کرامپون

همه چیز راجع به کرامپون ها

زمان مطالعه: 10 دقیقه

کرامپون ها تجهیزاتی ضروری برای حفظ ایمنی در جاده های یخی و برفی می باشند . اگر این تجهیزات را در اختیار داشته باشید، به راحتی می توانید در مجاورت رودخانه های یخ زده ، دامنه های برفی و آبشار های یخ زده به صعودتان ادامه دهید.

بخاطر اینکه اکثر کوهنوردان و صخره نوردان حرفه ای، بجای بوت های پلاستیکی از بوت های چرمی و مصنوعی استفاده می کنند ، کرامپون های نیمه سخت با فریم های افقی محبوبیت خاصی بین آن ها دارند. لازم به ذکر است که با طراحی حرفه ای و تکنیک های پیشرفته، این کرامپون های بسیار سبک و راحت طراحی شده اند.

بیشتر بخوانید : نکاتی راجع به کمپینگ زمستانی 

انتخاب صحیح کرامپون ها :

 

معمولا کرامپون ها بر اساس فعالیت شما تقسیم بندی می شوند . کرامپون ها سبک که اصطکاک کمتری با زمین ایجاد می کنند، معمولا برای صعود های روزانه و کوتاه زمستانی، مناسب می باشند . از دیگر انواع کرامپون ها می توانید برای صعود در جاده های برفی، مسیر های یخ زده و کوهنوردی حرفه ای استفاده کنید ( زمانیکه که تیشه یخ خود را همراه خود می آورید ) کرامپون هایی که برای آبشاری های یخی و یا جاده های سنگی / یخی طراحی شده اند، ساختاری بسیار پیچیده و خاص دارند .

خرید کرامپون مناسب و ارزان در فروشگاه اینترنتی بریم کوه

اسکلت کرامپون ها:

 

جنس اسکلت :

 

  • کرامپون های فولادی : این کرامپون ها بهترین انتخاب برای عموم کوهنوردان می باشند . دوام بالای آن ها باعث شده تا عملکرد فوق العاده ای در جاده های شیب دار و یخی داشته باشند .
  • کرامپون های استیل ضد زنگ : این کرامپون ها، علاوه بر ویژگی های جنس فولاد که در بالا ذکر شده است، قابلیت ضد زنگ و خوردنگی نیز دارند .
  • کرامپون های آلومینیومی : این کرامپون ها انتخابی عالی برای اسکی در کوهستان های برفی می باشند. در حقیقت، وزن کم آن ها باعث عملکرد بهتر در کوهستان های برفی می شود، اما اگر از آن های در جاده های سنگی و صخره ای استفاده کنید، خیلی زود فرسوده خواهند شد.

تنظیم اسکلت :

 

در گذشته، استفاده از کرامپون ها به گونه ای بود که بعد از خرید یک کرامپون با اسکلت عمودی، از آن ها در کنار بوت های پلاستکی خود استفاده می کردند. اما از آنجایی که امروزه اکثر صخره نوردان و کوهنوردان بجای استفاده از بوت های پلاستکی به بوت های چرمی و عایق روی آورده اند، دیگر لازم نیست که کرامپون شما بسیار سخت و محکم باشد.

امروزه کرامپون های افقی، استفاده بیشتری در میان کوهنوردان و صخره نوردان دارند. این کرامپون ها، انعطاف پذیری بیشتری برای قدم زدن دارند و از آنجایی که سطح زیرین فولاد و آلومینیوم، کاملا صاف و مسطح می باشد ، پاهای شما نسبت به کرامپون های عمودی، نزدیکی بیشتری با سطح زمین دارد و همین باعث می شود تا تعادل بیشتری در مسیر داشته باشید . همچنین مسطح بودن ساختار این کرامپون ها در دفع برف و جلوگیری از ورود آن به بوت، بسیار موثر می باشد.

وزن :

 

کرامپون های آلومینیومی، جزو سبک ترین مدل های این تجهیرات می باشند، اما به یاد داشته باشید که با کاهش وزن در کرامپون ها، دوام و قدرت اسکلت آن ها، کاهش محصوصی پیدا خواهد کرد. کرامپون های آلومینیومی، برای کوهنوردی های غیر حرفه ای، انتخابی ایده آل می باشد ( به شرطی که از آن ها در جاده های صخره ای برفی استفاده نکنید . )

آناتومی کرامپون ها :

 

اگرچه هنوز کرامپون های سخت و سفت در بازار وجود دارند، اما اکثر کوهنوردان ترجیح می دهند از کرامپون های نیمه سخت استفاده کنند. معمولا کرامپون های نیمه سخت، عملکرد خوبی در اکثر مواقع دارند . این کرامپون ها، همانطور که انعطاف پذیری کافی برای قدم زدن در برف را برای شما بوجود می آورند ، به اندازه کافی سفت و سخت نیز می باشند که برای یخ نوردی های معمولی نیز قابل استفاده باشند !

در بعضی مدل ها می توانید تنها با چند تنظیمات ساده ، نوار اتصال ( قطعه آهنی بین پا و پاشنه ) را به گونه ای تغییر دهید که از حالت نیمه سخت به حالت انعطاف پذیر تبدیل شود تا پیاده روی شما بسیار آسان تر و از ورود برف نیز به پاهای خود جلوگیری کرده باشید .

کرامپون های نیمه سخت امروزی، نسبت به مدل های سخت و قدیمی آن، خیلی آسان تر تنظیم می شوند و با دامنه وسیعی از بوت های مختلف نیز هماهنگ هستند . اگر بوت شما منحنی شکل می باشد، می توانید یک نوار مرکزی نامتقارن دیگر به عنوان لوازم جانبی برای کرامپون خود تهیه کنید . همچنین می توانید یک کرامپون با نوار اتصال بلندتر و یا انعطاف پذیری بیشتر، نسبت به به سایز و شکل بوت خود تهیه کنید .

توجه : کرامپون های نیمه سخت با طراحی چپ و راست وارد بازار می شوند . این ویژگی بر اساس جهت نوار اتصال مرکزی مشخص می شود.

روش های اتصال به بوت :

 

اکثر کرامپون ها ، با 3 روش زیر به انواع مختلف بوت ها وصل می شوند . اگر روی بوت خود ، از یک بوت دیگر استفاده می کنید ( در ارتفاعات بالا و دمای بسیار پایین هوا ) ، مطمئن شوید که می توانید از کرامپون های خود روی این بوت هااستفاده کنید ، زیرا ممکن است به دلیل حجم لاستیک و پارچه های اضافی بوت ، قادر به استفاده از کرامپون ها نباشید.

ترکیبی :

 

به این نوع اتصال، گاهی پیوندی و نیمه پاشنه ای نیز می گویند که دارای یک اهرم پاشنه و پا بند می باشد. برای استفاده از این نوع اتصال، به یک جفت بوت با کفی سخت بهمراه شیار پاشنه و یا یک نوار چرمی برای نگه داشتن اهرم پاشنه نیازمند خواهید بود ، اما برای بند های آن نیازی به وجود نوارهای چرمی برای بسته شدن ندارید ! همچنین از آنجایی که در این نوع اتصال، نیازی به تمیز کردن پا بند و تراز آن ندارید ، می توانید خیلی راحت با دستکش های خود آن ها را متصل کنید . فقط پا بند را بالا می کشید و اهرم پاشنه را جا می زنید.

پا کردنی :

 

در این نوع اتصال ، یک تکه سیم، پا را در جای خود ثابت و یک کابل پاشنه که دارای اهرم کشش می باشد به پاشنه ی کرامپون متصل می شود. اگر اتصال کرامپون به بوت صحیح باشد، نتیجه ی استفاده از این اتصال، حفاظت و ایمنی بسیار بالا می باشد . همچین این روش، آسان ترین روش اتصال همراه با دستکش و در وضعیت های برفی می باشد. برای پا کردن این کرامپون ها، بوت شما نیاز به یک کفی سخت و حداقل 3.8 سانت نوار چرمی و یا شیار در پاشنه پا می باشد. معمولا یک بند مچ پا نیز در این نوع اتصال دخیل می باشد .

یکی دیگر از مزیت های این نوع اتصال، این است که می توانید با جابجایی قسمت جلویی سیم ، طول شاخک های جلویی را بر اساس مسیرتان تنظیم کنید . این نوع اتصال معمولا برای اسکی در کوهستان های برفی و بوت های تله مارک پیشنهاد می شود.

بندی :

 

در این نوع اتصال، یک جفت تسمه بند نایلونی برای هر یک از کرامپون ها وجود دارد. مزیت این نوع اتصال این است که می توانید از آن با هر بوت و کفشی که در اختیار دارید، استفاده کنید .( فقط مطمئن شوید که نوار مرکزی با انحنای بوت و کفش شما سازگاری دارد ) . اگرچه برای بستن این کرامپون ها، به زمان بیشتری نیازمندید، اما می توانید از محکم بودن اتصال آن برای استفاده در جاده های یخی نیز کاملا مطمئن باشید .

اگر قصد دارید از چند بوت مختلف با یک کرامپون استفاده کنید، این نوع اتصال را به شما پیشنهاد می دهیم . نکته منفی راجع به این نوع اتصال در قیاس با روش بالا، دقیق نبودن آن است ! در کرامپون های بندی، امکان دارد مقداری فضای خالی بین بوت و کرامپون شما وجود داشته باشد .

شاخک ها :

 

 

اکثر کرامپون ها ، 10 الی 12 شاخک دارند . شما باید این شاخک ها را در جای صحیح ( پشت پا و با توجه به شکل بوت خود ) تنظیم کنید . شاید نیاز داشته باشید که با تنظیم تسمه جلویی کرامپون، تعداد شاخک ها گسترش دهید . امروزه، کرامپون های پیشرفته دارای شاخک های دندانه دار هستند تا به راحتی در جاده های یخی و برفی نفوذ کنند.

تعداد شاخک ها :

تعداد شاخک های کرامپون به عوامل زیادی مثل شرایط کوهستان ، نوع جاده ، فعالیت شما و .. بستگی دارد و با دشوار شدن مسیر ها ، تعداد شاخک ها نیز افزایش می یابد.

کرامپون های 10 شاخک، معمولا برای اسکی و صعود در مسیر های یخی ایده آل هستند . همچنین می توانید برای صعود به کوه های آتشفشان نیز از آن ها کمک بگیرید. اما کرامپون هایی که برای جاده های یخی و برف و بوران شدید استفاده می شوند ، معمولا شاخک های تیز تری دارند که قابلیت تنظیم و تعویض نیز دارند . این کرامپون های پیشرفته که برای آبشار های یخ زده نیز استفاده می شوند، به شما اجازه می دهند تا با تنظیم بدنه، طول شاخک های جلو را تغییر دهید.

کرامپون هایی که برای آبشار های یخی استفاده می شوند، می توانند شاخک های خود را به سه حالت : دو نقطه ای ، تک نقطه ای و یا تک نقطه ای افست تغییر دهند . بعضی اوقات کوهنوردان شاخک های کرامپون را با شاخک های تیز و منحنی تری تعویض می کنند تا اصطکاک بیشتری در جاده داشته باشند.

برای کوهنوردی معمولی، بهتر است از کرامپون هایی استفاده شود که در قسمت جلویی خود شاخک های کمتری دارند . برای صعود های حرفه ای، باید به دنبال کرامپون هایی باشید که دارای شاخک های بلندتری باشند. اکثر کرامپون های پا کردنی، دارای چند موضع مختلف برای قرارگیری شاخک های جلویی هستند و شما به راحتی می توانید بر اساس فعالیت خودتان ( قدم زدن و یا صعود ) آن ها را تنظیم کنید.

شاخک های جلویی :

 

شاخک های جلویی، تیغه های رو به جلوی کرامپون هستند و به 3 دسته تقسیم می شوند :

  • افقی : این شاخک های دو نقطه ای تقریبا برای هر نوع یخ نوری و کوهنوردی در مسیر های برفی مناسب می باشند.
  • عمودی : این شاخک های دو نقطه ای معمولا برای آبشار های تند و صعود های ترکیبی استفاده می شوند . این شاخک های تیز، به راحتی داخل شکاف ها قرار می گیرند و قابلیت تنظیم و تعویض را نیز دارند . بعضی از مدل های پیشرفته آن نیز دارای شاخک های ثانویه برای ایمنی و کشش بیشتر می باشند .
  • تک نقطه ای : معمولا برای آبشار های حرفه ای و صعود های ترکیبی از آن استفاده می کنند. به یاد داشته باشید که به طور کل، وضعیت مسیر و فعالیت شما، نوع کرامپون را برای شما مشخص می سازد.

شاخک های مدولار و غیر مدولار :

 

شاخک های کرامپون یا مدولار ( قابل تنظیم ) و یا غیر مدولار ( غیر قابل تنظیم ) می باشند.

  • با شاخک های مدولار به راحتی می توانید دندانه آن ها را تنظیم و یا بر اساس فعالیت خود ( پیاده روی یا کوهنوردی ) آن ها را تغییر دهید . اگر صعود های ترکیبی انجام می دهید و عموما با جاده های مختلفی سرو کار دارید ، سراغ کرامپون های مدولار بروید.
  • شاخک های غیر مدولار قابلیت تیز شدن دارند ، اما با استفاده زیاد ، کوتاه تر می شوند . همچنین از آنجایی تمام قطعات داخل فیکس و ثابت هستند، نگرانی بابت شل شدن پیچ ها و یا تیغ ها نخواهید داشت .

سازگاری بوت و کرامپون :

 

سازگاری بوت و کرامپون، از کلیدی ترین نکات برای کارایی بیشتر و ایمنی می باشد . شکل بوت شما، در نهایت نوع اتصال کرامپون به آن را تعیین می کند. برای مثال، اتصال فوق سبک بندی کرامپون ها، تنها روی بوت های سبک جواب می دهد و برای کوه پیمایی و یا یخ نوردی مناسب نمی باشد. همچنین اتصال کرامپون به یک کفی سخت و محکم دارای ایمنی بیشتری تا یک کفی نازک و انعطاف پذیر می باشد.

نوع بوت خود را مشخص کنید :

 

آیا کفی آن انعطاف پذیر، نیمه سخت و یا سخت است ؟ آیا دارای پنجه و یا نوار پاشنه می باشد؟ اگر یک بوت انعطاف پذیر بدون پابند چرمی دارید، شاید نیاز داشته باشید که برای صعود های حرفه ای و استفاده از کرامپون های پیشرفته، بوت خود را تعویض نمایید.

قصد چه فعالیتی دارید ؟

 

برای کوهنوردی و و یخ نوردی به پنجه و پاشنه بوت خود نگاه کنید . شما چند گزینه مختلف برای اتصال کرامپون به بوت خود در اختیار دارید . برای مسیرهایی که بیشتر نیاز به پیاده روی تا کوهنوردی دارید، از کرامپون های ساده تر با روش اتصال بندی استفاده کنید . اگر از روش اتصال پا کردنی استفاده می کنید، به یاد داشته باشید که نیاز به یک بوت با کفی سخت و بند چرمی ضخیم و یا شیار برای پنچه و پاشنه پا خواهید داشت.

انعطاف پذیری کفش خود را با کرامپون تطبیق دهید :

 

برای بوت های فوق انعطاف پذیر، از کرامپون هایی که دارای نوار اتصال تاشو هستند و به عقب و جلوی بوت وصل می شوند، استفاده کنید . می توانید برای کوه پیمایی های سبک خود از کرامپون های آلومینیومی روی کفش های ورزشی ( بهمراه اتصال بندی ) استفاده کنید، فقط باید مطمئن شوید که انعطاف پذیری کفش و کرامپون، یکسان می باشد.

هنگام خرید ، بوت خود را به همراه داشته باشید :

 

با این کار از تناسب کرامپون با بوت خود اطمینان حاصل کرده اید. مطمئن شوید که نوار اتصال مرکزی کرامپون با شکل، انعطاف پذیری و طول بوت شما سازگار است . کوهنوردان معمولا با چند تنظیم کوچک ( مثل تنظیم تسمه های پنجه ) کرامپون را محکم و تنگ تر می کنند.

زمانیکه در نوع اتصال کرامپون دودل بودید، سراغ روش بندی بروید !

 

این روش اتصال، معمولا روی تمام بوت ها و کفش های وررشی قابل انجام می باشد !

لوازم جانبی کرامپون ها :

 

صفحات ضد ضربه : تمام کرامپون ها با صفحات ضد ضربه عرضه می شوند تا از نفوذ برف به انتهای کرامپون جلوگیری شود . این نکته برای جلوگیری از کاهش کشش کرامپون با سطح جاده ، اهمیت خاصی دارد . استفاده از نوع صفحات توسط فدراسیون کوهنوردی و سنگ نوردی توصیه شده است .

قاب های کرامپون و کاور های شاخک : کاور های مخصوص، شاخک های تیز کرامپون را با یک کاور پلاستیکی می پوشانند و از آسیب زدن به کوله پشتی و یا به خودتان جلوگیری می کنند . همچنین قاب هایی برای کرامپون وجود دارد که از نایلون های ضد ضربه تشکیل شده اند . درکل، قاب ها برای ذخیره سازی آسان و سریع و کاور های پلاستیکی برای حجم و قیمت کمتر استفاده می شوند .

گتر : علاوه بر قاب های کرامپون می توانید با تهیه یک جفت گتر، از آسیب زدن شاخک ها به ران و پوشش خود جلوگیری کنید.

قطعات یدکی : شما می توانید برای تمام کرامپون ها، نوار اتصال یدکی تهیه کنید . این نوار ها ، باعث کاهش و افزایش انعطاف پذیری کرامپون و ایجاد تناسب بیشتر با بوت شما می شود . اگر به مناطقی دور دست صعود می کنید ، بهتر است تا یک جفت تسمه پنجه و پاشنه، چند عدد پیچ و یک نوار مرکزی یدکی با خود داشته باشید .

منبع : REI.COM

تعمیر چادر کوهنوردی + راهنمای خرید

زمان مطالعه: 17 دقیقه

حتی مقاوم‌ترین چادر کوهنوردی نیز در برخی شرایط ممکن است سوراخ یا پاره شود. با این حال، تعمیر چادر کوهنوردی با یادگیری چند روش ساده امکان‌پذیر است و شما می‌توانید پس از تعمیر، از آن در صعودهای بیشتری استفاده کنید.

در این مقاله به تعمیر پارچه و میله های چادر کوهنوردی می پردازیم :

  • دوختن پارگی کوچک در پارچه ی چادر
  • دوختن درز های چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر
  • تعمیر پایه های شکسته و یا خم شده چادر

همچنین به یاد داشته باشید یادگیری این موارد، در طول عمر چادرشما نیز تاثیر گذاز خواهد بود .

 

وصله زدن شکاف های برای تعمیر چادر کوهنوردی  :

 

 

چوب های تیز، سنگ و یا شاخه های درختان ، از عواملی می باشند که باعث ایجاد شکاف و پارگی روی چادر کوهنوردی شما می شوند. اگر در محیط کمپ و کوهنوردی، یک کیت دوخت و دوز و چند وصله اضافه با خود داشته باشید، می توانید به راحتی پارگی های دیوا ، بدنه و سطح بیرونی چادر را بدوزید . همچنین می توانید تعمیر چادر کوهنوردی را در زمان برگشت به خانه انجام دهید .

