قله K2، که به نام چوگوری یا کوه گودوین-اوستن نیز شناخته می‌شود، یکی از برجسته‌ترین و چالش‌برانگیزترین قله‌های جهان است. قله کی ۲ با ارتفاع عظیم و شرایط سخت صعود، به «کوه وحشی» شهرت دارد و مقصدی رویایی برای کوهنوردان حرفه‌ای است. این قله نه تنها به دلیل ویژگی‌های جغرافیایی، بلکه به خاطر تاریخچه غنی، صعودهای تاریخی، و تأثیرات فرهنگی‌اش، در دنیای کوهنوردی جایگاه ویژه‌ای دارد.
در این مقاله، به بررسی جنبه‌های مختلف قله K2 می‌پردازیم: از ارتفاع قله کی ۲ و قله کی ۲ در کجاست گرفته تا دمای قله کی ۲، عکس قله کی ۲، کشته شدگان K2، و هزینه صعود به قله کی ۲٫ هدف این است که اطلاعات جامعی درباره این قله ارائه دهیم که هم برای علاقه‌مندان به کوهنوردی و هم برای خوانندگان عمومی جذاب باشد.
قله کی ۲ در کجاست؟
قله کی ۲ در کجاست؟ قله K2 در رشتهکوه کاراکروم، یکی از بلندترین و ناهموارترین رشته‌کوه‌های جهان، واقع شده است. این قله در منطقه‌ای دورافتاده در شمال شرقی پاکستان، در منطقه گیلگیت-بالتستان، و در نزدیکی مرز چین قرار دارد. قله کی ۲ در کدام کشور است؟ قله K2 به طور مشترک در مرز بین پاکستان و چین قرار دارد، اما به دلیل دسترسی آسان‌تر از سمت پاکستان، بیشتر صعودها از این کشور انجام می‌شود.
قله کی ۲ از جنوب توسط یخچال بالتورو و از شمال توسط یخچال گودوین-اوستن احاطه شده است، که این ویژگی‌ها به آن ظاهری باشکوه و منحصربه‌فرد بخشیده‌اند. مختصات جغرافیایی قله K2 حدود ۳۵ درجه و ۵۲ دقیقه شمالی و ۷۶ درجه و ۳۰ دقیقه شرقی است. دسترسی به قله کی ۲ نیازمند سفری طولانی و دشوار است که معمولاً از شهر راولپندی پاکستان آغاز می‌شود و از طریق مسیرهای کوهستانی و یخچالی ادامه می‌یابد.
تاریخچه کوه K2
قله K2 در سال ۱۸۵۶ توسط تی.جی. مونتگومری، نقشه‌بردار بریتانیایی، کشف شد. او این قله را از فاصله‌ای حدود ۲۰۰ کیلومتری مشاهده کرد و آن را K2 نامید، که «K» به کاراکروم و «۲» به دومین قله بلند این رشتهکوه اشاره دارد. نام محلی چوگوری، به معنای «کوه بزرگ» در زبان بالتی، نیز برای قله کی ۲ استفاده می‌شود، اما نام K2 به دلیل سادگی و شناخته‌شدگی جهانی حفظ شده است. پیشنهاد نامگذاری کوه گودوین-اوستن به افتخار هنری هاورشم گودوین-اوستن مطرح شد، اما هرگز رسمی نشد.
ارتفاع قله کی ۲
ارتفاع قله کی۲ ۸,۶۱۱ متر (۲۸,۲۵۱ فوت) است، که قله K2 را به دومین قله مرتفع جهان پس از اورست (۸,۸۴۸ متر) تبدیل کرده است. این ارتفاع عظیم، همراه با شیب‌های تند، مسیرهای فنی، و شرایط آب‌وهوایی سخت، قله کی ۲ را به یکی از دشوارترین قله‌ها برای صعود تبدیل کرده است. ارتفاع قله کی۲ نه تنها یک چالش فیزیکی، بلکه معیاری برای سنجش مهارت، استقامت، و آمادگی روانی کوهنوردان است. صعود به این ارتفاع نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، تجهیزات پیشرفته، و تجربه کوهنوردی در ارتفاعات بالا است.
