شخصیت نیز مانند دیگر جنبه‌های روانشناسی انسان، ترکیبی از عوامل زیستی – ژنتیکی است که تجربه بر آن اثرگذار است. مطالعه و بررسی تجربه‌های مؤثر بر شخصیت کاری دشوار می‌باشد؛ زیرا نیازمند تعیین نوع تجربه و تأثیری است که ممکن است بر شخصیت بگذارد. همچنین نیازمند مطالعه‌ی افراد در طول زمان برای تعیین چگونگی تاثیرات سفر برشخصیت است.
در سپتامبر سال ۲۰۱۳ مقاله‌ای بی‌نظیر، نوشته‌ی «جولیا زیمر مان» و «فرانز نیر» در مجله‌ی شخصیت و روانشناسی اجتماعی منتشر شد. این مقاله تأثیر مسافرت‌های متوالی بر رشد شخصیت را در مقیاس بزرگی از دانش آموزان کالج آلمان، مورد بررسی قرار داد.
برخی از دانش آموزان در طی این پژوهش، در بازه‌ی زمانی خاصی (یک یا دو ترم) در کشور دیگری درس می‌خواندند. در حالیکه گروه دیگری که در کالج بودند، در خارج از کشور تحصیل نمی‌کردند.
تأثیر این مسافرت بر شخصیت دانش آموزان در آن بازه زمانی برای محققان جالب توجه بود که چگونه وجود افراد در شبکه‌های اجتماعی جدید بر تغییر و رشد شخصیت آنها اثرگذار است. قبل از مسافرت دانش آموزان گروه اول، لیستی به آنها داده شد که پنج ویژگی اصلی شخصیتیشان یعنی برون گرایی، سازگاری، تجربه ورزی، وجدان و ثبات احساسی (که گاهی اوقات به آن روان رنجوری نیز گفته می‌شود) را ارزیابی کنند. به شرکت کننده‌ها لیستی از شبکه‌های اجتماعی خود نیز داده شد. پس از بازگشت از سفر (یا همزمان با دانش آموزانی که به مسافرت نرفتند) این ارزیابی بار دیگر انجام شد.
یکی از موارد جالب درباره‌ی این طراحی این است که به محققان اجازه می‌دهد فاکتورهای مربوط به انتخاب تحصیل در کشوری دیگر را از تغییراتی که در نتیجه ی سفر در کاراکتر شخصیتی افراد به وجود می آید، جدا کنند.
شرکت کنندگانی که تحصیلات خارج از کشور را انتخاب می‌کنند، به طور معمول از کسانی که چنین انتخابی ندارند برون گرا تر هستند. (که نشان دهنده‌ی نیاز آنها به تعاملات اجتماعی و قرار گیری در مرکز توجه است). کسانی که به مدت یک ترم در سفر بودند در رابطه با وظایف خود نسبت به کسانی که به سفر نرفته بودند، احساس مسئولیت بیشتری داشتند. (این نشان دهنده‌ی نیاز به پیروی از قوانین و تکمیل وظایف است). همچنین کسانی که در تمام طول سال در سفر هستند، نسبت به کسانی که سفر نمی‌کنند، عموماً دارای پذیرش بیشتری نسبت به حوادث و تجربیات جدید هستند.
افراد شرکت کننده در این پژوهش‌ها، پس از بازگشت از سفرشان، افزایش در تجربه ورزی، سازگاری (وفق دادن خود با افراد دیگر) و ثبات احساسی در مقایسه با کسانی که به مسافرت نرفتند را نشان دادند که هر چند تأثیر قابل توجهی نداشت، اما با این حال قابل استناد است. این تغییر و تحولات در شخصیت افراد در نتیجه‌ی تغییر شبکه‌ی اجتماعی افراد در سفر است. افرادی که به مسافرت نرفتند در همان شبکه‌ی اجتماعی قبلی خود باقی ماندند. گروهی که به مسافرت رفتند در آن کشور با افراد جدید معاشرت داشتند و با آشنایانشان در کشور خود تماسی نداشتند.
این تغییرات محیطی، بر تجربه ورزی و ثبات احساسی اثر گذار است.
مهم ترین تاثیر روحی سفر بر انسان
از مهم ترین تاثیرات سفر بر انسان به کاهش استرس، افزایش اعتماد به نفس، دور شدن از زندگی روزمره، احساس شادابی روحی، رفع خستگی، کسب تجارب زیاد، محکم تر شدن روابط دوستانه و خانوادگی و… می توان اشاره کرد.
