چگونه قرنطینه بر آموزش کوهنوردی تاثیر می‌گذارد

زمان مطالعه: ۱۵ دقیقه

نیل گرشام در مورد آموزش کوهنوردی در طول قرنطینه و آنچه جامعه کوهنوردی از ایده‌های جدید آموزش آموخته است، تأمل می‌کند.

همان‌طور که خبر منتشر شد، ورزش کوهنوردی و انجام آن در دوران شیوع بیماری آخرین نگرانی ما بود اما به محض شروع قرنطینه، خیلی زود متوجه شدیم که باید از فعالیت‌های منظمی که برای سلامتی جسمی و روانی به شدت به آن نیاز داریم، محروم شویم. عواقب انجام ندادن کوهنوردی در طولانی مدت چیست؟ آیا ما به آرامی ضعیف می‌شویم، انگیزه خود را از دست می‌دهیم و به طور کلی طرح را گم می‌کنیم؟

بدون شک تجربه قرنطینه‌ برای همه متفاوت بود. تعداد کمی از افراد نتیجه فوق العاده‌ای را که اکنون شاهد آن هستیم را پیش‌بینی می‌کردند. داستان‌های موفقیت‌آمیز تماشایی از کوهنوردان در هر سطح، که در دوران قرنطینه تلاش نمودند و PBها را بدست آوردند.

ما معمولا ممکن است این انتظار، پیشرفت بدنی و بالا رفتن استقامت بدن، را از افراد موفق داشته باشیم، بسیاری از آن‌ها در دوران قرنطینه به تخته‌های چوبی یا بالا رفتن از دیوارها دسترسی داشتند اما قسمت هیجان‌انگیز ماجرای ورزش در قرنطینه این است که این امر پیشرفت و تلاش عمدتا از طرف کسانی رخ می دهد که فقط در هنگام قرنطینه دسترسی به تخته و تجهیزات ورزشی بدوی داشتند.

در این مقاله، من سعی خواهم کرد آنچه را که در تمام اتاق‌های خواب اضافی، گاراژها و ایوان‌ها در حین قرنطینه وجود داشت، در تلاش برای توضیح روند فعلی، بررسی کنم.

ما همچنین از زبان مربیان برجسته و فیزیوتراپیست‌ها خواهیم شنید که آیا درسی از روز‌های الان وجود دارد که بتوانیم در آینده از آن‌ها در کوهنوردی خود استفاده کنیم یا نه. 

قرنطینه شروع می‌شود.

اول، بیایید به شروع قرنطینه بازگردیم. هرچقدر که تصویر تلخ به نظر می‌رسید، خیلی زود مشخص شد که پتانسیل پنهانی در اوضاع نابسامان شیوع کرونا و شروع دوره‌ی قرنطینه وجود دارد.

باستر مارتین و جیم پوپ، دو نفر از برترین کوهنوردان ورزشی انگلیس، اخیراً تجارت مربیگری‌ای را به نام کوه نوردی کایزن تشکیل داده‌اند. همانطور که باستر توضیح می‌دهد، آنها سریع توانستند فرصتی را برای کمک به شاگردان خود پیدا کنند.

 

من فکر می‌کنم برای بسیاری از افراد قرنطینه باعث شده کوهنوردی در زندگی آن‌ها مهم‌تر باشد. فرار از کار و واقعیت اوضاع. همان‌طور که جهان در شرایط سختی قرار داشت، یک روزنه‌ی امید هم وجود داشت. کوهنوردان معمولاً بیش از حد در مورد حفظ سطح عملکرد خود در تمام طول سال نگران هستند، به ندرت ارزیابی می‌کنند و یک دوره آموزش مناسب را با کار بر روی نقاط ضعف و سود طولانی مدت انجام می‌دهند. با توجه به اینکه کوهنوردی در فضای باز و سالن‌های ورزشی فعلا از کارت خارج شده اما در عوض، در خانه فرصت مناسبی برای تمرین بدون حواس پرتی در عملکرد فراهم شد.

