حتی مرگ برادر و جا گذاشتن او در قله، آسیب دیدگی شدید او در حادثه یا نامردی دوستان نتوانست او را از صعودهای سهمگین و بزرگ وا دارد. رینهولد مسنر، با وجود فراز و نشیب‌های فراوان در راه صعود، توانست صعودهای عجیب انفرادی داشته باشد و اکنون از بزرگترین کوهنوردان جهان محسوب می‌شود.
بیوگرافی رینهولد مسنر
رینهولد مسنر، متولد 1944 در ایتالیا است. او دومین فرزند یک خانواده پرجمعیت 10 نفره بود که از همان کودکی، با صعود و کوهستان زندگی می‌کرد. او ابتدا در سنین کم، با پدر و سپس با برادر خود که 20 ماه فاصله سنی داشتند، صعود‌هایی اگرچه کوتاه، اما فراتر از انتظار یک کودک داشته است. رینهولد مسنر، دلیل علاقه خود به کوهنوردی را داستان‌های کوهنوردان بزرگ که در کودکی از مادر خود می‌شنید اعلام کرده است.
از صعود به همراه برادر تا جدایی
رینهولد به همراه برادر کوچکتر خود گوتر (Gunther) در سن 13 و 11 سالگی، صعودهای خود را شروع کردند. این دو برادر صعودهای متعددی را به همراه یکدیگر انجام دادند به طوری که در سن 20 سالگی، از جمله بهترین کوهنوردان زمان خود شناخته می‌شدند اما اتفاق سختی، باعث جدایی دو برادر شد. در یکی از صعودهای دو نفره، که با خواست رینهولد و در طی جریانی مفصل شکل گرفت، برادر کوچکتر بعد از شرایط ناپایدار در آب و هوای نه چندان مناسب کوهستان، هنگام فرود در طی حادثه ای، درگذشت. در این حادثه صعود، رینهولد نیز دچار آسیب‌هایی از ناحیه انگشتان و یخ زدگی شد. با این حال مورد انتقاد سختی قرار گرفت. پس از این حادثه، صعودهای انفرادی بزرگ مسنر شروع شد.
صعود به اورست، بدون اکسیژن همراه
در سال 1978 مسنر و‌هابلر بدون اکسیژن اضافی از اورست، بلندترین کوه جهان بالا رفتند. دو کوهنورد اولین تلاش خود را از 21 آوریل آغاز کردند، اما دو روز بعد‌هابلر به دلیل مسمومیت غذایی بیمار شد. صبح روز بعد مسنر بدون‌هابلر راه افتاد، اما طوفانی سهمگین با دمای 40 درجه زیر صفر و وزش باد 125 مایل در ساعت به مدت دو روز، ادامه کار را غیر ممکن می‌کرد. مسنر به اردوگاه اصلی جایی که همراهش‌هابلر اکنون بهبود یافته‌بود برگشت.هابلر میخواست از اکسیژن استفاده کند، اما مسنر گفت که از آن استفاده نمی‌کند و با هر کسی که از اکسیژن استفاده کند نیز صعود نخواهد کرد. وی میخواست رکورد صعود به بالاترین ارتفاع بدون اکسیژن را ثبت کند.هابلر تسلیم وی شد و دوباره راه افتادند. پس از اردوگاه دوم و حرکت به سمت کوه جنوبی با ارتفاع 7986 متر اثرات کمبود اکسیژن را تجربه کردند:سردرد، دوبینی و عدم توانایی در خواب.
در 8 مه این افراد آماده صعود نهایی شدند. به جای صحبت، از حرکات دست برای برقراری ارتباط استفاده می‌کردند. صعود به کمپ V در ارتفاع 8500 متری چهار ساعت طول کشید. با وجود شرایط آب و هوا، آنها به بخش جنوبی، 260 متر بالاتر حرکت کردند. سرانجام به سختی، بین ساعت یک تا دو بعد از ظهر سرانجام به قله رسیدند.
