کمپ با کودکان

چه طوری همراه با کودکمان کمپ بزنیم ؟

زمان مطالعه: 8 دقیقه

آشنا کردن کودک با محیط پر از شگفتی و هیجان بیرون از خانه چیزی است که بسیاری از والدین جدید به دنبال آن هستند. اما، احتمال کمپ زدن با کودک حتی برای افرادی که بصورت حرفه‌ای به کمپینگ می‌روند می‌تواند کمی ترسناک و دلهره‌آور باشد. در اینجا چند نکته برای نحوه کمپ زدن با کودک آورده‌ایم تا بتوانید لحظات خوشی را همراه با کودک خود در کمپ سپری کنید:

  • انتخاب مکان مناسب: برای اولین سفر خود جایی را انتخاب کنید که خیلی دور نباشد و به خانه نزدیک باشد و همچنین برخی از امکانات واجب مثل حمام را داشته باشد. سعی کنید محل اقامت‌تان سرپوشیده باشد و از افراد دیگر فاصله داشته باشید.
  • انتخاب چادر بزرگ: با آوردن یک چادر بزرگ فضای کافی برای پخش کردن وسایل کودک خواهید داشت یا حتی می‌توانید از چادر به عنوان یک فضای بازی کوچک استفاده کنید. سعی کنید کاملا انعطاف پذیر باشید و در نظر داشته باشید که شب‌های شما در کمپ کمی با خانه متفاوت خواهد بود.
  • ساده بودن وعده‌های غذایی کودک: سعی کنید غذا‌های ساده برای کودک در نظر بگیرید. احتمالا اگر شیر خودتان را به کودکتان بدهید بهترین راه و ساده‌ترین راه خواهد بود اما اگر کودک شما از شیر خشک یا غذا‌های جامد استفاده می‌کند باز هم می‌توانید به کمپ زدن با کودک خود فکر کنید. برای کمپ زدن به مکانی بروید که دسترسی به آب تمیز داشته باشید و سعی کنید بسته‌های غذایی مثل پوره یا غذاهای دیگر را برای وعده‌های شام و ناهار آماده داشته باشید (در جریان باشید که کمپ زدن با کودک جایی برای امتحان غذاهای جدید نیست).
  • لباس‌های زیادی برای کودک خود انتخاب کنید: برای خود و کودک خود لباس‌های مناسب فصل و لباس گرم و سرد بصورت مشترک بردارید تا برای هرگونه تغییر آب و هوایی آماده باشید. در زمان خواب از راهنمای خرید کیسه خواب مناسب و گرم استفاده کنید.
  • از خود و کودک خود در برابر ساس و خورشید محافظت کنید: پماد‌های دفع ساس و کک و ضد آفتاب‌ها برای نوزاد‌های زیر 6 ماه توصیه نمی‌شود به همین دلیل سعی کنید با پوشاندن لباس‌های آستین بلند به نوزاد خود یا استفاده از چتر و سایبان یا استفاده از پشه بند این مشکلات را در زمان کمپ زدن با کودک یا نوزاد خود حل کنید.

 

در مجله بریم کوه بخوانید : راهکارهایی برای کمپ زدن | لیست لوازم کوهنوردی و کمپینگ

مکان‌های مناسب جهت کمپ زدن با کودک

مکان‌های مناسب جهت کمپ زدن با کودک

همه مکان‌هایی که به عنوان یک بزرگسال برای کمپ زدن مناسب است را می‌توانید به همراه کودک یا نوزاد خود بروید. این بدین معنا است که پارک‌های دولتی، پارک‌های ملی و اردوگاه‌های خصوصی همگی مناسب کمپ زدن با کودک هستند. برای محدود کردن انتخاب‌هایتان باید به نکات زیر توجه کنید:

  • زمان رانندگی را کم یا محدود کنید: اگر کمپ زدن با کودک را استرس آور و خطرناک می‌بینید سعی کنید مسافت زیادی را در اتومبیل برای رسیدن به مقصد نباشید. برای اولین سفر خانوادگی، استرس سفر را کم کنید و اردوگاهی را انتخاب کنید که به محل زندگیتان نزدیک باشد. جایی را برای کمپ زدن انتخاب کنید که نیازی به صبح زود حرکت کردن و بیدار شدن نداشته باشد و همچنین بتوانید در صورت وجود مشکل در کمپ سریعا به خانه برگردید. اگر قصد دارید از ماشین استفاده نکنید چادرتان را در حیاط خلوت خود برپا کنید تا تجربه یک کمپینگ خانوادگی را داشته باشید و این اردو تنها چند قدم از خانه تان فاصله دارد.
  • اردوگاه‌هایی را انتخاب کنید که امکانات کافی و لازم را داشته باشد: قطعا یک کمپ با سرویس بهداشتی و زمین بازی انتخاب شما برای اجرایی یک کمپینگ حرفه ای نیست اما همین چیز‌های کوچک برای فرزند شما از اهمیت بالایی برخوردار است به ویژه اگر فرزند شما بین 1 تا 2 سالش باشد. وقتی خانوادگی به کمپینگ می‌روید می‌توانید از محل خانه دورتر شوید.
  • سعی کنید از دیگر افراد در کمپینگ فاصله بگیرید: اگر محل اقامت‌تان را از قبل رزرو می‌کنید سعی کنید جایی را انتخاب کنید که از افراد دیگر فاصله داشته باشد. این فاصله نگرانی شما را در مورد مشکلات سر و صدا یا چیز‌های دیگر حل می‌کند.
  • حتما محل سایه‌دار را انتخاب کنید: حتما فرزندان خود را از تابش مستقیم آفتاب محافظت کنید و برای این کار باید فضایی سایه‌دار انتخاب کنید.

نکاتی در مورد خوابیدن در چادر به همراه کودک

با واقعیت رو به رو شوید: خواباندن کودک در خانه به اندازه کافی چالش برانگیز هست. خوابیدن در کمپ زدن با کودک می‌تواند اتفاق جدیدی در سفر باشد و فرصت خوبی است تا شب شما با فرزندتان طولانی‌تر باشد سعی کنید این امر را با موفقیت به پایان برسانید (حتما قهوه اضافی برای صبح بردارید).

نکاتی در مورد خوابیدن در چادر به همراه کودک

در اینجا چند نکته در مورد مدیریت خوابیدن در کمپ با کودک آورده شده است:

  • انعطاف پذیر باشید: هر پدر و مادری برای خواباندن کودکشان روش خاص خودشان را دارند و این وظیفه شما است که چگونه این موضوع را در  کمپینگ مدیریت کنید. اما این را در نظر داشته باشید که روند خواباندن کودک شما در کمپینگ قطعا مختل می‌شود و از روال عادی خارج می‌شود. سعی کنید انعطاف پذیر باشید و بدانید که باید تمامی روش‌های خواباندن در خانه را امتحان کنید تا شب شما سپری شود. به عنوان مثال: ممکن است مجبور شوید اجازه دهید کودکتان بیشتر از حد معمول بیدار بماند تا شب را راحت و بدون دردسر بخوابد.
  • یک چادر بزرگ را برای کمپ زدن با کودک امتحان کنید: اگر چادر بزرگ برای کمپینگ دارید، سعی کنید از آن استفاده کنید. با این کار فضای شما بزرگ‌تر می‌شود و راحت‌تر هستید. فضای اضافی در چادر می‌تواند به عنوان فضای بازی کودک شما استفاده شود (به نکته بعدی مراجعه شود).
  • برای کودکتان یک حیاط بازی کوچک یا گهواره قابل حمل بردارید: اگر چادر بزرگ دارید حتما یک گهواره برای فرزندتان داشته باشید چون خواباندن کودک در گهواره از بهترین ایده‌ها است. اگر کودکتان را با گهواره آشنا کنید می‌تواند شب را در آن سپری کند و حتی شاید در هنگام درست کردن شام می‌تواند داخل آن بشیند.
  • تعدادی از اسباب بازی‌های دلخواه کودکتان را با خود بیاورید: تقریبا همه وسایل خارج از خانه برای فرزند شما اسباب بازی محسوب می‌شود در نتیجه نیازی به آوردن وسایل زیادی نیست اما چند کتاب مورد علاقه یا حیوان مورد علاقه‌اش را بردارید.