باستر مارتین (کوهنوردی کایزن)

مربی دیگری که در ابتدای قرنطینه فرصت‌هایی را دید، تخته سنگ‌نورد نخبه، مستقر در شفیلد، دیوید میسون بود:

برخی از شاگردان من ناامید شدند زیرا آن‌ها برای پروژه‌ها، سفرها یا مسابقات سخت تمرین می‌کردند و ناگهان این اتفاق افتاد. با این حال، ما فقط برنامه‌های آن‌ها را برای استفاده از وسایلی که آن‌ها در خانه داشتند، اقتباس کردیم. شاگردانی که در حال پیشرفت بودند و در واقع دوره‌های استراحت داشتند. برای آن‌ها قرنطینه بسیار مناسب بود. 

بدون شک این امکان وجود دارد که کوهنوردان با تمرینات خانگی گیر بیفتند و مجبور به انجام آن باشند، با این وجود بسیاری از آن‌ها از انجام این حرکات، عصبی بودند.

پیشنهاد ما: ثبت نام در دوره های آنلاین آموزشی سامانه بریم کوه

من از طریق مربیگری در این زمینه می‌دانم که بسیاری از کوهنوردان نسبت به پروتکل پایه hangboarding، اینکه از کدام دسته استفاده می‌کنند، چه مقدار استراحت لازم دارند و چگونه ساختار یک طرح و یک تمرین اساسی را انجام می‌دهند، اساساً اطمینان ندارند. اطلاعات آموزش جداگانه بصورت آنلاین بسیار دلهره آور است و بسیاری از کوهنوردان احساس می‌کنند که از این نظر ناتوان شده‌اند.

در پاسخ به این مسئله، بسیاری از مربیان اقدام به ارسال مطالب آموزنده، که کاربر پسند و مرتبط با شرایط فعلی باشد، کردند. بیشتر این مربیان برنامه‌های عمومی یا سفارشی را نیز ارائه می‌دهند. باستر مارتین یکی از آن‌ها بود:

در حین قرنطینه، مردم جلسات کوتاه، شیرین و ساده‌ای را می‌خواستند که بتوانند در یک استراحت کوچک در خانه کار کنند، به جای این‌که جلسات طولانی و پیچیده‌ای را انجام دهند.

با وجود همه‌ی این اطلاعات جدید و در دسترس بودن برنامه‌ها، هنوز هیچ تضمینی وجود نداشت که کوهنوردان بتوانند از مانع آشکار روانشناختی آموزش به تنهایی در خانه عبور کنند.

آقای باانگیزه وخود‌انگیزه یعنی لوئیز پارکینسون، که Catalyst Coaching را در لندن اداره می‌کند و یکی از مربیانی بود که واقعا چالش‌های انگیزشی قرنطینه را درک می‌کرد.

لویی پارکینسون گفت:

مسئله یافتن انگیزه، توقف آموزش بسیاری از کوهنوردان بود.  بنابراین ما شروع به برگزاری جلسات تمرین روزانه، رایگان و زنده کردیم و واقعا بسیار سرگرم کننده هستند! هر روز، خودم یا یکی دیگر از مربیان Catalyst یک تمرین زنده را از طریق Zoom انجام می‌دهیم، با تعداد زیادی از افراد عادی که به ما می‌پیوندند و تمرینات ما را انجام می‌دهند. ما در این جلسات یک جامعه واقعاً قوی ایجاد کرده‌ایم. من برای تمرین خودم در هنگام قرنطینه با انگیزه دست و پنجه نرم کردم، اما دانستن اینکه من دوستان کوهنورد دوستی دارم که در Zoom منتظرند، در زندگی من تفاوت ایجاد کرد!

با انجام چند جلسه Livestream خودم در اینستاگرام Osprey Europe، فقط می‌توانم قبول کنم که آن‌ها واقعاً چیز جدید و خاصی را برای جامعه کوهنوردی به ارمغان آورده‌اند. فکر نمی‌کنم کسی پیش‌بینی کند که کوهنوردان در نتیجه قرنطینه احساس وحدت بیشتری می‌کنند اما از بسیاری جهات این مسئله وجود داشت، البته از طریق سیستم عامل‌های دیجیتال این فرایند صورت گرفت!