بعداً در کتاب Outthere.com از‌هابلر نوشتند که «دهان ماسنر کاملاً باز و نفس نفس می‌زد. چهره او تقریباً بدون ویژگی انسانی بود. توان جسمی‌ما تمام شده بود. به سختی توان آن را داشتیم که با یک حرکت ده قدم پیش برویم.» مسنر گفت«وقتی روی قله ایستاد، احساس می‌کرد چیزی بیش از یک ریه در حال نفس نفس زدن که بر فراز مه و قله‌ها شناور است، نیست.»
تجربه رینهولد مسنر قله‌های بیشتر
در سال 1979 مسنر از K2، دومین کوه بلند جهان بالا رفت و در سال 1980 اولین کسی بود که صعود انفرادی از اورست داشت. پس از آن Kangchenjunga سپس Gasherbrum II و Broad Peak هدف‌های صعود وی قرار گرفتند. وی با صعود از این سه کوه در یک فصل باعث شد همه بدانند برای یک انسان اگر آسان نبود، حداقل امکان‌پذیر بود که از همه بلندترین کوههای جهان در طول زندگی عبور کند. در سال 1985 نیز از آناپورنا و دالاگیری بالا رفت.
هر صعود جدید، علیرغم اضافه کردن موفقیتی دیگر، مسنر را با چالش جدیدی روبرو کرد. او سه بار تلاش کرد از ماکالو بالا برود. در سال 1986 او و‌هانس کامرلندر، شریک زندگی خود، از لوتسه صعود کردند و مسنر را به اولین کسی تبدیل کردند که به 14 قله 8000 متری صعود کرد.
یکی از مشارکت کنندگان اکونومیست اظهار داشت که از آن زمان بسیاری از کوهنوردان حدس زده‌اندکه وسواس مسنر برای فتح همه قله‌های بلند جهان به منظور توبه‌ای برای مرگ گونتر است. اما همچنین اشاره کرد که مسنر این موضوع را انکار کرد. با این حال، افزود: «این صعود غم انگیز بدون شک به او آموخت خط نازکی بین موفقیت و شکست، زندگی و مرگ در کوه وجود دارد و این درس، او را از نظر روحی برای سیزده صعود وی در روزهای بعد آماده کرد.»
مسنر به دنبال این موفقیت، سومین نفری شد که بلندترین کوه‌ها در هر هفت قاره زمین را فتح کرد. وی همچنین وقت خود را برای نوشتن بیش از 30 کتاب در مورد تجربه‌ی خود قرار داد.
نمایی از صعودهای مهم رینهولد مسنر
رینهولد مسنر، صعودهای فراوانی را داشته که رکورددار فتح قله‌ها بدون اکسیژن محسوب می‌شود. از جمله این صعودها می‌توان به چند نمونه زیر اشاره کرد:
- 1970 نانگا پاربات- (8125 متر)، اولین صعود به همراه برادرش گونتر.
- 1972 ماناسلو- (8163 متر)، اولین صعود به ماناسلو بدون اکسیژن اضافی.
- 1975- گاشربروم -(8،080 متر)، اولین صعود بدون اکسیژن اضافی با پیتر‌هابلر.
- 1978 اورست (8،848 متر)، اولین صعود به اورست بدون اکسیژن اضافی (با پیتر‌هابلر)
- 1978-نانگا پاربات (8125 متر)،اولین صعود انفرادی هشت هزار متری از اردوگاه پایه. مسیر جدیدی را در Diamir Face پیمود که از آن زمان هرگز تکرار نشده است.
- 1979- K2 (8،611 متر) تا حدی به سبک آلپ با مایکل داچر در Abruzzi Spur.
- 1980 اورست (8،848 متر) انفرادی و بدون اکسیژن اضافی صعود کرد. او مسیر جدیدی را در North Face ایجاد کرد.
- 1981 صعود شیشاپانگما (8،027 متر) با فریدل ماتشلچنر.
- 1982 کانچنجونگا (8586 متر)
- 1982-گاشربروم1و2- (8،034 متر)
- 1982-برودپیک -(8،051 متر)
- 1983 چوآویو (8188 متر) صعود با‌هانس کامرلندر و مایکل داچر در مسیری نیمه جدید.