مدیریت غذای کودک در کمپ

برنامه ریزی یک منوی غذا برای کمپ زدن با کودک به نظر کار سختی است اما اگر بر روی ساده برگزار شدن این کار تمرکز کنید چندان سخت هم بنظر نمی‌رسد. می‌توانید برای بزرگسالان یا بچه‌های بزرگتر وعده‌های غذایی مثل پاستا، جو دوسر و دلمه را خیلی راحت تهیه کنید و همینطور خیلی راحت تمیز می‌شوند. اگر قصد دارید تا وعده‌های غذایی دقیق‌تر و بهتری داشته باشید می‌توانید از مجموعه دستورالعمل‌های ما استفاده کنید. برای برنامه ریزی و مدیریت غذای کودک در کمپ ابتدا برنامه غذایی خود در خانه را در نظر بگیرید به احتمال زیاد می‌توانید در کمپ نیز همان را دنبال کنید. اگر نوزاد شیرخواره دارید منو غذایی‌تان بسیار ساده می‌شود. اما اگر کودک شما غذای جامد و نوشیدنی می‌خورد هنوز هم می‌توانید با رعایت کردن یکسری نکات ساده به کمپ زدن با کودک خود فکر کنید.

  • تمامی وسایل را تمیز نگه دارید: اگر برای غذا دادن به کودک خود از بطری استفاده کنید حتما ماده ضدعفونی کننده و تمیز کننده بردارید. می‌توانید برای این کار از آب جوشیده استفاده کنید. اگر باید آب را با چیزی مخلوط کنید اطمینان حاصل کنید که آب تمیز و قابل شرب باشد.
  • غذا‌های آماده و راحت بیاورید: اگر کودکتان غذای جامد می‌خورد بهترین گزینه برای او میوه و سبزیجات بسته بندی شده یا پوره شده می‌باشد که نیازی به یخچال نیز ندارد مگر اینکه باز شده باشد. اگر کودک شما بزرگ باشد می‌تواند خودش به راحتی هر کدام را بخورد اما اگر کوچک باشد می‌توانید کم کم با قاشق به او غذا بدهید. اگر کودک شما به اندازه کافی بزرگ باشد می‌توانید از فینگر فودها، میوه‌های نرم، تخم مرغ پوره شده، آووکادو یا لوبیا استفاده کنید. ممکن است کودک شما حتی از غذای خود شما نیز استفاده کند. البته هیچوقت دستورالعمل پزشک متخصص اطفال را فراموش نکنید.
چگونه برای کودک خود در کمپینگ لباس برداریم

چگونه برای کودک خود در کمپینگ لباس برداریم

یک نوزاد زمانی خوشحال است که راحت باشد. برای اینکه کودک شما در سفر احساس راحتی کند به نکات زیر توجه کنید:

  • بصورت لایه لایه کودک خود را بپوشانید: درست مانند زمانی که خودتان برای بیرون رفتن از خانه لباس انتخاب می‌کنید و از هرگونه تغییر آب و هوایی در امان هستید برای کودک خود نیز همانطور لباس انتخاب کنید. شما باید از یک لایه اولیه که با پوست بدن در تماس هست، یک لایه برای حس گرما و یک لایه رویی برای در امان بودن از باد و باران استفاده کنید.
  • از آوردن لباس‌های نخی خودداری کنید: برای یک کمپینگ معمولی با ماشین و با هوای خوب می‌توانید تمامی لباس‌های روزمره خود را بردارید. اما اگر هوا سرد یا خنک پیش بینی شده باشد، عاقلانه است که از لباس‌های پشمی و گرم استفاده کنید که این لباس‌های عایق بهتری در مقابل سرما به نسبت لباس‌های نخی هستند. برای کمپ زدن با کودک در هوای سرد مواردی مثل جوراب پشمی، شلوار پشمی یا کاپشن‌های عایق بردارید. اگر هوا بارانی پیش بینی شده باشد بهتر است برای در امان ماندن از باران یک ژاکت پوستی را انتخاب کنید. در روز‌های آفتابی پیراهن‌ها و شلوار‌های راحتی آستین بلند برای کودک خود در نظر بگیرید تا از تابش آفتاب در امان باشد و همینطور خیلی هم گرم نباشد. در مورد لباس پوشیدن بصورت لایه‌ای بیشتر مطالعه کنید.
  • بیش از حد لباس تن کودک خود نکنید: می‌توانید از یک کیسه خواب پشمی برای گرما استفاده کنید. اما در نظر داشته باشید که کودک شما زیادی تحت فشار و گرما قرار نگیرد. اگر از سرمای نیمه شب می‌ترسید می‌توانید یک لایه بیشتر تن کودک خود بکنید. حتما کم شدن دما و سرد شدن هوا را پیش بینی کنید و برای مقابله با آن حتما چاره‌ای بیاندیشید. اگر به اندازه کافی تجربه داشته باشید می‌دانید که در شب باید چه لباس‌هایی تن کودک خود بکنید تا راحت بخوابد.
  • بطور معمول پوشک کودک خود را تعویض کنید: پوشک کردن کودک در کمپینگ هیچ تفاوتی با خانه نباید داشته باشد، بخصوص اگر در کمپ شما حمام وجود دارد و همینطور جایی برای دفع زباله‌ها در نظر گرفته شده باشد. اگر از پوشک پارچه‌ای یا کهنه در خانه برای کودک خود استفاده می‌کنید نیازی نیست این کار را در اردو انجام دهید. اما در این صورت باید یک کیسه برای پارچه‌های کثیف داشته باشید تا در زمان رسیدن به خانه آن‌ها را بشویید. می‌توانید از یک تشک کوچک مسافرتی برای تعویض پوشک کودک خود استفاده کنید البته می‌توانید از پتو‌های نازک یا پد خواب نیز برای این کار استفاده کنید.
  • پیشنهاد ما:
  • چگونه کودمان را از تابش آفتاب و این قبیل مشکلات در امان نگه داریم؟
نگهداری کودک از تابش آفتاب

بصورت کلی استفاده از پماد‌های ضد حشرات و کرم‌های ضد آفتاب برای کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی‌شود و شما می‌توانید این کار را با لباس‌های آستین بلند یا چیز‌های دیگر انجام دهید. از نکات ذکر شده در زیر نیز می‌توانید استفاده کنید اما همیشه در صورت بروز هرگونه نگرانی حتما با متخصص اطفال کودک خود صحبت کنید:

  • سعی کنید پوست کودکتان بصورت خیلی محدود در معرض هوای آزاد قرار بگیرد: مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید از پماد‌های ضد حشرات برای نوزادان کمتر از 2 ماه استفاده نکنید و این در حالی است که کارگروه محیط زیست استفاده از این پماد‌ها را برای نوزادان زیر 6 ماه ممنوع کرده است. اگر می‌خواهید کودک شما از گزند حشرات به دور باشد بهتر است از لباس‌های آستین بلند و شلوار‌های بلند و حتی جوراب برایش استفاده کنید. همچنین می‌توانید برای دفع حشرات از پشه بندها و انواع توری‌ها استفاده کنید.
  • محل سایه‌دار پیدا کنید: سازمان (FDA) توصیه می‌کند که برای استفاده از کرم ضد آفتاب برای نوزادان زیر 6 ماه حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. اولین راهکار شما در مقابل تابش آفتاب این است که تا جایی که می‌توانید کودک خود را از آن دور کنید. حتما به دنبال اردوگاهی باشید که سایه داشته باشد. همچنین می‌توانید لباس‌هایی برای کودک‌تان انتخاب کنید که آن‌ها را از تابش آفتاب محافظت می‌کند. تنها زمانی‌که لازم باشد از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و حتما قبل از استفاده با پزشک متخصص اطفال مشورت کرده و مقدار کمی از کرم را روی پوست نوزاد امتحان کنید تا مطمئن شوید که حساسیتی ندارد.

منبع: rei.com

 

راهنمای مبتدی‌ها برای پیاده روی در برف

زمان مطالعه: 11 دقیقه

کفش برفی (پاچیله)، وسیله‌ای است که هزاران سال پیش برای رفت و آمد در زمستان استفاده می‌شده اما اکنون از آن برای یک فعالیت تفریحی محبوب استفاده می‌شود. اگر قبلا از کفش‌های برفی (پاچیله) برای پیاده روی در برف استفاده نکرده‌اید، ممکن است بپرسید چرا با کفش‌های برفی به پیاده روی می‌روید؟ جواب روشن است: ورزش کردن!

