زمانی که زمستان از راه می‌رسد ممکن است فکر کنید که زمان دوچرخه‌سواری به پایان رسیده است. اما با داشتن اندکی دانش و تمرین، دوچرخه سواری در زمستان می تواند بسیار لذت بخش باشد.
من سال‌ها پیش دوچرخه‌سواری را آغاز کردم و امروز آن را با دنیا عوض نمی‌کنم. در اینجا نکاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند در این تجربه با من سهیم شوید.
چرا باید در زمستان دوچرخه‌سواری کنیم؟
شاید در ابتدا دوچرخه‌سواری در برف سخت، یخ، باران و یا هوای سرد ایده‌ی ترسناکی به نظر برسد. اما این کار را امتحان کنید. من هم‌اکنون سال‌ها است که در تمامی فصول به دوچرخه‌سواری می‌پردازم . من هیچگاه از این موضوع که رفت و آمد با دوچرخه را جایگزین رفت و آمد با ماشین کرده‌ام پشیمان نیستم.
فواید این کار بسیار است. من هیچوقت در ترافیک نمی‌مانم. هیچوقت به جرثقیل نیاز ندارم تا دوچرخه‌ام را حمل کند یا برای بنزین زدن و هزینه‌ی مربوط به آن مشکلی ندارم. آرامش و تنهایی لذتبخشی که در دوچرخه‌سواری صبحگاهی در آفتاب یک روز برفی در پانویه دارم را با هیچ چیز عوض نمی‌کنم.
به جز لذت بردن از هوا موارد دیگری نیز وجود دارد که با دوچرخه‌سواری از آن بهره می‌برید. برای مثال خود این ورزش به تنهایی یک لذت و فایده است. به جای اینکه با ماشین بدون تحرک جابجا شوید، در زمان دوچرخه‌سواری قلب شما بیشتر فعالیت می‌کند، خون بیشتری به گردش می‌افتد و کالری بیشتری سوزانده می‌شود.
شروع
دورچرخه‌سواری در زمستان، فعالیتی نیست که نتوان در آن پیشرفت کرد بلکه شما میتوانید در این مسیر به پیشرفت برسید. برخی نکات در این مورد عبارتند از:
- در شهر خود از وسایل نقلیه‌ی عمومی استفاده کنید و دوچرخه‌سواری را نیز با آن تلفیق کنید.
- بخشی از مسیر محل کارتان را با ماشین بروید و بعد پارک کنید و ادامه‌ی مسیر را با دوچرخه ادامه دهید.
- یک روز در میان یا هر سه روز یکبار به دوچرخه‌سواری بپردازید.
وقتی که در تمام طول سال دوچرخه‌سواری کنید، سه حوزه وجود دارد که باید به آن توجه کنید. اینها مواردی اساسی هستند که از محل زندگی شما تا کارتان را پوشش می دهند با این حال برخی از آنها در زمانی که هوا سرد و برفی می‌شود از اهمیت بالاتری برخوردارند.
- شما به عنوان دوچرخه‌سوار به لباس مناسب و سوخت نیاز دارید تا گرم بمانید و انرژی داشته باشید.
- دوچرخه‌ی شما باید پوشش درست و آمادگی داشته باشد.
- باید با مهارت‌ها و مشکلاتی که وجود دارند آشنایی داشته باشید. دوچرخه سواری در زمستان مهارت‌های متفاوتی را نسبت به دوچرخه‌سواری در ماه‌های گرم‌تر می‌طلبد.
پوشش مربوط به دوچرخه سواری در زمستان
مهم‌ترین مسئله‌ی مربوط به دوچرخه سواری در زمستان، پوشش و لباس شماست. این همان حوزه‌ای است که اغلب افرادی که در دوچرخه سواری در زمستان تازه‌کار هستند در آن اشتباه می‌کنند. نکتهِ‌ی کلیدی این است که بیش از حد لباس نپوشید. از آنجایی که هوای بیرون سرد است و موتوری نیست که برای شما گرما فراهم کند، گمان می‌کنید که باید لباس زیادی بپوشید. اما این کار اشتباه است. در زمان دوچرخه‌سواری بدن شما گرمای زیادی تولید می‌کند و عرق می‌کنید، در نتیجه ممکن است بدنتان بیش از حد داغ شود و بسیار عرق کنید. این موضوع ممکن است به هیپوترمی و از بین رفتن آب بدن منجر شود. در زمانی که برای مسائلی همچون چراغ قرمز توقف می‌کنید، تمام این گرما با باد سرد از بین می‌رود و بدنتان خیس و لرزان می‌شود.