وسایل مورد نیاز :

  • مقداری الکل
  • یک پارچه
  • قیچی
  • نوارچسب های ضخیم
  • وصله های منفذ دار( اگر قصد وصله کردن در و پنجره چادر دارید )

مقاله پیشنهادی : لیســــت کامل تجهیزات کـوهنوردی و کمپینگ

آموزش وصله زدن پارگی چادر جهت تعمیرات چادر کوهنوردی :

 

 

پارگی را در سمت خارجی چادر پیدا کنید و با مقداری الکل و پارچه اطراف آن را تمیز کنید. تکه‌ای نوار چسب جدا کنید تا شکاف و اطراف پارگی را پوشش دهد. اگر اطراف پارگی را به‌خوبی بپوشانید، می‌توانید مطمئن باشید که وصله‌ی شما در برابر باران نیز مقاوم خواهد بود.

پارچه‌ی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید و قسمت پشتی نوار چسب را از آن جدا کنید. حالا وصله را داخل سوراخ فشار دهید. به یاد داشته باشید که اگر پارگی در قسمت‌های حساس چادر باشد (مثل نزدیک پایه)، بهتر است علاوه بر وصله کردن بیرون چادر، قسمت داخلی آن را نیز وصله بزنید. بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید. تعمیر چادر کوهنوردی به این روش به شما کمک می‌کند تا از چادرتان در شرایط سخت به‌خوبی محافظت کنید.

 

اگر پارگی در قسمت در و یا پنجره چادر بود ، موارد زیر را انجام دهید :

 

 

پارگی چادر را روی یک سطح صاف قرار دهید. وصله‌های منفذدار را روی شکاف چادر قرار دهید و قسمت پشتی را از حلقه‌ی نوار جدا کنید (که داخل کیت موجود است). نوار و وصله را با یکدیگر هم‌ردیف کرده و داخل سوراخ قرار دهید. بگذارید وصله برای یک روز روی چادر قرار بگیرد و سپس چادر را جمع کنید.

تعمیر چادر کوهنوردی به این روش می‌تواند چادر شما را در برابر آسیب‌های کوچک مقاوم کند. توجه داشته باشید که اگر پارگی و شکاف چادر عمیق و غیرقابل پوشاندن است، بهتر است تا آن را برای وصله زدن صحیح به گارانتی و متخصصان دوخت و دوز بسپارید.

 

دوختن درزهای چادر به منظور جلوگیری از ورود آب به چادر :

 

 

بیشتر چادرهای کوهنوردی همراه با درزهای مهر و موم شده که توسط نوارهای مخصوص دوخته می‌شوند، به فروش می‌رسند. اما برای تعمیر درزهایی که موجب ورود آب به چادر می‌شوند، تنها به یک چسب مایع نیاز دارید. درزهای چادر آسیب‌پذیرترین قسمت چادر هستند، بنابراین به شما توصیه می‌کنیم در هنگام صعودهای خود به‌طور مرتب درزهای چادر را چک کنید تا آثار پارگی و یا شکاف روی آن وجود نداشته باشد. تعمیر چادر کوهنوردی با استفاده از چسب مایع برای درزها می‌تواند به راحتی از نفوذ آب جلوگیری کرده و عمر چادر شما را طولانی‌تر کند.

وسایل مورد نیاز :

  • یک تکه پارچه
  • الکل
  • چسب ( درزگیر مایع ) ( مطمئن شوید که درزگیر مناسب با جنس پارچه ی چادر خود انتخاب می کنید . پارچه های سیلیکونی نیازمند درزگیر متفاوتی نسبت به پارچه های پلیتان دارند )

 

چگونه از چسب های درزگیر برای تعمیر چادر کوهنوردی استفاده کنیم :

برای تعمیر چادر کوهنوردی با چسب های درز گیر چادر خود را در یک محیط گرم، آفتابی و روشن بر پا کنید تا به آسانی بتوانید تمام درز های آن را بررسی کنید . شما باید قسمت های زیرین کاور و قسمت های داخلی چادر را با درزگیر بپوشانید .

اگر نوار درزهایی در چادر شما شل شده بودند، به آرامی قسمت‌هایی که می‌توانید پاک کنید را از آن جدا کنید، اما قسمت‌های سالم درز را دست‌نخورده رها کنید. درز را به آرامی با الکل و یک تکه پارچه تمیز کنید. سپس درزگیر مایع را به محل مورد نظر بمالید. در بعضی موارد ممکن است خرابی یک درز باعث شل شدن دیگر درزها شود، بنابراین بهتر است درزگیر را به تمام قسمت‌های حساس چادر بزنید. تعمیر چادر کوهنوردی با استفاده از درزگیر مایع نه تنها به رفع مشکل درزها کمک می‌کند بلکه از نفوذ آب جلوگیری کرده و کارایی چادر را حفظ می‌کند. اجازه دهید تا درزگیر کاملاً خشک شود.

 

تعمیر تیرک چادر :

اگر تیرک های چادر  شما دچار شکستی شده اند و یا بر اثر وزش باد های شدید خم شده اند ، باید سریعا به تعمیر آن ها بپردازید. برای اینکار می توانید میله های چادر را به طور کل تعویض و یا پس از رسیدن به خانه، به تعمیرتیرک چادر بپردازید .

روش اول :

 

 

آسان‌ترین و سریع‌ترین راه برای تعمیر چادر کوهنوردی و تیرک‌های شکسته، استفاده از لوله‌های کوچکی است که معمولاً هنگام خرید چادر به همراه آن عرضه می‌شوند. اگر این لوله‌ها در پک چادر شما وجود ندارد، به راحتی می‌توانید آن‌ها را از فروشگاه‌ها خریداری کرده و در صعودهای خود به همراه داشته باشید. این لوله‌ها معمولاً قطر بیشتری نسبت به میله‌های چادر دارند تا از لق خوردن آن‌ها جلوگیری شود. برای استفاده از این لوله‌ها:

میله شکسته را روی یک سطح صاف قرار دهید. اگر میله خم شده است و کاملاً نشکسته، به آرامی آن را کج کنید تا صاف شود. لوله کمکی را بین میله‌های شکسته قرار دهید تا جای خالی آن کاملاً پر شود. شاید برای جا دادن لوله میان میله‌ها، به یک انبردست یا یک تکه سنگ برای خم کردن قطعات باز شده نیاز داشته باشید. سپس با استفاده از نوارچسب، محل اتصال میله‌ها به لوله را چند بار ببندید.

اگر میله های شما هنگام جا رفتن لوله شکست، باید قسمت شکسته را دوباره به هم متصل کنید . به یاد داشته باشید با این کار، میله های چادر شما هنگام جمع شدن، به شکل صحیح تا نخواهند شد و مجبور خواهید بود به صورت دستی آن را جمع آوری کنید.

تعمیر چادر کوهنوردی با استفاده از این روش، می‌تواند تیرک‌های شکسته را به سرعت و به‌طور موقت ترمیم کند تا از آسیب دیدن بیشتر چادر جلوگیری شود.

روش دوم :

 

 

اگر این لوله های کمکی را در اختیار خود ندارید ، می توانید از ستون های چادر برای تعمیر میله ها استفاده کنید.

برای تعمیر چادر کوهنوردی و رفع شکستگی تیرک‌ها، ابتدا شکستگی تیرک را مشخص کرده و آن را روی یک سطح صاف قرار دهید. اگر تیرک خم شده است و کاملاً نشکسته، به آرامی آن را کج کنید تا صاف شود. سپس ستون چادر را در کنار میله‌های شکسته قرار دهید. محل اتصال ستون با میله‌ها را چند بار با نوارچسب بپوشانید. حالا به راحتی می‌توانید از میله‌ها برای برپایی چادر استفاده کنید.

 

شستن چادر کوهنوردی 

 

شستن چادر کوهنوردی نیازمند دقت و رعایت چند نکته مهم است تا آسیبی به چادر وارد نشود و کارایی آن حفظ شود. در اینجا چند مرحله ساده برای شستن چادر کوهنوردی آورده‌ایم:

  1. بررسی دستورالعمل‌ها: قبل از هر چیزی، دستورالعمل‌های شستشو که بر روی برچسب چادر نوشته شده است را مطالعه کنید. برخی چادرها ممکن است به روش خاصی نیاز داشته باشند که رعایت آن‌ها ضروری است.

  2. پاک کردن خاک و گل: قبل از شستن چادر، خاک و گل‌های چسبیده به آن را به‌دقت تمیز کنید. این کار به جلوگیری از آسیب به پارچه و دوخت‌های چادر کمک می‌کند.

  3. شستشو با دست یا ماشین لباس‌شویی: برای شستن چادر بهتر است از آب سرد یا ولرم استفاده کنید. شستشوی دستی بهترین گزینه است، اما اگر از ماشین لباس‌شویی استفاده می‌کنید، باید از تنظیمات ملایم و کیسه مخصوص شستشو بهره ببرید.

  4. استفاده از مواد شوینده ملایم: از مواد شوینده قوی یا سفیدکننده‌ها استفاده نکنید، زیرا این مواد می‌توانند به پوشش ضدآب چادر آسیب برسانند. شوینده‌های ملایم و مخصوص پارچه‌های حساس انتخاب مناسبی هستند.

  5. خشک‌کردن چادر: پس از شستشو، چادر را در مکانی با تهویه مناسب و دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید تا خشک شود. از خشک‌کن ماشین لباس‌شویی استفاده نکنید، زیرا حرارت زیاد می‌تواند به پارچه آسیب بزند.

  6. بررسی پوشش ضدآب: پس از شستن چادر، پوشش ضدآب آن ممکن است کاهش یابد. در این صورت، می‌توانید از مواد مخصوص بازسازی پوشش ضدآب برای چادر استفاده کنید.

با رعایت این نکات، چادر کوهنوردی شما تمیز و آماده استفاده در سفرهای آینده خواهد بود.

 

روش‌های مناسب نگهداری از چادر کوهنوردی

نگهداری صحیح از چادر کوهنوردی می‌تواند عمر مفید آن را افزایش داده و عملکرد آن را در شرایط مختلف بهبود بخشد. در اینجا به چند روش موثر برای نگهداری از چادر کوهنوردی اشاره می‌کنیم:

 

  1. خشک نگه داشتن چادر: اگر پس از استفاده چادر کوهنوردی شما خیس شد، چادر را به‌طور کامل خشک کنید. رطوبت باقی‌مانده می‌تواند باعث رشد قارچ و کپک شود و به پارچه آسیب بزند. از این رو، قبل از بسته‌بندی چادر، آن را در یک محیط خشک و با تهویه مناسب قرار دهید.

  2. نگهداری در جای خشک و خنک: چادر را باید در مکانی خشک، خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید. تابش مستقیم آفتاب می‌تواند باعث آسیب به پارچه و پوشش ضدآب چادر شود.

  3. استفاده از کیسه محافظ: برای جلوگیری از آسیب به چادر هنگام نگهداری، بهتر است آن را در یک کیسه محافظ قرار دهید. این کار از آسیب‌های احتمالی ناشی از فشار یا برخورد با اجسام دیگر جلوگیری می‌کند.

  4. دوری از اجسام تیز و زبر: چادر کوهنوردی باید از تماس با اجسام تیز، سنگ‌ها یا شاخه‌های درخت دور نگه داشته شود. این نوع اجسام می‌توانند به پارچه چادر آسیب برسانند و باعث سوراخ شدن آن شوند.

  5. بازبینی منظم چادر: هر از گاهی چادر را بررسی کنید تا از سلامت آن اطمینان حاصل کنید. در صورت مشاهده هر گونه پارگی یا خرابی، آن را سریعاً تعمیر کنید تا در مواقع ضروری مشکلی پیش نیاید.

  6. نگهداری پوشش ضدآب: برای حفظ ویژگی‌های ضدآب چادر، می‌توانید از محصولات مخصوص بازسازی پوشش ضدآب استفاده کنید. این کار به حفظ مقاومت چادر در برابر بارش باران و برف کمک می‌کند.

با رعایت این روش‌ها، چادر کوهنوردی شما در بهترین شرایط باقی می‌ماند و آماده استفاده در سفرهای آینده خواهد بود.

 

راهنمای خرید چادر کوهنوردی 

از آنجایی که چادری که به عنوان سرپناه خود در مناطق بکر از آن استفاده می‌کنید، بر بودجه و وزن کوله‌ی شما تاثیر بالایی دارد؛ خرید آن یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که باید اتخاذ کنید. همچنین چادر کوهنوردی در طراحی‌های متنوعی از مدل‌های بسیار ساده گرفته تا مدل‌های لوکس ارائه می‌شوند که این موضوع کار را پیچیده‌تر می‌کند.

برای اینکه انتخاب چادر کوهنوردی را به امری ساده‌تر تبدیل کنید، می‌توانید فرآیند تصمیم‌گیری را به بخش‌های کوچکتری که در قسمت زیر آمده است تبدیل کنید:

ظرفیت

معمولا با تعداد افرادی که می‌توانند به هنگام خواب در چادر جای بگیرند نشان داده می شود.

فصل‌بندی

ساختار چادر بسته به شرایط آب و هوایی مد نظر.

وزن

مقایسه‌ی وزن باری که حمل می‌شود با هزینه‌ای که صرف خرید چادر می‌شود.

دوام

فضای داخلی خوش‌ ساخت، دسترسی آسان، سهولت در برپایی چادر و موارد دیگر.

ظرفیت چادر کوهنوردی

چادر کوهنوردی بر اساس ظرفیت گروه‌بندی می‌شود: ظرفیت‌ها از 1 تا 4 نفره موجوداند. نام اکثر چادرها بر اساس ظرفیت آن‌ها تعیین می‌شود: برای مثال REI Half Dome2، یک چادر دو نفره است.

برای اینکه در وزن صرفه‌جویی شود، فضای داخلی چادر کوچک است. اینکه هر فرد چه فضایی را در اختیار داشته باشد به صورت استاندارد صنعتی تعریف نشده است و برای همین اندازه‌ی یک چادر 2 نفره در برندهای مختلف، متفاوت است. همچنین مدل‌های فوق‌سبک اغلب بسیار کوچک هستند.

اگر سایز شما از حد متوسط کمی بزرگ‌تر است و یا به فضای بیشتری نیاز دارید، یکی از گزینه‌ها این است که به دنبال چادرهایی باشید که ظرفیت آن یک نفر از تعداد گروه شما بیشتر باشد. همچنین می‌توانید به دنبال چادری باشید که از حد متوسط یک یا دو اینچ پهن‌تر یا بلندتر باشد. برخی از این چادرها در عنوان خود راهنما دارند: برای مثال یک عدد + در نام این نوع چادرها به چشم می‌خورد. با این حال اگر داشتن فضای بیشتر در کف برایتان اهمیت دارد همیشه حجم دقیق بین چادرهایی که مدنظرتان است را مقایسه کنید.

 

فصل‌بندی چادر کوهنوردی

انتخاب اصلی شما بین چادر سه فصله و چهار فصله است. اکثر افراد اهل پیاده‌روی و کوهنوردی، خصوصا افرادی که به تازگی وارد این عرصه شده‌اند چادر کوهنوردی سه نفره را انتخاب می‌کنند. از آنجایی که در هر سفر نمی‌توان گفت که بدترین شرایط آب و هوایی به چه شکل خواهد بود، کوهنوردانی که اغلب به کوهنوردی می‌پردازند بیش از یک چادر دارند.

 

چادرهای کوهنوردی سه فصله

این چادرها به گونه‌ای هستند که با حفظ وزن کم، نیازهای موجود برای شرایط آب و هوایی در فصل بهار، تابستان و پاییز را رفع می‌کنند. چادرهای سه فصله‌ای که به درستی نصب می‌شوند، می‌توانند باران شدید و برف ملایم را تحمل کنند اما برای قرار گرفتن مداوم در معرض طوفان‌ها و بادهای شدید و یا برف سنگین طراحی نشده‌اند. ویژگی‌های اصلی این چادرها عبارتند از:

پنل‌های توری وسیع برای افزایش جریان هوا و بیرون نگه داشن حشرات.

دیوارهای عمودتر برای ایجاد سقف داخلی بلندتر.

تیرهای کمتر و پارچه‌های نازک‌تر برای سبک نگه داشتن وزن.

پیشنهاد ما : خرید چادر کوهنوردی پکینیو

چادرهای کوهنوردی برای فصول گسترده (4-3 فصله یا +3 فصله)

این‌ چادرها که حالت میانه دارند برای تابستان مناسب هستند اما برای سفرهای اوایل بهار و اواخر پاییز که ممکن است برف وجود داشته باشد نیز استفاده می‌شوند. همچنین برای سفرهایی به مناطق مرتفع که ممکن است برف در آن‌جا شما را غافلگیر کند نیز خوب هستند. ویژگی‌های اصلی این چادرها (در مقایسه با مدل‌هایی که تنها سه فصله هستند) عبارتند از:

پنل‌های پارچه‌ای که با زیپ روی نواحی توری را می‌پوشانند تا برف به داخل نیاید و محیط داخل گرم‌تر شود.

یک یا دو تیر بیشتر (نسبت به چادرهای سه فصله) برای استحکام بیشتر.

چادرهای 4 فصله کوهنوردی

این چادرهای زمستانی به منظور مقاومت در برابر بادهای شدید و حجمی اساسی از برف طراحی شده‌اند، با این حال تنوع کمتری دارند و در هوای معتدل ممکن است دست و پاگیر به نظر برسند. ویژگی‌های اصلی این چادرها (در مقایسه با مدل‌های 3 فصله و مدل‌های مخصوص فصول گسترده) عبارتند از:

تیرهای بیشتر و پارچه‌های بادوام‌تر.

طراحی گنبدی شکل و گرد که می‌تواند باد را تحمل کند و با از بین بردن سقف مسطح از انباشتگی برف جلوگیری می‌کند.

پنل‌های توری کمتر. همچنین این مدل‌ها ممکن است پنل‌های پارچه‌ای زیپ‌دار داشته باشند که به شما امکان این را بدهد که در زمان نیاز روی پنل‌های توری را بپوشانید.

سطوح مخصوص باران که تا زمین می‌رسند.

چادرهای چهار فصله همچنین شامل چادرهای تک دیواره‌ی سبک که دارای دیوارهای ضدآب و نفوذ پذیر نسبت به هوا هستند اما سطوح بارانی ندارند نیز هستند. در نواحی مرطوب ممکن است در داخل چادر شبنم انباشته شود برای همین یک چادر تک دیواره بهترین انتخاب برای شرایط سرد و خشک است.

 

وزن چادر کوهنوردی

وزن چادر کوهنوردی شما بخش بزرگی از بار کلی شما را تشکیل می‌دهد و برای همین طراحان چادر بسیار تلاش می‌کنند تا وزن چادرها را پایین نگه دارند. مهم‌ترین چیزهایی که به دلیل کاهش وزن چادر با آن ها مواجه می‌شوید عبارتند از فضای کمتر، امکانات کمتر و دوام کمتر در مدت زمان طولانی. اگر با دقت دست به انتخاب بزنید خواهید توانست چادر سبکی را بیابید که برایتان به صورت منطقی گرم و نرم و راحت باشد.

