خشک کردن غذا

خشک کردن مواد غذایی: تمام چیزی که باید راجع به خشک کردن غذا بدانید!

زمان مطالعه: 14 دقیقه

بدون شک یکی از مواردی که تمام کوهنوردانی که قصد اقامت شبانه در کوهستان را دارند به آن فکر می کنند ، تهیه مواد غذایی و پخت پز آن در کوهستان می باشد. شاید خیلی از کوهنوردان در پایان صعودشان حوس یک بستنی و یا یک برگر داغ بکنند ، اما خیلی از آن ها بدلیل سختی و حمل وزن بیشتر، از آوردن آن ها موارد صرف نظر می کنند . خشک کردن مواد غذایی یک کار آسان و روحیه بخش می باشد ! با خشک کردن مواد غذایی ، رطوبت و آب را از آن می گیرید و در عین حال مواد مغذی و مزه ی خوب آن را نیز حفظ می کنید !

غذای های خشک شده نه تنها مزه ی بهتری نسبت به غذای های کنسرو و بسته بندی شده دارند بلکه از لحاظ بهداشتی و سلامت آن ها نیز مطمئن هستید . همچنین تهیه این غذا ها بسیار ارزان تر و حمل آن ها نیز سبک تر می باشد و اگر دوست دارید تا مقداری در فضاهای کوله پشتی و وزن آن صرفه جویی کنید ، وقت آن است که رو به غذای های خشک بیاورید .

بیشتر دستور العمل های برای تهیه غذای های خشک، نیازمند یک خشک کننده غذا می باشد اما همچنان می توانید با یک اجاق در حالت شعله پایین ، مواردی مثل میوه های خشک را تهیه کنید . با یک رنده ی تیغه ای ( اسلایسرها ) و یک زودپز می توانید مراحل تهیه غذای ها خشک را تسریع کنید اما این موارد از نیاز های اصلی تهیه غذاهای خشک نیستند . اگر به اسلایسر دسترسی ندارید و آشپزی با چاقوها را بلدید ، از چاقو ها استفاده کنید.

همچنین بخوانید : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم ؟

 

خشک کردن مواد غذایی

خشک کردن مواد غذایی یک روش نگهداری است که با حذف آب، از فعالیت میکروارگانیسم‌ها و آنزیم‌ها جلوگیری کرده و در نتیجه ماندگاری مواد غذایی را افزایش می‌دهد. این فرآیند به دو روش سنتی و صنعتی انجام می‌شود و هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

 

انواع روش‌های خشک کردن مواد غذایی:

  • خشک کردن سنتی:
    این روش شامل استفاده از نور خورشید، باد و یا دود برای تبخیر آب است.
  • خشک کردن صنعتی:
    این روش با استفاده از دستگاه‌های خشک‌کن مختلف مانند خشک‌کن‌های هوای داغ، انجمادی، پاششی و تونلی انجام می‌شود. 

 

چگونه یک دستگاه خشک کن غذا انتخاب کنیم ؟

دستگاه های خشک کن غذا، نسبت به فضای سینی و ویژگی هایی که دارند از 30 دلار ، 100 دلار ویا بیشتر در بازار پیدا می شوند . دو ویژگی مهم در آن ها وجود فن های توزیع گرما و تنظیمات مختلف دما برای خشک کردن مواد غذایی مختلف می باشد. اگر خشک کن غذا را در دمای بسیار بالا و یا مدت طولانی برای خشک کردن مواد غذایی روشن بگذارید، ممکن است غذا را بسوزاند و مواد مغذی آن را به طور کامل از بین ببرد.

اگر می خواهید غذای های زیادی را خشک کنید ، بهتر است به دلیل زمان زیادی که پروسه خشک کردن غذا می برد ، (بین 5 تا 14 ساعت )، به فکر تهیه خشک کن هایی با سینی ها بزرگ باشید. سینی های مربعی شکل فضای بیشتری از سینی های گرد دارند. وجود یک تایمر در خشک کن ، به شما این اجازه را می دهد تا بدون هیچ نگرانی خانه را ترک کنید اما از نیازی های اصلی این دستگاه نمی باشد.

اگر مطمئن نیستید باید چه دستگاهی را بخرید ، از خشک کن های ارزان شروع کنید و کم کم دستگاه های پیشرفته تری تهیه کنید . حتی می توانید برای شروع سری به سمساری ها نیز بزنید !

توجه داشته باشید که برای خشک کردن سس ها ، سوپ و میوه ها نیاز به صفحه های نچسب و یا دستمال کاغذی های پوستی دارید. معمولا اکثر برند ها ، صفحه های نچسب سازگار با مدل خود را به طور جداگانه به بازار عرضه می کنند.

 

چه غذاهایی را می توانید خشک کنید؟

تقریبا تمام مواد غذایی به جز محصولات لبنی و مواد پرچرب را می توانید به سادگی در خانه خشک کنید. البته توجه داشته باشید که برای خشک کردن میوه ها، گوشت و سبزیجات باید از قبل کمی آن هارا بپزید. به محض اینکه چند مواد غذایی را خشک کردید، می توانید با ترکیب کردن آن ها به هم ، غذای خود را درست کنید. بعضی از غذا ها مثل سوپ و ریزوتو ها را می توانید  بعد از پختن نیز خشک کنید.

نکته: شما می توانید چند خوراکی خشک متفاوت را درون دستگاه قرار دهید البته به شرطی که تمام آن ها با یک دمای معین خشک شوند.

آماده کردن غذا: کلید اصلی در خشک کردن غذا

توجه داشته باشید که اکثر غذا ها در پروسه ی خشک شدن و از دست دادن رطوبت و آب، بسیار کوچک می شوند. به عنوان مثال نیم کیلو سیب قبل از رنده شدن  تنها فضای یک فنجان را پس از خشک شدن می گیرند. اگرچه باید میوه ها را با برش های نازک تهیه کنید اما حواستان باشد اگر آن ها را بیش از حد خورد کنید، در ترکیب با دیگر مواد غذایی، خورد و له خواهند شد .

نگهداری خوراکی خشک شده:

با نگهداری صحیح از میوه های خشک شده، می توانید از آن ها برای 5 سال آینده نیز استفاده کنید! این نکته برای سبزیجات تا 10 سال نیز افزایش پیدا می کند! نکته ی اصلی در نگهداری غذای های خشک شده جلوگیری از ترکیب آن ها با اکسیژن است. اگر قصدتان استفاده از فرآورده های غیر گوشتی در یک سال می باشد، می توانید آن ها را در کیسه های فریزر قرار دهید و هوا را از کیسه خارج کنید. برای حفظ بیشتر آن ها، از بسته های وکیومی و جاذب های اکسیژن استفاده کنید. سعی کنید آن ها را در فضای خنک و تاریک قرار دهید.

اگر گوشت و غذاهای دریایی را در طول یک ماه مصرف می کنید می توانید آن ها را در کیسه های فریزر و در فضای خنک قرار دهید، اما اگر قصدتان استفاده ی بلند مدت از آن ها می باشد، بسته های وکیومی و انجماد، بهترین راه حل می باشند. اگر گوشت ها را به شکل صحیح منجمد کنید،می توانید تا یک سال از آن استفاده کنید. اگر پس از مدتی غذا ها شکل و یا بوی بدی به خود گرفتند، به هیچ وجه آن ها را مصرف نکنید.

چگونه میوه ها را خشک کنیم؟

میوه ها را می توانید با روش های مختلف خشک کنید. بریدن و یا مخلوط کردن آن ها. میوه های برش داده شده، یکی از بهترین مواد برای مصرف در مسیر کوهنوردی می باشند و یا حتی می توانید از آن ها برای تهیه اوتمیل و یا گرانولا ها نیز استفاده کنید . با مخلوط کردن آن ها، میوه ها را به ورقه های نازک خشک می کنید و می توانید از آن ها برای خوراکی های مسیر و یا پودینگ ها استفاده کنید. ( بخصوص اگر این میوه ها شامل موز نیز بشوند زیرا موز ها حالت خمیری و کرمی شکلی به پودینگ ها خواهد داد )

دستور غذا: سیب دارچینی

1 –  4 سیب کوچک تا متوسط را چهارقاچ کنید و هسته ی آن را خارج کنید. ( پوست کندن آن اختیاری است ) . با استفاده از از یک چاقو و یا مندولین به صورت مورب قطعه ها را به 8 تیکه برش دهید. ( مثل شکل بالا ). قطعه های بزرگتر را نصف کنید.

2 – سیب ها را درون یک کیسه پلاستیکی و یا کاسه قرار دهید و یک قاشق چایخوری لیمو و یا دارچین (بسته به سلیقه خودتان ) به آن اضافه کنید . اگر سیب های شما مزه ی تندی دارند می توانید یک قاشق چایخوری شکر نیز به آن اضافه کنید. ( اختیاری )

3 – کیسه را کمی تکان دهید تا لیمو و یا دارچین ها به خورد تکه های سیب برود.

4 – تیکه های سیب را روی سینی های خشک کن قرار دهید و آن را در دمای 135 درجه فارنهایت برای 8 تا 12 ساعت رها کنید تا کاملا شکل ورقه ای به خود بگیرند.

چگونه سبزیجات را خشک کنیم؟

 

نکته ی کلی راجع به خشک کردن سبزیجات، این است که اگر می توانید آن ها را به صورت خام بخورید، نیازی به پختن آن ها قبل از خشک کردن ندارید. اما اگر قصد داشته باشید دوباره آب را به آن برگردانید بهتر است تمام مواد غذایی را قبل از خشک کردن بپزید. اگر می خواهید تنها با اضافه کردن آب جوش به سبزیجات ( بجای جوشاندن خود آن برای یک دقیقه ) آب را به غذای خشک شده برگردانید بهتر است سبزیجات را  قبل از خشک کردن کمی بخارپز کنید.

می خواهید در زمان صرفه جویی کنید؟ سبزیجات منجمد، راه حل آسانی برای شما می باشند و قبل از خشک کردن آن ها نیز، نیازی به گرم کردن آن ها ندارید! ( البته ذرت ها را بهتر است که بخارپز کرده باشید ). توجه داشته باشید سبزیجات کنسرو شده (بجز چغندر ها ) به دلیل وجود آب زیاد ، خوب خشک نمی شوند!

نکات  مهم :
به هیچ وجه پیاز ها در خانه خشک نکنید زیرا بوی بسیار بدی را از خود ساطع می کنند . بجای این کار می توانید پیاز های خشک شده را از خواربار فروشی ها تهیه کنید.

بیشتر سبزیجات در دمای 125 درجه فارنهایت خشک می شوند. بعضی از سبزیجات که آب بیشتری دارند ( مثل کدو و خیار ) در دمای 135 درجه فارنهایت خشک می شوند.

چگونه گوشت ،مرغ و غذاهای دریایی را خشک کنیم؟

گوشت ، مرغ و غذاهای دریایی، مقداری از میوه و سبزیجات ضحیم تر هستند و باید در دمای بیشتری خشک شوند تا تمام باکتری های آن از بین بروند. همچنین برای برگرداندن آب به آن نیز مقداری دردرسر خواهید داشت!
فقط از گوشت های کم چرب و نازک استفاده کنید زیرا گوشت های پرچرب خیلی زود فاسد می شوند و غذای شما را خراب می کنند. انواع گوشت ها باید در دمای 145 فارنهایت خشک شوند تا شکلی سفت به خود بگیرند.

گوشت و غذاهای دریایی که می توانید برای خشک کردن استفاده کنید:
– گوشت چرخ کرده
– ژامبون ها ، گوشت بوقلمون و گوشت گاو کباب شده
– کنسرو های مرغ و یا آب پز شده
– کنسرو های تن
– میگو های پخته شده
– گوشت ماهی

دستور آشپزی:نحوه خشک کردن گوشت

 

فقط از گوشت های کم چرب چرخ کرده استفاده کنید. توجه داشته باشید برای برگردان آب به گوشت چرخ کرده باید به آن مقداری خرده نان اضافه کنید تا آب را جذب خود کند. نصف فنجان خرده نان برای هر 500 گرم گوشت کفایت می کند. بعد از خشک کردن گوشت چیزی حدود 2 لیوان گوشت خشک کرده خواهید داشت.

1 – گوشت خام چرخ کرده را در کاسه بریزید و به آن مقداری خرده نان اضافه کنید. برای مزه ی بهتر به آن نمک و فلفل اضافه کنید. با دست آن را مالش دهید تا نمک و فلفل وخرده های نان به خورد گوشت برود.

2 – گوشت را روی یک ماهیتابه در دمای متوسط – بالا حرارت دهید تا کاملا پخته و جدا شوند و به رنگ قهوه ای روشن تغییر کند.

3- انتهای یک ظرف چند دستمال کاغذی قراره دهید و گوشت را داخل آن بریزید . حالا چند دستمال کاغذی روی آن بگذارید تا چربی ها و رطوب باقیمانده در گوشت را به خود جذب کند.

4 – صفحه های نچسب و یا کاغذهای پوستی را روی سینی خشک کن قرار دهید تا تیکه های گوشت از سوراخ های سینی بیرون نریزند. گوشت ها را به طور یکنواخت روی سینی پخش کنید.

5 – برای 6 ساعت در دمای 145 درجه فارنهایت در دستگاه خشک کن قرار دهید تا گوشت کاملا تیره و خشک شوند . در حین پروسه خشک شدن هرگونه چربی را از سطح گوشت با دستمال کاغذی پاک کنید و تیکه های درشت گوشت را از هم جدا کنید.

6 – چند تیکه گوشت را از دستگاه خارج کنید تا مطمئن شوید تمام آن ها کاملا خشک شده باشند.

دستور آشپزی: مرغ 

 

به مرغ های پخته شده در خانه نمی توانید آب را برگردانید، پس باید یا آن ها را کنسرو و یا با زودپز بپزید. اگر خودتان یک دستگاه زودپز در خانه دارید می توانید مرغ را خشک کنید، در غیر صورت کنسرو کردن آن ها تنها راه شماست. گوشت سفید به دلیل چربی کم تر، گزینه ی بهترین برای خشک کردن نسبت به گوشت قرمز می باشد.

1 – مرغ های کنسرو را به صورت یکنواخت روی صفحه های نچسب خشک کن قرار دهید. تیکه های درشت را کوچکتر کنید و سعی کنید چربی ها را به صورت کامل از آن بگیرید.

2 – در 145 درجه فارنهایت برای 6 ساعت در خشک کن قرار دهید تا کاملا خشک و ترد شوند.

دستور غذا: میگو

 

سعی کنید از میگوهای متوسط استفاده کنید زیرا میگو های کوچک پس از خشک شدن تکه تکه می شوند و میگوهای بزرگ نیز زمان بسیار زیادی برای خشک شدن لازم خواهند داشت. میگوهای منجمد و از قبل پخته شده باید قبل از خشک شدن کاملا گرما و حرارت ببیند. 500 گرم میگو پس از خشک شدن ، حجمی معادل 2 لیوان به خود می گیرد.

برای باز گرداندن آب به میگوها به زمان بیشتری نسبت به دیگر غذا ها احتیاج خواهید داشت، پس قبل از پخت، سعی کنید کمی آن ها را داخل آب بگذارید.

1 – میگو های پخته شده را در سایز های متوسط برش دهید.

2 – میگو ها را به صورت یکنواخت روی سینی پخش کنید و برای 6 ساعت در دمای 145 درجه فارنهایت داخل خشک کن قرار دهید.

3 – بعد از 6 ساعت چند تکه میگو را از دستگاه خارج کنید و مطمئن شوید که کاملا مغر پخت شده باشند.

چگونه غلات، پاستا و حبوبات را خشک کنیم؟

برنج، کینوآ و لوبیا را می توانید از قبل خشک کنید و سپس آن ها را به غذاهای خوشمزه مثل کینوآ سبزیجات یا مرغ، سوپ لوبیا و اسپاگتی تبدیل کنید. خشک کردن این مواد باعث می شود تا مواد مغذی در آن ها نیز حفظ شود.همچنین پاستاهای خشک نیز پس از پختن ، نیازی به خشک شدن مجدد ندارند و تنها با اضافه کردن مقداری سس و دیگر مواد خشک شده، آب درون آن تخلیه می شود.

دستور العمل برای پختن غلات، پاستا و حبوبات

برنج و کینوآ را به شیوه ی دلخواه خود بپزید. برنج را برای 5 ساعت در دمای 125 درجه فارنهایت و کینوآ را برای 8 تا 10 ساعت در درمای 135 درجه فارنهایت خشک کنید. تیکه های بزرگتر را در حین پروسه خشک شدن خورد کنید. 

پاستا ها را بپزید و آبکشی کنید. برای نودل های کوچکتر، آن ها را به صورت یکنواخت روی سینی قرار دهید . برای نودل های اسپاگتی، آن ها را به صورت حلزونی و لانه شکل قرار دهید و برای 2 تا 4 ساعت در دمای 135 درجه فارنهایت خشک کنید.

لوبیا های کنسرو خیلی بهتر از لوبیاهای خانه پز آب را جذب می کنند،مگر اینگه آن ها را در زودپز پخته باشید. برای خشک کردن، لوبیا ها را آبکشی کنید و آن ها را به صورت یکنواخت روی سینی قرار دهید. برای 6 تا 8 ساعت در دمای 125 درجه فارنهایت درون خشک کن قرار دهید.