دمای قله کی ۲
دمای قله کی ۲ یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های صعود به قله K2 است. در فصل صعود (تابستان، معمولاً ژوئن تا اوت)، دمای قله کی ۲ در ارتفاعات بالای ۸,۰۰۰ متر معمولاً بین منفی ۲۰ تا منفی ۴۰ درجه سانتی‌گراد است. در زمستان، دمای قله کی۲ می‌تواند به منفی ۶۰ درجه سانتی‌گراد یا حتی پایین‌تر برسد، که همراه با بادهای شدید، شرایط را مرگبار می‌کند. این دماهای پایین، همراه با کمبود اکسیژن و خطر یخ‌زدگی، صعود به قله کی ۲ را به تجربه‌ای طاقت‌فرسا تبدیل می‌کند.
راهنمای صعود به K2
مسیر های مختلفی برای صعود به قله K2 وجود دارد که با وجود اینکه هر کدام مشخصات یکسانی دارند اما درجه سختی هر کدام متفاوت است. بیشتر مسیر های اصلی صعود به این قله در سمت پاکستان یعنی بخشی که کمپ اصلی در آن واقع شده قرار دارند.در ادامه مسیر های مختلفی که برای صعود به قله K2 وجود دارد را توضیح می دهیم. تنها مسیر جبهه شرقی کوه کی۲ صعودی انجام نشد به خاطر سختی و ساختار کوه آن است.
اگر می خواهید به قله دماوند صعود کنید این مقاله برایتان مفید خواهد بود. صعود به دماوند
تلاش‌های اولیه برای صعود به قله K2
اولین تلاش جدی برای صعود به قله K2 در سال ۱۹۰۲ توسط اسکار اکنشتاین انجام شد، اما این تیم تا ارتفاع ۶,۵۲۵ متر پیش رفت و به دلیل شرایط سخت بازگشت. در سال ۱۹۰۹، تیمی ایتالیایی به رهبری لوئیجی آمدئو مسیر ریج آبروزی را کشف کرد و تا ۶,۲۵۰ متر صعود کرد. این تیم همچنین اولین عکس قله کی۲ را ثبت کرد. تلاش‌های بعدی در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ نیز با شکست مواجه شدند، اما هر یک به شناخت بهتر مسیرهای قله کی ۲ کمک کردند.
تاریخچه صعود های کی ۲
- ۱۸۵۶ اولین اکتشافات در منطقه توسط توماس مونتگومری
- ۱۸۹۲ انجام یک اکسپدیشن توسط مارتین کانوی در یخچال بالترو
- ۱۹۰۲ اولین تلاش برای صعود از طریق مسیر شمال شرقی که در نهایت تیم موفق به صعود تا ارتفاع ۶۵۲۵ شد
- ۱۹۰۹ تلاش از طریق تیغه جنوب شرقی توسط آمادئو و دوک آبروزی تا ارتفاع ۶۲۵۰ متر
- ۱۹۳۸ تلاش تا ارتفاع ۸۰۰۰ متری توسط تیم چارلز هوستون
- ۱۹۳۹ تلاش تا ۲۰۰ متر و ناپدید شدن ۴ نفر اعضای تیم
- ۱۹۵۳ تلاش تا ارتفاع ۷۸۰۰ متر و کشته شدن آرت گیلکی
- ۱۹۵۴ اولین صعود موفق از طریق یال آبروزی توسط تیم ایتالیایی
- ۱۹۹۷ دومین صعود توسط تیم ژاپنی
- ۱۹۷۸ سومین صعود از یک مسیر جدید شمال شرقی توسط آمریکایی ها
- ۱۹۸۲ صعود رخ شمالی کوه توسط تیم ژاپنی
- ۱۹۸۳ صعود تیم ایتالیایی از مسیر شمالی
- ۱۹۸۶ صعود اولین زن از لهستان
- ۲۰۲۱ اولین صعود زمستانی به قله K2
صعودهای ایرانی به قله K2
کوهنوردان ایرانی نقش مهمی در تاریخچه صعود به قله K2 داشته‌اند. کاظم فریدیان در سال ۲۰۰۷ اولین صعود ایرانی را بدون اکسیژن انجام داد. عظیم قیچی‌ساز در سال ۲۰۱۱، رضا شهلایی در سال ۲۰۱۳، و حسین بهمنیار در سال ۲۰۱۹ نیز به قله کی۲ صعود کردند. افسانه حسامی فرد در سال ۲۰۲۲ به عنوان اولین زن ایرانی به قله K2 رسید. دیگر کوهنوردان ایرانی مانند ایمان احمدپور، سارا عبدوسی، و سعید میرزایی نیز موفقیت‌هایی در قله کی ۲ کسب کرده‌اند.