پیاده روی در برف یک ورزش عالی زمستانی است: اگر به دنبال راهی برای پیاده روی کردن حتی در هنگام بارش برف می‌گردید، پیاده روی در برف یک ورزش هوازی مفید است. پیاده روی در برف این امکان را به شما می‌دهد تا پیاده روی و دویدن خود را در فصل زمستان ادامه دهید و همچنین از تنهایی در مناطقی که ممکن است در تابستان شلوغ باشند، لذت ببرید.

یک فعالیت اجتماعی عالی است: همه سنین و با همه سطوح توانایی می‌توانند از این ورزش لذت ببرند.

ارزان قیمت است: اگر قیمت بلیت، اسکی و اسنوبورد شما را متوقف می‌کند، خوشحال می‌شوید بدانید که  قیمت این ورزش مناسب است. تجهیزات مورد نیاز شما شامل کفش و لباس مناسب است. باتوم نیز توصیه می‌شود، اما مورد نیاز نیست.

فقط به چند تکنیک اساسی نیاز دارد: تعداد کمی فعالیت در فضای باز هستند که برای افراد مبتدی مناسب هستند. شروع پیاده روی در برف کار آسانی است: اگر می‌توانید راه بروید، در برف پیاده روی کنید. اگر قصد سفر از مسیرهای آسان را دارید، باید برخی مسائل را یاد بگیرید، چگونه از تپه‌ها  بالا و پایین بروید، چگونگی عبور از سراشیبی‌ها، چگونگی استفاده ازباتوم خود، چگونگی برخاستن بعد از سقوط در برف عمیق و چگونگی جلوگیری و آمادگی برای بهمن‌ها. برگزاری کلاس یا رفتن به یک تور یک روش عالی برای یادگیری این مفاهیم است.

برای رفتن به پیاده روی در برف به چه چیزهایی نیاز دارید

در اینجا اصول اولیه پیاده روی در برف آورده شده است:

  • از کفش‌های برفی (پاچیله) مناسب برای وزن و شرایط خودتان استفاده کنید
  • چکمه‌های گرم و ضد آب بپوشید
  • چند لایه لباس بپوشید که بتواند شرایط سرد و مرطوب را تحمل کند
  • باتوم های قابل تنظیم بیاورید (اختیاری، اما توصیه می‌شود)

چگونه کفش‌های مناسب برف (پاچیله) انتخاب کنیم؟

اگر در زمینه کفش برفی تازه وارد هستید، اجاره وسایل ورزشی یک روش عالی برای شروع کار است. فروشگاه‌ها‌یی که وسایل را اجاره می‌دهند به شما کمک می‌کنند تا کفش برفی متناسب با وزن و شرایطی که می‌خواهید را تهیه کنید.

اگر اولین کفش‌های برفی خود را خریداری می‌کنید، کفش‌های مسطح  برای انتخاب اول عالی است. این مدل‌ها برای تازه واردان هستند که قیمت مناسبی نیز دارند. آن‌ها برای پیاده روی در سطوح صاف و زاویه دار طراحی شده‌اند و برای مبتدیان یا خانواده‌ها ایده آل هستند.

اطمینان حاصل کنید که حداکثر بار توصیه شده برای کفش‌های برفی خود را بررسی کرده‌اید (وزن شما به علاوه وزن کوله پشتی شما نباید بیش از بار پیشنهادی باشد) و نوع برفی که در آن سفر خواهید کرد را در نظر بگیرید (برف پودری به کفش‌های برفی با سطح کف بیشتر نیاز دارد تا شما را روی برف نگه دارد).

پیشنهاد بریم کوه: کفش کوهنوردی آسیا مدل آرگامون

برای پیاده روی در برف چه لباس‌ها‌یی بپوشیم؟

چکمه و جوراب مناسب بپوشید

 خبر خوب این است که کفش برفی (پاچیله) متناسب با هر نوع چکمه یا کفش است. بنابراین، نگرانی اصلی شما پوشیدن چیزی است که پای شما را راحت و گرم و خشک نگه دارد. چکمه‌ها‌ی زمستانی عایق و ضد آب با کف‌ها‌ی ضخیم و روکش‌ها‌ی لاستیکی یا چرمی ایده‌آل هستند، اما چکمه‌ها‌ی پیاده روی چرم ضد آب نیز می‌توانند خوب کار کنند. جوراب‌ها‌ی پشمی یا پشمی مصنوعی ضروری هستند یک جفت اضافی، در صورت خیس شدن، داشته باشید.

لباس‌ها‌ی چند لایه (بدون پنبه) بپوشید

مانند همیشه هنگام ورزش در فضای باز، لایه‌ها‌یی بپوشید تا بتوانید لباس خود را متناسب با سطح فعالیت و آب و هوا تنظیم کنید. از پنبه خودداری کنید زیرا باعث خیس شدن و سرد شدن شما می‌شود و در عوض متریال‌ها‌ی مصنوعی یا پشم را انتخاب کنید زیرا آن‌ها رطوبت را از بین برده و گرما را حتی در هنگام وجود رطوبت نگه می‌دارند. توجه کنید: لباس‌ها‌ی اسکی Cross-country برای فعالیت‌ها‌ی هوازی در زمستان طراحی شده‌اند و می‌تواند کار لباس‌ها‌ی برفی را به صورت دو برابر انجام دهند.

  • لایه اولیه: بر اساس پیش بینی دما و سطح فعالیت خود، یک لایه اولیه سبک یا با وزن متوسط را انتخاب کنید. می‌توانید هنگامی که گرمتان می‌شود زیپ لباستان را باز کنید و در زمان‌ها‌ی استراحت برای جلوگیری از سرما زیپ خود را ببندید.
  • لایه میانی: کاپشن‌ها‌ی نرم و شلوار لایه میانی عایق خوبی را ایجاد می‌کنند زیرا در هنگام رطوبت گرما را نگه می‌دارند، هنگام ورزش به راحتی تنفس و حرکت می‌کنید. لایه‌ها‌ی میانی پلی استر نیز می‌توانند در تنگنا به راحتی کار کنند.
  • لایه خارجی: برای لایه خارجی، یک ژاکت و شلوار ضد آب را انتخاب کنید تا در خشک نگه داشتن شما کمک کنند و از ورود باد جلوگیری کنند. زیپ‌ها برای ایجاد تهویه، ایده‌ی عالی هستند زیرا هنگامی که ورزش می‌کنید عرق می‌کنید اما نمی‌خواهید بیش از حد گرم شوید.

کلاه و دستکش

برای جلوگیری از فرار گرمای بدن و محافظت در برابر آفتاب سوختگی، سر و دست خود را بپوشانید. یک کلاه پشمی و پیشانی بند، گرما را در روزهای سرد و پر باد حفظ می‌کند. یک کلاه با لبه‌ها‌ی پهن یا کلاه کپ دار می‌تواند در روزهای آفتابی چشم شما را در برار آفتاب حفاظت کند. دستکش‌ها‌ی اسکی ضد آب برای خشک و گرم نگه داشتن دستان شما ضروری است. همچنین می‌توانید پوسته‌ها‌ی ضد آب را با آسترهای پشمی یا دستکش‌ها‌ی پشمی سبک ترکیب کنید. در شرایط خفیف‌تر، آستر دستکش ممکن است تمام موارد مورد نیاز شما را داشته باشد، اما در صورت نیاز، یک جفت ضد آب یدک با خود داشته باشید.

عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب شما را از اشعه ماوراء بنفش محافظت می‌کنند، این اشعه هنگام منعکس شدن از روی برف آسیب شدیدتری به چشم وارد می‌کند و می‌تواند باعث آفتاب سوختگی و کوری در برف شود.

گتر‌ها (پوشش روی کفش) برف را از چکمه‌ها‌ی شما دور نگه می‌دارند. برای برف‌ها‌ی پودری، به پارچه‌های ضد آب نیاز دارید.

خرید کلاه زمستانی داخل خز

برای پیاده روی در برف به کجا برویم؟

کتاب‌ها‌ی راهنما می‌توانند برخی از پیشنهادات را برای مقصد پیاده روی در برف ارائه دهند. با این حال، به طور کلی، گزینه‌ها‌ی زیر برای شروع تازه کارها خوب است:

  • برای تور یا کلاس مخصوص پیاده روی در برف ثبت نام کنید (کلاس‌ها‌یی برای یادگیری هر دو روش پیاده روی در برف و آمادگی بهمن وجود دارد)
  • اقامتگاه‌ها‌ی اسکی Cross-country برای استفاده از امکانات این مناطق مبلغی به عنوان شهریه پرداخت می‌شود
  • هر منطقه‌ای که در تابستان در آن کوهنوردی می‌کنید.