اگر اطلاعات آموزش با کیفیت در حین قرنطینه در دسترس بود و انگیزه کمتر از ما بود، سوال اصلی این است که، چگونه آموزش در خانه می‌تواند برای کوهنوردانی مانند سیدنی براتن، که یکی از برنامه‌های من را دنبال می‌کند، تفاوت فاحشی ایجاد کند؟

 سیدنی براتن گفت:

من در ۶ هفته با وجود انجام ندادن حرکات مربوط به کوهنوردی و فقط دنبال کردن برنامه خانگی در طول هفته پیشرفت بیشتری نسبت به قبل داشتم. 

البته، توضیح مسائل در گذشته همیشه آسان است اما با نگاه به گذشته، می‌فهمم که دو عامل اصلی وجود دارد که باعث پیشرفت عمده در کوهنوردی من و شاگردانی که با آن‌ها کار کرده‌ام، شده است. اولین مورد زمانی است که تغییر زیادی در رویکرد آموزش ایجاد و دوم وقتی که یک دوره زمانی اجباری باعث ایجاد انگیزه در آن‌ها شد. این دو را کنار هم قرار دهید (که دقیقاً همان چیزی است که در قرنطینه اتفاق افتاد) و شما یک فرمول اصلی برای موفقیت روی میز دارید.

نقش hangboarding در قرنطینه

اکثریت قریب به اتفاق کوهنوردان فقط در هنگام قرنطینه به تخته آویز دسترسی داشتند. با یک نگاه، فکر می‌کنید سه ماه تلاش کردن فقط باعث می‌شود تا مردم با تکنیک بیشتری مبارزه کنند. اما چند بار شنیده‌ایم که برای ادامه پیشرفت باید بازی خود را تغییر دهیم؟ پس زمینه این است که تجربه کوهنوردی در محیط داخلی به طور فزاینده‌ای راحت و آشنا می‌شود زیرا بدن ما با همان ریتم قدیمی «ساده ترین آزمایش آخرین مدار آبی» سازگار می‌شود.

وقتی کوهنوردی روی صفحه‌ای قرار می‌گیرد، فراموش کردن این سوالات سخت که بهبود مستمر را تسهیل می‌کنند، بسیار آسان است. 

از نظر تاریخی، کوهنوردان در کنار گذاشتن تخته‌های آویز خیلی زود حرکت کرده‌اند، شاید به این دلیل که به‌ندرت به آن‌ها فرصتی مناسب برای کار می‌دهند. شما به خود می‌گویید «من باید کارهای بیشتری را انجام دهم» – بنابراین یک هفته با عصبانیت این کار(تمرین با برد) را انجام می‌دهید، سپس آن را اتمام کرده و به کوهنوردی باز می‌گردید. Hangboardها نیز به دلیل ایجاد صدمات ناعادلانه شده‌اند، که جای تعجب نیست وقتی بسیاری از کاربران خانگی از آن جلوگیری می‌کنند.

اما به محض بستن پیمان برای جدی گرفتن آن و پیروی از یک برنامه صحیح، hangboarding می‌تواند اتفاقات شگفت‌انگیزی را رقم بزند، به شرط آنکه کوهنورد مورد نظر از نحوه صعود به طور اساسی آگاه باشد. باستر مارتین از Kaizen Climbing به زودی شاهد پیشرفت این روند بود:

تمرینات مقدماتی قدرت با جلسات با کیفیت بالا و با شدت بالا کارآمدتر و موثرتر می‌شود. در حین قرنطینه، کوهنوردان واقعاً می‌توانستند بر روی تقویت انگشتان خود تمرکز کرده و بین جلسات به خوبی بهبود یابند بدون اینکه خود را با مایل‌های ناخواسته روی دیوار خسته کنند و عواملی مانند زمان بیشتر برای خواب، استرس کمتر (برای برخی) و انتخاب زمان تمرین می توانند تفاوت چشمگیری را در طی چند ماه آموزش ایجاد کنند. باستر مارتین (کوهنوردی کایزن)

یکی از مزایای اصلی hangboarding این است که بهترین راه را برای رفع عدم تعادل، که تقریباً در همه کوهنوردان ایجاد می‌شود، فراهم ‌کند. ما می‌توانیم روی تمرین با فرم خوب تمرکز کنیم تا به چیزهایی برسیم که واقعاً تفاوت ملموسی ایجاد می‌کنند.

