تاول پا در کوهنوردی

تاول پا در کوهنوردی و راه های درمان آن

زمان مطالعه: 7 دقیقه

تاول و زخم‌هاي سطح پا كه ناشي از اصطكاك قسمت‌هايي از پوست پا و كفش مي‌باشند غالباً در جريان يك برنامه كوهنوردي و در ميان راه ايجاد شده و با ادامه راه‌پيمايي تا بازگشت از كوه تشديد مي‌شوند. اين ضايعات پوستي در هنگام صعود غالباً در ناحيه پاشنه پا و در مرحلا فرود از كوه به واسطه اعمال فشار زياد به جلوي پا در نواحي انگشتان پا ايجاد مي‌شوند.

هنگام طبیعت‌گردی هیچ‌چیز نمی تواند به اندازه‌ی تاول زدن پا دردناک باشدهم دردناک است و هم ناراحت‌کننده، حتی یک تاول کوچک نیز می‌تواند شما از ادامه‌ی مسیر باز دارد. تاول یکی از شایع‌ترین آسیب‌های تجربه شده توسط کوهنوردان است. با داشتن اقدامات درست، می‌توان از آنها اجتناب کرد. این مقاله به شما کمک می‌کند تا از بروز آنها حین پیاده‌روی، کوهنوردی و طبیعت‌گردی جلوگیری کنید

تاول‌ یک منطقه دردناک و متورم پوست است که در آن مایع در زیر لایه بیرونی پوست جمع شده است.

تاول‌ به طور شایع در نتیجه اصطکاک ناشی از کفشی که اندازه پا نیست یا مالش جوراب بر روی پوست پا به وجود می‌آیند.

علت بروز تاول :

در واقع تاول‌ها، محافظی مهم برای پوست هستند. چه چیزی باعث تاول می‌شود؟ اصطکاک، عامل اصلی آن است. تصور کنید یک جفت پوتین نامناسب دارید، بعد از کمی راه رفتن، پاشنه‌ی شما با پشت پوتین برخوردی دارد که باعث آسیب رسیدن به پوست می‌شود. این آسیب بدن شما را وادار به نشان‌دادن واکنش دفاعی می‌کند که نتیجه‌ی آن تاول است. برای جلوگیری از تاول پا، باید اقداماتی در رابطه با کاهش اصطکاک و تعریق پا داشته باشیم.عواملي چون كاهش فشار اكسيژن محيط در ارتفاعات، سرما و كاهش جريان خون محيطي پوست را آسيب‌پذير نموده و موجبات گسترش ضايعات پوستي را فراهم مي‌سازند. 

 

اين در شراطي است كه كوهنورد آسيب ديده امكان استراحت مناسب و لازم براي بهبود آسيب پوستي را ندارد و مجبور به ادامه مسير و پيمودن سطوح ناهموار و نامساعد مسر كوهنوردي است. بنابراين در يك جمع‌بندي كلي مشخص مي‌گردد كه كوهنوردا به آساني در معرض ايجاد ضايعات پوستي و تاول خصوصاص در نواحي پاشنه پا قرار دارند.

مقاله پیشنهادی :اهمیت استراحت در کوهنوردی

پیشگیری از تاول :

پيشگيري از بروز اين ضايعات در درجه اول در گرو انتخاب كفش مناسب با سايز مناسب است، همچنين توصيه مي‌شود تا با پوشيدن كفش و پيمودن مسيرهاي كوتاه، به پوست پا در نواحي حساس فرصت داده شود تا با افزايش ضخامت خود و ايجاد پينه از قوام مقاوم‌تري برخوردار گردد و سپس پيمودن مسيرهاي طولاني و سنگين در برنامه كار قرار گيرد. در واقع ايجاد پينه در نواحي حساس پا، نشان از تمرينات مناسب، تطبيق و آمادگي كوهنورد براي فعاليت‌هاي حرفه اي دارد.

نواحي حساس و آسيب‌پذير پاشنه پا را مي‌توان با نواربندي محافظت نمود. استفاده مناسب از پوشش نوار اكسيد روي در منطقه اصطكاك، از تماس مستقيم كفش با سطح پوست جلوگيري نموده و به كاهش آسيب پوست كمك مي‌كند

بهترین جوراب برای جلوگیری از تاول کدام است؟

جوراب‌هایی که برای استفاده در راه انتخاب می‌کنید، باید اصطکاک درون کفش را کاهش دهد. اگر پای شما با نقاط گرم در ارتباط مستقیم است، پس جورابی که انتخاب می‌کنید باید ضخیم‌تر باشد. نقاط گرم و داغ، تحریک‌کننده‌ی عالی برای تاول هستند.