نکته: تا حدی لباس بپوشید که در زمانی که شروع به پدال زدن می‌کنید کمی احساس سرما کنید. چند دقیقه‌ی ابتدایی ممکن است احساس سرما کنید ولی بدن شما در زمان دوچرخه‌سواری گرمای زیادی تولید می‌کند و در نتیجه به سرعت گرم می‌شوید.
زیر پیراهنی
هدف زیر پیراهنی این است که بدن شما را خشک نگه دارد. پارچه‌ی ساخته شده از پشم گوسفند یا هر پارچه‌ی مصنوعی دیگری (همچون پلی‌استر یا پلاستیک یا اسپندکس) برای این منظور خوب است. پارچه‌ی نخی عرق را به خود جذب می‌کند و بدن شما را در معرض آن قرار می‌دهد به همین جهت از استفاده از آن خودداری کنید.
من اغلب برای پوشش پایین تنه از پلی‌استر با وزن متوسط استفاده می‌کنم و بر روی آن شلوار ضخیم مناسب باران و باد می‌پوشم و در قسمت بالاتنه نیز یک لباس کشباف پشمی آستین بلند می‌پوشم. در کیفم همیشه پولیوور سبک دارم که در زمان نیاز و روز‌هایی که باد سرد شمالی می‌وزد همراهم باشد. هرچیزی بیش از این پوشش مضر خواهد بود.
لباس بیرونی
لباس و پوشش بیرونی در زمان دوچرخه‌سواری باید در قسمت پشتی و آستین چاک داشته باشد و همچنین این لباس باید از لحاظ نفوذ هوا نیز مناسب باشد.
شرایط سرد و خشک: من دریافته ام که یک ژاکت پلاستیکی بهترین پوشش بیرونی است. این نوع پارچه سبب می‌شود تا گرم و خشک بمانید و اجازه می‌دهد تا کمی هوا نیز به داخل نفوذ کند. نفوذ هوا سبب می‌شود که بدن بیش از حد داغ نشود. در شرایط معتدل‌تر میتوانید تنها از یک جلیقه استفاده کنید.
شرایط سرد و مرطوب: دوچرخه‌سواران نواحی بارانی همچون شمال غرب اقیانوس آرام به یک لباس ضدآب یا مقاوم در برابر آن نیاز دارند. به دنبال لباسی باشید که نسبت به هوا نفوذ پذیر باشد و در قسمت پشتی و آستین چاک داشته باشد تا در زمان دوچرخه‌سواری لباس در اثر سرعت حرکت به بالا نیاید. جلیقه‌هایی که قسمت جلویی و اطراف سینه را بپوشانند بهترین گزینه هستند اما لباس‌های زیپ‌دار هم مناسب هستند. بیشتر لباس‌های بارانی مخصوص دوچرخه‌سواری دارای زیپ دو طرفه هستند که یک نعمت بزرگ محسوب می‌شوند. این لباس‌ها به شما امکان این را می‌دهند تا آنها را از پایین باز کنید و در عین حال دستان و بالاتنه‌ی شما را می‌پوشانند. این راه مناسبی برای از بین بردن گرمای اضافی است.
پوشش سر
سر شما (به علاوه‌ی دستان و پاها) در معرض سرما و از دست دادن گرمای بدن است. تقریبا غیرممکن است که با فعالیت فیزیکی سر را گرم نگه دارید.
یک کلاه کپ پشمی (یا یک کلاه چسبان) در زیر کلاه ایمنی برای اکثر مواقع کافی است. همچنین برای احتیاط یک بالاکلاوا یا شال گردن نیز به همراه داشته باشد. تنها مطمئن شوید که کلاه کپ زیری شما به قدری نازک باشد که به خوبی در زیر کلاه ایمنی جای گیرد.