ارزش عظیم دیگر hangboarding این است که به ما امکان این را می‌دهد تا بتوانیم پیشرفت خود را پیگیری کنیم. معیارهای معمول ما نمرات کوهنوردی است که در بهترین حالت ذهنی خود قرار دارد و وقتی درجه جدیدی را می‌شکنیم، غالباً سوال می‌کنیم که آیا این به دلیل پیشرفت در قدرت یا مهارت بوده یا نه؟

با این وجود اگر می‌توانید برای مدت طولانی‌تری از لبه کوچک‌تر حرکت کنید، قوی‌تر می‌شوید – به همین سادگی. این جنبه از آموزش است که بسیار اعتیاد آور می‌شود و چراغ بسیاری از کوهنوردان را در حین قرنطینه روشن می‌کند. همان‌طور که رابین اولری مربی مستقر در لندن توضیح می‌دهد:

کلید اطمینان، وجود روند صعودی در آموزش است. اگر یکی از شاگردان من هنگام قرنطینه به فلات برخورد کند، ما خواهیم فهمید که آیا برای ادامه سازگاری نیاز به تغییر هست یا نه؟! برخی طرح‌های فوق‌العاده ساده و برخی تغییرات را دوست دارند اما همه باید پیشرفت را ببینند.

معیار قرنطینه شدن

یک پیشرفت هیجان‌انگیز دیگر در هنگام دوران قرنطینه این بود که بسیاری از کوهنوردان برای اولین بار شروع به معیارگذاری کردند. بیشتر کسانی که برای برنامه‌ها ثبت نام کرده‌اند یا برنامه‌های خود را نوشتند، متوجه شدند که برای شناسایی نقاط ضعف و تعیین اهداف به یک نقطه شروع احتیاج دارند.

در سال‌های اخیر در مورد معیارهای تبلیغاتی بسیار شنیده می‌شد اما کوهنوردان خیلی زود فهمیدند که این کاری است که می‌توانند به راحتی در خانه، روی تخته آویز انجام دهند.

معیارگذاری لازم نیست در مقایسه خود با دیگران باشد، استفاده اصلی معیارگذاری برای مقایسه خود با خود است تا ببینید آیا پیشرفت کرده اید یا خیر.

و به سادگی نمونه‌های بی‌شماری وجود دارند که کوهنوردان هنگام قرنطینه شدن، امتیازات معیار خود را بیرون می‌کشند. به عنوان مثال، یکی از شاگردان باستر مارتین و جیم پوپ، آلسیو، توانست دوازده کیلوگرم اضافه وزن را به شش کیلوگرم کاهش دهد و این را برای گفتن داشت:

خیلی خوب بود که روی قدرت انگشتم با ساختاری محکم کار کنم و در مدت زمان نسبتاً کوتاهی سود خوبی کسب کنم. قرنطینه شدن به من اجازه داد تا روی این جنبه از کوهنوردی خودم تمرکز کنم.

آلسیو (شاگرد Kaizen Climbing)

یکی از شاگردان من، فریزر جارویس، داستان بسیار مشابه‌ای در مورد قرنطینه گفت:

باید بگویم که دستاوردها بسیار باورنکردنی است – من از توانایی آویختن کوچکترین لبه‌های Beastmaker 1000 برآمدم و اکنون به راحتی ۶ تکرار کامل را انجام می‌دهم. همه با فرم دقیق و بدون لغزش انگشت! این برنامه واقعاً مرا در این اوقات سرزنده و پرشور نگه داشت. 

محک زدن خود ابزاری ارزشمند است اگر که در کار استفاده شود. با این حال مقایسه با سایر ورزش‌ها در یک ورزش پیچیده و چند وجه‌ای به عنوان کوهنوردی دارای ارزش محدودی است و اگر بیش از حد معیارسنجی از خود انجام شود، می‌تواند فشار روانی برای سلامت روان باشد.

این ترکیب را اضافه کنید که بسیاری از کوهنوردان وقت زیادی را در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کردند و زمینه برای گم شدن برخی وجود داشت. یا در حالتی دیگر، تعداد کمی از آن‌ها بیش از حد چیزها را تجزیه و تحلیل می‌کردند و در بعضی مواقع می‌توانستید ناامیدی‌های ایجاد شده در گروه‌ها را مشاهده کنید. به نظر می‌رسید برخی در حالی که نمره خود را پایین می‌گیرند، در جستجوی پیشرفت کاملا واهی‌ای هستند. با این وجود حتی اگر چنین چیزی وجود داشته باشد، به زودی منقضی می‌شود و بهتر است که تغییر کند. نکته مهم این است که در عملکرد صعود به دلیل جزئیات پروتکل hangboarding، بازنده یا برنده‌ای وجود ندارد. 