اگرچه مواد بادوام، دوام چادر را بالاتر می‌برند اما چادرهای فوق سبک می‌توانند بسیار بسیار مقاوم باشند. اگر یک چادر فوق سبک پریمیوم می‌خواهید باید برای مواد دوام پذیر و سبک آن هزینه‌ی بیشتری را صرف کنید. همچنین عبارت “فوق سبک” از جانب برندها به صورت آزادانه استفاده می‌شود اما اگر هر اونس از وزن برای شما مهم است در زمان خرید مشخصات را با دقت بررسی کنید.

ویژگی‌های کلیدی چادر

وزن حداقلی بار

این وزن مربوط به بدنه‌ی چادر، بخش مربوط به باران و تیرهای چادر کوهنوردی است که از عوامل ضروری هستند. شما ممکن است لوازم اضافی دیگری که مربوط به چادر هستند (مثل تیرهای اضافه، قسمت کفی) را نیز با خود به همراه ببرید اما عواملی که ذکر شد بهترین مشخصات برای مقایسه هستند.

وزن پکیج کامل

این وزن تمامی اقلامی است که به هنگام خرید دریافت می‌کنید: بدنه، تیرها، تیرهای اضافه، ساک مربوط به لوازم، ساک مربوط به تیرها، دستورالعمل و موارد دیگر. باری که باید حمل کنید وزنی بین، وزن پکیج کامل و وزن حداقلی بار دارد.

اندازه پکیج

میزان فضایی که چادر در پکیج اشغال می‌کند نیز بر سهولت حمل آن اثر می گذارد. شما می‌توانید با تقسیم کردن اقلام این فضا را کاهش دهید و برای مثال در حالی که خود بدنه‌ی چادر را حمل می‌کنید بگذارید که همراهتان بخش مربوط به بارانی و تیرها را حمل کند. همچنین می‌توانید با همراه نبردن کیف حمل چادر و قرار دادن آن در منزل چند اونس دیگر نیز در وزن صرفه‌جویی کنید.

پناه‌گاه‌های مینیمال

اکثر چادرهای کوهنوردی دارای طراحی دیوار دوجداره هستند که شامل بدنه اصلی چادر (که کانوپی نیز نامیده می‌شود) و بخش خارجی مربوط به باران است. اگر شما هم اهل پیاده‌روی و کوهنوردی هستید و می خواهید که همیشه در وزن صرفه جویی کنید چند گزینه‌ی ممکن برایتان وجود دارد.

گزینه‌ی بخش بارانی و کفی

بسیاری از چادرهای دوجداره دارای قابلیت نصب فوق سبک هستند. در این حالت قسمت کفی (که به صورت مجزا فروخته می‌شود)، تیرها و بخش بارانی می‌توانند بدون درگیری کانوپی چادر به صورت مجزا به همراه یکدیگر نصب شوند.

پناه‌گاه‌های کوچک

این گروه که دارای تنوع زیادی است شامل بخش‌های بارانی فوق سبک است که شما را از باران و برف حفظ می‌کند اما باعث حفاظت از شما در برابر حشرات و زمین مرطوب نمی‌شود.

چادرهایی ننویی

این یک نوع از ننو است که حداقل شامل یک بخش بارانی کوچک است و یک بخش توری برای محافظت در برابر حشرات دارد.

ساک شب مانی

این ساک‌ها ضدآب هستند و می‌توانید با کیسه خواب خود در محفظه‌ی آن‌ها که نسبت به هوا نفوذپذیر است قرار بگیرید.

پناه گاه حشرات

اکثر پناه گاه‌های مقاوم در برابر حشرات دارای توری و تعدادی تیر هستند اما مسقف نیستند. مدل‌های پیشرفته تر، چادرهایی هستند که تمام کانوپی آن‌ها از توری ضد حشره ساخته شده است.

دوام چادر کوهنوردی

دوام یک واژه‌ی پوششی برای ویژگی‌هایی است که سبب می‌شوند زمانی که در چادر کوهنوردی می‌گذرانید برایتان لذت‌بخش شود. بخش اعظم دوام به اینکه چادر تا چه حد برای شما راحت و یا تنگ است بستگی دارد. چادرهای کوهنوردی قدیمی دارای دیوارهای شیبدار و کفی کوچک بودند و به ندرت ارتفاع زیادی داشتند. این کار باعث می‌شد تا وزن چادر پایین بماند اما راحتی چادر از دست می‌رفت. به لطف پیشرفت در مواد تشکیل دهنده و طراحی، امروزه چادرها فضایی بازتر و راحت‌تر دارند.

تست چادر به هنگام نصب

به یک فروشگاه بروید و بخواهید که برایتان چادرها را نصب کنند تا بتوانید به داخل آن‌ها بروید. سپس خود را در کوه و طوفان تصور کنید: اگر قرار باشد برای چندین ساعت در طوفان به سر ببرید کدام را انتخاب می‌کنید؟

برای اطلاعات بیشتر به فضای داخلی چادر بروید و به موارد زیر توجه کنید:

حجم کفی (طرح کفی)

سنجش طول و عرض یک دید خوب از اندازه‌ی کفی را به شما ارائه می‌دهد. بسیار از چادرها دارای کفی که کاملا مستطیلی شکل باشد نیستند و برای همین ممکن است اندازه‌هایی همچون 85 x 51/43 ( طول x عرض فوت) را مشاهده کنید. کفی‌های کشیده باعث می‌شوند که فضای کافی برای قرار دادن بازوها و دستان خود را داشته باشید در حالی که با داشتن کفی نازک‌تر باعث می‌شوند تا در وزن نیز صرفه جویی شود.

بخش مربوط به زمین

اندازه‌ی این بخش فضای کلی قسمت کفی چادر را نشان می‌دهد. اگرچه این مقیاس خوبی برای مقایسه‌ی چادرها است اما به تنهایی به شما نشان نمی‌دهد که کیفیت فضای کف به چه صورت است.

ارتفاع چادر

هیچکس دوست ندارد در زمان نشستن با سقف اثابت کند. با این حال ارتفاع چادر بر حسب تنها یک نقطه‌ی خاص سنجیده می‌شود برای همین برای سنجش کل فضای داخلی تنها به این رقم اکتفا نکنید. تست چادر (که در قسمت بالا به آن اشاره شد) برای بررسی ارتفاع راه بهتری است.

شکل دیواره

این مورد به نسبت ارتفاع چادر، یک عامل بزرگ‌تر در تعیین اندازه دیواره‌ها و کناره‌های چادر و دوام کلی چادر است. هرچه دیواره‌ها عمودی‌تر باشند، فضای داخلی چادر بازتر احساس می‌شود. اگر نمی‌توانید برای تست چادر به فروشگاه بروید، دیواره های چادر را در عکس‌های آنلاین بررسی کنید. اگر زوایای چادر نسبت به سقف آن حالت شیب‌دارتری دارند، این یک چادر کم وزن است اما از طرفی فضای داخلی بسیار کوچکی دارد.

رنگ بخش بارانی

رنگ‌های روشن و کم رنگ در بخش بارانی باعث نفوذ نور بیشتری به داخل می‌شوند و فضای داخلی را روشن‌تر می‌کنند. این موضوع سبب می‌شود تا چادر کوهنوردی بزرگ‌تر به نظر برسد و در زمان طوفان که مجبورید بیشتر در چادر بمانید حس خوشایندتری به شما بدهد و باعث ایجاد حس تعلق در شما شود.

درها

طراحان بر شکل در، زیپ‌ها و سایر موارد مربوطه تمرکز دارند اما مهم ترین سوال این است: باید چند در وجود داشته باشد؟ خوب است که هر یک از افرادی که در چادر می‌خوابند دارای یک در مجزا باشند. البته از طرفی انتخاب یک چادر چند نفره با یک در باعث صرفه جویی در وزن و هزینه می‌شود.

بخش سرپوشیده جلوی چادر

این بخش‌های اضافی که در بخش بارانی هستند یک محفظه‌ی سرپوشیده برای نگهداری چکمه‌ها  سایر لوازم را مهیا می‌کنند. اگر اندازه‌ی بخش کفی نیز بیش از اندازه بزرگ باشد این امکان در اختیار شما قرار می‌گیرد اما این موضوع سبب می شود تا چادر سنگین‌تر شود. اکثر چادرها دارای بخش سرپوشیده در قسمت جلویی هستند و اندازه‌ی آن‌ها در میان ویژگی‌های چادر آمده است. هرچه این بخش بزرگ‌تر باشد بهتر است اما در صورتی که این بخش‌ها ظاهری شبیه به غار داشته باشند وزن و هزینه افزایش پیدا می‌کند.

تهویه

شما در زمانی که خواب هستید رطوبت را استنشاق می‌کنید و چادر باید برای مدیریت این مسئله راهی ارائه دهد. به همین جهت است که ویژگی‌هایی همچون پنجره‌ها یا پنل‌های توری و یا دریچه‌های بارانی متحرک بااهمیت هستند. این موارد سبب می‌شوند تا جریان هوا را افزایش دهید تا از ایجاد رطوبت در داخل جلوگیری شود. همچنین امکان جمع کردن درهای بخش‌های بارانی و پنل‌ها به سمت بالا تهویه را بهبود می‌بخشد. همچنین ویژگی خوب دیگر این است که باعث می‌شود بتوانید به منظره‌ی بیرون نگاه کنید و به ستاره‌ها بنگرید و شاهد طلوع خورشید باشید.

نصب چادر

همیشه یک یا دو بار پیش از اینکه در طبیعت چادر را نصب کنید، نحوه نصب کردن آن را امتحان کنید. فارغ از اینکه چادر را در کجا نصب می‌کنید، ویژگی‌های زیر نصب را برای شما آسان‌تر می‌کند:

طراحی بدون تیر اضافه

این بدین معناست که می‌تواند بدون استفاده از تیرهای اضافه نصب شود. این طراحی نصب را سرعت می‌بخشد و تغییر جایگاه چادر را آسان می‌کند چون تنها کافی است چادر را بردارید و آن را در نقطه ی جدیدی قرار دهید. اکثر چادرها به همین جهت از تیر استفاده نمی‌کنند. با این حال چادرهایی که دارای تیر اضافه هستند سبک‌تر هستند چون در ساختار داخلی خود دارای تیرهای اصلی محکم و قوی که سنگین هستند نیستند.

توپی تیرها

زیبایی این توپی‌ها به این است که در زمان نصب چادر کوهنوردی باعث راهنمایی شما می‌شوند. شما بخش خمیده‌ی تیر را از کیف بیرون می‌آورید و پیچ آن را باز می‌کنید و بخش‌ها را بر روی هم سوار می‌کنید. تیرهای کوچک‌تر که حالت ضربدری دارند ممکن است از توپی جدا باشند اما زمانی که اولین تیر را نصب کنید تشخیص اینکه هر کدام از آن‌ها در کجا قرار می‌گیرند آسان می‌شود. یکی دیگر از مزایای بزرگ توپی‌ها این است که امکان این را می‌دهند که دیوارهای چادر عمودی‌تر قرار بگیرند تا فضای داخلی راحت‌تر شود.

گیره‌های تیرها

تیرها با استفاده از گیره‌ها، لوله‌های مخصوص و یا ترکیبی از این دو به کانوپی متصل می‌شوند. این لوله ها با خاصیت کششی خود نصب را محکم‌تر می‌کنند اما وارد کردن تیرها به داخل آن‌ها می‌تواند دشوار باشد. گیره‌های تیرها سبک‌تر هستند و نصب آن‌ها آسان‌تر است. همچنین امکان ایجاد جریان هوای بیشتری را در بخش زیر بارانی مهیا می‌کنند که سبب کاهش رطوبت می‌شود.

کدبندی رنگی

این بخش به شما کمک می‌کند تا هر تیر را به بخش مخصوص خود در هر گوشه ی چادر کوهنوردی متصل کنید و به شما می‌کند تا دریابید کدام لوله یا گیره مربوط به کدام تیر است.

جنس چادر

تیرها

چادرهای کوهنوردی دارای تیرهای آلومینیومی با استحکام بالا و وزن پایین هستند. شما معمولا در میان مشخصات DAC (Donagh Aluminum Corp)) را مشاهده می‌کنید چون این کمپانی در جهان پیشروی ساخت تیر است.

پارچه‌ی چادر و دنیر

طیف گسترده‌ای از نایلون و پلی استرهای مخصوص در ساخت چادر کوهنوردی به کار می‌رود. یکی از ویژگی‌هایی که گاها مشاهده می‌کنید دنیر (D) است. دنیر واحد ظرافت نخ یا الیاف در وزن 900 متر از آن بر حسب گرم است. پارچه‌هایی که زمخت‌تر دنیر بالاتری دارند، در حالیکه دنیر پایین‌تر در پارچه‌های سبک‌تر و کم دوام‌تر به چشم می‌خورد. با این حال تا زمانی که جنس پارچه را نمی‌دانید به مقایسه‌ی دنیر چادرها نپردازید چون تفاوت‌های ذاتی پارچه‌ها تاثیر بیشتری نسبت به دنیر بر روی استحکام آن‌ها دارد.

استحکام چادر

مستحکم‌ترین چادرها دارای تیرها و پارچه‌های قوی هستند و این دو مورد را بر اساس سبک ساختار معماری مستحکم با یکدیگر تلفیق می‌کنند. با این حال تنها ویژگی‌ که مربوط به استحکام است، رتبه‌بندی فصلی چادر است؛ به این معنا که یک چادر 4 فصله از یک چادر سه فصله مستحکم‌تر خواهد بود.

 

جمع بندی 

چادر کوهنوردی ممکن است در شرایط سخت دچار پارگی یا آسیب شود، اما با یادگیری روش‌های ساده‌ای مانند دوخت پارگی‌ها، تعمیر درزها و ترمیم تیرک‌های شکسته می‌توان آن را تعمیر کرد. تعمیر چادر کوهنوردی شامل استفاده از نوارچسب ضخیم و وصله‌های منفذدار برای وصله‌زدن و استفاده از درزگیر مایع برای ترمیم درزها و جلوگیری از نفوذ آب است. همچنین برای تعمیر تیرک‌های شکسته، می‌توانید از لوله‌های کمکی یا ستون‌های چادر استفاده کنید. تعمیر چادر کوهنوردی با این روش‌ها به شما کمک می‌کند تا به سرعت چادر خود را ترمیم کرده و از آن در صعودهای آینده استفاده کنید.

 

منبع: rei.com

درمان و جلوگیری از آسیب های شانه

زمان مطالعه: 9 دقیقه

در این مقاله قصد داریم شما را با راهکارهایی برای جلوگیری از آسیب های شانه و درمان آن آشنا کنیم . اگر دوست دارید بدانید چه تمرین هایی شانه شما را قوی تر و از آسیب دیدگی آن جلوگیری می کند،  با ما همراه باشید.

بیشتر بخوانید : تمرین های کوهنوردی

چگونگی درمان و جلوگیری از آسیب های شانه :

 

 

شانه ی انسان مفصلی پیچیده و مستحکم می باشد وعموما آسیب دیدگی های این مفصل، شایع نمی باشد، اما در صورت وقوع آسیب دیدگی در این ناحیه، صخره نوردی و کارهای رومزه را برای سنگ نوردان و کوهنوردان غیر ممکن می سازد !

تحقیقات نشان داده است که چیزی حدود 20 تا 30 درصد جمعیت انسان ها، از آسیب دیدگی های ماهیچه گرداننده شانه رنج می برند . این آسیب دیدگی با افزایش سن انسان ،شایع و موجب ناتوانی فرد در انجام امور خاص می شود. پس اگر شانه های شما در مسیر کوهنوردی و یا صخره نوردی، سرعت شما را کاهش می دهند و یا دوست دارید بیشتر راجع به سلامت شانه های خود بدانید، ادامه مقاله را از دست ندهید.

راجع به آناتومی بدن انسان :

 

شانه و مفاصل پیوسته به آن از سه بخش اصلی تشکیل شده اند : استخوان بازو ، کتف ( با نام تیغه شانه نیز شناخته می شود ) و ترقوه .

اگر به نقطه ی اتصال استخوان بازو و کتف دقت کنید، متوجه می شوید که مفصل آن از نوع مفصل های گوی و کاسه ای ( توپی ) می باشد که به آن اجازه می دهد در تمام جهت، بچرخد . علاوه بر این، اندازه ی این توپ ( سر استخوان بازو ) 3 و یا 4 برابر بزرگ تر از کاسه ای است که در آن قرار می گیرد !

به دلیل تماس کم استخوان با این ناحیه و همچنین شکل ظاهری این مفصل، شانه ها به متحرک ترین مفصل بدن انسان تبدیل شده اند . اما متحرک بودن شانه ها، معایب خود را نیز دارد . یکی از این این نقطه ضعف ها، متزلزل و بی ثبات بودن مفاصل شانه می باشد !

اگر هنوزم در تصور ظاهر این مفاصل مشکل دارید، یک توپ گلف را روی پایه کوچک خود تصور کنید . توپ می تواند در هر جهتی روی پایه بچرخد، اما از آنجایی که توپ نسبت به لبه ی پایه، بسیار بزرگتر می باشد ، توپ خیلی راحت به پایین می افتد !

آشنایی با ماهیچه های گرداننده شانه :

 

ماهیچه های گرداننده شانه، از 4 عضله مختلف تشکیل شده اند که مفصل را احاطه می کنند . این 4 عضله عبارتند از : عضلات بالاخاری ، زیرخاری، گرد کوچک و تحت کتفی . این عضلات که از سمت تیغه ی شانه آغاز شده اند، تاندون هایی را به استخوان شانه متصل کرده اند که باعث حرکت شانه می شوند .

همانطور که عضله بزرگ تر حرکت را آغاز می کند، عضله کوچکتر گرداننده شانه به شکلی عمل می کند که توپ کاملا داخل گوی قرار گیرد و به پشتیبانی لبه های گوی می آید !

احساس درد در شانه ها : مشکل کجاست ؟

 

 

درست زمانیکه احساس می کنید آناتومی شانه را یاد گرفته اید، این آناتومی پیچیده و سخت تر می شود . به استخوان های شانه خود از نزدیک نگاه کنید، درست بالای خود مفصل .

در این ناحیه متوجه می شود که یک تکه استخوان از سمت تیغه شانه بیرون آمده است که درست بالای مفصل قرار گرفته است . به این استخوان زایده آخرمی یا آکرومیون می گویند . آکرومیون مانند تمام عضلات که به استخوان متصل شده اند، برای حرکت شانه مهم می باشد اما ممکن است برای بعضی ها، آزاردهنده باشد ! بگذارید کمی بیشتر راجع به این تکه استخوان توضیح دهیم . در حالت ایده آل، ما می خواهیم که این تکه استخوان روی مفصل شانه کاملا تخت و مسطح باشد، اما در بعضی موارد، این استخوان به شکل منحنی و یا قلاب شده می باشد ! اگر شما هم جزو افرادی هستید که دارای آکرومیون منحنی و یا قلاب شده می باشند، مالش و یا اصطکاک زیاد در این ناحیه ممکن است باعث آسیب به تاندون ها شود .

