چرا کوهنوردی بهترین ورزش برای جسم و روان است ؟

در نگاه اول ، شاید پیاده روی و کوه نوردی با وجود اینکه ۲ کلمه ی جداگانه هستند ، تنها یک فرم از تمرین و فعالیت را در ذهن شما شکل دهد. شما فکرمی کنید : ” شاید کفشی که می پوشیم و یا مناظری که در هر یک از آن ها می بینیم با یکدیگر تفاوت داشته باشد ، اما مکانیک پایین تنه ی هر دو فعالیت با یکدیگر مشابه است ! “

این فکر کاملا اشتباه است و باید به شما بگوییم که این دو فعالیت به طور اساسی با یکدیگر تفاوت دارند . تحقیقات نشان داده است که مفاصل ، قلب و عضله های شما در هنگام کوه نوردی به شکل متمایزی نسبت به یک گشت و گذار روزانه و سبک عمل می کنند .

” زمانی که روی یک سطح هموار در حال قدم زدن هستید ، بدن شما در حال انجام دادن فعالیت درونی به نام “پویایی منفعل” ( Passive Dynamic ) است “. این جمله را دانیل فریس ، پروفسور مهندسی و بیومکانیک از داشنگاه فلوریدا گفته است . قدم های بلند شما درست مانند نوسان و تاب خوردن آونگ می باشد . در حقیقت بخاطر وجود نیروی جاذبه و نیروی جنبشی ، اگر من فقط شروع کننده ی نوسان آونگی باشم ، این آونگ بدون نیاز به هیچ انرژی دیگر برای مدت زیادی در حال عقب و جلو رفتن می باشد .

تحقیقات نشان می دهد :

درست مانند یک آونگ ، قدم برداشتن در سطح هموار نیز ، نیازمند انرژی کمتری از سوی شماست . اما زمانی که روی یک سطح ناهموار و شیب دار ( منظورمان دقیقا محیط های است که در طبیعت ، ساحل های شنی و یا در دیگر قسمت های طبعیت به آن بر می خورید ) قدم بر می دارید ، انرژی زیادی از بدنتان تلف می شود . ضربان قلب و متابولیسم شما بالاتر می رود و شما کالری بیشتری را می سوزانید .

پروفسور فریس طی تحقیقاتی در دانشگاه میشیگان به این نتیجه رسیده اند که در حقیقت ، کوه نوردی در طبیعیت و محیط های ناهموار، میزان انرژی مصرفی بدن شما را نسبت به یک قدم زدن ساده در محیط های هموار ۲۸ % افزایش می دهد . متفاوت بودن شیب و دامنه هایی محیط های کوهستانی که زمان کوهنوردی به آن بر می خورید نیز انرژی بیشتری را نسبت به زمین های هموار و مسطح پیاده روی، طلب می کند. در واقع ، مسیر های سربالایی ، سر پایینی و فرعی نیازمند یک تغییر ظریف و کوچک در کش آمدن و یا کوتاه شدن عضله های پای شما می باشند . این تغییرات ظریف میزان انرژی که در محیط های ناهموار تلف می کنید را بسیار افزایش می دهند.

اما فواید کوه نوردی بیشتر از سوزاندن کالری بدن است :

گشت و گذار در محیط های ناهموار ، چه کوهنوردی و یا دویدن در مسیر های سخت ، عضله های بیشتری را نسبت به محیط های هموار و مسطح به کار می گیرد. فریس در این رابطه می گوید : شما در حقیقت در حال تمرین دادن و قوی کردن عضله هایی در لگن ، زانو و مچ پای خود هستید که معمولا از آن استفاده ای نمی کردید .

استفاده کردن از این عضلات بدن که اغلب نادیده گرفته شده اند ، تعادل و ثبات شما را افزایش می دهد و همین باعث می شود از سقوط شما جلوگیری شود . همچنین استفاده از این عضلات خطر ریسک آسیب پذیری دیگر عضلات شما که به طور مکرر از آن استفاده می کردید مثل پاشنه ، درد ها لگن و … که پیامد پیاده روی های مکرر در محیط های هموار و یا دویدن است را کاهش می دهد .

به بدنتان در تمرین این عضلات ، مقداری وقت دهید :

البته که خود کوهنوردی نیز، ریسک های آسیب پذیری خودش را دارد . اگر مراقب نباشید ،یک گام اشتباه می تواند باعث پیچ خوردگی مچ پا ، زانو و یا حتی سقوط شما از ارتفاعات شود . درست مثل یک دونده و یا وزنه بردار تازه کار که سرخود وارد دوره ی تمرینی سخت و دشوار تر می شود و خود را به دردسر می اندازد ، کوه نورادان تازه کار نیز اگر در همان ابتدا وارد مسیر های طولانی ، ناهموار و صخره خیز شوند، دچار مشکلات و آسیب های جدی می شوند . شما نیاز دارید تا به آن عضلاتی که هیچ گاه استفاه نمی کردید مقداری زمان دهید تا قوی تر شوند و تعادل شما را در مسیر حفظ کنند . هم چنین بعد از هر کوه نوردی بدن شما نیاز به ریکاوری و بهبود دارد ، در این رابطه مقاله ۷ روش برای ریکاوری بدن را مطالعه فرمایید .

رابطه روانی میان طبعیت و انسان :

همانطور که گشت و گذار و فعالیت های ورزشی مختلف، بدن شما را به شکل های متفاوتی می سازد ، منظره ، صدا و حتی بو و رایحه ی هر محیطی، عملیات شیمیایی مشابهی را در مغز شما انجام می دهد . یک تحقیق که در سال ۲۰۱۵ در دانشگاه استنفورد انجام شد ، نشان می دهد که که گشت و گذار در طبیعت و کوهنوردی ، فعالیت بخش های مغزی که دانشمندان آن را مرتبط به بیماری های روانی دانسته اند، آرام و بی تاثیر می کند . همچنین گشت و گذار در طبیعیت، گرایش مغز شما را به ” فکر و خیال کردن ” کاهش می دهد . دانشمدان از این افکار با کلمه ی ” Ruminate ” یاد می کنند و آن را مجموعه ای از افکار منفی و الگو های متمرکز می نامند که رابطه ی مستقیمی با اضطراب و افسردگی دارند .

گرگ برتمن ، یکی از پژوهشگران استنفورد می گوید : ” شواهد مستندی وجود دارد که برای شهرنشین ها و کسانی که درحومه های شهری زندگی می کنند ، تجربه ی طبیعیت و گشت و گذار در آن ، حالت روانی شما را بهتر و شما را از افسردگی و افکار منفی دور می دارد ” . تحقیقات بیشتری در این زمینه نیازمند است اما برتمن اضافه کرد : ” این حقیقت که طبیعت به حالات روانی ما کمک خاصی می کند، امری است که اگر به هزار سال پیش برنگردد مطمئنان ازصد سال پیش ثابت و توسط اجداد ما مورد استفاده قرار گرفته است ! “. پس در نظر داشته باشید که تنها با قدم زدن در یک جنگل در دل طبیعت ، چه میزان از استرس و اضطراب را از خود دور می کنید و به شرایط روانی ایده آل تری می رسید .

منبع : مجله تایم