی از ورزش‌های هیجانی است که آدرنالین خونتان را بشدت افزایش می‌دهد. بنابراین در عین جذابیت احتمال بروز خطرات فراوان نیز وجود دارد .

منبع: www.eligasht.com

زمان مطالعه: 7 دقیقه

شاید بهترین راه برای ابراز علاقه به طبعیت با کودکتان، این است که همین امروز دست او را بگیرید و با یکدیگر از زیبایی و جادوی طبعیت لذت ببرید. ممکن است قدم زدن با کودکتان در طبعیت کمی سخت باشد، و یا شاید آن ها هنوز توانایی حرکت را نیز نداشته باشند! در هر دو حالت، چاره کار استفاده از کوله پشتی های حمل کودک می باشد .

کودکان نیز درست مثل بزرگسالان، عاشق طبعیت گردی هستند. این طبعیت گردی می تواند شامل جنگل های بزرگ، پارک های کوچک و یا چند قدم ساده بیرون از خانه باشد. یک کالسکه می تواند تا حدی نیاز پدر و مادر را برای حمل کودک برطرف کند، اما اگر قصدتان کوهنوردی و کمپینگ باشد ، کالسکه به هیچ وجه جواب گوی شما نیست و باید سراغ کوله پشتی های حمل کودک بروید !

اکثر کودکان در مسیر های سخت و ناهموار کوهنوردی، شروع به غر زدن می کنند و حس و حال کوهنوردی را برای همه خراب می کنند ! در واقع جثه و توانایی فیزیکی آن ها برای این مسیر ها مناسب نمی باشد و همین عامل باعث می شود تا حسابی از دستتان دلگیر شوند و زیر گریه بزنند ! اما با کوله پشتی های حمل کودک نگرانی بابت ناراحتی او نخواهید داشت.

فواید استفاده از کوله پشتی های حمل کودک :

 

رشد کودک در سال های اولیه، بسیار سریع می باشد. هر چه قدر کودک در این زمان، بیشتر از دنیای بیرونی خود استفاده کند، حس کنجکاوی و امنیت او افزایش می یابد. در واقع کودکان در سال های اولیه قدرت یادگیری بالایی دارند و اطلاعات زیادی را از اطراف خود یاد می گیرند.

تجربه بهترین راه برای یادگیری کودکان در سال های اولیه می باشد. هر چقدر کودکان بتوانند با امنیت کافی جاده و مسیر های کوهنوردی را جستجو کنند، صعود و کوهنوردی برایشان در بزرگسالی بسیار آسان تر خواهد بود.

هر چقدر کودک شما فعال تر باشد، به زمان بیشتری هم برای خواب احتیاج خواهد داشت. بر اساس تحقیقات علمی، هر چقدر کودک شما از نظر فیزیکی بیشتر شبیه شما باشد، از استرس کمتری رنج می برد. لمس کردن، یک موهبت جادویی است، زیرا استرس را در کودکان پایین می آورد و هم چنین فواید دیگیری مثل افزایش وزن، رشد بهتر و گریه کمتر را برای کودکان به همراه دارد !

اگر والدین کودک نگرانی بابت استخدام پرستار برای کودک خود نداشته باشند و آن ها را نیز همراه خود به طبعیت بیاورند، مطمئنان آزادی عمل بیشتری در محیط بیرونی خواهند داشت. کودک آن ها در کوله پشتی مخصوص خود جای گرفته است و دست والدین هم برای انجام هر کاری در طبعیت کاملا باز است !

همچنین بعد از 9 ماه حاملگی، مادر کودک نیاز دارد تا وزن اضافه ای که در هنگام بارداری به آن دچار شده است را، کاهش دهد. شاید بهترین راه برای کاهش وزن این باشد که کودک خود را در کوله پشتی مخصوص خود حمل کند تا با چند کیلو وزن اضافه، کالری بیشتری بسوزاند تا هر چه زودتر به تناسب اندام برسد.

فواید کوله پشتی های حمل کودک :

 

• کمک به اجتماعی شدن کودک در سال های اولیه
• کودک بهتر می خوابد و کمتر گریه می کند.
• قدرت لمس، استرس کودک را به شدت کاهش می دهد.
• والدین آزادی عمل بیشتری در طبعیت خواهند داشت.
• به مادران برای کاهش وزن دوران بارداری کمک خواهد کرد.