علاوه براین، قرارگیری و وضعیت بد بدن، می تواند باعث کج شدن تیغه شانه و آکرومیون و افزایش اصطکاک و آسیب دیدگی تاندون ها شود. در بلند مدت این اصطکاک می تواند به صدمات زیر منجر شود :

تندینیت و یا تندینوسیس ماهیچه های گرداننده شانه :

 

تندینیت، به التهاب و آسیب دیدگی حاد تاندون ها می گویند . در این حالت میکروهای تاندون پاره می شوند . اما تندینوسیس، پروسه ی فساد تاندون ها می باشد که در اثر تخریب کلاژن ها پدید می آید . این التهاب معمولا در اثر استفاده بیش از حد و حرکات مکرر تاندون ها، به وجود می آید.

تمام این آسیب دیدگی ها با یک درد ناگهانی هنگام بلند کردن دستان و یا جسمی سنگین آغاز می شوند . یک درد مبهم که که چه در فعالیت های خاص و چه در زمان استراحت دست از سر شما بر نمی دارد ! دردی در جلوی شانه ها و یا اطراف بازوها… همچنین ممکن است در بازوی خود احساس گرفتگی و ضعف کنید که درد آن هنگام شب، بیشتر نیز خواهد شد !

پارگی ماهیچه های عضلات شانه :

 

در این آسیب دیدگی، یک و یا چند تاندون شما به صورت جزئی و یا کامل پاره می شوند ! این اتفاق بیشتر در تاندون ماهیچه های بالاخاری رخ می دهد !

در این حالت، دیگر تمام تاندون های شما به استخوان شانه متصل نیست و همین باعث انحراف دستان، ضعف در بلند کردن اجسام، درد شدید هنگام بالا و پایین آوردن دستان وهمچنین درد در هنگام فعالیت و یا استراحت (بخصوص زمانیکه روی دستان خود دراز کشیده اید ) خواهد شد .

پارگی تاندون ها می تواند ناشی از سقوط و یا بلند کردن اجسام بسیار سنگین باشد . همچنین این پارگی ها می تواند به مرور زمان و بر اثر افزایش سن و تخریب کلاژن تاندون ها صورت گیرد .

درمان و جلوگیری از آسیب های شانه :

 

اگر هم اکنون دردی در شانه های خود احساس می کنید، بهتر است به یک پزشک حاذق و با تجربه مراجعه کنید .

معمولا کسانی که به آسیب دیدگی ماهیچه های گرداننده شانه دچار می شوند، برای درمان به فیزیوتوراپی فرستاده می شوند. همچنین در بعضی موارد ممکن است پزشک با تزریق کورتیزون سعی در کاهش التهاب شانه ها داشته باشد و یا حتی با انجام جراحی برای بازسازی عضلات پاره شده اقدام کند ! آسیب دیدگی ماهیچه های گرداننده شانه ، خیلی آسان با انجام تصویر برداری MRI مشخص خواهد شد !

اما برای کسانی که درد کمتری احساس می کنند و یا سعی دارند از این آسیب دیدگی ها جلوگیری کنند، انجام تمرینات روزانه می تواند باعث قرارگیری صحیح بدن و تقویت عضلات شانه شما شود .

انعطاف پذیری :

 

انعطاف پذیری نقش مهمی برای جلوگیری از این آسیب دیدگی ها ایفا می کند، اما به یاد داشته باشید اگر در وضعیت جسمی نامناسبی این حرکات را شروع کنید ، تاثیر خاصی از این تمرین ها نخواهید دید !

متاسفانه، فعالیت های امروزی نیازمند نشستن پشت میز و یا حتی روی مبل هستند و با وجود نیروی جاذبه ، صورت و شانه ما به صورت دائم به سمت جلو خم می باشند. همانطور که صورت ما به دلیل وزن نیروی جاذبه و یا برای نگاه نزدیک تر به صفحه رایانه، به سمت جلو خم می شود ، شانه های ما به سمت پایین می افتند و همین باعث خم شدن کمر ما می شود . همچنین در دراز مدت، ماهیچه هایی که در حالت استراحت هستند، به صورت تدریجی سفت و محکم تر می شوند . در ادامه مطلب به چند حرکت تمرینی برای افزایش انعطاف پذیری بدن و جلوگیری از این آسیب دیدگی ها اشاره خواهیم کرد.

1 – تمرین کشش پکتورالیس :

 

 

روبروی کنج دیوار بایستید و یکی از پاهای خود را به سمت جلو خم کنید و پای دیگرتان را عقب تر بگذارید . ساعدتان را روی دیوار قرار دهید تا آرنج شما خم شود و بازوی شما با کف زمین حالتی موازی ایجاد کند . همانطور که روی پای جلویی خود خم شده اید، سعی کنید سینه ی خود را به گوشه دیوار نزدیک تر کنید . در این حالت، باید کششی در ناحیه جلویی سینه و شانه خود احساس کنید . برای 30 ثانیه در این حالت بمانید و 3 بار این حرکت را تکرار کنید .

2 – تمرین کشش عضلات بالابر :

 

دست آسیب دیده خود را پشت کمرتان قرار دهید . با دست دیگر خود سراغ سر خود بروید و سعی کنید سرتان را به به سمت پایین و به دور از ناحیه آسیب دیده خم کنید ( در این حالت باید به ران پای خود خیره شده باشید ) در این حالت نیز ، کششی معمولی پشت گردن و بالاتر از تیغ شانه خود حس خواهید کرد . برای 30 ثانیه در این حالت بمانید و 3 بار آن را تکرار کنید .

تقویت عضلات شانه :

 

 

اگر سعی در تقویت ماهیچه های گرداننده شانه دارید، تمرینات خاصی برای قدرت بخشیدن به آن ها وجود دارد، اما اگر سعی دارید قدرت بدنی و سلامت شانه های خود را افزایش دهید، باید به عضلات قبل تر از ماهیچه های گرداننده شانه توجه کنید !

تقویت عضلات قسمت بالایی کمر ( عضلاتی که بین تیغه شانه و ستون فقرات قرار گرفته اند) کمک خواهند کرد تا شانه ها به سمت پایین بمانند و کمر شما در حالتی قرار بگیرد که فضای زیرین آکرومیون افزایش پیدا کند . معمولا اکثر مردم، کاربرد و تقویت این عضلات را نادیده می گیرند . این عضلات شامل رامبویدز ، تراپسیوس میانی و پایینی و سراتوس جلویی هستند .

1 – حرکت Prone T :

 

به صورت دمر روی نیمکت بدنسازی و یا فیزیوبال و روی سینه ی خود دراز بکشید و دستان خود را از یکدیگر جدا کنید. همانطور که آرنج خود را ثابت نگه داشته اید، بازوهای خود را بلند کنید ( در این حالت بازوهای شما، موازی با زمین می باشد ) . حالا سعی کنید تیغه شانه خود را به پایین و به سمت داخل ستون فقرات، بکشید .

در این حالت شما روی شست پای خود قرار گرفته اید . همچنین می توانید این حرکت را در فرمت ” I ” که بازوهای شما کنار بدنتان و فرمت ” Y ” که عضلات پایین تراپسیوس را به کار می گیرد، انجام دهید .

فرمت Y، سخت ترین حالت این حرکت می باشد و می تواند بازوی صدمه دیده شما را، بیشتر آزار دهد !
توجه داشته باشید که هدف این حرکت بالا بردن دستان نمی باشد. درحقیقت، چالش اصلی این حرکت، جمع کردن تیغه ی شانه به سمت بیرون و داخل می باشد . فشار زیاد می تواند باعث ناتوانی در حرکت کتف و یا بروز آسیب دیدگی بیشتر شود. همچنین می توانید برای شروع، این تمرین را بدون وزن دستان خود انجام دهید !

2 – حرکت Plank Push Up Plus :

 

در حالت شنا، روی دستان و انگشتان پای خود قرار بگیرید و آرنج خود را قفل کنید . همانطور که در این حالت قرار گرفته اید، قفسه سینه خود را چند سانت به طرف سقف، نزدیک و تیغه شانه خود را به سمت جلو بکشید .

حالا به وضعیت قبلی خود باز گردید. از آنجایی که آرنج های شما قفل شده اند، یک شنای معمولی انجام نمی دهید !برای آسان تر کردن این تمرین، می تواند آن را روی سطوح شیب دار نیز انجام دهید .

3 – حرکت Rows :

 

 

همانطور که نشسته و یا ایستاده اید، یک باند لاستیکی ( و یا دستگیره وزنه ) را با دو دست خود، در ارتفاع حدودی آرنج خود بگیرید . باند لاستیکی را عقب بکشید و آرنج خود را خم کنید تا تیغه شانه شما، به سمت پایین و داخل خم شود. سعی کنید آرنج خود را نزدیک بدنتان قرار دهید .

4 – حرکت Shoulder Internal Rotation :

 

همانطور که باند لاستیکی را در دست خود دارید بایستید و آرنج خود را خم کنید. با دور کردن دستان خود از شکمتان، کار را شروع کنید . باند را به سمت خود و به دور بدنتان بکشید .

در این حالت، وقتی آرنج به سمت بدن شما می آید ، باید کاملا خم شده باشد . اگر یک حوله تا شده را بین آرنج و بدن خود نگه دارید، می توانید تا حد زیادی از انجام حرکات ناخواسته و اضافی بدنتان جلوگیری کنید .

5 – حرکت Shoulder External Rotation :

 

همانطور که باند لاستیکی را در دست خود دارید، بایستید وآرنج خود را خم کنید. با نزدیک کردن دستان خود به سمت شکمتان کار را آغاز کنید . باند را به دور از بدنتان بکشید !

آرنج شما در این حالت باید کاملا خم شده باشد. در این حرکت نیز می توانید با قرار دادن یک حوله تا شده میان آرنج و بدنتان، از حرکات ناخواسته و اضافی بدنتان جلوگیری کنید .

نتیجه گیری :

 

 

تمرین های تقویت شانه را می توانید 10 بار و تا 3 ست انجام دهید. به شما توصیه می کنیم که در ابتدای کار با فشار کمتری کارتان را شروع کنید و به صورت تدریجی آن را افزایش دهید . سعی کنید حدی را که در آن، بدن شما با وجود خستگی و فشار، به کار خود ادامه می دهد را پیدا کنید و تمرینات خود را از آنجا شروع کنید.

مثل همیشه، به پاسخ بدن خود هنگام انجام فعالیت و حرکات تمرینی گوش فرا دهید تا از آسیب دیدگی بیشتر خود جلوگیری کنید. به یاد داشته باشید که انعطاف پذیری و استحکام بدن، به سلامت مفاصل کمک و از بروز آسیب دیدگی های مختلف در مسیرتان جلوگیری می کند !

منبع : Climbhealthy

چگونه از اسپری های دافع حشرات استفاده کنیم ؟

زمان مطالعه: 4 دقیقه

نیش زدن حشرات از عواملی است که می تواند خیلی زود لذت صعودتان را از بین ببرد . همچنین، نیش بعضی از حشرات می تواند بیماری های خطرناکی به انسان منتقل کند. بهتر است تا قبل از صعودتان اطلاعاتی هرچند اندک راجع به این حشرات بدست آورید.

در این مقاله قصد داریم شما را با نکاتی مهم راجع به حشرات و چگونگی استفاده از اسپری های دافع حشرات آشنا کنیم .

 

اسپری دافع حشرات چگونه عمل می کند؟

 

در ابتدا بگذارید چند کلامی راجع به حشرات با شما سخن بگوییم.

پشه ها توسط کربن دی اکسید ( بازدم شما ) ، لاکتیک اسید ، آمونیاک ، فنل ها ، رطوبت و دیگر گاز هایی که از انسان انتشار می یابند، جذب می شوند. زمانیکه این اسپری ها را روی پوست خود میزنید ، مقداری گاز بی رنگ سرتاسر پوست شما را فرا میگیرد و مانع انتشار گاز ها و مایعاتی که باعث جذب پشه ها می شوند، خواهند شد . در این حالت شناسایی شما توسط پشه ها بسیار سخت خواهد شد، زیرا روی پوست شما یک ماسک قوی قرار گرفته است . از آنجایی که این اسپری ها به عنوان یک گاز مانع عمل می کنند، اگر از آن ها زیر لباس های خود استفاده کنید تاثیر چندانی نخواهند داشت !

 

نکاتی راجع به اسپری های دافع حشرات ( DEET ) :

 

  • قبل از استفاده ، تمام بروشور و دستورالعمل های داخل بسته بندی اسپری را مطالعه کنید.
  • به هیچ عنوان روی زخم ، بریدگی و پوست حساس استفاده نکنید.
  • به هیچ عنوان از آن روی دستان، نزدیک چشم و دهان کودکان استفاده نکنید.
  • دور از دسترس کودکان نگه داری کنید و به آن ها اجازه استفاده از آن را ندهید.
  • به مقدار کافی روی لباس و یا قسمت هایی که در معرض گزیدگی قرار دارند، اسپری کنید.
  • از آن ها زیر لباس های خود استفاده نکنید.
  • بعد از بازگشت به خانه ، پوست خود را با صابون و آب بشویید.
  • اگر از آن ها روی لباس خود استفاده می کنید ، حتما لباس های خود را هنگام بازگشت به خانه بشویید.
  • توجه کنید در بعضی مواقع، استفاده از این اسپری ها می تواند باعث التهاب پوست شما شود.
  • سعی کنید آن ها را در محیط های بسته روی پوست خود اسپری نکنید . برای اسپری کردن روی صورت خود ، ابتدا آن ها را به دستان خود بزنید و سپس به صورت خود بمالید . به هیچ عنوان به شکل مستقیم روی صورت خود از آن ها استفاده نکنید.

 

سوال : چرا پشه ها به بعضی از افراد بیشتر جذب می شوند؟

 

محققان در دانشگاه فلوریدا آمریکا به این نتیجه رسیده اند که پوست انسان چیزی حدود 300 نوع ماده شیمیایی از خود ترشح می کند و همین گستردگی ترشحات می تواند از شخصی به شخصی دیگر متفاوت باشد و برای پشه های جذاب تر باشد ! این بدین معنی می باشد که شاید تاثیر یک اسپری روی پوست شما نتیجه ی متفاوتی روی پوست دوستان شما داشته باشد . در این حالت بهتر است به دنبال یک برند دیگر از این اسپری ها باشید.

نکاتی راجع به استفاده از این اسپری ها :

 

  • سعی کنید در نقاط بادخیز، کمپ و یا استراحت کنید. پشه ها معمولا در شناسایی هدف های خود در محیط های بادخیز و طوفانی مشکل دارند.
  • برای استفاده از این اسپری ها با کرم های ضدآفتاب، سعی کنید ضد آفتاب را 15 دقیقه قبل از بیرون آمدن استفاده کنید. بعد از استفاده از کرم های ضدآفتاب، 15 دقیقه به پوست خود اجازه دهید تا آن را جذب کند و سپس از اسپری ها استفاده کنید .
  • برای کاهش جذب حشرات به خود، از پوشیدن لباس های تیره و یا استفاده از عطر، پرهیز کنید.
  • اگر از این اسپری ها در محیط های بسته استفاده می کنید، از تنفس گاز آن به شدت خودداری کنید.
  • زیر لباس های خود از آن ها استفاده نکنید. ( فقط در قسمت هایی که توسط لباستان پوشش داده نشده است، استفاده شود )
  • همیشه دستورالعمل و بروشور های داخل جعبه را مطالعه کنید.

نکاتی راجــــــع به پشـــــه ها :

 

  • نزدیک به 3000 هزار پشه مختلف در دنیا وجود دارد که بعضی از آن ها از خون تغذیه نمی کنند !
  • بیشتر پشه ها در تاریکی و غروب خورشید تغذیه می کنند.
  • یک پشه بالغ می تواند تا 5 ماه عمر کند.
  • یک پشه ماده بالغ ( تنها پشه های ماده نیش میزنند ) وزنی حدود 2 میلی گرم دارد !
  • یک پشه ماده بالغ چیزی 5 میکرو لیتر ( 0.000005 لیتر ) خون را به عنوان یک وعده غذایی خود مصرف می کند!
  • سرعت بال زدن پشه ها چیزی حدود 500 تا 600 بار در ثانیه می باشد.
  • پشه های نر، جفت ماده خود را با صدای بال آن ها پیدا می کنند . نوع صدای بال زدن پشه ها، جنسیت آن ها را مشخص می سازد .
  • سرعت پرواز پشه ها 1/6 تا 2/4 کیلومتر در ساعت است.
  • پشه ها می تواند دی اکسید کربن بازدم شما را از فاصله ی 18 تا 22 متری احساس کنند !

منبع : Rei.com

تکنیک های گذر از رودخانه

زمان مطالعه: 9 دقیقه

گذر از رودخانه های مسیر ، یکی از مهم ترین مهارت هایی می باشد که یک کوهنورد می تواند آن را یاد بگیرد. در این مقاله قصد آشنایی شما با این مهارت را داریم و آن را به 4 قسمت زیر تقسیم می کنیم :

  • از کجا باید کارمان را شروع کنیم ؟
  • آمادگی برای گذر از رودخانه
  • تکنیک های گذر از رودخانه
  • بدترین حالت ممکن !

 

از چه قسمتی وارد آب شویم ؟

 

 

بیشتر اوقات، اکثر کوهنوردان با بی توجهی به این موضوع، نزدیک ترین راه را برای ورود به آب انتخاب می کنند. در اکثر مواقع این نزدیک ترین راه، محل برخورد مسیرتان با رودخانه می باشد . سعی کنید کمی فکر کنید و گزینه های پیش روی خود برای گذر از رودخانه را بررسی کنید.

چه گزینه های را مورد بررسی قرار دهیم ؟

 

سرعت و عمق رودخانه :

اگر سرعت حرکت آب ها سریع بود و عمق آن نیز به بالاتر از زانو های شما می رسید ، ورود شما به آب خطرناک خواهد بود ! اگر عمق آن به بالاتر از زانو های شما می رسید و جریان آن هم سریع بود ، شاید بهتر باشد مسیر ورودتان به آب را تغییر دهید و یا مدتی در این محیط کمپ کنید و ساعتی بعد تلاش کنید. به یاد داشته باشید اگر با رودخانه ای سرو کار دارید که قسمت اعظم آب آن از طریق آب شدن برف ها تامین می شود ، گذر از آن در اول صبح بسیار آسان تر خواهد بود ، زیرا در طول روز و گرم تر شدن هوا ، حجم بیشتری از برف ها آب می شوند و حجم آب بسیار بیشتر خواهد شد.

عرض رودخانه :

به طور کلی برای ورود به رودخانه باید به دنبال نقطه ای باشید که عرض آن زیاد ، عمق آن کم و دارای نقاطی برای ورود و خروج آسان از آب باشد . به هیج وجه سراغ نقاط باریک رودخانه نروید زیرا در اکثر مواقع شدت جریان آب در این نواحی بسیار زیاد است .