در شرایط بارانی، کلاه کپ به شما کمک می‌کند تا پیشانی خود را گرم نگه دارید و از خیس شدن عینک‌تان جلوگیری می‌کند.
دستکش
در نواحی معتدل‌تر که بارانی هستند از دستکش ضدآب استفاده کنید. بهترین انتخاب، دستکش‌هایی هستند که در قسمت کف دست و انگشتان دارای برآمدگی هستند چراکه دستگیره‌های دوچرخه می‌توانند در زمان خیس شدن، لیز شوند.
بسیاری از کمپانی‌ها دستکش‌هایی را برای دوچرخه‌سواری در هوای سرد تولید می‌کنند اما خیلی مجذوب این محصولات نشوید. برای مثال دستکش‌های مخصوص تخته‌سواری بر روی برف حتی اگر در حال تخته سواری نباشید هم شما را گرم نگه می‌دارند اما باید ببینید که آیا واقعا میتوانید با آنها به راحتی اهرم‌های ترمز را بگیرید و عملیات لازم را انجام دهید یا خیر.
نکته: من همیشه از استفاده از دستکش‌های مخصوص اسکی کراس کانتری که طراحی آنها شبیه به چنگال خرچنگ است، راضی بوده‌ام. نمی‌توان گفت کاملا برای هر انگشت جایی دارند و یا تمام انگشتان در یک جا قرار می‌گیرند بلکه در این دستکش‌ها هر دو انگشت شما در یک جایگاه قرار می‌گیرد و انگشت شست نیز جایگاه مخصوص خود را دارد. در این دستکش همچون دستکش‌هایی که تمام انگشت‌ها در یک قسمت هستند از خواص گرمایی بهره می‌برید اما چون هر دو انگشت در یک قسمت قرار دارند کنترل بیشتری بر روی انگشتان خود خواهید داشت.
پوشش پا
نکته‌ی کلیدی در گرم ماندن پاها این است که پوشش مخصوص پاها تا حدی عایق باشد. کفش‌های بدون گیره اغلب کوچک هستند تا تمام قدرت شما به پدال وارد شود اما در عوض این مسئله باعث می‌شود در انتخاب ضخامت جوراب با محدودیت مواجه شوید. من یک کفش بزرگتر می‌پوشم تا بتوانم جوراب گرم و ضخیم بپوشم. سپس بر روی آنها یک نیم بوت می‌پوشم. ترفند خوبی که میتوانید از آن استفاده کنید این است که کفش خود را نیم سایز بزرگتر انتخاب کنید.
اگر از کفش‌های بدون گیره و پدال استفاده نمی‌کنید، میتوانید از بوت‌های سبک وزن مخصوص پیاده‌روی استفاده کنید تا بتوانید جوراب ضخیم بپوشید.
مجددا از جوراب نخی استفاده نکنید. جوراب‌های نخی در زمانی که خیس شوند نمی‌توانند شما را گرم نگه دارند و در ما‌های سرد در زمان دوچرخه‌سواری پاهایتان خیس می‌شود (فکر کنید در میان گل و شل برف، باران و سرمای شدید، پاهایتان نیز خیس باشد).
لوازم دوچرخه سواری در زمستان
دوچرخه سواری در زمستان دارای چالش‌هایی برای لوازم مورد نیاز این حرفه است که با این چالش‌ها در فصل تابستان رو به رو نیستید.
دوچرخه
زمستان شرایط سختی را برای رانشگر دوچرخه ایجاد می‌کند. در این فصل مقدار زیادی شن، نمک و گل و لای در جاده وجود دارد که اجازه نمی‌دهد زنجیر و دنده‌ها به خوبی عمل کنند. چرخ‌دنده‌ها در منطقه‌ی زندگی من اغلب پس از حدود یک هفته بسیار کثیف می‌شوند و به خوبی کار نمی‌کنند. همچنین ممکن است در زمان دوچرخه‌سواری در داخل آنها گل و برف جمع شود و زمانی که دمای هوا به زیر صفر کاهش می‌یابد در زمانی که پشت چراغ قرمز می‌ایستید این گل و برف منجمد شود. زمانی که این اتفاق بیفتد، کار زیادی نمی‌توانید انجام دهید و فقط باید یک نقطه‌ی گرم پیدا کنید تا آنها را ذوب کنید.