و…

راهنمای خرید کوله پشتی های حمل کودک :

 

در هنگام خرید یک کوله پشتی حمل کودک مناسب، باید چند فاکتور را در نظر بگیرید. توجه داشته باشید که کودکان در سال های اولیه، بسیار نازک نارنجی هستند و با کوچکترین ناراحتی زیر گریه خواهند زد! پس قبل از خرید خود، فاکتور های زیر را کاملا در نظر بگیرید تا مناسب ترین کوله پشتی را خریداری فرمایید.

سن کودک شما :

 

کودک شما باید کاملا قادر به بالا گرفتن سر و گردن خود داخل کوله پشتی باشد ( حداقل 6 ماهه ) . اگر کودک شما کوچکتر می باشد و نمی تواند از سر و گردن خود محافظت کند، بهتر است او را با بندهای مخصوص روی سینه خود حمل کنید. با این کار، کودک از سینه ی شما به عنوان حمایتگاه سر و گردن خود استفاده خواهد کرد.

سایز بعضی از کوله پشتی های حمل کودک، قابل تنظیم می باشد و شما می توانید با بزرگتر شدن کودک، سایز کوله پشتی را نیز افزایش دهید. هرچند بالا رفتن سن آن ها معمولا موجب افزایش وزن نیز خواهد شد و باید به دنبال راهی باشید تا این تقسیم این وزن به بهترین شکل روی بدن شما انجام شود. بهترین مدل های کوله پشتی کودک، آن هایی هستند که وزن را بیشتر به لگن شما انتقال می دهند تا فشار کمتری به کمرتان وارد شود.

میزان مسافت شما :

 

توانایی حمل کودک با آزادی عمل، یکی از گزینه هایی است که حتما باید به آن فکر کنید. اگر مسیرتان طولانی می باشد، در ابتدای کار باید خیالتان از راحتی حمل کودک راحت باشد، زیرا ممکن است در بین راه، خستگی بر شما غلبه کند و صعودتان نیمه کاره رها شود.

پیدا کردن یک کوله پشتی راحت، که برای ساعت ها بدون کوچکترین فشار به شانه و لگن شما، روی کمر شما بشیند، امری ضروری است . به یاد داشته باشید همیشه می توانید صعود نیمه کاره ی خود را کنسل کنید اما خاطره بدی برای کودک و خودتان بجای خواهید گذاشت !

نوع اسکلت و فرم کوله پشتی :

 

اگر امکان آن وجود دارد، حتما کوله پشتی را که قصد خریدش را دارید، یک بار به تن کنید. کوله پشتی نباید برای شما بزرگ و یا کوچک باشد. اگر بند سینه و یا کمری در آن وجود دارد، مطمئن شوید که بند خیلی بالاتر و یا پایین تر از لگن و سینه شما قرار نگرفته است .

اسکلت بعضی از این کوله پشتی ها، از آلومینیوم ساخته شده است تا علاوه بر سبک بودن، میزان مقاومت خوبی نیز داشته باشند. شاید این کوله پشتی ها برای کوهنوردی های طولانی تر مناسب باشد .

اگر والدین با استفاده از این کوله پشتی ها، نگرانی بابت دیسپلازی هیپ کودک دارند ( ناهماهنگی رشد لگن کودک در سال های اولیه که موجب لنگ زدن او در بزرگسالی خواهد شد )، سعی کنند سراغ کوله پشتی هایی بروند که صندلی بزرگتری دارند و دارای رکاب های پا می باشند.

امکانات ایمنی :

 

مطمئنان هیچ کدام از والدین، دلشان نمی خواهد در هنگام کوهنوردی، کودک از داخل کوله پشتی رها شود و آسیب ببیند. ما به شما کوله پشتی هایی را پیشنهاد می دهیم که دارای هارنس های 5 بندی باشند ( دو بند برای شانه ، دو بند برای ران ، و یک بند نیز برای بین پاها ) . اگر سراغ کوله پشتی هایی بروید که تنها یک بند کمر دارند ، خطر تکان خوردن کودک از کوله پشتی را افزایش می دهید .