نقطه پایانی روخانه :

وقتی موارد بالا را بررسی کردید، نوبت به مشخص کردن نقطه پایانی رودخانه می باشد. . اگر نقطه پایانی آن به آبشار ها و یا سرازیری های بلند ختم می شد و شدت جریان آب نیز زیاد بود ، شاید بهتر باشد از این کار صرف نظر کنید.

شرایط بستر رودخانه :

اکثر بستر رودخانه ها ناهموار می باشند . قبل از ورود به آب ، توقع رویایی با موانع بسیار و گودال هایی در بستر رودخانه را داشته باشید . اگر سرعت آب زیاد ، رنگ آن تیره و زباله و باقیمانده های زیادی در سطح آن دیده می شد، یا گذرتان را به زمانی دیگر موکول کنید و یا به دنبال نقطه ای دیگر برای ورود باشید.

صبر پیشه کنید :

اگر تمام موارد بالا را به دقت بررسی کردید و هنوز هم همراه همنوردان خود برای گذر از رودخانه شک دارید ، شاید بهتر باشید کمی صبر به خرج دهید . مدتی در این نواحی کمپ کنید و منتظر کاهش سرعت آب بمانید .

آمادگی برای ورود به آب :

 

ایمنی :

علاوه بر جمع کردن وسایل در کوله پشتی و یا کیسه های فشرده ساز ، بهتر است تا تمام وسایل الکترونیکی و با ارزش خود را در یک کیسه ی کوچک ضد آب دیگر ذخیره کنید. قبل از ورود به آب ، لاینر خود را گره بزنید و یا با یک بند پلاستیکی کاملا محکم کنید . اگر این کار را دست انجام دهید ، در بدترین حالت ممکن ( در ادامه مقاله به آن اشاره خواهیم کرد ) نیز ، هوای ذخیره شده در آن به آن حالت شناور خواهد داد .

کاهش مقاومت :

از پوشیدن دامن و یا شلوار های گشاد پرهیز کنید . لباس های خود را دربیاورید و با یک لباس زیر وارد آب شوید . به طور کل ، باید از هرچیزی که میزان مقاومت شما در آب را افزایش می دهد ، دوری کنید. اگر از کیسه خواب و یا تشک های جمع شوند استفاده می کنید و آن را در قسمت بیرونی کوله پشتی خود جای می دهید ، بهتر است قبل از ورود به جریان های شدید ، بجای قسمت های زیرین آن ها در قسمت بالایی ذخیره کنید .

کفش های خود را به پا داشته باشید :

اگر جریان آب شدید و عمق آن نیز زیاد بود ، کفش های خود را به پا داشته باشید . درست است که کفش های شما خیس آب می شوند ، اما پوشیدن کفش ها باعث افزایش کشش ، استحکام و محفاظت بیشتر از پاهایتان می شوند.

بند های کوله پشتی :

دو انتخاب پیش روی شما می باشد . شل کردن بند ها و یا باز کردن کامل سگک ها . زمانیکه قصد گذر از آب های سریع و بستر های ناهموار دارید ، باید تعادل خود را افزایش دهید . ( حمل یک کوله ی سبک وزن به شما کمک خواهد کرد ) اگر تمام سگک های کوله پشتی را باز کنید ، هنگام گذر از آب ، تعادل شما به دلیل وزن کوله پشتی کاهش می یابد . ما پیشنهاد می کنیم کوله پشتی را همچنان روی شانه های خود داشته باشید اما مقداری بند های شانه ، سینه و کمربند آن را شل کنید. حواستان باشید آن را بیش از حد شل نکنید زیرا این کار نیز باعث کاهش تعادل شما در جریان آب خواهد شد.

تکنیک های عبور از رودخانه :

 

برای افزایش بالانس و تعادل خود در گذر از رودخانه های خروشان ، به یک و یا دو جفت ” پای اضافه ” در قالب باتوم های کوهنوردی و یا چوب های محکم نیاز خواهیم داشت . در این قسمت به تکنیک سه پایه ( یک باتوم کوهنوردی ) اشاره خواهیم کرد ، اما تمامی موارد ذکر شده در تکنیک چهار پایه ( دو باتوم کوهنوردی ) قابل استفاده خواهد بود .

تکنیک سه پایه و یا چهارپایه :

 

 

وارد جریان آب شوید . از باتوم کوهنوردی خود برای افزایش تعادل کمک بگیرید . با دو دست خود محکم آن را بگیرید .

روی زانوهای خود خم شوید و کمی بدن خود را سمت آب های پیش رو کج کنید . چوب و یا باتوم کوهنوردی شما به عنوان وسیله ای برای افزایش اصطکاک شما با بستر رودخانه باید کاملا در جلوی شما قرار گرفته باشند . درست مثل کشتی گیر های ژاپنی که تلاش می کنند مرکز جاذبه خود تا حد امکان کاهش دهند.

در همین حالت سه پایه خود ، سعی کنید به سمت جلو قدم بردارید . اگر دوست دارید سرعت خود را افزایش دهید کمی به سمت پایین رودخانه زاویه بگیرید . این بدین معنی می باشد که بجای قدم گذاشتن در جهت مخالف آب ، در جهت موافق آن حرکت کنید.

با هر قدم ، از سفت بودن جای پاهای خود مطمئن شوید . گرفتی پا ها یکی از مهم ترین عوامل سقوط در آب و غرق شدن می باشد. چوب و یا باتوم کوهنوردی به عنوان یک عمق سنج و تثبیت کننده تعادل در جلوی شما قرار گرفته است . به طور پیوسته حرکت کنید اما هیچ گاه عجله نکنید ( علی الخصوص اگر با صخره های ناهموار در بستر رودخانه سر و کار دارید ! )

اگر به جایی در رودخانه رسیدید که احساس می کردید ادامه کار خطرناک می باشد ( عمق و سرعت آب بیشتر از چیزی می باشد که فکر می کنید ) به هیچ عنوان برای بازگشت خود و انتخاب نقطه ای دیگر برای ورود تعلل نکنید ! ( یا شاید هم بخواهید کمی صبر کنید تا از سرعت آب کاسته شود )

عبور گروهی از آب :

 

اگر گذر از آب را دشوار می بینید و به صورت گروهی نیز کوهنوردی می کنید ، چند انتخاب متفاوت پیش روی شماست :

هر یک از اعضا به صورت جداگانه وارد آب شوند :

در این حالت به شما توصیه می کنیم تا همنوردان شما به صورت نوبتی در انتهای روخانه قرار بگیرند تا اگر حادثه ای پیش آمد ، با یک طناب ، باتوم کوهنوردی و یا تکه چوب به شما کمک کنند. باتجربه و قوی ترین فرد گروهتان باید به عنوان اولین نفر وارد آب شود تا امن ترین مسیر گذر را به شما معرفی کند .

تمام اعضا با یکدیگر وارد آب می شوند :

در این حالت ، همنوردان شما با گرفتن کمربند و یا بند های شانه دیگری ، تعادل و حمایت بیشتری به یکدیگر می بخشند . گروه شما باید به صورت خطی موازی که کمی به سمت انتهای رودخانه زاویه گرفته است واردآب شود . همچنین قوی ترین و سنگین ترین همنورد شما باید به سمت بالای رودخانه و نزدیک به سرچشمه قرار گرفته باشد.

بدترین حالت ممکن !

در شرایطی که در آب سقوط کردید و کنترلی در حرکت خود نداشتید ، چه باید بکنید ؟

خونسردی خود را حفظ کنید :

بعد از سقوط در آب ، اولین دغدغه شما ، رسیدن صحیح و سالم به ساحل می باشد. سعی نکنید با فکر کردن به گم شدن وسایل و یا خیس شدن آن ها شرایط روحی خود را بدتر کنید . بعد از بیرون آمدن از آب زمان زیادی برای فکر کردن راجع به این موارد دارید .

آیا باید کوله پشتی خود را حفظ و یا رها کنیم ؟

 

اگر در آب سقوط کردید و به سمت انتهای رودخانه در حال حرکت بودید ، یا به سرعت کوله پشتی خود را باز کنید و یا آن را به منظور شناوری جلوی سینه ی خود قرار دهید . تنها جایی که نمی خواهید کوله پشتی را در حالت سقوط با خود داشته باشید ، روی شانه های شما می باشد زیرا با این کار باعث افزایش وزن خود و غرق شدن خود می شوید . به طور کلی دو پیشنهاد در این حالت وجود دارد :

کوله پشتی خود را حفظ کنیم:

 

مزیت نگه داشتن کوله پشتی این است که هوای ذخیره شده در کیسه های داخل کوله پشتی ، به شما حالت شناور می دهد . چیزی مثل جلیقه نجات ! نکته ی منفی راجع به آن این است که در این حالت تنها با یک دست می توانید شنا کنید و کارتان برای رسیدن به ساحل سخت تر خواهد شد .

کوله پشتی خود را رها کنیم :

 

اگر کوله پشتی خود را رها کنید ، آز آنجایی که دو دست آزادانه دارید خیلی راحت تر به سمت خشکی شنا خواهید کرد . نکته منفی راجع به این انتخاب این است که بسته به شرایط بستر و موانع رودخانه ، شانس کمتری برای پیدا کردن دوباره کوله پشتی خود خواهید داشت . اگر به صورت انفرادی کوهنوردی می کنید و تمام تجهیرات و مواد غذایی شما داخل کوله پشتی قرار دارد ، به شما توصیه می کنیم برای بقا در کوهستان ، کوله پشتی خود را حفظ کنید.

انتخاب ما ؟ :

خود من نیز سعی میکنم در این حالت ، کوله پشتی خود را حفظ کنم مگر اینکه جریان آب بسیار شدید و انتهای رودخانه نیز به آبشار و سرازیری های خطرناک ختم شود . در چنین شرایطی ، مطمئنان شانس بیشتری برای زنده ماندن با رها کردن کوله پشتی و شنا کردن با دستان آزاد خواهم داشت .

جایگیری :

 

اگر جریان آب بسیار شدید می باشد و رسیدن به خشکی را از گزینه های پیش رو نمی دانید ، سعی کنید روی کمر خود شناور شوید و پاهای خود را به سمت انتهای رودخانه دراز کنید . در این حالت اگر صخره و یا موانعی پیش روی شما می باشد ، پاهای شما به عنوان محافظی برای صورت شما عمل خواهند کرد و شانس بیشتری برای زنده ماندن خواهید داشت .

خشکی:

 

 

به محض اینکه به خشکی رسیدید ، اولین اولویت شما گرم و خشک شدن می باشد. چند شنا و پروانه انجام دهید تا گرمای بدنتان بازگردد . اگر هنوز کوله پشتی را با خودتان دارید ، سعی کنید لباس های خیس را با لباس های خشک تعویض کنید .

اگر کوله خود را رها کردید ،سعی کنید پس از رسیدن به خشکی دنبال آن بگردید ، اما اگر در پیدا کردن آن ناموفق بودید ، بسته به وضعیت مسیر و دور بودن شما از دیگر کوهنوردان و مردم ، اولین هدف شما ، روشن کردن آتش برای گرم ماندن و خشک کردن لباس هایتان می باشد. توجه داشته باشید که اگر کبریت و فندک خود را درون کوله پشتی قرار داده اید و به صورت انفرادی نیز کوهنوردی می کنید ، شاید روشن کردن آتش برایتان مقدر نباشد . در این حالت بهتر است در اولین فرصت برای رسیدن به دیگر کوهنوردان و امداد کوهستان تلاش کنید. اگر به صورت گروهی صعود می کنید ، خیلی راحت از دیگر همنوردان خود لباس خشک قرض بگیرید و آتش درست کنید .

منبع : thehikinglife

اهمیت دستکش در کوهنوردی

زمان مطالعه: 7 دقیقه

بهترین دستکش ها برای کوهنوردی ، دستکش های مقاوم و با کیفیتی هستند که در طول صعودتان دست شما را گرم و خشک نگه می دارند. به همین دلیل به شما توصیه می کنیم که حداقل سه نوع دستکش متفاوت در لیست تجهیزاتتان داشته باشید ! در این مقاله، 3 نوع مختلف دستکش ها را بررسی خواهیم کرد و کاربرد هرکدام را در آب و هوای مختلف توضیح خواهیم داد.

بیشتر بخوانید : 10 نکته برای گرم ماندن در کوه پیمایی های زمستانی 

 

بهترین دستکش های برای آب و هوای سرد :

 

 

برای آب و هوای سرد ، سراغ دستکش های ضخیمی بروید که از دستان شما در برابر سرمازدگی محافظت کنند. متاسفانه اکثر کوهنوردان در آب و هوای سرد، فقط سراغ پوشش های بدنی می روند و خیلی راحت از دستان خود غافل می شوند ! دستان شما یکی از مهم ترین و کاربردی ترین اعضا در صعودتان می باشد . معمولا همه ما زمانی که بحث پوشش مناسب در برابر سرما باشد، فکرمان به سمت کلاه و کاپشن و شلوار مناسب معطوف می شود ، اما به هیچ وجه نباید اهمیت گرم بودن دستان در آب و هوای سرد را نادیده گرفت.

به یاد داشته باشید اگر دستان شما سرد و بی حس شود ، انگشتان شما اجازه ی عوض کردن لباس ، باز کردن بطری آب و یا پهن کردن نقشه برای بررسی موقعیتتان در کوهستان را به شما نخواهند داد و تمام این ها کافی است که جان شما در کوهستان در خطر آسیب پذیری قرار بگیرد و یا دست کم لذت و هیجان از آن گرفته شود ! پس حتما دستان خود را با دستکشی مقاوم گرم نگه دارید.

سعی کنید چند جفت دستکش مختلف با خود داشته باشید تا در صورت نیاز خیلی راحت آن ها را با یکدیگر تعویض کنید.

سبک ترین دستکش ها، دستکش های بدون انگشت هستند ! با استفاده از این دستکش ها :

  • انگشتان شما برای کنترل ، گرفتن و برداشتن باتوم های کوهنوردی ، بستن بند کفش و زیپ ها کاملا آزاد هستند . این در حالی است که مچ و باقی دستان شما کاملا گرم می ماند.
  • خیلی راحت با وصل کردن انگشتان به دستکشی کامل تبدیل می شوند که گرما را به انگشتان شما باز می گردانند. ( اما قادر نخواهید بود از انگشتان خود استفاده کنید زیرا دستکش، دست شما را به دو قسمت انگشتان و شست تبدیل شده است )

خرید دستکش کوهنوردی

دستکش های پشمی :

 

 

معمولا خود من سعی می کنم بجای استفاده از دستکش های یکسره، از دستکش های سبک پشمی استفاده کنم.
این دستکش ها بسیار سبک هستند و جای کمی نیز در کوله پشتی می گیرند. همچنین یکی از گرم ترین دستکش های کوهنوردی نیز می باشند.

به یاد داشته باشید که حتی صعود در یک روز گرم تابستانی، با افزایش ارتفاع ، می تواند تبدیل به آب و هوای طوفانی و سرد شود . پس حتما یک لایه پوششی جداگانه برای بدن و دستان خود داخل کوله پشتی قرار دهید و زمانیکه حس کردید وزش باد ها بیشتر شده است آن ها را به تن کنید ( علی الخصوص زمانیکه بدن شما از مسیر قبلی تعرق زیادی کرده است )

نکته : توجه داشته باشید که این دستکش ها ضد آب نیستند و فقط برای محیط های سرد و بدون ریزش باران مناسب می باشند.

اگر می خواهید دستکشی مقاوم و با تمام امکانات از جمله توانایی کار با تلفن همراه و صفحه ی جی پی اس داشته باشید ، باید مقداری بودجه خرید خود را افزایش دهید.

دستکش های فیبر طبیعی :

 

دستکش هایی با جنس پشم صاریغ در بازار وجود دارد، اما اگر در نیوزلند زندگی نمی کنید، احتمالا تا بحال چیزی راجع به آن نشنیده باشید !

از دیگر انتخاب های پشم طبیعی می توان به دستکش های پشم آلپاکا اشاره کرد .

اهمیت استفاده از دستکش ها در آب و هوای سرد و طوفانی :

 

 

معمولا همه ما در فصل بهار و پاییز سعی می کنیم تا بدنمان را از سرما محفوظ نگه داریم و در عین حال علاقه ای به حمل وزن اضافه در کوله پشتی و یا روی دستان خود نداریم !

در صورت احساس سرما در ارتفاعات سریعا دستکش های خود را بپوشید زیرا :

  • دمای بدن شما در حال کاهش می یابد و با پوشیدن دستکش ، گرمای دستانتان حفظ می شود. ( همچنین در صورت به همراه داشتن کلاه ، حتما در این مواقع از آن استفاده کنید )
  • پوشیدن دستکش از بی حس شدن ، خشک شدن و ترک خوردگی دستانتان جلوگیری می کند .

همچنین شما می توانید با مراجعه به نقشه های توپوگرافی و یا جی پی اس ها از سرد شدن و طوفانی بودن بعضی از نقاط مسیرتان اطلاع پیدا کنید تا با آمادگی بیشتری در مسیرتان قدم بردارید .

سعی کنید دستکش های را در جایی قرار دهید تا به راحتی به آن دسترسی پیدا کنید، مثل جیب های کت و یا جیب بالایی کوله پشتی که همنورد شما به راحتی بتواند آن را در اختیار شما قرار دهد.( با اینکار نیازی به توقف نیست و بدن شما گرمایی از دست نخواهد داد ! ) این مورد را به یاد داشته باشید تا گرمای بدنتان، برای توقف و زیر و رو کردن کوله پشتی تلف نشود !

چرا دستکش های یکسره برای کوهنوردی مناسب نیستند ؟

 

از نظر ما دستکش های یکسره کارایی چندانی برای کوهنوردی ندارند ! این دستکش های انگشتان شما را به دو قسمت انگشتان میانی و شست شما تقسیم می کنند و گرفتن باتوم کوهنوردی، پوشیدن لباس ، استفاده از تجهیزات و … را بسیار سخت می کنند .

تنها مورد استفاده از این دستکش ها در آب و هوای بسیار سرد می باشد. در این مواقع با پوشیدن این دستکش ها ، انگشتان خود را مجبور می کنید تا با کنار یکدیگر قرار گرفتن ، گرمای بیشتری حفظ کنند. ( سعی کنید قبل از پوشیدن این دستکش ها ، تمام کارهای خود از قبیل کار با جی پی اس ، تعویض لباس و .. را انجام دهید . )

همچنین اگر در کیسه خواب احساس سرما می کنید و خوابتان نمی برد، این دستکش ها را به دست کنید. با این کار گرما به دستان شما باز می گردد و خیلی زود بدن شما در حالت آرامش و خواب قرار می گیرد. علاوه بر این، این دستکش ها از دستان شما در برابر صخره ها و دیگر موانع مسیر به خوبی محافظت می کنند.

استفاده از دستکش ها برای محافظت در برابر نور خورشید :

 

اگر حقیقت را بخواهید خود من نیز تا چند سال پیش استفاده از دستکش ها برای دفع اشعات مضر خورشید را باور نمی کردم ! این تا زمانی بود که مجبور شدم پس از تغییر رنگ دانه ها و ایجاد لکه روی صورت و دستانم به دکتر پوست مراجعه کنم ! حالا خود من یکی از طرفداران سرسخت پوشیدن دستکش های سبک، بدون انگشت و رنگ روشن در صعود های تابستانی هستم !