اختلافات ظریف بین روال و امتیازات مشخص شده در پایان وقتی که از یک قله بزرگ خارج می‌شوید، تا حدی بی ارتباط هستند. اما با کمی تامل می‌شود فهمید که قرنطینه برای آموزش کوهنوردان، که چگونه انواع مختلف آموزش در طرح کلی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بسیار مفید بود.

در دوره های آنلاین کوهنوردی شرکت کنید

تب تاسیسات خانگی!

شکی نیست که کوهنوردان در انطباق و مدرنیزه کردن امکانات خانه خود در حین قرنطینه بسیار باورپذیر بودند. در گذشته، برای اکثر موارد، تخته آویز چیزی بود که شما آن را در گوشه‌ای از گرد و غبار فرو می‌گذاشتید و از آن چشم پوشی می‌کردید، با این وجود قرنطینه به مردم یاد می‌دهد که از امکانات خود استفاده کنند.

بسیاری از افراد برای اولین‌بار عاشق تمرینات خانگی شدند. من تعداد کوهنوردانی که به من بازخورد خوب می‌دادند و می‌گفتند که از تمرینات خود دارند نهایت لذت را می‌برند، از دست داده ونسبت به این امار تعجب کرده بودم!

باستر مارتین از کوهنوردی کایزن نیز چنین چیزی را پیدا کرد:

آنچه بیشتر انگیزه ایجاد می‌کرد، توانایی کوهنوردان برای استفاده بهتر از یک موقعیت بد بود. کوهنوردان با تجهیزات و امکانات بداهه کار می‌کردند و قدرتی را کسب می‌کردند. به نظر می‌رسید که آموزش ابتدایی به سبک قدیمی در انبارها و سال‌های پیش انجام شده است. این حرکت باعث ایجاد تفکر در مورد افرادی که در دهه ۸۰ و ۹۰ با مهارت‌های اولیه و کسب دستاوردهای بزرگ زندگی می‌کردند، شد.

برای کسانی که فضا و مهارت‌های خودآموز داشتند، تخته‌های خانه راهی برای تمرین در قرنطینه بودند. به طور کلی به نظر می‌رسید که کوهنوردان در هنگام قرنطینه؛ قوی‌تر می‌شوند اما سوال اصلی این بود که آیا این به معنی بهبود تمام مهارت‌های آن‌ها بود؟ رابین اولاری، مربی ساکن لندن، چنین اظهار داشت:

من از زمان قرنطینه در همه‌ی شاگردانم پیشرفت چشمگیری دیده‌ام. بیش از ۳۵ کوهنورد از ۸ سال تا ۶۰ سال از سراسر جهان. بیشتر افرادی که از درجه اول مشخص می‌شوند چه دربولدرینگ چه ورزش و چه در معاملات تجاری. من تعداد معدودی از آن‌ها را درجه بندی کرده‌ام. من مقدار زیادی از آن‌ها را برای قدرت بدنی‌شان، انتخاب کردم. غیر از مسئله‌ی تکنیک داشتن، چون تکنبنک پایه و اساس همه‌ی موارد دیگر است. بدون توانایی و تکنیک نمی‌توانید استقامت برای نگاه داشتن ایجاد نمایید. نگاه داشتن در درجه‌ی اول است.

من همچنین این روند را در میان کوهنوردانی که در حین قرنطینه با آن‌ها کار کردم، مشاهده کردم. به عنوان مثال، کارل کریک از قبل از مهارت‌های کاملاً پیشرفته‌ای برخوردار بود و به همین دلیل توانست بلافاصله پس از آموزش، سود خود از ورزش را بدست آورد: 

من الان در انجام پروژه‌هایم بسیار راحت‌تر هستم نسبت به زمانی که هیچ تلاشی را در پیش نمی‌گرفتم. تمرین نگه داشتن به گونه‌ای برای من مثبت بود که من توانستم زمانی را برای آنالیز کردن خود پیدا کنم، به من این اجازه را داد که بر اتفاق‌هایی که در حین حرکات محوری می‌افتد، تمرکز نمایم و این اتفاق‌ها و جریانات پیش رو برای من نسبت به قبل آسان‌تر شده‌است.