توجه داشته باشید که بند های کوله پشتی باید کاملا محکم شده باشند تا کودک از میان آن ها لیز نخورد .

نکته : هیچ گاه زمانیکه کودکتان را داخل کوله پشتی قرار داده اید، روی لگن خود خم نشوید. این کار باعث می شود که کودک از کوله پشتی لیز بخورد و به زمین بخورد. سعی کنید بجای آن روی زانو های خود خم شوید تا از بروز حادثه پیشگیری کرده باشید.

نوع آب و هوای مسیرتان :

 

از آنجایی که پوست کودکان شما بسیار حساس می باشد، باید آن ها را از باران، طوفان و نور آفتاب محفوظ نگه دارید. سایه بان ها یکی از بهترین گزینه ها برای حفاظت از صورت کودکان شما می باشند اما متاسفانه همه ی آن ها با یک کیفیت عرضه نشده اند !

مطمئن شوید که سایه بان کوله پشتی، کاملا کودک شما را پوشش داده است. برای محکم کاری یک کلاه کوچک و کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید تا اگر کودک از زیر سایبان بیرون می آمد، از آن ها استفاده کنید.

قابلیت تنظیم ارتفاع در کوله پشتی :

 

بعضی از کمپانی ها، کوله پشتی خود را به شکلی طراحی می کنند تا با افزایش سن کودک بتوانید کوله پشتی را بزرگتر کنید. با این حال همیشه سعی کنید میزان تحمل وزن کوله پشتی را به دقت بررسی کنید زیرا امکان تغییر در آن وجود نخواهد داشت .

تمام کوله پشتی هایی که می خرید، باید دارای بند های قابل تنظیم برای حامل آن و کودک باشد. مطمئن شوید که بند های کودک با تکان های شما شل نمی شود. اگر کودکتان خودش بند ها را شل می کند، باید آن ها را کمی محکم تر کنید تا کودک توانایی باز کردن آن ها را نداشته باشد.

جیب های کوله پشتی حمل کودک :

 

لذت بردن از طبیعت در کنار خردسالتان، تنها به قرار دادن آن ها داخل کوله پشتی ختم نمی شود. شما باید تعداد جیب های کوله پشتی را بررسی کنید تا مطمئن شوید می توانید وسایل کودک را داخل کوله پشتی خود قرار دهید. تمام کوله پشتی های حمل کودک دارای جیب هستند اما تعداد آن ها با یکدیگر متفاوت می باشد.

جیب اصلی آن درست جلوی کوله پشتی قرار گرفته است. شما می توانید برای حمل پوشک، حوله و لباس های اضافی کودک از این جیب ها کمک بگیرید. چند جیب کوچک نیز در طرفین کوله پشتی تعبیه شده است و حتی بعضی از آن ها نیز دارای جیب هایی عایق برای حمل بطری می باشند.

تهویه کوله پشتی :

 

تهویه کوله پشتی، مخصوصا اگر در ماه های تابستان کوهنوردی می کنید، امری بسیار مهم و ضروری می باشد. یک کوله پشتی خوب دارای مخازن تهویه در پنل پشتی کوله پشتی و روی صندلی کودک می باشد. اکثر آن ها دارای منافذ تهویه ای می باشند که جریان باد را در داخل کوله پشتی افزایش می دهند.

مقاله پیشنهادی : 27 نکته در کوهنوردی با کودکان

منبع : Arborexplorer

 

 

زمان مطالعه: 8 دقیقه

بگذارید مقاله ی امروز را با یک نقل قول معروف از یکی از فیلم ها (Crocodile Dundee) شروع کنیم !
“That’s not a knife, THAT’S A KNIFE.”
” این تنها یک چاقو نیست ، این یک چاقو است ! “

فرقی نمی کند شما یک جنگجوی واقعی و یا یک کوهنورد ساده باشید ! در هر دوحالت در طبیعت وحشی، به یک ابزار همگانی احتیاج خواهید داشت . ” یک چاقوی جیبی با کیفیت “

انتخاب صحیح یک چاقوی جیبی که بتواند نیازهای شما را از نظر ایمنی و بقا در طبیعت، تامین کند، ضروری می باشد. با یک چاقوی قابل اعتماد و با کیفت می توانید از پس هر کاری در طبعیت برآیید !