یک نکته در مورد آداب و رسوم مخصوص کفش برفی: لازم نیست حتما هنگام پیاده روی در برف کفش برفی بپوشید، اگرچه به احتمال زیاد در چند مسیر اول خود کفش‌ها‌ی برفی خواهید پوشید. گاهی اوقات، ممکن است یک مسیر را با اسکی بازان طی کنید. این اسکی بازان برای پشتیبانی از تجهیزات و کارمندانی که این مسیرها را آماده سازی می‌کنند، هزینه‌ها‌ی بالاتری را پرداخت می‌کنند، بنابراین در مسیرهای اسکی پیاده روی نکنید.  خطاهای پیاده روها همچنین می‌تواند سطح صاف مرکز مسیرها را خراب کند، بنابراین پیاده روی در لبه بیرونی مسیر بهترین راه است. اسکی بازان حق تقدم عبور دارند زیرا برای پیاده روها راحت است که مسیر خود را عوض کنند تا اینکه اسکی بازان بخواهند متوقف شوند یا به مسیر اطراف منحرف شوند.  

سعی کنید با مطالعه دقیق نشانه‌ها‌ی مسیر، از مسیرهای عبور اتومبیل برفی استفاده نکنید. اگر خودتان را در این مسیرها یافتید، موتورهای برفی (ماشین‌ها‌ی نظافت برفی و اتومبیل‌ها‌ی برفی در مسیرها) دارای حق تقدم هستند. مراقب باشید و به صدای وسایل نقلیه موتوری گوش دهید و هنگام عبور آن‌ها  از مسیر کنار بروید تا عبور کنند.

چگونه در برف پیاده روی کنیم: تکنیک‌ها‌ی اصولی

چگونه در مسیر‌ها‌ی مسطح پیاده روی کنیم

قدم زدن روی زمین صاف یا زاویه دار کاملا ادراکی است. قدم‌ها‌ی شما باید بزرگ‌تر از هنگامی باشد که کوهنوردی می‌کنید تا از پا گذاشتن روی فریم کفش برفی خود (پاچیله) جلوگیری کنید. به همین دلیل، ممکن است بعد از اولین دفعات پیاده روی در برف، در عضلات باسن و کشاله ران کمی احساس درد کنید.

چگونه در سربالایی برفی پیاده روی کنید

در هنگام صعود از تپه‌ها، از انگشتان پا یا قلاب‌ها‌ی کشی برای کشش استفاده کنید. همیشه پای خود را محکم بر روی برف قرار دهید، باتوم ها را در مقابل خود قرار دهید. بسته به شرایط، تکنیک‌ها‌ی مختلفی به کار می‌روند.

در برف پودری، از تکنیک ضربه پا استفاده کنید. پای خود را بلند کنید و با نوک چکمه خود به برف ضربه بزنید تا یک جای پا ایجاد شود. ایجاد یک سطح به اندازه کافی محکم برای ایستادن طول خواهد کشید و بیشتر از یک بار تلاش می‌خواهد. گیره‌ها‌ی زیر کفش‌ها‌ی برفی (پاچیله) آن‌ها را در داخل برف نگه می‌دارند. اگر شرایط به گونه‌ای باشد که یک ضربه پا باعث ایجاد یک سوراخ عمیق در برف شود، به دنبال مسیر دیگری باشید. در برف‌ها‌ی سفت و سخت، احتمالا قادر نخواهید بود با ضربه یک جای پا ایجاد کنید. درعوض، به قلاب‌ها و گیره‌ها‌ی کفش برفی خود اعتماد کنید. از شیب بالا بروید، اما اگر خیلی شیب دار است، سعی کنید مسیری راحت تر را پیدا کنید.

در دامنه‌ها‌ی متوسط و شیب دار، از قابلیت پاشنه بالا رفتن از تپه که در بسیاری از کفش‌ها‌ی برفی یافت می‌شود استفاده کنید. این قابلیت باعث می‌شود پای شما هنگام حرکت به سمت بالا در وضعیت خنثی قرار گیرد و صعود طولانی را آسان‌تر کند.

چگونه در سراشیبی برفی پیاده روی کنید

در سراشیبی، باتوم های خود را روبه‌روی خود قرار دهید، زانوها را خم و ریلکس کنید و سعی کنید وزن بدن‌تان کمی به سمت عقب باشد. به آرامی قدم بردارید و ابتدا پاشنه پای خود را در برف بکارید (پس از کاشت پاشنه خود در بعضی از دامنه‌ها  هرگز به سمت انگشتان خود خم نشوید، زیرا این کار خطر لیز خوردن به سمت پایین را دارد).

باتوم ها تعادل و کنترل بیشتر را هنگام فرود شما فراهم می‌کنند فقط مطمئن شوید که آن‌ها را درست تنظیم کرده‌اید تا برای سراشیبی کمی بلند‌تر باشند.

از نوسان زیاد پای خود خودداری کنید زیرا این می‌تواند باعث شود تا قسمت پشت کفش برفی شما در برف گیر کند و تعادل شما را بر هم زند. اگر شیب زیاد بود، حتما وزن خود را عقب نگه دارید. اگر شروع به لغزش کردید، فقط بنشینید.

چگونه با کفش‌ها‌ی برفی حرکت کنیم؟

عبور از مسیر‌ها‌ی جانبی روشی متداول برای سفر است و می‌توان از آن برای جلوگیری از عبور از مسیر بیش از حد شیب دار یا دشوار استفاده کرد. حفظ تعادل شما مهم‌ترین نکته است.

کفش برفی را به داخل زمین فشار دهید تا در حین حرکت، یک جای پا ایجاد کنید. وزن خود را بر روی کفش‌ها‌ی برفی بیندازید.

در صورت امکان، پای خود را در جای پای ایجاد شده توسط فرد جلویی خود قرار دهید. از عصاهای خود استفاده کنید. عصای سراشیبی را بلند و عصای سربالایی را کوتاه کنید، تا جایی که ارتفاع آن‌ها وقتی در برف هستند با یکدیگر یکی بشود. 

چگونه از باتوم های برفی استفاده کنیم

در حالی که در زمین‌ها‌ی مسطح استفاده از باتوم اختیاری است، باتوم ها در بسیاری از مکان‌ها‌ی تفریحی برفی استفاده می‌شوند. آن‌ها نه تنها تعادل بهتری را به شما می‌دهند، بلکه به ورزش دادن بالا تنه نیز کمک می‌کنند. باتوم های قابل تنظیم بهتر هستند زیرا می‌توان آن‌ها را در سربالایی کوتاه کرد یا برای سرازیری بلند کرد (همانطور که مورد بحث قرار گرفت، در طی مسیر می‌توانند طول‌ها‌ی مختلفی داشته باشند).

برای تنظیم طول باتوم در زمین‌ها‌ی مسطح، عصای خود را به صورت وارونه چرخانده و طول را تنظیم کنید به طوری که آرنج شما در یک زاویه مناسب قرار گیرد.

دست‌ها‌ی خود را بالا بگیرید و طول باتوم را تنظیم کنید. این امر به شما امکان می‌دهد هنگامی که نیاز دارید استراحت کنید یا می‌خواهید به دستان خود استراحت بدهید، بتوانید به باتوم ها اعتماد کنید.

چگونه می‌توانیم پس از سقوط، درخواست پشتیبانی کنیم

این اتفاق زیاد نمی‌افتد، اما ممکن است شما در بعضی شرایط سقوط کنید. این امر اغلب در سرازیری‌ها رخ می‌دهد. وقتی احساس کردید دارید سقوط می‌کنید، سعی کنید اگر ممکن است به سمت سراشیبی با شیب زیاد سقوط نکنید. قبل از اینکه دوباره بلند شوید، باید دستان خود را از بین تسمه‌ها‌ی باتوم (در صورت وجود) بیرون بکشید و بچرخید تا سرتان به سمت بالا قرار بگیرد، پاهایتان به سمت پایین و سرازیری باشد و زانوهای خود را در مقابل سینه جمع کنید. هدف دوری از سراشیبی است تا زمانی که به حالت ایستاده بر روی زانوهای خود قرار بگیرید. سپس می‌توانید وزن خود را بر روی کفش‌ها‌ی برفی قرار دهید و به صورت کامل بایستید.