لوئیس پارکینسون یکی از ورزشکاران رشته‌ی Catalyst Climbing، در مورد همین موضوع می‌گوید:

من موفقیت بیشتری را برای دانشجویان در بازگشت به صخره دیده‌ام، بیش از آنچه که انتظار داشتم! به عنوان مثال، کاپیتان تیم Catalyst Junior تقریباً به محض برداشته شدن قرنطینه، اولین تخته سنگ ۷A + خود را در Gritstone مدیریت کرد. ممکن نیست که تکنیک و مهارت‌های حرکتی ما نسبت به قرنطینه و زمان آن بهتر شده باشد، بنابراین تنها توضیح من این است که همه برای بهتر شدن صعود خود، ضعف خود را جبران کرده‌اند و از نظر قدرت قوی‌تر از خود سابق‌شان شده‌اند!

بالا بردن قدرت بدنی و انعطاف در زمان قرنطینه

جنبه دیگری از آموزش در قرنطینه که به داستان موفقیت کمک می کند این بود که بسیاری از کوهنوردان بیش از حد معمول شروع به انجام حرکات انعطافی می کنند، به عنوان مثال، جلسات آنتاگونیست و انعطاف پذیری مهم‌ترین رویداد این دوران بودند. اما باید به یاد داشت که تمرینات انعطاف‌پذیری باید همراه با حرکات همراه با دمبل و وزنه باشد! بدن به هر دو تمرین نیاز دارد!

طی سال‌های گذشته تعداد دفعاتی را مشاهده کردم که کوهنوردان پس از شکستن استخوان و بازگشت خود به حالت عادی برای چندین ماه، هنگام بازگشت دوباره قوی‌تر شده‌اند. به نظر می‌رسد باستر و دیوید موافق هستند:

ما همچنین مردم را تشویق کردیم که از نظر قدرت و انعطاف مناسب، با وزنه کار کنند یا با شرایط مناسب یا سالن‌های بدنسازی. هدف از این کار کمک به ساختن قدرت بدن، ثبات شانه و بدنی به طور کلی بدنی سالم برای کاهش خطر آسیب دیدگی بود تا بتوانند در صورت فرصت، صعود را سخت اما ایمن انجام دهند. 

تعداد کمی از افراد از قرنطینه خارج شده و بدن و انگشتان خود را با استحکام بیشتری به دلیلی زمان اضافه‌ای که به انعطاف و کشش و به طور کلی مراقبت از بدن خود اختصاص داده‌اند، احساس می‌کنند. (دیوید میسون)

حرکت و ذهنیت در حین قرنطینه 

واضح است که کوهنوردان قادر به بهبود جنبه‌های فیزیکی عملکرد در حین قرنطینه بودند، اما در مورد مهارت چطور؟ بسیاری نگران از دست دادن زمین با استفاده از تکنیک و عملکرد ذهنی بودند و مطمئن نبودند که آیا بداهه سازی با تمرینات انتزاعی فایده ای دارد یا خیر؟ لویی پارکینسون در مربیگری حرکتی تخصص دارد و این را برای گفتن داشت:

در ابتدا، برای من بسیار دشوار بود که به مردم کمک کنم در حین قرنطینه روی حرکت و مهارت خود کار کنند – همانطور که من هم تلاش می‌کردم! در تخت کوچکم، به سختی فضای لازم برای تمرین خوب را داشتم، اما با انبوهی از تعادل در صحنه، هماهنگی و چالش‌های حرکتی روبرو شدم و این‌ها را به یک تمرین ۶۰ دقیقه ای تقطیر کردم. این تفاوت واقعی ایجاد کرد. هیچ تکنیکی در مورد مشکلات سبک هماهنگی را از دست ندادم و بسیاری از مشتریانم تجربه مشابه‌ای داشتند.