در انتخاب یک چاقوی کوهنوردی صحیح، باید به موارد زیادی توجه کنید و نباید ملاک شما فقط تیغه ی تیز و برنده ی آن باشد . این چاقو قرار است به یکی از پرکاربردترین وسایل در صعودهای بعدی شما تبدیل شود !

بیشتر بخوانید : لیست کامل تجهیزات کوهنوردی

آیا به یک چاقوی کوهنوردی احتیاج دارید؟

 

 

با یک چاقوی کوهنوردی می توانید کارهای بسیاری در طول صعودتان انجام دهید. در مواقع اضطراری و بروز حادثه، به کمک یک چاقو می توانید سریعا بانداژ و گاز ها را برش دهید و آن ها را روی زخم ببندید . می توانید برای برش کنده های کوچک و برافروختن آتش از چاقوهای کوهنوردی استفاده کنید. همچنین از چاقوهای کوهنوردی می توانید به عنوان وسایل آشپزخانه و در پخت و پز برای برش مواد غذایی کمک بگیرید.

یکی دیگر از موارد کاربردی چاقو های کوهنوردی برای تامین امنیت شما در جنگل و حیات وحش می باشد . اگر در صعود های خود به جنگل و طبیعت وحشی از یک چاقوی کوهنوردی با کیفیت استفاده نمی کنید، خودتان را در ریسک آسیب پذیری بالایی قرار داده اید ! پس سریعا به فکر تهیه یک چاقوی کوهنوردی با کیفیت باشید !

انواع چاقوهای کوهنوردی :

 

از چاقوهای کوهنوردی می توانید در دامنه ی گسترده ای از فعالیت ها کمک بگیرید. چاقو های کوهنوردی انواع مختلفی دارند که در لیست پایین به آن ها اشاره شده است :

چاقوهای تیغه ثابـــت :

 

فیلم ” Crocodile Dundee ” را به یاد بیاورید . درست یک چاقو شبیه به آن !

چاقوهای تیغه ثابت کوهنوردی از کلاسیک و قدیمی ترین چاقو های طبعیت می باشند و حتی امروزه نیز کاربرد های خودشان را میان کوهنوردان و طبیعت گران حفظ کرده اند .

چاقو های تیغه ثابت از یک تیکه فولاد سخت درست شده اند که در مقایسه با دیگر انواع چاقو ها، از مقاومت و قدرت برش بیشتری برخوردارند. این چاقو ها بسیار با کیفیت می باشند و می توانید در تمام فعالیت های خود در کوهستان و یا طبعیت از آن ها کمک بگیرید . به شما قول می دهیم اگر با یک چکش آهنی نیز روی آن ها بکوبید ، تیغه ی آن ها شکسته نمی شود!

این چاقو ها را معمولا به حلقه ی کمربند خود می بندید و آن ها را درون غلاف خود قرار می دهید .

چاقوهای تاشـــو :

 

این چاقوها بدون شک، متداول ترین چاقوها برای کوهنوردان می باشند. چاقو های تاشو بسیار سبک و تیز می باشند و می توانید به راحتی آن ها را درون جیب خود قرار دهید و یا به کمربند خود ببندید.

در بعضی از مدل های آن می توانید با یک فشار کوچک، تیغه ی آن ها را باز کنید ( درست مثل چاقوهایی که با ضامن باز می شوند ) . اکثر آن ها دارای سیستم های قفل پیشرفته ای می باشند که باز و بسته شدن آن ها را بسیار ساده و ایمن تر کرده است .

پیشنهاد ما: چاقو تاشو

چاقوهای چندکـــاره :

 

همانطور که از نام این چاقوها پیداست، این چاقوها کاربرد بیشتری از یک چاقوی معمولی دارند. معمولا در کنار تیغه ی برنده ی آن ها، چند تیغه ی اره ای ، یک قیچی کوچک ، انبردست و … وجود دارد. با کمک این تجهیزات به راحتی می توانید به تعمیر وسایل و ابزار کوهنوردی خود بپردازید.