کشته شدگان کوه کی ۲
کشته شدگان K2 یکی از جنبه‌های تراژیک قله K2 هستند. قله کی ۲ به دلیل نرخ مرگ‌ومیر بالا، که حدود یک مرگ به ازای هر چهار صعود موفق است، به «کوه قاتل» معروف است. از زمان اولین تلاش‌ها تا کنون، بیش از ۸۰ کوهنورد در قله K2 جان خود را از دست داده‌اند. سال ۱۹۸۶ یکی از مرگبارترین سال‌ها بود، که ۱۳ کوهنورد در طوفان‌ها و حوادث مختلف کشته شدند. در سال ۲۰۰۸ نیز ۱۱ کوهنورد در یک حادثه یخ‌ریزش جان باختند. کشته شدگان K2 شامل کوهنوردان حرفه‌ای و آماتور از سراسر جهان هستند، که این آمار نشان‌دهنده خطرات بی‌امان قله کی۲ است.
مسیر های صعود به کی ۲
مسیر های زیادی وجود دارد که می توانید به قله K2 صعود کنید که این مسیر ها را در زیر برایتان آوردیم.
-
مسیر آبروزی
این مسیر محبوب و استاندارد به قله K2 است که در سمت پاکستان قرار دارد و بسیاری از کوهنوردان از این مسیر می روند که از یخچال گودوین اوستین آغاز می شود که برای اولین بار توسط پرینس لوچی آمدو و دوک آبروزی در سال ۱۹۰۹ استفاده شد. بخش بالایی هرم سیاه خطرناک و در معرض بهمن است و شیب های زیادی دارد و کوهنوردان باید این مسیر را طی کنند. بخش نهایی دهلیز است که این مسیر کوهنوردان را نزدیک به سراک یخی ای قرار می دهد.
-
مسیر سزن
این مسیر در بخش جنوب شرقی کوه قرار دارد و این مسیر در سال ۱۹۸۴ توسط کوهنورد جمهوری چک نامگذاری شد. این مسیر احتمال بهمن در آن زیاد است و شیب زیادی دارد. یک ایرانی تنها توانسته از این مسیر به قله صعود کند.
-
جبهه شمالی
این مسیر به دلیل دسترسی سخت و مسیر عبور آن از رودخانه خیلی کم کوهنوردان از آن برای صعود به قله استفاده می کنند.
-
یال شمال شرقی
این یال طولانی و تیز است و در بخش بالایی مسیر آبروزی قرار دارد که برای اولین بار این مسیر در سال ۱۹۷۶ توسط لهستانی ها برای صعود انتخاب شده بود. همچنین این مسیر در سال ۱۹۸۷ توسط تیم چهار نفره آمریکایی تا قله صعود شد.
-
یال غربی
یال غربی برای بار اول در سال ۱۹۸۱ برای صعود انتخاب شده بود. این مسیر از یخچال دور افتاده نگرتو آغاز می شود و از میان راه پیش بینی نشده ای از بین یخ و سنگ عبور می کند.
-
مسیر جنوب غربی یا خط جادو
این مسیر فنی و دشوار است که برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ توسط تیم لهستانی برای صعود انتخاب شده بود. از آن زمان تنها فردی که توانسته از این مسیر به قله دست پیدا کند جوردی کورومیناس است. این مسیر در سال ۲۰۰۶ توسط یک کوهنورد اسپانیایی نیز صعود شد.
-
جبهه جنوبی، خط لهستانی یا تیغه مرکزی
یال جنوبی مسیری است که در معرض بهمن قرار دارد و بسیار خطرناک است. تیم لهستان تنها افرادی بودند که توانستند به این قله از این مسیر صعود کنند.
-
جبهه شمال غربی
اولین صعود از این جبهه توسط تیم ژاپنی صورت گرفت که این مسیر در بخش چینی قله واقع شده و به دلیل وجود سنگ ها و تپه های برفی و یخی معروف شده است.
-
یال شمال غربی
یال شمال غربی برای بار اول در سال ۱۹۹۱ برای صعود انتخاب شده بود.