باستر و جیم از کایزن نیز این منطقه را در رادار خود داشتند:

«کایزن» یک رویکرد جامع را در پیش می‌گیرد، بنابراین ما افرادی را که در حین قرنطینه و همچنین جنبه‌های فیزیکی عملکرد، روی ذهنیت و حرکت کار می‌کنند، جلب کردیم. ما گفتگوهای منظمی را با مشتریان انجام دادیم تا به آن‌ها در یافتن چشم اندازهای خوب کمک کنیم. همچنین به آن‌ها موضوعاتی را برای کار در هنگام شروع صعود به خارج از قرنطینه برای بهبود تمرکز و اعتماد به نفس آن‌ها، دادیم.

قرنطینه شدن و جراحات

همه ما تمایل طبیعی داریم که با تمرین در عمق بازی پرش کنیم. با شروع قرنطینه، من با ارسال پستی در اینستاگرام از کوهنوردان خواستم که خودشان را با سرعت پیش ببرند. متأسفانه یکی دو نفر پاسخ دادند و گفتند من نمی‌توانم. همانطور که دیوید توضیح می‌دهد، توصیه مهم این بود که قبل از شروع کار با حداکثر مقاومت شدید، با یک مرحله «قدرت پایه» شروع کنید.

در آغاز قرنطینه، من در مورد آسیب دیدن، به دلیل تغییر در سبک تمرین و افرادی که بیش از حد به دلیل خستگی کار می کنند، نگران شدم. شروع با بار کم‌تر و افزودن بیشتر در صورت لزوم بسیار بهتر از بار بیش از حد در همان ابتدای کار است.

یکی دیگر از تحولات جالب در قرنطینه، افزایش جذب جلسات مشاوره فیزیکی آنلاین در Skype و FaceTime بود. این‌ها یک منبع خارق‌العاده هستند و برای دریافت برنامه تشخیص و توانبخشی، همیشه لازم نیست که به طور فیزیکی بدن را ببینید. در اینجا گزارشی از فیزیوتراپی مستقر در بریتیش کلمبیا، نینا تاپین (نینا لئونفلنر سابق) وجود دارد:

من از دیدن حجم علاقه کوهنوردان از سراسر جهان به مشاوره‌های آنلاین فیزیوتراپی (AKA از طریق بازسازی از راه دور) در طی این همه‌گیری بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. کوهنوردان مشتاق بودند که با سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی و توانبخشی خود را بهتر کنند و خود را در مورد سالم بودن و بهتر بودن کوهنوردی آموزش دهند. بسیاری از آن‌ها می‌خواستند در مورد مسائلی که قبل از همه‌گیری همه مشغول بودند، کار کنند. این عالی بود!

هنگامی که به کلینیک بازگشتم، مواردی از «آموزش کوهنوردی در خانه هنگام بیماری کوید» را دیدم، از جمله – آسیب دیدگی انگشت، آرنج و شانه از کوهنوردانی که برنامه‌های تجویز شده را دنبال نمی‌کردند و یا بیش از حد در این کار صدمه دیده بودند! برخی بدون اینکه ابتدا قدرت پایه را ایجاد کنند، به سمت انگشت نوردی به سبکی تکراری می‌پرند. من همچنین کوهنوردانی را دیدم که بیش از حد طبیعی آسیب دیده بودند!

فیزیوتراپیست دیگری که برای هدایت کوهنوردان آماده بود، کریستیانو کاستا مستقر در لندن بود.

از آنجا که من دیدم، میزان کلی آسیب دیدگی در حین تمرین در قرنطینه  بسیار کمتر بود زیرا اکثر کوهنوردان به دیواره کوهنوردی دسترسی نداشتند که مطمئناً بیشتر آسیب‌دیدگی‌ها مربوط به فرودهای ضعیف است. بعضی از شاگردان به ترتیب در موارد مربوط به اضافه بار- به طور عمده در انگشتان، شانه‌ها و آرنج‌ها، که در آن فرکانس بارگیری عامل اصلی است- دچار آسیب می شوند.