از پوشیدن جوراب پنبه‌ای نیز خودداری کنید زیرا احتمال تاول زدن را افزایش می‌دهد. پنبه آب را جذب می‌کند و برای خشک شدن نیاز به زمان بیشتری دارد. این محیط مرطوب برای تاول بسیار مناسب است. جوراب‌های دو لایه نیز می‌تواند گزینه‌ی انتخابی خوبی باشند، زیرا اصطکاک را کاهش می‌دهد، همچنین از تماس پا با رطوبت جلوگیری می‌کنند.

 

 | راهنمای انتخاب بهترین جوراب کوهنوردی |

چه نوع پوتینی را باید انتخاب کنید؟

باید اطمینان حاصل کنید که پوتین انتخابی دارای کیفیت بالایی است. هنگامی که مسافتی طولانی را طی‌کنید، پاهای شما تفاوت میان نوع مناسب و نامناسب را حس خواهد‌ کرد. به عنوان مثال، اگر کفش ‌هایتان ضد‌آب نباشد، پاها خیس می‌شود و پای خیس مستعد تاول زدن است.

کفش ها نباید بزرگ یا کوچک باشند، باید کاملا اندازه باشند. زیرا کفش بزرگ باعث لغزش پا و کفش کوچک باعث فشار زیادی به پا می‌شود که در هر دو صورت پای شما تاول می‌زند.

جوراب و کفش مناسب تنها راه کاهش رطوبت و اصطکاک نیست، بلکه استفاده از پودر و ژل‌های موجود در بازار نیز به شما کمک خواهد‌ کرد. پودر‌های ضد تعریق باعث خشک ماندن پا می‌شوند و ژل‌های روان کننده باعث لغزش پا در جوراب می‌شوند، در نهایت از اصطکاک سایشی جلوگیری می‌کند. با گذشت زمان این پودر و ژل جذب پا می‌شوند، پس باید آنها را تجدید کرد.

تفاوت انواع جوراب در جلوگیری از تاول پا:

جوراب های دارای بافت نایلونی در جلوگیری از تاول پا بهتر از انواع کتانی هستند. به گزارش هلث دی محققان دانشگاه های میسوری کلمبیا دریافته اند که در واقع همه جوراب های ورزشی کتانی معمولا خوب نیستند و انواع گران قیمت آن الزاما بهترین نیستند. این اطلاعات علاوه بر کمک به ورزشکاران برای بیماران دیابتی با مشکلات جریان خون جدی و کسانی که اندام های مصنوعی دارند حائز اهمیت است.

بر اساس این تحقیق جوراب های ۱۰۰ درصد کتان معمولا بدترین نوع جوراب بودند و انواع گران قیمت بر ارزان قیمت ها ارجحیتی نداشتند. آنچه اهمیت داشت ماده بکار رفته در بافت بود که نتایج جنس نابلون در این مورد بهتر از کتان بود. جوراب ها ی غیر کتانی و دارای ماده سنتتیک نه تنها به جلوگیری از ایجاد تاول در پای ورزشکاران کمک می کند بلکه در پیشگیری از ناراحتی پوستی ایجاد شده در دیابتی ها نیز موثرند.

تاول‌ها ضایعات آزاردهنده‌ای هستند که کار و فعالیت فرد را مختل می‌کنند و ممکن است در هر جایی پیدا شوند ولی شایع‌ترین محل ظهور آنها روی دست و پاست. تاول هنگامی پیدا می‌شود که پوست به حدی ساییده شود که لایه سطحی پوست (اپیدرم) از لایه پشتیبان خود (درم) جدا گردد. این تاول‌ها معمولا آکنده از مایع بافتی شفاف هستند ولی گاهی نیز با پاره شدن عروق خونی کوچک به داخل ضایعه خون آلود می‌شوند، برای پیشگیری از بروز تاول از کفش‌های مناسب و اندازه استفاده کنید و هرگز و هرگز با کفش‌هایی که موجب درد و سوزش پاهایتان می‌شوند از مغازه کفش‌فروشی خارج نشوید.