-
جبهه غربی
یال غربی یک مسیر صعود فنی دشوار در ارتفاع بالا است که این مسیر برای اولین بار توسط یک تیم روسی در سال ۲۰۰۷ برای صعود انتخاب شده بود. جبهه غربی از شکاف های سنگی و دهلیز های پوشیده از برب تشکیل شده است.
-
جبهه شرقی کی ۲
از مشهور ترین جبهه های کوهستانی جبهه شرقی کی۲ است که یک جبهه عظیم می باشد که حتی پیدا کردن عکسی با کیفیت از آن دشوار است. دو کوهنورد تلاش کردند از جبعه شرقی قله K2 بالا بروند. اولین گروه دنیس اوربکو و سرگی ساموییلوف بودند که به خاطر شرایط بد این جبهه کوهستانی و خطر بهمن از تلاش برای رفتن به این مسیر صرف نظر کردند و به سمت مسیر شمالی کی۲ رفتند.
تیم دیگر که تلاش کردند از جبهه شرقی کی ۲ بروند آلکس تکسیکون و شامل پنج نفر می شدند که می خواستند در فصل زمستان از این جبهه صعود کنند. آن ها بر این تصور بودند که در تابستان این جهت در معرض آفتاب قرار داشته و باعث ناپایداری بیشتر آن می شود بنابراین این احتمال وجود داشته در فصل زمستان شرایط صعود به کوه بهبود پیدا کند. اما آنها هم موفق نشد که از طریق جبهه شرقی به کوه کی۲ صعود کنند.
هزینه صعود به قله کی۲
هزینه صعود به قله کی ۲ یکی از عوامل کلیدی برای برنامه‌ریزی صعود به قله K2 است. صعود به قله کی ۲ معمولاً بین ۳۰,۰۰۰ تا ۶۰,۰۰۰ دلار برای هر نفر هزینه دارد، بسته به شرکت برگزارکننده، تعداد باربرها، تجهیزات، و استفاده از اکسیژن کمکی. این هزینه شامل مجوز صعود (حدود ۱۲,۰۰۰ دلار)، حمل‌ونقل، غذا، تجهیزات، و دستمزد باربرها و راهنماها می‌شود. هزینه صعود به قله کی۲ ممکن است به دلیل شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی مانند تاخیرهای آب‌وهوایی افزایش یابد. این هزینه بالا، صعود به قله K2 را به فعالیتی محدود به کوهنوردان حرفه‌ای یا افرادی با منابع مالی قابل‌توجه تبدیل کرده است.
در این مقاله در مورد لیست وسایل کوهنوردی صحبت کردیم و وسایل و تجهیزات ضروری که باید همراه سفر داشته باشید را نام بردیم.
چگونه برای صعود به قله K2 آماده شویم
صعود به قله K2، دومین قله بلند جهان، نیازمند آمادگی همه‌جانبه و برنامه‌ریزی دقیق است:
تمرینات جسمانی: برای مقابله با شرایط دشوار مسیر و ارتفاع زیاد، تمرینات منظم شامل استقامت، قدرت عضلانی و فعالیت‌های هوازی ضروری است. بدن شما باید بتواند فشار کمبود اکسیژن و سرمای شدید را تحمل کند.
آموزش فنی: یادگیری تکنیک‌های پیشرفته صعود روی یخ، برف و صخره، استفاده از ابزارهای فنی مانند کرامپون، کلنگ کوهنوردی و طناب‌کشی، برای عبور از مسیرهای خطرناک و فنی K2 حیاتی است.
تجربه در ارتفاع: پیش از تلاش برای صعود به K2، تجربه صعود به قله‌های بالای ۶۰۰۰ متر می‌تواند به سازگاری بدن با ارتفاع زیاد و کاهش ریسک بیماری ارتفاع کمک کند.
برنامه‌ریزی مالی: صعود به K2 بسیار پرهزینه است. تهیه تجهیزات، دریافت مجوزها، استخدام راهنما و استفاده از خدمات پشتیبانی شرکت‌های تخصصی کوهنوردی از جمله مواردی هستند که باید برای آنها بودجه مشخصی در نظر گرفته شود.
چالش‌ها و خطرات صعود به قله K2
صعود به قله K2 به دلیل شیب‌های تند، یخچال‌های ناپایدار، و خطر سقوط صخره‌ها و یخ‌ها، بسیار خطرناک است. دمای قله کی ۲ و بادهای شدید، همراه با کمبود اکسیژن، خطر بیماری‌های ارتفاع و یخ‌زدگی را افزایش می‌دهند. مسیرهای اصلی مانند ریج آبروزی و مسیر شمالی نیازمند مهارت‌های فنی پیشرفته هستند. فقدان باربرهای ارتفاع بالا در مقایسه با اورست، کوهنوردان را مجبور به حمل بارهای سنگین می‌کند، که خطر را افزایش میدهد.
آب و هوای قله کی ۲
آب و‌هوای قله K2 خیلی سرد است و میانگین حداکثر دما در هفته دوم آگوست منفی ۹ درجه سانتی گراد است و در ارتفاع متوسط حداقل دما به منفی ۱۰ درجه کاهش می یابد. به دلیل موقعیت دورافتاده، دامنه های مستعد، ریزش بهمن و باد های طوفانی دما به منفی ۵۱ درجه سانتی گراد می رسد. این کوه جزو سرد ترین کوه های جهان به شمار می رود.
عکس قله کی ۲
عکس قله کی ۲ راهی بی‌نظیر برای درک عظمت و زیبایی قله K2 است. تصاویر این قله اغلب آن را با قله‌ای مخروطی و پوشیده از برف، در پس‌زمینه‌ای از آسمان آبی یا ابرهای طوفانی نشان می‌دهند. تصاویر کوه کی۲ معمولاً توسط کوهنوردان، عکاسان حرفه‌ای، یا از طریق پروازهای هلیکوپتری ثبت می‌شود. این تصاویر نه تنها شکوه قله کی ۲ را به نمایش می‌گذارند، بلکه سختی مسیرهای صعود و محیط خشن اطراف آن را نیز منتقل می‌کنند.
عجایب قله K2
عجایب قله K2 این قله را به یکی از شگفت‌انگیزترین نقاط زمین تبدیل کرده‌اند. از جمله این عجایب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-
شکل مخروطی بی‌نظیر: قله K2 به دلیل شکل مخروطی و متقارن خود، یکی از زیباترین قله‌های جهان است که در عکس قله کی ۲ به خوبی دیده می‌شود.
-
یخچال‌های عظیم: یخچال‌های بالتورو و گودوین-اوستن، که قله کی ۲ را احاطه کرده‌اند، از بزرگ‌ترین یخچال‌های غیرقطبی جهان هستند.
-
تنوع زیستی منطقه: با وجود شرایط سخت، منطقه اطراف قله K2 میزبان گونه‌های نادری از گیاهان و جانوران کوهستانی است.
-
نخستین صعود زمستانی: صعود زمستانی قله K2 در سال ۲۰۲۱، که آخرین قله هشت‌هزارمتری فتح‌شده در زمستان بود، یکی از بزرگ‌ترین عجایب قله K2 در تاریخ کوهنوردی است.
این ویژگی‌ها قله K2 را به مقصدی منحصربه‌فرد برای ماجراجویان و طبیعت‌دوستان تبدیل کرده‌اند.
جمع بندی
در پایان، قله K2 را باید فراتر از یک پدیده طبیعی صرف دانست؛ این کوه عظیم نماد ایستادگی، چالش و مرز نهایی اراده انسان در برابر طبیعت است. آنچه K2 را متمایز می‌کند، نه‌تنها ارتفاع خیره‌کننده‌اش بلکه ترکیب پیچیده‌ای از مسیرهای فنی، آب‌وهوای غیرقابل پیش‌بینی و نیاز به آمادگی چندلایه جسمی، روانی و فنی است. صعود به این قله تنها با تکیه بر قدرت بدنی میسر نیست، بلکه نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، دانش کوهنوردی، تجربه در ارتفاع بالا و درک عمیق از خطر است.
آشنایی با ویژگی‌های K2 به ما یادآوری می‌کند که کوهستان تنها جایی برای صعود نیست، بلکه فضایی برای فروتنی، احترام و شناخت مرزهای انسان نیز هست. بنابراین، مواجهه با K2 نه‌فقط ماجراجویی، بلکه یک تجربه انسانی عمیق است.
منبع
نظرات کاربران