بهترین راهکار برای لذت بردن از کوهنوردی، این است که از قبل برنامه ریزی کرده باشید . در مسیر کوهنوردی ، باید انتخاب های درستی انجام دهید و فقط به خودتان متکی باشید . در پایین 22 مورد از کلیدی ترین نکات صعود را بیان کرده ایم .
– نکات صعود که شما را در مسیر درست نگه می‌دارد :
1- هیچ گاه به صورت انفرادی به کوهنوردی نپردازید . همیشه با یک گروه یا حداقل یک نفر از دوستانتان این کار را انجام دهید تا در صورت بروز حادثه به کمک شما بیایند.
2 – مسیر هایی که به مقصدتان ختم می شود را کامل بررسی کنید ، اگر این به معنی خرید نقشه ی بزرگ تر و یک قطب نما ( حتی جی پی اس ) می باشد ، حتما آن ها را تهیه کنید . در این مطلب لیست کامل تجهیزات کوهنوردی را ذکر کرده ایم .
3- در مسیر های صعود خود ، شاید برای پر کردن بطری آب خود به آب نیاز داشته باشید . حتما منابع آبی مسیر را قبل از صعود شناسایی کنید و روی نقشه، آن ها را مارک کنید .
4- همیشه قبل از صعود خود، به پیش بینی های هواشناسی گوش دهید و سعی کنید چند لایه لباس بیشتر به تن داشته باشید تا در صورت گرم بودن ، آن ها را در بیاورید. جهت مشاهده وضعیت هوای قله های ایران میتوانید از سایت هواکوه کمک بگیرید.
5- اگر سگ و یا حیوان خانگی با خود همراه دارید ، مطمئن شوید که به همراه داشتن آن ها در مسیر مجاز است . هرجای دنیا قوانین خاصی در مورد سگ ها وجود دارد.
نکات صعود که شمـــا را ایمـــن نگــه می دارد :
6 – امنیت شما در مسیر تنها به عهده ی خود شماست . دقیقا روی مسیر حرکت کنید و از میانبر و مسیر های فرعی خودداری کنید .
7- تواناهایی خود را بشناسید . بهتر است در اولین صعود خود ، محافظه کارانه عمل کنید . ارتفاع زیاد، بالا رفتن از آن و گرما می توانند کوهنوردی را به شدت دشوار کند.
8- همیشه وضعیت پزشکی و سلامت خود را قبل از صعود به ارتفاعات ، چک کنید . زانو و کمر درد ، بیماری های قلبی ، دیابت ها ، آسم و اغلب بیماری های دیگر در هنگام کوهنوردی و تغییرات شدید جوی تشدید می شوند .
9 -از عصاها و باتوم های کوهنوردی برای برداشتن فشار از روی زانوهایتان استفاده کنید . قبل از خرید حتما مقاله ” کدام باتوم کوهنوردی را بخرم ؟ ” را مطالعه کنید .
10 – کوله پشتی خود را تا جایی که ممکن است سبک کنید . آب و غذا باید سنگین ترین موجودی درون کوله پشتی شما باشد .
11 – حتما یک کوله پشتی با کیفیت و ترجیحا ضد آب که مناسب آناتومی بدن شما باشد را خریداری کنید . برای اطلاعات بیشتر مقاله ” چگونه بهترین کوله پشتی کوهنوردی را انتخاب کنیم ” را مطالعه فرمایید.
12 – بوت های کوهنوردی همیشه نسبت به کفش های ورزشی عملکرد بهتری در ارتفاعات دارند . اما قبل از استفاده از آن ها در صعود، سعی کنید چند روز به طور معمول آن ها را پا کنید تا مطمئن شوید پای شما را نمی زنند .
13 – عینک های آفتابی ، کرم های ضد آفتاب ، اسپری های حشره کش و یک کیف کمک های اولیه، همیشه انتخاب های هوشمندانه ای در صعود هستند .
نکات صعود که انــــرژی شما را ذخیـــــره می کند :
14 – سعی کنید مسیر خود را با سرعتی یکنواخت طی کنید تا بتوانید در طول راه با یکدیگر گفت و گو کنید . زمانی که احساس خستگی کردید حتما استراحت کنید .
15 – هر 1 ساعت یک بار حتی اگر فکر میکنید به استراحت نیاز ندارید، در مکانی توقف کنید .
16 – هیچ گاه با شکم خالی به کوهنوردی نپردازید . مطمئن باشید قبل ، هنگام و بعد از صعود نیز، چیزی خورده باشید .
17 – مطمئن باشید که خوراکی های که با خود همراه دارید پر از کربوهیدارت ها و نمک است . کربوهیدارت به شما انرژی و نمک نیز الکترولیت های بدن شما را کنترل می کند .
18 – همیشه با خود کیسه زباله ای همراه داشته باشید . هیچ زباله ای را در مسیر رها نکنید .