یک کفش نو هرگز نباید به زور به پا برود بلکه از ابتدا باید راحت و اندازه باشد. پوشیدن جوراب‌های نخی ضخیم، پیچیدن بانداژهای آماده، پودرزدن و پوشیدن جوراب‌های تمیز و خشک همگی از پیدایش تاول جلوگیری خواهند نمود. اگر تاول ایجاد شده کوچک و بدون علامت باشد می‌توان آن را دست نزد و نترکاند ولی اگر تاول بزرگ و علامتدار بود می‌توان آن را تخلیه نمود در صورت لزوم بافت نرم روی آن را برداشت. به خاطر احتمال افزوده شدن عفونت ثانویه بر روی تاول بازشده باید از کرم‌های آنتی‌بیوتیک استفاده کرد. در صورت بروز علایمی چون تورم یا قرمزی شدید باید با یک پزشک مشورت نمایید. گاهی تاول‌های مکرر عودکننده که در اثر مختصر سایشی ایجاد می‌گردند ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند دیابت شیرین رنج هستند. در این موارد باید سریعاً پزشک را در جریان گذاشته و با وی مشورت نماید

  جوراب باعث به وجود امدن یک لایه در زیر پا می شود و پا را گرم می کند و از اصتحکاک بین پا و کفش جلوگیری می کند. جوراب هایی که از پشم یا مواد مصنوعی درست شده اند می توانید این وظایف را انجام دهند ولی جوراب های نخی نمی توانند. جوراب های نخی خیس و از اب اشباع می شوند و به پا می چسبند و پوست پا را نازک می کنند و باعث بروز تاول می شوند. جوراب باید عرق پا را جذب کند. جوراب های از الیاف مصنوعی (مثل: پولیستر و نایلون و اکریل) سریعتر از جوراب های پشمی خشک می شوند.

خیلی از کوهنوردان دو جفت جوراب روی هم می پوشند. جوراب مجاور پا یک جوراب نازک نخی است که عرق را از پا  دور می کند و به نوعی در جریان کار خشک باقی می ماند. جوراب دوم کلفت و ضخیم تر انتخاب می شود تا بتواند رطوبت عرق پا را از جوراب دیگر جذب کند و تشکیل لایه ای در زیر پا بدهد. بعضی ها هم یک جفت جوراب نیمه کلفت یا کاملا کلفت از جنس پشم یا مواد مصنوعی را ترجیح می دهند. البته استثناهای زیادی وجود دارند. یک سنگ نورد دوست دارد کفش ها با انعطاف کامل به پای او چسبیده باشند.

از این رو اصلا جوراب به پا نمی کند و یا یک جوراب نازک به پا کند. هر شیوه ای که به کار می گیرید سعی کنید که طوری جوراب بپوشید که بتوانید پاهای خود را در کفش تکان بدهید. اگر جوراب اضافی باعث محدودیت گردش خون شود گرمای اضافی تولید نمی کند. قبل از اینکه جوراب خود را به پا کنید نقاطی که در انجا خطر تاول زدگی وجود دارد مثل پشت پاها را با نوار چسب زخم بپوشانید. این کار بخصوص هنگامی که کفش نو خریده اید و هنوز ان جا باز نکرده است و نیز در اغاز فعالیت های کوهنوردی که پاهای شما هنوز قوی نشده اند بسیار موثر است. یک راه موثر دیگر علیه تاول زدن پودر به پا روی جوراب و درون کفش است .

قبل‌ از کوهنوردی‌ چیدن‌ ناخن‌ها را نباید فراموش‌ کرد؛ چون‌ بلند بودن‌ آنها سبب‌ فشردگی‌ و ناراحتی‌ پا خواهد شد. اگر می‌خواهید پس‌ از بازگشت‌ از کوه، آرامش‌ در پاهایتان‌ حس‌ کنید و لذت‌ ببرید، بهتر است‌ پاهایتان‌ را با یک‌ پارچه‌ خیس‌ شده‌ در آب‌ سرد، تمیز و بلافاصله‌ آن‌ را خشک‌ کنید و جوراب‌ خشک‌ بپوشید.

درمان تاول :

اگر تمام موارد گفته‌شده را رعایت کردید و باز هم پاها تاول زد، از کرم زینک اکسید استفاده کنید. تاول را با لایه‌ای از این کرم بپوشانید. در طول راه‌رفتن مرتب پاها را چک کنید تا قبل از زیاد‌شدن تاول‌ها، چاره‌ای برای آن بیندیشید. اگر نیاز‌ دارید جوراب‌هایتان را عوض کنید یا دوباره از پودر و ژل استفاده‌ کنید. برای جلوگیری از توسعه تاول می‌توانید حتی آن را با باند پوشش دهید.