تاثیرات فردی سفر
سفر علاوه بر ایجاد نشاط در اشخاص و فوایدی اجتماعی که ذکر شد می تواند از لحاظ فردی نیز سبب بالاتر رفتن اعتماد به نفس، عزت نفس، بهبود شخصیت، ایجاد انگیزه، خودشناسی، کاهش تنش های داخلی اشخاص شده و این خود نقشی درمانی خوبی دارد، به شرط آن که آن ها در این لحظات تنهایی به دغدغه ها و مشکلات آینده خود فکر نکنند، بلکه به توانمندی و زیبایی استعدادشان فکر کنند.
تاثیرات جسمی سفر
۱.بهبود کیفیت خواب
با سفر کردن به آرامش می رسید و از دغدغه ها دور می شوید، این آرامش باعث خواب راحت تر می شود. هم چنین خستگی ناشی از گشت و گذار باعث بهبود خواب می شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض هوای آزاد و نور آفتاب باعث افزایش ترشح ملاتونین (هورمون خواب) می شود و خواب راحتی را برایتان فراهم می کند.
۲.تامین ویتامینD
اکثر مردم ایران به خصوص خانم ها دچار کمبود ویتامین دی هستند. ویتامین D نقش مهمی در سلامتی بدن دارد و باعث حفظ سلامت استخوان ها (افزایش استحکام استخوان، رشد، جذب کلسیم و غیره)، بهبود عملکرد عضلات بدن، کاهش خطر بروز بیماری های قلبی عروقی، فشار خون بالا، بیماری ام اس، چاقی مفرط و دیابت می شود.
نیازی نیست که ساعت ها در مقابل نور آفتاب دراز بکشید تا ویتامین D لازم جذب شود فقط کافیست که صورت و دست هایتان به مدت حدود ده دقیقه در معرض تابش نور آفتاب باشد. زمانی که در سفر هستید، بیشتر در هوای آزاد قرار می گیرید و این مسئله باعث افزایش تماس نور خورشید با پوست شده و میزان ویتامین D بدن افزایش پیدا می کند.
۳.احساس آرامش
سفر باعث سبک شدن روح و آرامش می شود. زمانی که بدن در هوای آزاد و در معرض نور خورشید قرار می گیرد، آندورفین بیشتری ترشح می کند. این هورمون باعث ایجاد حس آرامش می شود. شما در سفر می توانید با افسردگی فصلی و مشکلات ریز و درشت زندگی عادی خود خداحافظی کرده و روح تان را سبک کنید.
۴.کاهش اضطراب
ترشح آندروفین باعث کاهش اضطراب نیز می شود. هورمون آندروفین مانند یک ماده ی مخدر طبیعی عمل می کند و برای بدن و تسکین دردها مفید است. و هم چنین دور شدن از روزمرگی هی زندگی باعث آرامش فکری می شود.
۵. افزایش تحرک بدنی
با افزایش ماشینی شدن زندگی محققان هرروز بیشتر ما را به ورزش کردن و تحرک داشتن دعوت می کنند. یکی از روش های دل انگیز افزایش تحرک بدنی به طور گروهی، سفر رفتن است. دید و بازدید از اماکن گردشگری، رفتن به کنار دریاریال دوچرخه و یا شنا و … جز تحرکات رایج در سفر است.
تاثیرات سفر بر روی انسان
۶.افزایش جذب اکسیژن
وقت گذراندن در خارج از منزل و قدم زدن در هوای پاک باعث افزایش جذب اکسیژن توسط مغز و در نتیجه سبک شدن روح شده و احساس نشاط بیشتر می شود.
تاثیرات سفر بر روح انسان
تاثیرات سفر تنها بر جسم نیست؛ بلکه شاید بتوان تاثیرات سفر بر روح و ذهن را عمیق‌تر از تاثیرات آن بر جسم دانست.
خلاقیت، اعتماد به نفس، قدرت در حل مشکلات، تواضع، پذیرش، هوش، خودسازی، شجاعت، شادی، پیشرفت، صبر، سازگاری و … را می توان ازین دسته تاثیرات نام برد.
منابع : http://orangerhino.ir
/adrapanatravel.com
خیلی خیلی دلم برا سفر تنگ شده نزدیک به یک سال به خاطر کرونا هیچ سفری نرفتیم. همش خونه خونه. امیدوارم کرونا همه مردم جهان رو رها کنه و بزاره به ارامش برسیم.