19 – قبل از این که تشنه شوید آبی بنوشید . برای هر ساعت کوهنوردی ، نیمی از یک چهارم آب همراه خود را بنوشید .
نکات پایـــــان دادن به صـــــعود :
20 – فرض کنید دو برابر زمانی که برای بالارفتن صرف کرده اید برای پایین آمدن نیاز خواهید داشت .
21 – در راه پایین آمدن ،مسیر درست را به دیگر کوهنوردان نشان دهید .
22 – طوری برنامه ریزی کنید که قبل از غروب آفتاب ، صعود خود را خاتمه داده باشید . اگر در هنگام تاریکی نیز در راه بودید ، یک چراغ قوه با یک باطری اضافه و یا یک هدلامپ را با خود همراه داشته باشید .
خرس ها تا زمانی که شما و دیگر انسان ها را نبینند، موجوداتی گوشه گیر و بی آزار هستند. زمانی که آن ها را دیدید، باید مانند یک مهمان خوش رفتار در همسایگی آن ها رفتار کنید. گزارش حملات خرس ها به انسان ها، بسیار کم می باشد و تمام آن ها نیز در قلمروی خرس ها و سهل انگاری انسان ها روی می دهد. پس احتمال حملات خرس به انسان ها در کوهنوردی بسیار پایین است .
از آنجایی که شما در قلمرو خرس ها یک مهمان به حساب می آیید، باید بدانید که در قلمروی آن ها چگونه رفتار کنید. خرس ها همیشه به دنبال غذا هستند و دوست دارند کم ترین زحمت را برای دسترسی به این غذا خرج کنند. چند نکته ی ایمنی در قلمروی خرس ها :
سعی کنید با گروهتان ، دستورالعمل هایی در مواجه با خرس مطالعه کنید. مطمئن شوید همه ی گروه شما، این نکته را درک کرده اند که مواجه با خرس امری خطرناک است و با یک حرکت اشتباه می توانید جان خود و همنوردانتان را به خطر بیندازید.
گوش های خود را برای شنیدن صدای خرس ها تیز کنید! جای پاها ، مدفوع آن ها ، پوشش های گیاهی دست خورده، جای پنجه ها روی تنه درخت، سنگ های جابجا شده و کنده های خرد شده، از نشانه های وجود خرس می باشند.
قبل از اینکه وارد محیط هایی شوید که از وجود خرس در آن مطمئن هستید، یک قوطی اسپری ضد خرس با خود داشته باشید اما بدانید کی و کجا از آن استفاده کنید.
به صورت دسته جمعی کوه نوردی کنید . با اینکار دوستانی برای صحبت دارید . توجه داشته باشید با ایجاد صدا می توانید به خرس ها هشدار دهید که به قلمروی آن ها نزدیک می شوید.
اگر در محیطی طوفانی که باد شدیدی درآن می وزد، کوهنوردی می کنید ، بوی شما به مشام خرس های جلوتر نمی رسد و شانس دیدن و مواجه با آن ها بیشتر است. سعی کنید در این نقاط صداهای بیشتری تولید کنید تا به آن ها اخطاری بدهید.
سعی کنید محیط کمپ خود را تمیز نگه دارید و تمام زباله ها و مواد غذایی را با خودتان ببرید . با این کار مطمئن می شوید که خرس ها برای دسترسی به غذا، به کمپ قبلی شما باز نمی گردند .
نکـــــات بیشـــــتـر:
نقاطی که در آن کوهنوردی می کنید را بشناسید. کوهنودری در چمنزار ها، نوک قله ها، تپه ها و…این شانس را به شما می دهد که از دور خرس ها را ببینید. این در حالی است که کوهنوردی در محیط های پر سرو صدا مثل مجاورت کاریزها ،جنگل های انبوه و رودخانه ها صدا و بوی شما را می پوشاند و شانس مواجه با خرس ها را افزایش می دهد.
از بسته های پلاستکی و جعبه های مخصوص درب دار برای غذا و دور ریختنی های خود استفاده کنید .
تمام مواد غذایی، زباله ها و موادی که بوی آن به مشام خرس ها می رسد را در کیسه های مخصوص خرس بریزید. دو درخت را در فاصله 60 متری از اردوگاه که حداقل 6 متر از هم فاصله دارند مشخص کنید و غذاهایی که توسط مشام خرس حس می شوند را از آن آویزان کنید.
در محیط هایی که احتمال وجود خرس می باشد در چادرتان غذا نخورید و به هیچ وجه موادی که بوی آن ها به مشام خرس می رسد را در چادرتان نگه ندارید . این مواد شامل خمیردندان ، عطر ، مواد غذایی و آدامس ها و به طور کل هر موادی که دارای بوی خاصی می باشد ،می شود. سعی کنید لباس هایی که هنگام پخت و پز به تن دارید را هنگام خواب از بدنتان خارج کنید و لباسی نو بپوشید.