برخی کوهنوردان به درستی قرنطینه  را فرصتی مناسب برای کار سخت در تمرینات خود می‌دانند، با این وجود، بافت همبند ما برای سازگاری با بار به زمان نیاز دارد و باید استراحت در نظر گرفته شود. از طریق تماس‌های ویدئویی، شناسایی بیشتر عوامل  در این امر و رفع آن‌ها نسبتاً موثر بود. من به مشتریان کمک کردم تا میزان مطلوب خود را در بازتوانی تشخیص دهند و تا آنجا که توانستم پشتیبانی کردم. به طور کلی این یک منحنی شیب‌دار یادگیری بوده و با توجه به بازخورد و نتایج بدست آمده بسیار موفق بوده است.

ممکن است درست به نظر نرسد اما روندی که نینا و کریستیانو توصیف کردند یکی دیگر از موارد خوبی بود که بعد از قرنطینه رواج یافت. بنابراین بسیاری از کوهنوردان به سادگی یاد گرفتند که چگونه صدمات را به طورموثر کنترل کنند و بدون شک این یک روش سازنده‌تر برای آموزش در آینده را، امکان پذیر می‌کند.

انفجار انگیزه در حین قرنطینه.

احساسات رو به رشدی وجود داشت که ما باید آن را بشمار آوریم. چند روز پس از رفع قرنطینه، خودم را در مسیر جدید تجارت E8 در Iron Crag در Lake Lake دیدم. خنده‌آور بود که چقدر احساس آمادگی ضعیفی داشتم، به دلیل اینکه ۳ ماه یک جفت کفش کوهنوردی نپوشیده بودم اما حضور در آنجا احساس بسیار شگفت انگیزی داشت. من آگاهانه به یاد توصیه افسانه‌ای دیو مک لئود افتادم، که این است که ما هرگز احساس آمادگی خوبی نمی‌کنیم، بنابراین درعوض، ما باید فقط به صعود از مسیر بپردازیم. این کاری بود که من کردم و جواب داد. پس از قرنطینه، بسیاری از کوهنوردان احساس آرامش، استراحت و انتظارات کمی داشتند و بدون شک این نتایج خوبی به همراه داشت!

چه چیزی از قرنطینه یاد گرفته‌ایم؟

قرنطینه به راحتی کوهنوردان را از نظر انگیزشی تقویت می‌کند و به آن‌ها می‌آموزد که چگونه به درستی تمرین کنند. آموزش فقط رفتن به سالن ورزشی کوهنوردی نیست! اما بیشتر افراد موفقیت را در سالن‌های ورزشی میسر می‌بینند و بدون آن احساس می‌کنند که هیچ‌گونه نمی‌توانند پیشرفت کنند. 

این درمورد ایجاد درک عمیق از این فعالیت منحصر بفرد‌ و نحوه پاسخ بدن شما به آن است. این در مورد تمایز بین کاری است که می‌خواهید انجام دهید و کاری که برای پیشرفت باید انجام دهید. این مربوط به کنترل دوره‌ای و داشتن نظم و قدرت برای شکستن موانع است. بیش از هرچیز دیگری، چیزهایی که در قرنطینه بدست آمد فراتر از اجراهای صرف صعود بود، بدون شک این روند پیروزی روح و تلاش انسانی بود – مجموعه‌ای از هزاران تلاش فردی که با جمع قطعات بیشتر می‌شد.

برای بسیاری از افراد، صرفاً حفظ سطح قبلی خود از نظر قدرت یا مثبت ماندن از نظر ذهنی در چنین دوره سختی موفقیت بزرگی بود و موضوعی بود که من بسیار افتخار می‌کردم که می‌توانم در آن نقش کمی داشته باشم. (لویی پارکینسون.)

به نظر می‌رسید که چند هفته طول کشید تا مردم به یاد بیاورند که چگونه بر روی سنگ حرکت کنند و برای‌شان عجیب و غریب بود که چگونه در این تنگه عبور کنند. اکثر آن‌ها تازه از بیرون بودن، دیدن مردم و تلاش سخت روی سنگ لذت برده‌اند. من حدس می‌زنم این نشان‌دهنده تعهد آن‌ها به تمرینات‌شان در دوره قرنطینه باشد. (دیوید میسون)

از طرف همه همکاران این مقاله، برای همه آرزو می‌کنم بازگشتی سریع و ایمن به کوهنوردی در سالن‌های ورزشی محلی و قله‌های بیرون را داشته باشند.

منبع: :www.ukclimbing.com