آیا فکر می کنید زمانیکه در جنگل با یک کوله پشتی ساده و یک چادر هستید، توان حمل 20 ابزار مختلف را خواهید داشت ؟ این چاقو های چند کاره دارای یک تیغه ی برنده ، یک پیچ گوشتی ، انبردست، در باز کن ، ناخن گیر و چند تیغه ی کاربردی دیگر هستند .

این چاقو ها تمام ابزاری که برای تعمیر وسایل خود لازم دارید را همراه خود دارند . فقط حواستان باشید اگر قصدتان کوهنوردی می باشد، سراغ چاقوهای چندکاره کوچک تر بروید .

نکته ی خوبی که راجع به این چاقوها وجود دارد این است که تمام ابزار کاربردی را به جز سینک آشپزخانه در خود جای داده اند ! قیمت این چاقوهای چند کاره کاملا به صرفه می باشد و اگر قصدتان خرید یکی از آن ها می باشد، به هیچ وجه سراغ جنس های ارزان قیمت و بی کیفیت نروید. چاقو های چند کاره ارزان و بی کیفیت، تنها با چندبار استفاده خراب می شوند و تنها پول شما را هدر خواهند داد !

چاقوهـــای گردن آویز :

 

این چاقو ها به یک بند متصل شده اند که می توانید این بندها را به دور گردن خود بیندازید. معمولا با یک غلاف مخصوص و چرمی عرضه می شوند و کار کردن با آن ها بسیار ساده می باشد.

توجه داشته باشید که چاقو های گردن آویز را نمی توان جایگزین چاقو های کوهنوردی کرد و می توان به عنوان یک مکمل به آن ها نگاه کرد! سعی کنید در کنار آن ها از یک چاقوی بزرگتر نیز استفاده کنید. از آنجایی که هیچ گاه از سرنوشت خود در حیات وحش خبر ندارید، سعی کنید همیشه یک چاقوی پشتیبان با خود داشته باشید !

از چاقو های کوهنوردی در چه مواردی استفاده می شود؟

 

بهترین چاقو های کوهنوردی، چاقو های مقاوم و همه کاره هستند. زمانی که در جنگل هستید، می توانید از چاقو های کوهنوردی در موارد زیر استفاده کنید :

• تراشیدن چوب
• آشپزی
• کمک های اولیه
• برش کنده های کوچک برای آتش
• آتش زنه ها
• دفاع از خود
• تعمیر تجهیزات

و ….

در کل، هر زمانی می توانید از چاقو های کوهنوردی استفاده متفاوتی داشته باشید. سادگی و دوام بالا، از ویژگی ها و مشخصات یک چاقوی کوهنوردی با کیفیت می باشد .

به چه اندازه ای از این چاقوها احتیاج خواهیم داشت؟

 

شاید فکر کنید هر چقدر اندازه ی آن بلندتر باشد ( مثلا 30 سانتی متر ) ، بیشتر به کار شما خواهد آمد، اما توجه داشته باشید که این اندازه چاقو، هیچ کاربردی در کوهنوردی و صعود شما نخواهد داشت.! یک چاقوی 7 تا 10 سانتی متری، انتخاب اول تمام کوهنوردان می باشد و نیاز شما را در کوهنوردی و صعود برطرف می کند. حمل چاقویی بلندتر از این مقدار در کوهنوردی ، فقط شما را مجبور می کند تا وزن بیشتری را با خود حمل کنید !

اگر در مسیرهای پر تردد و عمومی حرکت می کنید، نیازی به حمل یک چاقوی همه کاره 16 سانتی، آتش زنه ها و یا قلاب ماهی گیری نخواهید داشت ! بجای حمل آن ها سعی کنید سراغ چادری بزرگ تر، مواد غذایی بیشتر و پوشش های یدکی بروید !

اگر قصد دارید به اعماق کوهستان ها صعود کنید، سعی کنید یک چاقوی همه کاره ی بزرگ تر انتخاب کنید.