- 1984 گاشربروم 1- (8،080 متر)
- 1984 گاشربروم 2- (8،034 متر) اولین عبور از دو هشت متری بدون بازگشت به اردوگاه پایه (با‌هانس کامرلندر).
- 1985- آناپورنا (8،091 متر)
- 1985- دائولاگیری (8،167 متر)
- 1986 ماكالو (8،485 متر)،
- 1986- لوتسه (8516 متر)
دستیابی به اولین‌ها توسط رینهولد مسنر
مسنر اولین نفری بود که تمام 14 قله هشت هزار متری جهان را صعود کرده است. پیش از این کسی به این رکورد دست پیدا نکرده بود. بسیاری از صعودهای تک نفره وی به این هشت هزارمتری‌ها، برای اولین بار بود که بدون اکسیژن همراه انجام می‌شد. مانند صعود بدون اکسیژن به K2،ماناسلو،گاشربروم 1، اورست و… او همچنین توانست رکورد صعود بدون اکسیژن به سه کوه بلند جهان، تمام هشت هزارمتری‌ها و بسیاری از اولین‌های دیگر را به نام خود ثبت کند.
ورود به سیاست
رینهولد مسنر بعد از دوران کوهنوردی و با بالارفتن سن، وارد عرصه سیاست شد. وی در سال 1999 به عنوان یکی از اعضای پارلمان اروپا شناخته شد. وی در این رابطه توضیح میداد که «اعضای پارلمان اروپا هیچ قدرت واقعی ندارند، فقط امکان راهنمایی و مشاوره به کمیسیون و شورای وزیران را دارند.» او از موقعیت خود در عرصه سیاست استفاده کرد تا به نمایندگی از تبت، که حمله و سرکوب دولت چین را از دهه 1940 تحمل کرد، صحبت کند.
بخشی از نظرات رینهولد مسنر
مسنر در رابطه با خطرات کوهنوردی و نزدیکی به مرگ در کوه گفت:
«بی‌شک کوهنوردی بدون خطر مرگ، کوهنوردی نیست. اما من به جای رفتن به دنبال مرگ، برای زنده ماندن در کوه تلاش می‌کنم. زنده ماندن در شرایط سخت کوه هنر کوهنوردی است. بهترین کوهنورد کسی است که تمام تلاش خود را می‌کند، بدون انجام اشتباه، زنده بماند.»
میراث رینهولد مسنر برای کوهنوردان
مسنر بی شک یکی از برترین کوهنوردان تاریخ شناخته می‌شود. اگرچه که همواره حمله‌های زیادی به روش‌ها و منش وی شده است. اما هرگز نمی‌توان از توانایی وی در صعود به قله‌ها در شرایط سخت و هنگام دست و پنجه نرم کردن با مرگ و زندگی چشم پوشی کرد.
تکنیک‌های کوهنوردی مسنر باعث الهام بخشیدن به کوهنوردان جهان، علی الخصوص کوهنوردانی شد که تازه پا در مسیر کوهنوردی گذاشتند. به گفته مورفی، کریس بونینگتون، از صعود کنندگان به اورست در مورد مسنر خاطرنشان کرد: «دیواری به نام غیرممکن وجود دارد که انبوه مردم در هر زمینه با آن روبرو می‌شوند و آنها را از ادامه مسیر بازمیدارد. سپس یک نفر که نوعی ویژگی خیالی اضافی دارد، از آن دیوار می‌پرد. این تفاوت رینهولد مسنر با انسان‌های عادی است. » اما مسنر نظر دیگری داشت و به Genovagando گفت: «من زندگی عادی دارم. کوهنوردی من همیشه راهی برای آزمایش خودم بوده است. من همیشه به جایی می‌رفتم كه برای آزمایش مهارت خود با خطر و تلاش روبرو می‌شدم حتی پیشرفت اندک رویای من است. و رویایی است که مرا بیدار نگه می‌دارد.»
منابع: :www.gq-magazine.co.uk