اگر باتوم دارید: آن‌ها را در زیر سینه، به موازات شیب بکشید، و سپس از آن‌ها  استفاده کنید تا خود را از شیب بالا بکشید. اگر در یک زمین صاف در برف شدید قرار دارید، می‌توانید با باتوم های خود یک “X” در مقابل خود بسازید، سپس در حالی که خود را به حالت ایستاده نگه می‌دارید از نقطه وسط به عنوان یک اهرم فشار استفاده کنید.

اگر باتوم ندارید: دستان خود را باز کنید و به سمت پایین فشار دهید، که احتمالا در برف سوراخ‌ها‌یی ایجاد می‌کند. سوراخ‌ها را با برف بیشتر پر کنید، سپس دوباره به همان نقاط فشار دهید. این کار را تا زمانی که یک پایه محکم از برف فشرده ایجاد نکردید تکرار کنید تا بتوانید خود را از شیب بالا بکشید.

چگونه با کفش‌ها‌ی برفی بدویم؟

اگر قصد دارید با کفش‌ها‌ی برفی در مسیرها بدوید، به کفش‌ها‌ی مخصوص دویدن در برف نیاز دارید که باریک‌تر و سبک‌تر از کفش‌ها‌ی معمولی هستند. کفش‌ها‌ی برفی مخصوص دویدن معمولا با کتونی‌ها‌ی سبک مخصوص دویدن پوشیده می‌شوند.

نکات امنیتی پیاده روی در برف

در محدوده دانش، شرایط، محیط و تجهیزات خود قرار بگیرید. در ابتدا از مسیرهای پیاده روی عمومی استفاده کنید بسیاری از مناطق اسکی دارای این مسیرها هستند. استفاده از مسیرهای پیاده روی شما را به کمک بالقوه نزدیک‌تر می‌کند و خطر بهمن را کاهش می‌دهد. در صورت امکان از پیاده روی در برف به صورت تنها خودداری کنید. صرف نظر از تعداد گروه، همیشه برنامه سفر خود را با یک شخص مسئولیت پذیر در میان بگذارید و هنگام بازگشت دوباره به آن‌ها بگویید و به برنامه سفر خود پایبند باشید. در اینجا تعدادی نکات بیشتر ارائه شده است:

وسایل خود را بررسی کنید: همیشه تجهیزات مناسب (چک لیست پیاده روی برفی) را تهیه کنید، شامل تعداد زیادی لباس گرم، غذا، آب و ده وسیله ضروری.

خطرات را بدانید: از محیط اطراف خود آگاه باشید. خطرات مسافرتی شامل سقوط در گذرگاه‌ها‌ی نهر، تعجب از تغییر آب و هوا، تهدید بهمن و خطر سقوط بر روی درخت‌ها یا سنگ‌ها است.  قبل از ورود به مسیر در مورد این خطرات اطلاعاتی کسب کنید.

بدانید که چگونه حرکت کنید

اگر قصد دارید از منطقه اسکی دور شوید، مطمعن شوید که حتما شما و همراهان خود آماده هستید. یک نقشه توپوگرافی منطقه، یک قطب نما و GPS برای کمک به شما در حرکت، داشته باشید و مطمئن شوید که قبل از رفتن از نحوه استفاده از آن‌ها  اطلاع دارید.

گرم و خشک بمانید: برای گرما لایه‌ها‌ی اضافی همراه خود ببرید، به خصوص یک لایه اولیه اضافی (لباس زیر بلند) در صورتی که لباسی که پوشیده‌اید در اثر تقلا یا آب و هوا خیس شود. علائم هوشیاری را بشناسید تا بتوانید آن‌ها را در خود و اعضای گروه خود تشخیص دهید.

خشک بمانید: نوشیدن آب در حین ورزش در هوای سرد به اندازه تابستان مهم است. آب نه تنها باعث می‌شود عملکرد ماهیچه‌ها حفظ شود بلکه به بدن نیز کمک می‌کند تا از دمای پایین جلوگیری کند. اگر از مخزن آب استفاده می‌کنید، داشتن یک پارچه عایق بندی کمک می‌کند. اگر از بطری آب استفاده می‌کنید، با استفاده از یک پوشش عایق، از انجماد آن جلوگیری کنید. یک فلاکس نوشیدنی داغ یا سوپ می‌تواند به شما کمک کند که خشک و گرم بمانید (و اگر به دیگران نیز بدهید دوست پیدا می‌کنید).

از بهمن ایمن بمانید: اگر قصد دارید به کوه نوردی بروید، مطمئن شوید که هر یک از اعضای گروه شما دارای یک چراغ بهمن، کاوشگر و بیل می‌باشند و می‌دانند چگونه از همه این وسایل استفاده کنند. پیش بینی‌ها‌ی بهمن و شرایط برف را قبل از بیرون آمدن بررسی کنید و همیشه از دامنه‌ها‌ی مستعد بهمن خودداری کنید. به نشانه‌ها‌یی از برف ناپایدار توجه کنید و در صورت مواجهه با آن‌ها تغییر مسیر دهید یا به عقب برگردید.

منبع: rei.com

نحوه انتخاب کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

زمان مطالعه: 9 دقیقه

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون در اصل برای انتقال آب و آسان‌تر نوشیدن آن طراحی شده‌اند. در واقع، با استفاده از اکثر کوله پشتی‌های هیدراتاسیون، مجبور نیستید که برای نوشیدن یک جرعه آب سرعت خود را کم کرده یا متوقف شوید. برای نوشیدن آب به‌سادگی از لوله نوشیدنی که به مخزن آب متصل است  (بعضا کیسه نیز خوانده می‌شود) استفاده می‌کنید.

هنگامی که قصد خرید یک کوله پشتی هیدراتاسیون را دارید، ابتدا مطمئن شوید که این کوله پشتی برای فعالیتی که قصد انجام  آن را دارید طراحی شده باشد و سپس مواردی مانند ظرفیت، تناسب و ویژگی های اضافی را در نظر بگیرید. این مقاله شامل موارد زیر می شود:

  • انواع کوله پشتی‌های هیدراتاسیون: ابتدا کوله‌ای را پیدا کنید که برای فعالیت هایی که انجام می دهید طراحی شده باشد.
  • ظرفیت: مطمئن شوید که کوله پشتی شما فضای کافی برای آب و تجهیزات شما را دارد.
  • تناسب: مطمئن شوید که کوله پشتی متناسب با طول تنه و اندازه لگن شما باشد.
  • ویژگی ها: ویژگی‌های اضافی، مانند دکمه روشن/خاموش و لوله های جدا شونده‌ی سریع را در نظر بگیرید.

به خاطر داشته باشید که تقریباً همه کوله پشتی‌های روزانه و کوله پشتی‌های جدید که مخزن هیدراتاسیون ندارند همراه با یک آستین داخلی طراحی شده اند که می‌توان مخزن آب را در آن قرار داد. اگر کوله‌ ای توجه شما را جلب کرده و قصد خرید آن را دارید، می توانید مخزن آبی را به آن اضافه کنید تا آن را به یک کوله پشتی هیدراتاسیون تبدیل کنید.

انواع کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

دو نوع کوله پشتی‌های هیدراتاسیون وجود دارد: کوله پشتی‌های هیدراتاسیون و کیف‌های کمری هیدراتاسیون.

در بین این محصولات، کوله پشتی‌هایی وجود دارد که به طور خاص برای فعالیت های مختلف در فضای باز از جمله پیاده روی، دویدن، دوچرخه کوهستانی، دوچرخه سواری، اسکی و اسنوبورد ساخته شده است. ویژگی تقریباً مشترک در همه آنها، وجود مخزن هیدراتاسیون است که نوشیدن را آسان می کند.

در تعداد انگشت شماری از کوله پشتی‌ها (معمولاً آنهایی که برای دویدن طراحی شده اند) بطری های آب به جای مخزن وجود دارد.

کوله پشتی های هیدراتاسیون

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون مختص پیاده روی: این کوله پشتی‌ها بسیار شبیه به کوله پشتی‌ها استاندارد برای پیاده روی هستند و معمولاً دارای فضای کافی برای ذخیره‌ی غذا،  لایه های اضافی و ده مورد ضروری هستند که باید در هر مسافرت به همراه داشته باشید. اندازه آنها از کوله پشتی‌های کوچک برای پیاده روی های کوتاه تا موارد به اندازه کافی  بزرگ برای اقامت‌های شبانه، متفاوت است.