تقرییا 60 متر پایین تر از چادرتان آشپزی کنید. حتی بهتر است که 1.5 کلیومتر قبل از برپایی کمپ، در جایی توقف کنید و غذایی بپزید. به هیچ وجه غذا و یا زباله های خود را در چادرتان باز نکنید .
تمام ظروف غذایی خود را پس از اتمام شام، بشویید. این کار را پایین تر از 60 متر از کمپ خود انجام دهید .
رویارویی با خرس ها
اگر در مسافتی دورتر یک خرس را مشاهده کردید ، آرامش خود را حفظ کنید و وضعیت را ارزیابی کنید. به قلمروی خرس احترام بگذارید و اگر می توانید تا 90 متراز او دور شوید . همچنین می توانید مسیر خود را بازگردید و از مسیری دیگر ادامه دهید .
اگر به طور ناگهانی با خرس مواجه شدید و بیش از پیش به او نزدیک بودید، باید هرچه زودتر وضعیت را بررسی کنید و کاری انجام دهید :
گروه خود را نزدیک هم جمع کنید و مطمئن شوید که همه ی آن ها از وجود یک خرس در این منطقه با خبرند.
اگر اسپری ضد خرس همراه شما می باشد، آن را دربیاورید. در غیراینصورت آماده باشید که با باتوم ها کوهنوردی از خود حفاظت کنید.
با دقت و با آرامی صحبت کنید و مطمئن شوید که خرس و همنوردان شما، صدای شما را می شنوند.
سعی کنید از همان راهی که آمده بودید، با گروه خود برگردید اما به هیچ وجه فرار نکنید!
آماده باشید اگر خرس می خواست به صورت ناگهانی روی شما بپرد، به صورت متقابل در حالت حمله قرار بگیرید. خرس می خواهد شما را بترساند. سعی کنید بدون دویدن، از او دور شوید و به آرامی مسیرتان را برگردید.
اگر خرس هنوز هم به دنبال شماست، به احتمال زیاد خرس به شکل یک طعمه به شما نگاه می کند ! در این مواقع نیاز دارید به خرس بفهمانید که شما طعمه ای آسان برای او نیستید و در صورت حمله ی او، شما نیز به خوبی از خود حفاظت خواهید کرد .
دفاع در مقابل خرس ها
در حالت فرار، قرار نگیرید. بایستید و با هرچیزی که در اختیار دارید از خودتان دفاع کنید! باتوم های کوهنوردی ، شاخه های درخت و یا سنگ ها، از ابزاری هستند که می توانید برای مبارزه با خرس از آن ها استفاده کنید !
روبه روی خرس قرار بگیرید و به صورت مستقیم به او نگاه کنید.
بلند فریاد بزنید و هرچقدر می توانید بزرگ و تهدید آمیز بنظر بیایید ! پاهایتان را به زمین بکوبید و به سوی خرس، خیز بردارید. سعی کنید او را بترسانید !
اگر خرس به شما نزدیک شد، از اسپری ضد خرس خود استفاده کنید .
اگر خرس به سمت شما حمله ور شد و با شما درگیر شد، این مبازره ای برای زنده ماندن شماست ! سعی کنید به چشم ها، دماغ و صورت او ضربه ای بزنید تا با احساس درد، دست از حمله به شما بردارد.
زمانیکه خرس به شما حمله می کند
حمله ی خرس به انسان بسیار نادر می باشد. بر اساس آمار رسمی در ایالات متحده آمریکا، تنها یک نفر در 2 و یا 3 سال جان خود را بر اثر حمله ی خرس از دست می دهد ، اما این آمار در 15 سال اخیر رو به رشد بوده است و تبدیل به 1 کشته در هر سال شده است !
در نمودارهای پایین میزان حملات خرس های سیاه ، خرس های قهوه ای در 65 سال اخیر را نشان می دهد . کانادا و آلاسکا خطرناک ترین مناطق از نظر وجود خرس ها می باشند .
احتمال کشته شدن شما توسط یک خرس، کمتر از احتمال کشته شدنتان توسط نیش یک زنبور می باشد! بیشتر احتمال می رود که شما در مسیر کوهنوردیتان، جان خود را از دست بدهید تا اینکه یک خرس شما را از پای در بیاورد! همچنین احتمال کشته شدن شما توسط رعد و برق نیز بالاتر از احتمال رویارویی با یک خرس و حمله ی او میباشد. بیشترین حمله ی خرس ها به انسان ها، زمانی رخ می دهد که رفتار طبیعی آن ها به علت سهل انگاری انسان ها، تبدیل به خشونت می شود. بعضی از موارد تحریک خرس ها عبارتند از:
شما خرس را غافلگیر کرده اید و او حالا به عنوان یک تهدید به شما نگاه می کند :
زمانیکه به صورت انفرادی کوهنوردی می کنید، سعی می کنید تا سر و صدای کمتری داشته باشید و همین موصوع باعث می شود که ناخواسته با یک خرس مواجه شوید ! زمانیکه به صورت گروهی کوهنوردی میکیند، با صحبت کردن با یکدیگر ، حضورتان را به دیگر حیوانات منطقه اطلاع می دهید. لازم نیست که داد بکشید و یا سوت بزنید ، فقط سعی کنید ساکت و آرام نباشید !