حتی در مناطقی که دما زیر صفر نمی‌رود، اغلب در زمستان باران می‌بارد. باران کثیفی و جرم‌ها را در داخل جاده به راه می‌اندازد و دوچرخه‌ی شما نیز از این نواحی عبور می‌کند و چرخ‌های شما می‌تواند این مواد را به داخل رانشگر بفرستد.
خوشبختانه شما برای ادامه دادن به دوچرخه‌سواری با دو انتخاب خوب دوچرخه مواجه هستید:
- به شخصه معتقد هستم که هرچه دوچرخه ساده‌تر باشد بهتر است (خصوصا این عقیده‌ی ذهنی در زمستان محکم‌تر می‌شود). در ماه‌های برفی و سرد برای سال‌ها انتخاب من دوچرخه‌ی مسابقه‌ای تک سرعته بود. اگرچه برایم خیلی مناسب بود اما گاهی دوست داشتم چرخ دنده‌های بیشتری در اختیار داشتم.
- یکی از جایگزی‌های شگفت انگیز اخیر دوچرخه‌هایی هستند که دارای هاب داخلی هستند و توسط تعدادی از کمپانی ها تولید می شوند. این موضوع باعث می‌شود تا دنده‌ی دوچرخه آسان تر عمل کند اما قسمت‌های متحرک و متغیر در داخل هاب قرار می‌گیرند و از آنها محافظت می‌شود. این یک انتخاب عالی برای زمستان است چون می‌تواند باعث صرفه جویی در هزینه شود و نیازی نیست تا هر بهار به تعویض قطعات بپردازید.
اگر می‌خواهید در زمستان با دوچرخه چند سرعته برانید، باید رانشگر را طبق برنامه به صورت مکرر بشویید و روغن‌کاری کنید. به طور کلی در هر آخر هفته باید چند دقیقه را به این کار اختصاص دهید.
از راندن دوچرخه‌های تعلیقی در هوای بسیار سرد بپرهیزید. زمانی که جیوه‌ی دوچرخه کم می‌شود روغن داخل محورها از حالت مایع خارج می‌شود و حالت چسبناک پیدا می‌کند. در این صورت محورهای جلویی حالت سنگین و کند پیدا می‌کنند. محورهای عقبی به سرعت کار نمی‌کنند و از آنجایی که پوششی ندارند شن و گل و لای شروع به جمع شدن در آنها می‌کند. بار دیگر باید گفت که هرچه دوچرخه ساده تر باشد بهتر است برای همین من از دوچرخه های تعلیقی استفاده نمی کنم.
لاستیک‌های دوچرخه
زمستان در بسیاری از مناطق کشور به معنای برف و گل یا باران است، برای همین مطمئن شوید که لاستیک‌های شما در سطوح لغزنده خوب عمل می‌کنند چراکه این مهم‌ترین نکته است. همچنین ایده‌ی خوبی است که باد آنها را نسبت به تابستان کمتر کنید. لاستیک های دوچرخه نیز همچون لاستیک های ماشین در زمانی که فشار کمتر باشد پهن تر می شوند و اصطکاک بهتری پیدا می کنند. من در تابستان فشار لاستیک ها را روی 120 psi تنظیم می‌کنم اما در زمستان این میزان را به 90 تا 100 psi کاهش می‌دهم.
در جاده‌های برفی برخی از افراد مایل اند تا از لاستیک‌های کوهستانی استفاده کنند که بزرگ، پهن و برآمده هستند تا بتوانند اصطکاک بیشتری تولید کنند و از روی گل و لای، برف، شن و سنگریزه‌ها عبور کنند. این یک گزینه است اما در حقیقت راندن را سخت تر می‌کند چراکه سطح لاستیک پهن تر است و سایش بیشتری ایجاد خواهد شد.