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون دوچرخه سواری: این کوله پشتی‌ها به طور خاص برای جاده طراحی شده اند.

دوچرخه سواری و دوچرخه سواری در کوهستان: کوله پشتی‌های که برای جاده طراحی شده اند به طور معمول کم حجم و با مقطع عرضی کوچک هستند به طوری که  در پشت شما سبک و محکم قرار گرفته و مقاومت در برابر باد ایجاد نمی کنند. کوله پشتی‌های طراحی شده برای دوچرخه سواری در کوهستان اغلب کمی بزرگتر طراحی شده‌اند تا فضای اضافه برای قرار دادن وسایل، لباس و لوازم دوچرخه موجود باشد. همه کوله پشتی‌های هیدراتاسیون مختص دوچرخه سواری معمولاً دارای کمربند باریکی می باشند تا در پدال زدن شما اختلالی ایجاد نکنند.

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون مخصوص دویدن: اینها به طور خاص برای دویدن طراحی شده‌اند. احتمالا هنگام خرید، متوجه خواهید شد که برخی به آنها جلیقه های دونده می‌گویند، در حالی که برخی دیگر از این کوله پشتی‌ها به عنوان  کوله پشتی دو نام می‌برند. مرز بین این دو  محصول گاهی مبهم است.

جلیقه های دویدن: همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، این محصول مانند جلیقه به نظر می رسد و به گونه ای طراحی شده اند که می تواند به راحتی بر روی بدن شما قرار گیرد. از جهت دیگر به یک کوله پشتی شباهت دارند به این دلیل که با  شانه‌ها و پشت شما حمل می شود، اما کمی سبک تر و نازک تر از کوله پشتی هستند، دارای جیب‌های بیشتری در قسمت جلوی بند شانه هستند و مانند بیشتر کوله‌ها، کمربندی بر روی لگن ندارند. مدل‌های بسیار شامل محفظه اختصاصی برای قرار دادن بطری‌های آب در قسمت جلوی بند‌شانه هستند. بیشتر جلیقه‌ها همچنین برای دونده هایی که مایل هستند تا توسط لوله آب بنوشند، دارای یک مخزن هیدراتاسیون هستند (که گاهی اوقات به طور جداگانه فروخته می شود).

کوله پشتی های مخصوص دوندگان: این محصول بسیار شبیه به کوله پشتی‌ اما با ویژگی‌های خاص است که می‌توانید از آن در پیاده روی‌های روزانه یا دویدن استفاده کنید از ویژگی‌های آن می‌توان به طراحی باریک و با مقطع عرضی کم، هیپبلت یا همان کمربند لگنی ساده (تعدادی از آنها هیپلت ندارند) و تعداد جیب‌های زیاد که در هنگام دویدن به آسانی قابل دسترس هستند، اشاره کرد. در تعدادی از این کوله پشتی‌ها فضای بیشتری نسبت به جلیقه (بیشتر در قسمت پشتی کوله پشتی) فراهم شده است از این جهت برای استفاده در طول مسیرهای طولانی که به مقدار زیادی مواد غذایی و پوشاک اضافی نیاز است، انتخاب مناسبی می‌باشد. تقریباً هر کوله پشتی مختص دویدن دارای یک مخزن هیدراتاسیون برای نوشین آب در هنگام حرکت است (گاهی اوقات مخازن به طور جداگانه فروخته می شوند). اگر علاقه به حمل بطری آب دارید میتوانید از جیب‌های تعبیه شده بر روی بندشانه کوله‌پشتی استفاده کنید.

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون مخصوص اسنوبرد: برای فعالیت هایی مانند اسکی و اسنوبورد طراحی شده است، کوله پشتی‌های هیدراتاسیون اسنوبرد برای زمستان طراحی شده اند تا از یخ‌زدگی آب جلوگیری کنند. این بدان معناست که معمولاً لایه‌ی عایقی روی مخزن و لوله‌ی نوشیدن آب وجود دارد.

کیف‌های کمری هیدراتاسیون

همانطور که از نام آن پیداست، این کیف‌ها به دور کمر بسته می‌شوند. بسیاری از آنها به جای مخزن از بطری های آب استفاده شده است و فضای حمل بار از آنچه که بیشتر کوله پشتی‌ها ارائه می دهند کوچکتر است. کیف‌های کمری برای ماجراجویی‌های کوتاه مدت، مانند پیاده روی، اسکی و جایی که نیاز به حمل تجهیزات زیاد نیست، یا موقعیت‌هایی که دوست ندارید و نمی‌خواهید تا حمل کوله‌ای با ابعاد بزرگ مانع حرکت سریع شما شود، مناسب هستند.

ظرفیت کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

اطمینان حاصل کنید که کوله پشتی هیدراتاسیونی که انتخاب کرده اید می تواند آب و وسایل کافی برای رفع نیاز شما را حمل کند.

ظرفیت مخزن کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

آب سبک نیست (1 لیتر تقریبا 1کیلوگرم وزن دارد)، بنابراین به این فکر کنید که تا زمانی که بتوانید مخزن را مجددا پر از آب کنید به حمل چند لیتر آب نیاز دارید و مطابق با آن یک کوله‌پشتی هیدراتاسیون خریداری کنید. البته، لازم نیست که مخزن آب را برای هر مکانی که می‌روید کاملا پر کنید. برای اینکه در سفرهای کوتاهتر وزن کوله‌ی خود را کم نگه دارید، کافی است تا مقدار آب مورد نیاز خود را حمل کنید. به عنوان مثال، می‌توانید برای پیاده روی‌های کوتاه مدت نصف یک مخزن 3 لیتری را پر کنید، یا برای ماجراجویی‌های طولانی‌تر در کوهستان‌های گرمسیری کل مخزن را پر کنید.

در اینجا نکاتی وجود دارد که باید درباره ظرفیت مخزن بدانید:

ظرفیت 5/0 لیتر یا کمتر : کوله پشتی‌هایی با حداقل ظرفیت آب معمولاً کیف‌های کمری هستند که شامل یک یا دو بطری آب می‌باشند. این موارد برای تمرینات سبک مانند دویدن یا راه رفتن بهترین هستند.

1 لیتر یا 5/1 لیتری : انتخاب مناسبی برای مینیمالیست‌ها، بچه‌ها، طی مسافت های کوتاه با دوچرخه، پیاده روی و دو است.

2 لیتر یا 5/2  لیتر: این اندازه‌ی مخزن محبوب، تعادل مناسبی از وزن و حجم را در اختیار شما می گذارد و در بیشتر موقعیت‌ها مقدار آب کافی را فراهم می‌کند و تنها گاه به گاه نیاز به پر کردن مجدد دارد.

3 لیتر یا بیشتر : برای تشنه ترین ماجراجویان یا کسانی که نمی‌خواهند برای پر کردن مجدد مخزن توقف کنند ساخته شده است. همچنین برای کاوش کننده‌گان زمین در جایی که آب کمیاب است مناسب هستند.

 ظرفیت کوله پشتی‌های هیدراتاسیون برای وسایل جانبی

ظرفیت اسباب و ادوات کوله پشتی‌های هیدراتاسیون کمتر از 5 لیتر تا حدود 50 لیتر است. برای اینکه بفهمید به چه میزان فضا نیاز دارید، از طریق یک موجودی ذهنی از وسایل خود آن را تقریب بزنید. آیا کوله می تواند ژاکت مورد علاقه شما را در خود جای دهد؟ آیا برای مدت زمان سفرهایی که انجام می دهید فضای مناسب برای ذخیره‌ی خوراکی را فراهم می‌کند؟

در اینجا ملاحظاتی در مورد ظرفیت وسایل ذکر شده است:

5 لیتر یا کمتر: بیشتر این کوله پشتی‌های کوچک برای کارهای سبک مانند دویدن، دوچرخه سواری در جاده و پیاده روی‌های فوق سبک ساخته شده است. طراحی کم حجم و باریک آنها، تنها تعداد کمی از ملزومات، مانند یک پوشش اضافی، چند شکلات انرژی زا و کلیدهای شما را در خود جای می دهد.

6 لیتر تا 10 لیتر: کوله پشتی‌های طراحی شده در این محدوده‌ی ظرفیت برای دوچرخه سواری در کوهستان یا دویدن در مسیر طراحی شده است. در آنها فضای کافی تعبیه شده است تا بتوانند به راحتی یک یا دو پوشش اضافی، غذا برای یک روز و دوربین شما را در خود جای دهند.