استفاده از دستکش ها برای دفع نور خورشید درست مثل استفاده از کرم ضد آفتاب برای صورت می باشد ! آیا تا بحال متوجه پاک شدن کرم ضد آفتاب از صورت خود شده اید ؟ آیا بعد از پاک شدن آن، دوباره از کرم های ضدآفتاب استفاده کرده اید؟ اگر جوابتان منفی است پس حتما از کلاه لبه دار و دستکش های سبک در صعود های تابستانی استفاده کنید .

چند نکته دیگر برای خرید دستکش های کوهنوردی :

 

اگر به تازگی کوهنوردی در آب و هوای سرد را شروع کرده اید و قصد اقامت شبانه در کمپ ندارید، می توانید از دستکش های متفرقه و ارزان قمیت استفاده کنید. اما به یاد داشته باشید جنس، نوع دوخت و مقاومت این دستکش ها بسیار پایین می باشد.

اگر قصد صعود به مناطقی دارید که راجع به آب و هوای آن شناخت دقیقی ندارید و یا قصد دارید حداقل یک شب در این آب و هوای نامخشص کمپ کنید ، حتما سراغ برند های معتبر و با کیفیت بروید . جدا از نوع و برند دستکش، حتما بررسی کنید تا دستکش شما با موارد زیر تطابق داشته باشید:

  • سایز مناسب با دستان شما
  • وجود بندهایی برای سفت تر کردن دستکش و گرم ماندن بیشتر دست
  • ضخامت کافی تا از داغ شدن و یا سرد شدن دستان شما جلوگیری کند.
  • جنس کف دست دستکش از مواد مصنوعی با کیفیت باشد تا هنگام دست گرفتن باتوم کوهنوردی و یا تجهیزات عکاسی پاره نشود.
  • ضد تعرق بودن و خراشیدگی پوست
  • بند های مچ برای جلوگیری از خارج شدن دستکش از دستان

دستکش ها صمیمیت درکوهنوردی را دوچندان می کنند !

 

 

اگر به تازگی با چند همنورد تازه کار، کودکان و یا افرادی که نمی شناسید صعود می کنید، سعی کنید چند جفت دستکش اضافه با خود داشته باشید تا زمانیکه به آن ها نیاز پیدا کردند، در اختیارشان قرار دهید . به آن ها یاد دهید که دستکش های عضوی جداناپذیر در پوشش های کوهنوردی و بهترین روش برای مقابله با سرمازدگی در زمستان می باشند. خیلی زود صمیمیت بین شما دوچندان خواهد شد و مسیر صعودتان را در پیش خواهید گرفت !

منبع : hikingforher

لیست کامل تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار

زمان مطالعه: 9 دقیقه

انتخاب تجهیزات و پوشش مناسب در فصل بهار به دلیل تغییرات آب و هوایی سریع و وضعیت متنوع جاده ها، اهمیت دو چندانی دارد. جدا از اینکه در کجای دنیا قصد کوهنوردی دارید ، فصل بهار در همه جای دنیا پیام آور باد و طوفان های شدید ، بارش های رگباری ، گل و لای در مسیر و مه می باشد.

در این مقاله قصد داریم تا شما را با پوشش و تجهیزات مناسب کوهنوردی در فصل بهار آشنا کنیم . با ما همراه باشید.

چکیده مطلب :

لیست تجهیزاتی که در فصل بهار برای کوهنوردی احتیاج خواهید داشت:

  • کوله پشتی همراه با کاور ضد آب
  • ده تجهیزات اصلی کوهنوردی
  • پوشش لایه ای درکوهنوردی( پوشش بیرونی باید ضد آب باشد )
  • بوت های ضد آب
  • باتوم های کوهنوردی
  • غذا با کالری بالا
  • آب ( در صورت وجود آب در مسیر، چند بطری آب و چند قرص تصفیه آب به همراه داشته باشید)

در ادامه مقاله ، وارد جزئیات تمام موارد خواهیم شد.

لیست تجهیزات کوهنوردی در فصل بهار : اصول اولیه

راحتی، ایمنی و لذت از اصول اولیه و اساسی کوهنوردی در فصل بهار هستند ! برای شروع کار، از راحتی و ایمنی شروع خواهیم کردو در پایان هم لذت و سرگرمی را به آن اضافه می کنیم. بالاخره در هر فعالیتی باید ” لذت و سرگرمی ” نیز وجود داشته باشد !

برای شروع لیستمان ، به چند مورد تجهیزات اساسی در آب و هوای سرد و خنک اشاره خواهیم کرد.

اصول اولیه برای کوهنوردی لذت بخش در فصل بهار :

اگر شما جزو آن دسته از افرادی باشید که در تمام طول سال کوهنوردی می کنند،احتمالا با آب و هوای سرد و خنک فصل بهار کاملا آشنایی دارید. اما اگر تنها در فصلی خاص کوهنوردی می کنید و برای اولین بار می خواهید کوهنوردی در فصل بهار را تجربه کنید، حواستان باشد که با آب و هوای سرد و طوفان های شدید در مسیر متعجب نشوید ! ( مخصوصا در مکان هایی که توسط درختان سبز احاطه شده اند و یا ابرهایی نزدیک به زمین مشاهده می کنید )

همچنین شاید برایتان جالب باشد با هر 1000 فیت افزایش ارتفاع ( 304 متر ) ، دمای هوا 3.5 درجه کاهش می یابد. پس این نکته ها را به خوبی به خاطر بسپارید تا هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی آمادگی رویارویی با شرایط جوی فصل بهار را داشته باشید.

نکته ی آخر، نوسانات دمایی در فصل بهار و رطوبت شدید آن می باشد. برای حل این مشکل، باید سراغ پوشش های خود برویم !

پوشش راحت برای کوهنوردی در فصل بهار :

توصیه ما برای پوشش مناسب در فصل بهار ، انتخاب پوشش لایه ای ( حداقل 3 لایه ) می باشد. لایه ی اولیه ، لایه میانی و لایه ی بیرونی .

  • لایه اولیه : نیازی به لباس های زیر بلند نیست اما سعی کنید یک جفت ساق پوش و یک لباس زیر راحت داتشه باشید . اگر احساس می کنید نیازی به پوشیدن ساق پوش ندارید و از ناحیه پاها ، احساس سرما نمی کنید ، می توانید از پوشیدن آن ها صرف نظر کنید.
  • لایه میانی : یک تی شرت ویا پیراهن که رطوبت را به خوبی جذب می کند و یک شلوار نایلونی ضد آب. سعی کنید یک سویشرت و یا هودی پشمی نیز در کوله پشتی خود در صورت کاهش شدید دما با خود داشته باشید .
  • لایه بیرونی : یک کاپشن ضدآب و یک شلوار بارانی اضافه در کوله پشتی خود داشته باشید .

تجهیزات یدکی با خود داشته باشید !

اگر سرمایی هستید ، حتما قبل از صعودتان یک دستکش و کلاه پشمی نیز به لیست پوشش های خود اضافه کنید و زمانیکه که در مسیر توقف کرده اید و بدنتان تحرکی ندارد ، کلاه و دستکش های پشمی را به تن کنید. همچنین برای گرم ماندن بالاتنه خود ، سراغ یک جلیقه ضخیم بروید و هر زمانی احساس گرما کردید به راحتی آن را در آورید.

پوشش های ضدآب برای بدن ، کوله پشتی و وسایل الکتریکی خود را فراموش نکنید. به محض اینکه اولین قطره باران را روی پوست خود حس کردید، سریعا جایی توقف کنید و پوشش های ضد آب را رو کوله پشتی و بدنتان بکشید. کلاه خود را نیز فراموش نکنید.

اصول ایمنی برای کوهنوردی در فصل بهار :

اکثر مواقع در صعودتان در فصل بهار، شاهد آب شدن برف های زمستان و ریزش باران خواهید بود. این بدین معناست که پاهای شما اکثرا خیس خواهد بود و در مسیرتان شاهد گل و لای و لجن زار ، ریزش کوه ، فرسودگی سنگ ها ، سطح لیز جاده و بعضا صعب العبور بودن بعضی از آن خواهید بود .

برای جلوگیری از خیس شدن پاهایتان، سراغ کفش و بوت های ضد آبی بروید که تا ساق پا بالا می آیند. همچنین گترهای کوهنوردی، از شلوار و کفش های شما در برابر گل و لای و برف ها حفاظت می کنند. ( در مواجه با گل و لای ، سعی کنید از دور زدن آن جلوگیری کنید و با بوت های خود به صورت مستقیم از روی آن رد شوید. با دور زدن و رد شدن از کنار گل و لای ها ، حجم آن را گسترش می دهید ! )

زنجیر کفش های کوهنوردی را فراموش نکنید و در صورت نیاز حتما آن ها را به بوت های خود متصل کنید. اگر قصد صعود به مناطقی دارید که حشرات زیادی در آن نقطه ساکن هستید ، حتما یک قوطی حشره کش نیز با خود بیاورید. همچنین به علت وزن ناچیز پشه بند ها ، حتما یکی از آن ها را در کوله پشتی خود داشته باشید تا اگر قصد خوابیدن در طبعیت باز را داشتید ، بدون آزاد و اذیت حشرات این کار را انجام دهید.

عبور از رودخانه و آب ها :

قبل از صعودتان در فصل بهار، یک نقشه کلی از مسیرتان تهیه کنید و رودخانه های بدون پل و منطقی که نیاز به عبور از آب دارید را مشخص کنید. همیشه از لحاظ روحی و روانی آماده رویارویی با پل های فرسوده و صعب العبور باشید. به یاد داشته باشید اگر در نقشه شما نیز وجود پل تایید شده بود، این بدین معنا نیست که این پل هنوز کارایی قبل را داشته باشد !

اگر تجربه کافی ندارید و می خواهید از یک رودخانه خروشان عبور کنید ، به یاد داشته باشید که با هر بار قدم زدن در این آب های خروشان ، خودتان را در معرض غرق شدن قرار خواهید داد ! اگر مجبور به این کار هستید، حتما از باتوم های کوهنوردی استفاده کنید تا تعادلتان را در مسیر افزایش دهید. همچنین اگر احساس می کنید برای عبور از این آب های خروشان تجربه کافی ندارید ، خیلی راحت مسیر خود را بازگردید. نقشه خود را باز کنید و روخانه را علامتگذاری کنید. هر گاه احساس کردید مهارت و تجربه ی کافی برای عبور از این رودخانه ها را بدست آوردید ، دوباره این مسیر را انتخاب کنید.

برای افزایش مهارت در عبور از رودخانه ها ، از آب های کم عمق شروع کنید و کم کم سطح آن ها را برای عبور افزایش دهید. به یاد داشته باشید که یکی از مهم ترین موارد در عبور از رودحانه ها ، تخمین عمق و قدرت آب می باشد.

چند مورد ایمنی دیگر :

در فصل بهار، به علت بلند بودن روزها و متغیر بودن دما، صعود شما بیشتر و مقداری نیز سخت تر خواهد شد، پس به فکر آوردن غذا و آب بیشتری با خود باشید. همچنین باید مهارتی هرچند اندک در اندازه گیری دما و آب و هوا داشته باشید .

به یاد داشته باشید ممکن است در شروع صعودتان در فصل بهار، هوا آفتابی و صاف باشید اما به محض اینکه چند کیلومتر پیاده روی کردید و وارد مناطق کوهستانی شدید، هوا به سرعت ابری و بارانی شود. حتما قبل از صعودتان، گزارش های هواشناسی را بررسی کنید. هم چنین با مراجعه به سایت هواکوه می توانید از آخرین وضعیت آب و هوایی کوه ها با خبر شوید.

لذت کوهنوردی در فصل بهار :

حالا وقت آن رسیده است تا مقداری لذت و سرگرمی را نیز به لیست تجهیزات مورد نیاز خود برای صعود در فصل بهار اضافه کنیم ! بهار فصل زنده شدن دوباره طبعیت می باشد. پس سراغ طبیعت گردی بروید و از زیبایی های خلقت استفاده کنید. همچنین این فصل، فصل جفت گیری حیوانات نیز می باشد، پس حواستان به حیوانات کوچکی که تازه متولد شده اند نیز باشد.

سعی کنید یک لیست راهنما از گیاهان و جانواران آن منطقه تهیه کنید . آن ها را در مسیرتان شناسایی کنید و با مراجعه به لیست راهنما، اطلاعاتی مفید راجع به آن ها مطالعه کنید . همینطور سعی کنید مقداری از وقتتان را نیز به هوا خوری در طبیعت، گوش کردن به موسیقی و شاید یک ضیافت ساده در کنار دوستانتان اختصاص دهید !

روی یک صخره بشینید و مقداری ذهنتان را آزاد کنید. ده دقیقه سکوت کامل در طبعیت را به همه شما کوهنوردان توصیه می کنیم ! همچنین پیدایش رنگین کمان در طبعیت یکی از محتمل ترین پدیده های آسمان است . پس حتما یک دوربین عکاسی با خود داشته باشید تا این مناظر زیبا را ظبط کنید. حواستان باشد حتما یک قاب ضد آب و ضربه گیر برای دوربین و گوشی خود تهیه کنید.

موارد دیگر برای راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر :

هر کوهنوردی ، ممکن است یک لیست از تجهیرات مهم برای احساس راحتی و ایمنی بیشتر در مسیر با خود داشته باشد. حتما آن ها را به کوله پشتی خود اضافه کنید ، اما حواستان به وزن کوله پشتی نیز باشد !

مثال :

  • شاید از آن دسته افرادی باشد که یک صندلی تاشو برای کمپ با خود می آورید ! درست است که مقداری به وزن کوله پشتی اضافه می کنید اما اگر احساس راحتی بیشتری می کنید حتما آن را به کوله پشتی خود اضافه کنید ! ( همچنین می توانید از بالشتک های بادی برای استراحت روی سنگ و محیط ناهموار کمپ استفاده کنید. )
  • شاید دلتان می خواهد یک فلاسک چای و یا قهوه داغ نیز با خود داشته باشید تا اگر احساس سرما کردید ، سریعا سراغ آن ها بروید.

تغذیه برای صعود :

شاید تعجب کنید که بدن شما چه مقداری کالری برای ثابت نگه داشتن دمای بدنتان می سوزاند ! همین سوزاندن کالری بدن، هرلحظه شما را گشنه تر می کند ! پس به فکر یک ناهار مقوی و مفصل باشید. همچنین در مسیر کوهنوردی، چند خوراکی انرژی زا و مقوی نیز با خود داشته باشید ، مثل شکلات ها و آبنبات های انرژی زا. هرگاه احساس گشنگی و خستگی کردید، یک آبنبات کوچک را درون دهان خود بگذارید و با راه خود ادامه دهید تا به زمان ناهار برسید.

حداقل یک لیتر آب برای صعود روزانه خود کنار بگذارید و هر گاه احساس تشنگی کردید از آن استفاده کنید . اگر منابع آبی در مسیر شما وجود دارد، می توانید مقداری کمتری آب با خود داشته باشید و بجای آب، چند بطری خالی با خود داشته باشید . ( حتما آب را تصفیه کنید )

به یاد داشته باشید تا با نوشیدن آب در هوای گرم ، خطر گرمازدکی را به شدت کاهش می دهید. سعی کنید آبرسانی به بدنتان را به موقع و بسیار انجام دهید . ( حتی اگر تشنه نیستید ، هر از چندگاهی سراغ بطری های آب خود بروید ! )

از صعود خود لذت ببرید !

اینجا پایان کار است ؟ مگر نه ؟؟ از آب و هوای متغیر، محیط سرسبز، صدای جیک جیک پرندگان و بوی مطبوع طبعیت پس از زنده شدن دوباره ، لذت ببرید ! با دوستان خود صعود کنید و زیاد بخندید ! با اینکار علاوه بر تقویت عضلانی خود، از لحاظ روحی و روانی نیز تقویت می شوید. استوار و محکم از روی گل و لای های مسیر رد شوید . اگر لباستان نیز کثیف شد به آن فکر نکنید ! خیلی راحت می توانید آن را در خانه تمیز کنید ! کلی عکس بگیرید و خاطرات شیرین برای خود بسازید . با دوستان خود در مسیر صحبت کنید و از تجربیات آن ها نیز استفاده کنید .

درآخر ، یک قانون را نیز فراموش نکنید ! ” با هر بار صعود ، طبیعت و محیط زیست را تمیز تر از لحظه ی ورود خود بکنید ! ” پس دست به کار شوید و مقداری از زباله های مسیرتان را کاهش دهید تا این نعمت خدادادی برای نسل های دیگر نیز باقی بماند .

منبع : HIKINGFORHER

کوهنوردی و کاهش وزن

زمان مطالعه: 7 دقیقه

کاهش وزن و تناسب اندام ، یکی از مهمترین اهداف کوهنوردان برای صعود می باشد . اما بدون شک برای رسیدن به این هدف مانند دیگر فعالیت ها به یک الگو و چرخه ی منظم نیاز خواهید داشت.

سوالی که امروز در این مقاله قصد جواب داریم این است :

” آیا با قدم زدن ساده در کوهنوردی، امکان کاهش وزن وجود دارد؟ “

پاسخ ما ” مثبت می باشد . با رعایت موارد زیر حتی با یک قدم زدن ساده در کوهنوردی، می توانید وزن خود را کاهش دهید !

  • به همراه داشتن یک کوله پشتی
  • استفاده از باتوم های کوهنوردی به صورت تناوبی ( یکی در میان )
  • بکارگیری عضلات اصلی و تامین انرژی آن ها

موارد بالا به شما کمک می کنند تا در کنار صعود، وزنتان را نیز کاهش دهید. اما اگر قصد دارید فقط برای کاهش وزن سراغ کوهنوردی بروید ، به یک برنامه ی منظم غذایی نیاز دارید تا مطمئن شوید تا تغذیه و آبرسانی به بدنتان به موقع و کافی انجام می شود.

همچنین بخوانید : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم ؟

اگر قصدتان تنها کاهش وزن با کوهنوردی می باشد ، باید نکات زیر را نیز به خاطر داشته باشید :

خودتان را از آب و غذا محروم نکنید!

بدن تمام انسان ها از تجمع واحدهایی به نام سلول ساخته شده است . وقتی تریلیون سلول در کنار یکدیگر قرار بگیرند، بدن انسان تشکیل خواهد شد. هر یک از این سلول ها نیازمند مقدار مشخصی آب، مواد غذایی و اکسیژن و هم چنین دفع صحیح برای زنده ماندن هستند.

همچنین هرکدام از این سلول ها کار خاصی در بدن ما انجام می دهند. اگر قصدتان کاهش وزن با کوهنوردی می باشد، باید سعی کنید تا سلول های آدیپوز ( سلول های چربی ) را کوچکتر کنید. خیلی از افراد فکر می کنند با گشنگی و تشنگی می توانند به کاهش وزن برسند، اما تغییر ناگهانی در میزان کالری ورودی به بدن، بسیار خطرناک می باشد !