خرس به شما به عنوان یک تهدید برای توله های خود و یا یک طعمه نگاه میکند :
قرارگیری ناخواسته بین توله های یک خرس و خود او، امری خطرناک می باشد. زمانیکه یک خرس را دیدید، فرض کنید که توله های او نیز در کنار او هستند و یا او در حال شیر دادن به بچه های خود می باشد. به اونزدکیتر نشوید و حواستان به توله های خرس نیز باشد. سعی کنید خیلی آرام از توله های او دور شوید.
مردم به آن ها عادت کرده اند و با سهل انگاری به خرس ها نزدیک می شوند :
در نقاط جنگلی و کوهستانی که رفت و آمد زیادی وجود دارد، خرس ها به وجود انسان ها عادت کرده اند. فقظ کافی است تا سری به Yellowstone بزنید تا این حرفم به شما ثابت شود . این خرس ها مطیع و آرام بنظر می رسند و باعث می شوند تا مردم ترسی از آن ها نداشته باشند و بیش از پیش به آن ها نزدیک شوند ! حتی بعضی از آن ها نیز برای گرفتن سلفی اقدام می کنند. اما بعضی اوقات اوضاع این گونه پیش نمی رود و خرس ها به انسان ها حمله ور می شوند !
سگ شما باعث تحریک خرس شده است :
اگر سگتان در مسیر با شما همراه است، حتما از قلاده استفاده کنید.
آموزش خرس ها
هر زمانی که به منطقه ای که محل خرس ها می باشد، می روید، در واقع شما نحوه ی رفتار خرس با انسان ها را آموزش می دهید! شما در زندگی آن ها ، توسط بو ، صدا و حتی جاهای پایتان، تاثیرگذار هستید .
شما در محل زندگی آن ها نشانه هایی می گذارید و خرس ها نیز این نشانه ها را به تجربیات گذشته خود ربط می دهند . اگر به صورت گذری از کنار آن ها رد شوید و تاثیر کمی بر محیط اطرافشان بگذارید، انسان ها برای خرس ها همچنان موجوداتی مبهم و پر از رمز و راز می مانند! این بهترین آموزشی هست که می توانید به آن ها انتقال دهید !
متاسفانه بسیاری از انسان های خودخواه، خرس ها را به صورت اشتباهی آموزش می دهند ! آن ها با جا گذاشتن غذاهای خود به صورت نیمه کاره روی میز کمپ و یا رها کردن ساندویچ های خود در سطل زباله، به خرس ها آموزش می دهند که محلیط های کمپ انسان ها، مکانی مناسب برای دسترسی به غذا بدون کوچکترین زحمتی است!
با این کار به خرس ها می فهمانید که انسان ها، منبع غذایی برای آن ها می باشند و تهدیدی برای خرس ها محسوب نمی شوند . در نتیجه آن ها نیز برای پیدا کردن غذا، نسبت به انسان ها رفتاری تهاجمانه پیدا می کنند و در آخر نیز یا خرس به دلیل حمله به انسان کشته می شود و یا دیگر انسان ها به دلیل سهل انگاری جان خود را از دست می دهند !
کیسه و ظرف های ضد خرس
برای اینکه غذایتان را از خرس ها و دیگر جانوران محفوظ نگه دارید، از چند روش می توانید استفاده کنید:
کیسه های ضد خرس:
غذاها ، آشغال ها و دیگر موادی که بوی آن ها به مشام خرس می رسند را در آن بریزید و از یک شاخه آویزان کنید.
ظروف ضد خرس:
غذا ها و خوراکی های خود را در قوطی های مخصوص خرس قرار دهید. بیشتر آن ها سنگین هستند و درب بسیار محکم و با دوامی دارند و کار را برای بازکردن آن ها توسط خرس ها و دیگران جانوران که به غذای شما علاقه مند هستند را سخت تر می کنند .
صندوقچه های غذا:
در بعضی از کمپ های از قبل تاسیس شده، یک جعبه ی فلزی که با سیمان در جای خود محکم شده است، قرار دارد. شما می توانید غذا، زباله ها و دیگر مواد خود را در آن قرار دهید تا حیوانات بزرگ سراغ آن ها نیایند. اما باز هم موش ها و سنجاب ها می توانند وارد این صندوق ها شوند ! برای جلوگیری از دسترسی آن ها به غذا نیز می توانید آن ها را در کیسه ای پلاستیکی محکم قرار دهید و سپس آن را درون صندوقچه قرار دهید.