همچنین می توانید نودل ها را بعد از پختن به سس سویا و یا ماریناد آغشته کنید و سپس آن ها را خشک کنید تا یک سالاد نودل آسیایی خوشمزه همراه با سبزیجات و میگو داشته باشید. برای مصرف آن برای ناهار می توانید صبح مقداری آب سرد به آن اضافه کنید که تا ظهر آب را به خود جذب کند و آماده خوردن باشد.

چگونه غذا و سس ها را خشک کنیم؟

اکثر اوقات می توانید غذا ها را پس از پختن کامل خشک کنید تا در مسیر کوهنوردی، کار راحت تری داشته باشید. غذاهایی مثل تاس کباب ، خوراک لوبیا و ریزوتو ها خیلی آسان و زود خشک می شوند.

خشک کردن غذا ها:

1 – آن ها را به صورت یکنواخت و نازک روی سینی قرار دهید و سعی کنید با چرخاندن سینی از خشک شدن تمام مواد غذا اطمینان حاصل کنید.

2 – اکثر غذا ها در دمای 135 درجه فارنهایت برای 8 تا 10 ساعت کاملا خشک می شوند. فقط مطمئن شوید که هیچ رطوبت و چربی هنگام خشک شدن روی غذا باقی نمی ماند.

3 – اگر لازم است به بعضی از آن ها پنیر اضافه کنید سعی کنید، آن ها را در کیسه ی جداگانه با خود داشته باشید و هنگام مصرف به غذا اضافه کنید.

این مراحل برای خشک کردن سس های نیز یکسان است. سس های گوجه فرنگی را به صورت یکنواخت روی سینی های نچسب قرار دهید و صبر کنید تا حالت ورقه ای به خود بگیرند. با اضافه کردن آب گرم به آن ها به راحتی می توانید آن هارا مصرف کنید.

دستورالعمل : سس گوجه فرنگی

 

1 – سعی کنید برای تهیه سس از موادی استفاده کنید که تیکه های بزرگی ندارند و یا آن ها را داخل مخلوط کن قرار دهید. سپس آن ها را به صورت یکنواخت و به صورت لایه های نازک روی صفحات نچسب قرار دهید. ( از سس های پنیری و خامه ای استفاده نکنید. )

2 – لایه های گوجه را برای 6 تا 8 ساعت در دمای 135 درجه فارنهایت درون خشک کن قرار دهید تا حالت ورقه ای به خود بگیرند

3 – ورقه ها باید نچسب و انعطاف پذیر باشند. آن ها را به تیکه های کوچکتر تقسیم کنید تا کار راحت تری برای مصرف در مسیر داشته باشید .

مخلوط کردن غذای های خشک با یکدیگر:

 

حالا به قسمت هیجان انگیز کار ،یعنی مخلوط کردن مواد با یکدیگر رسیده ایم. وقت آن رسیده است تا کمی ابتکار به خرج دهیم!

 1 – تمام غذا های خشک شده و اقلامی که از فروشگاه خریداری کردید مثل شیر خشک، سس، پوره سیب زمینی، چاشنی و پنیر ها را کنار یکدیگر قرار دهید و سعی کنید به آشپزی خود کمی ابتکارعمل نیز، اضافه کنید! همچنین می توانید یک بطری روغن نیز با خود داشته باشید تا مقداری مزه و کالری نیز به غذای خود اضافه کنید.

2 – کیسه های فریز و یا کیسه های وکیومی بهترین روش برای نگهداری غذاهای خشک شده می باشند. سعی کنید با یک ماژیک نوع غذا و مقدار آبی که قبل از مصرف باید به آن برگردانید را یادداشت کنید. اگر نگرانی دارید که مواد غذایی، کیسه را سوراخ می کنند، چند دستمال کوچک در دو طرف کیسه قرار دهید.

3 – سعی کنید موادی که رطوبت و آب بیشتری نسبت به دیگر مواد دارند ( مثل میوه ها )، را در یک کیسه جداگانه قرار دهید تا رطوبت وآب را به دیگر مواد انتقال ندهند.

4 – یک شام معمولی معادل 1 لیوان از غذاهای خشک می باشد. 

5 – خودتان را فقط به صرف شام محدود نکنید. می توانید دوباره آب را به میوه ها برگردانید و آن ها را با خورده ها نان مخلوط کنید و دسر درست کنید. کینوآ همراه با میوه و دارچین انتخاب خوبی برای صبحانه می باشد.

چگونه آب را به غذای خشک شده برگردانیم؟

غذاهای خشک معمولا برای بازسازی و بازگشت به حالت قبل ، به اندازه ی خود غذا، نیاز به آب دارند. این زمان بازسازی و بازگشت آب چیزی حدود 15 تا 25 دقیقه می باشد. دیگ های کوچک همانطور که آب را به غذای شما بر میگرداند حرارت را نیز در سطح خود حفظ می کنند ، پس این دیگ ها انتخاب خوبی برای بازگرداندن آب به غذاهای خشک شده می باشد.

مراحل بازگرداندن آب به غذا های خشک :

1 – غذا را داخل یک دیگ قرار هید و هم اندازه ی آن، آب داخل دیگ بریزید. بگذارید برای 5 دقیقه در آب خیس بخورد.

2 – آب را به نقطه جوش برسانید. کم کم حرارت را کاهش دهید.

3 – زیر دیگ را خاموش کنید و سطح دیگ را بپوشانید. 10 دقیقه صبر کنید تا غذا کاملا آماده شود.

4 – مواد دیگر مثل پنیر ، چاشنی و… را به آن اضافه کنید.

همچنین می توانید آب جوش را داخل کیسه های غذا بریزید ( سطح کیسه باید عایق باشد ) سپس برای 20 تا 30 دقیقه صبر کنید .و کمی کیسه را مالش دهید تا مطمئن شوید غذا آب را به خود جذب می کند. با انجام این روش شاید غذای شما به طور کامل آب را جذب نکند ، اما نگرانی بابت شستن ظرف های اضافه نخواهید داشت!

نکته : یک نمکدون و قوطی فلفل مسافرتی با خود داشته باشید تا به راحتی به غذای خود مزه دلخواه بدهید!

 

منبع :  Rei.com

پوشش های مناسب جنگل و طبیعت گردی

زمان مطالعه: 9 دقیقه

جنگل نیز مانند کوهستان ، نیازمند تجهیزات و پوشش خاص خودش می باشد . این تجهیزات و پوشش ها باید در کنار راحتی ، کاربردی و موثر باشند. شاید مهم ترین نکته در میان انتخاب پوشش ها برای جنگل، لباس هایی هستند که تهویه خوبی دارند و دیر تر بو می گیرند .

به شما پیشنهاد می کنیم بعد از خواندن این مطلب ، مقاله چگونه برای گردشگری در جنگل آماده شویم ؟را نیز مطالعه فرمایید.

چه تجهیزاتی را می توانم با خود به جنگل ببرم ؟

  • ما به شما پیشنهاد می دهیم بجای چمدان های سنگین سراغ کوله های سبک و یا ساک های ورزشی بروید . بخصوص برای تعطیلات، یک کوله پشتی راحت و یا ساک ورزشی بسیار کاربردی می باشند. اگر قصدتان سفر و اقامت در هتل می باشد، چمدان ها گزینه بهتری می باشند اما یک کوله پشتی سبک و راحت نیز برای طبیعت گردی روزانه با خود بیاورید.
  • کوله پشتی و ساک هایی را انتخاب کنید که با داشتن بند های شانه بتوانید آن ها را روی دوش خود حمل کنید.
  • برای جنگل و طبیعت گردی ، بدلیل اینکه معمولا بارش در جنگل ها زیاد می باشد سعی کنید از ساک های ضد آب استفاده کنید و با تهیه کاور ضدآب برای کوله پشتی، آن را روی دوش خود حمل کنید.

چه پوششی مناسب جنگل می باشد؟

اگر قصدتان اقامت در هتل می باشد و بیشتر سفر را در قایق های گردشگری و در دریا می گذرانید ، پس بهتر است سراغ پوشش های سبک ، آستین بلند و لباس هایی بروید که در مقابل تابش آفتاب از پوست شما بخوبی حفاظت می کنند.یک سویشرت و یا کاپشن ضد آب نیز برای هوای سرد شب و باران احتمالی با خود بیاورید. اگر یک جفت کفش پیاده روی و یا یک جفت کفش رانینگ راحت دارید ، از آن ها استفاده کنید، در غیر این صورت سراغ بوت های سنگین نروید و از صندل ها استفاده کنید. به هیچ وجه سراغ جنس های کتان نروید، زیرا خیلی زود خیس می شوند و خشک شدن آن ها نیز به زمان زیادی احتیاج دارد . بجای کتان ها، سراغ پوشش های مصنوعی که خیلی زود خشک می شوند.

مایوی شنا و حوله را نیز فراموش نکنید . یک کلاه لبه دار و یک تیوپ کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید . وسایل شخصی خودتان را داخل چمدان قرار دهید و به شما توصیه میکنیم یک پاور بانک نیز برای شارژ وسایل الکتریکی خودتان داشته باشید زیرا در بعضی از اقامتگاه ها، امکان شارژ آن ها را ندارید .

سیســــــتم چرخشــــی :

اگر قصدتان گردشگری با پای پیاده در جنگل می باشد و می خواهید روی هموک شخصی خود نیز بخوابید ، باید یک کیسه لباس جایگزین و یک سیستم شستشو / خشک کردن برای لباس های خود داشته باشید . هدف شما این است که در پایان روز یک دسته لباس تمیز و خشک برای تعویض با پوشش های فعلی خود داشته باشید و لباس های خیس و کثیف خود را نیز برای استفاده در روز بعد در رودخانه بشویید. پس لباس هایی با خود بیاورید که زود خشک می شوند .

در طول روز می توانید با یک جفت تی شرت ، شلوارک ، شلوار های پیاده روی، صندل های بسته و یا کفش های ورزشی سبک با یک جفت جوراب در جنگل گردشگری کنید. برای جلوگیری از سایش پوست می توانید از شلوارک های دوچرخه سواری بجای لباس های زیر کتان استفاده کنید. اگر دلتان می خواهد می توانید بجای جوراب های ضد زالو از جوراب های بلند ورزشی استفاده کنید . همچنین می توانید از کفش های پلاستیکی سبک برای جنگل استفاده کنید اما این کفش ها در استفاده طولانی مدت در روز می تواند باعث تاول پای شما شوند.

پوشــــــش خــــواب :

برای خوابیدن در جنگل به یک کیسه خواب سبک و یا یک لاینر ( ملافه ) کتان و یا ابریشمی نیاز خواهید داشت . معمولا در اقامتگاه ها می توانید یک تشک، یک پتو ، یک توری ضد پشه و یا یک هموک همراه با توری ضد پشه قرض بگیرید . معمولا افراد محلی جنگل برای برپایی هموک و استفاده از برگ های درختان به عنوان پوشش باران به شما کمک خواهند کرد . ملافه ها و لاینر های خواب را فراموش نکنید .

همچنین به دلیل صدای زیاد در شب به شما توصیه می کنیم یک گوش گیر نیز همراه خود داشته باشید . هنگام خوابیدن می توانید با تی شرت در جنگل بخوابید اما حتما تور های ضد پشه را نصب کنید . سعی کنید صندل و کفش هایتان را هنگام خواب نزدیک خود نگه دارید تا اگر در شب نیاز به دستشویی داشتید ، مشکلی بابت پیدا کردن کفش های خود نداشته باشید .

نکات مهم راجع به پوشش شما در جنگل :

  • از سارونگ ها می توانید برای حمام کردن ، قرار گرفتن زیر آبشار ها و یا به عنوان پوشش های روزمره در جنگل استفاده کنید . همچنین از سارونگ ها می توانید به عنوان پتو هایی سبک و نازک در شب استفاده کنید.
  • به دلیل رطوبت جنگل ، این امکان وجود دارد که در اطراف درز های جوراب ، تاول سراغ شما بیاید . پیشنهاد ما به شما این است که از جوراب های بدون درز استفاده کنید . همچنین برای جلوگیری از نیش زالو ها ، لازم نیست که حتما از جوراب های ضخیم و عذاب آور ضد زالو استفاده کنید . تنها یک جفت جوراب ورزشی بلند ، نیاز شما را برطرف خواهد کرد . اگر زالو ها شما را نیش زدند ، سعی کنید اطراف زخم را به خوبی تمیز کنید تا عفونت پیدا نکند .
  • لباس های خیس خود را از روز قبلی بپوشید و چند دست لباس آستین بلند تمیز در ساک خود داشته باشید تا با رسیدن به محیط کمپ، آن ها را جایگزین لباس های خیس کنید. یک جفت شلوار بلند معمولا نیاز شما را برای یک گرشگری 6 روزه در جنگل برطرف می سازد، اما سعی کنید چند جفت لباس بالاتنه با خود داشته باشید زیرا پوشش های بالاتنه، بیشتر در معرض خیس و کثیف شدن قرار دارند .
  • به هیچ وجه زباله های خود را در جنگل رها نکنید . یک کیسه پلاستیکی با خود داشته باشید تا زباله های خود را در آن بریزید و با رسیدن به روستا ، از افراد محلی بپرسید تا کجا می توانید آن ها را دفع کنید .

نکات بیشتر :

  • شلوارک ها برای پیاده روی در جنگل گزینه خوبی هستند و اکثر افراد محلی نیز از آن ها استفاده می کنند، اما به یاد داشته باشید که شلوارهای بلند از پاهای شما در برابر خار و خاشاک ، حشرات و زالو ها محافظت می کنند.از شلوار های کتان خودداری کنید و در کل سعی کنید به دنبال پوشش های باشید که خیلی زود خشک می شوند. از لباس های زیر مخصوص دوچرخه سواری، زیر شلوارک / شلوار خود استفاده کنید . تاپ های رانینگ و ورزشی برای استفاده در روز ایده آل هستند . به یاد داشته باشید که همیشه پوشش های مصنوعی به دلیل خشک شدن سریعتر، عملکرد بهتری نسبت به کتان ها دارند . 
  • کفش های رانینگ و ورزشی، عملکرد خوبی در جنگل دارند و به دلیل جنس پلاستیکی آن ها، می توانید به راحتی با آن ها از رودخانه ها عبور کنید . شاید تنها مشکل آن ها، ناراحتی پاهای شما در ابتدای کار باشد، اما با کمی پیاده روی، کاملا به آن ها عادت می کنید. در هر صورت باز هم می توانید از صندل های پیاده روی و یا یک جفت کفش ورزشی سبک و ساده استفاده کنید .
  • اگر قصد شما صعود و کوه پیمایی می باشد، حتما از یک جفت بوت کوهنوری با کیفیت استفاده کنید. همچنین به علت بارندگی بیشتر در ارتفاعات، حتما از ضد آب بودن بوت ها اطمینان حاصل کنید . بوت ها را با جوراب ها و شلوار های بلند بپوشید تا حشرات در تاریکی شب آسیبی به پای شما نزنند . اگر قصدتان تنها گردشگری در جنگل و دیدن مناظر حیات وحش می باشد، یک جفت کفش ورزشی سبک و راحت نیاز شما را برطرف خواهد ساخت .

دســـــترسی به بـــرق در جنگل  :

اکثر کلبه ها در اطراف جنگل که به منظور اقامتگاه توسط گردشگران کرایه می شوند ، دارای برق می باشند، اما به یاد داشته باشید که در اطراف جنگل، جایی برای تهیه باطری و شارژ دستگاه الکتریکی شما وجود ندارد ، پس حتما یک جفت باطری اضافه برای دوربین و یک پاور بانک نیز با خود داشته باشید . اگر از گوشی همراه خود به عنوان دوربین استفاده می کنید ، حتما آن را در حالت هواپیما قرار دهید تا شارژ بیشتری برای عکس گرفتن داشته باشید .

همینطور به هیچ وجه وسایل الکتریکی خود را در معرض رطوبت و آب قرار ندهید. حتما یک قاب پلاستیکی و با کیفیت برای آن ها پیدا کنید و یا آن ها را در کوله پشتی خود قرار دهید . 

 

چه مواد غذایی را می توانم با خود به جنگل ببرم؟

چند خوراکی و شکلات انرژی زا تهیه کنید و با خود به جنگل بیاورید. همچنین قبل از صعود ، رودخانه و نهر های نزدیک جنگل را شناسایی کنید . اگر می توانید به آن ها دسترسی پیدا کنید ، تنها چند بطری آب خالی با خود داشته باشید و نیازی به حمل بطری های آب ندارید . بجای آن چند قرص تصفیه آب با خود داشته باشید . سعی کنید همیشه در نزدیکی آب کمپ کنید تا بتوانید نیاز های آشامیدنی ، شستشو و … خود را به راحتی برطرف سازید . 

اگر در مناطق پیشرفته تری که هتل وجود دارد، گردشگری می کنید ،می توانید از آب های لوله کشی مناطق استفاده کنید اما در کل پیشنهاد ما به شما این است که از آب های بطری و یا آب هایی که از قبل جوشانده اید، استفاده کنید.

واکسیناسیون برای حضور در بعضی از مناطق :

 

ممکن است وجود بعضی از باکتری ها و ویروس ها در بعضی از مناطق جنگل، به سیستم ایمنی بدن شما آسیب جدی وارد کند . پس فراموش نکنید قبل از شروع سفر خود حتما با پزشک خود راجع به این مناطق خاص مشورت کنید.
از دکتر خود راجع به داروهای ضد مالاریا مشورت بگیرید و اگر نسخه ای به شما تجویز کرد، حتما داروهای مورد نظر دکترتان را تهیه کنید و از مصرف موارد مشابه خودداری کنید.

موارد بهداشـــــتی و ایمنی در جنگل :

در جنگل نیز مانند دیگر مناطق گردشگری مثل کوهستان، باید موارد بهداشتی را رعایت کنید. در پایین به چند نکته کلیدی برای ایمنی و بهداشت شما در جنگل اشاره خواهیم کرد :

دستان خود را ضدعفونی کنید :

توالت های اطراف جنگل همگانی می باشند و معمولا از نظر بهداشتی در سطح بسیار پایینی قرار دارند . حتما یک ژل ضدعفونی کننده با خود داشته باشید. اگر از دستمال های توالت در جنگل استفاده می کنید ، مطمئن شوید از برندهای قابل بازیافت می باشند و آن ها را به طرز صحیحی دفن می کنید.

 

از پوستتان در برابر خورشید محافظت کنید :

میزان اشعه فرابنفش در نزدیکی خط استوا بسیار بالا می باشد و پوست شما خیلی راحت می سوزد. از کرم های ضدآفتاب قوی استفاده کنید و پوشش های آستین بلند و یک کلاه لبه دار با خود داشته باشید تا صورت ، گردن و گوش های شما را بپوشاند.

 

گرما زدگی :

جدا از آفتاب سوختگی، دما و حرارت بالا در بعضی از جنگل ها می تواند باعث گرمازدگی و حتی بروز سکته های قلبی شود . این دو موارد، معمولا با بالارفتن بیش از حد دمای بدن اتفاق می افتند و جان شما را تهدید می کنند. اکثر جنگل های گرم و مرطوب می باشند ، به همین دلیل بهتر است تا وسط ظهر، از نور آفتاب دوری کنیم تا گرمازدگی سراغمان نیاید. همچنین باید به طور مرتب به بدنتان آب برسانید تا در گرمای جنگل، خنک بمانید . وجود یک کلاه لبه دار در جنگل ، امری ضروری می باشد ، پس حتما یک کلاه لبه دار با کیفیت تهیه کنید .

معمولا بدن شما با گذشت یک هفته و یا بیشتر با گرما و رطوب جنگل وقف خواهد شد . توصیه ما به شما این است که در جنگل، اکثرا زیر سایه درختان و در نزدیکی رودخانه ها گردشگری کنید.

 

کنترل مواد غذایی مصرفی :

 می دانیم که استفاده از غذاهای محلی و خیابانی در اطراف جنگل ها، جزوی از صعود و سفر می باشد اما مطمئن شوید مواد غذایی که می خورید کاملا پخته شده باشند . فقط غذاهای گرم سفارش دهید که در حرارت بالا پخته شده اند و از غذاهای سرد به شدت خودداری کنید . سعی کنید میوه هایی را در جنگل مصرف کنید که یک پوست روکش غیر خوراکی روی خود داشته باشند ( مثل موز ) . برای آشامیدن، سراغ نوشیدنی های جوشیده و یا با بطری های دربسته بروید و از چفت بودن درب بطری ها اطمینان حاصل کنید.

صبر داشته باشید تا بدنتان با دما و رطوب جنگل وقف پیدا کند :

شاید وقتی برای بار اول پا در جنگل می گذارید ، حرارت و رطوبت جنگل برایتان غیر تحمل باشد . اما تنها با گذشت یک هفته بدنتان با این وضعیت دما و رطوبت سازگار خواهد شد . به همین منظور سعی کنید در ابتدای کار به خود تلقین ناتوانی نکنید و تا حد امکان نیز زیر سایه و در نزدیکی آب قدم بزنید .

منبع : Adventurealternative

وظایف سرپرست در گروه های کوه نوردی

زمان مطالعه: 6 دقیقه

سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است. اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است. با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی باشد. یک سرپرست مانند مدیر ارشد یک شرکت باید از شرایط ویژه‌ای برخوردار باشد که تجربه، دانش، توان (روحی و جسمی) و مسئولیت پذیری بخشی از آنها است. اما آنچه در این یادداشت به آن پرداخته می‌شود بیان شرایط احراز مسئولیت سرپرستی نیست، بلکه به شرح وظایف یک سرپرست در زمان‌های، قبل، حین و بعد از اجرای یک برنامه می‌پردازد.

از لحظه اي كه برنامه به ذهن يك فرد مي رسد و با اجراي برنامه به عهده يك شخص گذاشته مي شود، مسؤوليت سرپرستي او نيز آغاز مي شود و شروع به برنامه ريزي و طراحي برنامه مي كند.

بعبارت دیگر سرپرست  : یعنی کسی که نقطه نظر افراد شرکت کننده در برنامه را می گیرد و با جمع بندی و حسن انتخاب بهترین آنها را بر می گزیند و به اجرا درمی آورد .

او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفی است . او نقاط قوت وافرادی قوی ومبتكر را برای بهتر شدن برنامه و اجرای آن بكار می گیرد. تقسیم كار می كند و نظارت، نه اینكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قویها را به كمك ضعیفها می گیرد و ماشین و موتور تیم را با درایت و تیز هوشی براه می اندازد و در حین حركت هم اگر با مشكلی برخورد نماید با كمك دیگر اعضاء صاحب نظر به رفع مسائل می پردازد .

وظایف سرپرست به سه قسمت تقسیم می شود :
وظایف قبل از اجرای برنامه
وظایف در حین اجرای برنامه
وظایف بعد از اجرای برنامه

وظایف سرپرست قبل از اجرای برنامه:
قبل از طراحی برنامه باید هدف از اجرای آن مشخص گردد و طبق آن برنامه ریزی گردد. هدف از این گونه طراحی، سازماندهی و انجام پیش بینی های لازم جهت اجرای موفقیت آمیز و لذت بخش یک برنامه کوهنوردی و اجتناب از خطرات بالقوه کوهستان می باشد.
می توان ۳ عامل اصلی را برای طراحی و برنامه ریزی در نظر گرفت:
۱ – طبقه بندی افراد
۲ – طبقه بندی برنامه
۳ – هزینه برنامه
وظایف سرپرست در حین اجرای برنامه:
– در آغاز برنامه اوضاع روحی و جسمی نفرات و همچنین کوله و وسایل آنها و نیز وسایل عمومی را باید کنترل کرد تا در حین اجرای برنامه مورد و یا مشکلی برای گروه پیش نیاید.
– آگاهی از کل اوضاع در حال جریان و کنترل آنها می تواند جلوی خسارتهایی به برنامه را بگیرد.
– در برخی موارد گرفتن راهنمای محلی و با خبرشدن از اوضاع کنونی منطقه ضرورت پیدا می کند ولی همیشه نمی توان به گفته ها و اطلاعات محلیان اطمینان کرد به خصوص از بابت زمان بندیهای برنامه. اما در عین حال باید به عقاید و رسوم آنها احترام گذاشت و افراد گروه را از این بابت توجیه کرد.
– مسیریابی و شناسایی معابر از روی نقشه و اطلاعات قبلی گاه در برنامه ضرورت پیدا می کند و ازآن جهت یک سرپرست باید به این فنون آگاهی داشته باشد.
– پیدا کردن محلهایی مناسب برای زمانهای استراحت و نیز شب مانی و کمپینگ در احیای انرژی و رفع خستگی گروه مؤثر است و نیز تنظیم زمانهای استراحت به موقع و کنترل آنها در این مورد نقش مهمی را داراست.
– انتخاب صحیح نفراتی برای مسؤولیت جلوداری و عقب داری گروه بدین صورت که این نفرات از افراد برجسته و قوی گروه باشند تا بتوانند ریتم مناسبی برای حرکت گروه به وجود آورند و نیز این امکان را به سرپرست بدهند تا نظم خوبی برای تیم به وجود آورد و بتواند ابتدا و انتهای گروه را کنترل نماید.
– یک سرپرست باید در طول برنامه اطلاع دقیقی از وضعیت روحی و جسمی افراد داشته باشد و نیز از وضعیت امکاناتی آنها از بابت کوله، مواد غذایی و آشامیدنی ها و … با خبر باشد تا در موقع لزوم تدابیر لازم را به کار برد.
– ایجاد نظم و هماهنگی و کنترل ریتم حرکت گروه و نظارت بر حرکت فرد و جلوگیری از پراکندگی آنان بهترین صعود را به وجود خواهد آورد – برخورد مناسب سرپرست با افراد گروه بر روحیه تیم تأثیر بسیاری خواهد داشت. هر عکس العملی از جانب او در نظر افراد جلب توجه خواهد کرد مانند چهره ی شاد، عبوس، نگران، گرفته و یا آرام و …. که تیم بر آن تأثیر می گیرد و می تواند احساس شادمانی، نگرانی ، دلهره و یا آرامش خاطر را در گروه به وجود آورد، به خصوص در موقع دشوار و خطرناک که توان روحی و جسمی افراد ممکن است تقلیل یابد، نقش سرپرست بسیار مهم و تعیین کننده خواهد بود. تشویق ها و روحیه دادن ها و آرام کردن گروه در مواقع بحرانی باعث خواهد شد تیم، سلامت و شاداب برنامه را به اتمام رساند.
وظایف سرپرست بعد از اجرای برنامه:
معمولاً وظایف سرپرست با خاتمه برنامه تمام نمی شود، بلکه برخی کارها است که بعد از اجرای برنامه، سرپرست باید بدانها توجه داشته باشد. دادن گزارش برنامه با نقشه و کروکی دقیق و پیگیری کار گزارش نویس برنامه از آن جمله است.
پیگیری موارد مالی و برخی تصمیمات در باب آنها و نیز برخی تدارکات باقی مانده، اطلاع حاصل کردن از اوضاع و سلامت افراد بعد از خاتمه برنامه، پیگیری وسایل فنی و عمومی برنامه و کنترل کردن آنها و بازگرداندنشان به گروه و یا صاحبانشان، در صورت تمایل برگزاری جلسه پیشنهادانتقادات و بحث در مورد برنامه .

 

| اگر علاقه‌مند به یادگیری طراحی مسیر کوهنوردی با استانداردهای حرفه‌ای هستید، این دوره می‌تونه فرصتی عالی برای شما باشه تا به دنیای جدیدی از چالش و ماجراجویی وارد بشید. |

خصوصیات یک سرپرست :

  • برنامه ریزی در هر کاری بخصوص در اداره امور حائز اهمیت خاص است ، سرپرست باید از روشهای بهبود کار مطلع باشد و برای حل مشکلات راه حلهای مطلوب را جستجو کند .
  • سرپرست باید بداند که چگونه کار کند و اصول و چگونگی کار محوله را که برای آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمینه دارا باشد .
  • باید بداند که چگونه می توان افراد را آموزش داد و میزان اطلاعات آنها را بالا برد .
  • همچنین باید قادر باشد افراد را برای پذیرش مسئولیتهای لازم توجیه و انتخاب نماید .
  • او باید بداندکه چگونه صحبت کند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحریر در آورد و مبادله افکار و عقاید بنماید .
  • او باید بداند چطور حجم کارها را مورد بررسی قرار دهد و دستور کار خود را تنظیم کند.
  • آشنایی با راهبری و سرپرستی در کوهنوردی نیز از ویژگی‌های سرپرست کوهنوردی می باشد که به او این امکان را می‌دهد تا تیم را به‌خوبی هدایت کرده، تصمیم‌های مناسب بگیرد و ایمنی اعضا را حفظ کند.

حال با توجه به آنچه گفته شد می توان خصوصیات یک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زیربیان کرد :

  • آشنایی با اصول ابتدایی کوهنوردی و سنگنوردی و یخ و برف و همچنین گذراندن برخی دوره ها از جمله جهت یابی ، هواشناسی ، خطرات کوهستان ، نقشه خوانی ، تغذیه در کوهنوردی ، کمکهای اولیه و . . .
  • کنترل روانی و روحی خود در طول برنامه
  • تجربه شرکت در چندین برنامه کوهنوردی
  • اخلاق نیکو
  • شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمی ، روحی و. . . . )
  • انعطاف پذیری :
  • مشورت با افراد و یا برخی از آنها و تصمیم گیری توسط خودش ، اصرار نورزیدن بی مورد بر اجرای کامل برنامه در صورت غیر ممکن بودن و یا خطر ریسک ننمودن
  • در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سریع باشد
  • باید آمادگی تحمل سخترین شرایط را داشته باشد
  • واقع گرایی و تابع احساسات نشدن
  • برخوردار بودن از توانایی روحی و جسمی بالا
  • تا حدودی توان خلاقیت و مدیرو مدبر بودن و قدرت کنترل
  • قابلیت پذیرش انتقاد و یا پیشنهاد ازجانب افراد گروه

در آخر باید این مورد را در نظر بگیریم که همیشه نمی توان یک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نباید به خود غره شد و برنامه هایی اجرا کرد و افرادی را با خود برد که از حد توان ما خارج است . باید حد و حدود تواناییهای خود را بدانیم و آن را قبول کنیم و بر طبق آن برنامه ریزی کنیم ، زیرا اگر خدای نکرده اتفاقی در برنامه ای که ما سرپرست آن هستیم بیفتد موجب پشیمانی ها و مسائل جبران ناپذیری خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبی به همین دلایل کوهنوردی را کنارگذاشته اند .

مقاله پیشنهادی :نحوه طرح ریزی برنامه کوهنوردی

منابع :http://kohram.ir

http://bamdadclub.ir

http://www.kziran.com

7 نکته مهم کوهنوردی : برای کسانی که اولین صعودشان را انجام می دهند !

زمان مطالعه: 8 دقیقه

کوهنوردی، یکی از بهترین روش ها برای دیدن شگفتی های طبعیت است ! با این کار هم با خودتان کمی خلوت می کنید،هم رابطه ی خودتان را با طبیعت تقویت می کنید و هم شانس دیدن مناظری را دارید که انسان های کمتری به دلیل سختی راه  و فشار کوهنوردی ، فرصت دیدن آن را دارند ! کوهنوردی یک چالش فیزیکی برای شما می باشد اما بدون شک، مشاهده ی کوهستان ها، چشم انداز های اقیانوس ها و یا طلوع خورشید بر فراز آتش فشان ها، پاداشی ارزنده برای این چالش فیزیکی هستند !


من تقریبا در هر قاره ای، تجربه ی یک صعود یک ساعته و یا چند هفته ای را دارم ! برای همین می توانم با اطمینان به شما بگویم کوهنوردی یکی از اندک فعالیت هایی است که در آن به زیبایی ها و شگرفی های طبیعت پی خواهید برد و مناظری خواهید دید که تا ابد در ذهن شما نقش خواهند بست ! به قول معروف ” زیبایی در طبیعت در نقاطی یافت می شود که جاده ای از آن رد نمی شود ! “

اما من نیز این نکته را قبول دارم که کوهنوردی در ابتدای کار، برای بعضی از افراد می تواند سخت و طاقت فرسا باشد ! ( مخصوصا اگر استرس این را هم داشته باشید که نتوانید با سرعت گروه ادامه دهید و یا در میانه راه، از صعود خود منصرف شوید ! )، اما اگر بتوانید بدن و ذهنتان را برای کوهنوردی آماده کنید، سختی مسیر خیلی زود تبدیل به لذت خواهد شد !

در مقاله زیر، به چند نکته اساسی برای کسانی که می خواهند اولین صعودشان را انجام دهند، اشاره خواهیم کرد! با رعایت این نکات، صعودی لذت بخش و آسان خواهید داشت !

1 – همه چیز به پا و پوشش های آن ربط دارد !

لازمه ی یک صعود موفق و لذت بخش، داشتن یک جفت پای توانا و پوشش های مناسب آن می باشد! البته پوشش پاهای شما ( بوت و کفش ها ) ، تا حد زیادی به مسیر و جاده ی که در آن هستید، مربوط می شود . به قول گفتنی : بهتر است در صعود های کوتاه و مسیر های ساده، کفش های جدیدتان را امتحان و به آن ها عادت کنید !

در کل، خود من طرفدار کفش هایی هستم که به پشتیبانی عضلات ماهیچه پا می آیند، ضد آب هستند و تعادلتان را در مسیر افزایش می دهند. شاید بوت های کوهنوردی از نظر من بهترین کفش ها برای کوهنوردی باشند، چون حسابی تعادلتان را در مسیر افزایش می دهن ، ضدآب هستند و قیمت نسبتا مناسبی نیز دارند !

همچنین سعی کنید بندهای کفشتان را محکم کنید تا پاهایتان در بوت کاملا جفت شود. چند چسب زخم برای تاول های احتمالی با خود بیاورید. جوراب های ضخیم و جاذب تعرق و آب بپوشید. جوراب های پشم مارینو بهترین کیفیت را در بازار دارند، اما اگر شما نیز مثل من نسبت به آن ها حساسیت دارید  سراغ جایگزین دیگری بروید.

همچنین استفاده از باتوم های کوهنوردی را به شما توصیه میکنم ، مخصوصا اگر مسیر سر پایینی را پیش رو دارید . من همیشه از آن ها برای کاهش فشار روی زانوها و افزایش تعادل در مسیر استفاده می کنم.

2 – تمرین کنید تا با آمادگی کامل صعودتان را آغاز کنیـــد !

 

بهترین راه برای تقویت جسمانی در هر ورزشی، انجام خود آن ورزش می باشد ! اگر می خواهید خودتان را برای صعودی بزرگ آماده کنید و هنوز راجع به تناسب اندام و آمادگی بدنتان در مسیر اطمینان حاصل نکرده اید، یک مسیر ساده و نزدیک به خود پیدا کنید و تمرین خود را به آنجا ببرید . اگر در شهر زندگی می کنید، سراغ باشگاه های بدنسازی بروید و تمرین stair climber و the elliptical را انجام دهید . بدنتان را مثل سنگ نورد ها آموزش دهید و سعی کنید تا جایی که می شود، پاهایتان را تقویت و از آن ها استفاده کنید !

مقاله پیشنهادی :  تمرین های کوهنوردی

اگر فردا، صعودی بزرگ پیش رو دارید و هم اکنون این مقاله را مطالعه می کنید، شاید کار کمی برایتان سخت باشد ! اما نگران نباشید ! شاید وقت زیادی برای تمرین نداشته اید و حالا هم وقت کافی برای انجام آن ها نیست ! بجای اظطراب و ترس ، نکته ی بعدی را بخوانید چون خیلی بدردتان خواهد خورد !

3 – کوهنوردی فعالیتی ذهنی تا فیزیکی می باشد !

شاید خیلی ها فکر می کنند هر چقدر تناسب اندام بهتری برای کوهنوردی داشته باشیم، انجام آن بسیار لذت بخش تر خواهد بود ! این نظریه تا حد زیادی درست است ،اما توجه داشته باشید که این تمام لازمه های صعود نخواهد بود ! از نظر کوهنوردان حرفه ای، کوهنوردی یعنی تحمل فشار ! فشار هایی که بیشتر آن ها ذهنی خواهد بود !

سعی کنید با تلقین به خود در مسیر، مثبت اندیش باشید ! کلماتی مثل ” نمی توانم و یا ” نمی شود ” را به کار نبرید ! اگر مثبت اندیش باشید و از این کلمات نا امید کننده نیز دوری کنید، خیلی زود متوجه می شوید که صعود برایتان بسیار آسان و لذت بخش تر خواهد شد ! همچنین وقتی که به پایان صعود رسیدید و مناظر زیبا و منحصربفرد را در ذهنتان ثبت کردید، می توانید مطمئن باشید که پاداش این چالش فیزیکی را گرفته اید !

مقاله پیشنهادی : چرا کوهنوردی بهترین ورزش برای جسم و روان است ؟

4 – به بدن خود احتـــــــرام بــــگذارید !

کوهنوردی ورزشی رقابتی نمی باشد ! ( این چیزی است که هنوزم بعضی وقت ها آن را به خودم یادآوری می کنم ! ) این که چه کسی به عنوان نفر اول به نوک قله و یا انتهای مسیر می رسد، به هیچ وجه مهم نمی باشد ! بعضی افراد از دیگران سرعت بیشتری دارند و این یک حقیقتی است که باید آن را بپذیریم !

هیچ گاه قدرت و تاثیر استراحت های 30 ثانیه ای را در مسیر، دست کم نگیرید. اگر نیاز به وقت بیشتری دارید، آن را به یک دقیقه افزایش دهید . اگر در مسیر سختی هستید، تا جایی که می توانید از این استراحت ها و وقفه ها استفاده کنید تا جانی دوباره بگیرید. اما سعی کنید آن ها را زیاد طول ندهید تا عضلات شما سرد نشوند !

علاوه بر این، سعی کنید قبل از انجام یک صعود چند هفته ای، چند صعود کوتاه و روزانه انجام دهید تا با سختی ها و مشکلات مسیر، آشنا شوید .

5 – خوب بخــــورید و خوب بیاشـــــامید !

خوب غذا بخورید و آبرسانی به بدنتان را نیز به موقع و به اندازه کافی انجام دهید . اگر در طول مسیر گشنه و یا تشنه شدید، تغذیه و آبرسانی را به اندازه کافی انجام نداده اید ! به یاد داشته باشید که انرژی، کلید اصلی موفقیت در کوهنوردی است . یک صبحانه ی مفصل بخورید و چند خوراکی سبک و مغذی با خود بیاورید تا در طول مسیر از آن ها استفاده کنید .

من به شما میوه های خشک و خشکبار را توصیه می کنم . این خشکبار ها نسبت به وزن کم خود، انرژی زیادی دارند . همچنین، فرقی نمی کند هوای بیرون سرد و یا گرم باشد، خشکبار ها در همه روزهای سال، خوشمزه هستند ! محصولات طبیعی که خوردن آن ها در هنگام راه رفتن بسیار آسان می باشد و نیازی به توقف در مسیر ندارید . من معمولا از خشکبار ها و یا شکلات های انرژی زا ( به دلیل شکر و انرژی بالا ) در مسیر استفاده می کنم.

به یاد داشته باشید که باید در مسیرتان سوخت کافی داشته باشید و این سوخت تنها غذای شما می باشد ! آبرسانی به بدنتان را به موقع انجام دهید تا انرژی شما بیهوده تلف نشود و بیماری های دیگری مثل ( گرما زدگی و… ) سراغتان نیاید !

 

مقاله پیشنهادی : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم؟

6 – نحوه صحیح آبرسانی به بدنتان را یاد بگیرید !

بطری های آب یکی از سنگین ترین وسایل شما برای حمل و همچنین مهم ترین چیزی هستند که شما در مسیر به آن ها احتیاج پیدا خواهید کرد .


در خیلی از مسیر های کوهنوردی در جهان مثل The Annapurna circuit و مناطقی مثل Patagonia و Switzerland، این شانس را دارید تا بطری های آب خود را با منابع آبی اطراف پر کنید ! اما در اکثر مسیر های کوهنوردی در جنوب غربی آمریکا، خبری از دریاچه و یا رودخانه نمی باشد ! پس سعی کنید قبل از صعود، مسیر خود را به خوبی بشناسید و اگر منبع آبی در مسیر شما بود، آب کمتری با خود حمل کنید و کوله خود را سبک تر کنید.

کافی است تا مکان مورد نظر خودتان را گوگل کنید تا از وجود منابع آبی در مسیر، اطمینان حاصل کنید . سعی کنید چند روش برای تصیه آب با خود داشته باشید .( مثل نی های تصفیه ساز و یا استریپین ها ) . به یاد داشته باشید تصفیه آب در طبیعت یکی از مهم ترین موارد قبل از آشامیدن آن می باشد!

مقاله پیشنهادی : همه چیز درباره نوشیدن آب در کوهپیمایی

 

7 – صورتتان را بپوشانید، از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید و به صورت چند لایه ای لباس بپوشید !

 

 

مناسب ترین پوشش در کوهنوردی و طبیعت گردی ، پوشش به صورت چند لایه ای است ! اگر مسیر شما در ارتفاع بلندی واقع شده است، پوشش شما اهمیت دو چندانی پیدا می کند ! سعی کنید یک کوله پشتی با کیفیت که با آناتومی بدن شما تناسب دارد، با خود داشته باشید و وسایلتان را به شکل صحیح در آن بچینید !

در جنوب شرقی آسیا، هوا بیشتر گرم و مرطوب می باشد اما در کوهنوردی 4 روزه در مسیر Rinjani ( از آنجایی که این مسیر در ارتفاعات بلندی واقع شده است ) ،به یک کاپشن احتیاج پیدا کردم ! حتی در مسیر صعود یک روزه به قله Mt. Kinabalu  درBoreno، به دلیل افزایش ارتفاع در نوک قله، سراغ یک کاپشن پشمی برای سرما رفتم !

اما بر خلاف جنوب شرقی آسیا، اکثر مسیر ها در اوتاه و کالیفرنیا در تابستان بسیار گرم هستند و به همراه داشتن یک کاپشن، بیشتر شبیه به یک جوک می باشد ! در این شرایط، بجای کاپشن باید مقدار زیادی ضدآفتاب، یک کلاه و یک پوشش خنک و راحت داشته باشید. همیشه از آب و هوای مسیر خود اطلاع داشته باشید، زیرا بدون پوشش مناسب در مسیر، کارتان بسیار سخت می شود و حتی ممکن است جانتان نیز در خطر بیفتد !

در آخر اگر قصد طبعیت گردی در جنگل دارید، حتما یک قوطی های حشره کش با خود داشته باشید.

 

کلام آخــــر :

 

با رعایت این نکات در کوهنوردی، هم از نظر ذهنی و هم از نظر فیزیکی، آمادگی بیشتری برای صعود خواهید داشت  و تجربه بهتری نیز از صعودتان ثبت خواهید کرد. به یاد داشته باشید که کلید اصلی در صعود، لذت بردن از آن، راحتی در طول مسیر، آبرسانی و تغذیه کافی و احترام به سطح و سرعت بدنتان می باشد !

همچنین، سعی نکنید در طول مسیر مضطرب و پریشان باشید ! شما کوهنوردی می کنید تا مناظر زیبای مسیر را ببینید و از آن لذت ببرید !

همانطور که در کوهنوردی پیش می روید و به ریتم و آهنگ آن عادت می کنید، این نکته را نیز به یاد داشته باشید که کوهنوردی، فعالیتی بسیار اعتیاد آور است ! اعتیادی که چیزی جز سلامت جسم و روان برای شما به ارمغان نخواهد آورد !

پس آرام باشید و کوهنوردی کنید !

منبع : Bemytravelmuse

لوازم کوهنوردی

زمان مطالعه: 5 دقیقه

لوازم کوهنوردی همیشه جزو مهمترین ابزار و لوازم مورد نیاز یک کوهنورد جهت رفاه، آسایش و ایمنی یک کوهنورد است.

برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد. در این مطلب وسایل لازم کوهنوردی را از دیدگاه انفرادی و گروهی مورد بررسی قرار داده‌ایم.

لوازم انفرادی

موارد ذکر شده برای وسایل انفرادی می‌توانند برای برنامه‌های بیشتر از یک روز مورد استفاده قرار بگیرند. کوهنوردان با توجه به مدت زمان برنامه و فصل صعود و کوهپیمایی وسایل خود را می‌بندند. مهم‌ترین وسایل یک کوهنورد کفش، کوله و کیسه خواب وی می‌باشند.

[adrotate group=”1″]

کفش: بهترین نوع کفش برای کوه، پوتین است، به دلیل اینکه مقاوم است، تخت مناسبی دارد و به‌خوبی می‌تواند مراقب مچ پا و خود پا باشد. کفش کوه نه آن‌قدر باید تنگ باشد که ایجاد ناراحتی کند و نه گشاد باشد که باعث تاول شود.رویه آن می‌تواند، هم از جنس طبیعی چرم باشد و هم از جنس مواد مصنوعی. چرم طبیعی بسیار مناسب است، به دلیل اینکه قابل انعطاف است و به خوبی عمل تهویه را انجام می‌دهد. امروزه کمتر از این نوع کفش استفاده می‌کنند ولی چرم هم طرفداران خودش را دارد. پس از هر بار استفاده باید کفش را شست، قالب زد (به ویژه در کفش‌های چرمی) و سپس در هوای آزاد و دمای متعادل خشک کرد و واکس زد تا انعطاف خود را از دست ندهد.

مقاله پیشنهادی: نحوه شست و شو کفش کوهنوردی 

انواع کوله پشتی: در برنامه‌های یکروزه یا کمتر لازم نیست حتما یک کوله‌پشتی با کلی وسیله با خود حمل کنید. از یک کیف کمری کوچک نیز می‌شود استفاده کرد. در برنامه‌های چند روزه به دلیل اینکه امکان دارد دسترسی به منابع غذایی غیر ممکن باشد، باید یک کوله با خودتان ببرید. کوله کوه‌پیمایی از جنس پارچه‌های ضدآب و مقاوم ساخته می‌شود. وزن کوله باید به گونه‌ای باشد که به کمر فشار نیاورد و خسته کننده نباشد.اگر بخواهید یک برنامه چند روزه بروید و تمام وسایل کوهپیمایی را با خود ببرید و از آمادگی جسمانی خوبی هم بهره‌مند باشید باید حداکثر حجم کوله‌پشتی‌تان معادل ۲۵ تا ۳۰ لیتر باشد.

مقاله پیشنهادی :چگونه بهترین کوله پشتی را برای کوهنوردی انتخاب کنید 

کیسه خواب: کیسه خواب یک جزء مهم و اساسی در کوهنوردی به حساب می‌آید، به دلیل اینکه هم مانع نفوذ رطوبت می‌شود و هم در مقابل سرما از ما مراقبت می‌کند. از همه مهم‌تر اینکه هیچ‌کس از یک خواب راحت در یک کیسه خواب گرم و نرم بدش نمی‌آید.در یک کوه‌پیمایی یکروزه یا کمتر که زمان رفت و برگشت مشخص است، نیازی به کیسه خواب نیست. در تابستان زیر سایه یک درخت و در زمستان کنار آتش می‌توانیم خواب لذت‌بخش کوتاهی داشته باشیم اما در سفر‌های چند روزه، حتما به یک کیسه خواب نیاز خواهیم داشت. کیسه خواب با ظرفیت‌های یک و دو نفره طراحی می‌شود و در ۲جنس متفاوت پر(قو یا مرغ) و الیاف مصنوعی (پشم شیشه) موجود است.

  مقاله پیشنهادی:راهنمای خرید کیسه خواب

 

  • پیراهن و شلوار پلار
  • کاپشن و شلوار بادگیر
  • کت پر یا ویسکوز یک پوش
  • انواع کلاه کوهنوردی
  • انواع دستکش کوهنوردی
  • جوراب کوهنوردی: جوراب علاوه بر اینکه باعث گرم کردن پاها می‌شود، مانع از اصطکاک بین پا و کفش نیز می‌شود که این موضوع بیشتر ویژگی جوراب‌هایی است که از الیاف مصنوعی و پشم درست شده‌اند. بهتر است از جوراب‌های نخی استفاده نکنید چون خیس شده و باعث تاول زدن پا می‌شود.
  • عینک کوهنوردی: یک عینک مناسب برای کوه عینکی است که: امواج ماورای بنفش را تا حد زیادی کم کند، اختلاف سطح در دید ایجاد نکند، به درستی روی صورت بنشیند و فیکس شود، در برابر باد و توفان مقاوم باشد، چشم‌ها را در برابر خار و خاشاک یا ذرات یخ محافظت کند و اطرافش پوشیده باشد (برای مناطقی که امکان کولاک در آن وجود دارد).
  • باتوم (چوب دست اسکی)
  • انواع گتر کوهنوردی
  • شنل باران (پانچو)
  • زیرانداز (اسفنجی یا بادی)
  • کلنگ کوهنوردی
  • طناب انفرادی و کارابین
  • یخ شکن (کرامپون)
  • جعبه کمکهای اولیه
  • پتوی نجات
  • بطری آب: بطری‌های آب معمولاً از پلاستیک، شیشه یا فلز ساخته شده‌اند. بطری‌های آب در اشکال، رنگها و حجم‌های مختلف در دسترس هستند. بهتر است از بطری‌های فلزی یک لیتری برای برنامه‌های کوهنوردی خود استفاده کنید.
  • فلاسک چای
  • چراغ قوه (دستی یا پیشانی با باتری اضافی)
  • قطب نما
  • سوت: در مواقع اضطراری و خطر و برای پیدا کردن همراهان خود باید سوت به همراه داشته باشید. سوت‌های کشیده بدون توپک و غیرفلزی مناسب برای کوهنوردان است.
  • خمیر دندان و مسواک
  • ظروف غذا
  • وسایل دوخت و دوز
  • حوله کوچک
  • کارت شناسایی
  • کبریت و فندک-شمع
  • چند برگ روزنامه
  • بشقاب، قاشق، لیوان، چاقو، دربازکن‌ کنسرو
  • وسایل پاک کننده
  • دستمال کاغذی
  • دفترچه یادداشت و مداد
 

 

[adrotate group=”1″]

لوازم گروهی کوهنوردی

برای برنامه‌های کوهنوردی چند روزه به هیچ عنوان تنهایی سفر نکنید مگر اینکه تجربه شما زیاد باشد و قبل از سفر مسیر خود را کاملا با افراد آشنا در جریان بگذارید. بهتر است همیشه با گروه به ارتفاعات بروید و قله‌های مختلف و جاهای بکر را بازدید کنید. بعضی از وسایل زیر را می‌توانید بین همراهان خود تقسیم کنید. برای مثال هر فردی لازم نیست چادر کوهنوردی داشته باشد می‌توان یک چادر ۴ یا ۱۰ نفره تهیه کرد و با دیگران جای خواب را سهیم شد.

مقاله پیشنهادی : ۱۰ دلیل برای اینکه با دوستانتان به کوهنوردی بروید

  1. چادر کوهنوردی: چادر یکی از مهم‌ترین وسایل در کوهنوردی، خانه متحرک یک طبیعت‌گرد و یک وسیله گروهی است، زیرا در مقابل گرما، سرما، باران، برف و … از ما به‌خوبی مراقبت می‌کند در انتخاب چادر عوامل متعددی از جمله نوع برنامه .ارتفاع .فصل اجرای برنامه. آب و هوا.تعداد افراد و… اهمیت دارد.به طور کلی چادرها به دو نوع کمپینگ و ارتفاع تقسیم می‌شوند.
  2. ارتفاع سنج
  3. صندلی سنگنوردی (هارسن)
  4. انواع کارابین‌های مورد نیاز لازم
  5. چراغ روشنایی (گازی)، فانوس شمعی
  6. کتری، قوری
  7. چراغ خوراک‌پزی: چراغ خوراک پزی یکی از لوازم بسیار کاربردی برای کوهنوردان خصوصا در فصول سرد سال میباشددر زمستان که دمای هوا در کوهستان غالبا زیر صفر است یک چراغ گازی ایمن کاربردی بسیار دارد. از گرم کردن غذا یا آب کردن یخ و برف و…در زمستان یک کوهنورد با نوشیدن چای داغ گرم شده و با خوردن یک وعده غذای گرم هم اشتهای بهتری خواهد داشت و هم اینکه جذب و هضم غذا راحتتر بوده و کالری کمتری مصرف میکندلذا داشتن یک چراغ خوراک پزی ایمن بسیار کاربرد دارد و برای یک صعود زمستانی فوق العاده مفید است.
  8. نقشه، کروکی، گزارش برنامه
  9. بیلچه
  10. وسایل عکاسی

انتخاب وسایل جانبی فوق العاده سبک

توجه داشته باشید که انتخاب کوله پشتی های سبک که آویز های بسیار سبک دارند به این معنی است که این دسته از کوله پشتی ها توانایی حمل بار های خیلی سنگین ندارند و تغییر شکل داده و آویزان میشود.

منبع:
https://wikimountain.ir

دوچرخه سواری در کوهستان

زمان مطالعه: 6 دقیقه

داشتن یه تفریح هیجان انگیز که ذهن و بدن آدم رو هم زمان درگیر خودش بکنه، یکی از لذت بخش ترین کارهای دنیاست. ورزش کردن شاید بیشتر از اینکه روی بدنمون تاثیر بذاره، روحیه و حال ذهنی مون رو بهتر می کنه.

دوچرخه سواری کوهستان از رشته هایی هست که به استقامت، قدرت، تعادل و تسلط کامل به دوچرخه احتیاج داره. توی این ورزش شما باید به طور کامل روی مسیرتون تمرکز کنید و برای هر مانعی که قراره سر راهتون سبز بشه آماده باشید. میلیون ها نفر سرتاسر دنیا به این ورزش علاقه مند هستن و در این زمینه فعالیت می کنن. احساس آزادی، درگیری با طبیعت و اکتشافات جدید و نگه داشتن بدنی سالم از فواید دنبال کردن این رشته به شمار میرود.

این ورزش با رشته‌هایی همانند کراس کانتری، کراس کانتری ماراتن، down hill، فور کراس، پریدن از خاک، مسابقات تعقیبی برگزار می‌شود.

دوچرخه‌سواری کوهستان از اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی به صورت مدرن انجام می‌شود و از سال ۱۹۹۶ در بازی‌های المپیک رسماً برگزار شده‌است.

 

دوچرخه کوهستان به چهار دستهٔ عمده تقسیم می‌شود:

  • سخت:دارای انعطاف‌پذیری بسیار اندک
  • دم سخت(به انگلیسی: Hard tail):دارای انشعاب محور تعلیق جلویی و بدون محور عقب
  • دم نرم(به انگلیسی: Soft tail):دارای محور تعلیق عقب کوچک
  • دوگانه یا دارای سیستم تعلیق کامل(به انگلیسی: full suspension)
  •  

دوچرخه کوهستان بعد از دوچرخه های هایبرید بیشترین تولید را به خود اختصاص میده. در قدیم معمولاً این دوچرخه‌ها ۸، ۹ و ۱۰ دنده در عقب و ۳ دنده در جلو داشتند، اما اکنون با پیشرفت این سبک از دوچرخه استانداردهای آن دستخوش تغییرات زیادی شده است و در جدید ترین مدل ها دنده در عقب به تعداد 12 و در جلو به تعداد 1 درآمده است. این فرایند باعث شده است که وزن سیستم دنده کمتر و بازدهی بالاتری برای مسابقات داشته باشد.

دوچرخه سواری کوهستان همیشه نباید توی کوهستان انجام بشه و از حیاط خونه تون گرفته تا جاده های خاکی، هر جایی امکان پذیره. اما دلچسب بودن این ورزش به اینه که توی دل طبیعت انجام بشه، مثلا از بالا تا پایین یه مسیر خاکی در دل کوه و تپه ها. دوری از زندگی شهری و تلاش برای پیدا کردن مسیر لا به لای درخت ها و تپه ها به آدم حس خودکفایی میده، انگار شما میتونید به تنهایی از پس هر مانعی بربیاید

تنها چیزی که در وهله ی اول برای دوچرخه سواری کوهستان لازم دارید یه دوچرخه ی مخصوص کوهستانه. این دوچرخه ها رده بندی های مختلفی دارن و از بعضی دوچرخه های معمولی گرفته تا خیلی پیشرفته تر، همه میتونن تجربه ی دوچرخه سواری در کوهستان رو داشته باشن. چیزی که مهمه اینه که اگه قراره پرش یا حرکات خاص و شدیدی با دوچرخه انجام بدین، دوچرخه تون باید ویژگی های خاصی برای دسته، صندلی، بدنه و… داشته باشه. لوازم جانبی دیگه که به فعالیتتون کمک می کنه اینهاست: کلاه ایمنی مخصوص دوچرخه، یک جفت دستکش، عینک، لباس محافظت کننده، دستگاه جی پی اس، تلنبه و چراغ های ال ای دی برای دوچرخه سواری در شب.

دوچرخه سواری کوهستانی از کجا شروع شد؟ در دهه ۱۹۷۰ بود که خیلی از دوچرخه سوارها تصمیم گرفتن این رشته رو به جاده های خاکی بکشونن و تقاضای زیادی برای مسابقات از بالا تا پایین کوه بود (down hill). اما خیلی زود تصمیم گرفتند مسابقات از پایین تا به بالای کوه (up hill) رو هم برگزار کنن و اینطوری بود که قطعه های جدید برای این کار درست شد و این ورزش خیلی سریع توسعه پیدا کرد.

اگه علاقه مند به دوچرخه سواری کوهستان هستید، بهتره با خریدن یه دوچرخه استاندارد شروع کنید و اول تسلطتتون رو نسبت به دوچرخه سواری بالا ببرید. برای خبردار شدن از مسیرهای دوچرخه سواری شهرتون، با یکی از فروشگاه های لوازم حرفه ای دوچرخه مشورت کنید.

چگونه از گرفتگی عضلات در دوچرخه سواری جلوگیری کنیم :

ویل شرمن به عنوان یکی از مسابقه دهندگان دوچرخه کوهستان، 10 دقیقه از بهترین رکوردش جلوتر بود که گرفتگی عضلات چهار سر وی سبب زمین خوردن شدید وی در مسیری هموار گردید. به محض اینکه اون احساس کرد عضلاتش به هم گره خورده و به اندازه ی یک توپ گلف برآمده شده است، شرمن تنها توانست نظاره گر رقبای دیگرش باشد که در حال عبور از اون به سمت خط پایان بودند.

معمولاً بیشتر ورزشکاران حرفه ای با نشانه های گرفتگی آشنایی دارند- خستگی، خشکی و درد ناگهانی در هنگام خمش و پیچش از نشانه های بروز گرفتگی دردناک عضلات می باشد. همچنین تحت فشار قرار دادن عضلات یا از دست دادن مقادیر زیاد الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم در طی فعالیت شدید می تواند روند گرفتگی را تسریع بخشد. دوچرخه سواران می توانند بیش از 3000 میلی گرم سدیم را در کمتر از 2 ساعت از دست بدهند. با توجه به اینکه بیشتر نوشیدنی ها و مکمل های ورزشی حاوی 200 میلی گرم یا کمتر، الکترولیت می باشند، درک کمبود مواد مغذی در بدن را آسانتر می کند.

مقاله پیشنهادی :تمرین های کوهنوردی

حدس زدن در مورد اینکه شما چه میزان سدیم پیش از شروع گرفتگی از دست می دهید تقریباً غیرممکن است. همچنین این معضل در هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتد برای مثال در طول دوچرخه سواری در یک روز گرم و شرجی تابستان یا هنگامی که شما در منزل مشغول استفاده از دوچرخه ثابت و تمرین های هوازی باشید. پس، حفظ عضلاتتان در بهترین حالت ممکن، نیازمند مقادیر قابل توجهی مواد و مکمل های مغذی می باشد- بعلاوه، نوشیدن مایعات بطور مکرر در هنگام دوچرخه سواری، از نوشیدن یکباره و به مقدار زیاد جلوگیری می کند که اینکار (نوشیدن یکباره و بسیار زیاد) نیز ریسک های زیادی را بدنبال دارد. 

مقاله پیشنهادی: نمک ، سدیم نقش آن در رژیم غذایی و تاثیر آن بر سلامت


نوشیدن کم مایعات می تواند سبب گرفتگی عضلات و کم آبی بدن شود، اما نوشیدن بسیار زیاد مایعات نیز می تواند زندگی فرد را با تهدید مواجه کند که به آن “هیچوناتِرِمیا” گفته می شود. (کاهش سطح سدیم به دلیل کاهش غلظت خون در اثر نوشیدن بسیار زیاد مایعات). پس، نوشیدن مقادیر کافی مایعات برای بدن بسیار حیاتی می باشد.

بعد از مدت ها، شرمن در یک آزمایش شرکت کرد. اون باید روی یک ترینر، یه مدت یک ساعت بدون آب به همان سختی که در مسابقات رکاب زده بود، رکاب می زد تا جایی که اسفنج متصل به بدنش در اثر تعریق وی، کاملاً خیس شود.
شرمن می گوید: در انتهای آزمایش آنقدر تشنه بودم که تلاش می کردم که با کج کردن سرم، قطره های عرق را به دهانم بریزم!
شرمن چیزی حدود 3000 میلی گرم سدیم را در طی تست از دست داد. مقدار سدیمی که اون از دست داد خیلی زیاد بود ولی چیز عجیبی نبود. موسسه لانگ فورد (بانی این آزمایش) می گوید: حدود 25 درصد ورزشکاران در اثر تعریق چیزی در این حدود یا حتی مقادیر بیشتری الکترولیت را از دست می دهند. همچنین میزان نیروی اون بیش از 30 وات در طول 20 دقیقه آخر تست بدون آب، کاهش یافت.

 

برای اغلب دوچرخه سواران، راه حل مناسب فراهم آوردن ترکیبی از مواد مغذی و مایعات کافی در حین دوچرخه سواری می باشد: لانگفورد به شرمن توصیه نمود تا سدیم دریافتی خود را به میزان 3 برابر افزایش دهد و از خوراکی های نمکی استفاده نماید. دوچرخه سوارانی که تعریق شان نمک بیشتری دفع کرده یا نیاز به مواد غذایی بیشتری دارند، ممکن است نیازمند برنامه جامع تری برای نوشیدن مایعات دارند.
شرمن می گوید: تا قبل از این، نمی توانستم حتی 100 کیلومتر بدون گرفتگی دوچرخه سواری کنم. این اولین هفته با برنامه جدید تغذیه و نوشیدن مایعات من است و توانستم چهار و نیم ساعت با حداکثر توان رکاب بزنم بدون هیچ گونه گرفتگی. این برای من شگفت انگیز بود!

چهار ترفند هوشمندانه برای جلوگیری از گرفتگی عضلات دردوچرخه سواری :

چه بخواهید در یک آب و هوای گرم در زمستان سفر کنید یا تمرین تان را در تابستان پیش ببرید، به بدنتان این اجازه را دهید تا پیش از آغاز فعالیت های شدید، برای چند روز با دماهای بالا سازگار شود.
نوشیدن مایعات به طور مکرر
حداقل 600 سی سی مایعات در هر ساعت دوچرخه سواری مصرف نمایید، در صورت گرمای شدید محیط بیرون، این مقدار را دو برابر افزایش دهید. اگر در به خاطر آوردن زمان هر بار نوشیدن، مشکل دارید، از یک تایمر بر روی ساعت یا تلفن همراه خود استفاده کنید.
علائم گرفتگی را سریعاً تشخیص دهید
اگر احساس گیجی یا حواس پرتی و خستگی کردید، هر 20-30 دقیقه 700 سی سی نوشیدنی ورزشی یا یک ژل حاوی سدیم مصرف کنید. ممکن است شما نتوانید مانع گرفتگی شوید، اما می توانید از شدت آن بکاهید.
چوب شور و بیسکویت ترد (نمکی) بخورید
30 تا 60 دقیقه پیش از مواجهه با گرفتگی، مقادیری الکترولیت و کربوهیدرات حاوی شدیم زیاد مصرف نمایید.

دوچرخه سواری کوهستان به عنوان یکی از رشته های هیجان انگیز ورزشی، خطر آسیب دیدگی و صدمات رو هم به همراه داره. از یه خراش ساده گرفته تا مشکلات استخوانی و غیره، که از اکثر اینها میشه با داشتن تجهیزات ایمنی استاندارد جلوگیری کرد.

منبع: http://guybike.blogsky.com

سفر به جزایر جنوب ایران

زمان مطالعه: 7 دقیقه

یکی از محبوب ترین مقاصد گردشگری مسافران داخلی و خارجی جزایر جنوب ایران به ویژه خلیج فارس می باشد.در این منطقه بیش از سی جزیره وجود دارد که جزایر زیبایی مانند کیش با مدرن ترین و متفاوت ترین امکانات رفاهی آماده پذیرایی از گرشگران هستند و در مقابل بعضی از آن ها در طول تاریخ و برخی دیگر از ابتدا غیر مسکونی بوده اند. هر یک از جزایر جنوب ایران ویژگی های منحصر به فرد و پیشینه مختص خود را دارند .

جزیره کیش


جزیره کیش با مساحت ۹۱ کیلومتر مربع، خط ساحلی ۴۳ کیلومتر و شکل بیضی در خلیج فارس قرار گرفته است این جزیره مقصدی محبوب برای سفر به جنوب کشور در فصل‌های پاییز و زمستان است. این جزیره که در فصول سرد سال از آب و هوایی مطبوع برخوردار است، به عنوان توریستی‌ترین جزیره در حوزه آب‌های خلیج فارس شناخته شده و سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. جدای از تفریحات دریایی و آبی کیش که جذاب‌ترین بخش سفر است، این جزیره جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیاری را در خود جای داده است. از اسکله تفریحی کیش، پارک دلفین‌ها، کشتی یونانی، پارک ساحلی مرجان، کلبه هور و شهر زیرزمینی کاریز می‌توان به عنوان معروف‌ترین و مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری کیش نام برد. همچنین اگر اهل خرید کردن هستید در جزیره زیبای کیش بازارهای متعددی وجود دارند. در کیش می توانید تقریبا با هر بودجه ای مکانی برای اقامتتان پیدا کنید. البته نباید از کارتینگ، پلاژ، پارک دلفین، سافاری، آکواریوم و دیگر جاذبه های تفریحی آن غافل ماند. تفریحات آبی در کیش جایگاه ویژه ای دارند، از نمونه تفریحات آبی پرطرفدار می توان به شاتل، اسکوتر زیردریایی، فلای بورد، کیبل اسکی، بنانا، پاراسل اشاره کرد.

بزرگ ترین جزیره از جزایر جنوب ایران که ۱۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و آن را از ۲۲ کشور مستقل جهان بزرگتر می کند. وسعت و محل قرار گیری جزیره موجب شده است که از سده های پیش از میلاد مسیح در جنگ های زمان عیلامی ها تا اسکندر، امویان، عباسیان، پرتغالی ها و انگلیسی ها نقش مهمی داشته باشد. برای رسیدن به آن می توانید از خطوط هوایی و یا مسیرهایی دریایی از بندرعباس و بندر پل در ۷۰ کیلومتری آن استفاده کنید.

جزیره هنگام

در سفر به جنوب ایران با شگفتی‌های بسیاری مواجه می‌شوید که جزیره هنگام یکی از آن‌هاست. از اوایل آبان تا آخر زمستان بهترین فصل سفر به جزیره هنگام است، چرا که در این ایام از آب و هوایی معتدل و مطبوع بهره می‌برد. در این جزیره کوچک فرصت‌های زیادی برای خوش گذرانی و تفریح وجود دارد و نخل‌های سر به فلک کشیده و سواحل زیبا تنها گوشه‌ای از طبیعت بکر و تماشایی آن هستند. جزیره بکر هنگام در دو کیلومتری جنوب شرقی جزیره قشم قرار دارد و گردشگران بسیاری که قصد سفر به جنوب در پاییز و زمستان را دارند راهی آن شده و در سواحل زیبا و شگفت انگیزش آرام می‌گیرند. هنگام با دلفین‌های دوست داشتنی و بامزه‌ای معروف است که از اواسط پاییز مهمان جزیره می‌شوند و یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های هنگام به حساب می‌آیند .

جزیره هرمز

جزیره رویایی هرمز که به جزیره رنگین خلیج فارس هم معروف است در ۸ کیلومتری بندر عباس قرار گرفته و چشم اندازهای بی‌نظیری دارد. از آن‌جایی که جاذبه‌های گردشگری جزیره هرمز در فاصله کمی از هم قرار دارند به راحتی طی یک روز می‌توانید از همه یا حداقل بیشتر این جاهای دیدنی بازدید کنید. قلعه پرتغالی‌ها، دره رنگین کمان، دره سکوت، دره مجسمه‌ها، بازار محلی و موزه دکتر نادعلیان تعدادی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری این جزیره هستند.

و اما در میان سواحل تماشایی جزیره، ساحل سرخ معروف‌ترین آن است، ساحلی که شن‌ها و موج‌هایی به رنگ سرخ دارد و تماشای آن هوش از سر هر گردشگری می‌برد. خیلی از افرادی که به هرمز سفر می‌کنند شب را به قشم یا بندرعباس برمی‌گردند و از امکانات اقامتی این دو شهر استفاده می‌کنند. اما توصیه ما این است که یک شب را در سواحل زیبای هرمز چادر بزنید و با گوش سپردن به صدای امواج آرامشی کم‌نظیر را تجربه کنید. سواحل محیط زیست و مفنق برای کمپینگ مناسب‌تر هستند.

مقاله پیشنهادی : ۱۰ راهکار برای آسیب کمتر به محیط زیست در کمپینگ

جزیره قشم

اگر در فصل‌های پاییز و زمستان دلتان هوای سفر به جنوب را کرد، به شما اطمینان می‌دهیم یکی از بهترین مقاصد برای مسافرت می‌تواند جزیره قشم باشد. این جزیره در فصول سرد سال از آب و هوایی مطبوع و معتدل برخوردار است و آغوش گرم خود را به روی مسافرانی که می‌خواهند چند روزی را از سرمای هوا دور باشند باز می‌کند. ضمن این که جزیره قشم معمولا در نیمه دوم سال به خصوص زمستان خلوت‌تر از نیمه اول سال است و می‌تواند گوشه دنجی برای استراحت و به آرامش رسیدن شما باشد.

علاوه بر لذت بردن از تفریحات دریایی و ساحلی قشم در سفر به این جزیره می‌توانید از جاذبه‌های گردشگری فراوان آن مانند دره ستارگان، غار خربس، جنگل‌های حرا، تنگه چاهکوه و بندر لافت دیدن کنید. همچنین برای اقامت در قشم گزینه‌های متنوعی شامل اقامت در هتل، اقامتگاه بوم گردی، اجاره سوئیت و آپارتمان شخصی پیش روی شماست.

جزیره علاوه بر زیبایی های طبیعی فوق العاده  دارای آثار باستانی، تفریحات آبی و مراکز خرید متعدد نیز می باشد که آن را تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری محبوب تبدیل کرده است. قشم نخستین ژئوپارک خاورمیانه است و تحت حمایت یونسکو قرار دارد.


جزایر ناز

به نوعی به آن یکی از عجایب هفتگانه ی قشم هم می گویند. این جزایر در ساحل جنوب شرقی جزیره قشم، جایی در مسیر جاده ساحلی جنوبی و نرسیده به اسکله ساحلی روستای سوزا قرار گرفته است . شاید باورتان نشود اما منطقه ای در جنوب ایران و در حاشیه خلیج فارس وجود دارد که می توانید بر روی آب راه بروید و هنگام جزر دریا به اندازه یک کیلومتر در دریا پیاده روی کنید و تا بلندی های جزایر ناز را بدون آن که خیس شوید تماشا کنید. . همچنین از سکوی صخره‌ای جزایر می‌توانید منظره متفاوت خلیج فارس، تنگه هرمز، جزیره لارک و ساحل قشم را تماشا کنید. البته برای این کار باید به ساعات جزر آب توجه داشته باشد. علاوه بر پیاده روی در این منطقه ورزش های آبی بی نظیری هم وجود دارد که می توانید سفرتان را بی نظیرتر از همیشه بنمایید. هنگام جزر، باریکه‌ای از شن‌های درخشان، سه صخره‌ بیرون آمده از آب را به قشم وصل می‌کنند. این جزایر را محلی‌ها دو کَردَه می‌نامند و در نقشه‌ها به نام جزایر ناز ثبت شده‌اند و با همین نام نیز برای گردشگران شناخته‌ شده هستند. در زمان جزر با پس‌روى کامل آب دریا، براى مدت کوتاهى، باریکه‌اى از خشکى جزیره ناز را به ساحل قشم وصل مى‌کند. هرچند زمان این اتفاق کوتاه است، اما در همین مدت مسافران با ورود به جزایر ناز می توانند از بالای ارتفاعات، تنگه هرمز، جزیره لارک را تماشا کنند.

تفریحات هوایی در جزایر ناز اما اگر می توانید بابت تفریحات خود هزینه نسبتا زیادی را به نسبت پیاده روی و اسب سواری داشته باشید، می توانید تفریحات هوایی را در این مجموعه انتخاب کنید که عبارت از پاراگلایدر، کایت بورد، پاراموتور، چتربازی و بادسواری هستند. قطعا دیدن جزایر ناز از فراز آسمان ها تجربه بس دلچسب و غیر قابل توصیفی است. در ساحل جزایر ناز چادرهای دایمی جهت اجاره تجهیزات و استفاده آموزشی یا تفریحی از پاراگلایدر برپاست که به‌صورت حضوری و با کمک مربیان می‌توانید به تفریح بپردازید .

جزیره لاوان

جزیره لاوان پس از قشم و کیش سومین جزیره بزرگ خلیج فارس است و چیزی حدود ۷۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. این جزیره از شمال شرقی به بندر مقام و از شرق به جزیره شیدور منتهی می‌شود و از توابع دهستان لاوان در بخش کیش شهرستان لنگه استان هرمزگان است. جزیره لاوان به دلیل ذخایر عظیم نفتی از جزایر مهم خلیج فارس به حساب می‌آید و بخش گسترده‌ای از آن (حدود ۴۰ کیلومتر مربع) در اختیار سازمان‌های دولتی و وزارت نفت است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت بخش محدودی در اختیار گردشگران است که برای مسائلی از قبیل اقامت در جزیره لاوان باید به این نکته توجه کنند.

برای رسیدن به جزیره لاوان چند راه پیش روی خود دارید. یکی از راه‌ها این است که از طریق دریا و سفر از بنادری مانند بندر آفتاب، جزیره کیش، چارک و دیگر بنادر می‌توان به خط ساحلی جزیره لاوان رسید

راه دیگر که شاید بتوان گفت بهترین راه است و از طریق آن بیشتر می‌توان ماجراجویی کرد، رفتن به جزیره لاوان از طریق بندر مقام است. بندر مقام شهری کوچک در جوار جزیره لاوان و نزدیک‌ترین راه ارتباطی برای رسیدن به این جزیره است

برای شب ماندن و اقامت در جزیره لاوان باید حواستان به این موضوع باشد که بخش گسترده‌ای از جزیره و سواحل آن در اختیار دولت است. بنابراین اگر قصد کمپینگ در طبیعت و اقامت در جزیره را دارید باید کمی از شهر دور شوید و به سمت سواحلی مانند ساحل گرت بروید. گزینه دیگر پیش روی شما اجاره سوئیت‌هایی است که بنا به بودجه خود و هزینه‌ای که برای اقامت در نظر گرفته‌اید می‌توانید از میان آن‌ها انتخاب کنید.

جزیره مارو

مارو یا همان شیدور جزیره‌ای نزدیک به جزیره لاوان است که طبیعت بسیار بکری دارد و خالی از سکنه است. در زمان قدیم این جزیره پر از مار بوده و به همین خاطر به این نام معروف شده اما امروزه اثری از مارها در آن مشاهده نمی‌شود پس نترسید و با خیال راحت سفر کنید. از شگفتی‌های این منطقه این است که با ایستادن روی تپه‌های وسط جزیره می‌توانید کل جزیره را با یک نگاه تماشا کنید و در برابر چشمان خود بیاورید.

خیلی از مسافران و حتی محلی‌های لاوان معمولا برای گردش و تفریح چند ساعته به جزیره مارو می‌آیند و شب را در آن‌جا نمی‌مانند. اما اگر شما قصد اقامت در جزیره مارو را دارید، باید بدانید که امکانات و جای مناسبی برای اقامت ندارد و تنها گزینه پیش روی شما کمپ در طبیعت است.

اگر از آن‌هایی که اهل سفر و عاشق طبیعت بکرند از تجارب سفرهایشان بپرسید، بدون شک به شما می‌گویند که سفر به جنوب و جزایر و شهرهای زیبای آن یکی از بهترین تجربه‌هایشان است. شما هم می‌توانید با سفر به جنوب، این سرزمین گرم که مردمانی خونگرم و بی اندازه مهربان دارد خاطرات خوش و نابی را برای خود رقم بزنید.

منبع: www.shab.ir

27 نکته در کوهنوردی با کودکان

زمان مطالعه: 11 دقیقه

شاید امروزه با وجود تکنولوژی، حس و حال کوهنوردی با کودکان ، طبیعت گردی در میان جوانان کم رنگ تر شده باشد. ما در جهانی به هم پیوسته و پیچیده زندگی می کنیم و در جهان امروز، اکثر جوانان ترجیح می دهند در خانه بمانند و بجای ارتباط واقعی با دیگران ، در مسنجر های مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار کنند ! با یک کلیک ساده فیلم دانلود می کنیم و به دیدن عکس های طبیعت می پردازیم، اما هیچ گاه فکر نمی کنیم چرا برای رسیدن به آن مناظر ، از پاهایمان بجای اینترنت، استفاده نمی کنیم ؟

عشق و علاقه به طبیعت از دوران کودکی در انسان پدیدار می شود . درست زمانی که بچه ها تا غروب خورشید با دوستانشان در کوچه بازی می کردند. اما بچه های امروزی، دیگر اشتیاقی برای بیرون بودن ندارند . آن ها اکثر اوقات خود را در خانه می گذارنند و با دوستان خود نیز، در بستری به نام اینترنت گفت و گو و بازی می کنند !

به عنوان یک پدر و یا مادر، وظیفه ی ما این است که در کودکی، فرزندانمان را با طبیعت آشنا کنیم . این کار باعث می شود که با بزرگ شدن آن ها، عشق و علاقه آن ها به محیط بیرون نیز، بیشتر و بیشتر شود. شاید کوهنوردی و صعود با کودک خود، یکی از بهترین روش ها برای آشنایی آن ها با طبیعت باشد !

27 نکته در کوهنوردی با کودکان :

 

اگر بخواهیم با شما صادق باشیم، کوهنوردی با کودکان نیز سختی ها و چالش های خودش را دارد ! اما به یاد داشته باشید کوهنوردی با کودکان، یکی از بهترین شیوه ها برای آشنایی آن ها با طبیعت است . پس دست به کار شوید و برنامه ای کامل برای کوهنوردی و یا طبیعت گردی با کودکان خود، تنظیم کنید . در این مقاله با 27 نکته مفید در کوهنوردی با کودکان، اشاره خواهیم کرد .

1 – سعی کنید صعودتان را سرگرم کننده کنید !

 

کودکان عاشق سرگرمی هستند. از قوه ی تخیل و کنجکاوی آن ها استفاده کنید تا با انتقال اطلاعات به آن ها در هنگام کوهنوردی، صعودتان را سرگرم کننده جلوه دهید ! به آن ها بگویید شاید در مسیرمان فسیل دایناسور پیدا کنیم ! یک نقشه برای آن ها بکشید و بگذارید آن ها نقش رهبر را بر عهده داشته باشند . در مسیر نیز می توانید به انجام بازی های فکری بپردازید .

هر کاری می کنید ، سعی کنید سراغ سرگرمی هایی بروید که صعودتان را هیجان انگیز تر و سرگرم کننده تر کند.

2 – صبر و حوصله داشته باشید !

 

 

قرار نیست کودک خود را به صعودی 11 کیلومتری در ارتفاعات 2000 فوتی ببرید ! به یاد داشته باشید که این صعود ، برای آن هاست . کودکان پاهای کوچکی دارند و مطمئنان قرار نیست پا به پای ما در صعود های دشوار شریک شوند. سعی کنید با یک مسیر کوچک و آسان شروع کنید و کم کم با افزایش سن آن ها، مسیر را بلندتر و سخت تر کنید .

3 – با اوقات تلخی آن ها، کنار بیایید !

 

 

مطمئنا تمام کودکان در مواقعی، اوقات ما را تلخ می کنند ! خود ما نیز در کودکی این چنین بوده ایم . یاد بگیرید چگونه با این اوقات تلخی ها کنار بیایید . آن ها را آرام کنید و همانطور که در خانه با رفتار آن ها کنار می آمدید، برخورد کنید . شاید بهتر باشد در جایی توقف کنید ، کمی با آن ها حرف بزنید، چیزی بخورید و دوباره به راهتان ادامه دهید .

4 – ” ایمنی ” شرط اول صعود !

 

 

ایمنی در مسیر، اولین درسی است که باید به کودک خود بیاموزید ! یک کیف کمک های اولیه با خود داشته باشید تا در صورت بروز حادثه ای، سراغ آن بروید . حواستان به تپه ها و مسیرهای شیب دار باشد . کوهنوردی فعالیتی هیجان انگیز می باشد، اما تنها با چند قدم اشتباه، می توانید لذت آن را از بین ببرید . قانون های ایمنی در مسیر را برای آن ها بازگو کنید و نسبت به انجام آن ها، قاطع باشید . سعی کنید هر جایی خطری در مسیر دیدید، به کودک خود نشان دهید .

5 – به آن ها قانون ” اثری بر جای نگذاشتن ” را یاد دهید !

 

قانون ” اثری بر جای نگذاشتن ” مجموعه ای از باورهای قلبی کوهنودران در سراسر دنیاست ! سعی کنید در کودکی آن ها را با این قوانین آشنا کنید تا به اهمیت حفاظت و نگهداری از طبیعت پی ببرند . لازم نیست تمام قوانین حفظ و نگهداری از طبیعت را حفظ شوند، فقط سعی کنید به آن ها اهمیت مهربان بودن با طبیعت را بیاموزید.

مقاله پیشنهادی : 10 راهکار برای اینکه با محیط زیست خود، مهربان تر باشید !

6 – آن ها را از دید خود خارج نکنید !

 

 

حتی حرفه ای ترین کوهنوردان نیز با انجام چند حرکت اشتباه در جنگل، گم می شوند . بگذارید بازی کنند، در مکان های امن جست و جو کنند و از مسیر و دنیای اطراف خود لذت ببرند. فقط به آن ها بگویید زمانی که در حال بازی کردن هستند باید در مکانی باشند که شما بتوانید آن ها را ببینید و آن ها نیز در دید شما باشند.

7 – عجله نکنید !

 

 

کودکان کنجکاوی و علاقه ی خاصی برای جست و جو دارند. آن ها دوست دارند به یک باره در مسیر، سراغ سنگ ها و صخره ها بروند، به همه چیز دست بزنند و حسابی خودشان را کثیف کنند ! این یکی از بهترین قسمت ها در کوهنوردی با کودکان است ! عجله نکنید و درست مثل آن ها کنجکاوی به خرج دهید تا تا صعودی سرگرم کننده و هیجان انگیز داشته باشید !

8 – سعی کنید در طول مسیر، چند بار توقف کنید !

 

بدون شک کودک شما برای ادامه ی مسیر، نیاز به توقف هایی برای استراحت خواهد داشت. کوهنوردی انرژی زیادی لازم دارد و بدن کوچک آن ها نیز برای تامین این انرژی ، نیاز به توقف در مسیر و استراحت دارد . آخرین چیزی که دلتان می خواهد این است که مجبور شوید از ادامه ی صعود منصرف شوید و آن ها را تا رسیدن به اتوموبیلتان، کول کنید !

بیشتر بخوانید : اهمیت استراحت در کوهنوردی

9 – بگذارید کودکتان نقش ” رهبر ” داشته باشد !

 

 

کودکان معمولا هیچ گاه نقش رهبر را تجربه نمی کنند و این اغلب پدر و مادر هستند که نقش لیدر را بر عهده دارند. بگذارید هر کدام از آن ها به صورت نوبتی نقش لیدر و رهبر گروه را داشته باشند. با این کار به آن ها حس قدرت می دهید و آن ها نیز هدفی برای این صعود انتخاب می کنند . همچنین با این کار مطمئن می شوید که سرعت پیاده روی شما پایین است و بدن آن ها به این زودی ها خسته نمی شود !

10 – در نزدیکی آب، باشید !

 

 

کودکان عاشق آب هستند و این حقیقت بر کسی پوشیده نیست. پس شاید بهتر باشد از این حقیقت به نفع خودتان استفاده کنید ! مسیری را انتخاب کنید که نزدیک به رودخانه و یا دریاچه ای باشد تا کودکان بتوانند مقداری آب بازی کنند ! فقط حواستان باشد اگر قصد شنا داشتند با آن ها به داخل آب بروید و فقط در قسمت های کم عمق شنا کنید. چند جفت لباس اضافه نیز با خود داشته باشید تا به محض خروج از آب، آن ها را با لباس های خیس شده تعویض کنید .

11 – دوستانشان را نیز با خودتان بیاورید !

 

هرچند کوهنوردی به صورت انفرادی لذت های خودش را دارد، اما این سبک از کوهنوردی، هنوز برای کودکان شما زود است ! زمانی که بزرگ تر شدند، می توانند کوهنوردی به صورت انفرادی را تجربه کنند . در حال حاضر، سعی کنید دوستانشان را نیز در این صعود شریک کنید و آن ها را نیز با خود بیاورید. یکی از مزیت های آن این است که کودکان در کنار هم، کمتر اوقات تلخی می کنند و معمولا در کنار دوستانشان رفتار بهتری از خود نشان می دهد. این یک موقعیت برد – برد برای شماست !

مقاله پیشنهادی : ۱۰ دلیل برای اینکه با دوستانتان به کوهنوردی بروید

12 – آب را فراموش نکنید !

 

 

آبرسانی به بدن یکی از مهم ترین نکات در کوهنوردی است. این نکته زمانی که در هوای گرم کوه پیمایی می کنید، اهمیت دو چندانی پیدا می کند . حتی خود ما نیز هنگامی که در زیبایی طبیعت غرق می شویم، گاهی آب خوردن در مسیر را فراموش می کنیم. مطمئن شوید که به اندازه ی کافی با خود آب می آورید و آن را به صورت منظم با کودکانتان، مصرف می کنید !

13 – چوب و عصاهای کوهنوردی !

 

 

عصاهای کوهنوردی برای کودکان، وسیله ای ضروری نمی باشند اما همیشه صعودتان را سرگرم کننده تر می کنند ! کودکان عاشق تکه های چوب در طبیعت هستند و پیدا کردن بهترین شاخه برای عصای کوهنوردی، می تواند آن ها را تا پایان صعود، سرگرم کند. همچنین اگر مسیری طولانی پیش رو دارید، عصاهای کوهنوردی تعادل بیشتری به شما می بخشد و از خستگی پاهای شما نیز جلوگیری می کند .

مقاله پیشنهادی : کدام باتوم کوهنوردی را بخرم ؟

14 – یک مسیر کوتاه انتخاب کنید !

 

سعی کنید مسیری کوتاه انتخاب کنید که در ارتفاع کمی واقع شده باشد. شما می خواهید خاطره ای دل انگیز برای آن ها ایجاد کنید تا آن ها برای صعودهای بعد، خودشان داوطلب شوند ! یک صعود خسته کننده و طولانی، خاطره بدی برای آن ها برجای میگذارد ! پس سراغ مسیری کوتاه بروید که آبشارها ، دریاچه ها ، رودخانه ها و یا دیگر زیبایی های طبیعت را در خود جای داده باشد .

15 – خوراکی های خوشمزه را فراموش نکنید !

 

 

معمولا در طول صعودتان، کودکان خسته می شوند و از ادامه ی کار منصرف می شوند ! آن ها دوست دارند هرچه زودتر به خانه بازگردند! مشکل اینجاست که شما نمی دانید این خستگی و غر زدن ها کی به سراغ شما می آید ! پس سعی کنید خوراکی خوشمزه ای به عنوان سورپرایز با خود داشته باشید ! یک آبنبات چوبی خوشمزه می تواند تمام مشکلات آن ها را حل کند ! علاوه بر این، مقدار زیادی انرژی نیز به آن ها منتقل می کند !

مقاله پیشنهادی : در کوهنوردی ، چه غذای بخوریم ؟

16 – با آن ها یک بازی انجام دهید !

 

 

قبل از صعودتان، یک لیست از گیاهان ، حشرات ، حیوانات و نشانه های مسیرتان تهیه کنید. به کودکان خود بگویید که اگر هر کدام از آن ها زودتر این اسامی را در مسیر پیدا کنند، جایزه ای به او خواهید داد . این باعث می شود که کودکان در طول مسیر فعال بمانند و حوصله ی آن ها نیز، سر نرود !

17 – با آن ها گفت و گو کنید !

 

کودکان سوال های زیادی دارند و این سوال ها مختص به کوهنوردی نمی باشد ! شاید جواب دادن به سوالاتی مثل ” چرا آسمان آبی است ؟ ” و یا ” آب ، خیس است ؟ ” برای شما خسته کننده باشد، اما به یاد داشته باشید این صعود، برای آن هاست ! به سوالات آن ها گوش دهید و با دقت به آن ها پاسخ دهید . این یک موقعیت یادگیری برای آن ها می باشد. اگر چند سوال هم الکی جواب دادید ، مشکلی ندارد ! بگذارید کودکانتان سرگرم بمانند !

18 – یک جفت کفش راحتی برای آن ها انتخاب کنید !

 

 

بوت های زیادی با طرح ها و ویژگی های مختلف با قیمت های چند صد دلاری برای کوهنوردان وجود دارد . اما هیچ کدام از این ها برای کودک شما ، مهم نمی باشد ! چیزی که برای آن ها مهم می باشد ، راحتی کفش می باشد که در طول مسیر به پشتیبانی پاهای آن ها بیاید و از ایجاد تاول ، ساییدگی و خراش جلوگیری کند . کفش های نو به پای آن ها نکنید چون قرار است حسابی آن ها را کثیف کنند !

19 – سعی کنید صعودتان را صبح زود آغاز کنید !

 

 

اگر صبح زود ، صعودتان را آغاز کنید، انرژی بیشتری در مسیر دارید ! در تابستان، سحرخیزی و صعود در ساعات اولیه صبح، بدین معنی می باشد که به گرمای ظهر نخواهید رسید . سعی کنید در یک ساعت منطقی از صبح صعودتان را شروع کنید تا لذت بیشتری از آن ببرید !

20 – از کوله پشتی های حمل کودک استفاده کنید !

 

کوله پشتی های حمل کودک، یکی از بهترین وسایل، هنگام کوهنوردی با کودکان است . از آن ها می توانید برای حمل کودکان 5 و یا 6 ساله خود، بسته به اندازه ی آن ها استفاده کنید . مسیر کوهنوردی، مسیری طولانی است و احتمال این وجود دارد که کودک شما بین راه خسته شود. داشتن این کوله پشتی ها یک راه حل آسان برای ادامه راه می باشد.

21 – به هرکدام از آن ها، وظیفه ای محول کنید !

 

 

حمل کردن کوله پشتی، از وظایف شما می باشد! این یک مورد را از کودکان فاکتور بگیرید ! به هر کدام وظیفه ای محول کنید. مثلا یکی از آن ها می تواند نگهبان حیوانات و دیگری نگهبان پرنده ها و … باشد. با این کار به آن ها حس مشارکت در صعود را می دهید و مطمئنا صعودتان بیش از پیش جذاب تر می شود !

22 – به آن ها موارد ایمنی را گوشزد کنید !

 

 

به هر چیزی در طبعیت نمی توان نزدیک شد و به آن دست زد ! به آن ها توضیح دهید از چه چیزهای باید دور شوند و به آن ها دست نزنند . مواردی مثل : حیوانات وحشی ، پیچک های سمی و یا حشرات خطرناک !

23 – یک بسته دستمال مرطوب با خود داشته باشید !

 

 

کثیف شدن، از کارهایی می باشد که کودکان عاشق انجام آن می باشند ! آن ها هنگام بازی کردن با دیگر کودکان ، دست زدن به اشیا مختلف ، دویدن و موارد دیگر حسابی خودشان را کثیف می کنند، اما تمیز کردن آن ها بر عهده شما می باشد . یک بسته دستمال مرطوب با خود داشته باشید تا به راحتی دستان، پاها و صورت او را تمیز کنید . بگذارید در گل و لای نیز بازی کنند اما بعدا آن ها را تمیز کنید !

24 – غذاهای ترکیبی درست کنید !

 

این یکی از مواردی می باشد که حسابی کودک شما را خوشحال می کند ! غذاهای دست ساز سرشار از انرژی و فواید برای کودک شما می باشند . قبل از صعود خود ، مواد مورد نیاز را از خواربار فروشی ها تهیه کنید . سعی کنید در آن ها، سبزیجات نیز باشد . تمام مواد مورد نیاز را جلوی کودکان بگذارید و بگذارید غذای مخصوص خودشان را درست کنند ! سعی کنید کمی شکلات هم آن وسط قرار دهید !

25 – اگر احساس خستگی کردند، می توانید برگردید !

 

 

کودکان معمولا خیلی زود خسته می شوند. پس انصراف از ادامه ی مسیر، یک شکست برای آن ها محسوب نمی شود ! اگر بتوانید آن ها را به طبیعت گردی و کوهنوردی سوق دهید ، پس یک پیروزی برای آن هاست . اگر کودکان شما خیلی خسته بودند، به آن ها بگویید که مسیر اینجا به اتمام رسیده است و به خانه بازخواهید گشت .

26 – یک دوربین با خود داشته باشید !

 

خاطرات برای همیشه باقی خواهند ماند و گرفتن چند عکس در طبیعت، باعث می شود تا بعد ها با دیدن این عکس ها، به فرزندان خود افتخار کنید ! سعی کنید کلی عکس بگیرید و خاطره بسازید !

27 – خوش بگذره !

 

 

این یک قانون کلی و شاید کمی سخت باشد ! مهم نیست چه می شود، کودکان پا به پای شما می آیند و یا منصرف می شوند ! مهم این است که باید خوش بگذرانید ! دوران کودکی آن ها به سرعت در حال طی شدن می باشد. پس خوش بگذرانید و هر لحظه را گرامی بدارید .

نتیجه گیری :

 

شاید کوهنوردی با کودکان مقداری سخت باشد و در نقطه ای از مسیر از خود بپرسید ” چرا این کار را کردم ؟” اما مطمئن باشد هر کاری لذت و سختی های خودش را دارد و تا جایی که ما می دانیم لذت ها همیشه بر سختی ها پیروز خواهند شد !

کوهنوردی و طبعیت گردی، یک فعالیت انگیزشی می باشند که عشق و علاقه به آن ها، در کودکی افراد پدیدار می شود. کوهنوردی و طبیعت گردی با کودکان، یک کار سرگرم کننده و هیجان انگیز می باشد . با انجام این کار، آن ها را با دوستی و عشق و علاقه به محیط زیست آشنا کرده اید .

نکته ی اخلاقی این است که در طبعیت باشید و کوهنوردی کنید. مسیری انتخاب کنید که کودکان شما عاشق آن شوند و در صعود های بعد، خودشان داوطلب باشند !

منبع : Arborexplorer

بقا در کویر و مهارت‌های نجات در این اقلیم

زمان مطالعه: 5 دقیقه

سفر به کویر یکی از زیباترین و لذت بخش ترین سفرهایی است که می توان آن را تجربه کرد. آرامش و زیبایی و آسمان پر ستاره آن همیشه پذیرای طبیعت گردان و مسافرانی بوده است که از غوغای شهر و خستگی به دامان این پهنه زیبا پناه آورده اند. برای اینکه بتوانید در کویر به حفظ زندگی خود کمک کنید لازم نیست یک متخصص باشید چرا که تنها دانستن چند نکته ضروری می تواند در گرمای کویر نجات بخش شما باشد. اگر سفر به کویر و بیابان های خشک را در برنامه های سفر خود قرار داده اید بهتر است قبل از سفر راه های بقا در کویر را مطالعه کنید.

مقاله پیشنهادی : ۱۰ نکته برای کویر نوردی

تکنیک‌های نجات در کویر 

اگر گم شدیم یا هر حادثه‌ای برای ما و تیم‌مان پیش آمد مهمترین نکته این است که کمی بنشینید و شرایط را بپذیرید تا ضربان قلبتان آرام گیرد و بتوانید به دنبال راهکار بگردید.


1.از خود در مقابل سرما و گرما محافظت کنید

بزرگترین خطراتی که جان افراد را در کویر تهدید می کنند قرار گرفتن در برابر نور خورشید در طول روز، سرمای هوا در طول شب و کمبود آب بدن است. یکی از بهترین راه ها برای مراقبت از بدن در مقابل نور خورشید این است که همیشه یک کلاه بزرگ یا یک پوشش برای مراقبت از سر همراه خود داشته باشید. اگر قسمت بالای سر شما برای مدت طولانی در معرض نور مستقیم یا حتی غیر مستقیم خورشید باشد بدن شما باید سخت کار کند تا خودش را خنک نگه دارد بنابراین اولین قانون بقا در کویر این است که سر خود را در معرض نور خورشید قرار ندهید. اگر کلاه ندارید سعی کنید از وسایلی که دم دست شما هستند برای خود یک کلاه بسازید.

اگر تصمیم به شب روی کردید حتما باید در طول روز جان‌پناهی با بیشترین میزان سایه پیدا کنید، پشت تپه های رملی یا شکاف سنگی، زیر سایه درختچه ای، در هر حالت شما باید حتما یک سایه داشته باشید و در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید.

اگر نتوانستید جان‌پناه پیدا کنید باید خودتان را در زیر شن مدفون کنید، مانند حیوانات بیابان باید تمام بدن جز سر را در زیر شن مدفون کرده و کلاه آفتاب گیر و چفیه را به دور سرتان پیچیده و کوله به عنوان سایه بان خود تنظیم کنید. این عمل در شرایط بسیار حاد یکی از حیاتی ترین روش های در امان ماندن از آفتاب سوختگی شدید، گرمازدگی و همچنین تعرق بالاست.

یکی از مهم‌ترین کارهایی که باید در زمان پروسه نجات در کویر انجام دهید اعلان هشدار نوری یا نشانه ای است. در طول روز گاهی با آیینه ارسال پیام نمایید و 3 پیام نوری پشت سر هم یعنی کمک! در شب هم با روشن کردن آتش می توانید محل خود را گزارش دهید.

2.آب ننوشید

به محض اینکه تشنه شدید آب ننوشید. بهترین کار این است که آب را در طول روز برای خود جیره بندی کنید و آن را جرعه جرعه بنوشید. با مشاهده رنگ ادرار خود می توانید نیاز آب بدن را تشخیص دهید اگر ادرار شما کم رنگ باشد یعنی نیازی به نوشیدن آب ندارید و اگر پررنگ باشد باید کمی آب بنوشید. اگر به آب دسترسی پیدا کردید به سرعت از آن ننوشید و مطمئن شوید که آن آب مسموم نیست چرا که در صورت نوشیدن آب مسموم دچار اسهال و استفراغ می شوید و به سرعت آب بدنتان را از دست می دهید.

1)اگر در کنار یا نزدیکی محلی هستید که آب وجود دارد همانجا بمانید تا تیم های امداد به سراغ شما بیایند، اما اگر ذخیره اندک آبی دارید باید به فکر بدست آوردن آب باشید.

2) از لحظه ای که متوجه گم شدگی خود شدید در صورت داشتن بطری یک بار مصرف با درپوش مناسب، به هیچ وجه ادرارتان را دور نریزید.

3) اگر بیش از 3 لیتر آب دارید بهتر است که شب روی را انتخاب کنید اما اگر میزان ذخیره آب شما کم است باید حتما آب پیدا کنید، برای همین باید زمانی از روز را هم به عملیات پیدا کردن آب بپردازید.

4)اگر آب ندارید باید به چند نکته توجه کنید، مسیر رودخانه‌های بارشی که برجای مانده اند، عمق دره ها، مسیر حرکت پرندگان و یا حشرات، مسیر حرکت جانوران. این نکته بسیار کلیدی است که بدانید جانوران، پرندگان و حیوانات در عصر و هنگام غروب خورشید به سمت محلی که آب در آنجا وجود دارد حرکت می کنند و این می تواند جان شما را نجات دهد.

5)در بستر رودخانه های خشک شده خاکی، ممکن است هنوز چاله آب وجود داشته باشد

3.پیدا کردن آب در عملیات نجات در کویر

• بستر کف رودخانه‌های خشک و یا هر مکانی که نشانه ای از علف و گیاه است را به میزان 30 تا 40 سانتی متر گود کنید اگر رطوبت را دیدید می توانید با حفر بیشتر به مقداری آب برسید، ممکن است مقدار اندکی آب که بدست می آید گل آلود باشد سعی کنید آن را با قرص کلرضد عفونی کنید. 

• شبنم‌ها یا قطرات صبحگاهی آب بر روی گیاهان را قدر بدانید، همین قطره ها می تواند جان شما را نجات دهد. 

• در گودالی که خاک مرطوبی دارد می توان با استفاده از گرمای خورشید و یک سری فعالیت ها در چند ساعت مقداری آب برداشت کرد. در وسط گودال یک ظرف یا لیوان قرار دهید، بر روی دهانه گودال یک کیسه پلاستیکی بکشید و لبه های کیسه را کاملا سنگین چین کنید تا هوایی رفت و آمد نکند. در مرکز کیسه دقیقا بر روی ظرفتان تکه سنگی کوچک بگذارید، نم خاک با استفاده از گرمای خورشید بخار شده و بخارها به کیسه می رسد و سرمای کیسه آن ها را تبدیل به قطره های آب می کند، با شیء که با سنگ کوچک ایجاد کردید قطره ها به سمت لیوان یا ظرف شما حرکت می کند و می چکد. در مدت این عملیات شما می توانید در سایه ای جان‌پناه بگیرید. 

4.خونسردی خود را حفظ کنید

وحشت و اضطراب خطرناک ترین دشمن نجات در کویر است. بنابراین اگر بتوانید به آرامی خونسردی خود را حفظ کنید می توانید گام های دیگر را بردارید. اگر دقیقا می دانید کجا هستید بهتر است با خونسردی و با برنامه ریزی مناسب مسیر خود را پیدا کنید.

5.علامت گذاری کنید

زمانی که تصمیم به حرکت گرفتید مکان و مسیر سفرتان را با استفاده از سنگ، چوب یا اشیای دیگر نشانه گذاری کنید و در صورت داشتن هر ابزار دیگری برای افرادی که ممکن است به آن بربخورند پیغام بگذارید. قبل از حرکت یک مکان را در دوردست برای خود انتخاب کنید و مسیر خود را در راستای همان مکان ادامه دهید. در فواصل معین سنگ یا چوب کوچکی قرار دهید تا با استفاده از این نشانه ها رد شما را پیدا کنند.

در کویر شما با پهنه عجیبی از ستارگان روبرو هستید پس در شب به راحتی می توانید با استفاده از ستاره‌ها جهت یابی کنید. مهمترین راه نجات شما پس از رعایت موارد بالا انتخاب یک مسیر و ادامه دادن آن تا رسیدن به یک نقطه درست و مناسب است، پس نشانه ها را به خاطر بسپارید تا بیهوده به دور خودتان نچرخید صبور باشید و با آهستگی و هوشیار قدم بردارید.

6.انرژی خود را هدر ندهید

زمانیکه به دنبال یافتن پناهگاه یا آب هستید سعی کنید کمترانرژی مصرف کنید به طوریکه رطوبت بدنتان و انرژی غذایی که مصرف کرده اید هدر نرود. به آرامی حرکت کنید تا عرق نکنید و هنگام تنفس دهانتان را بسته نگه دارید تا هنگام تنفس آب بدنتان کم نشود. با استفاده از یک تکه دستمال یا لباس جلوی دهانتان را بگیرید.

هر کوهنورد و طبیعتگرد باید در مواقع خطر بتواند از خود و همنوردان خود محافظت کند، برای این کار باید تکنیک های بقا در طبیعت را قبل از شروع سفر بیاموزد.

ما در کنار هم هستیم تا حوادث کوهنوردی را کاهش دهیم: دوره آنلاین مقدماتی بقا سطح پایه (مدرس:استاد عماد تفضلیان)

منبع : mag.eravel.com

 

11 اشتباه کوهنوردان مبتدی و نحوه ی اجتناب از آن ها

زمان مطالعه: 10 دقیقه

اشتباهات کوهنوردان مبتدی، چیزی است که همه ی ما با آن آشنایی کامل داریم ، زیرا در برحه ای از زندگیمان، خود ما نیز، آن اشتباهات را تجربه کرده ایم! تقریبا هیچ کس نمی تواند حرفه ای را به صورت کاملا حرفه ای آغاز کند! شاید برخی از افراد استعداد خاصی در بعضی از حرفه ها داشته باشند اما در کوهنوردی، گاهی باید اشتباهات را تجربه کرد تا به یک کوهنورد حرفه ای تبدیل شد!

برای مثال، خود من هرچقدر دوست دارم در بازی بسکتبال حرفه ای شوم ، تغییری در پیشرفت من حاصل نمی شود ! مهم نیست چقدر تمرین می کنم ، چقدر تلاش و پشتکار دارم، حقیقت این است که بدن من برای این رشته ورزشی مناسب نیست و استعداد خاصی هم در آن ندارم !

همه ی ما باید از جایی شروع کنیم . کوهنوردی فعالیتی است که می توانید از بچگی و یا بزرگسالی سراغش بروید و مطمئن باشید که می توانید کم کم در آن پیشرفت می کنید و تمام مراحل را فرا بگیرید. هیچ وقت از نتوانستن و اشتباه در آن، دلسرد نشوید. تا اشتباه نکنید نمی توانید چیزی در کوهنوردی و یا حتی زندگی یاد بگیرید!

بیشتر بخوانید : راهنمای کوهنوردی برای مبتدی ها

11 اشتباه در کوهنوردی :

 

اشتباهات ، چیزی است که هر روز توسط میلیون ها نفر در سراسر دنیا انجام می پذیرد! پس، راه فراری از آن ندارید ! هرکس می تواند در حرفه و یا فعالیت خود دچار اشتباه شود. اگر بتوانید از اشتباه خود چیزی یاد بگیرید، پس به نحو احسنت از آن استفاده کرده اید! شکست بهترین معلم شما در زندگی است !

1 – دست کم گرفتن مسیر :

 

شاید در نظر خیلی ها، کوهنوردی مسیر پاسیفیک کرست ( Pacific Crest Trail )، خیلی آسان و به قول معروف رومانتیک باشد! اما حقیقت این است که چیزی جز خون، عرق و اشک، نصیبتان نخواهد شد!

این صعود ، چالشی است که به هیچ عنوان نباید به عنوان یک تازه کار سراغش بروید . به خصوص اگر این مسیر، صعود اول شما می باشد ! بزارید کمی از این مسیر برایتان بگوییم : در این صعود دشوار، شما از کشور مکزیک به کانادا سفر خواهید کرد ! هیچ راه ارتباطی با موبایل و … با کسی نخواهید داشت و در مسیر هم افراد کمی را خواهید دید !

یک مسیر بلند، به هیچ وجه نباید نقطه شروع یک کوهنورد تازه کار باشد! پاسیفیک کرست، مسیری دورافتاده و ناهموار می باشد که در نقاطی خطرناک نیز واقع شده است . قبل از فکر کردن به مسیری مثل پاسیفیک کرست، میزان توانایی و تجربه ی خود را ارزیابی کنید .تجربه چند صعود چند روزه و کمپینگ در شب از مواردی است که باید قبل از انتخاب پاسفیک کرست ، به آن رسیده باشید!

پس، درس اخلاقی این قسمت این است که: آرام شروع کنید و به بدنتان برای صعود های طولانی، وقت دهید ! از روند و مراحل تغییر از یک کوهنورد مبتدی به حرفه ای لذت ببرید و صبر داشته باشید . از مسیر های کوچک شروع کنید و عجله نکنید. کوهنوردی در ارتفاعات 2650 فوتی، در ماه آگوست و با تابش کور کننده ی نور خورشید، چیزی است که اصلا دلتان نمی خواهد به عنوان یک کوهنورد تازه کار تجربه کنید !

2 – سنگین کردن بیش از حد کوله پشتی :

 

یک قانون کاربردی برای جمع آوری وسایل و تجهیرات کوهنوردی وجود دارد :

  • تمام وسایل و تجهیراتی که فکر می کنید به آن احتیاج پیدا خواهید کرد را، جمع کنید .
  • حالا باید تعداد این تجهیرات را نصف کنید !
  • موفق باشید !

شاید قانون بالا، برای خیلی ها گیج کننده و سخت باشد، اما اگر در آن شک دارید، از کوهنوردان حرفه ای و با تجربه سوال کنید. اگر با شما رک و راست باشند، به شما می گویند که بعد از گذشت چند هفته، فقط به تعداد کمی از تجهیرات و وسایل نیاز پیدا کردند و خیلی از تجهیزاتی که فکر می کردند به آن نیاز خواهند داشت را، به دلیل وزن زیاد، رها کرده اند !

اکثر ما، زمانیکه که می خواهیم وسایلی را برای صعود انتخاب کنیم، همه چیز به جز سینک آشپزخانه را با خود جمع می کنیم! اما اگر راستش را بخواهید، به نصف آن ها هم احتیاج پیدا نخواهید کرد! خستگی یکی از عواملی است که خیلی زود می تواند شما را از ادامه ی مسیر منصرف کند ، پس به خود زحمت ندهید و کوله پشتی خود را سبک تر کنید !

مقاله پیشنهادی : چگونه کوله پشتی خود را به بهترین شکل برای کوهنوردی ، ببندیم ؟

3 – آبرسانی :

 

یکی از موارد الزامی در کوهنوردی، پیدا کردن منبع آب در مسیر، حمل مقدار کافی آب و یا توانایی فراهم کردن آب تصفیه شده می باشد!

مسیر خود را به خوبی بشناسید. اگر منبع آبی در مسیر بود، از حمل اضافه ی آب خودداری کنید. وزن هر گالون آب نزدیک به3.7 کیلوگرم می باشد. اگر صعودتان چند روز و یا چند هفته طول خواهید کشید، فکر حمل گالون های آب را از سرتان بیرون کنید ! در این شرایط، شناسایی منابع آب در مسیر و تصفیه آن گزینه ی عاقلانه تری می باشد .

وسیله ای برای جوشاندن آب داشته باشید. از قرص ها و یا نی های تصفیه کننده آب و یا سفید کننده ها استفاده کنید. توجه داشته باشید که حتما قبل از صعود، منابع آبی را شناسایی کنید .

مقاله پیشنهادی : آبرسانی به بدن در کوهنوردی

4 – کفش و بوت های جدید :

 

فکر می کنید خرید یک جفت بوت کوهنوردی جدید، که همگی به شما توصیه می کنند چند صد دلار روی آن پیاده شوید، کار عاقلانه و درستی هست ؟ نه،متاسفانه اشتباه فکر می کنید! با این کار فقط باعث تاول ، درد مچ و احساس خستگی بیشتری در صعود خود می شوید !

کفش های تنیس به خوبی از پس کار بر خواهند آمد . در واقع، کوهنوردان حرفه ای اعتقاد دارند که کفش های رانینگ و ورزشی عملکرد بسیار بهتری از بوت های سنگین در کوهنوردی دارند! در عوض اگر بخواهید به بوت جدید خود عادت کنید، هزاران نظر و توصیه اشتباه از اطرافیان خود خواهید شنید که هیچ کدام نیز کمکی به شما نخواهد کرد! حقیقت این است که هیچ میانبری برای عادت کردن به بوت های کوهنوردی جدید خود ندارید، مگر آنکه سراغ بوت هایی بروید که قبلا از آن استفاده کرده باشید و یا بوت هایی بخرید که با پای شما، تناسب کاملی داشته باشند. برای این کار هم نیاز به آزمایش بوت در مسیرهای مختلف خواهید داشت !

برای اولین صعودتان، راحت ترین کفشی که در کمدتان پیدا می کنید را، بپوشید ! اگر قصدتان ادامه کوهنوردی به صورت حرفه ای نیست، لازم نیست پولتان را صرف خرید بوت های سنگین چند صد دلاری کنید! کفش های رانینگ و تنیس گزینه های خوبی برای اولین صعودتان می باشند.

5 – عدم بررسی گزارش هواشناسی :

 

فرض کنید یک کوهنوردی تابستانه را شروع کرده اید. یک شلوارک ورزشی و یک تاپ و یا تی شرت به تن کرده اید و کرم ضد آفتاب هم به صورتتان مالیده اید. از یک مسیر 13 کیلومتری 8 کیلومتر را با موفقیت به پایان رسانده اید. مدتی بعد، متوجه تشکیل ابرهایی در آسمان می شوید! باران کم کم شروع به بارش می کند ! شما هیچ برنامه ی پشتیبانی برای این مواقع آماده نکرده اید و 5 کیلومتر تا پایان مسیر مانده است! با خود می گویید هیچ راهی جز پایان 5 کیلومتر باقی مانده، وجود ندارد و به مسیر خود با تی شرت زیر بارش باران، ادامه می دهید !

فکر می کنید چه کسی را باید سرزنش کنید؟

خودتان را! حتی با یک گوگل ساده هم می توانستید از وضعیت آب و هوایی مسیرتان اطلاع پیدا کنید. با 5 دقیقه جست و جو در اینترنت، می توانستید مشکل نیمی از روزتان را حل کنید ! داشتن تجهیزات مناسب در تابستان و زمستان، از الزامات کوهنوردی می باشد. قبل از صعود خود، یک برنامه ریزی کامل داشته باشید و برای هر گونه آب و هوای احتمالی، آماده باشید.

همیشه کانال ها و سایت های هواشناسی کوهستان را چک کنید. تغییرات آب و هوایی هیچ گاه خبر نمی کنند و فقط در عرض چند ثانیه هوای صاف و آفتابی تبدیل به ابر و باران می شود. اگر تجهیرات و وسایل مناسب با خود داشته باشید، نگرانی بابت این تغییرات آب و هوایی، نخواهید داشت !

مقاله پیشنهادی : هواشناسی کوهستان

6 – عدم اطلاع رسانی به خانواده و دوستان :

 

شاید خیلی از شما فیلم “127 ساعت” را دیده باشید ! اگر آن را ندیده اید، به شما توصیه می کنیم یک بار آن را با همنوردان خود تماشا کنید !

بگذارید مقداری از آن را برایتان تعریف کنم : ( خطر اسپویل داستان ! )

در این فیلم، مردی را مشاهده می کنیم که علاقه زیادی به طبعیت و کوهنوردی دارد. او یک شب تصمیم می گیرد که بدون این که به کسی اطلاع دهد، سراغ دره های عمیقی در اوتاه برود . تصمیم اشتباه او باعث می شود که 127 ساعت در تنگه ای گیر کند ! او در نهایت به این نتیجه می رسد که هیچ کس قرار نیست به کمک او بیاید ! در سکانس بعد، او در حال قطع کردن دستش با چاقوی سوئیسی خود برای رهایی از تنگه می باشد! چه داستان دراماتیکی ! مگر نه ؟

اما لازم نیست شما هم این اشتباه را تکرار کنید و دستتان را از دست بدهید! قبل از صعود خود، مقصد و مسیرتان را به چند دوست صمیمی و خانواده ی خود اطلاع دهید. اگر خدایی ناکرده حادثه ای برای شما پیش بیاید، تیم های امداد می دانند دقیقا از کجا جست و جوی خود را شروع کنند.

7 – خارج شدن از مسیر:

 

نه ، اشتباه نکنید! در مسیر خود بمانید! این اولین صعود شما می باشد! لازم نیست مثل فیلم های رمبو، به جستجو در جنگل ها و محیط های اطراف بپردازید!

این دقیقا همان اشتباهی هست که باعث می شود کوهنوردان مسیر خود را گم کنند و شاید از گشنگی نیز، تلف شوند! شاید کمی زیاده روی کرده باشم، اما خودتان نکته را فهمیدید !

اگر این اولین صعودتان هست و در کوهنوردی مبتدی هستید، تنها راه برای موفقیت، طی کردن مسیری است که از قبل برای خود مشخص کرده اید. اگر این کار را نکنید و از مسیر خود خارج شوید، مدتی بعد حس می کنید گم شده اید! با دیدن نشانه های جدید و مسیر های پیچ در پیچ، کم کم اضطراب و پریشانی کنترل مغز شما را به عهده می گیرد! فکر نمی کنم کسی بتواند در این شرایط تصمیم درستی بگیرد! شما چه فکری می کنید؟

8 – کوهنوردی به صورت انفرادی :

 

امیدوارم شما هم مثل خیلی از کوهنوردان، برای صعود انفرادی یک دنده و لجباز نباشید! کوهستان جای خطرناکی است و احتیاط نیز، شرط عقل است !

اگر با یک دوست و یا ترجیحا یک همنورد با تجربه، صعودتان را آغاز کنید، نه تنها در طول مسیر، می توانید با کسی گفت و گو کنید و گپی بزنید، بلکه می توانید از تجربه ای او کمک بگیرید و از اطلاعات او استفاده کنید !

آن ها به قول معروف ” چم و خم ” کوهنوردی را بلدند و خوب می دانند در مواقع اضطراری، چه باید کرد! توجه داشته باشید دوست خوب در کوهنوردی کسی است که اگر شما را با شلور جین، در حال آماده شدن برای کوهنوردی دید، یک سیلی به صورت شما بزند! لازم نیست صعود اولتان انفرادی باشد. به دنبال یک دوست و یا یک کوهنورد حرفه ای بگردید تا از اطلاعات او در مسیر استفاده کنید .

مقاله پیشنهادی : 10 دلیل برای اینکه با دوستان خود به کوهنوردی بپردازید

9 – جین :

 

از جین ها می توانید همه جا بجز کوهنوردی استفاده کنید! استفاده از شلوار های جین در مسیر کوهنوردی، چه صعودی روزانه و یا شبانه، به هیچ وجه کار عاقلانه ای نیست ! جین ها باعث خراش و عرق سوزی ناحیه های زیرین بدن می شوند! آن ها با جذب آب بیرونی و یا تعرق بدن، هر بلایی که می خواهند بر سر نیم تنه ی پایینی شما می آورند !

جین و کوهنوردی، دشمن های خونین هم تا قیامت هستند! کوهنوردی با جین، باعث گرم شدن بدن، تعرق، خراش، ساییدگی و … می شود . این اشتباهی است که فقط یک بار آن را انجام خواهید داد !

10 – نداشتن تجهیزات کافی :

 

می دانم که در نکته های بالا اشاره کرده ایم که تا جاییکه می توانید کوله پشتی خود را سبک کنید، اما وزن کوله پشتی شما به مسیر و مقصد شما بستگی دارد! فقط برای این که در یک وبلاگ خوانده اید که هر طور شده باید وزن کوله پشتی خود را پایین تر از X کنید، دلیل نمی شود که به آن اطمینان کنید . کوهنوردی با کوله پشتی سبک یکی از بهترین پیشنهاد های ما به شماست اما باید بدانید در طول مسیر به چه چیزی احتیاج پیدا خواهید کرد! فقط با تجربه می توانید بفهمید چه وسایلی در چه مسیری به کار شما خواهند آمد ! نه با خواندن یک وبلاگ !

مقاله ی پیشنهادی : 10 وسیله ضروری در کوهنوردی

11 – آشپزی در چادر کوهنوردی :

 

شاید خیلی ها فکر می کنند پناه بردن به چادر از سرمای هوا و آشپزی در آن، فکری ایده آل برای یک شام مفصل باشد! اما اینطور نیست! مشکلات و خطرهایی که در پخت و پز در چادر کوهنوردی وجود دارد، می تواند در یک چشم به هم زدن، شوق و اشتیاق شما را تبدیل به گریه و ناله کند !

مسمومیت با مونوکسید کربن، اولین و مهم ترین عامل آن می باشد! شاید با پخش گاز، دچار گازگرفتگی شوید و یا به هیچ وجه توان حرکت نداشته باشید. در هر صورت، به  ریسک آن نمی ارزد ! در خارج از چادر خود، آشپزی کنید .

نتــــیجـــه گیـــری:

 

مهم نیست چقدر برنامه ریزی، تحقیق و یا تمرین کرده باشید! اشتباهات برای کوهنوردان مبتدی، غیر قابل اجتناب است ! بهترین کار این است که از آن ها درسی یاد بگیرید !

همه ی مردم در تمام فعالیت ها، دچار اشتباه می شوند. قانون طلایی را یاد بگیرید : ” به اشتباهات خود بخندید ، از آن ها عبور کنید و صد البته ، چیزی از آن ها یاد بگیرید! ” تمام اشتباهات شما، قبلا توسط افراد دیگری تکرار شده اند، پس نگران نباشید !

فقط آرام باشید و کوهنوردی کنید !

منبع :Arborexplorer