چرا نمی توانیم با گشنگی ، وزن خود را کاهش دهیم ؟

در این مواقع ، سلول های چربی شما به شکل سازمندهی شده عمل خواهند کرد و به مرور زمان نیز در ذخیره ی مولکول های غذایی بهینه تر عمل می کنند ! به معنای دیگر، سلول های چربی، انرژی مواد غذایی را در خود دخیره می کند ! این بدین معنی می باشد که شما در یک سطح مشخص وزن خواهید ماند و تغییری در وزن شما حاصل نخواهد آمد !

لازم نیست برای کاهش وزن، گرسنگی بکشید !

یک راه حل بهتر برای کاهش وزن این است که سلول های چربی را به شکلی سازمندهی کنید که از سوخت های ذخیره بدن شما ( همان اضافه وزن شما ) استفاده کنند! با انجام این کار، وقتی روی ترازو می روید و یا شلوارتان را بالا می کشید، خیلی زود متوجه تغییرات خواهید شد!

اگر برای کاهش وزن خودسرانه میزان غذایی خود را کاهش می دهید ، شاید بهتر باشد خودتان را قانع کنید که استفاده از یک خوراکی مخصوص در مسیر کوهنوردی و آبرسانی به موقع به بدنتان ، ثاثیری در افزایش وزن شما نخواهند داشت، زیرا بدن شما در حال سوخت و ساز است و به این مقدار انرژی نیاز خواهد داشت ! هیچ گاه خودتان را برای گرسنگی سرزنش نکنید! بدن شما در کوهنوردی در حالت سوخت ساز شدیدی قرار می گیرد و
تشنگی و گرسنگی یکی از علائم بدن برای درخواست انرژی بیشتر برای سوخت و ساز عضلات می باشد.

به یاد داشته باشید تشنگی و گرسنگی در کوهنوردان امری کاملا طبیعی می باشد!

به بازخورد بدن خود گوش دهید !

تشنگی و گرسنگی امری طبیعی در میان کوهنوردان می باشد، اما این بدین معنی نمی باشد که شما می توانید هرچیزی که دلتان می خواهد در مسیر کوهنوردی مصرف کنید ! در حقیقت اگر کوهنوردی را، دلیلی برای زیاده روی در تغذیه خود قرار دهید ، به هیچ وجه به هدف نهایی خود یعنی کاهش وزن نخواهید رسید ! پس سعی کنید به دقت به درخواست های بدن خود در هنگام تشنگی و گرسنگی گوش کنید.

به درخواست بدن خود پاسخ مثبت دهید اما تنها با 2 شرط زیر:

  • فقط زمانی که گرسنه هستید چیزی بخورید.
  • زمانی که حس کردید سیر شده اید، از غذا خوردن دست بکشید. بدون شک چندین مکان استراحت دیگر پیش روی شما می باشد و می توانید از خوراکی های انرژی زا نیز استفاده کنید. ( ناهار را نیز فراموش نکنید ! )

برای کاهش وزن در کوهنوردی، باید هوشمندانه عمل کنید!

در مطلب زیر به چندین راهکار برای کاهش وزن در کوهنوردی اشاره خواهیم کرد.

فیزیکی :

مسیری را انتخاب کنید که از نظر فیزیکی شما را به چالش بکشد اما آنقدر هم سخت نباشد که در میان راه از صعودتان صرف نظر کنید ! سعی کنید مسافت زیادی را قدم بزنید و اگر امکان آن وجود دارد به ارتفاعات بلند نیز سری بزنید.

جاه طلبی خود را به عنوان یک کوهنورد با انتخاب مقصد های دیدنی و مناظر عالی پاداش دهید ! اگر می توانید به قله صعود کنید و یک عکاسی پانورامیک از مناظر داشته باشید ، حتما این کار را انجام دهید ! ( اگر قصد صعود به قله را دارید ، حتما از پوشش های مناسب و لایه ای استفاده کنید . سعی کنید همیشه تجهیزات بارانی خود را به همراه داشته باشید زیرا معمولا در ارتفاعات بارش باران امری طبیعی است. ) مطمئن باشید خیلی زود به دلایلی غیر از کاهش وزن به کوهنوردی اعتیاد پیدا خواهید کرد !

همچنین می توانید از راهکار های زیر در زندگی رومزه خود برای کاهش وزن استفاده کنید :

  • از آسانسور و پله برقی ها استفاده نکنید.
  • سعی کنید اتوموبیل خود را مقداری دورتر از محل کار پارک کنید تا مقداری پیاده روی روزانه نیز داشته باشید.
  • از میز های ایستاده برای انجام کارهای کامپیوتری استفاده کنید.
  • سعی کنید هر یک ساعت از صندلی خود بلند شوید و تمرینات کشش انجام دهید.
  • یک مسیر پیاده روی کوتاه را برای خود انتخاب کنید و سعی کنید هر روز مقداری پیاده روی انجام دهید.
  • یک گام شمار همراه خود داشته باشید تا هم میزان مسافت و هم میزان کالری مصرفی را به شما نشان دهد.
  • هر روز یک هدف برای خود انتخاب کنید و سعی کنید به صورت تدریجی آن را گسترده تر کنید تا به میزان وزن دلخواه خود برسید.

روانی :

زمانیکه به اهداف روزانه خود رسیدید ، موفقیت خود را جشن بگیرید! همچنین سعی کنید دیدگاه خود را نسبت به غذاها عوض کنید. غذاها سوخت بدن شما می باشند ! آن ها انرژی لازم را برای بکارگیری عضلات بدن تامین کنید. پس تغذیه نقشی اساسی در سلامت یک کوهنورد ایفا میکند. پس سعی نکنید با تشنگی و گرسنگی بدنتان را مجبور به کاهش وزن کنید زیرا با این کار فقط در یک وزن مشخص خواهید ماند !

سعی کنید خوردن و آشامیدن را به اندازه کافی و با نگرشی مثل تشکر از بدنتان بعد از انجام یک فعالیت دشوار انجام دهید. همچنین به هیچ وجه غذا را به عنوان پاداش فعالیت خود قرار ندهید !

سعی کنید شکلات مورد علاقه خود را بجای مصرف روزانه در خانه، برای مسیر کوهنوردی نگه دارید تا با یادآوری مزه آن، به یاد کوهنوردی و اهداف لاغری خود برسید ! کارشناسان زیادی توصیه می کنند طعم غذا ها و خوراکی هایی که در مسیر کوهنوردی مصرف می کنید را به یاد داشته باشید و به این فکر کنید که چگونه بدن شما با استفاده از انرژی و سوخت این غذاها، شما را به مقصد نهایی و مناظر دیدنی طبیعت میرسانند !

یک دفترچه خاطرات تهیه کنید و سعی کنید حس وحال هر یک از صعود های خود را در آن بنویسید . سعی کنید بجای اینکه روی کاهش وزن خود تمرکز کنید ، به تجربه ها و خاطرات به یادماندنی صعودتان فکر کنید ! این نکته را به یاد داشته باشید که کوهنوردی یک چرخه از فعالیت های شدید می باشد که توام با پاداش و لذت خواهد بود. تنها به عدد روی ترازو اکتفا نکنید و مطمئن باشید در کنار کوهنوردی ، سلامت بدن شما نیز تامین خواهد شد.

کوهنوردی یکی از بهترین فعالیت ها برای کاهش وزن :

بدون شک کوهنوردی یکی از بهترین گزینه ها برای کاهش وزن می باشد. در واقع از نظر ما، کوهنوردی از تمام فعالیت های زیر عملکرد بهتری در تناسب اندام و کاهش وزن شما دارد !

کوهنوردی و دویدن :

در کوهنوردی عضلات بیشتری بکار گرفته می شوند و فقط تمرکز به عضلات پایین پا نمی باشد !

کوهنوردی و شنا :

در کوهنوردی سوخت وساز بیشتری دارید و مجبور نیستید برای یک تمرین در آب کلر دار و شاید کثیف بعضی از استخرها شنا کنید!

کوهنوردی و دوچرخه سواری :

در کوهنوردی خرج کمتری دارید و مجبور به خرید یک دوچرخه کوهستانی نیستید ! از همه مهمتر، ایمنی بیشتری در کوهستان نسبت به دوچرخه سواری در جاده های شلوغ وجود دارد !

کوهنوردی و باشگاه های بدنسازی :

در کوهنوردی خرج بسیار کمتری نسبت به ثبت نام در باشگاه های بدنسازی دارید، زیرا زمانیکه کفش و کوله پشتی خود را تهیه کنید، دیگر هیچ خرجی برای ادامه راه نخواهید داشت !

کوهنوردی و کلاس رقص :

در کوهنوردی عضلات بیشتری به کار گرفته می شوند و توان و تحمل شما نیز افزایش می یابد !

 

از دیگر مزیت های کوهنوردی می توان به دریافت اکسیژن در طبیعت و ترشح اندورفین اشاره کرد ! با ترشح این ماده ، خیلی زود احساس خوشحالی به شما دست خواهد داد ! همچنین کوهنوردی، توان و تحمل شما را افزایش عضلات شما را قوی تر و انگیزه شما را به محص یک تغییر کوچک در تناسب اندامتان، چندین برابر می کند !

سعی کنید سراغ فعالیت هایی بروید که نیازمند تحرک باشند . نشستن زیاد طول عمر را کاهش می دهد و باعث می شود تا عضلات قلب شما برای پمپاژ خون در دراز مدت دچار مشکل شوند ! پس اگر برای کاهش وزن خود عجله دارید ، چند فعالیت فیزیکی دیگر را به برنامه کوهنوردی خود اضافه کنید !

یک کروه کوهنوردی با اهداف یکسان پیدا کنید !

کاهش وزن، امری مشکل می باشد ! کوهنوردی نیز در ابتدای کار ،فعالیتی سخت و طاقت فرسا است . اگر این دو واقعیت را کنار یکدیگر قرار دهیم، ممکن است خیلی زود انگیزه خود را از دست بدهیم و از انجام کوهنوردی صرف نظر کنیم . برای همین به شما پیشنهاد می کنیم سراغ گروه های کوهنوردی بروید و از آن ها کمک بگیرید.

نکاتی راجع به کوهنوردی گروهی :

  • به نوبت مقصد ها را انتخاب و رهبری گروه را بر عهده می گیرید.
  • از تجربیات و نکات دیگر کوهنوردان در طول مسیر استفاده خواهید کرد.
  • تغذیه خود را در بین کوهنوردان دیگر تقسیم می کنید و فقط سراغ خوراکی های انرژی زا و کم چرب می روید.
  • از لحاظ روحی، وجود همنوردانی در کنارتان، کمک شایانی به شما خواهد کرد.
  • کاهش وزنتان را با دوستان خود جشن می گیرید.
  • مهم نیست شرایط آب و هوا چگونه باشد! اگر عضمتان را جذب کرده باشید و پوشش و تجهیرات مناسب داشته باشید، گروه شما همیشه آماده ی رویارویی با آب و هوای مختلف است .

منبع : Hiking-for-her

پیش بینی آب و هوا با کمک ابرها

زمان مطالعه: 3 دقیقه

ابرها یکی از مهم ترین منابع برای پیش بینی آب و هوا قبل از صعود می باشند. برای اینکار، شما باید 10 نوع مختلف ابر را به سادگی شناسایی کنید، اما اگر با حفظ کردن اسم ها مشکل دارید فقط این نکته را به خاطر داشته باشید :
“هرچقدر ابرها در قسمت بالاتری از آسمان تشکیل شده باشند ، آب و هوای بهتری در انتظار شما است ! “

ابرهای سیروکومولوس ( Cirrocumulus ) :

سیروکومولوس: ابرهای خاصی هستند که تشخیص آنها تا حدودی دشوار است. در صورت شناسایی صحیح در برخی گونه ها معرف ناپایداری در ساعت های آینده میباشد.

همچنین بخوانید : شناخت آب و هوا در کوهنوردی

ابرهای آلتوکومولوس ( Altocumulus ):

بنا به دلایل مختلفی در شکل های مختلف تشکیل میشوند که باتوجه به نوع تشکیل آنها پیامدهای مختلفی میتواند داشته باشد. اعم از پایداری و ناپایداری.

 

 

ابرهای کومولونیمبوس ( Cumulonimbus ) :

این ابرها شکلی شبیه توده های بزرگ ابر دارند و معمولا باعث ریزش تگرگ، طوفان ، رعد و برق و صاعقه می شوند . سطح بالایی این ابرها شبیه سندان و معمولا مسطح می باشند.

 

ابرهای کومولوس ( Cumulus ) :

ابرهای کومولوس به دلیل ظاهر بزرگ ، سفید و پف کرده شان ،به راحتی قابل تشخیص می باشند. بیشتر از جریان های هم رفتی و بالارونده هوا تشکیل میشوند و در صورت افزایش ضخامت، ویژگی قاعده
ناپایداری میباشد.

 

ابرهای سیروس ( Cirrus ) : 

ابرهای سیروس از مرتفع ترین ابرها در آسمان می باشد. ابرهایی که حالت نخ مانند و رشته رشته دارند که بیشتر معرف ورود به توده هوای گرم هستند به ویژه فصل پاییز و زمستان
و در صورت ضخیم و پوششی شدن، معرف ناپایداری می باشند.

 

ابرهای سیرواستراتوس ( Cirrostratus ) :

این ابرها در شرایط مختلفی تشکیل میشوند ولی بیشتر در طول پاییز و زمستان با افزایش ضخامت و گستردگی بیشتر معرف ناپایداری هوا در ساعات آتی می باشد.

 

ابرهای آلتواستراتوس ( Altostratus ) :

نوعی از ابرهای پوششی هستند که در صورت افزایش ضخامت و محیا بودن شرایط میدانی و سیستمی معرف شرایط جوی ناپایدار در ساعات آینده می باشند.

به یاد داشته باشید اگر این ابرها ظاهر تیره و ضحیم تری به خود بگیرند، یکی از نشانه ای اصلی بارش در ساعت های آینده می باشند.

 

ابرهای نیمبواستراتوس ( Nimbostratus ) :

نوعی از انواع ابرهای پوششی هستند که پتانسیل بارش دارند. ابر های نیمبواستراتوس معمولا برای چندین ساعت در آسمان باقی می مانند.

 

ابرهای استراتوکومولوس ( Stratocumulus ) :

 ابرهای ترکیبی که تاحدودی پوششی و تاحدودی کومولوسی هستند و در شرایط مختلف جو اعم از پایداری و ناپایداری تشکیل میشوند و انواع گوناگونی دارند.

 

ابرهای استراتوس ( Stratus ) :

ابر های استراتوس، یک لایه ی یک دست و شبیه مه می سازند و معمولا باعث ریزش های خفیف (نم نم باران) می شوند.اگر در شبانگاه شکلی ضخیم به خود بگیرند و صبح تمام آسمان را پوشانده باشند ، معمولا آب و هوای خوبی در انتظار شما می باشد !

جهت اطلاع از آب و هوای ، کوه های ایران به سایت هوا کوه مراجعه کنید.

منبع : SectionHiker

خشک کردن مواد غذایی: تمام چیزی که باید راجع به خشک کردن غذا بدانید!

زمان مطالعه: 14 دقیقه

بدون شک یکی از مواردی که تمام کوهنوردانی که قصد اقامت شبانه در کوهستان را دارند به آن فکر می کنند ، تهیه مواد غذایی و پخت پز آن در کوهستان می باشد. شاید خیلی از کوهنوردان در پایان صعودشان حوس یک بستنی و یا یک برگر داغ بکنند ، اما خیلی از آن ها بدلیل سختی و حمل وزن بیشتر، از آوردن آن ها موارد صرف نظر می کنند . خشک کردن مواد غذایی یک کار آسان و روحیه بخش می باشد ! با خشک کردن مواد غذایی ، رطوبت و آب را از آن می گیرید و در عین حال مواد مغذی و مزه ی خوب آن را نیز حفظ می کنید !

غذای های خشک شده نه تنها مزه ی بهتری نسبت به غذای های کنسرو و بسته بندی شده دارند بلکه از لحاظ بهداشتی و سلامت آن ها نیز مطمئن هستید . همچنین تهیه این غذا ها بسیار ارزان تر و حمل آن ها نیز سبک تر می باشد و اگر دوست دارید تا مقداری در فضاهای کوله پشتی و وزن آن صرفه جویی کنید ، وقت آن است که رو به غذای های خشک بیاورید .

بیشتر دستور العمل های برای تهیه غذای های خشک، نیازمند یک خشک کننده غذا می باشد اما همچنان می توانید با یک اجاق در حالت شعله پایین ، مواردی مثل میوه های خشک را تهیه کنید . با یک رنده ی تیغه ای ( اسلایسرها ) و یک زودپز می توانید مراحل تهیه غذای ها خشک را تسریع کنید اما این موارد از نیاز های اصلی تهیه غذاهای خشک نیستند . اگر به اسلایسر دسترسی ندارید و آشپزی با چاقوها را بلدید ، از چاقو ها استفاده کنید.

همچنین بخوانید : در کوهنوردی چه غذایی بخوریم ؟

 

خشک کردن مواد غذایی

خشک کردن مواد غذایی یک روش نگهداری است که با حذف آب، از فعالیت میکروارگانیسم‌ها و آنزیم‌ها جلوگیری کرده و در نتیجه ماندگاری مواد غذایی را افزایش می‌دهد. این فرآیند به دو روش سنتی و صنعتی انجام می‌شود و هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

 

انواع روش‌های خشک کردن مواد غذایی:

  • خشک کردن سنتی:
    این روش شامل استفاده از نور خورشید، باد و یا دود برای تبخیر آب است.
  • خشک کردن صنعتی:
    این روش با استفاده از دستگاه‌های خشک‌کن مختلف مانند خشک‌کن‌های هوای داغ، انجمادی، پاششی و تونلی انجام می‌شود. 

 

چگونه یک دستگاه خشک کن غذا انتخاب کنیم ؟

دستگاه های خشک کن غذا، نسبت به فضای سینی و ویژگی هایی که دارند از 30 دلار ، 100 دلار ویا بیشتر در بازار پیدا می شوند . دو ویژگی مهم در آن ها وجود فن های توزیع گرما و تنظیمات مختلف دما برای خشک کردن مواد غذایی مختلف می باشد. اگر خشک کن غذا را در دمای بسیار بالا و یا مدت طولانی برای خشک کردن مواد غذایی روشن بگذارید، ممکن است غذا را بسوزاند و مواد مغذی آن را به طور کامل از بین ببرد.

اگر می خواهید غذای های زیادی را خشک کنید ، بهتر است به دلیل زمان زیادی که پروسه خشک کردن غذا می برد ، (بین 5 تا 14 ساعت )، به فکر تهیه خشک کن هایی با سینی ها بزرگ باشید. سینی های مربعی شکل فضای بیشتری از سینی های گرد دارند. وجود یک تایمر در خشک کن ، به شما این اجازه را می دهد تا بدون هیچ نگرانی خانه را ترک کنید اما از نیازی های اصلی این دستگاه نمی باشد.

اگر مطمئن نیستید باید چه دستگاهی را بخرید ، از خشک کن های ارزان شروع کنید و کم کم دستگاه های پیشرفته تری تهیه کنید . حتی می توانید برای شروع سری به سمساری ها نیز بزنید !