شناخت آثار جانوری: پیشگیری از برخورد با خرس‌ها در کوهستان
شناخت ردپاها و سایر آثار جانوران در کوهستان کمک میکند تا مسیر خود را با دقت بیشتری انتخاب کرده و از خطرات احتمالی مانند برخورد با خرس‌ها یا دیگر حیوانات وحشی اجتناب کنید. این آگاهی می‌تواند ایمنی شما را در کوهنوردی افزایش دهد.
اگر مقداری در صعود خود در مناطق کوهستانی و یا جنگلی پیش روی کنید، احتمال روبه رو شدنتان با مار، وجود دارد! مار ها موجودات خوبی برای طبعیت هستند . آن ها موش ها و دیگر جانوران کوچک را می خورند . مارها علاقه ای به آسیب زدن به شما ندارند . در واقع ، انسان ها هیچ گاه در ” چرخه غذایی” آن ها نبوده اند !
در واقع بیشتر مشکل انسان ها با دیدن مار این است که ترس و اضطراب زیادی به آن ها منتقل می شود . در شمال آمریکا، از مجموع 8 هزار گزارش گزیدگی، آماری کمتر از 12 کشته بر اثر گاز گرفتن مار سمی در هر سال وجود دارد . این در حالی است که کارشناسان می گویند نزدیک به 30 هزار گزیدگی توسط مار اصلا گزارش هم نمی شود ! در گزارشاتی هم که گزندگی، موجب مرگ شده است ، فرد قربانی سراغ کمک های پزشکی نرفته است !
مارهای زنگی، مارهای دندان پنبه ای و مارهای سر مسی، جزو دسته مارهایی هستند که به شدت سمی هستند و باید مراقب آن ها باشید ! آن ها هنگام گاز گرفتن زهری را ترشح می کنند که به بافت های درونی بدن آسیب میزنند و موجب خون ریزی داخلی می شوند . تحقیقات نشان داده است که 25% تا 50 % گزیدگی توسط مارها ، سمی نیستند و در آن زهری ترشح نمی شود !
جلوگیری از گزیدگی توسط مارها :
Snake bite
احتمالا خیلی زودتر از اینکه مار را ببینید، صدای آن را خواهید شنید ، پس اگر در جنگل و یا هنگام کوهنوردی هستید ، هندزفری های خود را از گوشتان خارج کنید تا بهتر صدای اطراف را بشنوید . در پایین نکات دیگری نیز برای جلوگیری از گزیدگی توسط مار، بیان شده است :
در محیط هایی که احتمال وجود مار می باشد، چشمان خود را باز و گوش هایتان را تیز کنید !
پاها ، مچ پا و دستان ، بیشترین محل های گزیدگی، توسط مارها می باشد. پاها و دستان خود را در محلی که نمی توانید ببینید، نگذارید . سعی کنید در این نقاط از پوشش های مناسبی مثل بوت کوهنوردی ، شلوار های بلند و گتر استفاده کنید .
در مسیر خود بمانید و وارد چمن زار ها و علف های هرز نشوید !
از عصاهای کوهنوردی کمک بگیرید. آن ها مقداری جلوتر از شما حرکت می کنند، پس مارها ممکن است ابتدا آن ها را نیش بزنند !
زمانیکه می خواهید چیزی را از زمین بردارید، احتیاط کنید ! چوب ها ، سنگ ها و یا کفش و کوله ای که برای مدتی روی زمین رها کرده اید را، به دقت بررسی کنید و سپس برشان دارید.
موقع نشستن ، خیلی خوب اطرافتان را بررسی کنید !
ترجیحا در این نقاط، با یک دوست و همنورد صعودتان را شروع کنید .
به قلمرو ی آن ها احترام بگذارید و مار ها را اذیت نکنید !
درمان مارگزیدگی :
اگر ماری شما و یا همنوردتان را نیش زد :
عفونت گزیدگی مهم است ! فرقی نمی کند مار سمی بوده باشد و یا خیر ، زودتر کمک های پزشکی را خبر کنید .
به فرد آسیب دیده کمک کنید تا آرامش خود را حفظ کند تا سرعت انتشار زهر در بدن، کاهش پیدا کند . به آن ها بگویید که بسیاری از مارها ، نیش سمی ندارند !
محل گزیدگی را تمیز کنید و آن را با تیکه پارچه ای ببندید !
قبل از اینکه تورم زخم شروع شود ، جواهر و دستبند ها را از دست مجروح خارج کنید تا موجب انقباض ماهیچه ها نشود .