من دریافته‌ام که لاستیک‌های نازک همچون لاستیک‌های 700 x 28 به داخل لایه‌ی نازک فوقانی برف فرو می‌روند و بر روی زمین زیر آن بهتر جای می‌گیرند. این مسئله سبب می‌شود وزن شما در ناحیه‌ی کوچکتری متمرکز شود و لاستیک را به زمین می‌چسباند.
در شرایط بسیار سخت میتوانید چند کمپانی را بیابید که برای دوچرخه‌های جاده و کوهستان لاستیک‌های میخ‌دار تولید می‌کنند. در این حالت حدودا در هر اینچ یک برآمدگی فلزی قرار می‌گیرد. در واقع این یک دستگاه اصطحاک درونی برای راندن در برف و بر روی یخ است. این لاستیک‌ها خیلی عالی عمل می‌کنند، مثل چرخ‌های ماشین‌هایی که این قابلیت را دارند.
چراغ دوچرخه
در زمستان روزها کم نور هستند. چنین در نظر بگیرید که همیشه در تاریکی می‌رانید و برای هر دو قسمت جلو و پشت دوچرخه چراغ‌های پرنوری دارید. من از 3 چراغ LED استفاده می‌کنم، یک چراغ سفید در جلو و دو چراغ در عقب. به علاوه یک چراغ در عقب دوچرخه و یک چراغ هم در کیف خود می‌گذارم. گاهی به صورت مداوم از آنها استفاده نمی‌کنم. مینه‌سوتا در تمام روزهای زمستانی تاریک و ابری نیست و از چراغ ها بیش از روزهای تابستانی استفاده می‌کنم.
به دنبال پرنورترین چراغی که برای دوچرخه موجود است باشید و ترجیحا به دنبال آنهایی باشید که زاویه‌ی دید وسیع‌تری ایجاد می‌کنند. بهترین انتخاب چراغ‌های شارژی هستند اما گران‌اند. چراغ‌های ارزان‌تر که به دوچرخه متصل می‌شوند نیز خوب هستند. تنها باتری‌ها را سلامت نگه دارید تا در پرنورترین حالت خود قرار گیرند و چراغ‌هایی را پیدا کنید که بیشترین نور و زاویه‌ی دید را ایجاد کنند.
نکته: میدان دید برای امنیت مهم است. شاید یک ایده‌ی ساده به نظر برسد اما شاید ندانید که در یک بعد از ظهر برفی در ژانویه تا حد میتوانید در منظره‌ی سفید برفی محو به نظر بیایید. به طور کلی دریافته‌ام که ماشین‌ها در ماه‌های زمستان فاصله‌ی خود را بیشتر با دوچرخه‌ها حفظ می‌کنند اما حتی اگر کاملا تاریک نبود هم تمام سعی خود را بکنید تا ماشین‌ها بتوانند شما را ببینند.
ضربه گیر
لاستیک‌ها مطمئنا گل و لای، برف و باران را به شما می‌پاشند. حتی اگر لباس‌های شما از جنس گورتکس باشد هم مایعات سرد بر روی بدنتان سنگینی می‌کنند و گرما را از بدن شما می‌زدایند. ضربه گیرها نباید خیلی عجیب و غریب باشند و تنها باید به صورتی باشند که مواد به شما نپاشد. ضربه گیرهای جلویی باید دو اینچ جلوتر از دوشاخ و دو اینچ از پشت آن را بگیرند. ضربه گیرهای عقب نیز باید کاملا قسمت عقب را بگیرند و یا اگر از انواع گیره دار استفاده می‌کنید میتوانید زاویه‌ی آنها را تغییر دهید تا طول کمتری داشته باشند.
کیف و سبد
اگر مسیر دوچرخه‌سواری شما از 3 کیلومتر طولانی‌تر است، احتمالا باید لباس‌های کار خود را با خود حمل کنید. برای این کار سه گزینه‌ی کوله، کیف دوشی و سبد دوچرخه وجود دارد.