توجه داشته باشید که برای خشک کردن سس ها ، سوپ و میوه ها نیاز به صفحه های نچسب و یا دستمال کاغذی های پوستی دارید. معمولا اکثر برند ها ، صفحه های نچسب سازگار با مدل خود را به طور جداگانه به بازار عرضه می کنند.

 

چه غذاهایی را می توانید خشک کنید؟

تقریبا تمام مواد غذایی به جز محصولات لبنی و مواد پرچرب را می توانید به سادگی در خانه خشک کنید. البته توجه داشته باشید که برای خشک کردن میوه ها، گوشت و سبزیجات باید از قبل کمی آن هارا بپزید. به محض اینکه چند مواد غذایی را خشک کردید، می توانید با ترکیب کردن آن ها به هم ، غذای خود را درست کنید. بعضی از غذا ها مثل سوپ و ریزوتو ها را می توانید  بعد از پختن نیز خشک کنید.

نکته: شما می توانید چند خوراکی خشک متفاوت را درون دستگاه قرار دهید البته به شرطی که تمام آن ها با یک دمای معین خشک شوند.

آماده کردن غذا: کلید اصلی در خشک کردن غذا

توجه داشته باشید که اکثر غذا ها در پروسه ی خشک شدن و از دست دادن رطوبت و آب، بسیار کوچک می شوند. به عنوان مثال نیم کیلو سیب قبل از رنده شدن  تنها فضای یک فنجان را پس از خشک شدن می گیرند. اگرچه باید میوه ها را با برش های نازک تهیه کنید اما حواستان باشد اگر آن ها را بیش از حد خورد کنید، در ترکیب با دیگر مواد غذایی، خورد و له خواهند شد .

نگهداری خوراکی خشک شده:

با نگهداری صحیح از میوه های خشک شده، می توانید از آن ها برای 5 سال آینده نیز استفاده کنید! این نکته برای سبزیجات تا 10 سال نیز افزایش پیدا می کند! نکته ی اصلی در نگهداری غذای های خشک شده جلوگیری از ترکیب آن ها با اکسیژن است. اگر قصدتان استفاده از فرآورده های غیر گوشتی در یک سال می باشد، می توانید آن ها را در کیسه های فریزر قرار دهید و هوا را از کیسه خارج کنید. برای حفظ بیشتر آن ها، از بسته های وکیومی و جاذب های اکسیژن استفاده کنید. سعی کنید آن ها را در فضای خنک و تاریک قرار دهید.

اگر گوشت و غذاهای دریایی را در طول یک ماه مصرف می کنید می توانید آن ها را در کیسه های فریزر و در فضای خنک قرار دهید، اما اگر قصدتان استفاده ی بلند مدت از آن ها می باشد، بسته های وکیومی و انجماد، بهترین راه حل می باشند. اگر گوشت ها را به شکل صحیح منجمد کنید،می توانید تا یک سال از آن استفاده کنید. اگر پس از مدتی غذا ها شکل و یا بوی بدی به خود گرفتند، به هیچ وجه آن ها را مصرف نکنید.

چگونه میوه ها را خشک کنیم؟

میوه ها را می توانید با روش های مختلف خشک کنید. بریدن و یا مخلوط کردن آن ها. میوه های برش داده شده، یکی از بهترین مواد برای مصرف در مسیر کوهنوردی می باشند و یا حتی می توانید از آن ها برای تهیه اوتمیل و یا گرانولا ها نیز استفاده کنید . با مخلوط کردن آن ها، میوه ها را به ورقه های نازک خشک می کنید و می توانید از آن ها برای خوراکی های مسیر و یا پودینگ ها استفاده کنید. ( بخصوص اگر این میوه ها شامل موز نیز بشوند زیرا موز ها حالت خمیری و کرمی شکلی به پودینگ ها خواهد داد )

دستور غذا: سیب دارچینی

1 –  4 سیب کوچک تا متوسط را چهارقاچ کنید و هسته ی آن را خارج کنید. ( پوست کندن آن اختیاری است ) . با استفاده از از یک چاقو و یا مندولین به صورت مورب قطعه ها را به 8 تیکه برش دهید. ( مثل شکل بالا ). قطعه های بزرگتر را نصف کنید.

2 – سیب ها را درون یک کیسه پلاستیکی و یا کاسه قرار دهید و یک قاشق چایخوری لیمو و یا دارچین (بسته به سلیقه خودتان ) به آن اضافه کنید . اگر سیب های شما مزه ی تندی دارند می توانید یک قاشق چایخوری شکر نیز به آن اضافه کنید. ( اختیاری )

3 – کیسه را کمی تکان دهید تا لیمو و یا دارچین ها به خورد تکه های سیب برود.

4 – تیکه های سیب را روی سینی های خشک کن قرار دهید و آن را در دمای 135 درجه فارنهایت برای 8 تا 12 ساعت رها کنید تا کاملا شکل ورقه ای به خود بگیرند.

چگونه سبزیجات را خشک کنیم؟

 

نکته ی کلی راجع به خشک کردن سبزیجات، این است که اگر می توانید آن ها را به صورت خام بخورید، نیازی به پختن آن ها قبل از خشک کردن ندارید. اما اگر قصد داشته باشید دوباره آب را به آن برگردانید بهتر است تمام مواد غذایی را قبل از خشک کردن بپزید. اگر می خواهید تنها با اضافه کردن آب جوش به سبزیجات ( بجای جوشاندن خود آن برای یک دقیقه ) آب را به غذای خشک شده برگردانید بهتر است سبزیجات را  قبل از خشک کردن کمی بخارپز کنید.

می خواهید در زمان صرفه جویی کنید؟ سبزیجات منجمد، راه حل آسانی برای شما می باشند و قبل از خشک کردن آن ها نیز، نیازی به گرم کردن آن ها ندارید! ( البته ذرت ها را بهتر است که بخارپز کرده باشید ). توجه داشته باشید سبزیجات کنسرو شده (بجز چغندر ها ) به دلیل وجود آب زیاد ، خوب خشک نمی شوند!

نکات  مهم :
به هیچ وجه پیاز ها در خانه خشک نکنید زیرا بوی بسیار بدی را از خود ساطع می کنند . بجای این کار می توانید پیاز های خشک شده را از خواربار فروشی ها تهیه کنید.

بیشتر سبزیجات در دمای 125 درجه فارنهایت خشک می شوند. بعضی از سبزیجات که آب بیشتری دارند ( مثل کدو و خیار ) در دمای 135 درجه فارنهایت خشک می شوند.

چگونه گوشت ،مرغ و غذاهای دریایی را خشک کنیم؟

گوشت ، مرغ و غذاهای دریایی، مقداری از میوه و سبزیجات ضحیم تر هستند و باید در دمای بیشتری خشک شوند تا تمام باکتری های آن از بین بروند. همچنین برای برگرداندن آب به آن نیز مقداری دردرسر خواهید داشت!
فقط از گوشت های کم چرب و نازک استفاده کنید زیرا گوشت های پرچرب خیلی زود فاسد می شوند و غذای شما را خراب می کنند. انواع گوشت ها باید در دمای 145 فارنهایت خشک شوند تا شکلی سفت به خود بگیرند.

گوشت و غذاهای دریایی که می توانید برای خشک کردن استفاده کنید:
– گوشت چرخ کرده
– ژامبون ها ، گوشت بوقلمون و گوشت گاو کباب شده
– کنسرو های مرغ و یا آب پز شده
– کنسرو های تن
– میگو های پخته شده
– گوشت ماهی

دستور آشپزی:نحوه خشک کردن گوشت

 

فقط از گوشت های کم چرب چرخ کرده استفاده کنید. توجه داشته باشید برای برگردان آب به گوشت چرخ کرده باید به آن مقداری خرده نان اضافه کنید تا آب را جذب خود کند. نصف فنجان خرده نان برای هر 500 گرم گوشت کفایت می کند. بعد از خشک کردن گوشت چیزی حدود 2 لیوان گوشت خشک کرده خواهید داشت.

1 – گوشت خام چرخ کرده را در کاسه بریزید و به آن مقداری خرده نان اضافه کنید. برای مزه ی بهتر به آن نمک و فلفل اضافه کنید. با دست آن را مالش دهید تا نمک و فلفل وخرده های نان به خورد گوشت برود.

2 – گوشت را روی یک ماهیتابه در دمای متوسط – بالا حرارت دهید تا کاملا پخته و جدا شوند و به رنگ قهوه ای روشن تغییر کند.

3- انتهای یک ظرف چند دستمال کاغذی قراره دهید و گوشت را داخل آن بریزید . حالا چند دستمال کاغذی روی آن بگذارید تا چربی ها و رطوب باقیمانده در گوشت را به خود جذب کند.

4 – صفحه های نچسب و یا کاغذهای پوستی را روی سینی خشک کن قرار دهید تا تیکه های گوشت از سوراخ های سینی بیرون نریزند. گوشت ها را به طور یکنواخت روی سینی پخش کنید.

5 – برای 6 ساعت در دمای 145 درجه فارنهایت در دستگاه خشک کن قرار دهید تا گوشت کاملا تیره و خشک شوند . در حین پروسه خشک شدن هرگونه چربی را از سطح گوشت با دستمال کاغذی پاک کنید و تیکه های درشت گوشت را از هم جدا کنید.

6 – چند تیکه گوشت را از دستگاه خارج کنید تا مطمئن شوید تمام آن ها کاملا خشک شده باشند.

دستور آشپزی: مرغ 

 

به مرغ های پخته شده در خانه نمی توانید آب را برگردانید، پس باید یا آن ها را کنسرو و یا با زودپز بپزید. اگر خودتان یک دستگاه زودپز در خانه دارید می توانید مرغ را خشک کنید، در غیر صورت کنسرو کردن آن ها تنها راه شماست. گوشت سفید به دلیل چربی کم تر، گزینه ی بهترین برای خشک کردن نسبت به گوشت قرمز می باشد.

1 – مرغ های کنسرو را به صورت یکنواخت روی صفحه های نچسب خشک کن قرار دهید. تیکه های درشت را کوچکتر کنید و سعی کنید چربی ها را به صورت کامل از آن بگیرید.

2 – در 145 درجه فارنهایت برای 6 ساعت در خشک کن قرار دهید تا کاملا خشک و ترد شوند.

دستور غذا: میگو

 

سعی کنید از میگوهای متوسط استفاده کنید زیرا میگو های کوچک پس از خشک شدن تکه تکه می شوند و میگوهای بزرگ نیز زمان بسیار زیادی برای خشک شدن لازم خواهند داشت. میگوهای منجمد و از قبل پخته شده باید قبل از خشک شدن کاملا گرما و حرارت ببیند. 500 گرم میگو پس از خشک شدن ، حجمی معادل 2 لیوان به خود می گیرد.

برای باز گرداندن آب به میگوها به زمان بیشتری نسبت به دیگر غذا ها احتیاج خواهید داشت، پس قبل از پخت، سعی کنید کمی آن ها را داخل آب بگذارید.

1 – میگو های پخته شده را در سایز های متوسط برش دهید.

2 – میگو ها را به صورت یکنواخت روی سینی پخش کنید و برای 6 ساعت در دمای 145 درجه فارنهایت داخل خشک کن قرار دهید.

3 – بعد از 6 ساعت چند تکه میگو را از دستگاه خارج کنید و مطمئن شوید که کاملا مغر پخت شده باشند.

چگونه غلات، پاستا و حبوبات را خشک کنیم؟

برنج، کینوآ و لوبیا را می توانید از قبل خشک کنید و سپس آن ها را به غذاهای خوشمزه مثل کینوآ سبزیجات یا مرغ، سوپ لوبیا و اسپاگتی تبدیل کنید. خشک کردن این مواد باعث می شود تا مواد مغذی در آن ها نیز حفظ شود.همچنین پاستاهای خشک نیز پس از پختن ، نیازی به خشک شدن مجدد ندارند و تنها با اضافه کردن مقداری سس و دیگر مواد خشک شده، آب درون آن تخلیه می شود.

دستور العمل برای پختن غلات، پاستا و حبوبات

برنج و کینوآ را به شیوه ی دلخواه خود بپزید. برنج را برای 5 ساعت در دمای 125 درجه فارنهایت و کینوآ را برای 8 تا 10 ساعت در درمای 135 درجه فارنهایت خشک کنید. تیکه های بزرگتر را در حین پروسه خشک شدن خورد کنید. 

پاستا ها را بپزید و آبکشی کنید. برای نودل های کوچکتر، آن ها را به صورت یکنواخت روی سینی قرار دهید . برای نودل های اسپاگتی، آن ها را به صورت حلزونی و لانه شکل قرار دهید و برای 2 تا 4 ساعت در دمای 135 درجه فارنهایت خشک کنید.

لوبیا های کنسرو خیلی بهتر از لوبیاهای خانه پز آب را جذب می کنند،مگر اینگه آن ها را در زودپز پخته باشید. برای خشک کردن، لوبیا ها را آبکشی کنید و آن ها را به صورت یکنواخت روی سینی قرار دهید. برای 6 تا 8 ساعت در دمای 125 درجه فارنهایت درون خشک کن قرار دهید.

همچنین می توانید نودل ها را بعد از پختن به سس سویا و یا ماریناد آغشته کنید و سپس آن ها را خشک کنید تا یک سالاد نودل آسیایی خوشمزه همراه با سبزیجات و میگو داشته باشید. برای مصرف آن برای ناهار می توانید صبح مقداری آب سرد به آن اضافه کنید که تا ظهر آب را به خود جذب کند و آماده خوردن باشد.

چگونه غذا و سس ها را خشک کنیم؟

اکثر اوقات می توانید غذا ها را پس از پختن کامل خشک کنید تا در مسیر کوهنوردی، کار راحت تری داشته باشید. غذاهایی مثل تاس کباب ، خوراک لوبیا و ریزوتو ها خیلی آسان و زود خشک می شوند.

خشک کردن غذا ها:

1 – آن ها را به صورت یکنواخت و نازک روی سینی قرار دهید و سعی کنید با چرخاندن سینی از خشک شدن تمام مواد غذا اطمینان حاصل کنید.

2 – اکثر غذا ها در دمای 135 درجه فارنهایت برای 8 تا 10 ساعت کاملا خشک می شوند. فقط مطمئن شوید که هیچ رطوبت و چربی هنگام خشک شدن روی غذا باقی نمی ماند.

3 – اگر لازم است به بعضی از آن ها پنیر اضافه کنید سعی کنید، آن ها را در کیسه ی جداگانه با خود داشته باشید و هنگام مصرف به غذا اضافه کنید.

این مراحل برای خشک کردن سس های نیز یکسان است. سس های گوجه فرنگی را به صورت یکنواخت روی سینی های نچسب قرار دهید و صبر کنید تا حالت ورقه ای به خود بگیرند. با اضافه کردن آب گرم به آن ها به راحتی می توانید آن هارا مصرف کنید.

دستورالعمل : سس گوجه فرنگی

 

1 – سعی کنید برای تهیه سس از موادی استفاده کنید که تیکه های بزرگی ندارند و یا آن ها را داخل مخلوط کن قرار دهید. سپس آن ها را به صورت یکنواخت و به صورت لایه های نازک روی صفحات نچسب قرار دهید. ( از سس های پنیری و خامه ای استفاده نکنید. )

2 – لایه های گوجه را برای 6 تا 8 ساعت در دمای 135 درجه فارنهایت درون خشک کن قرار دهید تا حالت ورقه ای به خود بگیرند

3 – ورقه ها باید نچسب و انعطاف پذیر باشند. آن ها را به تیکه های کوچکتر تقسیم کنید تا کار راحت تری برای مصرف در مسیر داشته باشید .

مخلوط کردن غذای های خشک با یکدیگر:

 

حالا به قسمت هیجان انگیز کار ،یعنی مخلوط کردن مواد با یکدیگر رسیده ایم. وقت آن رسیده است تا کمی ابتکار به خرج دهیم!

 1 – تمام غذا های خشک شده و اقلامی که از فروشگاه خریداری کردید مثل شیر خشک، سس، پوره سیب زمینی، چاشنی و پنیر ها را کنار یکدیگر قرار دهید و سعی کنید به آشپزی خود کمی ابتکارعمل نیز، اضافه کنید! همچنین می توانید یک بطری روغن نیز با خود داشته باشید تا مقداری مزه و کالری نیز به غذای خود اضافه کنید.

2 – کیسه های فریز و یا کیسه های وکیومی بهترین روش برای نگهداری غذاهای خشک شده می باشند. سعی کنید با یک ماژیک نوع غذا و مقدار آبی که قبل از مصرف باید به آن برگردانید را یادداشت کنید. اگر نگرانی دارید که مواد غذایی، کیسه را سوراخ می کنند، چند دستمال کوچک در دو طرف کیسه قرار دهید.

3 – سعی کنید موادی که رطوبت و آب بیشتری نسبت به دیگر مواد دارند ( مثل میوه ها )، را در یک کیسه جداگانه قرار دهید تا رطوبت وآب را به دیگر مواد انتقال ندهند.

4 – یک شام معمولی معادل 1 لیوان از غذاهای خشک می باشد. 

5 – خودتان را فقط به صرف شام محدود نکنید. می توانید دوباره آب را به میوه ها برگردانید و آن ها را با خورده ها نان مخلوط کنید و دسر درست کنید. کینوآ همراه با میوه و دارچین انتخاب خوبی برای صبحانه می باشد.

چگونه آب را به غذای خشک شده برگردانیم؟

غذاهای خشک معمولا برای بازسازی و بازگشت به حالت قبل ، به اندازه ی خود غذا، نیاز به آب دارند. این زمان بازسازی و بازگشت آب چیزی حدود 15 تا 25 دقیقه می باشد. دیگ های کوچک همانطور که آب را به غذای شما بر میگرداند حرارت را نیز در سطح خود حفظ می کنند ، پس این دیگ ها انتخاب خوبی برای بازگرداندن آب به غذاهای خشک شده می باشد.

مراحل بازگرداندن آب به غذا های خشک :

1 – غذا را داخل یک دیگ قرار هید و هم اندازه ی آن، آب داخل دیگ بریزید. بگذارید برای 5 دقیقه در آب خیس بخورد.

2 – آب را به نقطه جوش برسانید. کم کم حرارت را کاهش دهید.

3 – زیر دیگ را خاموش کنید و سطح دیگ را بپوشانید. 10 دقیقه صبر کنید تا غذا کاملا آماده شود.

4 – مواد دیگر مثل پنیر ، چاشنی و… را به آن اضافه کنید.

همچنین می توانید آب جوش را داخل کیسه های غذا بریزید ( سطح کیسه باید عایق باشد ) سپس برای 20 تا 30 دقیقه صبر کنید .و کمی کیسه را مالش دهید تا مطمئن شوید غذا آب را به خود جذب می کند. با انجام این روش شاید غذای شما به طور کامل آب را جذب نکند ، اما نگرانی بابت شستن ظرف های اضافه نخواهید داشت!

نکته : یک نمکدون و قوطی فلفل مسافرتی با خود داشته باشید تا به راحتی به غذای خود مزه دلخواه بدهید!

 

منبع :  Rei.com