سعی کنید محل گزیدگی را با اسپلینت و یا تیکه چوبی، از هر دو طرف ببندید تا از تکان خوردن آن جلوگیری شود . این باعث می شود تا سرعت انتشار آن در بدن، بسیار کمتر شود .
فرد آسیب دیده را به سرعت به مراکز پزشکی منتقل کنید . از آنجایی که این فرد نباید جنبش زیادی داشته باشد ، سعی کنید او را با یک برانکارد حمل کنید . در غیر اینصورت، به او بگویید که بسیار آرام و با قدم های کوچکتری حرکت کند .
از شریان بندها و یا بانداژهایی که موجب انقباض عضلات می شوند ، استفاده نکنید.
محل گزیدگی را دستکاری نکنید و سعی نکنید زهر را از آن خارج کنید .
از شوک های الکتریکی و یا قرار دادن یخ روی آن ، خودداری کنید.
کافئین و الکل مصرف نکنید.
سعی نکنید مار را بگیرید! فقط به نوع ، رنگ و خط و خال های او دقت کنید زیرا در توصیف آن به پزشکان برای دریافت پادزهر ، احتیاج خواهید داشت .
یکی از نکات ضروری در صعود شما ” ایمن بودن در مسیر ” است. این ایمن بودن ، تنها با تجهیزات کاربردی صعود ، به دست نمی آید ! بلکه شما باید آموزش هایی برای مواقع ضروری و هنگام بروز حادثه در کوهستان فرا بگیرید .
زمانی که به کوهنوردی می پردازید، هیچ چیزی مهم تر از سلامتی و ایمن بودن شما و همنوردانتان در مسیر نیست. در واقع ” ایمنی در مسیر ” مهم ترین نکته در صعود شماست و مطمئنا شما نیز، هر کاری برای سلامتی خود و ایمنی در مسیر می کنید .با یک عقل سلیم و قدرت تصمیم گیری در شرایط دشوار ، مقداری، ایمنی شما در مسیر تضمین می شود و می توانید از صعودتان لذت ببرید .
اگرچه ، حادثه هیچ گاه خبر نمی کند و ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد . پس بهترین کار این است که از آمادگی بالایی برخوردار باشید و بدانید در شرایط اضطراری و اورژانسی چه کنید . یک نکته ی کلیدی این است که بدانید چگونه و چه زمانی در شرایط اورژانسی، کمک خبر کنید .
در این مقاله قصد داریم به دستورالعمل هایی در مواقع ضروری اشاره کنیم تا اگر خدایی ناکرده خودتان را در شرایطی اورژانسی و اضطراری دیدید ، آشنایی مختصری با کمک رسانی و گروه های امداد داشته باشید. توجه کنید این مقاله راجع به کمک های اولیه در حیات وحش طبیعت نیست . کمک های اولیه و ضرورت آن یک موضوع مهم دیگر می باشد و بهتر است که آن را با یک معلم با تجربه ، آموزش ببینید . شاید این مقاله بخشی از کمک های اولیه در طبیعیت باشید، علی الخصوص زمانی که در کوهستان هستید !
وضعیت را ارزیابی کنید :
در اولین مرحله، زمانی که حادثه و جراحتی برای خود و دیگر همنوردانتان روی می دهد، وضعیت و آسیب دیدگی را ارزیابی کنید . اگر جراحت سطحی است و با چند آیتم ساده در کیف کمک های اولیه مثل : پلاستر و نوار های پزشکی قابل درمان است، سریعا دست به کار شوید. اگر فکر می کنید شرایط آب و هوایی سخت تر خواهد شد و یا خودتان یا فرد مجروح نیاز به مراقبت های پزشکی بیشتری دارید، نزدیک ترین و هموارترین راه خروج را در پیش بگیرید و از کوهستان خارج شوید .
اما اگر جراحت عمیق باشد، شما نیاز دارید تا ارزیابی عمیق تری از آسیب دیدگی داشته باشید . حالا اگر تجربه و دانش کافی از کیف های کمک اولیه دارید، از آن ها کمک بگیرید اما وظیفه ی اصلی شما در در این شرایط اورژانسی، این که است که جراحت را ارزیابی کنید و بررسی کنید امکان خارج شدن فرد مجروح با پاهای خود و یا کمک دیگر همنوردان از کوهستان وجود دارد یا خیر .
پیچ خوردگی و یا شکستگی پا :
برای مثال ، یک آسیب دیدگی شایع در کوهنوردی، پیچ خوردن و یا شکستن پا و یا زانو می باشد. کوهنوردی شامل پیاده روی مسافتی طولانی در مسیر های ناهموار و صخره ها می باشد و همین مسیرها، شانس بروز حادثه و علی الخصوص پیچ خوردن پا و زانو را افزایش می دهد. حتی با احتیاط بالا در مسیر، ممکن است کمی بدشانس باشید و در مسیر دچار آسیب دیدگی و جراحت شوید .