من برای راندن در زمستان عادت به استفاده از کوله‌ی ضد آب دارم. این کوله‌ها باریک هستند و دارای دو بند محکم‌اند. کیف دوشی دارای یک بند است که می‌تواند دور شما بپیچد و تعادل‌تان را بر هم بزند. این می‌تواند در زمانی که زمین خیس یا برفی است مثل یک کابوس باشد. سبدها نیز انتخاب خوبی هستند اما دوچرخه‌تان را کمی پهن می‌کنند. این مسئله می‌تواند در زمستان مشکل ساز شود چراکه در زمستان باید نسبت به تابستان از پیاده رو فاصله‌ی بیشتری بگیرید و این به معنای این است که در زمستان فاصله‌تان با ماشین‌ها کمتر زمان عادی خواهد بود.
آب و غذا
در زمستان به سادگی از یاد می‌برید که باید آب بدن خود را تامین کنید. اگرچه هوای سردتر ممکن است سبب نشود تا احساس کمبود آب کنید اما حقیقت این است که دوچرخه‌سواری یک فعالیت هوازی است و دمای بیرون اثر کمی بر میزان آبی که بدن شما از دست می‌دهد دارد. به یاد داشته باشید که لباس‌های زمستانی شما گرمای بیشتری را در خود نگه می‌دارند و در نتیجه دمای بدن شما را بالا می‌برند و سبب می‌شوند تا بیشتر عرق کنید. همچنین هوا در زمستان اغلب خشک‌تر است و در نتیجه با هر تنفس رطوبت بیشتری از بدن شما خارج می‌شود. اگر در تابستان احساس تشنگی کنید به معنای این است که آب کافی مصرف نکرده‌اید. اما در زمستان ممکن است خیلی قبل‌تر از اینکه احساس تشنگی کنید، بدن شما آب خود را از دست داده باشد. پس آب بنوشید.
غذا نیز یک مسئله‌ی کلیدی دیگر است که در راحتی دوچرخه سواری در زمستان نقش دارد. بدون اینکه غذای کافی مصرف کنید، بدن شما سوخت مناسب برای تولید گرما و انرژی ندارد. در آب و هوای گرم‌تر، کمبود غذا سبب می‌شود به زودی خسته شوید و قدرت خود را از دست بدهید اما در شرایط سرما کمبود غذا سبب می‌شود که گرم شدن بدنتان تقریبا غیرممکن شود. پیش از اینکه از خانه بیرون بزنید یک وعده‌ی غذایی و یا یک میان وعده‌ی پرانرژی مصرف کنید.
مهارت‌های دوچرخه سواری در زمستان
حال که لباس مناسبی دارید، سوخت خود را تامین کرده‌اید و دوچرخه‌ی شما کاملا آماده است، قدم بعدی چیست؟ بگذارید تا در رابطه با مهارت ها و موانع دوچرخه سواری در زمستان صحبت کنیم.
وضعیت مسیر
یکی از خطرناک ترین مکان ها برای دوچرخه سواری در زمستان، لبه‌ی پیاده‌رو است. در اینجا بررسی میکنیم که چرا و چگونه باید از این ناحیه اجتناب کنید.
- در آب و هوای برفی کنار پیاده‌رو جایی است که برف انباشته می‌شود، برف از آنجا برداشته نمی‌شود، ذوب می‌شود، یخ می‌زند و در نهایت تبدیل به جایی می‌شود که انباشته از گل و لای و یخ های کثیف جاده است. به دنبال پیاده رو باشید و یا به قدری از لبه‌ی پیاده رو فاصله بگیرید که از این مواد خطرناک به دور بمانید.
- اغلب ماشین‌ها در زمستان فاصله‌ی بیشتری را با شما حفظ می‌کنند، به همین جهت از اینکه در مسیر حرکت کنید نترسید. ایمنی بسیار مهم‌تر از راحتی است. اگر نتوانستید به هر دلیلی در یک مسیر یا لاین قرار بگیرید، قسمتی برفی که از همه دست نخورده تر است را بیابید و همان مسیر را با سرعتی کمی پایین تر در پیش بگیرید.
- در شرایط مرطوب و سرد، کناره‌ی پیاده رو جایی است که شیشه‌های شکسته، فلزات زنگ زده‌ی ماشین‌ها و کثیفی های جاده انباشته می‌شوند چراکه باران آنها را می‌شوید و به کناره می‌آورد.