11 لیتر تا 20 لیتر: این کوله پشتی‌های متوسط اغلب برای پیاده روی، دوچرخه سواری در کوهستان یا دو ساخته می شوند و دارای جیب های اضافی برای سازماندهی بهتر وسایل و ملزومات شما هستند. ظرفیت بیشتر آنها به شما امکان می دهد تا لباس‌ کافی، غذا، تجهیزات اضطراری و تجهیزات اضافی  برای کاوش‌های طولانی تر را حمل کنید.

21 لیتر یا بیشتر: کوله پشتی‌های هیدراتاسیون با ظرفیت بیش از 21 لیتر معمولاً برای پیاده روی طراحی شده است. این کوله پشتی‌ها فضای کافی برای حمل بار برخوردار هستند. از ویژگی‌های این کوله‌ها، راحتی، پشتیبانی از بار و عملکرد خوب در پیاده روی های طولانی مدت می‌باشد. این مدل حتی برای ماجراجویی‌های سبک و سریع یک شبه به اندازه کافی بزرگ است.

تناسب کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

پس از فهمیدن نوع کوله پشتی هیدراتاسیون مورد نظر و ظرفیت آن، وقت آن است که اطمینان حاصل کنید که کوله مورد نظر مناسب شما است یا خیر.

برای درک تناسب یک کوله پشتی موارد زیر مهم است:

  • سایز مناسب برای طول تنه شما (نه قد کلی شما)
  • راحت قرار گرفتن کمربند بر روی لگن (اگر کمربند لگن ندارد تنها گزینه‌ی قد را در نظر بگیرید)

قد نیم‌تنه

کوله پشتی‌ها در اندازه های مختلف، از کوچک تا بزرگ موجود هستند، که متناسب با طیف وسیعی از نیم‌تنه‌ها می باشند. این محدوده از نظر تولید کننده و جنسیت مصرف کننده متفاوت است. برای جزئیات اندازه، برگه مشخصات محصول را مطالعه کنید. بیشتر کوله پشتی‌ها دارای سیستم قابل تنظیم هستند که می‌تواند متناسب با سایز تنه شما نتظیم شود. این ویژگی بخصوص زمانی که سایز شما مابین دو سایز قرار دارد بسیار مفید است.

کمربندها ی کوله‌های هیدراتاسیون معمولاً دارای طیف گسترده ای از اندازه های لگن هستند‌، از 20 تا 40 اینچ یا بزرگتر. می توانید این اندازه‌ها را در برگه مشخصات محصول بیابید.

کوله‌پشتی‌های هیدراتاسیون مخصوص زنان

این کوله پشتی‌ها دارای کمربندها و بند های شانه‌ ایی هستند که متناسب با فرم بدن زنانه طراحی شده اند. به طور کلی ابعاد نیم‌تنه کوتاهتر و باریک تر از کوله‌های مردانه است. از آنجا که این کوله ها در اندازه های کوچکتر موجود هستند، کوله پشتی های زنانه اغلب برای نسل جوان با هر جنسیتی نیز مناسب هستند.

کوله پشتی‌های هیدراتاسیون ویژه جوانان

اغلب این کوله پشتی‌ها در ظرفیت‌های پایین ارائه می‌شوند و شامل بندهای قابل تنظیم برای رشد کودک هستند. همچنین می توانید کوله پشتی های زنانه یا کوله‌های مردانه درسایزهای کوچک را نیز امتحان کنید.

ویژگی‌های کوله پشتی‌های هیدراتاسیون

سوئیچ خاموش کردن دریچه‌ی نوشیدن آب: برخی از دریچه ‌ها بصورت پیچی باز یا بسته می‌شوند. بقیه دارای سوویچ هستند تا مطمئن شوید هنگامی که نیاز ندارید آب مخزن تخلیه نمی‌شود.

درگاه  لوله: این شکافی در کوله پشتی است که به شما امکان می دهد تا لوله‌ی مخصوص نوشیدن آب را از مخزن داخل کوله به قسمت بیرونی بیاورید. بسیاری از کوله‌ پشتی‌ها دو درگاه ارائه می‌دهند، بنابراین می توانید لوله‌های نوشیدن آب را بر روی هر دو شانه‌ی خود داشته باشید. اما برخی دیگر نیز یک درگاه واحد و متمرکز ارائه می دهند.

گیره: بسیاری از کوله‌پشتی‌های هیدراتاسیون دارای گیره‌هایی بر روی بند شانه هستند تا لوله‌ی مخصوص نوشیدن آب به آسانی در دسترس قرار بگیرد.

جدا کردن سریع لوله: برخی از مخازن شامل یک لوله نوشیدنی هستند که به راحتی از بدنه مخزن جدا می شوند و این پر کردن مخزن را در میانه‌ی راه آسان می‌کند. شما به راحتی می توانید لوله را با فشار دادن یک دکمه جدا کرده و مخزن را از کوله‌ی خود بیرون بکشید.

دهانه‌ی پهن: دهانه های پهن معمولاً به شما امکان می دهند که یک دست را وارد مخزن کنید، که این امر تمیز کردن مخزن را آسان‌تر می کند. اگر مخزنی با دهانه کوچکتر انتخاب کرده‌اید، می‌توانید یک کیت تمیز کننده که شامل برس‌هایی برای تمیز کردن قسمت داخلی مخزن است، را تهیه کنید.

 افزونه‌‌های آب و هوای سرد: افزونه‌های متفاوتی برای مناسب کردن کوله پشتی در هوای زمستان وجود دارد، از جمله می‌توان به لوله های عایق بندی شده، مخازن عایق بندی شده و روکشهای مخزن اشاره کرد.

پوشش بارانی: کاور باران یک افزونه‌ی خوب برای کوله پشتی شما در هر آب و هوایی است.

منبع: rei.com

مهم ترین فاکتورها برای خرید تبریخ

زمان مطالعه: 6 دقیقه

یکی از اصلی‌ترین تجهیزاتی که کوهنوردان با خود حمل می‌کنند؛ تبریخ است. امروزه با توجه به عرضه تبرهای یخ مختلف، انتخاب یک تبریخ  مناسب بسیار سخت است و باید بگوییم که تعداد تبرهای یخ مناسب چندان زیاد نیست.

اگر برای نخستین بار است که می‌خواهید تبریخ برای صعود به ارتفاعات بالا تهیه کنید؛ باید تبر یخی را انتخاب کنید که مناسب نوع فعالیت شما باشد. شما باید تبریخی با طول مناسب انتخاب کنید و همچنین نسبت به قطعات مختلف آن آشنایی کامل داشته باشید.

در قسمت زیر می‌خواهیم موارد کاربرد تبریخ را بیان کنیم؛ و در هر مورد به کاربرد آن نیز اشاره خواهیم کرد:

کوهنوردی کلاسیک

اکثر تبر یخ ها برای بالارفتن از نوک قله‌های پوشیده از برف استفاده می‌شوند؛ همچنین برای عبور از یخچال‌ها و ایجاد شکاف‌های عمیق نیز از آنها استفاده می‌شود. از ویژگی‌های این تبر یخ ها  به موارد زیر می‌توان اشاره نمود:

طول آنها از اندازه انگشت شصت تا اندازه ساق پا می‌تواند متغیر باشد

دارای یک دسته آلومینیومی صاف هستند؛ یا اینکه دارای یک دسته منحنی شکل هستند

یک چنگک راحت به شما کمک زیادی می‌کند

سر آن از جنس استیل و دارای انحنا است

صخره نوردی

از تبر یخ برای بالارفتن از مکان‌های برفی یا مکان‌هایی که دارای شیب بسیار تند است نیز کاربرد بسیار زیادی دارد؛ البته در مکان‌هایی که شیب مسیر خیلی تند نیست می‌توانید از دست‌ها و پاهایتان نیز برای بالارفتن استفاده کنید. از ویژگی‌های تبر یخ مخصوص این کار می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

تبر یخ  مورد استفاده باید دارای طولی به اندازه 10 سانتی متر یا کمتر باشد

می‌توانید از تبر یخی استفاده کنید که دارای دسته صاف یا دسته انحنا دار باشد

سر آن از جنس استیل باشد و نوک آن دارای انحنا باشد

کوهنوردی یا بک پکینگ 

از تبریخ در مواقعی که می‌خواهید روی مسیری حرکت کنید که بخشی از آن پوشیده از برف است نیز می‌توانید استفاده کنید (استفاده از تبریخ در زمان گردش در مناطق برفی باعث افزایش ایمنی شما می‌شود). از خصوصیات آن می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

طول تبریخ شما باید 10 سانتی‌متر باشد؛ البته اگر می‌خواهید تبریخ فضای زیادی از کوله شما را اشغال نکند می‌توانید از طول کوتاه‌تری نیز استفاده کنید.

دسته آن هم می‌تواند صاف باشد و هم دارای انحنا

استفاده از یک چنگک روی دسته باعث راحتی شما می‌شود

سر آن می‌تواند از جنس استیل باشد و دارای انحنا باشد و همچنین از یک تبریخ آلومینیومی نیز استفاده کنید.

تبریخ برای یخنوردان 

این تبریخ ها برای صعود از آبشارهای یخ‌زده، صخره‌های یخی طراحی شده‌اند. در این مقاله؛ ما روی تبر یخ های کوهنوردی تمرکز می‌کنیم؛ اما اگر تفاوت‌های آن را در زمان خرید تشخیص دهید؛ به شما کمک زیادی خواهد کرد: در مقایسه با تبر یخ های قدیمی، تبر یخ های کوهنوردی کوتاه‌تر هستند؛ دارای دسته‌های خمیده هستند و سر آنها نیز دارای طراحی متفاوتی با تبر یخ های قدیمی است. یخ‌شکن‌های مخصوص یخ‌های عمودی (با شیب بیش از 60 درجه) معمولا بصورت جفتی هستند و کار صعود را راحت‌تر می‌کنند.

انتخاب طول مناسب برای تبریخ

منظور از اندازه تبر یخ فاصله بین ابتدای تبر یخ تا نوک سر یخ شکن است؛ فاصله‌ها را برحسب واحد سانتی متر بیان می‌کنند.

در اینجا می‌خواهیم نکاتی را برای انتخاب طول مناسب برای تبر یخ بیان کنیم:

1 – از یک فرد آشنا در این زمینه کمک بگیرید، با این کار می‌توانید روی انتخاب ویژگی‌های دیگر تمرکز کرده و از آن فرد بخواهید تا طول مناسب را انتخاب کند.

2- سر تبر یخ را در دست بگیرید، تیشه را رو به جلو بگیرید و از انگشت شصت خود برای این کار استفاده کنید.

3- در یک موقعیت راحت قرار بگیرید (با بازوی خود سر تبر یخ را نگهدارید)، اجازه دهید تا سخمه کلنگ تبر یخ به سمت زمین قرار بگیرد.

4- زمانی طول تبر یخ مناسب خواهد بود که نوک سخمه کلنگ روبروی قوزک پای شما یا یک اینچ بالاتر از آن قرار بگیرد.

نکته: اگر این کار را در خانه انجام می‌دهید (به جای رفتن به یک مغازه)، یک تبر یخ فرضی را در دست خود نگه دارید و سپس فاصله آن تا قوزک پای خود را اندازه گیری کنید.

دلایلی که باید یک تبر یخ کوتاه‌تر انتخاب کنیم

اصلی‌ترین دلیلی که افراد یک تبر یخ کوتاهتر انتخاب می‌کنند، کمتر بودن وزن آن است. اگر در مسیری که می‌پیمایید نیاز چندانی به استفاده از تبر یخ وجود نداشته باشد می‌توانید از تبر یخ های کوتاه استفاده کنید. تبر یخ شما نباید کمتر از 60 سانتی‌متر طول داشته باشد زیرا در این صورت ممکن است نوک سخمه کلنگ آن نزدیک اعضای مهم بدن شما قرار گیرد.

تبر یخ های مخصوص کوهنوردی را می‌توان کوتاهتر از 60 سانتی‌متر انتخاب نمود، زیرا شما در طول کوهنوردی نیاز خواهید داشت که آن را بچرخانید و درون یخ، سوراخ ایجاد کنید و هرچه تبر یخ کوتاه‌تر باشد انجام این کار راحت‌تر خواهد بود.

دلایل انتخاب یک تبریخ بزرگتر

شما زمانی‌که می‌خواهید روی زمین‌های برفی با شیب کم کوهنوردی کنید یا اینکه یک شکاف عمیق ایجاد کنید می‌توانید از یک تبر یخ بزرگتر استفاده کنید. دقت داشته باشید که طول تبر یخ شما نباید بیش از 70 سانتی‌متر باشد مگر اینکه به اندازه‌ای بلند قامت باشید که بتوانید بخوبی از آن استفاده کنید.

اجزای یک کلنگ یخ شکن

هنگامی‌که می‌خواهید یک تبر یخ خریداری کنید؛ بسیار مهم است که اجزای اصلی آن را بشناسید.

سر: از یک نوک و قسمت تیشه مانند تشکیل شده است. معمولا جنس آن از آلیاژ تقویت ‌شده استیل است. می‌توانید در مواقع غیرضروری از یک تبریخ با جنس سر آلومینیومی استفاده کنید (سبک‌تر است) تا اگر بصورت ناگهانی با یک محیط برفی یا یخی مواجه شدید، دچار مشکل نشوید.

نوک: منظور نوک سر تبر یخ است. برای ضربه زدن و همچنین چرخاندن درون یخ استفاده می‌شود؛ اکثر تبر یخ ها دارای نوک‌های دارای انحنا هستند (این کار به شما کمک می کند تا بتوانید راحت‌تر یخ‌ها را سوراخ کنید).

تیشه‌ای: این صفحه بیل مانند برای ایجاد یک مکان نشستن در برف یا یخ استفاده می‌شود (در تبر یخ های مخصوص یخ نوردی، به جای این قسمت از یک چکش استفاده می شود).

حلقه بیضی شکل مخصوص اتصال سخمه کلنگ به طناب: از این حلقه برای بستن بند تبر یخ به سخمه کلنگ آن استفاده می شود.

دسته (شافت): امروزه اکثر دسته‌ها را بخاطر سبک بودن و قوی بودن از جنس آلومینیوم می‌سازند.

دسته‌های مستقیم: برای کوهنوردی های معمولی مناسب است زیرا به راحتی از صعود شما پشتیبانی می‌کنند و در مسیرهای کم شیب نیز به راحتی با استفاده از آنها می‌توانید درون یخ سوراخ ایجاد کنید.

دسته‌های انحنادار: باعث می‌شود تا دستان شما دیگر تماسی با برف یا یخ نداشته باشد. این دسته برای مسیرهای پرشیب بسیار مناسب هستند (کوهنوردان برای اینکه بتوانند پیچاندن و حرکات آرگونومیک را با تبر یخ به راحتی انجام دهند از یک دسته انحنادار استفاده می‌کنند).

چنگک دسته: این چنگک به شما کمک می‌کند تا در دست گرفتن و چرخاندن آن راحت‌تر و ایمن‌تر شود.

سخمه کلنگ : این قسمت نوک تیز در پایین تبر یخ قرار گرفته و برای سوراخ کردن یخ استفاده می‌شود. این قسمت به شما کمک می‌کند تا به راحتی تبریخ را درون یخ فروکنید و از سقوط خود جلوگیری کنید. در برخی از تبر یخ ها برای کم‌کردن وزن، این قسمت قرار داده نمی‌شود و درعوض دسته را با زاویه‌ای طراحی می‌کنند تا اینکه بتواند عملکرد مشابهی داشته باشد.

بند مخصوص تبریخ

این قسمت را باید جداگانه بخرید؛ به شما کمک می‌کند که تبر یخ به پایین سقوط نکند. این طناب بسیار با ارزش است، زیرا اگر در زمان صعود از نقاط پرشیب و برفی تبر یخ خود را از دست دهید در شرایط بسیار خطرناکی قرار خواهید گرفت. در بسیاری از تورهای یخ‌نوردی استفاده از این طناب الزامی و اجباری است.

برخی کوهنوردان این طناب را از مغازه‌های مطمئن خریداری می‌کنند زیرا یک طناب بی‌کیفیت ممکن است در زمان سقوط پاره ‌شود و شما را در خطر قرار دهد. هنگامی‌که از موقعیت تبر یخ خود اطمینان داشته باشید با اعتماد به نفس بیشتری می‌توانید صعود کنید.

خودتان نیز می‌توانید با استفاده از یک طنابچه کوتاه 5 یا 7 میلیمتری یک طناب مخصوص برای تبر یخ خود بوجود بیاورید.

منبع: rei.com