( در مورد این آسیب دیدگی ، می توانیم به شما بگوییم که بوت های کوهنوردی نقشی مهم در جلوگیری از پیچ خوردگی پا در صعود دارند . یک جفت بوت کوهنوردی با کیفیت تعادل شما را در مسیر افزایش می دهد و با اینکه شاید با وجود آن ها، از دیگر آسیب دیدگی ها مصونیت کامل نداشته باشید اما خطر پیچ خوردگی و شکستن پا، حادثه ای دور از انتظار است ! )
در این مثال و برای ارزیابی وضعیت ، فرض کنید پای شما دچار آسیب دیدگی شده است . شما نمی دانید آسیب دیدگی شما ، شکستگی است و یا پیچ خوردگی . ارزیابی و بررسی این نوع جراحت ، بسیار آسان است . به عنوان یک قانون کلی، اگر پای شما دچار شکستگی شده باشد ، روی پای خود ایستادن و قدم زدن، امری بعید است و اگر هم بتوانید روی پای خود بایستید، درد بسیار شدیدی احساس خواهید کرد. در عوض در پیچ خوردگی، درد کمتری حس می کنید و می توانید آن را تحمل کنید و به قدم زدن در مسیر هموار ادامه دهید .
در هنگام پیچ خوردن پا در کوهنوردی، چه کنیم ؟
اگر جراحت پیچ خوردگی و یا شکستگی بود، در هر دو حالت، باید جوراب و بوت هایتان را به پا داشته باشید و سعی کنید حرکت کنید ! شاید در ذهن خیلی ها این حرکت برعکس دستورات پزشکی باشد، اما حرکت مداوم باعث می شود که خون همچنان در رگ های پای شما جریان داشته باشد و بتوانید خود را از کوهستان برای مداوای بیشتر و ایمنی خارج کنید !
متاسفانه زمانی که از کوهستان خارج شدید و بوت ها و جوراب های خودتان را در آوردید و به پای مجروح خود کمی استراحت دادید، متوجه می شوید که پای شما بسیار سفت شده است و کم کم درد بسیار شدیدی حس خواهید کرد ! در این زمان دیگر بعید است که بتوانید روی پاهای خودتان بایستید و حرکت کنید ! هرچند که حالا باید در خانه باشید و همچنان که پاهای خود را روی قلاب های پزشکی بالا نگه داشته اید، منتظر قهوه ای داغ باشید !
” ارزیابی و بررسی وضعیت ” را با تمام آسیب دیدگی ها، تطبیق دهید !
دقت کنید که این ارزیابی و بررسی جراحت، تنها برای پیچ خوردگی و یا شکستن پا و زانو ها بود . فاکتور های زیادی برای ارزیابی و بررسی آسیب دیدگی ها وجود دارد. در این مقاله می توانید درمان چند آسیب دیدگی شایع در کوهنوردی را فرا بگیرید .
اگرچه، قاعده ی اصلی در تمام جراحت ها یکی است و شما باید این پروسه ی” ارزیابی” را با نوع آسیب دیدگی، تطبیق دهید .برای مثال اگر سر کسی در کوهنوردی ضربه دید ، بررسی کنید آیا فرد آسیب دیده کنترلی بر افکار خود دارد؟ آیا زمانی که می خواهد حرف بزند، آن را بسیار آرام زمزمه می کند در حالیکه خودش فکر می کند بسیار واضح و بلند حرف می زند؟
راهنمایی : اگر زمانی فرصت این را داشتید تا در کلاس های کمک های اولیه شرکت کنید ، حتما این کار را بکنید ! بسیاری از شرکت ها، کلاس های کمک ها اولیه را در سر کار و یا وقت آزاد برای کارکنان خود برگزار می کنند . شرکت در این کلاس ها ، باعث می شود تا مهارت هایی را یاد بگیرید که می تواند جان افراد را نجات دهد ! آیا چیز مهم تری از نجات جان افراد، وجود دارد ؟
با خبر کردن گروه های امداد کوهستان / خدمات اورژانسی :
اگر نسبت به ارزیابی و بررسی آسیب دیدگی مطمئن نیستید، بهترین کار، با خبر کردن امداد کوهستان و یا خدمات اورژانسی است .
چگونگی با خبر کردن امداد در کوهستان، نسبت به منطقه و موقعیت شما در کوهستان، متفاوت است. پس بهتر است تا از قبل اطلاعاتی را راجع به بهترین روش برای دسترسی به امداد های ویژه در کوهستان و خدمات اورژانسی در مقصدتان داشته باشید. علی الخصوص اگر در منطقه ای هستید که آشنایی کاملی با آن ندارید .
معمولا ، برای دسترسی به امداد کوهستانی و خدمات اورژانسی باید با شماره ی خدمات اورژانسی تماس بگیرید و در قسمت بعد نیز، به دنبال خدمات اورژانسی خود بگردید ، مثلا خدمات امداد در کوهستان. توجه کنید که یک تلفن همراه با شارژ کامل، مهم ترین وسیله شما برای ایمنی در مسیر است .