به هنگام راندن در زمان بهار تا پاییز باید به صورت پیش‌بینی شده عمل کنید. هرگونه حرکت ناگهانی یا نامنظم را محدود کنید و در زمان تعویض مسیر و یا گردش از علامت‌های دستی استفاده کنید.
شرایط بدن
راحت باشید. با زانوان و آرنج‌های قفل شده، ممکن است یک گلوله‌ی کوچک برف و یا تکه‌ای از اگزوز شکسته شده برای سقوط شما بر روی زمین کافی باشد. به جای این کار بدن خود را شل نگه دارید و از پاهای خود برای کنترل جنبش‌هایی که در اثر راندن بر روی برآمدگی‌های یخی، گل و لای جاده و یا سایر نقاط خطرناک ایجاد می‌شوند استفاده کنید. هشیار باشید و آماده باشید تا از روی شیشه‌های شکسته یا سایر اشیائی که سبب نابودی لاستیک می‌شوند عبور نکنید.
ملاحظات مربوط به برف و یخ
مراقب نواحی که برف در آنها ذوب شده باشید. برف اغلب در نور آفتاب ذوب می‌شود اما بار دیگر در دماهای پایین‌تر و یا در زمان غروب آفتاب منجمد می‌شود. در این قسمت‌ها اغلب میتوانید یخ تیره‌رنگ را که در جهت عبور ماشین‌ها از روی برف ایجاد شده است بیابید و تقریبا می‌توان گفت که این نواحی خطرناک ترین مکان برای دوچرخه‌سواری در شرایط زیر انجماد هستند. نترسید. تنها به آرامی و با ثبات از روی این قسمت‌ها عبور کنید و اگر لاستیک‌هایتان لغزید اهمیت ندهید. خبر خوب این است که سرعت دوچرخه پایین است و شما به قدر کافی لباس اضافه پوشیده اید که در صورت سقوط همچون ضربه گیر عمل کنند. من تا به حال چند بار به خاطر برف‌های تیره رنگ سقوط کرده‌ام اما چون از این نقاط آگاهی داشتم و آرام می‌راندم هیچگاه به جز کبودی مشکل دیگری برایم پیش نیامد.
شرایط سرد و خشک
در نواحی معتدل‌تر نگرانی کمتری راجع به یخ و گل و لای جاده دارید. اما باز هم این تکنیک راندن باید اعمال شود: یعنی باید به نرمی و پیوسته حرکت کنید و مراقب هر آنچه برای چرخ‌ها و بدنتان خطرناک است باشید. تا جایی که ایمن است به لبه‌ی پیاد‌رو نزدیک شوید چراکه به سبب گل و لای جاده نمی‌توان مثل همیشه به این ناحیه نزدیک شد. همیشه توجه کنید و بدانید که در اطرافتان چه می‌گذرد. با استفاده از چراغ‌ها و لوازم شب‌نما خود را در معرض دید بگذارید.
نکات مربوط به نگهداری پس از دوچرخه‌سواری
با تمام کثیفی‌هایی که در جاده وجود دارد، هر دوچرخه‌ای به زودی شروع به قژقژ کردن و صدا دادن می‌کند. قسمت‌هایی که حرکت بیشتری دارند و بیشتر در معرض فضای بیرون قرار دارند، قسمت‌هایی هستند که شن، نمک و کثیفی در آنها بیشتر جمع می‌شود و بر روی عملکرد آنها تاثیر می‌گذارد. با به حداقل رساندن انباشتگی کثیفی و زنگ زدگی همه چیز را بهتر و راحت تر می‌کنید. برای انجام این کار، تمیز کردن زنجیر و رانشگر پس از هر بار راندن را به عادت خود تبدیل کنید. یک پاک‌کننده‌ی زنجیر، یک مسواک کهنه و پارچه‌ی کهنه تنها چیزهایی هستند که نیاز دارید. در آب و هوای خیس و کثیف تنها آن را تمیز کنید و بار دیگر با گریس زنجیرها را روغن‌کاری کنید. ترمزهای خود را پس از راندن در برف و باران تمیز کنید و اطمینان حاصل کنید که نواحی که در تماس با چرخ‌ها هستند، تمیز باقی مانده اند.
منبع:
