اگر یک کوهنورد هستید و یک سگ نیز در اختیار دارید، شانس این را دارید که از سگ خود به عنوان بهترین پشتیبان و دوست خود در صعودتان استفاده کنید. اما در ابتدای کار، این همراه و پشتیبان شما، به رسیدگی و تغذیه زیادی احتیاج خواهد داشت. به یاد داشته باشید این شما هستید که از او خواستید که به عنوان همراه در صعودهایتان شرکت کند، پس سخت نگیرید ! موارد زیر بخوانید تا بهترین شرایط را برای کوهنوردی با سگ ها فراهم آورید :
- آمادگی قبل از صعود :
- با دامپزشک آن صحبت کنید. سعی کنید با انجام تمرین هایی به او اطاعت کردن و آداب و معاشرت با دیگران را بیاموزید. مسیر مناسبی را انتخاب کنید و کم کم میزان استقامت و توانایی سگ خود را بالاتر ببرید .
- کوله پشتی سگ :
- مطمئن شوید کوله پشتی با بدن سگتان، تناسب دارد، وزن آن را کنترل کنید و وسایلش را به شکل صحیح و مساوی داخل آن قرار دهید .
- دیگر تجهیزات :
- سگ شما می تواند از دو وسیله ی دیگر نیز در این صعود استفاده کند . یک چادر کوچک و یک جعبه کمک های اولیه مخصوص .
- برنامه ی غذایی و آب :
- این نکته بخصوص در کوهنوردی های بلند که کوله پشتی همراه دارید، اهمیت خاصی دارد ، زیرا از آنجایی که سگ شما کوله پشتی را حمل می کند به سوخت و غذای بیشتری احتیاج خواهد داشت .
- شناسایی خطرات مسیر:
- از سلامت منابع آبی مسیر، اطمینان حاصل کنید. میزان دما و گرمای مسیرتان را به دقت شناسایی کنید و اطلاعات صحیحی از حیوانات، گیاهان و عوامل بیماری زا مسیر به دست اورید.
آماده سازی و تمرین سگ قبل از صعود:
در ابتدای کار، سگ ها آمادگی حمل بار نخواهند داشت! همچنین سیستم ایمنی بدن آن ها نمی تواند در برابر تمام باکتری ها و عوامل بیماری زا محیط مقاومت کند . پس نیاز دارید تا زمانی که سگتان برای مسیرهای سخت آماده شود، او را تمرین دهد .
قبل از صعود ، سعی کنید با مراجعه به دامپزشک سگ، چند سوال مهم و اساسی از او بپرسید :
- آیا سگ من از لحاظ جسمانی و فیزیکی آماده می باشد؟ شاید لازم باشد تا شکل گیری و تکامل استخوان های سگتان، کمی صبر کنید. این بازه زمانی شاید یک سال و یا چند ماه طول بکشد . این تکامل بستگی به اندازه و دیگر فاکتورهایی که به آن ها اشاره می کنیم، خواهد داشت.
- آیا سگ من نیاز به یک واکسن خاص و یا دارویی خواهد داشت؟ زمانی که در شهر هستید، سگ شما طابع دستورات شما می باشد و عموما تغذیه آن به دست خود شما خواهد بود. در محیط های خارج از شهر، شاید نگرانی این را داشته باشد که سگ شما از آب های یک دریاچه و حوض که یک حیوان دیگر با باکتری های لپتوسپیروز و یا جیادریا آن را آلوده کرده باشد، بنوشد. از دامپزشک سوال کنید آیا دارویی برای پیشگیری ابتلا به بیماری ها در این محیط وجود دارد یا خیر؟
- آیا سیستم ایمنی بدن سگ من، مقاوم و آماده شده است؟ جدا از بررسی سیستم ایمنی بدن سگ و برنامه های واکسینه آن، دامپزشک می تواند راجع به سنی که سگ بتواند به همراه و همنورد شما در کوهستان تبدیل شود، توضیحاتی ارائه دهد.
قوانین و مقررات مسیر را به دقت بخوانید :
همیشه قبل از صعود خود، چه به منظور کوهنوردی و چه برای کمپینگ، قوانین و آیین نامه های مسیر را بخوانید . در بیشتر پارک های ملی آمریکا، به همراه داشتن سگ حتی با قلاده ممنوع می باشد. اما در جنگل ها و همچنین پارک های محلی، استفاده از سگ، مجاز می باشد . قوانین راجع به همراه داشتن سگ ها در تمام دنیا متفاوت است، اما استفاده از قلاده، تقریبا در همه جای دنیا اجباری می باشد.
به سگ خود مهارت های اطاعت و فرمانبردای و آداب و معاشرت با دیگران را بیاموزید :
| دوره آنلاین ردپاها و سایر آثار جانوران در کوهستان فرصتی عالی برای علاقه‌مندان به طبیعت است تا با شناسایی و تحلیل آثار جانوری در کوهستان آشنا شوند |
شما همیشه باید کنترل و اختیار سگ خود را داشته باشید. سعی کنید آن ها را در خارج از مسیر کنترل کنید تا دیگر کوهنوردان، اسب ها و دوچرخه سواران به راحتی بتوانند رفت و آمد کنند . به یاد داشته باشید تنها استفاده از قلاده برای کنترل سگ ها کافی نمی باشد. شما باید بتوانید سگ خود را در مواجه با دیگر کوهنوردان و حیوانات آرام و کنترل کنید.
نشـــانی از خـــود به جـــای نگـــذارید :
در صعود های روزانه، همیشه کیسه های برای جمع آوری مدفوع سگ خود داشته باشید. سعی نکنید آن ها را تا زمان بازگشت و جمع آوری روی زمین رها کنید . اگر نگران سلامتی خود هستید ، از کیسه های دولایه استفاده کنید .
در صعود و کمپینگ، انسان ها و تمام پستانداران از یک قانون کلی به نام ” اثری بر جای نگذاشتن ” پیروی می کنند. مدفوع سگ خود را در حفره ای15 تا 20 سانتی و تقریبا 60 متر دورتر از هر مسیر، کمپ و منبع آبی، چال کنید . معمولا نمی توان برای ادرار سگ، قانون 60 متر دورتر از هرگونه مسیر و آبی تعیین کرد ، اما اگر سگتان را در نزدیکی به منبع آبی در حال ادرار دیدید، سریعا او را جابجا کنید و به محیطی دورتر ببرید .
چند مسیر تمرینی را با سگ خود طی کنید :
از چند مسیر آسان و کوتاه شروع کنید. مسیر های یک ساعته و یا بیشتر، گزینه های خوبی برای شروع هستند . بعد از اتمام صعود، انرژی و توان سگ خود را اندازه بگیرید . اگر سگتان هنوز هم شاداب و فعال بود، مسیر های بلندتری را انتخاب کنید . هدف شما این است که سگتان را برای صعود های خارج از شهر با مدت زمان های بیشتر، آماده کنید . اگر قصد استفاده از کوله پشتی نیز دارید، سعی کنید در مسیر های تمرینی یک کیف سبک به او اضافه کنید و کم کم وزن آن را بالاتر ببرید. با این کار توان و قدرت پنچه های سگتان را نیز افزایش خواهید داد .
کوله پشتی سگ :
شاید فکر کنید با حمل مقداری وسایل و تجهیرات، سگ شما برای فتح قله ها و طبعیت گردی آماده است، اما چیزی که صعودتان را از یک پیاده روی معمولی جدا می کند، کوله پشتی و اجزای آن می باشد . مهم ترین وظیفه شما این است که سگتان را به حمل این کوله ها عادت دهید و دنبال کوله پشتی باشید که کاملا با بدن سگتان تناسب داشته باشد. یکی از مهم ترین آموزش ها در صعود این است که به سگ خود بیاموزید که در طول راه کاملا به شما نزدیک باشد و حرکتی بدون اجازه ی شما انجام ندهد .
چگونه کوله پشتی مناسب با اندازه سگمان، تهیه کنیم ؟
محدوده ی سینه سگ را با اندازه گیری عریض ترین قسمت قفسه ی سینه آن، اندازه گیری کنید . بیشتر کوله پشتی ها در اندازه و سایز های مختلفی تولید می شوند . بند های کوله را به تناسب، محکم کنید . سعی نکنید بند ها را خیلی محکم ببندید، سگ شما نیاز دارد تا نفس بکشد . همچنین اگر بند ها را خیلی شل ببندید، ممکن است کوله پشتی در میان راه باز شود .
برای آموزش و تمرین، در ابتدای کار، کوله پشتی خالی را در خانه و سپس در پیاده روی های ساده، به تن سگ کنید. زمانیکه که به پوشیدن کوله پشتی عادت کرد، مقداری وزن به آن اضافه کنید. ( از چند گرم تا یک کلیوگرم ) سعی کنید آن ها را به طور مساوی در هر دو طرف کوله قرار دهید. در هر پیاده روی مقداری وزن کوله را افزایش دهید تا به مقدار دلخواه خود برسید. معمولا 25 درصد وزن سگ، میزان نهایی حمل بار توسط سگ می باشد اما فاکتورهایی مثل، سن، اندازه و قدرت این مقدار را کمی بالا و پایین می کند . با دامپزشک سگ در این مورد مشورت کنید .
دیگر تجهــــیزات سگ :
کیف کمک های اولیه :
در صعود ها و کوهنوردی با سگ ها ، دامپزشک در دسترس شما نمی باشد، پس به همراه داشتن یک کیف کمک های اولیه مخصوص سگ، از اصلی ترین نیاز های شما می باشد . سازمان هایی مثل صلیب سرخ، یکی از بهترین منابع برای تهیه وسایل مورد نیاز سگ مثل کیف کمک های اولیه و آموزش آن ها می باشند.
مطمئن شوید که داروهایی که دامپزشک به شما داده است را درون کیف کمک های اولیه قرار داده باشید . یکی دیگر از تجهیزات مورد نیاز، استفاده از جوراب های مخصوص و پشمی که به عنوان جوراب سگ ها فروخته می شود، می باشد .
بعضی از کوهنوردان نیز هنگام صعود با سگشان، مقداری داروی Pedialyte نیز با خود می آورند تا در صورت ابتلای سگ به اسهال، از آن استفاده کنند. اما اگر با دامپزشک سگ راجع به مصرف آن مشورت نکرده اید، استفاده از آن توصیه نمی شود .
سیستم خواب :
سیستم خواب از اندازه ی چادر شما شروع می شود. سعی کنید برای جا دادن سگتان، یک سایز بزرگتر تهیه کنید . یک تکه فوم نرم وراحت می تواند یک تخت خواب عالی برای سگتان در کوهستان باشد . سعی کنید چند باری قبل از صعود، سگتان را با خوابیدن در حیاط آشنا کنید تا در زمان صعود، مشکلی بابت زمان خوابیدن و محیط بیرون، نداشته باشد .
دیگر وسایل مورد نیاز:
می توانید اسباب بازی های سگ را نیز با خود بیاورید. علاوه بر این، در لیست پایین به چند وسیله ی ضروری در کوهستان اشاره خواهیم کرد :
- بطری آب : سعی کنید چند بطری آب تازه با خود داشته باشید تا آبرسانی به سگتان به نحواحسنت انجام شود. بعضی از صاحبان، سگ خود را طوری آموزش می دهند تا زمانیکه آب را از بطری به پایین می ریزند، سگ آب بخورد. یک ظرف آبخوری کوچک و سبک نیز برای آبخوردن سگ مناسب است .
- جوراب های سگ : این جوراب ها، پنجه های سگ را در برابر صخره های برنده، خار ها و برف حفظ می کنند. هرچند این امکان وجود دارد که سگ، جوراب خود را در مسیر گم کند. پس اگر سعی می کنید بجای تقویت پنجه های سگ در تمرین، از جوراب استفاده کنید، یک جفت جوراب اضافه نیز با خود داشته باشید .علاوه بر این، قبل از صعود ، باید مانند حمل کوله پشتی، جوراب را نیز به سگ خود آموزش و عادت داده باشید.
- حوله سگ : برای پاک کردن پنجه های سگ از گل و لای و قبل از ورود به چادر، به یک حوله کوهنوردی احتیاج خواهید داشت. یک جفت حوله اضافه با خود داشته باشید تا اگر سگ شما وارد آب شد، موهای آن را خشک کنید .
- ناخن گیر : ناخن های سگ می تواند آسیب جدی به چادر کوهنوردی شما بزنید، پس بهمراه داشتن یک ناخن گیر و کوتاه کردن ناخن سگ ها، از موارد ضروی می باشد.
موارد بیشتر:
- چراغ ایمنی :با استفاده از آن می توانید بعد از غروب خورشید و در هنگام شب، به راحتی سگتان را در مسیر ببینید.
- پوشش سگ : اگر سگ شما، مو و پشم بلندی ندارد و هوا نیز در مسیر سرد خواهد شد، یک لباس مخصوص سگ تهیه کنید و با خود بیاورید.
- گردن بند های خنک کننده : تقریبا تمام سگ ها در گرمای آفتاب، دچار مشکل می شوند. پس اگر انتظار هوای گرم را در مسیر دارید، یک عدد از این گردن بند ها تهیه کنید و به دور گردن او ببندید تا سگتان خنک بماند .
برنامه ی غذایی و آشامیدن سگ :
اگر قصد دارید تا تمام روز را با سگتان به طبعیت گردی و کوهنوردی اختصاص دهید ، پس سگتان به غذای بیشتری از حد معمول نیاز خواهد داشت .
سگ های بزرگ معمولا 14 تا 28 میلی لیتر آب را بر اساس وزنشان به صورت روزانه مصرف می کنند . سگ های 9 کیلوگرمی و سبک تر چیزی حدود 44 میلی لیتر آب را روزانه بر اساس وزنشان مصرف خواهند کرد، اما تمام این آمار بستگی به سن و اندازه ی سگ شما دارد . پس سعی کنید در صعود هایتان مقدار بیشتری آب به سگ برسانید، بخصوص اگر هوا گرم باشد. اگر دماغ سگتان خشک شده باشد، پس به مقداری کافی آب به سگ خود نرسانده اید.
قانون کلی تغذیه سگ به این صورت است که با مقدار غذای معمولی آن شروع کنید و سپس بر اساس هر 9 کیلوگرم وزن سگ، یک کاسه غذای دیگر به او بدهید.
نکته:
اگر شما تشنه، گرسنه و یا خسته هستید، به احتمال زیاد سگ شما نیز، شرایطی مثل شما دارد. سعی کنید چند وقفه کوتاه در مسیر داشته باشید، آبی بخورید و سپس به ادامه کار بپردازید.
خطرات مسیر برای سگ ها :
بیشتر خطراتی که جان شما را در مسیر تهدید می کنند، می توانند گریبان گیر سگ شما نیز بشوند. علاوه بر این، سگ شما ممکن است بسیاری از این خطرات را نبیند و یا در صورتی هم که متوجه خطری شود ، امکان توضیح آن وجود ندارد. پس نسبت به خطرات پایین کاملا آمادگی داشته باشید :
- فعالیت بیش از حد: سعی کنید میزان سرعت نفس کشیدن و ضربان قلب سگتان را در مسیر، نسبت به حالت معمولی و در خانه، چک کنید. اگر میزان آن بیشتر بود، تعداد توقف های خود را بیشتر کنید و یا مسیر خود را کوتاه تر کنید. لنگ زدن سگ نیز از نشانه های می باشد که به شما اخطار می دهد صعود را برای یک روز کامل قطع کنید.
- حیات وحش: قلاده سگ شما، بهترین وسیله برای کنترل سگ در برابر پستانداران بزرگ و گیاهان تیغ دار می باشد. هرچند بیماری لایم ( نوعی عفونت اسپیروکتی چندسیستمی )، نشانه های خاصی در سگ ایجاد نمی کند، اما می توانید کنه ها را از سگ خود تمیز کنید. سعی کنید هر چند دقیقه یک بار سگتان را از نزدیک مورد بررسی قرار دهید و بدن آن ها را از وجود تیغ و یا کنه ها پاک کنید.
- گیاهان وحشی: به سگ خود آموزش دهید تا با کوچکترین اشاره از شما، جویدن را رها کند . این می تواند بهترین شیوه ی دفاعی در برابر گیاهان سمی باشد. همچنین حواستان به گزنه ها، پیچک های سمی و دیگر گیاهان سمی که هم برای گوارش شما و هم سگتان مشکل ایجاد می کند، باشد.
موارد بیشتر:
- گیاهان دم روباهی: تیغ و خار ها عذاب آور هستند اما گیاهان دم روباهی (Foxtail) بسیار خطرناک می باشند. این گیاهان، تقریبا در تمام چمن زار ها در فصل بهار و تابستان دیده می شوند. خار این گیاهان در میان مو و پشم ها گیر می کند و ممکن است آسیب های جدی به پاها و نقاط حساسی مثل بینی، گوش، چشم ها و آلت تناسلی بزند! از محیط هایی که این نوع گیاهان در آن می رویند دوری کنید و به محض دیدن، آن ها را با قیچی قطع کنید. عطسه های متعدد، لرزش سر، جاری شدن اشک و یا آبسه ، می تواند از نشانه هایی باشد که باید سگ را از آن محل خارح کنید. این گیاهان می توانند آسیب جدی به اورگان های حیاتی بزنند.
- گرمازدگی : سگ شما معمولا با چند نقس تند، عمیق و دهان باز و جاری شدن چند قطره عرق، سعی دارد به شما بگوید که بسیار گرمش شده است. سعی کنید به صورت منظم در جایی توقف کنید، آبی بنوشید و از گردن بند های خنک کننده استفاده کنید .
- پاتوژن های آب : سگ شما نیز درست مثل شما، در معرض بیماری هایی که با مصرف آب مسموم و آلوده ایجاد می شوند، قرار دارد . سعی کنید قبل از صعود، چند بطری آب تازه برای خود و سگتان تهیه کنید.
- موارد ایمنی برای رد شدن از آب: اگر سگتان نمی تواند شنا کند، از جلیقه های مخصوص شنای سگ کمک بگیرید اما در اکثر مواقع به سگ خود اجازه شنا ندهید و بجای آن، او را بدست بگیرید و با خود حمل کنید.در هوای سرد، پشم های خیس سگ می تواند او را بسیار خنگ نگه دارد. حتی اگر هوا معتدل بود، سعی کنید قبل از خواب او را خشک کنید و سپس وارد چادر کنید.
منبع : REI