حتی اگر نتوانستید با اپراتور خدمات اورژانسی ارتباط برقرار کنید، تلفن همراه و سیم کارت شما با هر شبکه ی مخابراتی در دسترس، ارتباط برقرار می کند و شماره ی خود را ثبت می کند . تلفن همراه شما نیز دارای جی پی اس است ، پس موقعیت شما توسط جی پی اس سریعا به خدمات اورژانسی مخابره می شود !
خدمات اورژانسی و اضطراری سریعا موقعیت شما و مشکل شما را به نزدیکترین امداد رسان در کوهستان منتقل می کنند. اگر تلفن همراه شما به هیچ گونه شبکه ی مخابراتی برای برقراری تماس دسترسی ندارد، سعی کنید مکان خود را عوض کنید تا ارتباط برقرار شود .
گروه های امداد کوهستان :
معمولا، امدادرسانان در کوهستان پس از برقراری ارتباط از شما سوالاتی راجع به وضعیت شما می کنند . سعی کنید این اطلاعات را قبل از تماس آماده کنید :
موقعیت شما
تعداد افراد و نام اسامی در گروه کوهنوردی
جزئیات آسیب دیدگی / تلفات !
شماره تلفن همراه شما و دیگر اعضای گروه
جزئیات حادثه – زمان وقع حادثه و چگونگی آن
تجهیزاتی که در موقعیت شما قابل دسترس است
نشانه هایی در مسیر و یا ویژگی هایی که موقعیت شما را نسبت به دیگر مسیرها متمایز می کند.
مختصات مکان ( اگر آن را در اختیار دارید ! )
گروه های امداد کوهستان از این اطلاعات، برای ارزیابی و بررسی وضعیت شما استفاده می کنند . بر اساس این اطلاعات ، گروه های امداد به شما توصیه هایی می کنند تا زمانی که آن ها به شما می رسند، وضعیت خود را کمی بهبود بخشید .
اگر مثل مثال بالا، گروه کوهنوردی شما دچار شکستگی پا و یا زانو شده باشد و امکان حرکت و خروج از کوهستان برای شما وجود ندارد، گروه امداد از شما می خواهد که جزئیات دقیق موقعیت و یا نشانه ای در مسیر را به آن ها بدهید و تا جایی که ممکن است از فرد و یا افراد آسیب دیده در راحت ترین حالت برای آن ها، مراقبت کنید !
اگر در مسیرتان نسبت به چیزی نامطمئن بودید و احساس کردید گم شده اید، با آن ها تماس بگیرید ! حتی اگر نیاز نباشد که برای نجات شما به کوهستان بیایند، راهنمایی و توصیه هایی راجع به مسیر و مقصد شما پشت تلفن به شما می کنند تا صعود خود را با سلامت به پایان برسانید . احتیاط ، شرط عقل است !
بیشتر افراد در گروه های امداد در سراسر جهان، به صورت داوطلبانه در زمان های آزاد خود کار میکنند ، پس اگر آن ها را دیدید، حتما از آنها تشکر و قدردانی کنید !
نتیـــــــجه گیری:
امیدواریم که این مقاله راجع به خدمات اورژانسی در کوهستان برای شما مفید بوده باشد. توجه داشته باشید که قبل از کوهنوردی در مسیری مشخص، نسبت به چگونگی دسترسی به امداد های کوهستانی در آن منطقه، اطلاعاتی به دست آورید . به هرحال به یاد داشته باشید که حادثه هیچ گاه خبر نمی کند و اگر اطلاعاتی هرچند مختصر راجع به ارزیابی و دسترسی به امداد در کوهستان داشته باشید ، شاید بتوانید جان کسی را نجات دهید !
اگر نسب به ارزیابی جراحت و درمان موقت آن مطمئن نیستید، فقط شماره خدمات اورژانسی را شماره گیری کنید و به آن ها وضعیت خود را بازگو کنید . مطمئنان آن ها قادر به کمک به شما هستند و شما را به بخش مورد نظر وصل می کنند .
اگر فرصت این را داشتید حتما در کلاس های کمک اولیه شرکت کنید . شرکت در این کلاس ها به شما دانشی کافی در وضعیت های اورژانسی می دهد و به شما می گوید تا زمانی که گروه امداد به شما می رسد چه کاری برای بهتر شدن وضعیت همنورد مجروح خود انجام دهید.
آیا تا بحال در وضعیت های اورژانسی در کوهستان گرفتار شده اید و با گروه های امدادرسانی کوهستان تماس گرفته اید؟ ما خیلی دوست داریم تا داستان شما را نیز در بخش نظرات بشنویم . پس دست به کار شوید !