تاول‌های بزرگ را می‌توان با دقت بوسیله یک سوزن استریل خالی کرد، و سپس ناحیه را با پماد آنتی‌بیوتیکی و بانداژ پانسمان کرد.

 

تاول‌ها معمولا بدون درمان به خودی خود بهبود پیدا می کنند. اما شما باید محل تاول را خشک و تمیز نگه دارید. تاول را با یک بانداژ محافظت کنید و کفش هایی را که منطقه تاول را تحریک می کنند نپوشید.

منابع :

https://womenclimbers.persianblog.ir

موسسه علمی پزشکی کوهستان ایرانیان

چگونه در مقابل آسیب دیدگی های کوهنوردی آماده باشیم ؟

زمان مطالعه: 6 دقیقه

کوهنوردی در مناطق کوهستانی می تواند تجربه ای لذت بخش و مهیج باشد، اما بدون شک خطرات آسیب دیدگی های کوهنوردی نیز در آن وجود دارد . در صورت بروز حادثه در این مناطق، به دلیل در دسترس نبودن اورژانس و کمک های پزشکی ، خودتان باید دست به کار شوید . حتی اگر دکتر نیز نباشید ،تعجب می کنید که چه تعداد افراد کوهنورد می توانند به خودشان یا شما در این سوانح کمک کنند . در این مطلب قصد داریم به شما نکاتی مختصر راجع به رسیدگی به این آسیب دیدگی ها، بیان کنیم .

 

چگونه در مقابل آسیب دیدگی های کوهنوردی آماده باشیم ؟

برای آمادگی در برابر آسیب‌های کوهنوردی، باید نکات زیر را رعایت کنید: آمادگی جسمانی مناسب، استفاده از تجهیزات ایمن، شناخت مسیر و شرایط جوی، انجام گرم کردن صحیح، و داشتن جعبه کمک‌های اولیه. همچنین، یادگیری تکنیک‌های صحیح کوهنوردی و توجه به علائم هشداردهنده بدن از اهمیت بالایی برخوردار است. 

 

آسیب‌های شایع کوهنوردی:

آسیب‌های کوهنوردی طیف وسیعی از مشکلات فیزیکی را شامل می‌شوند که ممکن است در طول فعالیت‌های کوهنوردی رخ دهند. این آسیب‌ها می‌توانند از خراش‌های کوچک و عرق‌سوز شدن تا آسیب‌های جدی‌تری مانند شکستگی و دررفتگی مفاصل متغیر باشند. شناخت این آسیب‌ها و اقدامات پیشگیرانه و درمانی مربوطه، برای حفظ سلامتی کوهنوردان ضروری است.
  • درد زانو:
    یکی از شایع‌ترین آسیب‌ها، به ویژه در مسیرهای ناهموار و با شیب زیاد. فشار زیاد، آرتروز، و پارگی منیسک از علل اصلی آن هستند. علائم شامل درد، تورم، کبودی و ناپایداری زانو است. 
     
  • پیچ‌خوردگی مچ پا:
    ناشی از زمین خوردن یا حرکات ناگهانی است و با درد، تورم و بی‌ثباتی مچ پا همراه است. 
     
  • خراش و بریدگی:
    به دلیل برخورد با سنگ‌ها، گیاهان و یا سقوط ایجاد می‌شوند و با خونریزی، درد، تورم و قرمزی پوست همراه هستند. 
     
  • عرق‌سوز شدن:
    به دلیل اصطکاک و تعریق زیاد در چین‌های پوستی ایجاد می‌شود و با خارش، سوزش و قرمزی همراه است. 
     
  • گرفتگی عضلات:
    به دلیل خستگی و کم‌آبی بدن ایجاد می‌شود. 
     
  • شکستگی:
    در اثر سقوط از ارتفاع یا ضربه شدید به استخوان ایجاد می‌شود. 
     
  • کمر درد:
    به دلیل حمل بار سنگین یا حرکات ناگهانی ایجاد می‌شود. 
     
  • درد کف پا:
    ناشی از راه رفتن طولانی مدت و استفاده از کفش نامناسب است. 
     
  • ادم ریوی:
    به دلیل کاهش فشار اکسیژن در ارتفاعات بالا ایجاد می‌شود و با تنگی نفس و سرفه همراه است. 

 

کیف کمک های اولیه با خود همراه داشته باشد

برای آمادگی بیشتر در نقاط کوهستانی و رسیدگی به این آسیب های ناخواسته ، حتما با خود یک کیف کمک های اولیه به همراه داشته باشید . کیف های کمک‌های اولیه به وفور در بازار پیدا می شوند اما شاید بخواهید خودتان کیف کمک های اولیتان را بسازید . توجه داشته باشید که یادگیری کارایی هر یک از آیتم های داخل کیف اهمیت بسزایی دارد . بسیاری از کیف های کمک‌های اولیه بروشور و یا دستورعمل هایی برای استفاده در خود گنجانده اند اما سعی کنید در پیدا کردن آیتم ها و باز کردن آن ها به درجه ای از آشنایی برسید تا در صورت بروز حادثه سریعا به سراغ آن ها بروید . شرکت در یک دوره آموزشی ایمنی در طبیعیت مطئمنان به نفعتان خواهد بود . در این رابطه ، مقاله ی ” کیف کمک های اولیه و ضرورت آن “ را مطالعه فرمایید .

بهترین مقابله ، پیشگیری از وقوع آسیب دیدگی های کوهنوردی است

بهترین راه برای مقابله و برخورد با این آسیب دیدگی ها ، پیشگیری از وقوع آن ها می باشد . برای این کار سعی کنید لباس و پوشش مناسب داشته باشید ، بوت های مخصوص کوهنوردی به پا کنید ، کوله ی خود را سبک کنید ، در بین راه مدتی به خود استراحت دهید و حتما از تغییرات شدید جوی در ارتفاعات زیاد ، محفوظ بمانید . هرچند بروز بعضی از آسیب ها اجتناب ناپذیر هستند اما سعی کنید با رعایت نکات ایمنی مسیر خود را به سلامت طی کنید. برای شناخت بیشتر خطرات مسیر، مقاله ی ” خطرات کوهستان “ را در سامانه بریم کوه مشاهده کنید .

سطح آسیب دیدگی را ارزیابی کنید

قبل از اینکه سراغ کیف کمک های اولیه بروید ، سعی کنید تا ارزیابی از وخامت آسیب دیدگی های کوهنوردی داشته باشید . شاید یک تاول معمولی باشد یا شاید هم چیزی جدی تر ! آیا این آسیب دیدگی ممکن است جان شما را تهدید کند و یا خیلی آسان درمان می شود ؟ سعی کنید این ارزیابی را خیلی سریع انجام دهید تا بتوانید قدم بعدی خود را مشخص کنید . اگرچه در اکثر مواقع خودتان می توانید به آسیب دیدگی رسیدگی کنید ، بروز بعضی از آسیب دیدگی های جدی در کوهستان نیازمند مداخله ی سریع اوژانس و تجهیزات پزشکی می باشد . اگر در نقاط دوردست در کوهستان هستید ، ممکن است رسیدن کمک به شما مقداری طول بکشد . سعی کنید تا زمان رسیدن اوژانس ، به بهترین نحو از جراحت مراقبت کنید تا آسیب بیشتری نبیند.

چگونگی بهبود چندی از آسیب دیدگی های شایع در کوهنوردی را، فرا بگیرید :

 

اگر آسیب دیدگی شما سطحی است و خودتان می توانید آن را درمان کنید ، خبر خوبی است . در این قسمت تعدادی از آسیب دیدگی های شایع را به همراه درمان جزئی آن، برایتان آماده کرده ایم. مطئمن باشید با وجود جعبه کمک های اولیه و کمی استفاده از مغز خود، از پس درمان آن ها برخواهید آمد!

بریدگی و زخم ها :

اگر سعی به کمک فرد دیگری دارید ، حتما با یاد داشته باشید که دستکش به دست کنید . محل خونریزی را فشار دهید . به تدریج سطح فشار را بالاتر ببرید تا زمانی که خونریزی متوقف شود . سراغ کیف کمک های اولیه بروید . مقداری گاز پانسمان را دور آن بپیچید، اما مواظب باشید که جریان پمپاژ خون به محل را کاملا قطع نکنید. ( مگر اینکه آسیب دیدگی خیلی عمیق و جدی باشد و بخواهید جریان خون را به طور کامل با شریان بند قطع کنید ) زمانی که خونریزی متوقف شد ، زخم را با آب شستشو دهید ( اصلاح پزشکی irrigating the wound ). پماد های آنتی بیوتیک را در محل زخم بمالید ، آن را بپوشانید و سعی کنید هروز پانسمان را عوض کنید تا زخم شما شروع به التیام کند .

سوختگی :

سریعا محل سوختگی را در آب سرد فرو کنید . سطح سوختگی را با پماد های آنتی بیوتیک بپوشانید ( داخل کیف کمک های اولیه شما وجود دارد ) . محل سوختگی و بالاتر از آن را با گاز پانسمان بپوشانید . یک مسکن مثل ایبوپروفن بخورید و سعی کنید آب زیادی مصرف کنید .

پیچیدگی و رگ به رگ شدن مچ و زانو ها :

اگر هنوز می توانید مفصل ها را تکان دهید ، خبر خوبی است ! به آن ها استراحت بدهید ، مقداری یخ روی آن ها بگذارید، فشار دهید و آن را بالاتر بیاورید . برای به یاد داشتن این نکات ، تنها کلمه ی مخفف ” R I C E ” را به خاطر داشته باشید . R = Rest , I = Ice , C = Compress , E = Elevate

شکستگی استخوان و یا پارگی رباط :

در بهترین حالت ،ممکن است همچنان با شکستگی و درد زیاد آن ، بتوانید به صعود خود ادامه دهید . می توانید با آتل ، باتوم های کوهنوردی و یا هر قطعه ی کوچک و صاف ، محل شکستگی را ببندید تا از تکان و حرکت استخوان ها جلوگیری کنید .

تاول ها :

تاول ها معمولا رنج آور ترین و در عین حال شایع ترین نوع آسیب دیدگی ها، در کوهنوردی هستند . اگر دچار یک یا چند تاول شدید ، نگران نباشید ، چون خیلی آسان می توانید با آن کنار بیایید و به صعود خود ادامه دهید . اولین قدم آن ، خالی کردن محتوای آن با یک سوزن است . زمانی که کاملا خالی و خشک شد، مانند زخم های معمولی با آن رفتار کنید ، اطراف تاول را تمیز نگه دارید و آن را بپوشانید . بعد از بستن آن ، دعا کنید که بعد از راه افتادن دوباره درد آن به سراغ شما نیاید !

آسیب‌های زانو در کوهنوردی

آسیب‌های مفصل زانو در کوهنوردی یکی از مشکلات شایع میان کوهنوردان است که به دلیل فشارهای زیاد، حرکت‌های اشتباه یا فرودهای نامناسب رخ می‌دهد. این آسیب‌ها می‌توانند باعث کاهش عملکرد و حتی توقف فعالیت کوهنوردی شوند. آسیب‌شناسی مفصل زانو در کوهنوردی، به شما کمک می‌کند تا علت‌ها، علائم و روش‌های پیشگیری از این آسیب‌ها را بشناسید و از آسیب‌های جدی جلوگیری کنید.

نترســــــید !

اگر آسیب دیدگی های کوهنوردی جدی بود ، نترسید ! از مغزتان استفاده کنید و به یا داشته باشید که مهم ترین کار، حفظ آرامش است . اگر برایتان محیا است ، برای جلوگیری از آسیب بیشتر و یا بیماری های عفونی ، فرد آسیب دیده را به پناهگاهی منتقل کنید . سعی کنید با فرد مجروح صحبت کنید و او را به آرامش دعوت کنید . به او یادآور شوید که نفس عمیق بکشد .

از زخم های خود به خوبی مراقبت کنید

 

نکات مهم:

  • در صورت بروز آسیب‌های جدی، به پزشک مراجعه کنید.
  • از مصرف خودسرانه داروها بپرهیزید.
  • به علائم هشداردهنده بدن توجه کنید و از ادامه فعالیت در صورت لزوم خودداری کنید. 
     
 

اگر در مسیر صعود ، آسیب دیدید ، ممکن است نتوانید آنچنان که باید از آن مراقبت کنید . زمانی که به خانه رسیدید ، سریعا آن را تمیز کنید و به آن برسید و یا سراغ یک دکتر بروید . صبر نکنید . برای جلوگیری از بروز عفونت هر روز به آن برسید تا کاملا بهبود پیدا کند .

منبع : lovethebackcountry