نوع فلزها در چاقوهای کوهنوردی :

 

میزان دوام و قدرت فلزها، نسبت به زمان آهنگران در دوران قدیم، پیشرفت و تکامل چشمگیری داشته است. انسان ها برای هزاران سال مشغول به ساخت فلز هستند و تقریبا در این کار کاملا خبره شده اند !

قبل از خرید چاقو، حتما به نوع فلز به کار رفته در آن دقت کنید. یکی از مهم ترین موارد در خرید چاقو های کوهنوردی، توجه به جنس و مواد سازنده آن می باشد. توجه داشته باشید که مواد سازنده و جنس تیغه ی فلزی آن، میزان دوام و قدرت برش آن را مشخص می سازد.

فولاد های ضد زنگ :

 

تیغه های ضد زنگ، معمولا متداول ترین انتخاب برای خرید چاقوهای کوهنوردی می باشند. این دسته چاقو ها، در برابر خوردگی و زنگ زدگی، مقاومت زیادی دارند و از استحکام زیادی نیز برخوردارند.

فولاد های ضد زنگ، یک آلیاژ از آهن می باشند که حداقل از 10.5 % کروم تشکیل شده اند. کروم های بکارفته در این فلز، یک لایه نازک از اکسید روی سطح این تیغه ها ایجاد می کند که به نام ” لایه ی غیر فعال ” معروف است. در کل وجود این کروم ها باعث افزایش مقاومت آن ها در برابر زنگ زدگی و خوردگی می شود .

فولاد های کربنی :

 

قبل از فراگیر شدن فولاد های ضدزنگ، فولاد های کربنی انتخاب اول سازندگان چاقوهای کوهنوردی بودند . تیغه های این دسته از چاقو ها، بسیار برنده و تیز هستند ، خیلی راحت تیز می شوند و معمولا عمر بالایی نیز دارند.

هرچند نبود فلز کروم درآن ها باعث می شود که در برابر زنگ زدگی و خوردگی کاملا آسیب پذیر باشند. چاقو هایی که دارای تیغه های فولاد کربنی هستند، باید پس از هر استفاده، کاملا خشک شوند تا رطوبت و آب، میزان برندگی و کیفیت آن ها را پایین نیاورد.

تیتانیوم ها :

 

تیتانیوم ها، فلز هایی بسیار محکم، ضد زنگ و سبک می باشند. رنگ نقره ای آن ها، یکی از مواردی می باشد که آن ها را نسبت به دیگر فلزات تمایز داده است .

فلز های تیتانیوم برندگی کمتری دارند و به سبب سبک بودن، بیشتر در خطر خم شدن و شکستگی تیغه می باشند . اغلب تیغه های تیتانیوم را همراه با مواد دیگر ترکیب می کنند تا برندگی و استحکام بیشتری داشته باشند.

چگونه چاقوهای کوهنوردی را با خود حمل کنیم؟

 

اگر استفاده ی خاصی از آن ها در روز ندارید، می توانید چاقو را داخل کوله پشتی خود قرار دهید.

اما اگر قصد دارید در طول مسیر از آن ها استفاده کنید، جا دادن آن ها در کوله پشتی گزینه ی مناسبی نمی باشد. اگر در جنگل هستید و هر لحظه امکان بروز حادثه وجود دارد، سعی کنید چاقو های کوهنوردی را به دور کمر خود ببندید تا به سرعت به آن ها دسترسی داشته باشید .

موارد ایمنی در حمل چاقوهای کوهنوردی :

 

از قرار دادن چاقوهای تیغه ثابت بدون غلاف در داخل کوله پشتی، جدا خودداری کنید . با این کار ممکن است باعث ایجاد سوراخ روی کوله پشتی، پاره شدن لباس ها، و یا در بدترین حالت موجب فرو رفتن آن داخل بدن خود و یا دیگران شوید !

اگر قصدتان خرید یک چاقوی تیغه ثابت می باشد، حتما از یک غلاف چرمی باکیفیت استفاده کنید. حتما از چاقو های تاشو مقاوم استفاده کنید و قبل از قرار دادن آن داخل کوله پشتیتان، از قفل بودن آن ها اطمینان حاصل کنید.

منبع : Arborexplorer